No. 6857.
Dinsdag 1 Juli 1919.
59e Jaargang.
Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen
Verkoop Veevoeder,
8INNENLAN0.
BU1TENLAND.
Vrede.
De Burgemeester van TER NEUZEN
maakt bekend, dat bij inscbrjjvirg te koop
is eene groote partij fl!?eeSs gesehikt voor
Veevoeder.
Inlichtingen te bekomen op het Distri-
butiebureau, alwaar deinsebrijvingen moeten
worden ingeleverd voor of uiterljjk op
Zaterdag 5 Juli a 8., des voormiddags
te 12 uur.
Ter Neuzen, 30 Juni 1919.
De Burgemeester voornoemd,
J. BUIZJNGA.
Arbeidswet.
Omtrent de Arbeidswet is eindverslag
uitgebracht.
De heer Dresselhuys heeft met den heer
Visser van IJzendoorn eeD amendem>-nt in-
gediend om, in het belang der productie en
rekening houdende met de buitenlandsche
coacurrentie, bij de hepeiking van den ar-
beidsduur in het algemeen riet verder te
gaan dan tot 81/, uur per dag en 48 uren per
week. Zij meenen, dat zutk ten regeling
voor de arbeiders niet bezwaarljjk behoeft
te worden geacht.
De heer Schaper heeft een reeks amen-
dementen ingediend, aan de toelichtiug,
waarop wij het volgende ontieenen
Artikel 9. De bedoeling is, kinderarbeid
tot 14 jaar in ieder geval terstond te ver-
bieden, terwijl na twee jaren een arbeids-
verbod tot 15 jaien wenscheluk wordt ge
acht. In dien tijd zal de Leerpiichtwet moe
ten worden herzien en een uitbreiding der
scholen voorbereid.
Artikel 14. De bedoeiiDg is voor alie
arbeiders de Zondagsrust als regel vevplich
tend te stellen, zoodat bjj de toepassing
der wet zich de Regeering van de ui zon-
deringen op den regel nauwgezet reken-
schap zal moeten geveu.
Artikel 16. De 8 urige arbeidsdag zij
ook voor de arbeiders buitrn fabrieken enz.
regel. Het btpaalde in het tweede lid geeft
nog gelegenheid van dezen regel af te
wij ken voor bepaalde gevallen, waarin dit
beslist niet anders mogeljjk zou zjjn.
Artikelen 19 en 20. Deze amendementen
bedoelen het aantal overuren, waartoe ver-
gunning zal mogen worden verleend, be-
langrijk in te krimpen ter wij 1 te tens meer
gelijkheid onder de verschillen le arbeiders-
gioepen ten aanzien van de overuren wordt
gebracht.
Een amendement op artikel 25 heeft de
bedoeling om bij toepassing van het twee-
ploegenstelsel slechts een 7-urigen arbeids
dag toe te staan, tervijl een auder amen
dement den arbeidsduur voor bewakings-
diensten in geen geval lacger wil stelien
dan 10 uren per dag.
Artikel 47. Des nachts van 10 tot 8 uur
moet althans de winkelbediende in ieder ge
val vrjj zjjn, ook op buitengewoon drukke
dagen, als de Zateidag, enz.
De bedoeling van twee andere amende
menten is, ook voor den winkelbediende
den 8-urigen werkdag als norm vast te
stellen, waartoe desnoods een twee-ploegen-
stelsel kan worden iogevoerd. Dan kan
eok een 16-urige rmttjjd per etmaal wor
den gewaarborgd.
De heer van Rappard heeft een amende
ment op artikel 63 ingediend, om te voor-
komen, dat bij overtrading der wettelijke
bepalingen tweede herhaiing binnen twee
jaar, nadat de eerste veroordeeling wegens
herhaiing onherroepelijk is geworden, uit-
sluitend met hechtenis zal worlen gestrafc.
Het verdient de voorktur, dat de rechter
bjj de strafbepaling grootere vrijheid van
beweging heeft.
Nederland en Belgie.
Draaien de zaken weer om?
Er komen wonderlijke berichten nit Pa-
rjjs.
De bijz ondere correspondent te Parjjs van
de Brusselsche //Soir" geeft de volgende
bijzonderheden betrrfferide de zitting van
Woensdag van den raad van vijf aangaar-
de de berziening der verdragen van 1839,
waa^aan ook Hijmans en Jhr. Van Karnebeek
deelcamen. De laatste ste!den«gmaals voor,
dat het geschil tusschen de regeeringea van
Brussel en Den Kaag zou worden geregeld."
Daarentegen vroeg minister Hijmans, dat
de problemen van de Schelde en Limburg,
door de mogendheden van 1839 geregeld,
het Europeesch karakter zouden bewaren,
De bespreking van Woensdag stelde de
Belgische opvatting in het geiijk en de
raad van vijf verkiaarde zich bevoegd, om
de rapporten, die door een internationale
commissie van 14 leden, die benoemd zal
worden, zullen worden opgesteld, te be
spreken.
//Wjj kunnen bevestigeo, zegt de corres
pondent, dat een zeer opmerkeljjke zwen
king hier zich ten gunste vaa Be!g e voor-
doet. Sedert bet besluit van den 8en Juni
door den slecht ingeljchten raad van vijf
genomen, heeft gedurende de twee laatste
weken het Hollandsch dogma, bewerend
dat er geen Limburgsch vraagstuk bestaat,
een rij indrukwekkende tegenspraken ge-
kregen, op den aard waarvan ik niet nader
kan ingaan."
Men zal o. i. goed dren, scbrjjft de M.
Crt. zich niet te laten misieiden door de
tendentieuze voorstelling, in deze berichten
gegeven. Wjj kunnen voorloopig nog niet
golooven dat inderdaad de Raai van Vier
of Vijf nu ineens iets anders zou besloten
hebben dan 4 Juni (niet 8 Juni.)
Men bedenke wel, dat die internationale
commissie niets nieuws is. Reeds 4 Juni
besloot de Raad van Vier, dat aan een com
missie. omvattende de vertegenwoordigers
van de vijf groote mogendheden, Nederland
en Belgie, zal worden opgedragen de maat-
regelen te bestudeeren, die uit de herzie-
ning van de verdragen van 1839 voort-
vloeien, met het beteekenisvolle voorbehoud,
dat de door die commissie in te dienen
voorstelien niet mogen meebrengen over-
gang van territoriale souvereiniteit, noch
vestiging van international^ servituten.
Heeft Minister Van Karnebeek in dat
opzicht een verandering voorgesteld V Dan
toch zeker niet in den geest van het //Soir'
bericht. Irnmers geen enkele mededeeling
onzer regeering wijst er op dat zjj zich zou
verzetten tegen de getroffen regeling, die
alleeri ten opziehte van //de bevaarbare
waterwegen" aan NederlaLd en Belgie
opdroeg gemeenschappelijke formules ij
die commissie in te dienen en die de andere
kwesties dus overliet aan een Europeesehe
regeling, al doen daaraan ook Amevika en
Japan mee. Anders zou Minister Van
Karnebeek 6 Juni in de Kamers niet mee-
gedeeld hebben, dat z. i. Nederland op
dezen voet aan het internationale geding
kon deel nrmea.
Eu evenmin kunnen we er iets nieuws
in zien dat de Raad van Vier zich het
recht voorbehoudt de tapporten der com
missie te bespreken. lmmers ook io het
besluit van 4 Juni sprak de Raad van
//voo!stellen" der te benoemen commissie;
niet van besHssii gen.
Het bericht van de //Soir" zal dus wel
een Belgische overwinning ziin op papier.
In ieder geval kan het bericht zoo niet
juist zijn.
Jhr. J. Graafland schrijft in de Limbur-
ger Koerier
Er worden in Belgisch Limburg bespre-
kingen gchouden tot iDrichting vau een
legerkamp in da heide-perceelen bij Asch
en Genck.
Indien men dit, aan veler aandacht ont-
snapte, bericht op de stafkaart nagaat, be-
merkt men, dat deze beide plaatjes ongeveer
12 K M. van de Maas en ongeveer 18 K.
M. westi-lijk en uitwaarts van Maastricht
en Maaseyk gelegen zijn.
Dit mliitaire kamp zil vermoedelijk op-
geslagen worden op de Kempische hong
vlakte, welke oostelijk (aan Nederlandsche
zijde) beschermd wordt door de keuvelkam
Neeroeteren—Sutendael, en Zuid-westelijk
(dus in den rug) door het heuvelland van
Sutendael— Genck— Helckteren.
Beide heuvelreeksen vormen bjj hun
knooppur.t Sutendael een boek van ongeveer
70°. Het kamp zou 15 K.M. be-
noordwesten Maastricht en circa 20 K.M.
bezuidwesten Maeseyck Roosteren komen
te iiggen.
Het is dan te beschouwen als een naar
Nederlandsche zjjde vooruitgesehoven post
van het kamp van Beverloo gelegen bjj
het Kempische tramstation Bourg Le jpold,
en ongeveer 35 K.M. benoordwesten het
ontworpen kamp Asch—Genck.
Wij vragen ous afis dit eene Belgische
uiting van vriendschappelijk grensverkeer
of eene.... vingerwjjzing
Misschien eene bevrediging van het an-
ncxioni.stisch geroep der Belgische nationale
tn politieke clubs: /,Waarom volgden in
November 1918 niet eenige onzer com pag
an en de aftrekkende Duitsche troepen op
den voet? Waarom stelden wij torn geen
voldongen feit? Waarom laten wjj nu niet
de Nederlandsehe Zuid Limburgers, onze
bektagenswaardige broeders in den bloede,
op een mvoien morgen wakker worden van
ons tromgeroffel en ons hoorngeschal
Nog steeds, nog jjveriger, nog zich-be-
ter-organiseerend, duurt de Belgische pro
paganda in ons gewest voort.
De vlugschriften vermeerderen in aantal
en begincen een dure afwerking en veel
gesnuffel in de officieele Belgische archie-
ven te vertoonen.
Openljjk, als wilden de annexionisten ons
j dagelijks hoonen, wordt hier afscheuring
van het Nede landsehe Staatsverband aan-
geprezen.
Hoe lang nog zal die bedreiging van
ons wettig gezag geduld worden
Ex keizer en ex-kroouprins.
Het inmiddels valsch gebleken Franscbe
persbericht, dat de ex-kroonprins Wieringen
zou zjjn ontv'ucht en 't onwaarsehjjrljjk
klinkende bericht, dat de Raad van Vier
zou hebben besloten, Nederland mee te
deelen dat het bjj een vlueht van ex keizer
en (of) ex kroonprins onaangenaamheden
kan krjjgen die beide berichten hebben
tot ailerlei beschouwingen van buitenland
sche, voornamelijk Fransche zjjde aanleiding
gegeven.
De //Echo de Paris" vindt, dat men
zich over eeu mogeijjken terugkeer van
Wilhelm II en den kroonprins maar niet
at te bezorgd moet maken. Deze zou in
ieder geval voor de Entente dit gewin op-
leveren, dat men tegen Duitschland een
hoogeren toon kan aanslaan als overwin-
naars dan tegenover Nederland
Het //Journal" wees er op, dat het vre-
desverdrag niet voorziet in een uitle7ering
van den kroonprins door Nederland. Keert
hij echt.er in Duitschland terug, dan kan
men hem plaatsen op de ljjst van hen, die
door Duitschland uitgeleverd moeten wor
den, om voor eeu internationale rechtbank
te verschjjnen.
Volgens den //Tel." correspondent te
Parjjs zullen de geassocieerden de uit-
levering van den keizer niet aan Nederland
vragen. Zjj zullen er zicb toe bepalen uit
riaam van den Volkenbond onze Regeering
om haar medewerking te verzoeken, opdat
de keizer niet aan de moreele consequentie
van zjjn daden zal ontsnappen.
In tegen3telling met het den Raad van
Vier toegeschreven voornemen, beschouwt
men in welingelichte kringen te Parjjs den
terugkeer van den ex-keizer naar Duitsch
land niet alleen a!s wel mogeljjk, doch
zelfs als wenschelijk. De terugkeer van
den tx-keizer in Duitschland zou de aan-
klicht-kwestie zeer vereenvoudigen, daar
de onderhandelingen tusschen de geallieer-
den en Duitschland gemakkelijker kunnen
plaats hebben, dan de besprekingui met
een neutralen staat, waar de keizer geen
gevangene doch eenvoudig gast is.
Een der hoogste automtiteu op het ge-
bied van international recht in Frankrjjk,
decide den //Tel."-corre pondent o.rn. me-
de //Het spreekt van zelf, dat nu volgens
het vredesverdrag de in-s;aat-van beschul-
digingsteliing geeu juridisch karakter zal
dragen, de uitspraak der rechtbank, waar-
voor de keizer zal verschjjren, u'tsluitend
van moreelen aard zal ziju. Er kan geen
sprake zij a van ter-dood veroordeeling of
van gevangenisstraf. Men zal den keizer
'n woonplaats aanwijzcn, die hp niet mag
verlaten.
Men schjjnt het niet als uitgrs'oten te
beschouwen, dat de keizer zelf voor dc
rechtbank zal willen verscbijnen, waar hij
ten volie gebruik zal kunnen maken van
zij a recht tot verdediging en waar hp ge
legenheid zal hebben om zpa verantwoor-
delijkheid vast te stellen tegenover het von-
nis van de geschiedenis
Uit de beste Inn meldt de H. Crt., dat
onze Regeering geenerlei bericht van den
Raad van Vier betreff-mde den ex keizer
of den ex kroonprins beeft ontvangen en
dat zjj geen aanleiding ziet om haar houding
jegens deze beide gasten in Tminst te ver-
auderen. Zjj zal dit zeker niet doen
op grond van niet- officieele berichten.
Em men in geldnood.
De Regeering heeft aan de gemeente
Emmen een renteloos voorschot van
/200.000 geweigerd. De Regeering wenrcht
de gemeente niet te helpen voor het school-
geld verhoogd is.
Mr. Troelstra en het telegram men-
incident.
z/Het Volk" betwist met steliigheid het
bericht van de //N. H. Ct.", waarin aan
een lid der S. D. A. P.-Kamerfractie de be
doeling toegeschreven werd aan de Regeering
ofer de bekende telegrimmenzaak eenige
vragen te richten, opdat, als door het ant-
woorl Troelstra gecompromitteerd werd,
de partij den leider zou loslaten.
De zilverbons van 1.
De zilverbons van eeu gulden worden
zooveel mogeljjk aan de circulatie onttrok-
ken de Nederlandsche Bank geeft ze niet
meer uit.
De bedoeling van dezen maatrrgel is het
aan de citculatie onttrokken zilvergeld weer
te doen uitgeven.
Commissie voor de berziening van het
traetaat 1839.
De raad van Ministers van Buitenlandsche
Zaken heeft zich Woensdagmiddag te Parjjs
opnieuw beziggehouden met het Neder
landsche-Belgische vraags uk en in het
bpzonder met de aanstaande benoeming van
de leden der commissie, waarin de groote
mogendhedeD, Belgie en Nederland ver-
tegenwoordigd zullen zjjn.
Het traetaat van Versailles is geteekend,
en het zal althans in westeljjk Europa weer
vrede zjjn. Door miljomen zal eene zucht
van verlichting worden geslaakt. Er zal
zelfs feest worden gevierd, eD, inderdaad,
schrijft de N. R Crt., het is eene opluchting,
dat het eindelpk zoo ver is. Wel een feest
waard.
Maar de vreugde zal niet van langen
duur zjjn. De vrede immers zal de zoo
gewenschte ontspauning niet brengen.
Deze vrede niet, die, in stee van een
lichtend verschiet te openen, niet anders,
dan eene duistere toekomst biedtdeze
vrede, d e militairisme vernietigd heeft,
maar het elders ten troon heeft verheven
die, bevochten, cm aan den oorlog voor
goed een einde te maken, de kiemen voor
nieuwe internationale corflicten in eene
eindelooze reeks uitgezaaicj heeft.
Het zal dus vrede wezen maar zal deze
vrede meer dan een woord, een formeel
begrip zijn
In de harten der volkeren zal hp niet
leven. Daar bljjft bittere haat. De won-
den, door den oorlog gesiagen, staan nog
open en zjjn te diep het ontzettende leed van
de vjjfjarigeworsteling kandoor eenigehand-
teekeningen, in de spiegelzaal van het kasteel
te Versailles op Japaosch papier neerge-
schreven, niet ongedaan worden gemaakt,
noch ook worden vergeten. De glorie van
de overwinning, ettelijbe honderden miljar-
den tot vergoedicg van materieele schade,
al wat de overwinnaars voor zich bjj het
vredestractaat hebben bedongen welke
genoegdoening ligt daarin tegenover de af-
schuwelpke ellende, die land en volk on-
herstelbaar getroffen heeft
De overwonnene, aan den anderen kant,
is vernederd, zoo zwaar als de geschiedenis
nauwelijks een voorbeeld kenthet trotsche
Duitschland wordt verbrokkeld en voor een
deel als buit aan een nieuw, min of meer
fantastisch, rjjk toegeworpen, een rijk, waar
de cultuur zich tot nu toe nog slechts uit
pogroms deed kennen. Het Duitsche volk
wordt voor lange jaren tot knechtschap ge
bracht het wordt als eerloos uit een groot
deel der wereid uitgeslooten. Slechts de
nijpendste noof, waar geen uitkomst meer
uit werd gezien, deed tot onderteekening
van het traetaat dwingen. Onvoorwaarde-
lijk maar met eeae reservatio mentalis,
en ziedende wrok in het gemoed.
Dit is de vrede Deze vrede. Europa
Ijjkt ten chaos. Staatsbankroet dre'gt over
al. Rassenstrpd en volkerennap ver hebbc-n
de hartstochten ontketend en de vrede heeft
ze geenszins tot rust gebracht. De maat-
schappeiijke orde is verbroken, de welvaart
vernietigd revolutionnaire razernp pcogt
wat nog overeind bleef staan en steunpun-
ten kon geven om den herbouw te begin-
neu, neer te hulen. Idealisten en geweien-
looze misdadigers, in wier oog het vernie
tigingsproces der laatste jaren Dog niet ver
genoeg is gegaan en er nog niet genoeg
menschenlevens geofferd zijn, tracbten z;eh
den wanhoop^toestani ten nutte te maken,
en worden niet overal weerstaan. Men
zegt, dat overwinnende volken voor hunne
verderf-lijke progaganda niet toegankelijk
zullen bljjken. Maar de proef op de som
moet nog worden genomen.
Zoo vindt de vrede Europa in haat, in
wanorde en in groote onzekerheid. Het zjjn
voorwaar, geen omstandigheden, die opti-
misme voor de toekomst rechtvaardigen.
Toch zijn er enkele lichtpunten, waarop de
aandacht mag worden gevestigd.
De vrede heeft aan de volkenbond het
aansehpn geschonken. Met de onderteeke
ning van het vredestractaat is de volkenbond
een levend feit geworden. Het is een heel
onvolmaakte volkenbond, eene organisatie
die ver t.f staat van hetgeen men zich al
thans in neutrale landen gedacht had, eene
statengemeenschap waarop oorlogsnjjd meer
dan menschenidealisme zjjn stempe! gedrukt
heeft, maar niettemin eene gemeenschap,
waaruit iets goeds groeien kan, omdat zjj
toegankeljjk zal bljjken voor overwegingen
en gemoedssteoimingen, waarvoor te Ver
sailles de deuren nog toe zijn gebleven.
De mogejijkheid is niet uitgesloten,
wjj drukken ons voorzichtig uit dat
langs den weg van den volkenbond de ware
vrede, die te Versai les niet tot stand gs-
bracht is geworden de vrede, die tusschen
de volkeren toenadering brengt en slechts
een gemeenschappeljjk ideaal in het oog
vat, den toegang tot den statenfamiiie zal
wetec te vinden.
Het is eene verheven taak, die in de
rustige atmosfeer van Geneve zal aangevat
kunnen worden. Eene taak, die veel door-
zieht en beleid eischen zal eer er iets
wezenlijks zal kunnen worden bereikt.
Vooral ook veel kalmte en gematigdheid.
In sommige Engelsche en Fransche bladen
die met de aan Duitschland afgedwongen
vredesvoorwaarden verre van ingenomen
zjjn, werd reeds als eerste bezighpid van
den volkenbond geschetst, te trachten, in
de vredesvoorwaarden verzachting aan te
brengen, en er zijn er weliicht ook hier te
laude, die daarop hun hoop hebben gevestigd.
Zuik een plan is niet zonder gevaar. Kwam
de volkenbond, het begin van den volken
bond, dat door het vredestractaat is gemaakt,
onder de verdenkirg te staan van reactie
tegen de vredesvoorwaarden in zijn schild
te voeren, dan vreezen wij, zal aan dea
bond eene toekomst worden afgesneden.
In plaats van een vereenigingspunt der
volkeren, zou Geneve eene twistplaats
worden, waar de Parijsche geestesgesteid-
heid zou voortleven, en nieuwe aanwakkericg
vinden. Wie den vrede lief'hebben, zullen,
dunkt ons, hem slechts dienen, door het
traetaat van Versailles in zjjn formeele,
bindende kracht te eikennen, en niet door
het volkereninstituut als eene organisatie
tot herziening van dat traetaat naar voren
te schuiven. Wie op dit laatste uitgaat,
zal het traetaat van Versailles niet ongedaan
maken, doch den volkenbond vermoorden.
Neen, directe tusschenkomst van den
volkenbond in de vredesvoorwaarden te
verlangen, is niet veel anders dan de paar-
dtn achter den wagen te spannen. Doch
wat den volkenbond, mits hjj met voorzich-
tigheid wordt geleid, wel zal vermogen, is
onder de volkeren die veranderde, die zach-
tere stemmirg verwekken, die noodzakelijk
is, om met ernst over herziening van het
tractrat vanVei sailles te kunnen gaan den-
ken. Het wantrouwen, dat na'71 tusschen
de volkeren heeft voortbestaan, heeft voort-
bestaan, heeft belet, dat in Duitschland het
-besef van het toen aangedaan onrecht is
levendig geworden.
Men moet er op uit zjjn, dat in de in
ternationale verhoud'ngen der toekomst geen
beleisel zal komen te liggen, om ook den
vrede vaa '19 nog eens onder een ander
licht te zien, dan er nu op valt. Dit zal
mogeljjk zijn, indien bet wantrouwen, dat
voorheen het verkeer der volkeren heeft
beheerscht, plaats maakt voor toenadering,
en de macht der wapenen zal vervangen
worden door de zekerbeid van het reeht.
De statensamenleving in die richting te
hervormen moet de taak worden van den
volkenbond, doch om die taak te eeniger
tjjd te kunnen volbrengen, behoort in den
bond het vertrouwen der volken te kunnen
worden gesteld. Eene beweging, die den
volkerenbond als revisie college van den nu
geteekende vrede naar voren brengt, zal
den bond bij verscheidene der mogendheden,
die eraan deel hebben, van den beginne af
aan verdacht maken, en bet weinige goeds,
dat het vredestractaat heeft, verloren doen
gaan.
De vrede is er, en men kan voor het
oogenblik den vredestoestand niet beter be-
vestigen, dan d«or voor zooveel in isders
macht is te zorgen, dat hjj ook uitgevoerd
wordt.
De onderteekening van het verdrag ving
om 3 uur 12 aan. De Duitschers teeken-
den het eerst.
De onderteekening was om 3 uur 50
afgeloopen, zonder dat eenige stoornis of
protest had plaats gegrepen.
De Temps geeft het volgende verslag
van het teekenen van den vrede
Het kasteel van Versailles was op geeneM&
lei wjjze versierd. De volmachten der
Duitsche afgevaardigden waren 'a morgens
onderzocht en in orde bevonden. Om
kwarfc voor drie nam Clemenceau plaats op
den voorzittersstoel voor het midden van
de hoof'dtafel. Wilson kwam eenige oogen-
blikken later biunen en werd met zacht
handgeklap begroet.
Hjj drukte Clemenceau en de voornaamste
afgevaardigden de hand en zette zich reehts
van den voorzitter. De republikeinsche
garde die voor de perstribune was opgesteld,
rukte om tien minuten over drie in. Onder
een indrukwekkende stilte kwamen de vjjf
Duitsche gevolmachtigden binnen, geleid
door den oudsten kamerbewaarder van het
ministerie van buitenlandsche zaken. Zjj
namen plaats aan een der korte zijden van
de tafel voor de gevolmachtigdeD, naast
de Japansche gedelegeerden.
Om kwart over drie staat Clemenceau
op. //De zitting is geopend", zegt hjj, en
houdt een korte toespraak, die hierop
neerkoait: //Er is overeenstemming bereikt
tusschen de geallieerde en geassocieerde
naties en Duitschland.
De tekst, die dadelijk door u geteekend zal
worden kemt overeen met die welke aan de
heeren Duitsche gevolmachtigden is ter
hand gesteld. Dadeljjk zullen de ondertee-
keningen gewisseld worden. Zij beteekenen
een onherroepelijke overeenkomst, die
loyaal moet worden uitgevoerd. De Duitsche
regeering heeft de voorwaarden van het
verdrag in het geheel aanvaard. Daarom
heb ik de eer de heeren gedelegeerden van
de regeering van het Duitsche Rjjk te
verzoeken hun handteekening te komen
zetten." Daarop staan de vjjf Duitsche ge-
vQlmachtigdeo op en gaan naar de kleine
tafel in het midden der zaal, waaraan zjj
zich neerzetten en een voor een het ver
drag teekenen.
Nadat zjj geteekend hebben, wat geschiedt
zonder dat er eenige stoornis plaats heeft
en zonder dat er eenig protest geuit wordt,
worden de gedelegeerden van de geallieerde
en geassocieerde mogendheden in de vooraf
vastgestelde volgorde afgeroepen om even-
eens het verdrag te teekenen. Om kwart
voor vjjf hebben de laatste afgevaardigden
hun handteekening gezet. Dan klinken
buiten de eerste schoten van een salvo van
101, dat aankondigt, dat het vrede is.
Clemenceau staat op. //De vredesvoor
waarden, zegt hjj, tusschen de geallieerde
en geassocieerde mogendheden en het Duit
sche Rijk zjjn tbans een vaststaand feit.
De zitting is opgeheven."
TER 5EFZESSCHE COERAST.
