ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTlEBbAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
m srhTjl
No. 6638
Donderdag 24 Januari 1918
57e Jaargang.
De Oorlog.
ABONNEMENT:
ADVERTENTIEN
TeleSoon 33.
Bit BM Yerschijnt Maandag^, Woeasdag- ea Yrpagavond, uitgezondr? op Feestdagen, by de Firma P. J. YAH DE 8ANDE te Ter Neuzen.
Abonnementsprijs
Bons voor Reparatideder.
B I M N E N I A ft 0,
"""feu XL L E T 0 N.
Per 3 maanden binnen de stad f\.Franco per post voor Nederland 1.10.
Bij vooruitbetalingvoor Belgie /1.40, voor NedL-Indie en Amerika 1.65,
overig Buitenland f 2.
Men abonneert zich bij de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alle
Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders.
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel ipeer 0.10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de
prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief.
Inzending van advertentien voor 1 titxic op den dag der uitgave.
per drie maanden, in de stad 1,20;
franco per post f 1,40, bij vooruitbetaling,
per jaar, waarvoor de gelegenheid nog ge-
dut;ende deze maand is opengesteld, f 5,
I Burgemeester en Wethouders van Ter
Neuzen, maken bekend, dat de grens voor
degenen, die recht hebben op een bon voor
reparatieleder, is uitgebreid tot personen
met een inkomen van ten hoogste duizend
gulden.
Ter Neuzen, 21 Januari 1918.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
L. WABEKE, Secretaris.
Ilerkeuring der afgekeurden.
Het afdeelingsverslag der Tweede Kamer
is verschenen over het 4 Oct. jl. ingediende
wetsontwerp, bepalend, dat de na 1885 ge-
boren personen, die voor den dienst onge-
schikt zijn verkJaard, aan herkeuring kun
nen worden onderworpen, om bij goedkeu
ring bij den Landstorm te worden gevoegd.
Bij dit afdeelingsonderzoek sprak men er
v,rij algemeen voldoening over uit, dat de
Regeering er op bedacht was de aflossing
der lichtingen en jaarklassen geregeld te
doen plaats hebben. „Sommige leden" wil-
den daarover echter eerst meer inlichtingen
hebben over de aflossing, en „sommige
leden." achtten inperkinig van het effectief
volstrekt niet onmogelijk. Ook andere
leden waren1 van oordeel, dat dit mogelijk
was bij een reorganisatie of hergroepeering
onzer strijdkrachten.
Verscheidene leden hadden er overwe-
gend bezwaar tegen, dat de herkeurden aan
de militie 1919 voorafgaan; zij meenden,
dat, zoolang de lichting 1919 beschikbaar
is, tot een zoo harden maatregel, a!s in dit
wetsontwerp wordt voorgesteld, niet mag
worden overgegaan.
Tegen het denkbeeld der wet werd aan-
gevoerd, dat zoodanige inlijving door de
belanghebbenden ongetwijfeld als een groo-
te handheld zai worden gevoeld. Deze
meenden er vast op te mogen rekenen van
dienst vrij te zijn en hebben hun 1 even en
hun zaken daarnaar ingericht. Voorts dat
deze maatregel slechts tijdelijk hulp kan
bieden; dat bij strenge keuring het aantal
personen te klein zal blijken; dat er tegen
de algerneene verlaging der keuringseischen
ernstige bezwaren bestaan.
„Van andere zijde" werd het laatste be-
twist, en werd het in 't ontwerp neerge-
iegde denkbeeld minder bezwaarlijk en ver-
werpelijk geacht. „Verscheidene leden"
konden met de hoofdgedachte meegaan,
maar wenschten dat men niet verder zou
gaan dan tot het 25ste levensjaar, daar
mannen van 25 jaar en ouder meerendeels
hoofd en van gezinnen zijn.
De Nieuw-Amsterdam.
Naar de N. R. Crf. uit goede bron ver-
neemt, kan het vertrek van de Nieuw-Am
sterdam thans binnen zeer kort worden te-
gemoet gezien. Er zijn twee oorzaken van
DOOR
H. RIDER HAGGARD.
Op een waarschuwing van den portipr
verlieten nu de Hoopers het gebouwtje. Bui
ten stond de verkooper reeds iop het spreefc-
gestoelte. Nia ptilte verzocht te hebben, be-
gion hij zijn toes pea ak. Op dezen feest-
avond, zeide hij zou hij kjoet zijn. De mum
mers die hijf had nan te bieden, wanen het
eigendom van diem Imperator Titus, en de
opbrengst van den| verkoop zou gelijk ver-
deeld worden tusschen< de armeru in Rome
en de Soldhteni die ini den oorlog gewond
iwiaren, pi hun gezondheid hadden verlonen.
Daarom moest elk vaderlandsch gezind bur
ger zoo hong mogelijk bieden. De verkoop
was bovendien jets bijzoruders. Er warenj
namelijk niet minder dan vijftien van de
mooiste meisjes, |allen van edele afkomst uit
Jerusalem. Wie een bekoorlijke harinne-
ring aan de overwinning van liet leger wil-
de hebben, moeht deze gelegenheid niet
verzuimen, vooral daat de Joodsche vrou-
wen, aanhankelijk, gehoorzaam, wel onder-
richt in verschillende kunsten en zeer ijverilg
waren. Het was jammer dat deze belang-
rijke verkoopinjg iojp, zulk een omgewoon uur
moest gelroudcn word en, doch er was wer-
kelijk geen ruimte beschiltbaar om de vrou-
wen iop te bengen. IJet was dus het beste,
dat zij dadelijk naar hun nieuw tehuis ver-
oponthoud geweest: eenerzijds moest men
van Amerika zekerheid erlangen, dat het
schip naar Nederland zou mogen terugkee-
ren, en anderzijds moest van Duitschland
zekerheid worden verkregen, dat het schip
niet zou worden gemolesteerd. Zoowel de
eene als de andere foezegging is thans ver
kregen, zoodat het schip het anker zal kun-
nen iichten.
Nederlandsche schepen in Amerika.
In verband met het Router-telegram be-
treffende onze in Amerika liggende schepen,
meldt het Ned. Corr.-bureau, dat de Ameri-
kaansche regeering, in afwachting van het
tot stand komen van een overeenkomst be-
treffende de scheepvaart- en andere econo-
misohe aangelegenheden, toestemming heeft
verleend, dat de in Amerikaansche havens
liggende Nederlandsche schepen een korte
reis zullen maken buiten de gevaarlijke
zone, terwijl -een gedeelte van deze sche
pen voor de Relief Commission in Belgium
zal worden bevracht.
Voorts zuillen enkele dezer schepen, die
thans met lading voor Indie en Nederland
bevracht in Amerikaansche havens lhggen,
de reis naar hun bestemming kunnen ver-
volgen, terwijl ook de Zelandia haar reis
naar Nederland zal kunnen voortzetten.
Bijzonderheden aan deze schikking moe-
ten nog geregeld worden door de betrok-
ken reeders.
Nederland en de Entente.
De Times meldt:
Sedert eenigen tijd zijn te Londen onder-
handelingen gevoerd tusschen vertegen-
woordigers van de geailieerde regeeringen
en van de Nederlandsche regeering over een
regeling, v/aarbij de geallieerden Holland-
sclie scheepsxiiimte en Nederland aanvoer
van levensmiddelen en andere behoeften zou
krijigen, die het in staat zouden stellen, zijn
fabrieken en trafieken gaande te houden.
Men verneemt, dat de beraadslagingen
>nu tot een bevredigend einde zijn gebracht.
Men heeft een igrondslag voor de regeling
verkregen, die aan de geailieerde en Ne
derlandsche regeerirtgem ter definitieve
goedkeuring zal voorgelegd worden.
Eenige van de Nederlandsche gevolmach-
tigden zijn naar Holland teruggekeerd, om
met hun regeering overleg te houden.
De Russlsche schuld n i e t i g verldaard.
De reeds weken dreigende slag is nu ge-
vallen! schrijft de Midd. Crt.
Een bericht van het Petrog. Tel. Agent-
schap, gedateerd 18 dezer, meldt het' vol-
gende:
„De Raad van Volkscommissarissen heeft
den 14en Januad het wetsontwerp van 14
December omtrent annuleering van alle
buiten- en binnenlandsche staatsieeningen
aangenomen. De December-cqupon van deze
leeningen zal niet betaald worden.
Evenzoo worden voor n i e t i ,g verklaard
de staat s-g a r a n t i e s. voor alle onder-
neminigen, die door het oude regiem waren
gewaarborgd.
De verplichtingen op korten t e r m ij n
en de schatkistbewijzen blijven van kracht,
zomder dat daarop echter rente betaald
wordt. Deze papieren kunnen als bankbil-
jetten in omloop gebracht worden.
Aan bezitters van stukkem binnenland
sche leening tot bedragen van minder dan
10.000 roebel zal levenslange rente op de
voerd werden. Bqvcndiienj wa« er nog eon
bijzonder belangrijk mummer bij; de jonge
vrouw, algemeen bekend als het Meisje met
de Paarlen.
Nu violgden een beschrijvinig van de per-
s<oon en de levenisgeschiiediejn^s van Mirjam,
eilndigend mfet een) to<e$pelinjg op een voor-
naam perapon, dfte bet meisje Wilde beizit-
ten, doch slechts door een leerlijkfem koop.
Iedereen moeht bieden, mils hij den prijA
kpn betalen, Wait onmiddellijk na den ver
koop moest gebeuren, tenzij de kooper by'
Cesar bekend was. Het schoone Meisje met
de Paarlen zou No. 7 zijn.
Niu werden de fakkels aangestoken en' de
verkoop began. Het eerste slachtoffer werd,1
op het marmeren btok geplaatst, een dom-
kter mieisje yah een jaar of zestien, die ver-
schrikt om aidi' been keek. E|r werd niet
hoog geboden. Zij/ werd het eigendom van
een Griek, dien zij snikkenid volgd-e, an-
deren werden tat lets boogeren prijs ver-
fcocht. Nioi 6 Iwias de mooie, dpnkere Jodin.
die den OostcrUng met het vettige krul-
haar een slajg in het gezicht had gegevpni.
Zoodra zij top het blok stond, kwam de ke-
rel naar liaaj" toe en b|0,od twiluitig sestertia
voor haar. Eenj dude man met een giijzenj
board bood vijfientwhitig. /^o-o ging het
voort, fotdat die Oosterling voor de groote
som van twee en zestig sestertia kooper
werd, onder luid gelach der toeschouwers.
„Gij kent miiji en wlset. dfat ik go>ed voor
het geld ben," zeide hij tat den afslaglcr.
„Morgen zal het u uitbetaald worden; ik
heb reeds |genoieg te dragen, zonder zulk
een vnacht goudr mee te steepen. Kom,
meisje, ga mise naar uw nieuw tehuis; daar
heb ik leeni klelne reliejning mjet u te ver-
basis der tot nog toe ontvangen rente wor
den uitgekeerd.
De spaarbanken zullen door dit besluit
niet getroffen worden. Het besluit zal aan
het uitvoerend comite ter goedkeuring^
worden voorgelegd."'
Het is dus nu toch gebeurd, want de
goedkeuring door het uitvoerend comite zal
nu ook wel volgen.
Zij die voorspelden dat zelfs de Bolsje-
wikische regeering niet tot zoo'n uiterste
zou durven overgaan, omdat zij- zich dan in
Rusland ook onmogelijk zou maken door
het dupeeren van de kteine beleggers in de
Russische spaarbanken, die voorspellers
hebben voorloopig ongelijk gekregen, daar
de regeering wel zoo handig is geweest
van haar diefstal uit t-e zonderen de binnen
landsche stukken beneden 10.000 roebels
en de spaarbanken.
Het is een schrale troost voor de slacht-
offers in andere landen, dat zij op den slag
waren voorbereid. Voor talloozen in ons
land is't besluit een ramp, voor velen een
ruineering.
Natuurlijk moet er onderscheid gemaakt
worden. Er zijn Russische staatsleeningen
en er zijn spoorweg- en andere leeningen,
gewaarborgd door den Staat. Dat nu ook
de staatsgarantie ,is weg gevallen, heeft
veel beteekenis voor die, spoorwegen, welke
geen voldoende baten uit de exploitatie
hebben. Er zijn echter lijnen die dat wel
hadden, en die'zullen, misschien, blijven be
talen. Altban's wanneer de regeering het
niet in haar hoofd krijgt ze te annexeeren,
In Rusland 1 - nu ailes tnogelijk.
En nu do vraag of Cat zoo kan blijven
voortduren.
Uit fin; ocle kringy kan men telkens
en t"!kear .a- hcorenpdat alle?
weer terecht zal komen, omdat Rusland ten
slotte weer geld noodig zal hebben en dan
whl weer op de geldmarkt moet komen, en
daar niet terecht zal kunnen voor het aan
zijn oude verplichtingen heeft voldaan.
Wij kunnen ons echter niet ontdoem van
den indruk, dat men in de financieele krin-
gen zoo tang' gezworen heeft bij de solidi-
teit van de Russische fondsen, dat men er
nu zich niet van die optimistische voorstel-
ling kan losmaken.
Wij voor ons kunnen, in weerwil van die
adviezen, de oogen niet sluiten voor de on-
gunstige factoren in deze kwestie.
Dat een land, hetwelk eenvoudig zijn
heele rentebetaling uit zijn begrooting
schrapt, datzelfde bedrag beschikbaar
houdt voor andere doeleinden, en dus min
der spoedig behoefte aan geld heeft, is niet
tegen te spreken.
Bovendien is 't de vraag of niet anderen
dan de tegenwoordige schuldeischers be-
reid zullen worden gevonden om zoo al niet
te leenen, dan toch groote bestellingen op
crediet te geven.
Eenigen tijd geleden waren de ijzerwer-
ken in Amerika, dat't minst van alle groote
landen Russische fondsen bezit, op het punt
aan Rusland een bestelling van spoorweg-
materiaal te leveren tot een bedrag van een
700 millioen, meenen wij. Op crediet na
tuurlijk. Er is toen niets van gekomen, door
het verloop der revolutie. Maar kan men er
zoo zeker van zijn, dat die Amerikaansche
fabrieken na herste.1 van de rust en met toe-
zegging van de noodige waarborgen, zullen
blijven weigeren, zoolang de Europeesche
effenen."
Hij trok boar van het blok en voicrdc
liaar tusschen het volk djoor' zander eeniigeri
weerstand van haar kamt.
Reeds zou No. 7 op het blolc ver.sch ijnen,
en de afslagier begon zijni taespraak, toen!
er (opeens pit de duisternis verderop eeni
vreeselijke gil klonk. Eenige toeschouwers
grepen fakkels hit de standees eni storm-
den naar del plek, van waar het geluid
kwam. Daar, pp het marmeren plaveisel
lag de O.osterling, dood of stervend, em over
hem been gebogen! stond de Jodin', met
een dolk in! de hand, rood van biped, zijn
eigen dolk, dieni zjj uit de scheedle gerukt
bad, en een uitdrukking van wraak en
triomf op haar trotsch gelaat
,,Grijp haar! Grijp de moordenaarster!
Geesel haar dood met noeden," riepen zij,
en iop bevel van den afslager starmden de
slaven op haar; af.
Zij wachtte totdat zij vlak bij haar waren;
toen hi.ef zij', zonder iets te zeggtem, hoar
krachtigen arm ppi, stiet den dolk diepin
haar eigen h>ai"% en viel voorover op het
lijk van Iden inani, die haar gekocht had.
De (menigte was stil van (schrik. Na eenige
oogenblikken brachten de slaven de lljken
weg. De afslager nam zijn plaats weer in
en besprak in roerende woorden het ,,on-
geluk", dat zooewn gebeurd was.
„Wie had kunnen denlken," zeide hij,
„dat zulk een hnooi mfeisje zioo drfftig kon!
zijn? Ik sckrei bij de gedachte, dat deze
edele kooper, wipns naam ik op het oogen-
blik vergetein ben, doch wiensbczittingem
borg blijven voor het geld, zoo plotseling
uit de arm rait van Venu's is overgegaan in
die van Plutio. ofschoion ik moet erkemnlen,
crediteuren niet geheel en al voldoening
hebben gekregen? 't Lijkt ons twijfelachtig.
En wat is zoo'n bestelliing anders dan een
leening?
En als we dan nog denken aan het uiteen-
vallen van Rusland in republieken die na
tuurlijk er naar zullen streven, zoo min mo
gelijk overate nemen van de staatsschuld
van het oude rijk, dan meenen wij toch, dat
het verstandig is er op voorbereid te zijn,
dat, als een andere regeering de plaats der
Bolsjewiki inneemt, ook dan toch zeker
geen volledig herstel der oude schuld te ver-
wachten is. We hebben zelf in onze ge-
schiedemis van de tierceering onzer schuld
door Napoleon, en in de daarop volgende
splitsing onzer schuld in werkelijke en uit-
gestelde schuld, het droevige voorbeeld van
hetgeen er op dat gebied mogelijk is.
We zien in het zoo stevig georganiseer-
de Duitschland, dat tot nu toe niemand een
oplossing heeft kunnen geven van de vraag,
hoe de staat na den oorlog rente en aflos-
singen van zijn oorlogsleeningen bijeen
moet krijgen. Maar is het dan te verwach-
ten, dat ook de best-willende regeering in
het ontwrichte, veel minder ontwikkelde
Russische rijk ook maar i n staat zal zijn
aan de geldelijke verplichtingen van het
land geheel te voldoen?
We zeggen zeker niet, dat alles reddeloos
verloren is. En wie het kan uitzingen, zal
verstandig doen af te wachten wat er ver
der gebeurt. Maar het lijkt ons verstandiger
de zaken wat donker in te zien dan te rede-
neeren, dat alles wel weer terecht komt.
DE ALGEMEENE TOESTAND.
De Russische volkscommissaris Troi^ky
is aanvankelijk door velen als een verrader
van de entente gebrandmerkt. Later heeft
hij aldus schrijft de N. R. Crt. de
sympathie van dezelfde menschen weer ge-
wonnen, toen hij te Brest de Duitschers aan
de praat hield, door op al hun vragen niet,
of ontwijkend te antwoordeiven zoo wel-
sprekend uiteenzette, dat de Polen niet vrij
hun recht van zelfbeschikking konden uit-
oefenen, zoolang er nog maar een soldaat
van de vreemde bezetting was achtergeble-
ven. Dit was ook heel mooi gezegd. Te-
gelijkertijd werden er te Odessa en elders
in de Oekraine door de maximalistische sol-
daten moordtooneelen aangericht, maar
Trotzky verklaarde, dat deze omstandigheid
volstrekt niet aan het zelfbeschikkingsrecht
van de Oekraine te kort deed.
De vertegenwoordigers van dit igewest
zaten aan de tafel der onderhandeiingen te
Brest als gelijkwaardig met de Russische
delegatie aan. Maar, o wee, toen de heeren
dan ook zelfstandig lets wilden besluiten,
kwam Trotzky gauw tusschenbeiden, met
de opmerklng, dat hun zelfbeschikking nop
niet zoover gevorderd was. Nog niet zoover
namelijk, dat zij iets anders moohten doen,
dan hetgeen Trotzky hen zou bevelen. Deze
heer heeft middelerwijl zijne redevoering
te Brest over het zelfbeschikkingsrecht der
volkeren voor een weekje moeten staken.
Zijn tegenwoordigheid was te St. Peters
burg dringend noodzakelijk, en wel wegens
de opening van de constitueerende vergade-
ring. Dat is de vergadering, die aan Rusland
dat hij de vrouw wel eenige aantoiding heeft
gegeven. Gij alien zijt mijm getuigen, dat
ik in dit geval geen schuld heb. Slavesm,
brengt nu het oimschatbare klenilood hier,
het Meisje met de Paarlen."
Met igespannen) verwachting zagen de
toeschouwers twee slaven verschijnem met
fakkels in [d® hand, waarvam de gloed viel
op Mirj amj, die tusschen hen liep. Zij was
zioo schoon, dat zelfs de geblaseerde menigte)
haar toejuichte, terwijl zij op het marmer-
blok stapte. Die menigte drong dichter op,
waartoe ook de Egyptische koopman Deme
trius, en de gesjuierde vrouw met de mand
behO'Orden. Deze had nu een oud manlne-
tie bij zich als slaaf gekleed en ook met
een mand pp den rug, die hem zwaar scheeil
te vallen. En ook de kamerdiemaar Satu-
rlus, vertrouwend pp het gezag van zijni
meester, slapte pver Tiet torn en Tnegon dm(
de gevangene heen te loopen, en bekeek
haar met critischen blik.
„Ziet!" zeide (de lafslager, ziet zelf. Ik
behoef niets te zeggen. Meer darn twin!-
tig jaar hebj ik op dit gestoelte giestaan, pn
naar mijn gissinlg vijftien of zestienduizend
jonge vrouwen onder den hamer gebracht.
Zij kwiamen pit alle deelen vani de wiereld,
en er waren heel wat mooie meiisjes bij,
maar ik mpet n eerlijk verklaren, heeren,
dat ik miji er geen herinmer, dat zoo de
violmaaktheid nahij kwam^ als dit meisje,
dat ik1 da' eer heb, vanavond te verkoopetui.
Ik zeg hogmaalsziet zelf. De grootste
beeldhouwers zouden verrukt zijn, als zij
haar tot model mochten hebben, en in het
belong der kunst" hij keek in de rich ting
van Saturius, den kamerheer _,,hoiop ik,
dat de gelukkige, in wiens lianden zij pver-
een nieuwe constitutie zou sehenken en die
(in theorie althans, dus voor zoover het de
tegenwoordige omstandigheden mogelijk
was) is gekozen op gro-nd van algemeen
kiesrecht voor mannen en vrouwen terwijl
er heerschte „vrijheid van het woord, van
drukpers en vergadering." Die constitutie
was dus, volgens de Rolsjewieksche ther>-
rie, je ware lichaam, om het toekomstige
lot van Rusland, volgens het zelfbeschik
kingsrecht, te bepalen.
De Norddeutsche Allgemeine zegt: Trotz
ky verschijint met leege handen voor de con-
stituante. Naieve gedachte!
Neen, Rusland heeft volkomen vrijheid
over zijn eigen lot te beschikken, maar die
vrijheid gaat slechts zoover, als de beslui
ten volkomen overeenstemmen met de in-
zichten van1 Trotzky en Lenin.
Bij hun staatsgreep van den 7den No
vember hebben de maximalisten wel geroe-
pen: voor de constituante, die al zoo dik-
wijls was uitgesteld, maar zij meenden toen
nog, dat deze constituante een meerderheid
voor hun aanhangers zou brengen.
Naar dat zij zagen aankomen, dat het
omgekeerde het geval zou zijn, poogden zij
de bijeenkoming uit te stellen. Zij kwamerz
ten slotte met de zonderlinge bepal-ing, dat
de constitueerende vergadering geen recht:
tot zitting zou hebben indien er niet op zijn
minst 400 leden aanwezig waren. En naar
deze willekeurige bepaling zijn zij heel een
voudig te werk gegaan.
Nadat eerst in naam van de vrijheid en
de zelfbeschikking de aanhangers van de
meerderheid der constituante op straat wa
ren mishandeld of gemassacreerd, en nadat
er in de vergadering, niettegenstaande de
aanwezigheid van gewapende soldaten ert
kanennen (die dan zeker niet belen.mferend
voor de vrijheid van de volksbesluiten wa
ren, men (gelijke Trotzky's redevoeringem
over de vrijheid van besluiten van de Polers
bij aanwezigheid van de Duitsche bezet-
tingstroepen) nadat er dus in de vergade
ring een gropte meerderheid (273 tegen 140
stemmen) tegen de Bolsjewiki bleek te zijn,
weinu, toen verlieten de 140 eenvoudig de
zaal. Er waren er toen minder dan 400, en
dus was, volgens de bepaling van Lenin,
de vergadering onwettig. Zij werd daarop.
door militairen gewelddadig ontbonden.
Aldus wordt in Rusland het zelfbeschik-
ktngsrecht opgevat, opdat de Bolsjewiki met
een minderheid gewelddadig over de meer
derheid des volks zullen heerschen. Hierop
is ook de consequentie der maximalisten ge-
- strand, zij heeft een einde gevonden, zoodra
de toepassing van hun beginselen tot hun
eigen amoveering zou moeten leiden en du5
tot annuleering van hetgeen zij hadden ge-
daan en verijdeling van wat zij nog wiKen
doen. Maar tot zoover was het juist hun
consequentie geweest, waaraan zij hun
kracht ontleenden. Daarom is het ook zoo
erg niet voor Trotzky, dat hij zonder vrede
uit' Brest terug is gekomen. Dit is ten
minste voor hem lang zoo schadelijk niet
als het wel zou geweest zijn, als hij tiaar
geschipperd had met zijn beginselen, want
dat niet te doen is zijn voornaamste kracht.
En ten opzichte van Brest kan men hem dat
niet gemakkelijk voor de voeten werpen.
Wel ten opzichte van Rusland zelf, maar de
menschen die dat zouden kunnen doen,
worden er met geweld onder gehouden.
gaat, niet zelfzuchtig gienoeg zal zijnij on»
hun dit gcluk te weigeren."
„Ik muost hjier nog bijvoegen, dat op be-
paald verlangen Van Imperator Titus het
fraaie paarlsnioer dat het meisje draagt, in.
den koop js begrepen. Een juwslicr van
mijn kentiis schat het op minstens honderd.
sestertia. En ook de aanzienlijke bezittinr-
gen, die zij als vrije vi-ouw door erfenis zon
verkregen hebbenj behooreni bij haary Titus
Cesar heeft een beviel geteekend, waarbij
alle beambtep die er ieis miee te maken
hebben, verplicht zijn, alle eigendommenL
bij dit nummer hehoorend, ,af te staan aan)
den kooper. Deze behoef t slechts zijn naam
of dien van zijn gemachtigde in te vullen
in de open) ruimte op het bevelschrift. Ver
ities t iemand bet soms te zien? Nefepi? Dani
gaan wij verder. Welnu, heeren, hoeveel
mag ik zeggdn? Duizend sestertia om te be-
ginnen? Neen, lacht niet, ik verwacht meer!
Wat Vijftig? Gij! scherst, vriend. Maar de
eikel groeit ;aa.u tot een boom, nietwaar?
en naar iki hoor, kan' men de bromien van
den Tiber met zijn hoed dichtstoppen; "ik
zal dus met vijftig beginnen. Vijftig hanr
derd. Komaan, heeren, anders krijgen wij
geen avondetem. Twiee honderd drib, vier.
vijf, zes, zeven, acht zoo, dat gaat beter.
Waarom houdt gijf op?" vroeg hjj aan een
man, die open het touw hing.
Met een zncht schudde de man het hoofd.
„lk kan niet meer," zeide hij. Zulke.
dingen moet ik; voor rijkeren overlaten.
De anderen schenen er eveneens over tb
denken, want alien hielden iop met bieden.
irerroigd.))
NEUZENSCHE COURANT
85) jiiBi) u»i«yw«—
a i..