ZEEUWSGH-VLAANDEREN.
De Oorlog.
No, 6629:
Donde 3 Januari 1918
7t Jaar^ang.
TiTif i c h t s h beT
Verbod lermalen vaa s.roo enz.
MIRJJLM.
Bekendmaking.
ABONNEMENT:
ADVERTENTIEN
Openstelling ym eeo weg
to Neuzen.
S I i i E N L A H 0.
BU1TENLAN0.
Telefooti 25.
Bit BM verschiint JlaandaiK Wdfnsdag- en Yrudagavoad, nitgezonderd ap Feestdagen, Siij de Firma P. J. YAM DE'SANDE te TerMeuzen.
11VIL
Per 3 maanden binnen de stad 1.—Franco per post voor Nederland 1.10.
Bij vooruitbetalingvoor Belgie /1.40, voor Ned.-Indie en Amerika J 1.65,
overig Buitenland f 2.
Men abonneert zich bij de Uitgeefster, of buiten i er Neuzen ook bij aile
Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders.
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor ,elken regel meer 0.10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de
prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief.
Inzending van advertentien voor 1 UUl* op den
dag
der uitgave.
welke GEVAAR, SUHADE of HINDER
kannen veroorzaken.
O C
I
«»-*•:«|i mm i mn i i i hi iiiwu'i ii --Jtsx £m.sw!ww
De Comuoissans der Koningin in Zeeland
maakt bekend, dat de nieuw aangelegde
weg langs de oostzpde van dun Spoorweg
MECBELEN TER NEUZEN en lang*
de noordzijde vaa de gebouwen, beboorende
bij de Staaifabriek te NEUZEN, Tan den
BAANDIJK af tot den wdg langs den
oestelyken djjk Tan bet Kaoafcl tan NEU
ZEN nabjj piket 121, met iogang Tan
7 Januari 19IS, voor bet rerkeer wordt
spengesteld.
Middelburg, 28 December 1917.
De Commissaris der Koningin voornoemd,
H. J. DiJ CKMEESTER.
fummupntm 7srropPipfiBi an '^ss^mm^sssnEsar"
Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN,
brengen ter openbare kennis, dat ter Gemeente-
secretarie ter inzage ligt een verzoek met bijlagen
van G. J. BALKENSTEIN en G. F. P. VAN DER
PEIJL, aannemers, beiden wonende te Ter Neuzen, om
VEHGUNNINGr tot het plaatsen van een loco-
mobiel in een te stichten gebouw op een gedeelte
van het perceel, plaatsehjk gemerkt O 115 en ge-
legen in den Oud-Zevenatrpolder, teneinde een
briketmolen in werking te brengen voor het ver-
vaardigen van turfbriketten, kadastraal bekend in
Sectie F, No. 770.
Op Maandag 14 Januari a. s., des voormiddags
11 uur, zal ten gemeentehnizs gelegenheid bestaan
om bezwaren tegen de inwilliging van dit ver
zoek in te brengen en deze mondeling en schrifte-
lijk toe te lichten.
Zoowei de verzoeker, als zij, die bezwaren hebben
kunnen gedurende drie dagen, voor het boven-
gemelde tijdstip, ter Secretarie der Gemeente
kennis nemen van de ter zake ingekomen
schrif turen.
Ter Neuzen, 31 December 1917.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
J. HU1ZINGA.
De Secretaris,
A. P. DE VOS, L'.-S.
De aandac'nt van belangbebbenden wordt er op
gevestigd, dat volgens de bestaande jurisprudentie
niet tot beroep gerechtigd zijn zij, die niet overeen-
komstig art. 7 der Hinderwet op den bovenbepaalden
dag voor het gemeentebestuur zyn verschenen,
ten einde lmnne bezwaren mondelingtoe te lichten.
De Burgemeester der gemeente TER NEUZEN,
vastigt de aandaeht van belanghebbenden op de na-
volgende ministerieele beschikking van 18 December
1917, no. 3209, afdeeling Crisiszaken, Bureau Land-
bonw.
DE MINISTER VAN LANDBOUW, NIJVERHEID
EN HANDEL,
Gezien artikel 0, le lid der Distributiewet 1916
HEEFT GOEDGEVONDEN
te bepalen
dat het vermalen van stroo, kaf, heide, riet, cacao-
doppen en boekweitdoppen' tot meel verboden is, met
uitzondering van die partijen, waarvoor door de toe-
wijzingscommisiie voor Veevoeder te 's-Gravenhage
schriftelijk toestemmir g tot vermalen is gegeven.
Ter Neuzen, den 31 December 1917.
De Burgemeester voornoemd,
J. IIUIZINGA.
DOOft
B, RiMSI HA&®&RSL
76) --
,,Wel," antwoordde hij, ,,len eersle, dat
mijn dagen van strijd voorbij zijn. Ik heb
mijn ontslag gekregeni, want de gdneesheer
heeft- verklaard, dat mijn been nooit weer
goed kan worden. Vrouw, waarom schreit
gij niet?"
,.Omdat il< heel blij ben," antwoordde
Julia bedaard. „Diertig jaar oorlog en bloed-
vergieten zijn genioieg voor elken man. Gij
hebt uw taak volbracht. He! is nu lijd
voor u om te 'rusten, en ttrwijl gij weg
waart, heb ik gespaard, en wij zullen ge-
noeg te eten hebbeni."
,,Ja, ja, vrouw, en meer dan gij denkt,
want Vespasianus was zoo tevnedem over
mijn rapport, dat hij mij voor mijn geheele
leven op half-traktement heeft gesteld. En
dan nog een geschenk, en mijn deel van
den buit. Toch doet bet mij leed, dat
ik nooit weer een speer zal kunnen han-
teeren."
„Wees daar niet bedroefd om,' Gallus,
dat is juist zooials ik 'thet liefste had. Maar
nu dit meisje?"
„Nu, ik bracht mijn rapport over haar
uit, zooials ik doen moest. Domitianus, Ce
sar's zoon, was nieuwsgierig, haar te zien,
en drong er bij Vespasianus op aan, dat zij
Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN,
brengen ter kennis, dat het le suppletoir kohier van
den Hoofdelijken Omslag in deze gemeente voor
1917, in afsehrift, gedurende vijf maanden op de
secretarie der gemeente, voor een ieder ter lezing
is nedergelegd.
Ter Neuzen, '28 December 1917.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
L. WABEKE, Secretaris.
Kon. Nat. Steuncomite.
De Koningin heeft wederom 100.000 ge-
scho'nken aan het Kon. Nat. Steuncomite.
Van dit bedrag zijn f 30.000 bestemd tot
leniging der nooden vpn Nederlanders, die
in het buitenland wonen, en 70.000 om te
v<5orzien in de behoefte aan kleeding van
hier te lande gevestigde Nederlanders, die
daarvoor in aanmerking komen.
Varkens.
Het verbod om varkens door de vleesch-
fabrieken te doen slachten, is in zijn uit-
werking zoo gunstig, dat hoogstwaarschijn-
lijk binnenkort het percentage der te distri-
bueeren varkens zal worden verhoogd.
(Hbl.)*
Die vischomzrt in 1917.
De vischomzet in de Rijksvischdal Le LJ-
muiden heeft in December van dit jaar
425.090 bedragen tegen-/2,161.047 in gelijke
maand van 1016.
De totaal-iomzet van 1917 is niet mintd4P*
dan bijaa 23 millioen gulden achlergebleven
bij dien van (het ivoioralgaanda jaar. In hoofd-
ziaak is deze achteruitgang veroorzaakt door
het telkens stilliggen van de stoomtrawler-
vloot, welke aanvankelijk te kampen had met
kolengebrek. doch later wegens een uitvaar-
verbod door de Itegeering werkloos in de
havens moest blijven liggen.
Ook is het uitblijven van de haringvissche-
rij, welke in 1916 nog reusachtige omzet-
cijfers te zien gaf. niet vreemd aan dezen
minderen oinzet.
Het grai der Bourbons.
Z.aterdagavond zijn in zes kisten de lijkea
van de vorstelijke personen uit hei huis van
Bourbon, Karel de Xde van Frankrijk, iiertpg
Lodewijk van Agouleme, diens gemalin;
voorts van een doch ter van Lodewijk de
KYIde, dat van den graaf van Ghambord en
zijn gemalin. prinses Maria Theresia van
Modena, welke in de g'roeve van het Fran-
ciskaherklooster le Caslagnevizza bij Gorz
waren bijgezet, naar Weenen ter bijzctling in
het Karmpliter-kloioster, overgebracht. Toen
de strijd om Gorz woedde, had bet kloqster
van Caslagnevizza veel van het Italiaansch
geschut te lijd;en, zoodat het plan opkwam,
de lijkkisten naar Weenen over te brengen.
De hroeder der Keizerin, prins Rene van
Bourbon-Parma, woonde de bijzetting van
het lijk van de doeliter van Lodewijk XVI
en Koningin Antoinette, de prinses Maria
Theresia van Bourbon, bij.
naar het paleis gebracht zou worden. Bijna
spnak Cesar het bevel uit, doch hij bedacht
zich en zwseg, waarop ik zeide, dat zij zeer
:ziek geweest was, en nog groote behoefte had
aan verpleging, en dat, indien het zijn wil
was, mijn vrouw voor haar zou zorgen, tot-
dat Tiius Cesar, wiens buit zij was, terug'-
kwiam. Weer wilde Domitianus tusschen htei-
den komen, doch Vespasianus sprak< „Het
Joiodsche meisje is niet uw slavin, Domitia
nus, noch de mijnie. Zij is de slavin van uw
breeder Titus. Laat haar bij dezen waardi-
gen officier blijven totdiat Titus komt, want
hij is persoonlijk en met zijn bezittingen
voor haar veran t woordelij k.Hij wuifde
met de hand, ten teeken dat de zaak was
afgedaaii, en began toen te vragen naar bij-
zonderheden omtrent de hineming van den
Tempel; hij vergeleek ook mijn lijst
van de vaten en andere gereedschappen)
met de lijst, door den schatmeester ingele-
verd. En dus, meisje Mir jam, tot de komst
van Titus zijt gij hier veilig."
„Ja," antwoordde Mir jam met een zucht,
„tot de komst van Titus. Maar daarna
wat dan?"
„Dat weten alleen de goden," zeide hij
ongeduldig. „Miaar daar mijn hoofd op het
spel staat, moet ik de belofte van u eischen,
id|at hij niet zal trachten te vluchten."
„Die geef ik u graag, Gallus," zeide zij
met een glimlach. „Ik zou liever sterven,
Idaii u of den uwen onheil te brengen. En
ook, waarheen zou ik vluchten?"
„Dat weet ik niet. Maar gij, Chrislenen
hebt zooveel. vriendea; zelfs de ratten vin-
DE OORLOG IN 1917.
De ineenstorhng van Rusland, het bdgin
van den onbeperkten duikbootoorlog en de
intrede van de Vereenigde Staten in den
oorlog zijn de drie groote gebeurtenissen,
schrijlf de N. R. Crt. waardoor het
oorlogsjaar 1917 vootnamelijk wordt ge-
kenmerkt.
A1 in 1916 was Rusland in militair op-
zicht grootelijks in gebreke gebleven. In
den zomer van dat jaar was het eenheids-
offensief der entente vrijwel bereikt. Wei
waren de bondgenooten niet alle op het
zelfde oogenblik met hun aanvallen losge-
komen, maar toch waren de Russen in Ga-
licie, de Itplianen aan de Isonzo en Fran-
schen en Engelsehen aan de Somme tege-
lijkertijd in het offe-nsicf. Onder den indruk
van generaal Broessilof's resultaten in Ga-
licie, had Roemenie zijn neutraliteit laten
varen, opdat niet de m'ilitaire ineenstorting
van Oostenrijk-Hongarije zonder zijne me-
dewerking waaraan aanspraken op be-
looning zouden kunnen worden ontleend
zou voitooid worden.
Maar op dat kritieke oogenblik, waarop
de kansen van de entente zoo goed schenen
te staan als nog nimmer tevoren, bleek
Rusland niet alleen buiten staat om Roeme
nie te steunen, maar ook om zijn eigen of-
fensief voort te zetten. Zelfs kon het Tsa-
renrijk niet voorkomen, dat heel Walachye
met Boekarest en de Dobroedzja werden
bezet.
Inmiddels was het groote offensief der
Franschen en Britten aan de Somme in de
modder blijven steken. en hadden ook de
Italianen aan de Isogzo geen beslissing
kunnen bevechten.
Zoo was het groote eenheidsoffensief der
entente op een mislukking uitgeloopen en
onder den indruk daarvan meende de Duit-
sche regeering hare vijanden te kunnen uit-
noodigen onder wederzijdsche erkenning
dat de oorlog met de wapenen niet tot een
beslissing kon worden gebracht zich tot
overleg over den vrede om het groene laken
te scharen.
Gezien deze uitnoodiging, noemde de
Duitsche regeering het in haar antwoord
op presidents Wilson's aansporing te dier
zake overbodig haar oorlogsdoeleinaen
bekend te maken; de entente gaf ze echter
in algemeene trekken aan in een gerucht-
makend stuk, dat formeel een antwoord aan
Wilson, in waarheid een kracntig „Neen"
was aan het adres van de centralen. Want
de door haar geformuieerde eischen waren
zonder een volkornen overwinning op
Duitschiand en zijn bondgenooten niet te
verwezeniijken. Deze pu'olicatie geschiedde
op !0 Januari, en op den eersten van de
volgende maand kwara Duitschland's tegen-
zet in den vorm van de afkondiging van den
onbeperkten duikbootoorlog. Waarop dan
weer Wilson drie dagen later het antwoord
gaf, dat hij van tevoren voor dat geval had
aangekondigd: de diplomatieke betrekkin-
gen werden afgebroken.
Maar de centralen zagen in den onbe
perkten duikbootoorlog kansen, die tegen
het gevaar voor een oorlog met Amerika
opwogen, en zoo kwam het daartoe, al was
in de oorlogsverklaring reeds de duikboot
oorlog op den achtergrond geraakt. Een
poging van president Wilson om alle neu-
tralen'ie bewegen, zijn voorbeeld te volgen,
had voor Europa geen succes. (^uba, Bra-,
den niet zooveel schuilplaalsen. Doch ik ver-
trouw u, en voortaiari zijt gij vrij, totdat Ti
ius komt."
„Jia", herhaaide Mirjam totdat Ti
tus komt.
Zoo bleef Mirjam bijna z5s maanden hij
Gallus en zijn vrouw Julia. Gelukkig was
zij niet, ofschoon zij haar als hun dochter
behandelden. Floe kion zij ook gelukkig zijn
met de berinnerinig aan het vreeselijke ver-
leden en de. gedachte .aan) de sombere toe-
komst, die haar wachtte: de slavin te wor
den van een onbekenden man? Als zij, een-
youdig gekleed, met Julia uitging, keek zij
pile mannen, erop aan, wie eemnaal haar
meester zou worden, en zij rilde bij het
denkbeeld. God alleen kende ^ie toekomst
en op Hem moesT /ij vertrouwen.
Op zekeren dag, toien Mirjam met Julia
wandelde, verschenen rijk gekleede slaven,
die met vloeken en slagen een weg baanden
door de drukke sh-aten. Hen volgden lic-
toren met bijlen op de schouders, en toen
kwam een peach tige wagen, door witte
paarden getrokken, eni bestum-d door een
sierlijk gekapten wagenmenner. In den wa
gen stond, om beter gezien) te worden, een
liange jonge man met een rood gezicht en
in koninklijk gewaad gekleed, die voor zich
keek, alsof hij verlegen was,, maar intus-
schen met zijn fletsche blauwe oogera hei-
melijk bet volk bespiedde. Een oogenblik
voelde Mirjam zijn blik op haar rusten, en
fcag hoe de jonge man een grap over haar
vertelde aan den keurigen' wagenmenner,
die began le lac-hen. Zij kreeg opeens een
zilie, de negerrepubliek Liberia en China
volgden evenwel in den loop van het jaar
het" voorbeeld van de Vereenigde Staten,
terwij! onder meer Bolivia, Peru en Uru
guay de betrekkingen afbraken.
Intusschen had in Rusland het wisselen
van minister-presidenten sedert lang een
chronisch verschijnsel na de militaire ge-
beurtenis'sen op het eind van 1916 een on-
rustbarend tempo aangenomen. Het Tsa-
renrijk was echter, hoe vermoimd ook, ai
zoo lang overeind blijven staan, dat de
troonsafstand van den laatsten absoluten
heerscher over „alle Ruslanden" op 15
Maart nog een groote verrassing was. Een
week daarna volgde de gevangenneming
van den Tsaar en" zijn gemalin, terwijl 12
Doemal^den onder lei'ding van prins Lwof
een voorloopig bewind vormden.
Of nu de Tsaar juist op het punt stond
vrede te sluiten, om daardoor de binnen-
landsche moeilijkheden te voorkomen, die
door dat voornemen evenwel juist tot een
uitbarsting kwamen, is nog niet uitgemaakt,
maar zeker is, dat de entente aanvankelijk
de Russische revolutie als een groot succes
voor haar zaak beschouwde, daar de par
tijen, die daardoor aan het bewind kwamen,
overtuigde voorstanders van het imperia-
lisme waren, waartoe de zwakke Tsaar zich
slechts noode had laten meetronen. (Bui-
tenlandsche zaken in handen van den ka-
dettenleider Miljoekof). Spoedig zouden de
feiten leeren, dat men bij een revolutie wel
weet, waar men begint, maar niet waar al~
(es op uit zal loopen. ,,Wie wind zaait, zal
storm oogsten."
De revolutie verschoof met grooten spoed
naar links. Reeds op 16 Jdli moest het ka-
dettenministerie het veld ruimen, nadat het
van tevoren reeds aanzienlijke concessies
had moeten do'en aan de partij van Kerens-
ky, wel eens de Mirabeau van de Russische
revolutie genoemd, die zich meer en meer
op den voorgrond wist te werken en den
16den Augustus feitelijk dictator werd. Ook
Kerensky was nog een overtuigd aarihanger
van de Entente en zag in de voortzetting
van den oorlog een o.nontbeerlijke voor-
waarde voor Rusland's heil. Hij had er
door zijn persoonlijken invloed aanzienlijk
toe meegewerkt, dat, nog eens voor het
laatst, de Russische massa's in Galicie tegen
den vijand optornden, welke onderneming,
door het gebrek aan vechtlust bij de troe-
pen, op een afgrijselijke mislukking uitliep.
De Russische legers werden de Boekovvina
en vrijvvel geheel Galicie uitgejaagd. Later,
in September, kwam daarbij nog een offen
sief, waartoe de Duitschers op eigen initia-
tief overgingen, en dat tot de vermeestering
van Riga en de bezetting van de eilanden
in de naar die stad gerioemde Golf leidden.
Middelerwijl liep een poging van den gene
raal Kornilof, om door een, tegenrevolutie
de orde te herstellen, op een fiasco uit,
waarop de wijzer weer een eind naar links
werd verzet. Op 7 November maakten de
inaximalisten (hun leuze: brood, land en
vrede) zich door een staatsgreep van het
gezag te St. Petersburg meester, en zij zet
ten den wapenstilstand door. (Begin der
onderhandelingen: 3 December; wapenstil
stand gesloten: 9 December).
Op de gevecbtsterreinen in het Westen
hadden zich middelerwijl geweldige krijgs-
bedrijven ontwikkeld. De slag aan de Som
me van 1916 had nog maar een voorproefje
gegeven van de inspanning, die de gealli-
eerden dit jaar in het Westen zouden ont-
wikkelen, en Hindenburg, dit voorziende,
grooten afkeer van den man, en toen hij
voorbij was, buigend om te bedanken voor
de lioejuichtingen, die, naar het Mirjam toe-
sclieen, meer uit vrces dan uit vreugde
voortkwamen, \Toeg zij aan Julia, wie hij
kon zijn.
.,Niemand anders dan, Domitianus." ant
woordde deze, „de zoon e.n de broe'der van
een Cesar, die beiden haat, en gaarne hun)
kroon zou. willen dragen1. Hij is een slechte
man, en moclit hij ooit uw pad kruisen.
Mirjam, neem u dan voor hem in acht."
Mirjam liuiverde.
„Evengoed zoudt gij de muis kunnen aan-
raden, zich in acht te nemen, als zij de kat
des nacnts onhnoet," meende zij.
„Sommige muizen vinden scliuilplaatsen,
waar de kat niet kan komen." zeide Julia
veelbeteekenend.
Intusschen deed Gallus ijverig navraag
hij de sol da ten die uit Judea kwamen, of
zij ook iets wisten van IMarcus, doch nie-
mand kon hem inlichtingen geven, zoodat
Mirjam ten laatste begon te gelooven. dat
hij dood moest zijn, evenals haar geliiefde,
getrouwe Nehushta. En als di I zoo was,
hoopte, zij, dat ook zij zou weggenomen
worden. Toch bleef liaar een groote troost
bij at haar moeilijkheden. Onder het milde
hestuur van Vespasianus, kregem die chris-
tenen een poos rust, al waren de plaatserj
van hun bijeenkomsten bekend. Zij kon
dus met Julia en vele andere geloofsgenoo-
ten des nachts de catacomben hezoeken, en
in die sombere, emdelooze graveni bidden
en den troost der Kerk ontvangen, De
hoe lang zij dat nog zal kunnen blij-
nederlagen mochten
leidde den veldtocht in met een groot-
scheepschen terugtocht, die neerkwam op
een algeheele achterwaartsche rectificatie
van het front tusschen Atrecht en Soissons.
De geallieerden volgden deze beweging
slechts met de uiterste behoedzaamheid en
sloegen als antwoord op de beide draaipun-
ten van de achterwaartsche zwenking los.
Hoezeer zij daarbij ook in achtereenvolgen-
de slagen terrein wonnen, veel kanonnen
en gevangenen namen, doorslaand succes
was hun niet beschoren, hier evenmin a!s
bij het groote Britsche offensief, dat begin
Augustus in Vlaanderen begon en waar ter
gen de Duitschers niet zonder succes het
,,pillendoozenstelsel" in practijk brengen.
Noch het feit, dat de Franschen aan den
Chemin des Dames en bij Verdun verschii-
lende plaatselijke voordeelen bevochten, en
natuurlijk nog minder de jongste inspan
ning der Engelsehen bij Kamerijk, die vol-
strekt mislukte, konden verhinderen, dat de
Centralen door de instorting van Rusland's-
krachten in staat werden gesteld aan Italic
een militairen ramp te bereiden, zoo groot
,als tot nog toe alleen in Rusland ze had ont
vangen.
Zoo blijkt, bij het opmaken van de jnar-
rekening 1917" weder, gelijk in 1916, het
krijgsgeiiik voor de Centralen niet ongun-
stig te zijn geweest, en wederom staat de
jaarwisseling in het teeken van vredespo-
gingen. Rusland is van de /Entente afge-
vallen en is a! bezig vrede te sluiten. We
zijn in de tiendaagsche pauze van de on
derhandelingen, dienende om de andere En-
tente-bondgenooten gelegenheid te geven,
er zich bij aan te sluiten. De kans, dat zij
dat alsnog zullen doen, is uiterst gering.
Maar Rusland houdt althans met den oorlog
op. In Italie handhaaft de oorlogspartij zich
slectuS met moeite aan hei rotr en bet is de
vraag
ven doen, als meuwe
worden geleden.
In Frankrijk is meer dan ooit het: oor
log tot aan de overwinning" troef, maar
ook daar wint de partij, die voor een vrede
door wederzijdsch geven en nemen is gnan-
deweg in kracht.
In Engeland heerscht ook wel oppositie
tegen de" oorlogsregeering, maar, al loopers
de meeningen over het einddoel ook uiteen.
daar zijn degenen, die een overwinning voor
dat einddoel niet onontbeerlijk achten, toch
zeer gering in aantal.
Daartegenover staat, dat dit alles let zal
verhirideren, dat de oorlog in de n.euwe-
combinatie opnieuw/ zal worden begonnen.
In de Vereenigde Staten is alles oorlog
wat de klok slaat., Er wordt daar een ont-
zaglijke inspanning voorbereid, die mer ge-
woon is te onderschatten, gelijk men vroe-
ger den oorlogswil van Engeland er het
/ermogen om overeenkomstig dien wi! te
handeien, heeft onderschat. Amerika dreigt
gelijk Engeland, een tegenstander op de
iange baan te zullen blijken. Frankrijk en
Engeland zien rijkhalzend naar zijn steun
uit. en als de nieuwe worsteling eenmaal is
ontbrand en die steun zich iangzamerhand
zal doen gevoeien, zullen wellicht de vre-
desstemmen weer verstommen. In Oosten
rijk-Hongarije en Duitschiand, \yaar het
vredesverlangen zoo algemeen en zoo vurig
is, vermanen de verantwoordelijke bladen
het publiek, zich toch niet met ijdele hoop
te vleien.
Zoo ziet het er waarlijk naar uit, of
niet anders dan door uitputting geijk
met Rusland is geschied de staten tot
groote apostelen Petrus en Raul us wi.ren
denmarleldood geslorven. doch zij h. Id.-n'
vele leeraars aehtergelaten, en hei hi-)iTI
van dezen vatte weldra, genegenlierd op voor
de arme Joodsche gevangene, die tot slaver-
nij veroordeeld was. Zoo, vond zij ool. hier
geestelijken troost en vrienden,
Mettertfijd vernam Gallus, dat zijn Aruuw
o-ok tot het nieuwe gel ool' behi rd'e. rh.-st
scheen dit hem onaangenaam te steinrocn.
doch later haalde hij de schouders op.' va
zeide, dat zij zeker cud en wijs gene g was
om voor zich zelf tp oordeelen. en dat er.
naar hij hoopte, geen kwaad uit zou voert-
komen. Hij luisterde met graagLe na - de
verklaringen van de beginselen van het Chris
tendom. Hij had immers zijn cenig kind
verloren en tot dusverre had hij 'nog nooit
dat zoiiderlinge vterhaal van opstanding en
eeuwig leven gehoord. Maar ofschoon hij
met helangstelling luisterde. en zelfs van
tijd tot lijd aan het gebed der breeders,
deelnam, wilde liij zich niet.laten doopen.
want, zeide hij, liij was te oud orn wierook
te branden op een nieuw altaar.
Eindelijk kwam Titus. De Senaal ging
hem tot buiten de muren tegemoet en deeldd
hem medfe, dat hem, een triomftocht was
toegestaan. Zijn vader, Vespasianus, zou in
dezen triomftocht deelen, om de groote da-
den, do,or hem in Egypte verricht. Het zou
de schitterendste optocht zijn, die ooit in
Rome gezien was. Daarna begaf Titus zich
naar zijn paleis, en1 hield daar eenige weken
rust, terwijl alles voor de groote gebeurlenis
werd voorbereid. (Wordt vervolgd'
