ALGEMEEN NIEUW8- EN ADVERTENTIEBLAD VOOF. ZEEUWSGH-VLAANDEREN. Mo. 6599. Dinsdag 23 October 1917. 57e Jaargang. I1M111-TIBAAD. Draadnagels. M11JA ABONNEMENT: ADVERTENTlfiN Verbod verkoop en opgave voorraden Stijfsei. B I ft N E N L A N D. Telefoon Bit BM vsrsefeljGt laandag^, Woensflag" es YrUdagamil, ailpzoadertf ep Fsestilas©ii, Firma P. J. ¥11 DE SANDE ts Tar Nbuzbb. 1 SKIS.1 I. 3 maanden binnen de stad I.Franco per post voor Nederland 1.10. vooruitbetalingvoor Belgie /1.40, voor Ned.-Indie en Amerika /1.65. overig Buiteriland 2. sfan abonneert zich bi| de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alls Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders. Van 1 tot 4 regels 0,40, Voor elken regel meer G.1& Bij cMreete opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie word! d® prijs slechts tweemaal berekend. Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend. Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tariel Inzending van advertentien voor 1 IStM* op den dag der uitgave. De Burgemeester der gemeente TER NEUZEN maaktbekend,dateeneOpenbare Vergadering van den Gemeenteraad zal, worden gehouden op Bonderilagr den 3» Oc*«1»rr ISMS', des voormiddags ten 10 ure. Ter Neuzen, den 21 October 1917. De Burgemeester voornoemd,. J. HUIZINGA. De Burgemeester Tan TER NEUZEN, brengt ter kennis, de Tolgende circ. van Z.Exc. den Minister van Landbouw, Nijver- heid en Handel De Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel, gezien art. 8 derDistributiewet 1916 art. 1, 1 sub B van de wet van 1 Sept. 1917 (Staatsblad 578), Heeft goedgevonden te bepalen lo. de verkoop, de aflevering en het vervoer van Stijfsei is t#eB°fei!Jc2©*! 2o. het verbod sub 1 gesteld is niet van toepassing voor zoover het vervoer plaats vinit in hoeveelheden van minder dan 5 E.G.; 3o. van het sub 1 gesteld verbod kan, zoonoodig onder daarbg te steilen voor- waarden, ontheffing worden verleend door den Minister van Landbouw, Niivsrheid en Handel 4o. aanvragen tot ontheffingen sub. 3 bedoeld zijn schriftelijk in te dienen bij de Afd. Crisiszaken van het Departement van Landbouw, Nijverheid eu Handel, Kneuterdijk 8, 'sGravenhage. De Minister van Landbouw, Ngverheid en Handel, brengt ter algemeene kennis, dat, ingevolge art. 5 der Distributiewet 191® een ieder; die stijfsei anders dan voor ge- bruik voor hem zelf of zijn gezin in voor- raad heeft, gehouden is op 20 dezer, des middags 12 uur, aan den Burgemeester der gemeente, waar de stijfsei zich bevindt, opgave te doeii, van de hoeveelheid en den aard der partijen, welke hij in voorraad heeft. De bedoelde opgaven zullen moeten wor den gedaan door hen, die stgfsel onder zich hebben, onverschillig of zij al dan niet eigenaar daarvan zijn. Ter Neuzen, 19 Oct. 1917. De Burgemeester, J. HUIZINGA. De Burgemeester van TER NEUZEN brengt ter openbare kennis de navolgende beschikking van den Minister van Landbouw, Ngverheid en Handel, dd. 16 October 1917, La F, afdeeling Crisiszaken, Bureau Nij verheid, betreffende draadnagels De Minister van Landbouw, Ngverheid en Handel vestigt de aandacht van alle verbruikers van draadnagels op deschaarschte aan grondstoffen voor de vervaardiging van dit artikel en gseft in overweging bij het gebruik de uiterste zuinigheid te betrachten en het opnieuw gebruiken van oude draad nagels zooveel mogelgk te bevorderen. Indien aan verbruikers voorraden bekend zijn, die uit -speculaiieve doeleinden worden vastgehouden, zal daarvan giarne aan de DOOR H, rider haggard. 62) „0! mijn dochter," jammerde de onge- lukkige oude man, „ik kom liier diet zonder eenig gevaar, want om uwentwil en om nog andere redenen wanlrouwe'n die wreede mannen mij. Ik kom u vaarwel zeggen en u vergeving vragen." „Waarvoor zoudt gij mij vergeving vr.a- gen, grootvader Van hun standpunt gezien, is hun vonnis volkomen rechtvaardig. Ik- ben een christin, en u wil ik het wel be kennen ik heb het leven van Marcus ge- r-ed, en moet daar voor bioeten met het mijne". „Op welke wijze?" vroeg hij. „Dat vertel ik u niet, grootvader". „Zeg het mij, dan redt gij uw eigen leven. Er bestaat weinig kans, dat zij hem zullen vatten, want de Joden zijn uit den Ouden Toren verdreven". afdeeling Crisiszaken van het Departement van Landbouw, Ngverheid en Handel opgave worden ontvangen. Ter Neuzen, den 22 October 1917. De Burgemeester voornoemd, J. HUIZINGA. De eeonoimsehe loest'and van Nederland. De Amsterdammer, woekblad voor Ne derland, bevat den v.olgenden open brief aan President Wilson over den huidigen economischen toestand van Nederland, van tien beer G. J. K. van Aalst, president der Ned. Handel Maatschappij, tevens president van de N. O. T. Ongetwijfeld b-eginneh ide verboudingen tusschen de Vereenigde Staten en Nederland eenigszins minder aangenaam te worden. Van -onzen kant bezien, is dit zeer zacht uitgedrukt Verontschuldig mij als ik zeg, dat wij bet g-evoel hebben alsof uwe regeermg ons den v-oet opsdeu nek z-et zonder het toonen van eenige consideratie, een voet, in een laars gestoken, welke even zwaar en even pijn- lijk w-eet te trappen als die andere rijlaars, die le Uwerit. niet tang geledep op zulk een strenge wijze weed belcritiseerd. Ik zou het niet wagen zoo vrij-uit te spre- •sen, als ik niet steeds een vriend geweest was, wal ik nog ben, van uwe natie en van uw ras. Daarom voet ik mij gerechtigd om U onomwonden mijn meaning kenbaar te maken, en ik kan niet gelooven, dat het Amerikaansche oor doof zou blijken voor mijne opmerkingen. /Amerika tracbt ons tot rede t-e brengen, niet met beliulp van argumenten o-f met vriendelijken aandrang, dochdoor het afsnijden van onzen toevoer. Het houdt o-nze scliepen vast door' die bunkerkoilen te weigeren, die het overigens best missen kon. Gij belet ons in aanraking te blijven met onze kolonien, die toch tot >de voornaamste broimen beiiooren van ons nationale leven. Vindt U dit werkelijk biliijk"? Komt dit niet dicht bij h-etzelfde systeem van machtbo-Ven recht, dat door de tradities van uw land, uw volk en uw geschiedenis zoo vurig werd gewraakt? Eenige duizenden' ton levensmiddelen en veevoeder. door onze regeering gekocht en betaald, maar opgehouden in uwe havens, waren bestemd voor ons volk en voor ons volk alleen. Zij waren geconsignaerd aan onze regeering op condities van de Overzee Trust Maatschappij. En zij vomit slechts een deel van de hO'eveelheid, welke sclirif- telijk overeengekomen was mei het Brits,die Gouvernement. Deze overeenkomst werd aangegaan Langen tijd voordat Uw laud parlij! koos voor de Geallieerden. Onze distributle-bureaux -en onze huisva- ders hebben, zich op dit contract verlaten ten behoeve van hen, die iaan him zorg zijn toevertrOuwd. Door het oplreden van de regeering der Vereenigde Staten heeft deze overeenkomst lin, diet oog van vele N.ederlanders feitelijk de waarde verkregen van„een vodje papier". Niemand ,in Nederland had van Uwen kant zulk „een politick van „vrees,aanj aging" ten opzichte van een klein volk verw<acht. Immers, hoe anders 't te noemen, waar U (door het vasthouden van onze scliepen en het afsnijden der verbinding met onze ko- ioniale bezittingen in de rechten treedt van een vreedzame en onschukbge natie, welke iaan hare aanspraken geen klem kan bijzet- ten door kracht van wapenen, doch die niettemin de eerbiediging dier rechten met klem durfl eischen. „De Joden niochten den toren dens her- overen, en dus zeg ik het u niet. Bovendien staan er nog meer levens op het spel, die van mijn vrienden, die mij beschermd heb ben, en nu, naar ik vertrouw, ook hem zul len bqschermen". „D,an moet gij sterven, en wel 'dozen dood der schande, want ik heb niet de macht om u te redden. J,a, gij wordt gebonden, aan een pilaar van de poort, ten spot van vriend en vijand. En als ik nog niet -eenigen invloed op hen had, en gij niet van mijn geslacht waart, dan zoudt gij op dezen muur gekrui- sigd zijn, zooals de Romeinen de onzen be- handelden." „Als het God behaagt, dat ik sterf, dan zal ik sterven. Wat beteekent een leven op zoo vele duizenden ifen tienduizenden? Laat ons over andere dingen spreken, zoolang wij er nog tijd voor hebben." „Wat valt hier te spreken, Mirjam? Niets dan ellende, ellende, ellende", jammerde hij: „Gij hadt gelijk. en ik had ongelijk. De Messias1 van u, dien ik verwierp, en nog. ver- werp, bezgt althan|s de gave der profetie, want de woorden, die gij mij in Tyrus hebt voorgetezen, zullen aan dit volk en deze stad, vervuld worden, ja, tot den laatsten letter, Wij den ken er niet ..an- om onze stoom- booten en onze goederen aan te wenden tegen de zaak, die Gij voorstaat. Maar daar wij een zeevarend en koloniaal volk zijn, voelen wij het als een ondraag- lijken en onverdienden hoon, dat onze toch ,al zoio geringe vrijheid belcmmerd wordt door een land als het Uwe, met geen an dere bedoelhig dan ons door overmacht te -dwingen om te doen wat? Om er nice ofp te houden Duitsclilandl van levensmiddelen voorzien? Waarde President, laat mij deze dwaling even rechtzelten. Het' is een helachelijke veronders telling, dat wij Duitscliland zou- den voeden. Gesteld zelfs dat wij weiischten dit te doien, dan zouden wij het niet kunnen. Onze gansclje uitvoer is nog niet in staat ook maar langer dan enkele 'lagen in de behoef- ten van Buitschland te; voorzien. De nuchtere waarhiaid is, dat Nederland, om te kunnen bestaan, langzamerhand ge- worden en gebleven is een land van invoer. Bijna alonze noodzakelijkste levenshehoef- ten moeten van buiten betrokken worden. Het zou de totale ineenstorting van ons na tionale bestaan beduiden, als wij het daar- zonder steilen moesten. En begrijpt gij nu niet, dat wij een onont- beerlijk deel van dezen uitvoer .slechts kun nen gaande hbuden door een zekere mate van uitvoer daariegenover te plaatsen, die, luttel en onbcleekenend in vergelijk met wat groote naties noodig hebben. voor een land >ls het onze een allerbelangrijksl ruilmiddel verschaft? Wij slreven er steeds naar, deze ruiling naar beids zijden le doen plaats heb- ben. Ik openbaar hiermede me teen welke onze kwetsbare plekken zijn, Het ware nutleloos ze te v-erbergen. Ze zijn trouw-ens van alge meene hekiend held. VlSi alle kan ten heeft men er ook gebruik van gemaakt. Gij zel f zij t bezig dit te doen. Gij, die vergun mij het te zeggen, in de laatste plaats daaraan gedacht moesi hebben. Zie hier een kleine natie in groote verle- genheid. Past het mi het Amerikaansche volkhaar pun hapr lot over te iaten, misbi-uik van haar te maken. haar onnoodig te drijven tot een staat van verslagenheid Laat mij u mo-gen herinneren, aan een an- der volk dat destijds klein was en groote be- jhoefte bad aan steun; dat riide onder de be- dreiging van een der sleeks te koninkri.jken van die eeuw; dat nochtans zijn aanspraken deed gelden op recht, vrijheid en onafhanke- 'Jijkheid. Een van de eersten, die dat kleine volk in zijne moeilijke dagen de hand der vriend- schap bood, was een republiek in Europa, waar de onafhankelijkeid der kleinen iinmer bescbouwd was: geworden als een heilig goed. In dit land was bet, dat het hulpgeroep der „opstandielin,gen" bet hart-elijkst werd beantwoord. Van dat land uit werd de sympalhic voor hun taak door middel van boek en geschrift over geheel Europa opge- wekt; dat land was 't, hetwelk met gereede hand sloffelijken steun bood. Is bet noodig, dat ik U nog verdere bij zonderheden in het geheugen terugroep van de wijze, waarop Nederland zich schaande (aan d-e zijde der Amerikaansche revolutio- nairen, toen uw volk vol gen S den loop van het menschelijk gebeuren zich de erkenning trachtte te veroveren voor zijne souvereine rechien van zelfstandigheid en vrijheid? De anti-Amerikaansche „Tory" kwam bij na niet voor in de Nieuw-Nederlandsche Staten, die gevormd waren door een volk van Nederlandscben oorsprong. Toen de verklaring van onafhajnkelijkbeid geteekend was, namen yele Nederlandsche officieren dienst in uw leger. De forten van de Huds-on-rivier werden geoonstrueerd door een Nederlandsch inge- D e Romeinen houden reeds debui tens le voor- hoven van den Tempel bezet; voedsel is er niet meer. In de bovenstad verslinden de inwoners elkander, en de sterfte is zoo groot, dat de dooden niet meer begrav-en kunnen worden. Over 2. over 10 dagen. wiat doet het er toe? moeten ook wij omko- men door den honger of het zwaard. De natie der Joden is uitgeworpen, de rook van hun offers stijgt niet meer op, en de Heilige Tempel dien zij gebouwd hebben, zal steen vOor steen worden afgebroken, of dienen tot een tempel waarin heidensche afgoden ver- eerd worden,." „Zal Titus geen b.armhartigheid betoonen?? Ivunt gij u niet overgeven?" vroeg Mirjam. „0ns overgeven? Om als slaven verkocht te worden of aan de wielen van Cesar's zegewagen te worden meegevoerd door de slralen van Rome? Neen meisje, wij moe ten tot het laatste volbouden. Wij zoeken harmhartigheid bij Jehovah en niet bij Ti tus. O! ik wenischte dat het reeds afgeloopen was, want mijn hart is gebroken, en ik, die vrijwillig mijn dochter ter dood heb ge- bracht, ben nu veroordeeld om tegen mijn wil haar dochter ter dood te brengen. Als ik naar u had geluisterd, waart gij rm in nieur, die een groot vriend was van George j Washington. Reeds in 1777 werd te Amsterdam een oor- logsschip gebouwd voor d-e nieuwe natie. Haar vlag werd bet eersl door Nederland met saluulschoten begroet bij St. Eustalius. In 1782 werd John Adams door de Staten- Generaal in Den Haag als afgezant van bet Noord-Amerikaansche Congres, ontvangen, waarmede Holland, tegelijk Franlcrijk, voor het eerst de Vereenigde Staten officieel in Europa erkenden. - Ilet waren de Amsterdamsche bankiers, die hoogstnoodzakelijke leeningen aan de strijdende kolonisten verstrekten. De namen van Franklin, Trumbull en Adams verkregen in Holland een populiairen klank, terwijl Van der Capellen, Calkoen ■en anderen zich als vurige voorstaniders van de. Amerikaansche zaak deden kennen. Slechts enkele jaren geleden, in 1913, werd door Uwe landgenooten een gedenkplaat aan- gebracht in het g-ebouw te Den Haag, dat eens liet ecrstQ gezantschapsgebouw van de Vereenigde Staten was. Bet opschrift luidt: „Ten teeken van de meer dan driehondciTl- jarige, hcehte vriendscliap en de groote er- kentelijkheid van het volk der Vereenigde Staten van Amerika jegens Nederland." Ik1 bied U deze feiten niet aan als een wissel. Maar stellig mag ik er grooter waarde aan toekennen dan aan een louter curiosum. Ik gr-ond daarop onze aanspraak op recbt- vaardigheid, billijkheid en trouwhartigheid, een heroep op welwillendbeid en liet afliaten van dwang. Het zal U ze-er zeker gemakkelijk vallen een redelijker liouding tegenover Nederland aan te nemen. Ook zal het niet moeilijk zijn uwe bondgenooten van de noodzaltelijkheid daarvan te overtuigen. Onder de herinneringen, die ik heb opge- baald, is er een, die ons verhaalt hoe gedu- Jrende uwen Oorlog van 1812 de stad Balti more in nijpenden voedingsnood verkeeide. Een Hollander, Ktaas T.aan geheeten, brak de Britsche blokkade en kwam de burgers te hulp met een aantal Nederlandsche graan- schepen. Zijn nu de Vereenigde Staten van zins bet tegenovergestelde te bereiken en bet Neder landsche volk voorzich neer trachten te doen buigen door een wreed stelsel van uit- hongeren en ellende'? Dit stelsel zou zeker niet slagen! Voor ons zou het slechts beteekenen een voorbijgaande slag van het noodlot, voor U ecliter: een eeuwige onrechtvaardigheid, Ik houd vol evenwel, dat men niet behoort bet te lieproeven. Waar wij op aanspraak maken iseen billijke politiek. Ik verblijf, mijnheer de President, met de ineeste boogachting, Uw dw., VAN AALST. 15 October 1917. Nederland en de Entente. Het Nieuws van den Dag schrijft, naar aanleiding van de grint-kwestie en de komst van 16.000 invalide krijgsgevangenen, otm.: Maar zeslienduizend nieuwe gasten, dat beteekent zeslienduizend broodkaarten min der voor onze langzamerhand ondervoed ra- kende bard werkende arbelders, voor onz,e jeugd idie in den groei is; dat beteekent voor ons alien minder melk enz., ten deele weer v-erergering van den woningnood, die in den aanstaanden whiter bedenkelijke. afmetingen jdreigt aan te nemen. Een oomite zal wel zorgen, dal'al die Engelschen en Duitschers onder dak ko'men. Maar in de hoofdstad moet men onbewoonbaar v-erklaarde wo- ningen weer in gebruik nemen voor onze armen. En als men dan bedenkt, dat bet die landgenooten van diezelfde beklagenswaar- dige vreemde „stumpers" zijn, die onze Pella of in Egypte. Toen ik u 'dood waan- de, heb ik meer geleaen, dan iem,and zich kan vporstellen. En nu ik u wedervind, dwingt mijn ainbt mij, mij, den oorsprong van uw Lev-en, u ter dood te veroordeelen." „Grootvader", vi-ei Mirjam in, want zij ko-n.de smart van den ouden man- niet lan ger aanzien, „ik snioek u, houd op. Miis- schien zal ik niet sterven." Haastig hief hij- het hoofd op. „Hebt' gij eenige hoop, om te kunnen ontsnappen?" vroeg bij. Heeft Caleb mis- scljien „Neen, van Caleb heb ik niets geho-ord. Alleen weel ik dat er nog iets goeds in zijn hart is, want op het laatste oogenblik tracht te hij mij nog te redden en daar ben ik liem dankhaar voor. Maar ik zou liever hier alleen omkomen, dan in zijn gezel- schap ontvluchten. Mijn geest vreest den dood niet, wat er ook met mijn lichaam moge gebeuren." „Wat dan, Mirjam? Waarom zoudt gij denken „Ik denk niet, ik vertrouw alleen op God en hoop. Een vrouw van ons getoof, nu reeds Iang overleden, die voorspelde. dat ik zou geboren worden, voorspelde ook, dat eigen stumpers tot zwaarder te dragen el lende brengen; die door machtsmisbruik en met verkrachting van onze rechten, aan het Nederlandsche volk een deel van zijn levensr onderhoud -en noodige grondstoffen onthou- d-en, en zich tegelijkertijd voor hun onder- danen de gastvrijheid en barmbartigheid van dat in-de-eng 1 e-gedreven Nederland laten aan- leunen dan begrijpt men toch niet, dat de regeeringen van deze groote mogendhe- den niet in den grond zinken van scbaamte. De Londensche correspondent van de Telegraaf had nog een berichtjie: de. re- geeringlen van Belgie en Frankrijk zon- den volkomen instemmen met Engeland'si dwangmaatregel tegenover ons. Dit v-erdient opheldering. Frankrijk laten wij daar, maar de regeering van Belgie Moeten wij dat ook nog verdragen, ter wijl wij in de laatste twee jaar 15 millioen hebben uitgegeven voor Belgische „bekla- genswaardige stumpers", om niet te spre ken van de verergering van den woningnood en de vergiftigijig van een deel onzer pei-s, wegens het herbergen van Belgen, die nu niet juist tot de stumpers behooren? Wij hopen dat dit berich't, dat op ons publiek een allerpijnlijksten indruk moet ma ken, afdoend wordt tegengesproken. 01 verbeeldt men zich te Havre, dat wij Hol landers er/toe te brengen zijn, krom le lig- gen en de hand le kussen die -ons kwelt en worgt? Nederland en de Entente, Reuter seint uit Londen, d.-d. 18 Oct.: In bet Lagerhuis vroeg King, welke maat- regelen Groot-Britacnieen zijn bondgenooten onlangs hebben getroffen om voor Nederland den invoer te yerhinderen en om welke reden Nederlandsche handelstelegrammen verboden zijn. Uecil antwoordde met te verwgzen naar den Order in Council van 29 September en bet jongste embargo der Amerikaansche regeering in haar betrekkingen tot de buitenlandscbe mogendheden. Bg de beantwoording van het laatste gedeelte van de vraag zeide Cecil, dat de tegemoetkomiDg nopens de doorzending van Nederlandsche handelsbericbten langs Brit sche kabels, voor het oogenblik is inge- trokken en afhankMijk is van de regeling, van bepaalde kwesties tusschen de beide regeeringen. De zand- en grintkwestie. Naar aan de Telegr. verzekerd wordt, zal de Engelsche regeering in bet feit, dat ua 15 November tgdelgk de doorvoer van zandf en grint wordt stopgezet door de Neder landsche regeering, geen aanleiding vinden haar repressaillemaatregel automatisch op te heffen. Zoolang niet de kwestie difinitief ten genoege van de geallieerden wordt opgelost, blijft het telegrafiscb verkeer over de Engelsche kabels voor ens land beperkt. De Nederlandsche schepen in Amerika. In een telegram van den WashingtoDSchen correspondent van de Morning Post wordt beweerd, dat de Nederlandsche regeering halsstarrig weigert een schikking aan te gaan nopens de in Amerikaansche havens liggeDde Nederlandsche schepen. Het Ned. corr. bureau heeft zich naar aanleiding van dit bericht tot het ministerie van Buitenlandsche Zaken gericht, waar men mededeelde, dat deze voorstelling van zaken geheel onjuist is. Van Nederlandsche zgde zijn integendeel bij de Amerikaansche regeering twee voor- stellen aanhangig gemaakt om tot een schikking te komen. ill geen vroegtijdigen dood z-ou sterven. Mis- schian "koml dat wel uit want zij was een heilige vrouw, en een profetes." Daar klonk een geluid, als van een ver- ren donderslag, en een stem buiten riep: Rabbi B'enoni, de muur is geVallen. Draal niet, Rabbi Benoni, want men zoekt u." „Helaas! ik moet gaan," zeide bij, ,want een nieuw onheil beeft ons getroffen; zij roepfen mij in den raad. Vaarwel, dierbare Mirjam; mogen mijn God en de uwe u be- schermen, want ik kan het niet. Vaarwel, en indien gij in het -leven mocht blijven, vergeef mij dan, en tracht het kwaad te vergeven, dat ik in mijn blindheid en mijn trots heb gebracht over u en de uwen, maar allereerst over mijzelf." Hij omlielsde haar vurig en was weg. Mirjam bleef schreiend achter. Op nieuw verliepen er twee ur-en, en aan het lengen der schaduwen zag Mirjam, dat de dag ten einde ging. Opeens werden de grendels weggeschoven en d-e deur ging open. (Wordt vervolgd.) KMMMOf COURArn -.i w itrrregna-mnguum:

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1917 | | pagina 1