1
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Aan onze Adverteerders
No. 7062.
Donderdag 28 October 1920.
60e Jaargang.
binnenland.
fetjilleton.
Be Sttijd on ket ^mT-
II!
BUITENLAN 0.
1
De invoering van den achturigen werkdag dwingt ons om de
vormen onzer courant op een vroeg uur te sluiten, teneinde met drukken
gereed te zijn binnen den wettelijk toegestanen werktijd.
Ter voorkoming van teleurstelling bij hen die een advertentie op
een bepaalden dag wenschen geplaatst te zien, moeten wij dringend aan-
raden die minstens 66n dag voor den verschijndag,
dus voor Maandag, Woensdag of Vrijdag in te zenden.
Advertentien die in den morgen van den verschijndag worden
toegezonden, zullen slechts in zooverre opgenomen kunnen worden,
indien daardoor geen vertraging in het afdrukken onzer courant kan
ontstaan.
TWEEDE KAMER-
Vergadering van Dinsdag.
Bij den aanvang der vergadering wordt
de motie-Sannes, waarin gevraagd wordt
om toeslag op wittebrood en roggebrood,
met 50 tegen 21 stemmen verworpen. Voor
stemden de soc.-democraten en de heer
Kruyt.
Vervolgens wordt aan den heer Dekker
(R.-K.) vergunning verleend om op een na-
der te bepalen dag zijn Vrijdag aange-
vraagde interpellate te houden over de
waterschade in Brabant, aangebracht door
de overstroomingen van Januari j.l.
Wijziging van de gemeentewet.
Daarna vangt de Kamer de behandeling
aan van het wetsontwerp tot wijziging van
de gemeentewet en van de wet op de In-
komstenbelasting. Dit ontwerp, dateert in
zijn eersten vorm reeds van 1908 (Minister
Heemskerk). Het is herhaaldelijk gewijzigd.
In zijn allernieuwsten vorm geeft het aan de
gemeenten (wat het hoofdpunt betreft) de
eerst ingetrokken vrijheid terug, tot net
doen heffen van een eigen inkomstenbe-
De^ gemeenten krijgen toch iets minder
vrijheid. Er wordt een wettelijke grens voor
de progressie gesteld en een verplichte hef
ting der Inkomstenbelasting gesch.edt door
de Rijksadministratie. Anderzijds echter
krijgt de gemeente bevoegdheid om ten
hoogste 100 opcenten te heffen op de Ver-
mogensbelasting en op de Rijksinkomsten-
bCOet Voorzitter dringt op kortheid aan en
zegt dat de Regeering hem heeft inede-
"edeeld dat een wetsontwerp tot verhoo-
?in<r van de rijksuitkeering aan gemeenten
Thetwelk in de Troonrede was aangekon-
djgd) het departement van Binnenlandsc e
7aken reeds heeft verlaten.
Bovendien is in voorbereidmg een wets-
ontwerp in zake belasting op de waarde-
vermeerdering ten behoeve der Semeente":
De spreektiid over het ontwerp wordf b,
de algemeene beschouwingen op 1 wtx
gesteld.
1NKR1MP1NG VAN HET AANTAK
regimenten?
Naar de Tel. vemeemt, °^rweej>*
legerbestuur vermindering der legersterkte
in dier voege, dat het aantal regimenten
infanterie met vijf zou worden verminderd.
Voor opheffing zouden de reg'menten im
fanterie 18—22 in aanmerking komen. Ook
wordt gedacht aan vermindering der sterkt
van de overblijvende regimenten.
Opheffing van het brigade-verband aou
uiteraard ui't deze organisatie voortvloeien.
belgie en de schelde.
rrn.ette en Het Laatste Nieuws verfi
gen de aandacht op een stuk van Fuss
Arnore, een Belgisch journalist, in de Mer-
eure de France, waarin aan baron Beyens,
gewezen minister van buitenlandsche zaken
te Havre, verweten wordt, indertijd niet in
het aanbod van Briand, die aan Belgie had
voorgesteld den iinker-Scheldeoever te an-
nexeeren, te zijn getreden. Tijdens de b
windvoering van Briand, aldus Fuss Amore
in de Mercure, stak Frankrijk ons een red-
dende hand toe. Het kwam er op aan, on;
na de overwinning den linkeroever der
Schelde en het beheer van haar uitmonding
terug te geven. Briand stelde voor aan
onzen minister van buitenlandsche zaken,
baron Beyens, aan den heer Cambon, den
Franschen gezant te Londen, onderrichtingen
te geven, er naar strevend om de Engelsche
regeering te winnen' voor die teruggave van
onze natuurlijke verdedigingsmiddelen. Ba
ron Beyens weigerde, en het is terecht, dat
Briand in een brief aan Cambon, onlangs
overgedrukt door L'Eclair, zich over die
weigering verbaasde. Men mocht hem
nochtans niet verzoeken, meer bezorgd te
zijn voor de Belgische nationale belangen,
dan de man, die zeer beneden zijn taak
stond en die opdracht had ze te verdedigen.
Het Laatste Nieuws, dat steeds tegen alle
annexionisme g&kant bleef, commenteert dit
stuk als volgt: Zoodus, omdat de neer
Beyens geem land wou fooven en ons »n
geen oorlog wou meesleepen met Nederland,
was hij voor zijn taak niet berekend. An-
nexionisten, zooals Fuss Amore, houden er
inderdaad een zonderlinge mentahlteit en
een bijzonder proza op na. Zij zouden
gansch Nederland annexeeren en met het
onnoozelste gezicht van de wereld beweren,
dat het Engelsch grondgebied was. W
wenschen integendeej den heer Beyens m
zijn waardige houding geluk, en alle eer-
lijke lieden zullen er dezelfde opvatting
op nahouden.
DE ZEVENDE ROODE KRUISTREIN.
Het hoofdbestuur van het Nederlandsche
Roode Kruis deelt mede, dat het door ge-
brek aan de noodige fondsen niet meer
mogelijk zal zijn een geheelen trein voor
Oostenrijk en Hongarije op de wijze zooals
dit tot dusver geschiedde, uit te rusten.
Toch zullen nog acht wagons gevuld kun
nen worden, welke begin November afge-
zonden worden. Het hoofdbestuur ver-
zoekt alle voor de noodlijdenden in die
landen bestemde goederen ten spoedigste
te willen afzenden naar de loods Sumatra
van den Rotterdamschen Lloyd, Lloydka-
de, Rotterdam. De dag van vertrek zal
nog nader worden bekend gemaakt.
Romf-i "it den Oertijd
door
H. ROSNY.
23)
Het was een soort nest van boomschors,
van binnen bezet met platte steenen;het
geheel getuigde van ruwen, maar geduldi
gen handenarbeid, er leefde nog een bee
klein vlammetje in. Ofschoon Naohi vuur-
korven kon maken, beter dan lemandan-
ders van zijn stam, zou het hem n"™oe
lijk vallen, zooiets volmaakts samen te
stellen. Daartoe zou hij een gennmen
tijd noodig hebben, em nauwkeurig en
voorzichtig de steenen moeten kiezen, zou
hij zijn werk voortdurend moeten kunnen
verbeteren en veranderen, eer hi] het als
voltooid kon beschouwen De korf der
Kzamms bestond uit een driedubbele laag
van dunne leisteenen, die aan den buiten-
kant bijeen werd gehouden door arbors
van den groenen eik, waar omheen weer
buigzame twijgen gevlochten waren. Een
spleet bevorderde den trek.
Die korven vereischten een voortdurende
zorg; de vlam moest tegen regen en wind
beschut worden, en er moest voor ge-
DE RE1S VAN KON1NG ALBERT
VAN BELGIE.
Toen onze vorsten onder zeil gingen naar
Brazilie, dedcn wij opmerken, zoo schrijft
het Belgische blad „De Schelde", dat hun
reis wei wat anders ten doel had dan een
simpei uitstapje op de Zuid-Amerikaansche
kust. Ze moesten de financieele positie van
Belgie helpen opkalefateren. Dit is hun
gelukt.
Onder het laatste bericlit over de reis
van Koning Albert en waarin wordt mede-
gedeeld, dat de vorstelijke personen 16
October met de „Sao Paulo" de reis naar
het vaderland aanvaardden, staat het voor-
naamste, de zaak waar alles om draaide!
Brazilie zal voor Belgie een crediet openen!
Ziehier hoe het beicht luidt: ..President
Pessoa heeft met dt Ministers van Buiten
landsche Zaken en Financien een onderhoud
gehad over een BelgischBraziliaansche
overeenkomst, in den trant van het verdrag,
dat in Maart 192(1 met Italie gesloten is.
Krachtens deze overeenkomst zal Brazilie
voor Belgie ten crediet openen, dat bestemd
is voor den aankoop van verschillende
producten op de Braziliaansche markten."
Bij de ontscheping van onzen vorst zul
len de patriotten natuurlijk de lofbazuin
steken ter eere van zijn diplomatiek door-
zicht. Die geestdrift zal de aandacht aflei-
den van de kabinetscrisis welke met de
terugkomst van den Koning en de Konin-
gin samenvalt.
EEN STRIJD OM VOEDSEL.
De regeering van Schaumburg-Lippe
heeft bevolen, dat alle boeren die aard-
appelen duurder dan 25 mark per centenaar
verkoopen, wegens woeker vervolgd moeten
worden.
In Ludwigshaven en omgeving trekken de
arbeiders er bij duizenden op uit om de
boeren tot het leveren der aardappelen te
gen een behoorlijken prijs te dwingen.
Hierbij komt het dikwijls tot ongeregeld-
heden. Zoo zijn te Oggersheim, waar de
landbouwers zich niet inschi'kkelijk betoon-
den, de schuren opengebroken en de aard
appelen geroofd.
Het 4000 man sterke personeel van de
mijn Matthias Stinnes te Essen dreigt met
staking als niet voor voldoenden aanvoer
van aardappelen tegen matige prijzen
wordt gezorgd.
KABINETSCRISIS IN BELGIE.
Wegens het mttrederr van de liberale
Ministers uit het Katholiek-socialistisch-
liberale kabinet Delacroix, heeft het Mini-
sterie besloten, nu de coalitie verbroken was,
maar in zijn geheel heen te gaan. De leden
van het kabinet zouden vandaag voor het
laatst bijeenkomen, en dan het besluit ne-
men om den Koning langs draadloos tele-
grafischen weg te verwittigen van het be
sluit van alle leden der regeering, om hem
bij zijn terugkeer op 2 November uit Bra
zilie hun collectief orttslag aan te bieden.
De heer Delacroix heeft verklaard, dat
hij niet opnieuw de opdracht voor de vor-
ming van een kabinet zou aanvaarden.
De Nation Beige neemt de crisis niet in
ernst. Niemand, zegt het blad, hecht geloof
aan het heengaan van de thans aan het be-
wind zijnde Ministers, die vermoedelijk al
ien, of nagenoeg alien, weer in het vol-
gende kabinet zullen worden opgenomen.
GEVOLGEN VAN DE ENGELSCHE
MIJNWERKERSST AK1NG.
De Weekly Despatch" zegt, dat Enge-
land door de eerste zes dagen staking
4.500.000 ton kolen achterop gekomen is.
De mijnwerkers hebben 5.400.000 pond ster
ling loon gede-fd en minstens 220.000 werk-
lieden uit ar.dere industrieen zijn zonder
werk.
Volgens het ministerie van arbeid waren
Donderdag der vorige week al werkeloos:
50.602 werkliedcn door de sluiting van som-
mige fabrieken en 102-062 door verminde
waakt worden, dat zij met zwakker werd
en ook niet uitflikkerde boven een zekere
grens, die door een duizendvoudige on-
dervinding was vastgesteld; en heel vaak
moest de boomschors vernieuwd worden.
Naoh kende ieder ceremonieel, dat van
zijn voorvaders tot op zijn geslacht \vas
overgeleverd; hij rakelde zachtkens het
Vuur wat op, hij besprenkelde den buiten-
kant met een weinig water, dat hij uit
een pl'as schepte, hij bekeek de spleet
en ging na, of de leisteen nog in een goe-
den staat verkeerde. Eer hij vluchtte, maak-
te hij zich meester van strijdbijlen en de
werpspiesen, die overal verspreid lagen,
daarop wierp hij voor het laatst nog een
blik op het kamp en de vlakte.
Twee zijner tegenstanders hadden het
verstard gelaat naar de steenen gekeerd;
de beide anderen hielden zich mettegen-
staande hun hevige pijnen onbewegelijk,
om den schijn te wekken, dat zij dood
waren. De voorzichtigheid en de wet der
menschen, gebood dat zij zouden worden
afgemaakt.
Naoh naderde dengene, die aan net dij-
been gewond was, en reeds richtte hij
zijn werpspies; maar hij voelde een nooit
te voren gekende afkeer om te dooden,
alle haat ging onder in zijn oneindige
vreugde, en het was hem onmogelijk om
nu opnieuw een doodsgerochel te verwek-
Bovendien was het noodzakelijker om
het wachtvuur te dooven; hij haalde de
ring van personeel, terwijl 89.366 werklie-
den korter tijd dan gewoonlijk werkten.
BURGGRAVIN RHONDDA.
Burggravin Rhondda heeft aan den Ko
ning een verzoekschrift aangeboden, waar-
1 in zij aanspraak maakt op het recht, om in
het Hoogerhuis zitting te nemen en te
stemmen.
i De wet tot afschaffing van sekse-dis-
qualificatie heeft de seksen gelijk gesteld
I voor het bekleeden van openbare ambten
en naar Lady Rhondda's meening moeten
j nu ook de peeresses in their own right, als
lid van het Hoogerhuis worden toegelaten.
Lady Rhondda is in 1918, hetzelfde jaar
waarin haar vader tot pair verheven was,
dezen in het pairschap opgevolgd. Er zijn
in het Britsche rijk 20 „imperiale" en 5
Schotsche peeresses in their own right.
DE ALG. VERGADERING VAN DEN
VOLKENBOND.
In een waarschuwing aan de zakenlieden
heeft de Amerikaansche regeering ver
klaard, dat de welvaart der Vereenigde
Staten is gelegen in den handel met Euro-
pa. Deze zal binnen een jaar sterk achter
uitgaan, indien Amerika niet tot den Vol
kenbond zou toetreden.
EEN AANZIENL1JKE BU1T.
Het legerbericht van generaal Wrangel
luidt aldus:
Volgens de jongste rapporten van het
front heeft het eerste leger vier roode di-
visies op de vlucht gedreven, en een divisie
matrozen bijna geheel vernietigd. Het twee-
de leger is de Dnjepr overgetrokken, en
heeft twee divisies infanterie geheel ver
slagen en het tweede leger roode cavalerie
op de vlucht gedreven.
Wij maakten meer dan 11.000 gevange
nen en bemachtigden een honderdtal ka-
nonnen. De tegenstand der rooden wordt
zwakker.
SUCCESSEN DER OEKRA1NERS.
De Oekrainsche troepen van generaal
Pawienko hebben thans definitief Vinitza
bezet. Na een hevigen strijd werd het bols-
iewistische front bij Bar en Parychet" door-
broken. De vijand vlucht in wanorde over
het geheele front tusschen Smerinka en
Mohilef. Bij de achtervolging van den vijand
bezetten de Oekrainsche troepen Djoervn.
Het aantal gevangenen, dat door de Oe-
krainers gedurende het laatste gevecht ge
maakt is, bedraagt meer dan 3000. Ook
zijn twee gepantserde treinen, zeven ka
nonnen en 12 mitrailleurs op den vijand
veroverd.
Het bericht in de bladen te Warschau en
Lentberg, betreffende een wapenstilstand
tusschen de bolsjewiki en het Oekrainsche
leger, is geheel ongegrond.
DE DOOD VAN MC. SW1NEY.
Mc. Swiney, de hongerstakende burge-
meester van Cork, is, zooals wij meldden.
in de Brixton-gevangenis te Londen over
leden. De lijst der lersche martelaars is met
een vermeerderd en die eene heeft in de
bijna 2y2 maand, dat hij voedsel weigerde
de voile aandacht der wereld op zich en de
zaak der fersche vrijheid weten te vestigen.
In Terence Mc. Swiney is schrijft de H.
Crt, belichaamd al de haat en verachting
die het lersche Sinn Feinnisme aan Engeland
toedraagt.
Het doel van zijn gevangenneming en
veroordeeling tot 2 jaren opsluiting was,
hem onschadelijk te maken en een voorbeeld
te stellen, dat de Engelsche regeering met
alle gestrengheid tegen de leiders van Sinn
Fein zouden optreden. Op zeer zwakke
gronden werd Mc. Swiney door den krijgs-
raad veroordeeld. Hij werd n.l. schuldig
bevonden aan het in bezit hebben van een
politie-cijferschrift en van eenige regee
ringsdocumenten. 't Klinkt bijna ongelooflijk
dat een burgemeester van een vrij groote
stad als Cork niet krachtens zijn ambt op
de hoogte zou zijn met cijferschrift der po
litic, terwijl men hem in bezit daarvan als
een soort landverraad aanrekent. De reden
van de veroordeeling door den krijgsraa
lag echter hierin, dat Mc. Swiney was een
op den voorgrond tredend Sinn Fein-leider
die het de regeering lastig maakte en bo
vendien brigade-generaal was in het ler
sche republikeinsche leger.
Mc. Swiney werd niet te Cork opgesloten,
maar in een Londensche gevangenis en daar
is hij zijn langen lijdensweg begonnen. alle
vaste voedsel weigerend, elken dag opnieuw
protesteerend tegen het geweldregime der
Engelschen in lerland en tevens de wereld
in spanning houdend over de vraag hoe
taai een lersche hongerstaking wel kan zijn.
Het feit, dat aan Mc. Swiney, ter bestrijding
van de scheurbuik en andere uit den honger
voortkomende kwalen, vloeibaar voedsel is
toegediend, neemt niet weg dat hij tenge-
volge van zijn voedselweigering aan uitput-
ting en uittering is gestorven, een vrijwil-
ligen, langzamen hongerdood.
Wat zullen de gevolgen van zijn dood
zijn? Een Engelsch blad deed onlangs op
merken, dat de doode Mc- Swiney, gestor
ven als marteiaar in een Engelsche gevan
genis, veel gevaarlijker voor Engeland zou
zijn dan de levende Mc. Swiney, ook ai
stond hij aan het hoofd van een lersche
brigade. Sedert de oudste tijden geldt de
spreekwijze, dat het bloed der martelaren
het zaad der kerk is.
In een bespreking van den dood van Mc.
Swiney zegt de Evening Standard, dat
diens einde betreurt, „ten eerste, omdat het
altijd pijnlijk is om een man zijn leven
zien weggooien; en wat wij ook mogen
denken over andere inzichten in dezen. er
kan geen twijfel bestaan aan den heiden-
moed en de vastberadenheid van dezen
man. Ten tweede, omdat zijn dood op geen
enkele wijze goed kan doen, en missehien
veel kwaads zal doen.
Met verachting der natuur, in weerwil
van de vermaningen van zijn eigen pries-
sters, is de burgemeester gebleven bij zijn
toeleg om zelfmoord te plegen. en is daar
ten slotte'in geslaagd. Zijn dood is even
waarlijk een geval van zelfmoord als wan-
neer hij zich de polsen had afgesneden in
de eerste nacht van zijn gevangenschap.
Als de regeering van meening was, dat de
bevrijding van Mc. Swiney tot erger ver-
warring aanleiding zou geven dan zijn dood,
was het haar plicht om alle zachtere op-
wellingen terzijde te stellen.
Zij vatte aldus haar plicht op en wij mee-
ten aannemen, dat haar veel meer gegevens
ten dienste stonden dan aan het gewone
publiek, om haar oordeel te bepalen.
Het bericht van den dood van Mc. Swiney
heeft groote beroering in Cork veroorzaakt.
Alle openbare diensten stonden stil, terwijl
de plaatsen van vermaak werden gesloten.
Algemeen werd gerouwd.
EEN HUISZOEKING IN DE WONiNU
VAN DEN BURGEMEESTER VAN
DUBLIN.
De politie en militaire troepen oinsingel-
den Maandag het Mansion Flouse te Dubim,
de ambtswoning van den burgemeester
van Dublin. Zij doorzochten het geheele
gebouw. Bovendien werden door de politie
invallen gedaan in hotels en particuliere
huizen. Bij deze gelegenheid werd een sol-
daat bij ongeluk door een collega doodge-
schoten. Tijdens de raids kwam het bericht
van den dood van Mc. Swiney binnen.
De geheele slad ging in rouw, doch toen
de autoriteiten de vlag op de stadsgebou-
wen halfstok wilden hijschen, werd dit door
de troepen belet.
halfverkoolde stronken uiteen met een
knots, die de overwonnenen achtergelaten
hadden; hij sloeg,ze -tot kleine, gloeiende
spaanders, die te klejp waren om te blij-
ven branden tot de terugkomst der krij-
gers, en terwijl hij daarop met riet en
biezen de gewonden boeide, riep hij uit:
„De Kzamms hebben den zoon van den
Panter geen vonkje willen geven en nu
hebben de Kzamms geen vuur meer. Zij
zullen in koude en duisterms rondzwer-
ven totdat zij hun stam hebben weerge-
von'den. Zoo zijn de Oulhamr sterker ge-
worden dan de Kzamms."
Naoh bevond zich alleen op de terp,
waar Nam en (law zich weer bij hem zou
den voegen. Dit verbaasde hem niet. De
jonge krijgers hadden zeker groote omwe-
gen moeten maken, toen ze achtervolgd
werden.
Na zijn wonde met wilgebladen te heb
ben bedekt ging hij dicht bij het teere
vlammetje zitten, waarvan zijn lot afhing.
De tijd vergleed als de golven van den
Grooten Stroom en met de stralen van de
steeds hooger riizende maan. Toen deze
haar hoogtepnnt had bereikt, hief Naoh
het hoofd op. Onder de duizenderlei ge-
ruchten, had hij een regelmatig geluid ge-
hoord, dat deH mensch behoorde. Een
snelle tred, niet zoo veelvoudig als die
der viervoeters. Eerst was hij nog slechts
nauw hoorbaar, maar weldra werd nij
duidelijker; een plotseling opstekend bnes-
je voerde een ttchten geur mede en de
Oulhamr zeide bij zich zelven:
„De zoon van den Populier heett de
vijanden op een dwaalspoor gebracht."
Want geen gerucht, geen geur duidde
op een vervolging.
Spoedig teekende een Ienige gestalte
zich tusschen twee eschdoorus af; Naoh
zag, dat hij zich niet had vergist: het
was Nam, die nader kwam in het zilver-
Iicht van de maan. Hij was spoedig aan
den voet van den heuvel.
En de leider vroeg:
„Hebben de Kzamms het spoor van
Nam verloren?"
„Nam heeft ze eerst heel ver naar het
Noorden gevoerd, toen is hij hun weer
voorgekoinen en heeft langen tijd door de
rivier gewaad. Toen heeft hij stilgestaan.
Maar noch door zijn gezicht, noch door
zijn gehoor, noch door zijn reuk kon hij
meer de nabijheid van de Verslinders der
Menschen bespeuren."
„Het is goed", antwoordde Naoh, ter
wijl hij zijn arm om zijn schouders sloeg,
„Nam is behendig en slim geweest. Maar
wat is er van Gaw geworden?"
„De zoon van den Saiga is door een
anderen troep der Kzamms vervolgd. Nam
heeft zijn spoor niet gevonden."
„Wij zullen op Gaw wachten. En nu
moet Nam kijken."
Naoh trok zijn makker mede. Achter
den heuvel in een kuil zag Nam een klein
vlammetje flikkeren; het lekte aan takjes
en was warm.
„Kijk", zeide de leider eenvoudig, „Na-
oh heeft het Vuur veroverd."
De jongeling stiet een luiden kreet uit;
zijn oogen werden donker van vreugde,
hij wierp zich ter aarde voor den Panter
en mompelde:
„Naoh is listiger dan geheel een dam.
Hij zal de groote leider van de Oulhamr
zijn en geen vijand kan hem vveersiand
bieden.
Zij zetten zich voor het kleine vuur en
en het was alsof de zwakke gloed hen
reeds beschermde, als waren zij reeds te
rug in de streek, waar ze het levenslicht
zagen, onder de koude sterren, voor de
dwaallichten van het Groote Drasland. Zij
vreesden den langen terugweg niet; als
zij de oevers van den Grooten Stroom
verlieten, zouden de Kzamms hen niet
meer vervolgen; zij zouden door streken
trekken, waar slechts dieren rondzwierven.
Zoo droomden zij langen tijd; hun was
de toekomst, en vol beloften scheen hun
de atmosfeer. Maar toen de maan in het
westen begon te dalen, voelden zij een
vage onrust:
„Waar blijft Gaw?" mompelde de lei
der. „Zou hij de Kzamms niet hebben
kunnen misleiden. Zou hij door een moe-
ras in zijn loop zijn belemmerd, of is hij
in een valstrik gelokt?"
(Wordt vervolgd.)
1
UZENSCHE COURANT
