ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 6417.
Donderdag 17 Augustus 1916.
56e Jaargang.
IIIDILUK BISIAFT
De Oorlog.
ABGNNEMENT:
ADVERTENTIEN:
'Telefoon 25.
Bit Blad verschijnt Maandag', Woeisdag- en Yrijdagavond, uitgezonderd op Feestdagen, la\j de Firma P. J. VAN DE 8AHDE te Ter Henzen.
aankondigingen van den
Provincialen Stoombootdienst op de
Wester'Sehelde,
BINNENLAH d.
FEUILLETON
Per 3 maanden binnen de stad 1—Franco per post voor Nederland 1.10.
jBijj vooruitbetalingvoor Belgie /1.40, voor Ned.-Indie en Amerika 1.6o,
overig Buitenland 2.
Men abonneert zich bij de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alle
Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders.
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer 0.10.
Bij direct© opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de
prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief.
Inzending van advertentien voor 1 uur op den dag der uitgave.
van 20 Augustus 1916 tot nadere aau-
kondiging.
70)
CO U RANT
De Burgemeester van TER NEDZEN
'brengt ter kennis van logement-, koffle-
en bierhuishouders en verdere onder-
nemers van voor het publiek toegankelijke bedrijven,
dat van af heden op het Gemeentehuis op de gewone
kantooruren GRATIS verkrijgbaar zijn
Ter Nenzen, den 14 Aug. 1916.
i De Burgemeester voornoemd,
J. HUIZINGA.
Over de Scheldemonding.
De Bel.gis.che socialist Camille Huysmans
komt in „Bet Vplk" op tegen een bewering
in de „Intem. Korrespondenz." uit Berlijn
(redacteur Baumeister) dat hij, Huysmans,
de annexatie zou willen van de Hollamdsche
provincie Zeeland, terwille van het rccht
van Belgie op de Scheldemondipg.
Huysmans an twoordt daarop;
„ik lieh nooit gewaagd van ©en recht
van Belgie en ik verwerp annexatie zelfs
van een lialven centimeter Hollandsch
grondgebied.
Ik heb in legended met vrienden mijn
best gedaan om de annexionistische
strekkingen van een half dozijn onver-
lantwoordelijke Belgen te dempen. Die
uitingen waren niet gevaarlijk, maar hiii-
derlijk. Zij ontsternden. Meer niet.
Daarna ook beeft de Belgische
regeering a a 11 d e H o 11 a n d s c li e
regeering klaar en duidelijk
laten weten, dat zij vijandig is
a a n alle oplossing van het
Sclieldevraagstuk, b e r u s t fe n-
de op annexatie van Hol
landsch grondgebied.
Wit dat zeggen dat er geen Schelde-
vraagstuk bestaat?
Neen!
De Scheldevaart is voor verbetering
vatbaar, en die verbetering kan worden
volbrachl, na den oorlog door vrecd-
zg.am overleg met Nederland."
We willen hierbij opmerken schrijft de
„Midd. Crt." dat de gespatieerde woor-
den iets nieuws bevatten. Er is nog niets
bekend gemaakt van een dergelijke mede-
deeling van de Belgische regeering aan de
onze.
Tot nu toe hebben we als demper op het
streven van de annexionnisten alleen het
Reuter-telegram van 6 Juli uit Londen ge-
had, waarin ward gezegd, dat Reutef' ge-
machtigd werd te verklaren:
„Ndch de Belgische regeering, noch de En-
gelsche of Fransche regeeringen ten behoeve
van de Belgische, hebben ooit een propa
ganda of plannen om van Nederland een
afstand van grondgebied te verlahgen of af
te dwingen, gesteund of aangemoedigd."
Dat was dus louter eien ontkenning van
officieelen steun of aanmoediging van de
propaganda der annexionnistien.
Wat Huysmans nu meedeelt is heel iets
anders. Hij spreekt van een duidelijke rtiee-
deeling der Belgische aan de Hollandsche
regeering over haar eigen plannen.
De kapitein scheen op dit oogenblik ge-
wacht te hebben. Hij had bet kleine ka-
non met fijngestampt lood geladen en vuur-
de nu kort na elkaar tweemaal op de diclit
opeengepakle menigte. Een dichte regenvan
lood viel op de zeeroovers neer. De ijit-
werking moest afgrijsebjk zijn.' Onder ge-
schreeuw, gebrul en - gekerm wentelden de
verminkte lichamen zich over en door el-
kandier; in den eersten schrik stoven zij,
die ongedeerd waren gebleven, naar alle
kanten uiteen. Maar anderen narnen hun
plaats in.
Vuur! commandeerden bijna tegelijker-
tijd Berger van den eenen en Dikson van
den anderen kant. De kogels uit de buksen
van de matrozen raakten de gele kerels,
die met duivelachtig gegrijns schreeuwend
en gillend dneigende gebaren in de richting
van „De Vliegende Leeuwierik" maaklen. Een
gedeelte van de zeeroovers wierp zich neer
en begon 'te schieten op de mannen aan
boord van bet jacht, doch zonder resul-
taat. Nu waren de beide jonken het jacht
bijna opzijde.
De revolversschreeuwde Aberkroon. Nu
komt het er op aan! De sichurken zullen
terstond enteren!
Nog eenmaal werd het kanon op een der
jonken gericht, nog eemnaal werd het be-
Tot'nu toe werd daar nooit iets over ge-
publioeerd, ook niet in bet jongste Oranje-
boek.
Zou bet niet alsnog aan 't Nederlandsche
volk kunnen worden meegedeeld gesteld
lallhans dat Huysmans zich niet vergist.
Het opbrengen van vissehersschepen.
De Londensche correspondent van de
,,N. R. Crt." meldt:
De Earners van Koophandel te Vlaardin-
gen, Den Haag, Kalwijk en Velzen hebben
de Nederlandisclie Earner van Eoophandel
alhier vei-zocht mede te lielpen om de vrij-
lating te verkrijgen van de Nederlandsche
vissehersschepen, welke door Britsche oor-
logsschepen zijn opgebracht.
De Ned. Earner van Eoophandel alhier
heefi een verzoekschrift aan Minister Grey
gezonden, waarin de wettelijke zijde van-
de zaak buiten besclionwing wordt gelaten,
maar de aandachl wordt gevestigd op de
moeilijkheden aan den ouden Nederland-
scben tak van bedrijf in den weg gelegd
een bedrijf, waarin 2030.000 personen door
bard werken een middel van bestaan vinden,
behatve nog zij, die in hun levensonderhoud
kunnen voorzien door het maken van ton-
nen, zeilen enz., en met armoede bedreigd
worden, wanneer de Nederlandsche zeevis-
sclierij ernstig wordt bemoeilijkt.
De Earner van Eoophandel schrijft, dat
het optreden van de Britsche autoriteiten
een ongunstigen indruk in Nederland lieeft
gemaakt en vraagt den Minister nauwkeu-
I'igc aandacht aan deze belangrijke zaak te
wijden.
D® gevolgen van tie voederschaarsclile,
De landbouw-medewerker van het N. v.
d. D. geeft in een artikel over het steeds
moeilijker worden van den aanvoer van
voldoende hoeveelheid veevoeder o.a. door
het ophouden van onze graanschepen in
Engeland het volgend antwoord op de
vraag wat de gevolgen daarvaD zullen zijn
Allereerst inkrimping van de varkensteelt.
Deze "inkrimping wordt op den voet gevolgd
door vermindering van uitvoer. Wordt de
uitvoer kleiner en wellicht geheel stopgezet,
dan vliegen oogenblikkeljjk de prijzen van
't varkensvleesch hier in 't land naar boven,
want we eten nu tegen lagen prijs varkens
vleesch, omdat we nog al wat aan het
buitenland verdienen.
De binnenlandsche prijs is al beneden
productiekosten en daarop kan hij niet blijven
als door het buitenland aan den boer geen
toeslag wordt gegeven. Wij hebben tot nog
toe betrekkelijk goedkoop gegeten, omdat
't buitenland veel betaalt.
Onze heele prijszetting berust op wat
't buitenland betaalt. Men kan dit een
ongezonde economie noemen, en dat is ze
ook, maar er is mede bereikt, datverschil-
lende levensmiddelen nu lager in prijs zijn
bij den vrijen bandel.
Voor onzen veestapel zal een krachtvoeder-
schaarscbte ook zeer ernstige gevolgen
hebben. Yooreerst zal er dan heel wat
melkvee opgeruimd moeten worden. Op
't oogenblik zitten we zeer ruim in't melk
vee, naar verhouding hebben we van die
soort vee veel te veel. Er is veel melkvee
opgezet en veel aangehouden, omdat vooral
antwoord door een woodend gebrul.
VoorwaartS! riep Mr. Dikson.
Het was hoog tijd, reeds wierpen tien,
twintig dertig Chineezen zich tegelijk
op het dek van „De Vliegende Leeuwerik".
De inatrozen ischoten hun revolvers af, zij
sehoplen met hun voeten de vijanden in
zee, maar steeds kwamen er weer anderen
I
achter hen aan.
Hans, waar zijt ge? riep Berger.
Hier, hier!
Hans wist niet meer of hij waakte of
droomde, door ial het getier en het leven
van den strijd. Het bloed sleeg hem naar
het hoofid, alles schemerde hem voor de
oogen. Hij wist in het geheel niet meer
wat hij deed, hij vuurde zijn revolver, bijna
zonder dat hij het zelf wist, op de l'ang-
staarten af, en toen hij de laatste palrooh
verschoten had, keerde hij het wapen om
en sloeg den eersten den besten gelen schurk
met zulk een geweld op het hoofd, dat deze
gillend in zee ituimelde.
De eeriste aanval scheen afgeslagen, de,
kruitdamp trok langzaam op.
Daar warden plotseling twee donkere
ronde voorwerpen van een der jonken on
der de strijdenden op het dek geworpen.
Honden, brulde de kapitein. Dat zijn
hun vervloekte stinkpotten! Werpt ze in
het water!
Het was te laat. Uit de twee ballen steeg
reeds een ontzettende rook en walm om-
hoog, die zich snel verspreidde en den ver-
dedigers den adem benam. De lucht was
vervuld van ©en vreeselijlccn stank en de
walm was zoo dicht, dat men geen hand
voor oogen zien, veel minder vriend van
de kaasproductie nogal loonend is geweest.
Zoolang er nu maar voer genoeg is loopt
alles wel van zelf, maar als onze veestapel
straks hoofdzakeiijk zal zijn aangewezen op
hier gewonnen hooi en wat groenvoer dan
loopt de zaak vast. Dan is er voor ons
vee bij lange na niet genoeg.
Wat zullen we dan zien gebeuren
Dat de veebouders hun melkvee voor een
belangrijk deel moeten verkoopen en omdat
dit overal tegelijk zal worden aangeboden,
zullen de prijzen sterk dalen, te meer omdat
het melkvee dan hoog^tens nog dienst kan
doen voor de slachtbank.
Voor de veehouders zal dit een enorme
schade zijn, want de beesten moeten weg.
En ook, al zou er dan gelegenheid worden
gegeven tot uitvoer, de prijzen zullen laag
zgn, omdat de buitenlander weet dat de
dieren weg moeten.
Er is nog een ander nadeel aan verbonden.
Het vele rundvee, dat bij eventueele voeder-
schaarschte toch meet worden opgeruimd, is
hu druk bezig den voedervoorraad aan te
spreken, die nu nog voorhanden is, en be-
houden zou kunnen blijven, als tijdig de
uitvoer regelmatig was. Wij zouden a.s.
winter meer vee kunnen bouden, als nu
niet zooveel voer werd verbruikt.
Er komt nog bij, dat de booioogst lang
zoo goed niet is geweest als hij zicb eerst
liet aanzien. In enkele streken is alles
mooi geloopen, maar er zijn er ook geweest
waar bet met horten en stooten is gegaan.
En de droogte, die nu weer zoo lang aan-
houdt, is lang niet voordeelig voor bet
etgroen.
Ook de melkvoorziening in de groote
steden, en vermoedelijk ook in verscbillende
plattelandsgemeenten, wordt bedreigd door
de voederschaarschte, die ook wel zal samen-
gaan met een stijging der voederprijzen.
Vele zg. zoetboeren zullen bij den onzekeren
toestand van bet bedrijf zicb er wel voor
wachten straks nieuwe-contracten voor de
winterlevering aan te gaan. Zij hebben
nu al zooveel leergeld gegeven en zooveel
onaangenaambeden met de contractlevering
gehad, dat de lust tot contracteeren geheel
is vergaan. Zij zullen natuurlijk leveren
wat ze hebben, maar melkvee opzetten voor
groote levering, dat zullen ze niet doen.
Reeds nu vernamen we, dat yerschillende
boeren maatregelen hebben genomen a.s.
winter zoo gauw mogelijk hun vee droog
te zetten.
De voederschaarschte zal dus gevolgd
worden door een melkschaarschte. De
Minister van Landbouw ziet dat ook aan-
komen en heeft reeds verscbillende zuivel-
fabrieken in bet oosten des lands aange-
schreven, dat zij zekere hoeveelheden melk
die anders tot boter worden verwerkt
voor de groote steden zullen moeten reser-
veeren. Dat al die schaarschte op den voet
zal worden gevolgd door duurte ligt voor
de hand.
Wordt de veehouderij a.s. winter aan
gewezen op 't verbruik van uitsluitend
binnenlandsch voeder, dan zal door de ge-
ringere melkgift ook de boter- en kaas-
vijand onderscheiden kon.
Naar de luiken! Wij moeten naar be
neden'!
Die luid© uitroep vol vertwijfeling van
Berger was het laatste wat Hans vernaui.
Hij verloor het bewustzijn, nadat hij zich
nog ©ens omgekeerd en beproefd had
eenige schreden te doen, terwijl hij met
zijn mos, dat hij in die hand had geno-
men, stiet naar den Chinees, die hem den
weg versperde, daarna viel hij op het
dek neer.
Hoelang hij daar gelegen had, wist hij
niet. Toen hij weer tot bezinning kwarn,
zag hij de gele gestalten in hurt bonte,
gescheurde en met bloed bevlekte kleeren
over het dek heen en weer loopen.. Zij
schenen geen tegenweer meer te ontmoe-
ten en waren nu bezig hun buit weg te
steepen. Vlak naast Hans lagen eenige doo-
den, toen hij zijn hoofd een weinig om-
wendde, herkende hij huiverend in een van
hen den braven Aberkroon, wienis schedel
door een slag met een bijl verbrijzeld was.
Half over hem heen lag een Chinees, daar-
naast een matrons van „De i Vliegende Leeu
werik"". Wat zou er wel van de anderen
gpworden zijn?
De langstaarten sleepten kisten en koffers
op het dek en brachten ze in de jonken,
die nog altijd dicht naast „De Vliegende
Leeuwerik" lagen. Hans, die onbeweeglijk
bleef liggen, in de flauwe hoop, dat men
hem voor dood zou houden, zag, hoe de
zeeroovers het een stuk voor, het andere
na van de kostbare inrichting van het jacht
aan boord van de vaartuigen brachten,
den rijken voorraad van de provisiekamers,
productie sterk terug gaan. De uitvoer
vermindert dan natuurlijk ook en omdat de
prijzen voor binnenlandsch gebruik van
boter en kaas des te lager zijn naarmate
er meer kan worden uitgevoerd, zullen de
boter- en kaasprijzen dan noodzakelijk
moeten stijgen.
Het ziet er dus waarlijk niet zoo gunstig
uit. De beele levensmiddelpDpolitiek in
ons land, die berust op den uitvoer van
land- en tuinbouwprodueten, loopt dan in
de war en onze regeerirg zal dan genood-
zaakt worden belangrijke financieele offers
te brengen.
Voor de veebouders en de boter- en
kaasmakers zal dan een minder gunstige
tijd aanbreken weinig productie en weinig
of geen uitvoer.
DE ALGEMEENE TOESTAND.
Op het Westelijk front is wel is waar de
toestand vrijwel geheel ongewijzigd gebleven,
schrijft de N. R. Crt., maar in de offici-
eele mededeeling van Maandag uit Berlijn,
staan een paar zinnen die de aahdacht trek-
ken, omdat zij misschien aanduiidingen zijn
van een naderende groote verandering.
De Engelschen hadden Zondagochtend een
kleinen vooruilgang gemaakt. De Duitschers
erkenden dezen vooruilgang Maandag en
meldden erbij, dat hij door een tegenaanval
weer was geneutraliseerd. De vijand was
uit de loopgraven geworpen, waar hij voet
had weten te krijgen. De Engelschen he-
vestigden des iavonds dezen loop van zalcen,
maar spraken van hei verlies van slechts
een gedeelte van de.gewonnen loopgraven.
Wel is waar zeide Londen van tevoren, dat
dit slechts tijdelijk was, maar een later be-
richt geeft geen verandering op. Nu trekt
de beer Gibhs, een Engelsch oorlogscor-
respondent, uit dezen vooruitgang (volgens
de Engelsche berichtgeving 1600 breed en
tot 400 meter diep, volgens de Duitsche
drongen de Engelschen over 700 breedte in
de Duitsche loopgraven door, maar werden
er weer uitgegooid, wat de Engelschen dan
voor een niet nader aangaduid gedeelte er-
kennen), uit dit krijgsbedrijf dan trekt de
beer Gibhs de conclusie, d,at de verdedigings-
werken van den vijand lang zoo sterk niet
meer zijn dan die, welke de Engelschen bij
liuri eersle aanvallen hebben genomen. Het
laat zich op zichzelf hooren, dat de ver-
dedigingswerken, idie .de Engelschen en Fran-
sclien aan de Somme bij hun eerste storm-
loopen v hebben genomen, en die de vrucht
van maandenlangen arbeid waren, sterker
wiaren dan die waar de DuitSchers zich nu
in verdedigen. Maar waar het, op aan komt,
is toch in hoeverre de aanval op de vijande-
lijke verdedigingswerken slaagt. En nu
moge de heer Gibhs uit de omstandigheid,
dat de Engelschen aanvankelijk snel voor-
uilkwamen 'en nu heele weken noodig heb
ben om een halve mijl op te schieten, de
gevolglrekking maken, dat de Duitsche ver-
dedigingswerken, die irien Engelschen nu Zoo
veel moeite geven, zwyliker zijn dan degene,
die zij ©enst zoo snel ten vat hebben ge-
bracht, daaruit blijkt toch alleen, hoezeer
de krachlsverhouding aan die Somme zich
in liet voomeel van den verdediger heeft
de koffers en de kisten van de bemanning,
alles, alles wat zij maar konden dragen.
Ook geld schenen zij buitgemaakt te heb
ben; hij hoorde net gerinkel van goudstuk-
ken, die twee van de gele schurken, niet
ver van hem af, op den grond uittelden
en verdeelden. Dat geld was zeker het eigen-
dom van Mr. Dikson. En daarna haalde
de een een kos:tbaa,r borloge te voorschijn
en liet dit triomfantelijk aan zijn makker
zien, het was Mr. Dilcson's hoirloge. Dus
was ook hij dood, hoe kon het ook anders
zijn?
Langzamerhand wend het stiller op liet
dek, de buit scheen binnengebracht te zijn.
De langstaarten kwamen nu met flesschen
onder den arm naar boven, dronken ze leeg
en wierpen ze daarna joelend in zee. Ein-
delijk stonden de beide mannen, die het
geld hadden verdeeld, op. Het waren zeker
de kapiteins van de beide jonken, want zij
(leeldeu hevelen uit, idle door de anderen,
al ging liet niet heel vlug, werden uitge
voerd. Bet dek was nu bijna geheel leeg.
Plotseling stiet een van de kapiteins Hans
aan met den voet. Onwillekeurig kromp
de jongen een weinig in elkaar. De Chinees
bukte zich en beschouwde hem aandachtig.
Hij haalde een mes uit den zak, Hans
had den dood reeds voor oogen.
Nu lachte de gele kerel lioonend, wenkte
eenigen zijner manschappen en gaf hun op
norschen toon een bevel. De zeeroovers
grepen den jongeman aan en eerdiij 't wist,
hadden zij hem saamgebonden als 'n hoop
lappen, "'n dik touw snoerde z'n beenen
aan elkaar, met een tweede eind touw had
men hem de handen op den rug gehonden.
gewijzigd, die zich immers thans in zwak-
kere werken met meer succes verdedigt dan
aanvankelijk in sterkere.
(De heer Gihbs, dat zij hier terloops nog
opgemerkt, schijnt dagelijks op de hoogte
te worden gehouden van de stemming van
den Duitschen generaleu staf. Althans
sclireef hij in een telegram, dat in ons
Ochtendblad van MaAndag staat opgenomen:
„Dit schijnt te bewijzen, dat de Duitsche
generale staf gedesorganiseerd en
misschieii ©en weinig gedemoraliseerd is."
In een telegram van 24 uur later heet het:
„0 nge t wij f e Id is de Duitsche generale
staf even koelbloedig en vastber&den als
ooit."
Verscheiden Engelsche bladen schrijven
nu in dezen zin, dat de yooruitgang aan de
Somme langzaam maar zeker gaat, wat ook
het thema van de Duitsche bladen is ge
weest, toen de Duitschers bij Verdun in
dezelflde positie waren. Wij hebben toen
opgemerkt, dat de Duitschers wel telkens
nog ietwat vorderden, en dat, zoolang dat
het geval was, de verdedigers (in casu de
Frailscben nog geen reden hadden om .ge-
rust te zijn, maar dat aan den anderen
kant een voorwaartsche beweging met hoe
langer hoe grooter tusschenpoozen en over
hoe langer hoe kleiner afstandem, zich veel-
eer in de richting van een sli]stand dan van.
een doorslaand succes beweegt.
Hetzelfde is nu toepasselijk op de gevech-
ten aan de Somme. Ook die ontwikkelen
zich niet in de richting van een beslissend
sucoes, al zijn de bondgenooten nog voort-
durend de sterlcsten. Het gemeenschappelijk
offensief voert op de wljze, waarop het in
de laatste "weken aan het Westelijk front is
gevoerd, niet naar ©en beslissing. Het is
dan ook voire van algemeen meer, maar
veeleer plaatselijk, zooais dat van de Duit
schers bij Verdun. Op zichzelf is het offen
sief aan de Somme niet voldoende om de
Duitschers op een aamnerkelijk deed van
het front en over aanzienlijken afstand terug
te dringen.
Maar het wezen van het offensief der En
tente is immers de algemeenheid en de ge-
lijklijdigheid, waardoor .haar overmacht haar
uitwerking ten voile zal kunnen laten ge-
voelen. En als die overmacht inderdaa4 zoo.
groot is als wordt gezegd, of liever, als die
overmacht evenzeer aan artillerie en men-
schenmateriaal inderdaad groot genoeg is
om een beslissing te verkrijgen, dan zal de
Entente in staat zijn ook in het Westen den
strijd algemeener te maken, door, zonder
aan de Somme te verzwakken, op een an
dere plaats van het front een dergelijkeu
aanval te beginnen. Werd op een andere
plaats van het front ©en dergelijke deuk
in de linie ider Duitschers gemaakt als aan
de Somme reeds is geschied, dan zou het
in de eerste plaats, naar menschelijke bere-
kening, voor de Duitschers moeilijker zijn
ook hier een evenwichtstoestand te scliep-
pen, gelijk hun aan de Somme ten slotte-
toch nog vrijwel is gelukt. In de tweede
plaats zou zoo'n nieuwe deuk. hen wellicht
nopen de heele linie tusschen de twee deu-
lten terug te trekken, gelijk zulks op het
front in Galicie kortelings is geschied.
Voor zoo'n nieuwen aanval zou onder-
andere zeer wel de streek bij het La B assee-
kanaal in aanmerking kunnen komen. Daar-
om trekt het de aandacht, dat de Duitschers
gisteren van sterk verhoogde gevechtswTerk-
zaamheid in die streek gewag maakten, als-
Daarna staken zij een derdie eind door het
touw aan zijn voeten en trok ken handen
en voeten te zamen, zdodat zijn geheele
lichaam kromgebogen werd. Hij voelde een
ontzettende pijn door al zijn ledemalen, liet
biped stiolde hem in de |aderen, hij schreeuw
de het uit.
Twee van de zeeroovers beurden hem als
een hat op, betgeen de razende pijn on-
draaglijk deed toenemen; zij droegen hem
tot aan het.luik van de kajuitstrap, wier
pen hem naar beneden, la eh ten nog eens
lioonend en verdwenen. Het gepijnigde li
chaam bomside de treden af naar beneden,
het hoofd van den jongen viel met ©en
smalt op de onderste treden, zoodat het
bloed er uit spatte. Voor den tweeden keer
werd Hans bewiisteloos.
Dezen keer duurde liet uren, voor hij
weer bijkwam.
En toen hij weer geheel tot bezinning
gekomen was, leed hij hevige pijnen.
Hij lag met zijn hoofd naar beneden, het
lichaam half op'de treden van de trap.
Het touw, waarmee men zijn handen en
beenen bij elkaar had getrokken, was in de
leuning van de gesmede ijzeren trap blij
ven hangen, zoodat dit het geheele gewiclit
van zijn lichaam droeg; daandoor werd het
touw nog scherper aangetrokken en sneed
hem in het vleesch. Aan het hoofd had
hij 'zeker een wond, want hij voelde, dat
het bloed hem langs het gelaat was gedro-
pen en daarna was opgedroogd.
Dat was dus het eind, dat was het
eind!
(Wordt vervolgd.)
