ALGEMEEN NSEOWS- EN ADVERTENTIEBLAD VGOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 6395.
Dinsdag 27 Juni 1916.
56e Jaargang.
1IIBILIJK HSlAFf
De Oorlog.
ABONNEMENT:
ADVERTENTIEN
Telefoon
Bit Blad verscbljnt Maaadag-, Wosnsdag- en Yrjjdagavoad, ultgezonderd op Feestdagen, bij de Firma P. J. VAN DE 8ANDE te Ter Nenzen.
BINNENLAND.
fKUILLXTOH.
3 maanden binnen de stad 1.Franco per post voor Nederland 1.10.
BIJ voorultbetalingvoor Belgie 1.40, voor Ned.-Indie en Amerika /1.65,
overig Buitenland 2.
Men abonneert zich bij de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alle
Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders.
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer 0.10,.
Bij direct© opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de
prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend,
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief.
Inzending van advertentien voor 1 tmr op den dag der uitgave.
Burgemeester en Wethouders
van ZAAMSLAG herinneren be-
langhebbenden dat krachtens lecningsbesluit
van 1899, op 1 Sept. 1915, o. a, aflos-
baar zijn gesteld obligatienummers 96,
97, 28, 23, 38 en 32, groot 200 gulden^
der leening groot 14,200.
Jnlevering wordt daar/an ten spoedigste
verzocht.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
JOH. DE FEIJTER, Burg.
J. STOLE Lz., Seer.
Relgiii na ilea oorlog en NecSerlanrt.
De „Nieuwe Crt." schrijft:
De Belgische volksvertegenwoordiger Jules
Destree, eein man van invloed in zijn land
die zich daarbuiten sedert den oorlog be
kend heeft gemaakt door zijn propaganda-
tocht in Italie (waarover hij een bundel
schetsen in liel licht zohd) en nu pas weder
een zeer lezenswaardig boek heeft doen vcr-
schijnen, geliteld: „L'effort britannique. Con
tribution de l Angleterre a la guerfe euro-
peenne. Aout 1914 fevrier 1916
de beer Jules'Destree schreef in ,,Le Petit
Pari.sien" van 1 Juni een artikel, hetwelk
bewijst, dal ook bij, de volkstribuun, Ibans
naar de „annexionisten"' toeneigt, die op een
vergrooting van Belgie na oorlog aan-
dringen, ten deele ten koslevan Nederland.
De droom van een Belgie dat zicli zou uit-
slrekken tot aan den linker-Rijnoever, en
nog veel minder, die der vorming van „ka-
tholieke Nederlanden", gepaard met een ver-
legging van bet zwaartepunt der Duitsehe
stalcn naar Weenen (herstel van het „hei-
lige Romeinsehe Rijk") is natuurlijk niet
die van den socialistisclien volksvertegen-
woordigar voor Charleroi. Maar wel vindt
hij dat een uitbreiding van Belgie met
Luxemburg, eenige Waalscbe gemeenten van
Duitschlana, ons Limburg en Zeeuwsch-
Vlaanderen ter bevestiging van de tqekoim-
slige zekerheid van zijn land ernstige over-
weging vereffent.
Hij geeft die wenschen te kennen in voor
Neder.and zeer welwillende bewoordimgen
„Hoe zouden wij tegen Nederland tot
geweld onze toevlucht kunnen neirnen?
Nederland is onze vriend en -moet bet
blijven. Wij zullen toenadering moeten
zoeken na den oorlog. Ons beider zwak-
heid moel tot kracht worden. De ont-
stemming welke Nederland's neulraliteit
bij eenigen onzer heeft in het leven ge-
roepen, moot vergeten worden en zal
vergelen worden, want ook Nederland
zal zich tegen bet Germaansclie streveq
te verdedigen hebben. Nederland te vra-
igen om in de nieuwe omstandigheden
van Europa, de onderhandelingen te her-
openen die van 1831 tot 1839 geduurd
hebben en in een geest van wederzyd-
ische vriendschap, met den welwillenden
iSteun der geallieerden, voor de beidie na
tion gelijketijk aannemelijke oplossingen
te zoeken, ziedaar den eenigen weg die
praktisch zal zijn en overeenkomstig de
booge opvattingen waarvoor wij gestre-
den hebben."
In een vriendelijken en welwillenden toon
H. BERTRAND.
Mr. Dikson trachtte hen aan het ver-
stqnd te brengen,dat de blanken geen af-
godsbeelden aanbidaen, dal zij gelooven aan
een onzichtbaren, alhoewel alomtegenwoor-
digen God, Die het goede beloont en het
kwade straft.
Die ernstige woorden maakten blijkbaar
indruk op de wilden, en toen Mr. Dikson
er aan toevoegde: ,,Onze God verbiedt, apt
wij onze medemenschen dfioden; in Zijn
oogen is het opeten van gevangen vijanden
een zware zonde!", toen keken zij elkaur
verschrikt aan en Jabobbibi verzekerde, dat
zij voortaan den toorn van den God der
blanken niet meer op zich zouden laden.
Hoelang dil goede voornemen echter zou
duren, was de vraag.
Langer dan twee uren bleven de wilden
aan boord. Mr. Dikson onthaalde Jabob
bibi ten slotte nog op een glas champagne;
het opperhoofd was bijna op den rug ge-
vallen van schrik, toen de kurk van die
flesch afvloog, hetgeen hij voor een schot
hield. Toen hij echter, op het voorbeeld
van de blanken, netjes, zooals bet behoor-
de, bet glas met bet scliuimend vocht aan
de lippen had gebracbt en geledigd', grin-
nikte hij en verklaarde:
Het schuim smaakt bijna even goed
als kawa!
Eindelijk namen de wilden weer plaats
I gezegd, Beieekent dit tocb de aankondiging,
door een iitvloedrijk Bclgisch politicus, me-
debestuurder van een invloedrijke Belgische
partij, dat zijn steun bij het vredlestractaat
of daama verzekcrd zal zijn aan plannen
of voorstellen waaraan Nederland weerstand
zal hebben te bieden. F.en aankondiging des
te opmerkelijker wijl er slechts weinige we-
ken verloopen zijn sedert dezelfde Jules
Deslree in betzelfde Parijsche blad zich
tegen alle annexionistiscbe neigingen van
Belgische senrijvers verzette. Men moet bier
dus wel aan een bekeering denken, in dien
Ziin, dat Deslree's medewerking is gewonnen
voor zulke plannen, units niet te oppea-en
en te prop'ageeren in den strijdfhaftigen en
scbreeuwerigen toon van de „XXe Siecle"
en daarbij liehoorende groep van sclirijvers,
'maar in een vorm die de Hollanders niet
aan 't schrikken miaakt doch hen vriendle'-
lijk vioorbereidl op minnelijken afstand, na
vreedzame onderliandelingen ,,avec Ie bie.n-
veillant appui des Allies", van een deel van
bun grondgebied, tegen compensaties
Plannen zeiden wij waaraan Neder
land weerstand zal hebben te bieden. Wij
beboeven niet tezeggen waarom; wij be-
boeven daarvan, hopen wij, geen Nederlan-
der te overtuigen. Nog pas heeft generaal
De Ba-s op dit punt Pierre Nothoimb (ook
een der annexionistiscbe drijvers, die Ne
derland niels dan goads toewensclit!) in
,,1'Echo Beige" te woord gestaan met woor
den die voor geen tweeerlei opvatting ruim-
le lalen. „Wij willen blijven wat wij zijn;
daaroim willen wij niets afstaan en niets
ons loeeigenen". Noch welwillend of vreed-
z.aaim, noch met geweld. Niet a inters kan
het antwoord van Nederland luiden.
De ,,N,ieuwe Cft." maakt dan melding van
stemmen van "Vlamingen en Walen, zoowel
van Jean Bary, als van Henri Lambert,
Oiscar Gilbert, Hoste en "Frans van Cau-
welaert; want Jean Bary, zegt zij, i§ de
eenige niet „die ons rechtstreeks of zijdelings
aanmaant ter dege te letten op hetgeen er
gebrouwen wordt in zekere Waalscbe krin-
igen, welke tot het Bclgisch lcabinet of en-
kete van deszelfs leden in nadere befrekking
slaan dan die Belgen, die van den toekomst-
droom van een groo ter Belgie in het belang
van bun vadeqland niet willen booren."
Het blad besluit:
,,De ongerustheid welke in hun gediempt
geluid doorklinkt, moet de ongerustheid
ook van Nederland zijn."
Bij^de uitgevens G. van Oest Cie.
Brussel *n Parijs met een inleiding van
Georges Clemenceau.
DE ALGEMEENE TOESTAND.
Ditmaal vraagt de strijd bg Verdun
weder de aandaeht, schrgft het Alg. Hbl.
Hevig wordt daar voortdurend gevochten.
En al merkt men dat zoo dagelgks niet
uit de officieele berickten, zoo nu en dan
ziet men plotseiing, welk een ontzettende
strijd daar nu al maanden wordt gevoerd
en met hoeveel moed en volharding die van
weerszijden wordt volgehouden.
Het ^ransche legerbericht stelt ons thans
in bun band's en schoten zij pijlsnel op de
haven af. Nog wel een kwartier daarna
klonk hun geschreeuw en gejubel over de
stille watervlakte.
Vroeg in den morgen van den volgenden
dag verhief zich een frisch briesje. Tot
groote vreugde van den kapitein behoefde
hij geensloom le maken, want bet vlugge
vaarluig kon zijn zeilen gebruiken; dit was
gelukkig, want de kolenvoorraad begon snel
te verminderen.
Dwars tusschen de Salomons-eilandien
door gmg heL nu naar den Bismarck-arclii-
pel.
Berger verkeerde in een veel opgewekter
stemming. Hans wist wel waarom. Hij wist
wel, dat zijn vriend hoopte den vermeen-
den inbreker aan den gouverneur te kunnen
overleveren. Berger wilde nog altijd de mo-
gelijkheid niet loegeven, dat zij zich op een
dwaalspoor bevond.en.
Mijn beste Hans, ge zijt wel een ver-
standige jongen, maar ge zijt toch nog maar
een jongen! zei hij herhaaldelijk. En dit
maal moet ge u onderwerpen aan mijn
nreerdere ervaring en u bij mijn meening
neerleggen. Dat is niet anders in de wereld,
en er is nog nooit iets goeds uit voortgeko-
men, dat het ei verstandiger wilde zijn dan
de hen.
Daarbij bleef het. Hans nam zich echter
in stilte voor, de plannen van Berger te
verijdelen, want geen macht ter wereld zou
er hem van hebben overtuigd, dat Mr. Dik
son, de ernstige, welwillende man. werke-
lijk ooit de hand zou geleend hebben tot
een misdaad. Zonder twijfel had men liicr
te doen met een merkwaardigen samen-
in staat een episode uit dien strgd van
meer nabij gade te slaan. Het Duitsehe
legerbericht van Vrijdag maakte daarvan
nog geen melding, maar uit bet Fransche
kan men den loop van het gevecht vol-
d'oende duidelijk ppmaken.
Na een hevige artillerie-voorbereiding,
die den geheelen nacbt voortduurde, deden
de Duitsehe troepen over een front van vijf
kilometer, van hoogte 321 (die tusschen
Douamont en Bras gelegen is) tot aan de
batterij van Damloup (ten Z. van het fort
bg Vaux), een reeks aanvalleD, die met ont
zettende kracht werden ondernomen en her-
haald.
Daarbg maakten de Duitschers zich mees-
ter van de eerste rij loopgraven van't werk
van Thiaumont. En in een krachtigen aan-
Ioop drongen zij zelfs door tot in het dorp
Fleury, dat op ongeveer 5 KM. afstands
van de stad Verdun gelegen is.
Hier konden zij zich echter niet hand-
haven, doch werden zij door de Fransehen
in een hevigen tegenaanval teruggedreven.
Klaarblijkelijk echter zijn de voorwerken
Thiaumont, die tusschen de heuvels 321
en 320 gelegen zijn, in handen der Duitschers
gebleven.
De strijd op het oostelijk front verflauwt
niet, maar neemt toch niet den omvang
aan, dien men voor eenige dagen nog meende
te kunnen voorzien.
Waarschijnlgk zijn er verschillende oor-
zaken daarvoor. Een dier oorzaken heeft
Richard Gadke in de //Vorwarts" aange-
geveD, waarin hij zeide dat de Russen den
aanval met groote kracht hadden voorbe-
reid en dien op een gunstig oogenblik on-
dernamen, terwijl ook de keus van de aan-
valspunten van bijzondere strategische be-
kwaamheid getuigde. Doch de groote fout
der Russen, zegt Giidke, is het roekeloos
opofferen van menschenlevens, waardoor hun
aanvalskracht te spoedig wordt uitgeput.
Een tweede oorzaak is de krachtige hulp
die de Duitschers hunne bondgenooten gaven
op bijna het geheele front van Galicie en
Wolhynie. Daardoor is de Russische aanval
daar voor het oogenblik tot staan gekomen.
De terugwerping van den Oostenrijksche
iinkervleugel, bij Kowel, is tot dusver door
den krachtigen tegenstand der Duitsehe
troepen onder Von Linsingen niet geslaagd.
Zuidelgk van Kowel trokken de Oosten-
rijkers achter de Stochod en de Toerya
terug, maar tot nog toe koDden de Russen
hen uit de daar ingenomen stellingen niet
verdrgven.
Het Oostenrijksche legerbericht meldt
zelfs, dat Von Linsingen daar, ten Z..O. van
Wladimir Wolynsk de Russen terugdrong.
En de Russen melden, dat de tegenstand
der Oostenrijksch-Duitsche legers toeneemt,
wijl deze worden versterkt door het aan-
voeren van troepen van het Fransche en
het Italiaansche front.
Slechts in het Zuiden, in de Boekowina,
zetteD de Russen hun zegevierenden op-
loop van dwalingen en misverstanden.
Mr. Dikson zat beneden in zijn laborato-
rium, toen Berger den volgend|en dag met
zijn jongen vriend, wiens liart 1 aider be
gon te ldoppen, toen bij de bergen van
Nieuw-Pommeren uit de golven zag ver-
rijzen, op bet dek heen en weer liep.
Hans liet zijn oogen droomerig over bet
water glijden.
Hoe zal ik mijn zuster weervinden?
vroeg hij eindelijk.
Laten wij hopen, gezond en wel! Als
het opnieuw dag is, hebben wij zekerheid!,!
De bevrijding van tie gevangenen.
Nog slechts een paar uren, en wij heb
ben ons doel bereikt!
,,De Vliegende Leeuwerik" was, toen Mr.
Dikson deze 'woorden tot Hans sprak, reeds
de St. Georgestraat tusschen de rotsachlige
kust van Nieuw-Pommeren en de met bos-
schen begroeide kust van Nieuw-Mecklen-
burg gepasseerd. Zij had liet eiland Nieuw-
Lauenburg rechts laten liggen en was de
Blanche-baai ingestoomd. Het station Her-
bertshohe op het Gazellen schiereiland was
haar doel.
Het duurdie niet lang of het jacht wierp
tegenover de kleine nederzetting het ankea-
uit.
Mr. Dikson, Berger en Hans lieten zich
aan land roeien, en een kwartier later druk-
ten zij den vertegenwoordiger van de Nieuw-
Guineesche Compagnie de hand.
Het was een jonge geemployeerde, die
hier de belangen van de Compagnie verte-
marsch tegenover de troepen van Tflanzer-
Baltin voorL
Het Oostenrijksche bericht zwijgt over
wat daar gebeurthet Russische meldt dat
eenige plaatsen werden bezet, krijgsgevan-
genen werden gemaakt, en dat de Oosten
rijksche troepen naar de Karpathen terug-
trekken.
Uit Zurich wordt ons een sensationeel
bericht gemeld. In de Middellandsche Zee,
in de buurt van Taranto, zou een krachtige
afdeeling der geallieerde vloot kruisen, die
bij de komende groote gebeurtenissen een
belangrijke rol zou hebben te spelen. De
Italiaansche pers kreeg last omtrent de
aanwezigheid van dit eskader stipte geheim-
houding te bewaren, doch door mondelinge
mededeeling werd het toch bekend.
Het is niet na te gaan, of dit mondelinge
bericht eenige waarde heeft, evenmin als
welke rol een dergelijk eskader bg de ko
mende gebeurtenissen zal moeten spelen.
Wellicht is het ook het eskader der geal
lieerden, dat voor den Piraeus heeft gekruist,
doch nu, na het toegeven van Griekenland,
een andere bestemming gekregen heeft.
Wij maken van het bericht ook slechts
melding, om te doen zien, dat aan de fr,on-
ten en in de zeeen, waar op het oogenblik
weinig gebeurt, toch belangrijke maatrege-
len worden genomen en belangrijke gebeur
tenissen worden voorbereid.
DE NOOD IN DUITSCHLAND.
Men meldt aan de N. R. Crt.
De nood in de Duitsehe groote en kleinere
steden is zoo hoog gestegen, dat de kerke-
lijke overheden in de bisdommen Munster
en Keulen dringend de medewerking der
lagere geestelgkheid hebben verzocht tot
het overbrengen van kinderen uit de steden
naar familiebetrekkingen of kennissen en
goedgezinden op het platteland, omdat het
gebrek aan levensmiddelen daar niet zoo
nijpend is als in de steden.
ROOIEN VAN AARDAPPELEN.
De landraad te Neuss waarschuwt de
landbouwers de nieuwe aardappelen niet te
rooien voordat deze 'hun vollen wasdom
bereikt hebben, daar dit den strijd tegen
het uithongeringsstelsel zou schaden. Met
het oog hierop is ook de maximumprgs
tot 1 Aug. op 10 mark vastgesteld, terwijl
deze na dien datum wel verhoogd zal worden.
Ook mogen voorloopig geen aardappelen
uit den kreits Neuss uitgevoerd worden.
INZAMELEN VAN BRANDNETELS.
De Pruisische Minister van Landbouw
heeft de landraden aangeschreven om on-
verwijld het inzamelen van brandnetels te
organiseeren, waarvan de vezels volgens
een nieuw procede op de wijze van katoen
verwerkt kunnen worden. De stengels
worden gedroogd en leveren in dien toe-
stand 8 pet. spinstof, de bladeren kunnen
als voeder dienen. Bij een oogst van 15
millioen K.G. aan stengels zou men dus
1.2 millioen K.G. spinstof kunnen verkrijgen,
genwoordigde; hem stonden nog drie be-
ambten terzijde, en een schare "Inboorlin-
gen was onder hun bevel gesteld. -•
Met groote gastvrijheid werden onze vrien-
den ontvangen. Het gelaat van den beambte
betrok echter, toen Hans vol ongeduld en
verlangien naar de familie Luitjens vroeg.
De jongen vreesde reeds het ergste, toen
hij niet lerstond antwoord kreeg en hij
bracht met moeite uit:
Dood?
Ik hoop van niet. Maar ik kan u niets
met zekerheid zeggen.
Luitjens is mijn zwager, hij heeft zijn
vrouw, mijn zuster, bij zich. Hans kon niet
verder, tranen verstikten zijn stem.
Berger legde hem vertroostend de hand
op den schouder en Mr. Dikson zei be-
moedigend
Moed houden, niet vertwijfelen. G'e
hoort immers', dal er nog hoop bestaat!
Hans was echter geheel buiten ziehzelf.
Hij geloofde niet aan de mogelijkheid, dat
ze nog zouden leven.
O, hemel! barmhartige heme!, mijn
arrne, arme moeder! kreunde hij zacht en
wrong zijn handen.
Ik herhaal het, wij behoeven de hbop
nog niet op te geven. zei de beambte op
nieuw. Ik zal u alles eens vertellen. Mijn-
lieer Luiljens, dien ik zeer goed ken, woon-
de tot ongeveer een jaar geleden hier niet
ver vandaan, op het kleine eiland Matupi,
waar mijnheer Hernsheim, een bekend on-
dernemend koopman, een zeer bloeiend sta
tion heeft opgericht. Het was voor ons
steeds een buitengewoon genot om hem daar
te bezoeken, te meer omdat wij steeds gast-
vrij door hem, zijn vrouw en zijn zuster
wat van beteekenis is voor de voorziening
van het Duitsehe rijk. Men is bezig een
maatschappg voor het inzamelen en ver-
werken van brandnetels op te richten.
KOFFIEBIK ALS VEEVOEDER.
Men heeft in Duitschland proeven op
groote schaal genomen om te onderzoeken
wat er met koffiedik gedaan kan worden.
Het is gebleken dat dit afvalproduct in ge-
droogden toestand en fijngemalen als vee-
voeder gebruikt kan worden. Er zal ook
nog beproefd worden, er extractiefstoffen
uit te halen, die voor de voeding van
menschen kunnen dienen.
Daar in het jaar 1914 de invoer van
koffie 165,000 ton bedroeg welke hoe-
veelheid intusschen verminderd is, doch die
weder met moutkoffie enz. aangevuld wordt
hoopt men op deze wijze eene belang
rijke hoeveelheid veevoeder te krijgen.
Daartoe zal echter de overheid moeten
medewerken, door te zorgen, dat alle koffie
dik voor deze nieuwe ngverheid bewaard
wordt.
EEN NADEELIGE ONTMOETING.
De schipper van den in lJmuiden aan-
gekomen zeillogger De Hcop II rappor-
teert, dat op de vischgronden eenige groote
oorlogschepen van onbekende nationaliteit
over zgn uitstaande vleet voeren, waardoor
een groot aantal netten verloren ging en
het schip met garinge vangst terugkeerde.
(Hdbl.)
NOG NIET ONGERUST.
De /yNeue Freie Presse" meldt, dat men te
Lemberg onbekommerd voortgaat met de
toebereidselen voor de feestelgkheden ter
herinnering aan de bevrijding van de
Galicisische hoofdstad, welke 21 en 22 Juni
moeten plaats hebben. Hetzelfde blad deelt
mede, dat de.burgemeesters van Kolomea
en van Stanislau (steden in Zuia-Galicie,
die door de Russen worden bedreigd) te
Weenen zgn aangekomen.
EEN ENGELSCH OORDEEL.
De militaire medewerker van de ^Times'',
de taak der geallieerden besprekend met
het oog op den militairen toestand van
heden, zegtMet alle omstandigheden die
thans in ons voordeel zgn, blijft het toch
een feit dat de Duitsehe vecbtmaehine nog
intact is en stuk geslagen moet worden eer
we over vrede kunnen denken. Deze taak
blijkt een zeer zware en geen man, geen
kanon, geen granaat kan bij de volbrenging
er van worden gemist. Wij kunnen niet
het er op laten aankomen Duitschland al-
leen door uithongering te onderwerpen.
Het moet in het veld worden geslagen,
zoodat de heerschende militaire kaste over
tuigd zal worden, gelijk het arme volk van
Duitschland al overtuigd schgnt te zijn,
dat het spel verloren is De omstandig
heden zgn ons gunstig. Goede leiding en
harde strjjd zgn nu noodig om er gebruik
van te maken.
werden ontvangen. Negen maanden geleden
echter verhuisde mijnheer Luitjens met zijn
gezin naar de Oostelijke kust van Nieuw-
Pommeren om aan de Henry-Reid-baai een
nieuw station op te richten. Op die plaats
is het eiland op zijn .smalst en hij ver-
wachtte veel vah de uitbreiding van den
handel, zoowel naar het Noordelijk deel van
het Gazel 1 en-scnierei 1 and als naar de Zuid-
Westelijke helfl van ons eiland. Aanvan-
kelijk scheen ook alles voorlreffelijk te zul
ien gaan. Mijnheer Luitjens verstond uit-
stekend de knnst om met de inboorlingen,
die daar nog volkomen het karakter van
wilden dragen, om te gaan, en wij meenden
alien, daf het hem zou gelukken vasten voet
le verkrijgen. Ik zelf ben tweemaal bij hem
geweest en vond alles in de beste orde. Uw
zwager had een ruim, mooi liuis laten bou-
wen, daarnaast een klein pakhuis; hij had
verscheidene inboorlingen aan liet werk ge-
zet Mil de kokosnolen te verzamelen en ze
van haar schil te ontdoen. U weet zeker
wel dat de kern, onder d!en naann van copra,
het voornaamste handelsartikel van de Zuid-
zee uitmiaakt. Nu ongeveer vijf maanden ge
leden kwamen echter de eerste slechte he-
richten. Aanvankelijk lieette liet, dat er on
der de inboorlingen oneenigheden waren uit-
gebroken, een kleine oorlog, zooals hier te
lanide dikwijls voorkomt, die echter steeds
zeer madeelig werkt op den handel. Vervol-
gens bleven alle berichlen uit. En toen
mijnheer Hernsheim zijn schoener naar de
Henry-Reid-baai zond om inlichtingen in te
winnen. vond de kapitein schrik niet!
liet station Margaretenhohe geheel verwoest.
(Wordt vervolgd.)
DOOR
X.
