ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOF, ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 6375.
Dinsdag 9 Mei 1916.
56e Jaargang.
3EMIEHTE1AAD.
Aankondiging.
De Oorlog.
ABONNEMENT:
ADVERTENTlfiN
IllBlIilll ililAFf
Teleioon 25.
Bit Blafl verschynt MaaMag^, Woensdag^ en VrpagaYond, nitgezonderd op Feestdagen, by lie Firma P. J. VAN DE 8ANDE te Ter Neuzen.
wegen en yoetpaden met de kunstwerken.
BiNNEW'lAND.
FEVILLST0K.
Per 3 maanden binnen de stad I.Franco per post voor Nederfand 1.10.
Sij vooruitbetalingvoor Belgie /1.40, voor Ned.-Indie en Amerika 1.65,
overig Buitenland 2.
^en abonneert zich bij de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alle
Boekhandelaren> Postdirecteuren en Brievenbushouders.
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer f 0.10.
Bij cfirecst© opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de
prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters en tliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief.
Inzending van advertentien voor 1 UU1" op den dag der uitgave.
TER
COURANT
De Burgemeester der gemeente TER NEUZEN
maakt bekend, dat Openbare Vergadering
van den Gemeenteraad zal worden gehouden op
Dumlerdatc den 11 Mei 1916, des voor-
middags ten 10 bre.
Ter Neuzen, den 8 Mei 1916.
De Burgemeester voornoemd,
J. HUIZINGA.
■Burgemeester en Wethouders van ZAAM-
SLAG brengen ter algemeene kennis, dat
te beginnen op Maandag 15 Mei 1916,
vanwege de gemeente eene algemeene op-
neming zal worden gehouden van de
Zaamslag, 2 Mei 1916.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
JOBs. DE FE1JTER, Voorzitter.
J. STOLK Lz Secretaris.
Dr. D. Bos. f
Zaterdagavond is in den leeftijd van ruim
53 jaar overleden de heer Dr. D. Bos, lid
der Tweede Kamer voor het district Gro-
ningen, leider van de Yrijzinnig democra-
tisehe Samerfraetie. Hi] was reeds gerui-
men tijd lijdende.
Officieole Engelsche verklaring
nopens do kotenleverfng aan Nederland.
Reuter seint uit Louden een officieel tele
gram van den volgenden inhouid
Eenige zeer hatelijke opmerbingen zijn
kortelingis verschenen in de Nederlandsche
pers met l>etrekking tot het optreden der
Britsche regeering, die door de bestaande
omstandigheden gedwongen is den toevoer
van bunkerkolen aan onzijdige schepen te
beperken.
De maatregelen, welke zijn genomen, zijn
uitsluitend voorgeschreven door de bestaan
de noodzakelijkheid welke voortvloeit uit
de schaarschte aan kolen en tonnenmaat
ten einde kolenvoorraden zooveel mogelijk
te behouden, in het bijzonder voor verwij-
derde bunkerstations.
Daar zuinigbeid bij de besehikking over
de Britsche kolen van de hoogste beteeke-
nis is, is het zeker niet anders dan billijk,
dat die onzijdige industrieen, welke hetmeest
voordeel aanbrengen aan de geallieerden den
voorrang hebben en dat zuinigheid zal wor
den "belracht ten opzichte van die welke
den geallieerden minder van dienst zijn en
bijgevolg minder aanspraak hebben op Brit
sche kolen.
Er is slechts een wenk gegeven aan eenige
Nederlandsche maatschappijen, die haar in
ruil voor het taestaan van een zekere mate
van laadruimte koolvoorraden konden wor
den verzekerd.
Groot-Brittannie is uiterst verlangend zoo
veel mogelijk de bijzondere omstandigheden
van iedere scheepvaartmaatschappij te over-
DOOR
H. BERTRAND.
Nu ontwaakte ook Berger. De beideschip-
breukelingen wenschten elkaar op harte-
lijken toon goed en morgen.
Hoe gaat het met uw arm, mijnheer
Berger? vroeg Hans.
Berger glimlachte.
Wat zal ik u zeggen? Zooals het gaan
kan met een arm, die vier-en-twintig uur
geleden gebroken is. Maar laat ik u liever
eens goed aankijken; gij ziet er lang niet zoo
flink en opgewekt uit als anders.
Zou Berger gelijk hebben? Hans voelde
zich alleshehalve welzijn geheele lichaam
deed hem pijn. Maar was dat nu zoo
vreexnd, na de vermoeienissen van de laat
ste dagen? Hij zou wel spoedig weer op-
knappen.
Jongen, ge wordt toch niet ziek?
Hans schudde glimlachend het hoofd.
Wel neen, mijnheer Berger! Ik heb al-
leen maar een zwaar gevbel in mijn armen
en beenen; dat zal wel overgaan als ik
een bad heb genomen in het heldere water
van de lagune.
Laten we ©erst ontbijten, stelde Berger
voor en lachte spottend. Hij keek nu ook
op zijn beurt naar de kleine patiente.
Als onze kleine |maar een weinig opknapte!
Ik weel heel goed wat haar zou redden:
niets anders dan een paar gram chinine.
Als ik ze had, zou ik ze u uit alle voorzich-
wegen, ten einde een opiossing te bereiken,
welke zoowel voor de Nederlandsche maat
schappijen als voor Groot-Brittannie bevre-
digend is.
De onderhandelingen met verschillende
scheepvaartmaatschappijen maken vorderin-
gen en men verlrouwt, dat Nederland zal
begrijpen, clat de Britsche regeering niet
wenscht onhillijke voorwaarden te stellen.
Natuurlijk moet iedereen inzien, dat
Grool-Brittannie het onloochenbaar recht
heefl zelf de -Britsche kolenverdeeling te
regelen,. zooals het dit noodzakelijk acht.
Zoolang er geen beslist tekort was, wer
den geenerlei voorwaarden opgelegd in ver-
band met de levering van kolen en dit op
zichzelf behoorde een voldoende bewijs te
zijn voor de egards van de Britsche regee
ring voor de onzijdige belangen.
Er schijnt volkomen ten onrechte te zijn
aangenomen, dat Duitsche kolen, vervoerd
als bunkerkolen, zeker zouden worden in
beslag genomen als contrabande. Hoewel
zulk een inbeslagneming wettig mogelijk zou
zijn geweest voor Zr. Ms. regeering onder de
Orders in Council van Maart 1915, wordt
erkend dat zulk een handeling in zekere
mate lets nieuws zou zijn, 'en de Neder
landsche scheepvaart- en andere belangen
kunnen verzekerd blijven, dal de Britsche jre-
geering zeer bereid zal zijn alle omstandig
heden te overwegen, in liet bijzonder de
moeilijkheden, welke zouden voortvloeien uit
het handhaven van haar rechten met belrek-
king tot Duitsche bunkerkolen.
Aan den anderen kant werd de uitvoer
uit Nederland van producten aan de Ge
allieerden herhaaldelijk verboden. Laalste-
iijk werd h.v. het verlof tot den uitvoer ge-
weigerd van 35 ton beelwortelzaad. waar-
voor door een Britsche firma geruimen tijd
geleden was betaald :en idic lagen opgesLapeld
in Nederland.
De Nederlanders hebben ook bijna het
grootste deel van de landbouwproducten,
welke gewoonlijk naar Groot-Brittannie wor
den uitgevoerd, naar een andere riehting iver-
zonden en toch zijn zij, die het sterkst deze
politick hebben gesteund, de eersten om
luide kreten te slaken, wanneer Groot-Brit
tannie eenige voorwaarde stelt bij het voor-
zien van Nederlandsche schepen van haar
kolen.
In deze mededeeling treft ons, schrijft
het „Alg. Hbl.", de kennelijk als verwijt be-
doelde zinsnede:
„Nederland heeft ook het verreweg groot
ste gedeelte van de Landbouwproducten, die
gewoorlijk naar Groot-Brittannie werden uit
gevoerd, naar een ander kanaal geleid."
Deze uiLlating zou, zonder toelichting,
Onder het Engelsche volk zeer veel verwar-
ring kunnen stichten. Zoo mag bij het lezen
vooral niet verzuimd worden te bedenken,
dat „Nederland" hier niet vereenzelvigd mag
worden met de Nederlandsche Regeering.
Wanneer de uitvoer van een arlikel een-
.maal vrij is, dan bemoeit de Regeering er
zich niet mede. Geschiedt de uitvoer onder
bepaalde voorwaarden, dan gelden die voor
waarden gelijkelijk voor alien. Dit stand-
punt heeft onze Regeering, hoeveel hoofd-
brekens de inachtneming daarvan ook som-
tijds kostte, steeds zorgvuldig bewaard.
Van een 1 e i d i n g in de een of andere
ligheid ook geven, mijn jongen.
Hans had intusschen voor zichzelf en zijn
vriend, die zich tengevolge van zijn gebro
ken arm slecht kon redden, een paar ko-
kosnoten opengebroken. Nadat zij zich aan
de bron hadden gewasschen, zetten zij zich
neer om te „on(bijten", zooals Berger zei.
Het was slechts een karig, eentonig maal,
maar zij waren dankbaar, dat de palmboo-
men hun dit verschaften.
U zoudt 'mij chinine willen geven? vroeg
Hans. Waarom? Waarvoor? Chinine?
Ja, chinine. Dat is het eenige wat lielpt
tegen koorts,
Hoe jammer dan, dat wij geen chi
nine hebben voor Ellen. Maak u echter niet
ongerust over mij;. ik ben over een paar
uur weer volkomen frisch en gezond.
Berger antwoordde niets, maar hij bleef
den jongen bezprgd aankijken en niet zon-
der reden. Hans zag er slecht uit.
Later op den morgen lcnapte hij echter
geheel dp. Hij nam een bad in de lagune
en was opgetogen over de pracht van de
koraalriffen.
Nadat zij hun zieke beveling zoo goed
mogelijk verzorgd hadden, begaven de twee
vrienden zich op weg om een treurigen
plicht te vervullen.
Met een paar stukken van het drijfhout,
dat zij gisteren aan land hadden getrok-
ken, dolven zij een graf in het koraalzand.
Hierin legden zij het versbjfde bjk van den
ongelukkigen kapitein, nadat zij, niet zon
der tegenzin, alles uit zijn zakken gehaald
hadden, wat hun van nut zou kunnen zijn:
een mes, een verrekijker, een doosje luci-
fers, benevens de scheepspapieren, die hij
bij zich droeg. Daarna knielden zij neder en
baden voor den doode.
Toen. het graf geheel voltooid w'as, be-
richting is dan ook nooil sprake geweest.
Onze handel voer op het altijd gebruikelijke
kompas, dat wijst naar de meest begeerde
havende markt, waar de, hoogste prij-
zen betaald worden. Als goede business
men zullen de Engelschen dat begrijpen.
Wat is nu het geval?
Terwijl Engeland voor den oorlog duizen-
den varkens, millioenen kilo's boter en eieren
uit ons land belrok, zijn de prijzen dier
artikelen in Centraal Europa, ten gevolge
van Engeland's economische blokkade, der-
rnate gestegen, dat het kompas een andere
riehting aangaf dan tot dusver.
Van 1 e i d i n g was en Is daarbij geen
sprake. En wanneer we op ontdekking uit-
gaan naar de o o r z a a k dier verandering,
dan vinden we die niet in Nederland,
nocli in Duitschland; doch in Engeland
zelf, dat door zijn blokkade de Internatio
nale markten van aanzien deed veranderen.
Wij beoordeelen noch de rechtmatigheid,
noch de doeltreffendbeid dier blokkade.
Maar het gaat toch ook weer niet aan Ne
derland de begrijpelijke gevolgen daarvan,
zooals die zich in den vrijen handel open-
baren, te verwijten.
De Tubantia.
De Amevikaansche gc-zant te Berlijn,
Gerard, heeft instructie ontvangen om een
onderzoek in te stellen naar de waarheid
van het bericht, dat Duitschland het aanbod
had gedaan om Nederland een schip te geven
in plaats van de Tubantia".
Zooals men weet, werd bovenbedoeld be
richt, dezer dagen door ons aan het yHbld",
outleend. De j,Maasb". veraeemt nu nader,
dat van een en ander bij de directie van
den Kon. Holl. Lloyd absolnut niets bekend
is. Geiijk bekend venoeft de heer Wilmink,
een der directeuren van den Lloyd met den
kapitein Wijtsma te Berlijn. De andere
directeur te Amsterdam verklaarde het vol-
gendeDe beer Wilmink is niet voor den
Lloyd maar voor de Nederlandsche Regeering
te Berlijn en de heer Wijtsma assisteert hem.
Van eenige toeschietelijkheid der Duitsche
Regeering, om een schip te geven, is ons
niets bekend en het mag toch bevreemdend.
worden genoemd, dat de directie van den
K. EL L. dit, indien het waar was, niet zou
weten.
John. D. Ruijs. f
Over het overlijden van John. D. Ruijs
den consul-generaal der Nederlanden te
Brussel, schrijftr de correspondent der N.
R. Ct.
De overledene, die den leeftijd van bijna
81 jaren bereiktp, was geboren te Rotterdam,
op 27 Juni 1835. Na omstreeks tien jaren
op Java te hebben vertoefd, vestigde hij
zich na zijn terugkeer in 1867, te Antwer-
pen, waar hij het scheepvaart-agentschap
Ruijs Co. stichtte. Uit de zaken terug-
getrokken en in Brussel wonende, werd hij
daar ter plaatse in 1898 tot consul der
Nederlanden benoemd, tot groote tevreden-
heid der landgenooten te Brussel. In 1904
werd hem den persoonlijken titel van con
sul-generaal verleend, in 1907 het officiers-
vestigde Hans aan den palmboom, die aan
bet hoiofdeimde stond, een kruis, dat hij
vervaardigid had uit hout. Zoolang dezware
regens, die in de tropische gewesten voor-
komenden grafheuvel niet hadden wegge-
spoeld en stormeu het kruis niet hadden
weg,gestagen, zou men de laatste rustplaats
van den wakkeren kapitein gtaiakkelijk kun
nen weervinden.
Toen zij vervolgens haastig naar de bron
terugkeerden om ilaar Ellen te kijken, be-
igon Hans zich werkelijk ziek te gevoelen.
Hij wilde het zichzelf nog niet hekennen,
hij verborg het ook voor zijn vriend, maar
hij vreasde nu zelf ook, dat hij ziek zou
worden. Hij was steenkoud, zijn hoofd was
zwaar en deed hem pijn. Zeer waarschijn-
lijk was hij het slachtoffer geworden van de-
zelfde ziekte, waar a an de kleine Ellen lecd.
Na een uur scheen de aanval weer af te
trekken. Hans gevoelde zich langzamerhand
weer beter en meende reeds dat hij er weer
bovenop was.
Onophoudelijk onderzochten hij en Ber
ger den horizon om naar een schip uit te
zien, doch tevergfeefs.
Hans voelde zich nu weer zoo goed, dat
hij zonder buitengewone inspanning in een
pahnhoom kon klimmen om een nieuwen
voorraad kokosnotcn op te doen en toen
Berger, die lang,s het strand slenterde, hem
daarna met een .kreet van vreugde riep,
was hij er zelf verwenderd over hoe wei
nig moeite het hem kostte om hard te
loopen, terwijl hij toch een uur te voren
een gevoel had gehad, alsof er lood in zijn
beenen zat.
Berger'had ee.n belangrijke vondst gedaan.
Aan zijn voeten lag een schildpad van aan-
zienlijken ornvang, idie liij op haar wandeling
over het koraalzand betrapt en met een
kruis der Oranje- Nassau orde. De Bel-
gische regeering erkende zijn verdiensten
met de toekenning van de Leopoldsorde,
gevolgd door het commandeurskruis in de
orde van Leopold II.
De heer Ruijs was een degelijk en kun-
dig koopman, volkomen op de hoogte van
de handelsbetrekkingen tusschen Nederland
en Belgie, waarvan de adviezen en verslagen
van zjjn hand getuigenis afleggen en dan
ook in breede kringen op hoogen prijs
werden gesteld. In latere jaren maakten
zijn hoogen leeftijd en een aangeboren
tegenzin zich op den voorgrond te plaatsen,
dat de consul-generaal dikwijls ten onrechte
den indruk maakte zich wat te veel achteraf
■te houden. Dit was echter volkomen
onjuistzijn helder verstand en open be-
langstelling bleven hem tot zijn laatste
levensdagen bij.
De kolonie verliest in hem een warm
vaderlander, bij wien nooit vergeefs werd
aangeklopt, wanneer het gold steun of me-
dewerking voor een Nederlandsch doel te
vragen, en bovendien een beminnelijk mensch
van groote minzaaftiheid in den omgang^.
DE ALGEMEENE TOESTAND.
De Duitsche regeering heeft president
Wilson haar antwoord doen - tockomen op
de Amerikaansche nota van 20 April in zake
den duikboo ten,oorlog. Duitschland geeft
daarin aldus schrijft het „Alg. Hbl."
toe aan de verlanjgens van de Amerikaansche
regeering, maaronder een voorwaarde,
nl. deze, dat de regeering van de Yereenigda
Staten nu met evenveel nadruk van de ge
allieerden, en in het bijzonder van Engeland,
den beheersclier der zee, zal eischen de na-
leving van de beginselen van het volken-
recht, die door de wijze waarop Engeland
den economischen oorlog tegen Duitschland
voert, bij voortduring worden geschonden.
Duitschland verwacht van Amerika, dat het
in dezen geest bij de geallieerden stappen
zal doen en behoudt zich volkomen vrijheid
van handelen voor, indien mocht blijken dat
deze stappen niet zouden leiden tot het suc-
ces, dat de wetten Van menschelijkheid voor-
taan door alle oorlogvoerenden zouden wor
den geeerbiedigd.
Wat Duitschland aan Amerika aanbiedt is
dus als het ware een gedeeltelijke wapen-
stitstand in den duikboo tenoorlog. De
Duitsche duikbooten hebben bevel ontvan
gen zich te houden aan de regelen van het
voLkenrecht betreffende het aanhouden, on-
derzoeken en vernietigen van handelsvaar-
luigen. Ook binnen de oorlogszone ter zee
zullen geen koopvaarders meer zonder waar-
schuwing -in den grond worden geboord,
tenzij ze zouden trachten te vluchten of zich
verzetten, en er zal gelegenheid worden ge
geven aan de opvarenden om zich te redden.
Maar Duitschland doet alleen afstand van
den „rucksichtslosen" duikboo tenoorlog in
afwachting van de resullaten van de Ame
rikaansche bemiddeling in zake de opheffing
van den uithongeringsoorlog tegen het Duit-
behendigen greep op den rug geworpen had,
zoodat zij nu geheel weerloos was en zich
niet kon voortbewegen.
Daar gij evenmin als ik een vegeta-
rier zijt, riep hij Hans reeds uit de verte
toe, zal u mijn vangst niet onverschillig
zijn. Deze schildpad zal ons een lekker
liapje verschaffen.
Zij to,gen terstond aan denarbeid om
het logge dier te slachten. Dat was geen
gemakkelijk werk, want het schild, waarin
het lichaam opgesloten zat, was zoo hard,
dat het weerstand bood aan de slagen, die
Hans er met een steen op gaf. Hij.kreeg
een allesbdialve plcizierig gevoel bij deze
bezigheid; hij Vond het een wreed werk.
Berger bracht hean echter aan het verstand,
dat hij hierover in de gegeven omstandig
heden maar niet diep moest nadenken, want
dal zij aan zichzelf verplicht waren, op
deze wijze voor hun levensonderhoud te
zorgen.
Eensklaps stak het dier zijn kop uit het
schild en snel sneed Berger dien kordaat
van den romp. Nu duurde het niet lang
meer of het schild liet los; voor de eerste
maal in zijn leven moest Hans zijn mes ter
hand nemen om de ingewanden uit een dier
te halen, en toen eindelijk het vleesch voor
hen lag, keken zij elkaar aan en vroegen el
kaar, hoe zij liet zouden toebereiden.
Berger wist raad. De een of andere pan
om het vleesch te braden, hadden zij niet.
Zij maakten daarom een kleinen kuil dicht
bij de bron, plaveiden dien met platte stee-
nen en vulden hem daarna geheel met dorre
bladeren en takken.
Nu komen ons de lucifers te pas, die
ik met zooveel zorg heb gedroogd, zei Ber
ger, en weldra brandden de bladeren en
takken lustig op. Hans kreeg een eigen-
sche volk, gelijk die thans door de gealli
eerden wordt gevoerd.
Duitschland blijft daarmede' consequent,
want reeds, in de eerste dagen van den duik-
bootenooriog verklaarde het,. alleen lot dat
wapen zijn toevlucht te nemen als maatregel
van weerwraak tegen de volkomen afsluiting
van Duitschland en bereid te zijn van zijn
zijde den liandelsoorlog ter zee op le geven,
indien ook van de andere zijde bereidwil-
ligheid liiertoe zou blijken.
Die bereidwilligheid bestond echter niet.
Integendeel, de afsluiting van Duitschland
is steeds nauwer geworden. Telkens kwa-
men nieuwe Orders in Council, die de vroe-
ger aanvaarde bepalingen van het volken-
reoht ter zijde-zetten en die, hoewel uitslui
tend bedoeld als oorlogsmaatregelen tegen
den Duitschen vijand, toch ook de rechten
der neutralen ten zeerste in het gedrang
brachten. Tegenovea: die inbreuken op de
rechten en belangen den- neutralen, aldus
beklaagt zich nu de Duitsche regeering, be-
paalden deze zich slechts tot protesten, ook
de meest machtige neutrale, de Vereenigde
Staten, de eenigte die wellicht voldoenden
drnk kon oefenen om de handliaving der
volk.enrechtelijke beginselen af te dwingen.
En uit de Duitsche nota blijlct nu duidelijk
de verbittering over het feit, dat de schen-
dingen van - het volkenrecht, waarmede
Duitschland dergelij.ke inbreuken van zijn
tegen,slanders meende te moeten beanlwoor-
den, door de Unie zwaarder worden gere-
kend, dan zij het die van Engeland en zijn
bondgenooten doet.
Welke indruk zal deze Duitsche nota nu
in de Amerikaansche regeeringskringen
maken? Zal president Wilson zich voldaan
verklaren met zijn voorloopig succes en nu
gaan pogen gelijk succes te behalen bij de
gealLieerden Dit zal nog moeten blijken.
Met wat Reuter ons seint over den eersten
indruk van ;de nota in de Vereenigde Sta
ten, dient men eenige voorzichtigheid in
acht te nemen de Engelsche correspon-
denten zijn natuurlijk maar al te geneigd
naar zich toe te rekenen en de stemming
te ongunstig voor Duitschland vootr te stel
len.
Naar "het ons toescliijnt kan deze nota
waarin Dnitschland zij het dan ook voor
loopig tegemoet lcomt aan de Amerikaan-
(sche eischen, wel aanlciding geven lot hadere
besprekingen, maak niet tot een breuk tus
schen de Vereenigde Staten en Duitschland.
Dit laatste land wenscht, het wordt uit-
drukkelijk in de nota verklaard en vele
Duitsche bladen hebben dat trouwens be-
vesligdzulk een breuk niet, wenscht niet
een uitbreiding van dezen gruwelij.ken oor
log, die immers tevens ook een verlenging
van alle ram pen en al het lijden zou foe-
teekenen.
Echter wat zal het verdere resultaat zijn?
Duitschland bindt in en Amerika uan-
vaardt de betoofde tegemoetkomLugen.
Prachtig. Maar daarmede is men 'dan toch
nog maar tijdelijk geholpen indien de
economische oorlog der geallieerden niet
eveneens binnen de perken van het volken
recht wordt teruggebracht, zooals de Duit
sche regeering zegt, indien niet de uithon
geringsoorlog tegen Duitschland wordt opge-
geven, gelijk zij bedoelt.
aardig gevoel, toen hij de grijze rookwol-
ken loodrecht naar den liemel zag stijgen.
Berger wierp steeds meer brandstof in
den kuil en toen hij dacht dat de steenen
gloeiend geworden waren, legde hij er het
vleesch, dat Hans goed had afgewasschen,
in en dekte daarna den kuil met andere
heete steenen toe. Na een half uur openden
zij den kuil wader en zie, het vleesch was
werkelijk gaar.
Het bleek echter geen uitgezochte lek-
kernij te zijn, Berger trok zelfs een vies ge-
zicht en zei:
Een Amerikaansche biefstuk is zelfs
nog minder taai maar hij at toch zoo
goed hij kon en Hans volgde zijn voor-
beeld.
Lekkerbekken mogen we niet zijn, zei
Berger lachend. Alles op zijn tijd, mijn
jongen, ge w$et wel, dat dit een van mijn
1 ieveUngsuitdrukkingen is.
Spoediger dan zij dachten was het twaalf
uur geworden. Zij gebruikten de rest van
den dag om den kleinen heuvel, waarop
zij hun signaal hadden aangebracht, op te
hoogen en daardoor vender in het rend
zichlbaar te maken. Vervolgens gingen zij
aan het strand zitten eu sprak-en over hun
toestand. Berger was vol moed.
Mij dunkt, Hans, dat wij het hier wel
eenige weken zullen kunnen uithouden. In
het ergste geval moeten wij er onze kleet-
ren aan opofferen en zoo goed als het gaat
daarvan een net vlechten om visch te van-
gen, die in de lagune in overvloed te vinden
is. Ik zal morgen ook een angel vervaardi-
gen en dan moeten wij een zoutpan maken.
(Wordt vervolgd.)
