ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 6631.
Dinsdag 8 Januari 1918.
57e Jaargafigr.
ABONNEMENT: its? ADVERTENTIfiN:
Maiimumnriizen Haas.
TerNeuzensche Courant
is i fCnik I K H P.
De Oorlog.
MISJA
Teleloon 25.
Bit BM verschynt Maandag', Woensdag- en Yrpagavond, nitgezondei'd op Feestdagen, by de Firma P. J. YAH DE 8ANDE te Ter Heuzen.
Zaterdag 5 Jan. 1918. Ho. 6630.
fiUILu - O 1.
wsss mmi
tSmm
Per 3 maanden binnen de stad f\.Franco per post voor Nederland /1.10.
Bij vooruitbetalingvoor Belgie /1.40, voor Ned.-Indie en Amerika 1.65,
overig Buitenland 2.^—.
Men abonneert zich bij de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alle
Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders.
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer 0.10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de
prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief.
Inzending van advertentien voor 1 uur op den dag der uitgave.
kanten alle grondstoffen verwerken tot ma- voorstel, waarin Rusland, hoe hachelijk de I Wij zeggen tot de volkeren van Oosfen-
BLA,D
Bonimen en veroiitschisidigingeu.
De N.. Crt. schrijft:
De veroiltschuldigingen, die blijkens een
offieieel bericht de iiritsche regeering aan de
onze heeft aangehoden wfegens de sehending
van ons gebied door Engelsche vliegtuigen
iotp| 2 October j.l., hebben een bitteren, bij-
smaak.
Zij belreffen het op dien. datum voorge-
komen gevai, daL een eskader Engelsche
marine-vliegtuigen op weg naar Belgie zich
over een korLeii ai'stand in de buuri van
Breskens boven Nederlandseh gebied heeft
bewogen.
De Britsche regeering heeft zoo wordt
gemeld aan haar beluiging van leed-
wezen over bet gebeurde toegevoegd„dat
sinds dit voorval nogmaals bijzondere en
nadrukkclijke bevelen zijn uitgevaardigd, vol-
gens welke Britsche marine-luchtslrijdkraeh-
ten ervoor zullen moelen waken zich niet
in de onmiddellijke nabijheid van de Neder-
landsche grens voort te bewegen".
Wij hebben er vroeger meermalen onze
verontwaardiging over uitgesproken, dat com-
mandanten der Zeppelins, ondanks alle her-
haalde excuses, verzekeringen en beloften
van het Auswartige Amt, maar kalm voort-
gingen met den weg over ons land te nemen,
zi<h daarbij steeds beroepende op de slechte
weergesteldheid of vergissing. Was. het op
die wijze mogelijk geloof te hechten aan
den ernst van de herhaalde Duitsche ver-
zekeringen, dat die heeren telkems weer op-
nieuw herinnerd werden aan hun verplich-
ting om sehending van het onzijdige grond-
gebied mel de uiterste zorg te vermijden?
Precies zoo staan we in den laatsten tijd
tegenover veroiltschuldigingen van Engel-
schen kant. Men kan alleen zeggen, dat het
w:at meer moeite kiost ,om deze te verkrijgen,
in elk gevai, dal men er ons langer op laat
wach ten. Axel, Sas van Gent, en nauwelijks
een week geleden Goes, hebben nu bezoek
gehad van Engelsche vliegtuigen, alle nadat
de passage der zeven boven 'Breskens had
plaais gehad, Waarvoor het .Nederlandseh pu-
bliek de lieLutging van het leedwezen der
Britsche regeering in outvangst lieeft mogen
nemen! En die bezoeken zijn nog van heel
w.at minder onscliuldigen aard geweest!
Bommen werden geworpen op jgoed verlichte
fabrieken; te Goes werden een a.anlal wonin-
gen vernield en een vreedzaam burger moest
de geograrische onkunde van den luchtvaar-
dier met den dood bekoopen.
Hoewel de nationaliteit van de vliegtuigen
in de la.atste gevai I en nog niet offieieel schijnt
te zijn vastgesield, mag men voor dezebom-
mengooierij in afwachting van tegenbewijs
zonder schroom Engeiand aansprakelijk lioiu-
d,en. Duitsche vliegtuigen althans zullen wel
geen aanvalten doen op abusieveiijk voor
Duitsch Beiigische plaats»n gehouden Neder-
landsche sladjes! Trouwens, naar verluidde,
werd in het Goiesche gevai reeds een bom-
scherf gevonden, welke omtrent het auteur-
schap der j.omgste wandaad geen twijfel p,ver-
laat.
Voor de passage van 2 October boven
Breskens hebben we dan nu de excuus
en de belofte. Het bommenwerpen gaat
met toeneincnde frequentie voort!
De boiiimen ,cp Gees.
(Offieieel). Het Ministei'ic van Bmter>
landsche Zaken deelt het volgende mede:
Het onderZiOek van de sell erven der op
22 December 1.1. ,op Goes geworpen bom
men, waarvan een ingeze'ene van Goes on-
gelukkigerwijze het sia-ch(offer werd, heeft
aangetoond dat deze \an een geheel andere
constructie-w:aren dan die, welke in vroegere
gevallen werden gevonden.
Op een der stabilisalievleugels werd ech-
ter nog een overblijfscl aangetroffen van;
een etiket met een^opschrift in de Engelsche
taal, zpodal deze bommen klaarblijkelijk van
Engelsch roaakscl zijn.
In verband. daarmede is aan Hr. Ms. ge-
zant te Londen opgedragen aan ds Brit
sche regeering te verzoeken een ze.v m-
stig onderzoek in ie stellen nopens de vraag
of de bedoelde schennis van het Neder-
landsche gebied aan ecu Bri'sche i vliege-
nier is te wijten.
Eersle Kamcrverkiezlng Neord-Brabaaf.
In de vacature-Van deni Biesen is als
lid der E erste Kanier voor Noord-Brabant
gekozen ,<le heer C. L. Bressers le Dongen,
lid van de Prov. Staten, met 10 van de 46
uitgebrachte stemmen.
De Staten'eden C. Laane en dr. van Loon,
knegen respectievelijk '1 en 2 stemmen (3
bianco
Brandstoffen.
Nagenoeg al de besturen vani de bijzondere
Iagere scholen en vakscholen, de bijzondere
hoogere burgerscholen en het Christelijk
gymnasium, alsmede enkele bewaarscboleni
te Utrecht hebben, naar het U. D. meldt,
ieen adres gericht aan jdem Minister Van|Land-
bouw, Nijverheid en Handel, en' een aan den
Minister van Binneulandsche Zaken. In het
eersigenoemde wordt verzoclit. de benoodig-
de distributiebrandstoffen tegen belangrijk
verlaagde prijzen beschikbaar te stelleri; in
het andere adres wordt gevraagd om steun
voor dit verzoek, en, mocht het voor inwilli-
ging ntel vatbaar zijn, om toekenning van
een subsidie ter bestrijding van de kosten,
die bet gevolg zijn van de brandstof-
fenprijzen.
Vrouwelijke klorken.
Bij Kon. besluit is bepaald, dat, in te
gaan met 1 dpzer, op nader aan. te wij-
zen direction, inspection, ontvangkantoren en
controles der grondbelastbig, \Touwelijke
klerken pis rijksklerken geptaats kuimen wo«--
den. Ook kutmen de vrouwelijke rijks
klerken, mils ze vol doe n aan de gestelde
eiscben, evenals haar mannelijke collega's
benoerad worden tot only,anger op bepaald
aangewezen kantoren van de derde en de
vierde klasse, met uitzondering van de zoo-
genaamde inkl.ari.ng.s-. expeditie- en gerief-
kantoren.
Tot het sumumeraifsexamen ecbler zul
len geei vrouwelijke Candida ten worden toe-
gelaten.
Vearkcining van ^miming van woningen.
Bij de Tweede Kanier is ingediend een
wetsontwerp, lioudende maatregelen tenein-
de te voorkomeu, dal buurders in de tegen-
woordige builengewooe omstaindigheden uit
Irun woniugen- worden gezet, indien daar-
votor niet geldige redenen bestaan.
Men zie voor bijzonderheden de rubriek
S t a ten-G en eraal
DE ALGEMEENE TOESTAND.
De besprekingen te Brest-Litowsk waren
tot gisteren gestaakt.
Maar voordat de deputaties uheen gingen
is de overeenkomst tusschen Rusland en de
verbonden centrale mogendneden in begin-
sel vastgesteld.
De eerste paragraaf van elk der vier over-
eenkomsten, met Duitschlana, Oostenrijk-
Hongarije, Bulgarije en Turkije geslofen
luidt:
De oorlog tusschen Rusland en Duitsch-
land (of een der andere mogendheden) is
geeindigd.
,,De status quo ante bellum, d. w. z.: die
handelsverdragen, consulaire overeenkom-
sten enz. zijn hersteld."
De gelegenheid om zich ,nu aan te sluiten
bij deze vredesovereenkomst, die^geen .ma
noeuvre", noch een „huichelarij" is, maar
voortgekomen uit de innige behoefte aan
vreae der strijdende volken, is tot 4 Januari
opengesteld voor de geallieerden. Hebben
zij zich daarover op dien dag niet uitge
sproken, dan worden de onderhandelingen
te Brest voortgezet.
De Russische ,,Djen", over de verkregen
resultaten sprekende, zegt:
,,De duidelijke en stellige verklaring der
Centralen, om van annexaties at te zien van
het gebied, dat tijdens den oorlog vermees-
terd werd, en de bereidwilligheid om de on-
afhankelijkheid van de volken dezer gebie-
den te herstellen, maakt de verklaring van
het Viervoudig Verbond tot een culminatie-
punt in den wereldoorlog. Het woord vrede
niet alleen, de woorden „vrede door ver-
gelijk" zijn uitgesproken."
En het blad zegt getroffen te zijn door de
v/ijze, waarop de Russen en Centralen el-
kaar hebben ontmoet.
„Het waren in geen gevai „soupers met
de roovers"; integendeel, reeds de aanwe-
zigheid van prof. Prokrowsky, wiens ken-
nis van de Internationale politiek gelijk-
staat met die van de bekwaamste Duit-
schers, doet elk denkbeeld daa'raan te niet.
De voorwaarden van den vijand doen in ge
heel Rusland verwendering ontstaan. Enke-
len verwachten, anderen droomden, dat
zooiefs mogelijk was. En nauwelijks was
men biieen, of het bleek mogelijk, en uit-
voerbaar.
Indien de Bolsjewiki thans de wetge-
vende vergadering bijeenroepen, zullen zij
ongetwijfeld Rusland eendrachtig achter
zich hebben."
In Engeiand zal zeker de wijze waarop de
onderhandelingen te Brest-Litowsk zijn ge-
voerd, diepen indruk malcen. Reeds is die
indruk nterkbaar in enkele persorganen. De
„Manch. Guardian" zegt: dat het niet meer
aangaat de voorwaarden der Centralen be-
spottelijk te maken, maar zich at te vra-
gen, of wij daarop zullen antwoorden. De
geallieerden moeten dan helder uiteenzet-
ten, waarom zij die voorstellen onvoldoende
of gebrekkig achten.
Tegenover den duidelijk uitgesproken
wensch der Centralen: „puen annexaties;
geen ocrlogsschattingen" staan de overai,
altoos en merkv/aardig uiteenloopende ver-
klaringen der geallieerden. De Westm. Ga
zette zegt zelfs:
„Men kan uit bloemlezingen uit de rede-
voeringen der leiders van. de geallieerden in
de verschillende landen het program van de
oorlogsmerken opbouwen, doch geen
woordvoerder kan alle deelnemers samen-
snoeren..
,,De bloemlezing moet in waarde verschil-
len van de vereenigde verklaring, door alle
geallieerde regeeringen afgelegd. Die moe
ten wij hebben en nogal vlug, indien men
den vijand niet alle diplomatieke eer en
voordeelen van zijn laatsten stap wil over-
laten."
En wanneeuaan daaruit blijkt, dat de ge
allieerden denmdrijd willen voorfzetten, om
minder ideale bedoelingen, dan zij vroeger
steeds deden vermoeden, om imperialisti-
sche en annexionistische bedoelingen
dan zal de wereld weten, aan wie het te wij
ten is, dat de strijd nog langer moet wor
den voortgezet.
Dat de onderhandelingen te Brest-Li
towsk zoo vlot van stapel liepen, lag
schrijft het Hbl. niet alleen aan denVol-
komen afstana van elk annexatie-denkbeeld
bij de Centralen en aan hun verlangen om
den toestand ten minste in Oost-Europa ten
spoedigste te regelen, maar ook aan den
wensch der Bolsjewiki, om in het eigen land
alle aandacht aan de verbetering der toe-
standen te kunnen wijden, en dus naar bui
ten de handen vrij te krijgen.
Want het ontbindingsproces van het
groote Russische rijk gaat steeds verder,
Finland, de Oekraine, Polen, Turkestan,
Siberie, Bessarabie v;ie weet welke ge-
deelten nog meer verklaren zich onaf-
hankelijk, stellen eigen .regeeringen in, en
komen zelfs, als de Rada der Oekraine, in
botsing met de maximalistische regeering
te Petrograd.
En in Rusland gebeuren dingen, waarvan
wij door de eenzijdige en partijdige bericht-
geving slechts de buitenzijde zien, maar die
toch ernstig te denken geven. Er schijnt een
soort schrikbewind te heerschen, een roode
terreur, die doet denken aan de dagen der
Fransche revolutie. Revolutionaire recht-
banken spreken vonnissen en de Roode
Garde of een ander lichaam voert die von
nissen yit.
Onder de aldus met of zonder vonnis
vermoorden, bevond zich de oud-Minis-
ter-president Goremykin, een der meest
reactionaire Ministers van het Czarisme, de
man, die tusschen Witte en Stolypin, de eer
ste Doema behandelde als een onnut meu-
bel en die de eischen der boeien ter oplos-
sing der agrarische quaestie als geheel on-
mogelijk noemde. Bij het uitbreken van den
oorlog was Goremykin opnieuw Minister-
president in Rusland, en een voorsfander
van den strijd tot het einde. Hij kon zich
echter niet handhaven en moest in 1916
plaats maken voor Boris Wladimir Stiirmer,
die kort na het uitbreken der revolutie in
ue Peters- en Paulsvesting het leven Het.
Een en ander wordt in een telegram uit
Petrograd aan Deensche bladen in verband
gebracht met de ontdekking door de volks-
commissarissen - zooals de regeering wordt
genoemd -van een nieuwe contra-revolu-
tionaire poging der Kadetten, die met de
leiders van den pogrom-bond van Echt-
Russische mannen, welke onder de Czaren-
regeering een zoo groote rol speelde, in
nauwe veroindin^ zijn getreden.
Doch ook andere pogingen zijn ontdekt,
om, gebruik makende van de verwarring,
die in Rusland heerscht, te plunderen en te
stelen. De regeering is voornemens om de
ophitsende geschrlften en ander materiaal,
di'e bij huiszoekingen in beslag genomen
zijn, offieieel te pubiiceeren.
De „Wiener Ar'oeiter Ztg." acht den
strijd tusschen de Bolsjewiki-regeering en
de Oekrainsche Rada zeer bedenkelijk.Ket
blad ziet de oorzaak van den strijd niet
alleen in de tegenstelling, die bestaat tus
schen de Rada eenerzijds en de Oekrainsche
arbeiders en soldatenraden anderzijds, of
die tusschen het Oekrainsche boerenvolk en
de groot Russische Poolsche-Joodsche be-
volking der steden, die niets wil weten van
een afscheiding van Oekraine van Rusland,
maar ook in het streven der Oekrainsche
nationalisten om Cholm en Oost-Galicie met
de Oekraine te vereenigen.
Hieruit besluit het blad, dat de Rada
van een afzonderlijken vrede met Duitsch-
land en Oostenrijk-Hongarije niets wil
weten en toegankelijk is voor de beloften
van Engelsche en Fransche officieren te
Kjef, die het voorstellen alsof zij Cholm
en Lemberg zouden kunnen verkrijgen, in
dien zij slechts den oorjog voortzetten.
Hierin, meent het Weensche blad, moet men
BO©R
K. «IK»£B BA«6ABB.
,,E©n slavin," del Domitjanus in, heeft
0©en rechten, en kan geen eigendommen be-
ziueu, doch tie Cesar van het Oosten," ging
bij spotteud voort, „kan bepalem, dat ze-
kere landerijen en goederen met de persoon
van de slavin overgaan aan den hongsten
bieder, eii naar ik begrijp, Vespasianus Ce
sar, mijn vader heeft Titus Cesar, mijn
breeder, goed gevonden, dit in het onder-
liavige gevai te bepalen."
Ja^ zeide Titus, op kalnien toon, of-
schoon het bloed liem naar het hoofd vloog,
„dat Domitianus, heb ik goedgevonden, te
bepalen. Is mijn wil in zulk een zaak niet
voldoende?"
„Veroveraar van het Oosten," hernam
Domitianus, „vernietiger van de bergves-
bn.g, genaamd Jeruzalem, waarbij vergele-
ken de torens van Ilium niels waren, en
verdelg'er van een groot aamlal verkeerd ge^
leide dwepers, in welke zaak is uw wil niet
voldoende?. Doch schenk mij een guust, Cie-
sar. Wees zoo edelmoedig, als gij groot
zijt," en met spottend gebaar boog hij de
knie voor Titus.
„Welke gunst verlangt gij, broeder? Gij
weet iminfers, dat al het mijrie het uwe is,
of zijn zal," voegde hij er langzaajn bij.
„Een gunst, die gij reeds door uw woor
den hebt toegestaan, Titus. Van het vele,
diat gij bezit, verlang ik alleen dit meisje.
Het meisje alleen, niet hagr bezittingen in
Tyrus. Die moogt gijzelf behouden."
Vespasianus keek op, doch Titus anl-
woordde haas tig.
„Ik zeide: „al het mijne." Dit meisje be-
hoort djaar niet toe, die woferden zijn hier
dus niet van toepassing. Ik heb bepaald, dat
de opbrengst van den verkoop dezer gevan-
gene gelijk verdeeld zal worden tusschen
de gewionde soldalen (en1 (de arm en ,van R ome.
Zij is dus liun eigendom, niet het mijne.
Ik wil lien niet bestelem."
„Deugdzame man! Geen wonder, dat de
legioenen zooveel van hem houden! Hij
kan zelfs niet een hummer terngnemen uit
een verkoop van dfiizenden, zelfs niet om
zijn eenigen broeder genoegen te doen,"
zeide Domitianus bij wijze van alleenspraak.
„Als gij het meisje wilt hebben," ging
Titus voort, zonder op de beleediging te let-
ten, „de verkoop is in het openbaar koop
haar. Dit is mijn laatste woord over deze
zaak."
Opeens werd Domitianus driflig, zijn ge-
veinsde nederigheid verdween, zijn lange ge-
daante richtte zich op, en hij keek om zich
heen meL zijn kwaadaardige oogen.
„Ik beroep mij tegen Cesar den Kleine
op Cesar den Groote, tegen den moordenaar
van een dapperen barbaarschen slam op den
veroveraar der wereld. O, Cesar, Titus ver-
klaarde, dat al het zijue hcl mijne was. En
nu ik hem vraag om een gevangen meisje,
weigert hij mij dit. Ik bid u, beveel, dat
hij zijn woord houdt."
Verbaasd keken de officieren en secneta-
risscn op; jdie kleine zaak was plotseling zeer
gewichtig geworden. Want de twist tus
schen Titus en zijn jaloerschen broeder had
reeds lang gesmeuld; nu sloegeu de vlam-
men uit ter wille van een' onbeduidenjdie
gevangene.
Het gelaat van Titus werd hard en slreng
als dat van een standbeeld van den belee-
digden Jupiter.
,,Ik bid u, vader," zeide hij, beveel, dat
mijn broeder ophoudt, mij te beleedigen.
Beveel ook, dat hij niet langer mijn wil en
mijn gezag in kleine of groote zaken, die
mij aangaan, in twijfel trekt. Daar er op u
een beroep is gedaan als Cesar, oordeel dan
ook als Cesar, niet alleen in deze zaak, maar
in alles, want tusschen hem en mij 'is veel,
dat duidelijk verklaard moet worden."
Vespasianus keek onrustig om zich heen.
Hij begreep echter, dat er geen ontkomen
iaan was, omdat de aanleiding tot den twist
veel dieper lag en veel ingewikkeldeir was,
en uilte toen zijn meening op zijn flinke,
eenvQudige manier.
Zonen, zeide hij, „gij zijt slechls met
u beiden, en samerii of e6n voor een zal de
wereld uw erfdeel zijn. Het is heel ver
keerd dat gij dus in oneenigheid leeft, want
van viw vfjandschap kan uw eigen lot en dat
van vele volken afhangen. Ik smeek u, sluit
vrede. Is er niet genoeg voor beiden? En
wat deze quaestie van het oogenblik betreft
^^ziehie^niji^oordoc^Mcr^ien gcheelen
buit van Judea is dit mooi meisje het
eigendom van Titus. Titus, die zich er op
beroemt, dal hij nooit op een besluit terug-
komt, heeft bepaald, dat zij verkocht en
de koopprijs tusschen de gewionde soldaten
en de armen zal verdeeld worden. Daarom
mag hij haar niet meer wegschenkem, zelfs
niet aan zijn broeder. Met Titus zcg ik
als gij het- meisje wilt hebben. Domitianus,
laat-haar dan door uw zaakgelasligde op de
markt koopen."
„Ja, ik zal haar koopen," snauwde
Domitianus„maaa- ik zweer, dat Titus vroe
ger of later mij ei- voor zal betalen, en
een hoogeren prijs, dan hij denkt."
Hij keerde zich om en verliet de zaal,
gevolgd door zijn secret a.ris en yen. o'fficier.
„Wat bedoielt hij daarmede?" vroeg
Vespasianus, hem ahgtsfig nakijkend.
„Hij bedoelt dat Titus zweeg. „Wel-
nu." ging hij voort, „de tijd en mijn lot
zullen aan de Wereld toonen, wat hij bedoelt.
Het zij zoo. En gij, meisje, die, zonder het
le weten Cesar zoo duur te staan komt,
gij zijt mooier dan' ik dacht, en zult de
beste plaats in den optocht hebben. Voor
u hoop ik echter, dat er iemand zal zijn,
die op de markt liooger biedt dan Domi
tianus."
En hij wuifde met de hand, ten teeken
dat de audientie was afgeloopen.
De dag voor "den Triomftocht was daar.'
Des namiddags kwamen er naaisters bij
Callus in liuis, die het kleed brachten dat
Mirjam moest dragen. Volgens belofte was
het prachtig, van wide zijde, met zilveren
cirkeltjes bezaaid, en de afbeeldmg van de
Nicanor-poort op de borst geborduurd,
docli hel was zoo' laag uitgesneden, dat
Mirjam zich schaamdc om het aan te trek-
ken,
„Diat is niets.'' zeide Julia. „Dat is zoo
gemaakt, opdat het' volk goed de paarlen
zal kunnen zien, waarnaar gij uw naam
draagt."
Doch bij ziclizelf dacht zij: „0! mon-
sterachtige eeuw, en monslerachtige men)-
schen, die zich kunnen verlustigen in de
schande van een arm meisje zonder vrieiir
den. De beker der ongerechtigheid van mijn
volk is vol, en zij zullen hem tot der
bodem moeten ledi.gen!"
Denzellden namiddag kwam er een ad-
judant van den MaarschalR, om Gal 1 ns
mede te deelen, wanneer en waar hij het
aan' zijn zorg toevertrouwde meisje morgejv
moest afleveren. Hij bracht een pak
mede, dat bij de opening bleek le bevatten
een prachligen gouden gordel, in den vorm
van een keten. Het slot was een amethyst,
en daaromheen waren de woorden gegra-
veerd
„Een (geschenk) van Domitianus aan haar.
die imorgen de izijne zal wezent"
Mirjam wierp liet sieraad van zich, alsof
liet een slang was.
„Ik wil het. niet dragen," zeide zij. ,.lk
draag het niet; vandaag behoor ik ten-
minste nog aan mijzelf."
Julia zuchtte, en G.allus vioekte binnens-
monds. (Wordt vervolgd.
t daar rwLr tziin1 mrvop j-iilr Ouii&f hi axui Rutlcrariip pn—T"
VAN
