Ter Ueusensche Courant
MIEJAM.
De Oorlog.
BINNENLAND.
BUITENLAN D.
Zaterdag 24 Noy. 1917. No. 6613.
rw si ejjd'ei :bxjA.:o.
JEUILLXTOIT.
Invoerrecht op gedesi'illeeird.
Een wetsontwerp is ingediend tot tijde-
lijke vrijsteiling van invoerrecht van ge-
deslilleerd, waar voor vRjdom van "Tien ac-
cijns word I genoten.
iyu naar brandspiritus, ten gevolge van
hot pelroleumgebrek, groote vraag bestaat,
terwijl die in den komenden winter wellicht
nog zal toenemen, en een ware spiritus-
toood is ontstaan, die in de liooge prijzen
van dit artikel tot uitdrukking komt, wordt
het raadzaam geaelil tijdelijke vrijdom van
invoerreeht toe te kennen, voor gedeslil-
leerd, waardoor vrijdom van accijns wordt
genoten, dat is het gedestilleerd waarvan
brandspiritus wordt gemaakt. en voorts ge
destilleerd in bepaalde fabrieken en andere
inrichtingen benoodigd en eveneens niet tot
inwendig gebruik bestemd. De maatregel
zal, naar de Minister van Financien zich
voorslelt, kunnen worden mgetrokken, zoo-
dra de tegenwoordige builengewone omslan-
digheden hebben opgehouden te bestaan.
De toe te kennen vrijdom en de daaruit
voortvloeiende verlaging van aanschaffjngs-
koslen zal genoten worden, indien de be-
langrijke partijen Javaspiritus, die thans nog
onder N. O. ,T.-verband hier te lande in
entrepot verblijven, voor binnenlandsch vcr-
bruik beschikbiaar moehten ktgnen of, indien
liet mocht gelukken nil Java verdere hoe-
veelheden spiritus aan te voeren; hetgeen
niet geheel uitgesloten schijnt.
Aigemeene zaken.
De Minister van Landbouw heeft bepaald:
lo. dat aanvragen om uitvoervergun-
ningen, welke tot nu toe tot hem gericht,
werden ingediend bij de Nijverheidscom-
missie, Stadhouderlaan 102, .in het ver-
volg zullen worden ingdiend bij de Neder
landsche Uitvoer Maatschappij, 's Graven-
hage;
2o. dat bezwaren in zake de behandehng
of in zake het niet verleenen van uitvoer-
vergunningen door de Nederlandsche Uit
voer Maatschappij in het vervolg recht-
streeks zullen worden ingediend bij den
Minister van Landbouw, Nijverheid en
Handel;
3o. dat aanvragen om regeeringssteun
ter verkrijging van de noodige grond- en
hulpstoffen voor de nijverheid of ter ver-
deeling van deze grond- en hulpstoffen over
de verschillende bedrijven, voor zooverre
hiervoor geen bepaalde rijkscommissie,
bureaux of dergelijke zijn ingesteld, in het
vervolg zullen worden ingediend bij de af-
deeling crisiszaken van het Departement
van Landbouw, Nijverheid en Handel, (bu
reau Nijverheid);
4o. dat aanvragen om regeeringssteun
ter verkrijging van scheepsruimte, in het
vervolg zullen worden ingediend bij de af-
deeling crisiszaken (bureau Scheepvaart)
van het Departement van Landbouw, Nij
verheid en Handel.
Deze beschikking treedt in werking op
1 December 1917.
Bultengowene niililalre kommiezen.
In verband met de grootere behoefteaan
kommiezen gedurende den winter, zal ver-
Idere uitbrciding worden gegeven aan hetaan-
tal builengewone militaire kommiezen, die
hiertoe vrijwillig onder de wapenen blijven
Of terugkeeren.
Om de aanmelding van hiertoe geschikte
personen te bevorderen, zal vet'inoedelijk
me I ingiang van 1 December de dagelijksehe
toelage van deze categoric van builengewone
kommiezen van 0.90 worden verhoogd lot
1.20.
De Blommersdijk en de Rijndijk.
(Officieel.) Het ministerie van bui-
tenlandsche zaken deelt mede, dat van de
Duitsche regeering uitbetaling is ontvangen
van de schadevergoeding, aan de reederij
van het vernietigd stoomschip Blommers
dijk tcegekend, voor het verlies van ge-
noemd vaartuig. Eveneens heeft de Duit
sche regeering vergoeding betaald voor de
schade aan de reederij van het stoomschip
Rijndijk, ten gevolge van den aanval op
dit scliip veroorzaakt.
Gelijk bekend is, werd het bedrag dezer
vergoedingen vastgesteld door twee com-
m'rssarissen, van wie de Nederlandsche en
Duitsche regeering elk er een aanwezen.
Volgens de Tel. heeft de Duitsche regee
ring de Blommersdijk en de Rijndijk ver-
goed, resp. voor 1.000.000 en 1.300.000
in Hollandsch geld.
DOOH
a BIDEB HAGGARD.
•5) -
Nog was de slrijd niet geheel afgeloopen.
Op de daken van de brandende kruis-
gangen waren enkelen der vermetelste Jo-
den achlergeb leven, die naar male de daken
instortlen, zich langzaam terugtrokken naar
de Nic.anorpoort, die nog onbescbadigd
was gebleven. De Romeinen, verzadigd van
bloedvergieten, riepen hun toe, dat zij zich
zoudan overgeven. Dit wilden zij echter niet,
en Mir jam zag tot liaar ontzetting, dat ook
haar grootvader, Benoni, onder die mannen
was. Toen zij zich niet wilden overgeven,
schoten de Romeinen op hen met pijlen, en
weldra was Benoni de eenig overgeblevene,
wien geen pijl scheen te kunnen treffen.
„Houdt op met schieten", riep een stem,
„en brengt een ladder. Die man is dapper,
•hij is een van het Sanhedrin. Hij moet le-
vend gevangen genomen worden".
Er werd een ladder gebracht en de Ro
meinen klommen naar boven. Benoni week
terug aan de grens van het vuur. Daar keer-
de hij zieli om en bleef tegenover zijn vijan-
den staan. Tegelijk zag hij Mirjam aan den
voet der zuil liggen. Hij meende;, dat zij dood
was en wrong in wanhoop zijn lianden.
Zoiit voor hufdenzout^rijpa.
Het bestuur van de Ver. v. Ned. Huiden-
handelaren deelt mede:
Sedert de vorige week wordl door het
Duitsche Zoutkantoor geen zout meer ter
beschikking gesleld van huidenzouterijen.
Dientengevolge zullen binned zeer korten tijd
de huidenhandelaren hupne inkoopen moe-
ten stopzetten, waardoor aan het slagers-
en veelioudersbedrijf groote schade zal wor
den to-egebracht.
Aardappelen.
Het bureau voor mededeelingen inzake de
voedselvoorziening meldt:
In verschillende plaatsen is liet voorge-
komen, dat een regeling werd getroffen,
waardoor aan gezinnen, die mear dap 4 K.G.
aardapjvelen per hoofd en per week kunnen
gebruiken, ook meer wordt vers trek t. Het
levensmiddelenbedrijf neemt dan hijv. van
hen, die hun aardappelenrantsoen niet of
slechts gedeeltelijk gebruiken de resleerende
bons terug Hetgeen op die wijze overhlijft
van liet gemeentelijk rantsoen, zijnde even-
zooveel malen 4 K.G. als de ge'meente in-
woners telt, wordt dan verdeeld onder hen,
die meer dan 4 K.G. kunnen gebruiken. Op
die wijze slaagl men er in, zonder het ge
meentelijk rantsoen le overschrijden, tege-
moet te komen aan de minst gegoeden, die
doorgaans de g'rootsle oonsumenten van aard
appelen zijn.
Waar in een der dagbladen twijfel is uit-
gesproken, of deze regeling wel overeen-
slernt met de bedoelingen van den Minister
van Landbouw, Nijverheid en Handel, is
het wellicht nuttig mede te deelen, dat dil
wel degelijk het geval is. Het hierboven om-
schreven gemeentelijk rantsoen mag niet
worden overschreden. Een regeling, ais nu
reeds in sommige gemeenten wordt getrof
fen en waardoor de mingegoeden gebaat wor
den, is echter vooralsnog toegelaten.
Nederland en de Fransch-Russische
schikking.
Bij het door ons opgenomen communi
que van de Fransche legatie in Den Haag
teekent Het Volk aan:
Het doet ons leed, dat wij aan deze ver-
klaring niet de waarde kunnen toekennen,
waarop zij aanspraak zou mogen maken.
De mededeeling van ons blad, waartegen
zij zich richt, was zoozeer uit de eerste
hand afkomstig, dat wij haar ook tegen
over deze tegenspraak volkomen en in
alien deele moeten handhaven. Indien er
van verstoring van de goede Fransch-Ne-
derlandsche gezindheid sprake zou kunnen
zijn, dan is die niet teweeggebracht door
onze inlichtingen, maar door het deel van
den inhoud der geheime overeenkomst tus-
schen Tsaar Nicolaas en president Poin-
care, waarvan wij bericht gaven. Een af-
doende tegenspraak zou slechts in de let-
terlijke en volledige publicatie van deze
overeenkomst of althans in hare bekend-
making aan de Nederlandsche Regeering
gevonden kunnen worden, indien het juist
ware, dat daarin de aangevochten passage
niet voorkomt. Maar wij vreezen, dat de
publicatie of bekendmaking achterwege zal
blijven.
De cementquaestie.
Reuter seint uit Londen: In een vergade-
ring van leden van de Baltic Mercantile and
Shipping Exchange is een motie aangeno-
inen, in welke opnieuw geprotesteerd wordt
tegen den uitvoer naar Nederland van
cement, dat, zooals de leden beweren, naar
Duitschland wordt gezonden en ten deele
moet dienen voor het maken van pill
boxes".
De motie werd aangenomen nadat een
brief van het ministerie van buitenlandsche
zaken was voorgelezen, waarin werd mede-
gedeeld, dat de uitvoer niet op de boven-
vermelde wijze ten bate van Duitschland
komt.
In den brief van het ministerie van bui
tenlandsche zaken, voorgelezen op de ver-
gadering van leden van de Baltic Mercan
tile and Shipping Exchange, verklaarde de
schrijver, dat lord Robert Cecil de omstan-
digheden wenschte uiteen te zettenj die in
verband staan met den Nederlandschen in-
voer van cement en den Nederlandschen
handel in het algemeen. Sedert het begin
van den oorlog hebben de Quitschers po-
gingen gedaan om hunne uitvoeren naar
neutrale landen te vermeerderen, ten einde
de waarde van de mark, die voortdurend
lager werd, op peil te houden. Duitschland
kan zijn invoeren niet meer betalen, daar
zijn overzeesche handel afgesneden is en
vele van zijn uitvoerartikelen niet meer ge-
fabriceerd worden, wijl het geen grondstof-
fen meer kan verkrijgen.
Teneinde den uitvoer van cement te voor-
komen had Duitschland gestadig de prijzen
verhoogd, met het resultaat, dat de Neder
landsche koopers in Engeland grootere
aankoopen waren gaan doen. Dit had weer
ten gevolge gehad dat de prijs, door
Duitschland gevraagd, eenigszins beperkt
werd.
Zij begreep wal hij dacht, doch was te zwak
om hem gerusl te stelleji; zij kon slechts
met wijdgeopende oogen den afloop nagaan.
De soldaten liepen over den muur, totdat
zij niet verder durfden, uit vrees, door de
openingen in bet vuur te zullen vallen.
„Geef u over!" riepen zij. „Geef u over,
dwaas, anders komt gij om het leven. Titus
schenkt u lijfsbehoud!"
„Om mij, een waardiglieidsbekLeeder in
Israel, aan zijn triomfkar, geboeid door
Rome's straten te sleuren," antwoordde
Benoni verachtelijk. „Maar ik geef mij niet
over, en ik bid God, dat helzelfde lot, dat
gij gebracht liebt over deze stad en haar in-
woners, ook uw stad, en uw kinderen mag
treffen, door nog wreedere mannen dan gij
zelf."
Hij lachte, nam een speer op die op den
muur lag en slingerde dien met zooveel
woede naar lien ne. cbn. hij het schild van
een der soldaten en diens arm doorhoorJe
„Ik wenschte dat het uw hart was ge-
weest, Leiden, en het liart van uw geheele
nalie!" krijschte hij.
Hij liief de lianden Len hemel, en sprong
in den vuurgloed onder hem.
Zoo stierf Benoni, wild en trotach tot het
laalste oogenblik.
Ojieetis ontwaakte Mirjam uit een nieuwe
bezwijming. De deur die naar haar verblijf-
plaats voerde, werd opengemaatvt en ecu ge-
stalte vertoonde zich, blootshoofds, met ver-
seheurde kleeren, zwart van rook en bloed.
Mirjam lverkende Simeon ja, Simeon, den
Het was, volgens den ministef, in het be-
lang van Engeland en zijn bondgenooten
den uitvoer van artikelen, die Duitschland
evengoed kan leveren, voort te zetten en
uit te breiden. De uitvoer van cement is
voor Engeland veel waard, daar hij bij-
draagt tot de betaling van invoeren van
levensmiddelen en dit is speciaal het geval
wat Nederland betreft, nit hetwelk Enge
land groote hoeveelheden margarine, boter
en spek betrekt.
„Naarmate wij minder in staat zijn door
uitvoeren voor den levensmiddeleninvoer te
betalen, wordt het voedsel duurder en der-
halve is het in ons beiang onzen wissel-
koers zoo dicht bij den normale te houden
als mogelijk was."
Uit niets is gebleken, dat cement, uit En
geland uitgevoerd, de vijanden- Leeft be-
reikt. Integendeel, alle artikelen, die naar
Nederland worden gezonden, zijn door zeer
strenge waarborgen gedekt tegen heruit-
voer en uit de statistieken der Nederland
sche Regeering blijkt, dat geen enkele ton
cement naar Duitschland is gegaan. Dit
ligt ook voor de hand, want Nederland was
voor den oorlog een groot gebruiker van
cement, het voerde groote hoeveelheden
aan uit Duitschland en daarom is het wen-
schelijk, dat Engeland deed wat het kan
om den handel te belemmeren.
Nadat de brief was voorgelezen, ver
klaarde kapitein Brookes als cement-ex-
porteur, dat er geen £nkel bewijs was, dat
er pillboxes" gemaakt waren van cement
uit Engeland. Hij kende,' zeide hij, den han
del met Nederland) beter dan wie ook en
verzekerde, dat Duitschland de.Nederlan-
ders met allerlei straffen had bedreigd ten
einde te voorkomen, dat zij Engelsche ce
ment kochten. Door dit protest aan te ne-
men zou de „Exchange" dus onbewust in
de kaart der Duitschers spelen.
VERKIEZINGSONLUSTEN TE
ZURICH.
Te Zurich hebbem in de laatste dagen
demonstraties plaats gehad, die ontstaan
zijn uit het misnoegen van de sociaal-de-
mokraten over een nederlaag bij de jong-
ste verkiezingen. Vrijdag werden twee
voorname leiders gearresteerd en Zaterdag
verzameide zich een groove volksmassa,
die trachtte de gearresteerden uit het po-
litiegebouw te bevrijden. De^demonstran-
ten hebben de politie met steenen gegooid,
waarop de politie de bianke sabel trok en
een bloedig gevecht ontstond. De volks-
menigte richtte barricades op en de politie
verdedigde zich met revolvers. Volgens
de laatste berichten zijn 3 personen ge-
dood, 5 doodelijk gewond, van wie een in
den loop van gister is overleden. 18 per
sonen liggen zwaar gewond in de hospi-
talen. Het aantal licht gewonden wordt
geschat op ongeveer 70. Ten slotte ruk-
ten militairen aan, die salvo's afgaven,
waarop de menigte uiteenging. Om ver
dere demonstraties te voorkomen, werd
een groote militaire troepenmacht opge-
kommandeerd. Zondagmorgen had een
conferentie van regeeringspersonen plaats,
en werd een mededeeling aan de bevolking
gericht, dat met het oog op de onvol-
doendheid van de stedelijke politie troe-
pen moesten worden ontboden.
Zondagmorgen rukten 3 bataljons de
stad binnen en bovendien nog 2 regimen-
ten dragonders. Het bevel over deze troe-
pen en over de troepen, die zich reeds te
Zurich bevonden, werd opgedragen aan
generaal Reisner. Vergaderingen in de
open lucht werden verboden.
Bij de-straatonlusten zijn 4 dooden, on
der wie een politieagent, en veie gewonden
gevallen. Een machinegeweer-afdeeling
veegde het plein voor 't regeeringsgebouw
schoon met losse patronen.
's Nachts om £en uur was de rust her-
steld.
DE TOESTAND IN RUSLAND.
Donker zijn de berichten uit Rusland.
Donker wat de toestanden betreft, en
donker wat de vooruitzichten aangaat. De
anarchie breidt zich over geheel het groote
rijk uit. De weinige berichten, die over de
Russische grenzen komen, zijn in hun on-
derlinge tegenstrijdigheid wel eenstemmig
op dit eene punt, dat de regeeringloosheid
thans hoogtij viert. Niet alleen in Peters
burg en Moskou, maar in alle centrale en
ziudelijke gouvernementen; bovendien is de
anarchie overgeslagen naar Finland en Si-
berie, naar Taurie en Kaukasie.
Het Deensche blad Politiken kreeg van
een Russisch legatie-secretaris een beschrij-
ving van den" toestand, waarin gezegd
wordt: „Ons land is gebroken. Het lijkt
een mensch, die ziek is, naar lichaam. pn
ziel.
wreeden rechter, die liaar tot dezen vaeese-
lijken dood had veroordeeld. Hem volgde
een Romemsch officier, een forsche man,
van middelbaren leeftijd met een vriendelijk,
verweerd gezicht, die Simeon hij zijn kleed
vasthield, en achter liem kwamen zes solda
ten. Zijn gelaat kwam Mirjam bekend voor.
„Houd liem vast!" hijgde hij. „Wij moe
ten er een kunnen laten kijken, anders weet
het volk niet hoe een levendc Jood eruit
ziet!"
De officier trok zoo hard aan het kleed,
dat Simeon op den grond viel in zijn wor-
sleling om los te komen, want hij hoopte
eveneens den dood te vinden, door van den
Loren te springen.
Meteen had den de soldaten hem gegre-
pen. Toen ontdekte de kapitein voor het
eerst Mirjam, aan den voet van haar pilaar.
,,Kijik," zeide hij, „dat had ik vergeten.
Dat is het meisje dat wij gisteren uit den
voorliof der Vrouwen zagen en die wij moes
ten redden. Is het arme schepsel dood?"
Mirjam hief haar bleek gezichtje op en
keek hem aan.
„Bij Bacchus!" zeide liij, dat gezicht heb
ik meer gezien; zoo'n gelaat vergeet men
niet genrakkelijk. Ah! daar staat iets ge-
schreven."
Hij bukte en las wat er op Let bord op
haar borst stond:
„Mirjam, christin en verraderes, is ver
oordeeld, hier te sterven op de manier, die
God zal bepalen, voor de oogen van haar
vrienden, de Romeinen."
„Wij st&an voor eert beslissend keerpunt
in onze geschiedenis. Algemeen is de
wensch naar vrede met ieder rijk. Rusiand
zal echter zijn bondgenooten niet in den
steek laten en de goede krachter. onder de
bevolking zullen, naar wij hopen, weder
aan het roer komen."
Het is echter de vraag: of de bondgenoo
ten Rusland niet in den steek zullen laten.
De berichten van de Zweedsche grens ma
ken den indruk, dat de -goederen, uit de
Entente-landen naar Rusland verzonden,
worden teruggehaald, voor zoover dit nog
mogelijk is, terwijl nieuwe zendingen wor
den tegengehouden. Engeland heeft last
gegeven, dat de stoomschepen met hunne
ladingen uit Archangel naar Engeland moe
ten terugkeeren.
En in antwoord daarop houdt Rusland
de zendingen aan, die uit Rusland naar de
Entente-landen worden gestuurd.
In Petersburg regeeren als men het
zoo noemen mag de Bolsjewiki. Kerens-
ky's rijk schijnt geeindigd. Naar luid van
berichten uit Stockholm is daar zijn parti—
culiere secretaris aangekomen, die met een
valschen pas uit Rusland is gevlucht. Hij
verklaarde dat Kerensky gevlucht is; an-
deren zeggen, dat hij zich te Pskof van het
leven had beroofd.
Het bericht, dat Kornilof aan den strijd
tegen de Bolsjewiki zou hebben deelgeno-
men, wordt in de berichten tegengespro-
ZlnoS steeds in de gevangenis te
Mohilef.
De groote tegenstander van Lenin schijnt
thans de kozakken-generaal Kaledin te zijn.
Deze meent in troebel water wellicht een
gouden vischje te kunnen vangen; in vele
berichten wordt hij ,,de man van de toe-
komst" genoemd. Zijn kozakken voeren
een directen hongeroorlog tegen de hoofd-
stad, die het, naar luid der Zweedsche be
richten, geen tien dagen meer kan uithou-
den. Ook heeft hij de kolenstreken van
den Don b'ezet en is hij meester van het
spoorwegnet in West-Rusland.
In hoeverre Kaledin kan beschouwd wor
den als de aanstaande dictator, is uit de
ontvangen berichten niet met zekerheid op
te maken.
Maar wel blijkt, hoe noodig het is, dat
daar een krachtige persoonlijkheid orde in
den chaos brengt. Bij de veelheid der vol-
ken en de veelheid der wenschen zal dit
zeer moeilijk zijn. De straffe hand
der tsaristische autocratisch-bureaucrati-
sche regeering, die alles naar een model
wilde inrichten, heeft in vele tientallen ja-
ren verzuimd, de grondslagen te leggen
van een staat, die ook onder stormen vast
geworteld kon blijven; de alien vereeni-
gende vrijheid werd gedood en vervan-
gen door het strenge keurslijf der Pan-
siavische bureaucratie naar het model van
Pobjedonostzef. En daardoor is er niets
wat de onderling tegenstrevende deelen
samenhoudt, nu de band verdwenen is, die
ze gedwongen vereenigde.
Wij staan waarschijnlijk voor de ontbin-
ding van het rijk, dat door de Romanofs
en de HolsteinGottorps gedurende drie
eeuwen van strijd, verovering en annexatie
werd bijeengebracht. Maar het is niet te
voorzien hoe in den chaos, waarin dat rijk
thans verkeert, weder orde, rust en vrijheid
kunnen worden gebracht.
pat is het raadsel der donkere toekomst.
Tusschen de nieuwe regeering van Rus
land en de vertegenwoordigers der Enten
te wordt de toestand steeds meer gespan-
nen. Met de gezanten te Petrograd hebben
alle relaties bijna opgehouden en hun ver-
trek zou in alle bijzonderheden zijn voor
bereid, maar heeft tot nu toe niet plaats
gehad, omdat men den toestand in Fin
land voor onveilig houdt. Ook de weg over
Archangel moet wegens duikbootgevaar
niet minder gevaarlijk zijn. Men houdt da-
gelijks rekening met het vertrek der ge
zanten. Ook met de consuls der Entente
heeft de nieuwe overheid te Tornea hei
ernstig te kwaad gekregen, doordat de
grenswacht aldaar den pas van de koeriers
uer geallieerden als ongeldig beschouwde.
De Entente-consuls stelden een ultimatum,
dat in een half uur beantwoord rnoest wor
den, waarop de autoriteiten order gaven
de koeriers .te laten passeeren.
Daarentegen zijn alle goederen uit Rus
land voor de EntenteGanden te Tornea aan-
gehouden als vergeldingsmaatregel voor
het ongelast terugkeeren van alle Engelsche
schepen met levensmiddelen en munitie, die
voor Archangel waren bestemd.
Waarschijnlijk zal Kaledin met zijn ko
zakken niet naar Petrograd oprukken, maar
past hij een ander middel toe, om de hoofd-
stad klein te krijgen, n.l. haar uithongqren.
De kozakken-generaal, die Charkof heeft
genomen en het kolenbekken van de Donetz
heeft bezet, beschikt nu over alle levens-
middelenvoorraden van Zuid-Rusland en
sluit alien toevoer naar Petrograd af. Hij
ttVieft 200 wagons met levensmiddelen, voor
I/: hoofdsta-d bestemd, te Charkof opgehou-
„Mirjam," zeide hij, en zwceg toen ont-
steld.
„Kijk," riep een der soldaten, „hct
meisje draagt paarlen, en mooie ook. Be-
veelt gij, dat ik ze haar afneem?"
„Neen, afblijven," was het antwoord.
„Het meisje nocli de paarlen zijn voor ons.
Maak dien ijzeren keten los."
Dit geschiedde met heel veel moeite.
„Kunt gij staan?" vroeg de kapitein aan
Mirjam.
Zij schudde het hoofd.
„Dan zal ik u rhoeten dragen."
Hij nam liaar op als een kind, gaf den
soldaten bevel, Simeon mee te nemen, - en
droeg haar langzaam en voorzichtig de trap
af, die Mirjam meer dan zeslig uur geleden
was opgegaan. Beneden vroegen de soldaten
hem lacliend, wiens kindje hij had buitge-
maakt, doch hij stoorde zich er niet aan, en
liep door, totdat hij voor Titus stond.
„Wal draagt gij daar in uw armen, kapi
tein?" vroeg hij.
„IIet meisje, Cesar," antwoordde hij, dat
daar op die poort was vastgebonden, en
waarop niet mocht geschoten worden."
„Leeft zij nog?"
„Zij leeft maar nicer ook niet. Dorst
en hitte hebben haar verschroeid."
„Hoe kwam zij daar?"
,,Dat staat hier te lezen, Cesar."
Titus las.
"Zoo!" zeide hij. „Christenen. Een lee-
iijke secte, nog erger dan Joden. -Zoo dacht
de goddelijke Nero, er tenminste over. En
den. Reeds nu heerscht er groote nood in
de stad en men voorziet, dat zij het niet
langer dan eenige dagen zal kunnen voi-
houden.
CLEMENCEAU's
REGEERINGSVERKLARING.
De korte iniioud van de regeeringsver-
klaring van den nieuwen Franschen pre
mier Georges Clemenceau komt, naar Reu
ter meldt, op het volgende neerr
Clemenceau aanvaardt de taak een re
geering te vormen, teneinde den oorlog te
voeren met verbubbelde kracht. Een en
ondeelbaar hebben wij, zegt de regeerings-
verklaring verder, slechts een eenvoudigen
plicht:
Den soldaat bij te staan, met hem te
leven, te lijden en te strijden en alles af
te wijzen,*wat niet voor het land is. De
rechten van het front en de plichten van
het achterland moeten thans alle tot een
worden vermengd en als er thans menschen
zijn, die in hun ziel het oude zaad van
den haat kunnen vinden, laten wij hen dan
verwijderen.
Alle beschaafde naties zijn belrokken in
denzelfden slrijd tegen de moderne vormen
der oude barbaarschlieden. Met al onze
goede bondgenooten zijn wij een onwankel-
bare rots en een versperring, die men niet
voorbij zal komen. Aan het front der gealli-
ieerden is overal en ten alle tijde niets dan
broederschap en solidariteit, de meest ze-
kere grondslag van de wereld der toekomst
Voor u en voor het land, dat schreeuwt
om rechtvaardigheid, stellen wij ons zelf
borg dat recht zal geschieden tot de uiter-
ste gestrengheid der wet. Geen aanzien des
persoons, noch invloed van politieke harts-
tochten zal ons van dien plicht afbrengen
of ons verleiden hem te overschrijden.
De oensuur zal worden gehandhaafd ten
opzichte van diplomaliek en militair nieuws
en ook van eenige aangelegenheid, die in
staat zouden zijn den vrede in het land te
verstoren. In den krijgsraad zal de krijgs-
man in den reel iters toe! samenwerken met
den krijgsman aan het front.
Geen pacifistische campagnes meer, geen
Duitsche intriges meer, geen verraad of half
verraad, maar de oorlog en niets dan de
o-orlog'
Wij zullen levensmiddelenbeperkingen aan-
nemen, evenals Engeland, Italie en Amerika.
Wij zullen elken afzonderlijken burger vra-
gen zijn aandeel te dragen in de aigemeene
verdediging, meer te geven en met minder
tevreden te zijn."
De verklaruig besloot met een welspre-
kend beroep tot steun van de nieuwe lee-
ning.
Na een debat nam de regeering een motie
van vertrouwen in de regeering aan met
418 tegen 65 stemmen.
2000 DUITSCHERS GEINTERNEERD.
De eerste resultaten van Wilsons besluit
betreffende onderdanen van vijandelijke lan
den in zekere gedeelten der Vereenigde Sta-
ten woonachtig, zijn reeds merkbaar.
Op Hoboken werdeai 2000 Duitschers in
bars, pensions en op de kaden gearresteerd,
en op Ellis-eiland geinterneerd. (Reuter.)
DE BESTRIJDING DER DUIKROOTEN.
In verband met de mededeeling van Lloyd
George omtrent het tot zinken brengen van
vijf duikbooten op Zaterdag j.l., zeide de
Minister van Marine, Daniels, dat de duik-
boot tot nu toe te kort is gesclioten en er
niet in slagen zal, aan Duitschlands ver-
wachlingen te beantwoorden. De volken,
waartegen de duikbooten gebruikt wordt,
beheerschen den toestand, en ofschoon de
onderzeeers een gevaar blijven voor de han-
delsschepen, zijn de middelen gevonden, om
hun doeltreffendheid grootendeels te vermin-
deren. Daniels voegde hieraan toe, dat ge
durende de laatste zes maanden meer onder
zeeers tot zinken zijn gebracht dan in het
geheele vorige jaar.
EEN EISCH TEGEN DEN EX-TSAAR.
Het Gerechtshof van den staat New-York
heeft wegens contractbreuk beslag gelegd op
de zich hier bevindende eigendommen van
den voormaligen tsaar, ter waarde van
2,800,000 dollar.
Eischeres is de „Marine Transportation
Service Corporation", welke verklaart in 1915
een overeenkomst te zijn aangegaan betref
fende het vervoer van goederen naar Rus
land. Dit land was echter in gebreke ge
bleven en daarom werd een aan-
klacht ingediend tegen tsaar Nioolaas, als
vertegenwoordigende de toenmalige re
geering.
NIEUWE OORLOGSMACHINES.
De Duitschers hebben aan het front in
Belgie nieuwsoortige oorlogsmachines aange-
voerd. Zij bestaan uit korte torentjes uitge-
goten ijzer, waarin vier man plaats kunnen
vinden. De dikte van de wanden meet on
geveer zes a zeven c.M. Een kleine opening
is aangebracht op de lioogte der oogen. Deze
een verraderes ook! Nu, zij heeft haar lot
zeker wel verdiend. Maar wat is dat! „Is
veroordeeld om le sterven op de manier die
God zal bepalen, voor de oogen van haar
vNenden, de Romeinen." Ik zou wel eens
willen weten, waarom de Romeinen haar
vrienden zijn? Meisje, als gij spreken kunt,
vertel mij dan wie u veroordeelde."
Mirjam keek op en wees met den vinger
naar Simeon.
„Is dat waar, man?" vroeg Cesar. „Zeg
de waarlieid, want ik zal navraag doen, en
als hij liegt, zult gij sterven."
„Zij was veroordeeld door het Sanhedrin,
waartoe haar eigen grootvader, Benoni, be-
hoorde; zijn handteekenmg staat ook onder
liet vonnis," antwoordde Simeon wrevelig.
„Voor welke misdaad?"
„Omdal zij een Romeinsclien gevangene
liet onlsnappen, en voor die daad," voegde
hij er woedend bij, „moge haar ziel voor
eeuwig branden hi het Gehenna."
„Hoe was den naam van dien gevangene?"
vroeg Titus.
„Dat herinner ik mij niet."
„Nu, het doet er ook niet veel toe, want
bij is dood of in veiligheid. Aan uw gewaad,
of wat er van overgebleven is, zie ik, dat
gij ook tot het Sanhedrin behoort, niet-
waar?
„Ja, ik ben Simeon. Mijn naam hebt gij
wel meer gehoord."
(Wordt vervolgd.)
VAN
