ALGEMEEN NIEUW8- EN ADVERTENTIEBLAD VOOF. ZEEUWSGH-VLAANDEREN.
Mo. 6599.
Dinsdag 23 October 1917.
57e Jaargang.
I1M111-TIBAAD.
Draadnagels.
M11JA
ABONNEMENT:
ADVERTENTlfiN
Verbod verkoop en opgave
voorraden Stijfsei.
B I ft N E N L A N D.
Telefoon
Bit BM vsrsefeljGt laandag^, Woensflag" es YrUdagamil, ailpzoadertf ep Fsestilas©ii,
Firma P. J. ¥11 DE SANDE ts Tar Nbuzbb.
1 SKIS.1
I.
3 maanden binnen de stad I.Franco per post voor Nederland 1.10.
vooruitbetalingvoor Belgie /1.40, voor Ned.-Indie en Amerika /1.65.
overig Buiteriland 2.
sfan abonneert zich bi| de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alls
Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders.
Van 1 tot 4 regels 0,40, Voor elken regel meer G.1&
Bij cMreete opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie word! d®
prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tariel
Inzending van advertentien voor 1 IStM* op den dag der uitgave.
De Burgemeester der gemeente TER NEUZEN
maaktbekend,dateeneOpenbare Vergadering
van den Gemeenteraad zal, worden gehouden op
Bonderilagr den 3» Oc*«1»rr ISMS', des
voormiddags ten 10 ure.
Ter Neuzen, den 21 October 1917.
De Burgemeester voornoemd,.
J. HUIZINGA.
De Burgemeester Tan TER NEUZEN,
brengt ter kennis, de Tolgende circ. van
Z.Exc. den Minister van Landbouw, Nijver-
heid en Handel
De Minister van Landbouw, Nijverheid
en Handel, gezien art. 8 derDistributiewet
1916 art. 1, 1 sub B van de wet van 1
Sept. 1917 (Staatsblad 578),
Heeft goedgevonden te bepalen
lo. de verkoop, de aflevering en het
vervoer van Stijfsei is t#eB°fei!Jc2©*!
2o. het verbod sub 1 gesteld is niet van
toepassing voor zoover het vervoer plaats
vinit in hoeveelheden van minder dan
5 E.G.;
3o. van het sub 1 gesteld verbod kan,
zoonoodig onder daarbg te steilen voor-
waarden, ontheffing worden verleend door
den Minister van Landbouw, Niivsrheid en
Handel
4o. aanvragen tot ontheffingen sub. 3
bedoeld zijn schriftelijk in te dienen bij
de Afd. Crisiszaken van het Departement
van Landbouw, Nijverheid eu Handel,
Kneuterdijk 8, 'sGravenhage.
De Minister van Landbouw, Ngverheid
en Handel, brengt ter algemeene kennis,
dat, ingevolge art. 5 der Distributiewet 191®
een ieder; die stijfsei anders dan voor ge-
bruik voor hem zelf of zijn gezin in voor-
raad heeft, gehouden is op 20 dezer, des
middags 12 uur, aan den Burgemeester
der gemeente, waar de stijfsei zich bevindt,
opgave te doeii, van de hoeveelheid en den
aard der partijen, welke hij in voorraad heeft.
De bedoelde opgaven zullen moeten wor
den gedaan door hen, die stgfsel onder zich
hebben, onverschillig of zij al dan niet
eigenaar daarvan zijn.
Ter Neuzen, 19 Oct. 1917.
De Burgemeester,
J. HUIZINGA.
De Burgemeester van TER NEUZEN
brengt ter openbare kennis de navolgende
beschikking van den Minister van Landbouw,
Ngverheid en Handel, dd. 16 October 1917,
La F, afdeeling Crisiszaken, Bureau Nij
verheid, betreffende draadnagels
De Minister van Landbouw, Ngverheid
en Handel vestigt de aandacht van alle
verbruikers van draadnagels op deschaarschte
aan grondstoffen voor de vervaardiging van
dit artikel en gseft in overweging bij het
gebruik de uiterste zuinigheid te betrachten
en het opnieuw gebruiken van oude draad
nagels zooveel mogelgk te bevorderen.
Indien aan verbruikers voorraden bekend
zijn, die uit -speculaiieve doeleinden worden
vastgehouden, zal daarvan giarne aan de
DOOR
H, rider haggard.
62)
„0! mijn dochter," jammerde de onge-
lukkige oude man, „ik kom liier diet zonder
eenig gevaar, want om uwentwil en om nog
andere redenen wanlrouwe'n die wreede
mannen mij. Ik kom u vaarwel zeggen en u
vergeving vragen."
„Waarvoor zoudt gij mij vergeving vr.a-
gen, grootvader Van hun standpunt gezien,
is hun vonnis volkomen rechtvaardig. Ik-
ben een christin, en u wil ik het wel be
kennen ik heb het leven van Marcus ge-
r-ed, en moet daar voor bioeten met het
mijne".
„Op welke wijze?" vroeg hij.
„Dat vertel ik u niet, grootvader".
„Zeg het mij, dan redt gij uw eigen leven.
Er bestaat weinig kans, dat zij hem zullen
vatten, want de Joden zijn uit den Ouden
Toren verdreven".
afdeeling Crisiszaken van het Departement
van Landbouw, Ngverheid en Handel opgave
worden ontvangen.
Ter Neuzen, den 22 October 1917.
De Burgemeester voornoemd,
J. HUIZINGA.
De eeonoimsehe loest'and van Nederland.
De Amsterdammer, woekblad voor Ne
derland, bevat den v.olgenden open brief
aan President Wilson over den huidigen
economischen toestand van Nederland, van
tien beer G. J. K. van Aalst, president der
Ned. Handel Maatschappij, tevens president
van de N. O. T.
Ongetwijfeld b-eginneh ide verboudingen
tusschen de Vereenigde Staten en Nederland
eenigszins minder aangenaam te worden.
Van -onzen kant bezien, is dit zeer zacht
uitgedrukt
Verontschuldig mij als ik zeg, dat wij bet
g-evoel hebben alsof uwe regeermg ons den
v-oet opsdeu nek z-et zonder het toonen van
eenige consideratie, een voet, in een laars
gestoken, welke even zwaar en even pijn-
lijk w-eet te trappen als die andere rijlaars,
die le Uwerit. niet tang geledep op zulk een
strenge wijze weed belcritiseerd.
Ik zou het niet wagen zoo vrij-uit te spre-
•sen, als ik niet steeds een vriend geweest
was, wal ik nog ben, van uwe natie en
van uw ras. Daarom voet ik mij gerechtigd
om U onomwonden mijn meaning kenbaar
te maken, en ik kan niet gelooven, dat het
Amerikaansche oor doof zou blijken voor
mijne opmerkingen.
/Amerika tracbt ons tot rede t-e brengen,
niet met beliulp van argumenten o-f met
vriendelijken aandrang, dochdoor het
afsnijden van onzen toevoer. Het houdt
o-nze scliepen vast door' die bunkerkoilen te
weigeren, die het overigens best missen kon.
Gij belet ons in aanraking te blijven met
onze kolonien, die toch tot >de voornaamste
broimen beiiooren van ons nationale leven.
Vindt U dit werkelijk biliijk"? Komt dit niet
dicht bij h-etzelfde systeem van machtbo-Ven
recht, dat door de tradities van uw land,
uw volk en uw geschiedenis zoo vurig werd
gewraakt?
Eenige duizenden' ton levensmiddelen en
veevoeder. door onze regeering gekocht en
betaald, maar opgehouden in uwe havens,
waren bestemd voor ons volk en voor ons
volk alleen. Zij waren geconsignaerd aan
onze regeering op condities van de Overzee
Trust Maatschappij. En zij vomit slechts
een deel van de hO'eveelheid, welke sclirif-
telijk overeengekomen was mei het Brits,die
Gouvernement.
Deze overeenkomst werd aangegaan Langen
tijd voordat Uw laud parlij! koos voor de
Geallieerden.
Onze distributle-bureaux -en onze huisva-
ders hebben, zich op dit contract verlaten
ten behoeve van hen, die iaan him zorg zijn
toevertrOuwd.
Door het oplreden van de regeering der
Vereenigde Staten heeft deze overeenkomst
lin, diet oog van vele N.ederlanders feitelijk
de waarde verkregen van„een vodje
papier".
Niemand ,in Nederland had van Uwen kant
zulk „een politick van „vrees,aanj aging" ten
opzichte van een klein volk verw<acht.
Immers, hoe anders 't te noemen, waar U
(door het vasthouden van onze scliepen en
het afsnijden der verbinding met onze ko-
ioniale bezittingen in de rechten treedt van
een vreedzame en onschukbge natie, welke
iaan hare aanspraken geen klem kan bijzet-
ten door kracht van wapenen, doch die
niettemin de eerbiediging dier rechten met
klem durfl eischen.
„De Joden niochten den toren dens her-
overen, en dus zeg ik het u niet. Bovendien
staan er nog meer levens op het spel, die
van mijn vrienden, die mij beschermd heb
ben, en nu, naar ik vertrouw, ook hem zul
len bqschermen".
„D,an moet gij sterven, en wel 'dozen dood
der schande, want ik heb niet de macht om
u te redden. J,a, gij wordt gebonden, aan een
pilaar van de poort, ten spot van vriend en
vijand. En als ik nog niet -eenigen invloed
op hen had, en gij niet van mijn geslacht
waart, dan zoudt gij op dezen muur gekrui-
sigd zijn, zooals de Romeinen de onzen be-
handelden."
„Als het God behaagt, dat ik sterf, dan
zal ik sterven. Wat beteekent een leven op
zoo vele duizenden ifen tienduizenden? Laat
ons over andere dingen spreken, zoolang wij
er nog tijd voor hebben."
„Wat valt hier te spreken, Mirjam? Niets
dan ellende, ellende, ellende", jammerde
hij: „Gij hadt gelijk. en ik had ongelijk. De
Messias1 van u, dien ik verwierp, en nog. ver-
werp, bezgt althan|s de gave der profetie,
want de woorden, die gij mij in Tyrus hebt
voorgetezen, zullen aan dit volk en deze stad,
vervuld worden, ja, tot den laatsten letter,
Wij den ken er niet ..an- om onze stoom-
booten en onze goederen aan te wenden
tegen de zaak, die Gij voorstaat.
Maar daar wij een zeevarend en koloniaal
volk zijn, voelen wij het als een ondraag-
lijken en onverdienden hoon, dat onze toch
,al zoio geringe vrijheid belcmmerd wordt
door een land als het Uwe, met geen an
dere bedoelhig dan ons door overmacht te
-dwingen om te doen wat?
Om er nice ofp te houden Duitsclilandl
van levensmiddelen voorzien?
Waarde President, laat mij deze dwaling
even rechtzelten. Het' is een helachelijke
veronders telling, dat wij Duitscliland zou-
den voeden.
Gesteld zelfs dat wij weiischten dit te
doien, dan zouden wij het niet kunnen. Onze
gansclje uitvoer is nog niet in staat ook
maar langer dan enkele 'lagen in de behoef-
ten van Buitschland te; voorzien.
De nuchtere waarhiaid is, dat Nederland,
om te kunnen bestaan, langzamerhand ge-
worden en gebleven is een land van invoer.
Bijna alonze noodzakelijkste levenshehoef-
ten moeten van buiten betrokken worden.
Het zou de totale ineenstorting van ons na
tionale bestaan beduiden, als wij het daar-
zonder steilen moesten.
En begrijpt gij nu niet, dat wij een onont-
beerlijk deel van dezen uitvoer .slechts kun
nen gaande hbuden door een zekere mate
van uitvoer daariegenover te plaatsen, die,
luttel en onbcleekenend in vergelijk met wat
groote naties noodig hebben. voor een land
>ls het onze een allerbelangrijksl ruilmiddel
verschaft? Wij slreven er steeds naar, deze
ruiling naar beids zijden le doen plaats heb-
ben.
Ik openbaar hiermede me teen welke onze
kwetsbare plekken zijn, Het ware nutleloos
ze te v-erbergen. Ze zijn trouw-ens van alge
meene hekiend held. VlSi alle kan ten heeft
men er ook gebruik van gemaakt.
Gij zel f zij t bezig dit te doen.
Gij, die vergun mij het te zeggen, in de
laatste plaats daaraan gedacht moesi hebben.
Zie hier een kleine natie in groote verle-
genheid.
Past het mi het Amerikaansche volkhaar
pun hapr lot over te iaten, misbi-uik van
haar te maken. haar onnoodig te drijven tot
een staat van verslagenheid
Laat mij u mo-gen herinneren, aan een an-
der volk dat destijds klein was en groote be-
jhoefte bad aan steun; dat riide onder de be-
dreiging van een der sleeks te koninkri.jken
van die eeuw; dat nochtans zijn aanspraken
deed gelden op recht, vrijheid en onafhanke-
'Jijkheid.
Een van de eersten, die dat kleine volk in
zijne moeilijke dagen de hand der vriend-
schap bood, was een republiek in Europa,
waar de onafhankelijkeid der kleinen iinmer
bescbouwd was: geworden als een heilig
goed.
In dit land was bet, dat het hulpgeroep
der „opstandielin,gen" bet hart-elijkst werd
beantwoord. Van dat land uit werd de
sympalhic voor hun taak door middel van
boek en geschrift over geheel Europa opge-
wekt; dat land was 't, hetwelk met gereede
hand sloffelijken steun bood.
Is bet noodig, dat ik U nog verdere bij
zonderheden in het geheugen terugroep van
de wijze, waarop Nederland zich schaande
(aan d-e zijde der Amerikaansche revolutio-
nairen, toen uw volk vol gen S den loop van
het menschelijk gebeuren zich de erkenning
trachtte te veroveren voor zijne souvereine
rechien van zelfstandigheid en vrijheid?
De anti-Amerikaansche „Tory" kwam bij
na niet voor in de Nieuw-Nederlandsche
Staten, die gevormd waren door een volk
van Nederlandscben oorsprong.
Toen de verklaring van onafhajnkelijkbeid
geteekend was, namen yele Nederlandsche
officieren dienst in uw leger.
De forten van de Huds-on-rivier werden
geoonstrueerd door een Nederlandsch inge-
D e Romeinen houden reeds debui tens le voor-
hoven van den Tempel bezet; voedsel is er
niet meer. In de bovenstad verslinden de
inwoners elkander, en de sterfte is zoo
groot, dat de dooden niet meer begrav-en
kunnen worden. Over 2. over 10 dagen. wiat
doet het er toe? moeten ook wij omko-
men door den honger of het zwaard. De
natie der Joden is uitgeworpen, de rook van
hun offers stijgt niet meer op, en de Heilige
Tempel dien zij gebouwd hebben, zal steen
vOor steen worden afgebroken, of dienen tot
een tempel waarin heidensche afgoden ver-
eerd worden,."
„Zal Titus geen b.armhartigheid betoonen??
Ivunt gij u niet overgeven?" vroeg Mirjam.
„0ns overgeven? Om als slaven verkocht
te worden of aan de wielen van Cesar's
zegewagen te worden meegevoerd door de
slralen van Rome? Neen meisje, wij moe
ten tot het laatste volbouden. Wij zoeken
harmhartigheid bij Jehovah en niet bij Ti
tus. O! ik wenischte dat het reeds afgeloopen
was, want mijn hart is gebroken, en ik, die
vrijwillig mijn dochter ter dood heb ge-
bracht, ben nu veroordeeld om tegen mijn
wil haar dochter ter dood te brengen. Als
ik naar u had geluisterd, waart gij rm in
nieur, die een groot vriend was van George j
Washington.
Reeds in 1777 werd te Amsterdam een oor-
logsschip gebouwd voor d-e nieuwe natie.
Haar vlag werd bet eersl door Nederland
met saluulschoten begroet bij St. Eustalius.
In 1782 werd John Adams door de Staten-
Generaal in Den Haag als afgezant van bet
Noord-Amerikaansche Congres, ontvangen,
waarmede Holland, tegelijk Franlcrijk, voor
het eerst de Vereenigde Staten officieel in
Europa erkenden.
- Ilet waren de Amsterdamsche bankiers,
die hoogstnoodzakelijke leeningen aan de
strijdende kolonisten verstrekten.
De namen van Franklin, Trumbull en
Adams verkregen in Holland een populiairen
klank, terwijl Van der Capellen, Calkoen
■en anderen zich als vurige voorstaniders van
de. Amerikaansche zaak deden kennen.
Slechts enkele jaren geleden, in 1913, werd
door Uwe landgenooten een gedenkplaat aan-
gebracht in het g-ebouw te Den Haag, dat
eens liet ecrstQ gezantschapsgebouw van de
Vereenigde Staten was. Bet opschrift luidt:
„Ten teeken van de meer dan driehondciTl-
jarige, hcehte vriendscliap en de groote er-
kentelijkheid van het volk der Vereenigde
Staten van Amerika jegens Nederland."
Ik1 bied U deze feiten niet aan als een
wissel.
Maar stellig mag ik er grooter waarde aan
toekennen dan aan een louter curiosum.
Ik gr-ond daarop onze aanspraak op recbt-
vaardigheid, billijkheid en trouwhartigheid,
een heroep op welwillendbeid en liet afliaten
van dwang.
Het zal U ze-er zeker gemakkelijk vallen
een redelijker liouding tegenover Nederland
aan te nemen. Ook zal het niet moeilijk zijn
uwe bondgenooten van de noodzaltelijkheid
daarvan te overtuigen.
Onder de herinneringen, die ik heb opge-
baald, is er een, die ons verhaalt hoe gedu-
Jrende uwen Oorlog van 1812 de stad Balti
more in nijpenden voedingsnood verkeeide.
Een Hollander, Ktaas T.aan geheeten, brak
de Britsche blokkade en kwam de burgers
te hulp met een aantal Nederlandsche graan-
schepen.
Zijn nu de Vereenigde Staten van zins bet
tegenovergestelde te bereiken en bet Neder
landsche volk voorzich neer trachten te
doen buigen door een wreed stelsel van uit-
hongeren en ellende'?
Dit stelsel zou zeker niet slagen!
Voor ons zou het slechts beteekenen een
voorbijgaande slag van het noodlot, voor
U ecliter: een eeuwige onrechtvaardigheid,
Ik houd vol evenwel, dat men niet behoort
bet te lieproeven.
Waar wij op aanspraak maken iseen
billijke politiek.
Ik verblijf, mijnheer de President, met
de ineeste boogachting,
Uw dw.,
VAN AALST.
15 October 1917.
Nederland en de Entente.
Het Nieuws van den Dag schrijft, naar
aanleiding van de grint-kwestie en de komst
van 16.000 invalide krijgsgevangenen, otm.:
Maar zeslienduizend nieuwe gasten, dat
beteekent zeslienduizend broodkaarten min
der voor onze langzamerhand ondervoed ra-
kende bard werkende arbelders, voor onz,e
jeugd idie in den groei is; dat beteekent voor
ons alien minder melk enz., ten deele weer
v-erergering van den woningnood, die in den
aanstaanden whiter bedenkelijke. afmetingen
jdreigt aan te nemen. Een oomite zal wel
zorgen, dal'al die Engelschen en Duitschers
onder dak ko'men. Maar in de hoofdstad
moet men onbewoonbaar v-erklaarde wo-
ningen weer in gebruik nemen voor onze
armen. En als men dan bedenkt, dat bet die
landgenooten van diezelfde beklagenswaar-
dige vreemde „stumpers" zijn, die onze
Pella of in Egypte. Toen ik u 'dood waan-
de, heb ik meer geleaen, dan iem,and zich
kan vporstellen. En nu ik u wedervind,
dwingt mijn ainbt mij, mij, den oorsprong
van uw Lev-en, u ter dood te veroordeelen."
„Grootvader", vi-ei Mirjam in, want zij
ko-n.de smart van den ouden man- niet lan
ger aanzien, „ik snioek u, houd op. Miis-
schien zal ik niet sterven."
Haastig hief hij- het hoofd op.
„Hebt' gij eenige hoop, om te kunnen
ontsnappen?" vroeg bij. Heeft Caleb mis-
scljien
„Neen, van Caleb heb ik niets geho-ord.
Alleen weel ik dat er nog iets goeds in zijn
hart is, want op het laatste oogenblik tracht
te hij mij nog te redden en daar ben ik
liem dankhaar voor. Maar ik zou liever
hier alleen omkomen, dan in zijn gezel-
schap ontvluchten. Mijn geest vreest den
dood niet, wat er ook met mijn lichaam
moge gebeuren."
„Wat dan, Mirjam? Waarom zoudt gij
denken
„Ik denk niet, ik vertrouw alleen op God
en hoop. Een vrouw van ons getoof, nu
reeds Iang overleden, die voorspelde. dat ik
zou geboren worden, voorspelde ook, dat
eigen stumpers tot zwaarder te dragen el
lende brengen; die door machtsmisbruik en
met verkrachting van onze rechten, aan het
Nederlandsche volk een deel van zijn levensr
onderhoud -en noodige grondstoffen onthou-
d-en, en zich tegelijkertijd voor hun onder-
danen de gastvrijheid en barmbartigheid van
dat in-de-eng 1 e-gedreven Nederland laten aan-
leunen dan begrijpt men toch niet, dat
de regeeringen van deze groote mogendhe-
den niet in den grond zinken van scbaamte.
De Londensche correspondent van de
Telegraaf had nog een berichtjie: de. re-
geeringlen van Belgie en Frankrijk zon-
den volkomen instemmen met Engeland'si
dwangmaatregel tegenover ons.
Dit v-erdient opheldering. Frankrijk laten
wij daar, maar de regeering van Belgie
Moeten wij dat ook nog verdragen, ter
wijl wij in de laatste twee jaar 15 millioen
hebben uitgegeven voor Belgische „bekla-
genswaardige stumpers", om niet te spre
ken van de verergering van den woningnood
en de vergiftigijig van een deel onzer pei-s,
wegens het herbergen van Belgen, die nu
niet juist tot de stumpers behooren?
Wij hopen dat dit berich't, dat op ons
publiek een allerpijnlijksten indruk moet ma
ken, afdoend wordt tegengesproken. 01
verbeeldt men zich te Havre, dat wij Hol
landers er/toe te brengen zijn, krom le lig-
gen en de hand le kussen die -ons kwelt en
worgt?
Nederland en de Entente,
Reuter seint uit Londen, d.-d. 18 Oct.:
In bet Lagerhuis vroeg King, welke maat-
regelen Groot-Britacnieen zijn bondgenooten
onlangs hebben getroffen om voor Nederland
den invoer te yerhinderen en om welke reden
Nederlandsche handelstelegrammen verboden
zijn.
Uecil antwoordde met te verwgzen naar
den Order in Council van 29 September
en bet jongste embargo der Amerikaansche
regeering in haar betrekkingen tot de
buitenlandscbe mogendheden.
Bg de beantwoording van het laatste
gedeelte van de vraag zeide Cecil, dat de
tegemoetkomiDg nopens de doorzending van
Nederlandsche handelsbericbten langs Brit
sche kabels, voor het oogenblik is inge-
trokken en afhankMijk is van de regeling,
van bepaalde kwesties tusschen de beide
regeeringen.
De zand- en grintkwestie.
Naar aan de Telegr. verzekerd wordt, zal
de Engelsche regeering in bet feit, dat ua
15 November tgdelgk de doorvoer van zandf
en grint wordt stopgezet door de Neder
landsche regeering, geen aanleiding vinden
haar repressaillemaatregel automatisch op te
heffen. Zoolang niet de kwestie difinitief
ten genoege van de geallieerden wordt
opgelost, blijft het telegrafiscb verkeer over
de Engelsche kabels voor ens land beperkt.
De Nederlandsche schepen in Amerika.
In een telegram van den WashingtoDSchen
correspondent van de Morning Post wordt
beweerd, dat de Nederlandsche regeering
halsstarrig weigert een schikking aan te gaan
nopens de in Amerikaansche havens liggeDde
Nederlandsche schepen.
Het Ned. corr. bureau heeft zich naar
aanleiding van dit bericht tot het ministerie
van Buitenlandsche Zaken gericht, waar men
mededeelde, dat deze voorstelling van zaken
geheel onjuist is.
Van Nederlandsche zgde zijn integendeel
bij de Amerikaansche regeering twee voor-
stellen aanhangig gemaakt om tot een
schikking te komen.
ill geen vroegtijdigen dood z-ou sterven. Mis-
schian "koml dat wel uit want zij was
een heilige vrouw, en een profetes."
Daar klonk een geluid, als van een ver-
ren donderslag, en een stem buiten riep:
Rabbi B'enoni, de muur is geVallen.
Draal niet, Rabbi Benoni, want men
zoekt u."
„Helaas! ik moet gaan," zeide bij, ,want
een nieuw onheil beeft ons getroffen; zij
roepfen mij in den raad. Vaarwel, dierbare
Mirjam; mogen mijn God en de uwe u be-
schermen, want ik kan het niet. Vaarwel,
en indien gij in het -leven mocht blijven,
vergeef mij dan, en tracht het kwaad te
vergeven, dat ik in mijn blindheid en mijn
trots heb gebracht over u en de uwen,
maar allereerst over mijzelf."
Hij omlielsde haar vurig en was weg.
Mirjam bleef schreiend achter.
Op nieuw verliepen er twee ur-en, en aan
het lengen der schaduwen zag Mirjam, dat
de dag ten einde ging. Opeens werden de
grendels weggeschoven en d-e deur ging open.
(Wordt vervolgd.)
KMMMOf
COURArn
-.i w itrrregna-mnguum: