ALGEMEEN NSEUWS- EN ADVERTENTIEBUD VOOR ZEEUWSCH VLAANDEREN
Aan onze Adverteerders
•Jo. 7060
Zaterdag 23 October 1920.
60e Jaargang,
s u I K E R.
Be Strip oa het Vuur.
~B U I T E N L A NIT
W B a D B B L A o-
raden die minstens e€n dag voor den verschijndag,
iSiWNEMlAKO.
FEUILLET0N.
De invoering van den achturigen werkdag dwingt ons omjde
vormen onzer courant op een vroeg uur te sluiten, teneinde met drukken
gereed te zijn binnen den wettelijk toegestar.en werktijd.
Ter voorkoming van teleurstelling bij hen die een advertentie op
een bepaalden dag wenschen geplaatst te zier, moeten wij dringend aan-
dus voor Maandag, Woensdag of Vrijdag in te zenden.
Advertentien die in den morgen van den verschijndag worden
toegezonden, zullen slechts in zoovcrre opgenomen kunnen worden,
indien daardoor geen vertraging in het afdrukken onzer courant kan
ontstaan.
De Burgemeestcr van 1ER NLUZEN
maaki. iekend, dat bon no. 56 van de
Rijksnnkerkatut, geldig is van Maandag
25 t/m Zondag 31 October.
Ter Neuzen, 22 October 1920.
De Burgemeestcr voornoemd,
J. HUIZINGA.
TWEEDE KAMER.
Vergadering van Donderdag.
Aan de orde zijn de stemmingen over
de xnoties betreffende salarissen en de
post- en telegraafstaking.
De motie-van den Tempel (verhooging
van alle salarissen van het rijkspersoneei
met 5 pet. nevens de door de regeermg
voorgestelde verbeteringen) wordt verwor-
pen met 55 tegen 33 stemmen.
De motie-van Rijzewijk (terugwerkende
kracht van de verbeterde kindertoelage tot
1 Januari 1920 en wijziging in de samen-
stelling van de commissie voor georgam-
seerd overleg) wordt zonder hoofdelijke
stemming aangenomen.
De motie-v. d. Laar (minimum kinder
toelage f 100) wordt verworpen met 85
tegen 3 stemmen.
De motie-Qud (verhooging van den kin-
derbijslag tot {75 met verhooging van al
le salarissen met 5 pet.) wordt verworpen
met 55 tegen 33 stemmen.
De motie-Otto (spoedige herziemng en
verhooging van de salarissen naast de re-
geeringsvoorstellen) wordt verworpeo met
45 tegen 43 stemmen.
De motie-Van den Tempel (geen ver-
dere gevolgen te verbinden aan de deel-
neraing aan de staking) wordt verworpen
met 5/ tegen 30 stemmen.
Aan de orde zijn de mterpellatie-w eit-
kamp over tie zuivel-politiek en de inter-
pellatie-Sannes over de brood- en melk-
prijzen.
De heer Weitkamp (c.-h.) vraagt, ot de
regeering een onderzoek wil instellen naar
de productieprijzen der melk, vooral op
de anne zandgronden, en de resultaten
van dat onderzoek wil mededeelen voor
de behandeling van de landbouwbegroo-
bng-
Spreker vraagt verder, op welke wet
of wetten de uitvoerverboden berusten, of
de duurte niet beter te bestrijden is dan
met uitvoerverboden, en of de regeerings-
bemoeiingen met den zuivel zullen ophou-
den, indien blijkt, dat van woekerwinsten
geen sprake is.
HET GEZANTSCHAP BIJ HET
VATICAAN.
De Telegraaf meldt nu, dat zich in de
afdeelingen der Tweede Kamer bij de
behandeling der begrooting van buiten-
landsche zaken een levendig debat heeft
ontwikkeld over het voorstel om het tijde-
lijk gezantschap van Nederland bij den
Paus definitief te maken.
Het grootste deel der linkerzijde zal
ongetwijfeld tegen het voorstel stemmen.
Er is echter een groep, die er eenigszins
onverschillig tegenover staat en de na-
dere toelichting van den Minister zal af-
wachten.
De leider der Christelijk-Historischen,
de heer De Savornin Lohman, heeft met
beslistheid het voorstel bestreden.
HET STANDBEELD VAN PIET HEIN.
Zondag was het een halve eeuw gele-
den, dat koning Willem 111 het standbeeld
voor Piet Hein te Delftshaven onthulde.
De Delft-havenaars hebben zich dat feest
feestelijk herdacht. Ze hebben het beeld
een lauwerkrans omgehangen, het hek om
zijn beeld met oranje en rood-wit-blauvv
getooid, hun gevels versierd, vlaggen uit-
gestoken en het huisje, dat thans op de
plaats in de Piet Heinstraat staat, waar
de „Delfthavensche kwajongen" het le-
venslicht zag, extra mooi gemaakt.
Maandagavond hebben ze geillumineerd
en begeleid door een muziekgezelschap een
ommegang gedaan.
BELGISCHE PAS-VISA.
Van heden af wordt door alle Belgisc'ne
consulaten in ons land het nieuwe tarief
van een pas-visum voor Nederlanders (gel-
digheidsduur 1 jaar) toegepast. Het be-
draagt f5.70 voor heenreis, f 11.50 voor 'n
reis heen en terug, f 14.25 voor verschei,-
dene reizen. Deze cijfers kunnen eenigs
zins veranderen volgens den wisselkoers,
zooals den 25sten van iedere maand door
de consulaten bepaald wordt.
VERHOOGING DER POSTTARIEVEN.
Blijkens het Voorloopig Verslag der
Tweede Kamer omtrent het wetsontwerp
tot wijziging van de Postwet, de Pakket-
postwet en andere wetten, waarin bepalin-
gen voorkomen, op het vervoer per post
betrekking hebbende, was men nagenoeg
algemeen van oordeel, dat een verhooging
van de tarieven der posterijen onvermij-
delijk is, daar met de thans geldende ta
rieven het bedrijf zijn eigen kosten niet
kan dekken. Enkele leden konden zich
met tariefsverhooging niet vereenigen.
Enkele leden hadden bezwaar wegens
den socialen druk, welke daardoor in het
bijzonder aan den kleinen handel wordt
opgelegd. Enkele leden vroegen ot het
evenwicht niet zou kunnen worden her-
steld door een meer oordeelkundige m-
richting van den dienst. Andere leden,
dfe eveneens op bezuiniging aandrongen,
verwachtten echter niets van speciale be-
zuiniging- of enquete-commissies. Zeer vele
leden, die tariefsverhooging onvermijdehjk j
oordeelden, konden er zich niet mee veree- j
nigen, dat ook de tarieven voor dagbladen j
en tijdschriften zullen worden verhoogd. j
Andere leden waren van meening, dat, nu
eenmaal tot tariefsv rhooging wordt over- j
gegaan, ook drukw^rken daaraan moeten j
worden onderworp"n.
Verscheidene leden hadden er bezwaar J
(tegen, dat de wet de regeering de be-
voegdheid zou geven binnen zekere gren-
zen zelfstandig het tarief te bepalen en
wilden de vaststelling niet zi&n onttrokken
aan de medewerking der Staten-Generaal.
Andere leden achtten de voorgestelde re-
geling het eenige middel om het telkens
ontstaan van tekorten te voorkomen.
VERHOOGING DER BELEENINGS-
TARIEVEN BIJ DE NEDERL. BANK.
De Nederlandsche Bank heeft met in-
gang van Woensdag de rente voor belee-
ning van binnenlandsche effecten van 4Va
tot 51. °/o, voor buitenlandsche effecten
vara 5 itp't 6 °/o en de rente voor voorschot-
ten in rekening-cour.nt van 5tVa tot 61/2
verhoogd.
Het wisseldisconto, het promessendis-
conto en de rente \an beleening op goe-
deren zijn onverand* rd gebleven op resp. j
4f/2, 5 en 51/2
Het Hbl. herinner. naar aanleiding hier-
van er aan, dat de Nederlandsche Bank
op 20 September eect circulaire heeft ge-
richt tot diegenen, die bij haar beleenm-
gen op N. W. S. hebben gesloten. Deze
circulaire bevatte de volgende passage:
„Daar de gelden, tot verkrijging waarvan
deze staatsleeningen zijn aangegaan, voor
het grootste gedeelte voor crisis-uitgaven,
dus voor niet-productieve doeleinden zijn
besteed, acht de Bank het in het algemeen
belang wenschelijk, dat die gesloten be-
leeningen weder door besparing worden
afgelost. Zij moet hiermede dan ook bij
de respectievelijke teeners op geleidelijke
aflossing aandringeh. Mocht zulks in de
naaste toekomst evenwel niet tot het ge-
wenschte resultaat leiden, dus in het to-
taalbedrag der op deze obligation opgeno-
inen gelden geen merkbare vermindering
komen, dan zal zij zich genoodzaakt zien,
andere maatregelen te treffen, die voor
het aanhouden dezer posten zijn aantrek-
kelijkheid zouden doen verliezen."
Uit de sedert gepubliceerde weekstaten
is gebleken, dai van een belangrijken te-
ruggang der beleeningen vooralsnog geen
sprake is geweest. De Ned. Bank heeft
thans derhalve gevolg gegeven aan het
voornemen, in de bovengenoemde circu
laire geuit, om door verhooging der be-
leeningsrente vermindering der vrijwel
immobiele voorschotten op N. W. S. te
verkrijgen. Daarentegen ligt het, naar het
blad meent, blijkbaar vooralsnog niet in
de bedoeling ook het wisseldisconto te
verhoogen.
Rowan uit den Oertijd
door
H. ROSNY.
22)
De grootste wierp, zoodra hij binnen
draagwijdte was, zijn werpspies met vuur-
steenen punt. Hij gooide met kracht en
behendigheid. Het wapen scheerde langs
Naoh's schouder en viel op den vochti-
gen grond. De Oulhamr, die zijn eigen
wapens wilden sparen, raapte het werk-
tuig op en gooide o|? zijn beurt. 1 lui-
tend beschreef het wapen een boog en
doorboorde de keel van een der Kzamms,
die wankelde en viel. Zijn makkers, die
een gejank als van een hond aanhieven,
vielen nu gelijktijdig aan. Naoh had nog
den tijd om zich ter aarde te werpen, ten
einde de scherpe punten te vermijden en
de Verslinders der Menschen, die meen-
den„ dat hij getroffen was, snelden op
hem toe om hem af te maken. Reeds was
hij weer opgesprongen en deed een nieu-
wen uitval. Een Kzamm werd in den
buik getroffen en staakte de vervolgmg,
terwijl de beide anderen spies na spies
wierpen; bloed vloeide uit Naoh's heup,
maar hij voelde, dat de wonde nietdiep
was en hij begon om zijn tegenstanders
heen te draaien, want thans vreesde hij
geen omsingeiing meer. Hij liep weg,
hij kwam weder en wel zoo behandig, dat
hij zich bevond tusschen het Vuur en zijn
vijanden.
„Naoh is sneller dan de Kzamms," riep
hii, „Hij zal het Vuur nemen en de
Kzamms hebben twee krijgers verloren."
Hij deed wederom een sprang, die hem
tot vlak bij het Vuur bracht. Reeds
strekte hij de hand uit om. een brandend
hout te grijpen, toen hij sidderend be-
merkte, dat alles reeds bijna verkoold
was. Hij liep om het wachtvuur heen
in de hoop een tak te vinden, die hij
kon hanteeren; tevergeefs.
En de Kzamms kwamen reeds.
Hij wilde vluchten, hij stiet tegen een
stronk en struikelde, zoodat zijn vijan
den er in slaagden hem den weg te ver-
sperren, door hem tegen het Vuur aan
te drijven. Ofschoon het wachtvuur een
groote oppervlakte besloeg en hoog op-
gestapeld was, zou hij er over heen kun
nen springen. Maar wanhoop vervulde
zijn ziel, de gedachte om overwonnen,
door de duistemis terug te sluipen, was
hem ondragelijk. En zijn bijl en knots
tegelijk omhoog heffend, aanvaardde hij
den strijd.
V.
Om het Vuur!
De beide Kzamms naderden gestadig
ofschoon hun pas zich matigde. De sterk
DE TOESTAND.
Het gevaar, dat de staking in de Engel-
sche kolenmijnen op andere groepen van
arbeiders overslaat, is, schrijft de N. R.
Crt., lang niet denkbeeldig. De spoorweg-
beambten zijn al moeilijk in bedwang te
houden. Nu men zuinig moet zijn met
de kolen, wordt het spoorwegverkeer be-
perkt en komen er toch een aantal man-
nen van dat personeel leeg te loopen.
Dat is geen aanvuring voor hun kamera-
den, die geen vacantie krijgen, om aan
het werk te blijven. De hoofdzaak is
echter, dat de stemming onder de spoor-
wegmannen militant is. In een vorige bij-
eenkomst, zoo heeft men nu vernomen,
is een voorstel om het spoorwegpersoneel
uit sympathie voor de kolendelvers het
werk te laten neerleggen maar met een
stem meerderheid geketst, en voor de be-
keering van de weifelaars was het noo-
dig, dat Thomas eerst een krachtige rede
hield. Het congres van de nationale ume
van spoorwegbeambten blijft eenige dagen
bijeen, om den loop van zaken af te wach-
ten en daarnaar zijn houding te bepalen.
Tegelijkertijd kondigt zich een staking
van transportarbeiders aan. Ook een deel
van hen wordt tengevolge van de staking
werkloos, omdat er geen steenkolen meer
te sjouwen, te lossen en te laden zijn. Dat
zijn de bootwerkers. Maar een andere ca-
tegorie van de transportarbeiders, op wie
juist in de tegenwoordige crisis alles aan-
komt, de voerlieden, sleepers en bestuur-
ders van vrachtauto's, dus de mannen die
het vervoer op den grooten weg bedienen,
het vervoer dat niet van steenkolen af-
hankelijk is, hebben tegen Zaterdag het
werk opgezegd, wanneer er voor dien tijd
niet aan hun looneisch voldaan is. Het zijn
ongeveer 150,000 man, die 4.7 pond ster
ling in de week als minimum-loon verlan-
gen en de grief hebben, dat de werkge-
vers dien eisch niet alleen niet willen
inwilligen, maar er ook niet met hen over
willen beraadslagen. Te Leeds zouden
vandaag al 5000 voerlieden en chauffeurs
geen dienst meer doen. De mannen uit
Yorkshire willen, zooals in ons ochtend-
blad is gemeld, morgen met staken begin-
nen en de bijeenkomst te Londen, waar
in over al of niet staken van de transport
arbeiders bij het verkeer op de wegen be-
slist zou worden, is uiteengegaan, zonder
het eens te zijn geworden. Belangrijke
groepen staken dus in elk geval.
in het steenkoolconflict komt men niet
verder, omdat er wantrouwen over en
weer is. De leiders van de mijnwerkers
blijven staan op hun eisch dat de twee
shillings meer per schoft onvoorwaardelijk
aan de delvers moeten toegestaan worden;
daarnaast zijn zij bereid de verzekering te
geven, dat de werklieden onder hun in-
vloed mee zullen werken aan het verhoo
gen van de productie. Noch de regee
ring, noch de eigenaars nemen voorloopig
met die verzekering genoegen. In plaats
van een verzekering willen zij een waar-
borg. De mijnwerkers vreezen, dat het
stelsel van de eigenaars en de regeering
tenslotte op overproductie en werkloosheid
voor een deel hunner zou uitloopen. Het
klinkt vreemd in een tijd, waarin alles om
productie schreeuwt, van de mogelijkheid
van overproductie te hooren spreken. Maar
de steenkolen zijn duur, ook voor den En-
gelschman, die er minder voor betaalt
dar. de buiteniander, vele industrieen lij-
den onder gebrek aan bestellingen en ver-
bruiken minder steenkolen, en het bui-
tenland, dat den extra hoogen prijs moet
betalen, neemt alleen het strikt noodige.
Eindelijk concurreert de steenkolenproduc-
tie van de halve wereld tegenwoordig
met de Engelsche, wat zich nog meer zal
laten voelen, wanneer de vrachten verder
dalen. De groote welvaart van den En-
felschen kolenuitvoerhandel is eenigszins
unstmatig, daar zij berust op een nood,
die het gevolg van den oorlog is. Wegens
de vrees voor overproductie bij de kolen
delvers, hebben de eigenaars niet veel
vertrouwen in de medewerking van de
leiders der arbeiders aan het verhoogen
van de productie. Zij weten ook, dat de
leiders dan aan het toezicht op de ont-
ginning hun aandeel zullen eischen en
niet zullen toelaten, dat er vooral ki de
minst rendeerende beddingen gewerkt
wordt. Bekend is, dat nu reeds van den
kant van de delvers geklaagd is, dat ite
eigenaars de beste lagen onaangeroerd ta-
ten, om, zoodra het regeeringstoezicht af-
geschaft en de kolenhandel vrij is, door
een sr.elle en ruime productie van de gun-
stige conjunctuur te kunnen profiteeren.
Degenen, die daar bang voor zijn, geloo-
ven niet aan de belofte van de regeermg,
dat de afschaffing van haar toezicht nog
lang op zich zal laten wachten, Dat zijn,
in het kort gezegd, de elementen van
wantrouwen, die het moeilijk maken, snel
en afdoende tot een beschikking te ko
men. Het is daarom ook veel gemakkelij-
ker het gros van de niet gecompliceerd
denkene mijnwerkers mee te krijgend voor
een looneisch zonder meer dan voor een
plan met loon- en productie-schaien en
allerlei ditjes en datjes.
De eomrhunistische propaganda, die met
de komst van de Russen in Engeland wel
een opmerkelijke uitbreiding heeft gekre-
gen, heeft bovendien in de vakvereenigin-
gen al een aardig stuk ondermijningswerk
gedaan. Sylvia Pankhurst heeft te Lon
den terechtgestaan, omdat zij in haar blad
de matrozen van de vloot had opgehitst
om de roode vlag in top te hijschen (me-
thode B van de derde internationale), de
massa heeft aangezet om het parlement
naar huis te jagen en de bootwerkers om
de pakhuizen en entrepots aan de havens
te plunderen, die, volgens haar, minder dan
de paleizen in het Westend, de eigeniijke
„bastilles" van de kapitalisten zijn. Zij is
gisteren op vrije voeten gelaten tegen een
borgtocht van 2000 pond sterling. De
roode kas is er vermoedelijk goed voor.
Dezelfde dame ijvert zonder ophouden
voor stakingen om de samenleving te ver-
lammen, al weet zij heel goed, dat in een
latere bolsjewistische samenleving werk
lieden, die dit deden, aan den lijve ge-
straft of zelfs doodgeschoten zouden wor
den. De propaganda uit Rusland heeft de
oude voorbeeldige tucht van de Engelsche
vakvereenigingen een deuk gegeven en
het gezag van de leiders is niet meer het-
zelfde van vroeger. Bij de jongste re
ferendum is gebleken, dat de overgroote
meerderheid van hun volgelingen niets
van een voorstel wilden weten, dat de
leiders wel niet rechtstreeks durfden aan-
bevelen, maar toch meerendeels als een
bruikbaren uitweg beschouwden. Zij zel-
ven worden op deze wijze in de richting
van de radicalen gedreven.
Het is mogelijk, dat Lloyd George het
daarom beter acht, den strijd maar uit
te vechten, dan op een compromis aan
te sturen, dat hem tot later verdagen zou.
DE VERKIEZ1NGEN IN OOSTENR1JK.
De uitslag van de verkiezingen voor
de Oostenrijksche Nationale Vergadering
was gisteren (op 2 kiesdistricten na)
Christen-socialisten: 83 zetels (winst 20
zetels)sociaal-democraten 65 zetels (ver-
lies 4 zetels); Groot-Duitschers21 zetels
(verlies 3 zetels).
De niet-socialistische bladen betuigen
hun vreugde over de nederlaag der so-
cialisten, wier partij thans van het _-er-
ste op het tweede plan is gekomen. De
Neue Freie Presse zegt, dat de verkiezin
gen duidelijk aantoonen, dat het volk te
gen radicale proefnemingen en communis-
tische wandaden gekeerd is. De Arbei-
terzeitung, die met veel misbaar tegen de
tegenstanders der socialisten uitpakt,
schrijft, dat de communisten bij deze ver-
kiezing de arbeiders in den rug hebben
aangevallen en veel tot de Christelijk-
sociale overwinning hebben bijgedragen,
wat hen tot verraders van het proletariaat
stempelt.
ste wierp voor het laatst zijn spies, toen
hij reeds vlak bij was. Naoh weerde haar
af met zijn bijl. het lichte wapen viel tus- j
schen de vlammen. Op hetzelfde oogen-
blik zwaaiden de drie knotsen.
Die van Naoh trbf tegelijkertijd de bei- j
de anderen en de schok brak de strijd- j
vaardigheid der tegenstanders. De zwak-
ste der Kzamms wankelde. Naoh be-
merkte dit, stortte zich op hem, en met
een geweldigen slag brak hij hem den nek. j
Maar hij werd zelf ook getroffen; een I
knoest van de knots reet hem ruw zijn i
linkerschouder open, nauwelijks ontkwam
hij aan een slag op den schedel. Hij-
gend deed hij een sprang naar achte-
ren, om weer een gunstigen stand te
vinden. Daarop wachtte hij met geheven
wapen.
Ofschoon hem nu nog slechts een tegen-
stander overbleef, was dit toch een ha-
chelijk oogenblik. Want zijn linkerarm
kon hij nauwelijks meer gebruiken, terwijl
de Kzamm dubbel geWapend was en nog
niets van zijn kracht had ingeboet. Het
was de forsch gebouwde krijger met de
breede borst, wiens lendenen meer gele-
ken op dien van een Oeros, dan op den
romp van een mensch, wiens armen veel
verder reikten dan die van Naoh. Zijn
beenen, die naar binnen bogen en te kort
waren om hem een groote snelheid te
geven, maakten, dat hij gemakkelijk zijn
evenwicht hield.
Voor hij tot den beslissenden aanval
overging, keek hij loerend den Oulhamr
aan. En oordeelend, dat hij te zekerder
van zijn overwinning zou zijn, indien hij
met beide handen toesloeg, wilde hij
slechts gebruik maken van zijn knots. Toen
viel hij aan.
De wapens, die nagenoeg gelijk van ge-
wicht waren, van hetzelfde hout gesne-
den, botsten tegen elkaar. De slag van
den Kzamm was heviger, dan van Naoh,
die zijn linkerhand niet gebruiken kon.
Maar de zoon van den Panter had den
slag gepareerd met een overdwarse be-
wegjing. Toen de Kzamm den aanval her-
nieuwde, sloeg hij slechts ieege lucht;
Naoh was hem ontdoken. Daarop vie)
de Oulhamr aan; bij het derde treffen
kwam zijn knots neer met de raakheid
van een vallend rotsblok. De schedel van
den tegenstander zou gespleten zijn, als
zijn lange, gespierde armen zich niet bij-
tijds omhoog geheven hadden; opnieuw
botsten de knotsen, en de Kzamm sprong
terug. Hij antwoordde met een woeden-
den slag, die bijkans de knots uit Naoh's
hand beukte; en eer deze zich had kun
nen herstellen, waren de handen van den
Verslinder der Menschen omhoog gehe
ven en kwamen met kracht neer. De
Oulhamr kon den slag breken, maar niet
stuiten; hij werd op het hoofd getroffen,
hij trilde in de knieen, aarde, hemel en
boomen draaiden in woeste vaart om hein
heen. Maar in dit oogenblik van doods-
gevaar, verliet het instinct tot zelfbehoud
hem niet, met een laatste uiterste krachts-
inspanning zwaaide hij zijn knots, eer nog
zijn tegenstander op iets bedacht kon zijn.
Beenderen kraakten; de Kzamm kromp
ineen; zijn kreet verstierf in een doods-
gerochel.
Toen brak de vreugde van Naoh zich
onweerstaanbaar baan; met een rauw ge-
lach keek hij naar het wachtvuur, \v rin
de vlammen flikkerden. Onder de rustige
sterren, bij het geluid van den stroom
en het gefluister van het koeltje, terwijS
nu en dan het gelach van jakhalzen of het
gebrul van een leeuw weerklonk, te mid
den van al deze natuurgeluiden, kon Na
oh nauwelijks zijn triomf beseffen.
En hij stamelde:
„Naoh is heer van het Vuur."
Het scheen hem de almacht der we
reld. Hij liep langzaam om "het roode
dier, hij strekte er de hand naar uit, hij
liet zijn borst streelen door den gloed,
dien hij zoo lan^- had moeten ontberen.
Toen mompelde hij weer, uitzinnig van
vreugde
„Naoh is heer van het Vuur."
Langzamerhand werd zijn wilde blijd-
schap rustiger. Hij begon de terugkomst
der Kzamms te vreezen; hij moest zijn
buit met zich voeren. Een voor een legde
hij de dunne, platte steentjes neer, die
hij onderweg verzameld had en maakte
zich gereed om ze met behulp van twijg-
jes, boomschors en biezen samen te voe-
gen. Toen hij het kamp weer rondsloop,
vond hij een nieuwe reden tot verheuge-
nis; in een terreinplooi zag hij den korf,
waarin de Verslinders der Menschen het
Vuur borgen.
(Wordt vervolgd.)
UZENSCHE
",<t WBL'
r?
