Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-VIaanderen.
No. 6366.
Zaterdag 15 April 1916.
56e Jaargang.
EINDELIJK BISIAPT
De Ooriog,
8 i N H E nt A N D.
FEltlLLETON.
TWE SDXD'liJ BIjAD-
34)
TEH KEflZESSCHE COERAST.
TWEEDE KAMER.
Vergadering vap Donderdag 13 April.
O irdcrd ornsr enle.
Aan tie orde is blijkens de „H. Eft.
de voortzelling van de behandeling der
ouderdomsrente.
Rede van den heer De Meester.
Omtrent de kwestie der Verwarping van
he I wetsontwerp door de Eersle Burner
merkl de heer De Meester op, dat wij lifer
onzen plieht hebben te. doen. en de Eersle
Karner den haren, maar dat de I weede
Karner zich nref ;iien laatsten plichl niet
heeft te bemdeien.
Spreker ontkent met de meeste beslisl-
heid, dat deze wet het karakter van be-
deeling heeft, want bedeeling is een gunst,
nraar hier is slechts sprake van reclrt.
De heer Rutgers heeft tusschen de woor-
den door laterr nierken, dat zijn-s inziens de
vrijzinnigen zich voor Staatspensioen heb
ben verklaard, gedreven door den Bond voor
StaaLspensionneering en met het doel, meer
Kamerzetels te verkrijgen. De beer Rutgers
zei dat bedektelijk, op de wijze van zekere
schendblaadjes
De lieer Rutgers: U zegtvan schend-
blaadjes
De heer De Meester: Ja
De lreer Rutgers: Daarvan neem ik acte!
ALs ik zoo iets zei, zou dat niet worden
toegelaten!
De heer De Meester: Deze toespeling van
dear lreer Rutgers is onwaar. Ik ben gecn
Lid van den Bond Voor Staatspensionneering
en ben toclr in 1909 in 4 districten candidaat
gesteld en in 2 daarvan gekozen.
Spreker sluil zich aair bij den nandrang
van rechts en links op de Regeering om
ziclr uii te spreken nopens haar houding
in zake de Lnvaliditeitswetten.
Invoering der ouderdomsrfenle moet in elk
geval wachten totdat de middelen danrvoor
zijn toegestaan. l)e' linkerzij.de mag nidt tref-
fen het verwijt, in '13 tot rechts gericht,
dat bet wetten aunnam, die millioenen en
millioenen kosten, zonder dat men met ze
kerheid wist, waaruil de dekkingsmiddelen
te putten zijn. Vandaar nu de groote ur-
genlie van afdoening der Belastingwetten.
Een incidjBi|l.
De heer Rutgers, het woord verkrijgende
voor een persoonlijk fert, protesteert er
tegen, dat toegelaten wordt, dat de heer
De Meester het optreden van spreker heeft
gekwalificeerd als het optreden van zekere
schendblaadjes. Wanneer spreker's optreden
zoo was geweest, zou de heer De Muralt
niet steeds geroepen hebben: „zeer juist".
De heer De Muralt: Dat was in een heel
andef verband
De heer Rutgers: Ik zei, dat de Bond voor
Staatspensionneering de vrijzinnigen opvoedt
en toen riep.de heer De Muralt: „zeer juist".
De heer'De Meester: Ik heb den indruk
gekregen, dat de heer Rutgers een bedekte
toespeling heeft gemaakt gelijk schendblaad
jes, die hun meening verdoezelen om uit
handen van den strafrechter te blijven. Als
de heer Rutgers niet die door mij veronder-
steLde toespeling heeft willen maken, zal
ik dat op zijn verklaring aannemen en mijn
uitdrukking intrekken.
De heer Rutgers: Ik protesteer er tegen,
dat de heer De Meester mij onder uw toe-
lating, mijnheer de voorzitter, heeft belee-
digd.
De heer De Meester: U heeft mij belee-
digd, ik u niet!!
De voorzitter: Wannfeer mijn indruk was,
dat de heer De Meester den heer Rutgers
wilde beleedigen, zou ik zijn opmerking niet
hebben toegelaten. Zoodanig echter was mijn
indruk niet en de heer Rutgers zal dil op
mijn verklaring dienen aan te nemen.
Rede van den heer Sannes.
De heer Sannes reageert op 's heeren Rut-
ger's opmerking, dat de sociaal-demokraten
zijn bekeerd ten gunste van het Staatspen
sioen voor behoeftigen en niet alieen voor
DOOR
H. BERTRAND.
Het was hoog tijd, fluisterde Berger.
Hans boog zwijgend het hoofd. Geen van
de mannen sprak een woord. Slechts het
kleine Engelsche meisje kreunde zacht op
den schoot van haar moeder.
Nu was de romp van het schip slechts
een groote vuurbol, die zich sclierp aftee-
kende tegen den horizon. De verwoesting
greep zonder ophouden om zich been; al
ieen het ijzeren pantser van den romp weer-
stond nog voor een oogenblik den gloed
van het vuur.
De sloep schoot vooruit. De matrozen
roeiden uit alle macht, alsof zij zicti niet
snel genoeg van de plek des onheils kon-
den verwijderen. Slechts de kapitein keek
nu en dan nog even om. Het kwam Hans
voor, dat hij zich niet kon losrukken van
den aanblik van het schip, dat hij zoo dik-
wijls gelukkig over den Oceaan had ge-'
stuurd.
Plotseling uitle hij een kreet van smart.
Nog eenmaal werd de geheele horizon ver-
licht, een geweldige - vuurzuil steeg omhoog
toen was alles in duisternis gehuld.
De „City of Sidney" had opgehouden te
bestaan.
arbeiders. In 1901 stond de partij op het-
zelfde standpunt als nu. De politieke angel
school, waar de hefer Rutgers aan de so
ciaal-demokraten een ommezwaai toeschreef.
Als men van onnnezwaaien spreekt, denkt
men eerder aan die reuzezwaaien der ker-
kelijken bij de behandeling der Talma-wet-
ten in '13. De heer Rutgers zegt, dat lit
wetsontwerp slechts is een noodleniging en
geen voorkoming van pauperisme. Spreker
geeft dit loe, maar hetzelfde geldt van de
wetten-Talma. De sociaal-demokraten ech
ter willen ook een invaliditeitsverzekering,
maar op betere gronden dan wat door rechts
is lot stand gekomen. "Dat zij dit willen,
weet rechts en daarom mag rechts het niet
voorsteiten, alsof zjj de arbeiders voorgoed
willen afschepen met de 2 gulden, in dc
O uderdomswet voorgesteld.
De heer Rutgers heeft het denkbeeld van
den heer Limburg omtrent een compromis
zcio opgevat, dat zoowel de invaliditeits- als
de ouJerJomsverzorging van ^Minister Talma
behouden zouden blijven. Daartegen waar-
schuwt spreker ernstig.
De heer Rutgers: Dus, u wilt geen invali-
dileitsuitkeering na 70 jaar?
De heer Sannes: Dat zou een ruime onl-
plooiing van de ouderdomisrente tegenhou-
den.
Een pensioen als tlians wordt vastgesleld,
is geen schande, maar schand'e is het, als
men den arbeider dwingt van zijn loon
nog voor ouderdomsverzekering af te geven.
De rechterzijde echter zal dit niet kunnen
inzien, want zij leeft in cen wereld en ge-
dachtensfeer, gansch verschillend van die
der sociaal-demokraten. Tusschen beiden is
een onoverbrugbare klove.
De arbeiders gevoclen het vols trek I niet
als een vernedering, het Staatspensioen van
h,et postkantoor te halen. Wei zou het voor
hen een vernedering zijn, als de oudenloms-
uitkeering het karakter van anmenzprg had
en zij ze van het armenkantoor moesten
halen.
De heer De Muralt: Dit wordt ook door
de Chrislelijke arbeiders zoo gevoeld.
De heer Sannes: Wij aanvaarden lit ont-
werp op afbetaling. Voldoende is het aller-
minst. Het is de vraag, of het pensioen on
der het kapilalistische stelsel ooit behoorlijk
worden kan. De strijd voor een voldoende
Staatspensioen is met de aanneming van
dit ontwerp volstrekt niet volslreden. Doch
<leze strijd zelf werkt Vethcffend op de ar-
beidende klasse en daarom roept spreker
haar ook .van af deze plaats er toe op.
Rede van den heer lie Savornin Lohman.
De heer Lohman raadt den Minister aan,
bij het uitspreken zijner meening buiten
rekening le laten, welke Kamergroepen voor-
deel bij. de tolslandkoiniing der wet zullen
hebben.
Wat betrefl spreker's wisseling van ge-
voelens, is er een tijd geweest, dat hij een
beslist tegenstander was van leerphchb uit
het oogpunt van inmenging der Staatsmacht
in het huisgezin, maar liij heeft gfeleerd,
dat men in plaats van bemoeilng met het
gezinsleven van steiui aan lie! gezinsleven
kan spreken. Zoo is spreker ook tegenstan
der geweest van dwangverzekering en zijn
nota was daartegen gericht, maar voorna-
melijk tegen argumenten, die Minister Talma
in zijn ontwerp niet heeft neergelegd. Spre
ker erkent, chit hij, opgevoed in de vrij-
liherale gevoelens omtrent de individueele
vrijheid, wet eens le veel het sociale
g e h e e 1 uit het oog heeft verloren. Een der
meest bekende sociaahdemokraten in de Ea
rner heeft terecht gezegd, dat de arbeiders-
stand moet worden gereleveerd, dat hij in
het bezit moet komen vran kapilaal, maar
van een gemeenschapi>elijk kapitaal en spre
ker heeft gemeend, dat verzekering daartoe
een der middelen was. Het gemeenschappe-
lijk belang hrengt mee een gemeeuschappe-
lijk optreden voor het loon, zoo'dal men
bij de bepaling daarvan niet meer enkel
rekening houdt met het individu, maar daar-
tegenover moet dan ook staan een gemeen-
schappelijk dragen van de lasten der inva-
lieden en ouden van dagen. Wat men met
invaliditeitsverzekering beoogt, kan alieen
door gemeens chap pel ijke zorg worden be-
VIII.
Robins-onade op een a tel.
De kapitein had bevolen, dat de sloepen
zouden Irachten de Fidsji-eilanden te be-
reiken. Zij moesten haar best doen bij el-
kaar te blijven; ook hij had er voor ge-
zorgd, dat er in iedere sloep een persoon
had plaats genomen, die in staat was het
bevel op zich te nemen; de zee was bui
ten di en zoo kalm, dat men aan geen ge-
vaar behoeMe te denlcen.
Aanvankelijk bleven de voorste rioepen
ook werkelijk in zich't. Alle schenen haar
best te doen, goed bij elkaar te blijven.
Maar toen de morgennevels opstegen en
hun dampen over de watervlakte uitbreid-
den, toen deze steeds dichter werd en. zag
men tevergeefs uit naar de andere sloe-
pen, zelfs de scherpe oogen van de zeelie-
den konden ze niet meer ontdekken.
De uren kropen voort. Langzamerhand
verlamden de krachten van de matroZen,
die de riemen hanteerderi. Het zou doel-
loos geweest zijn het zeil te hijschen bij
de votslagen windstilte, die er heersclite.
De een voor, de ander na liet de riemen
zakken, de mannen waren vermoeid en uit-
geput door den handen dienst van de vo-
rige dagen. Wei namen Berger en Hans ,en
pok de kapitein de riemen van hen over,
maar ook hun krachten raakten weldra uit-
geput.
Het was koel ge word en. He vrouw van
den Engelschman en haar dochtertje ril-
reikt Spreker ziet I'.um'n geen afwijking
van de anti-revolutionsiaire beginselen, die
hij is loegedaan, maaf con toepassing er van.
Spreker's verandering van opinie is diet een
van beginselen, maar slechts van de prak-
tijk er van.
In den loop zijner rede beloogt Spreker
nog dat links meer en meer onder den
invloed van de sociaal-demokraten geraakt
en dat de heer Duys in de onderhavige ma-
terie een der leiders van de linkerzijde is.
Spreker zal voorts gaarne medewerken lot
verbetering der Invaliditeits wet, mils men
hier bij niet loslaat, v/at verkregen is ten
bate van de ontwikkpling des volks. Wij
zijn tegen ouderdonn ente, niet omdat wij
zijn teger/ een uilkeering van ]f 2 aan 70-
jurigen, want ook de Christetijke arbeiders,
die het noodig hebben, zullen daarmee
zijn ingenomen, maar vanwege het beginsel,
dat er achter schuilt en dat ingaat tegen
het groote principe, dat de mensch in zijn
jeugd moet arbeiden voor zijn ouderdom en
voor eventueele invaliditeit. Voor meege-
voel met de noodlijdenden en liefde voor
hun verheffing doet rechts volstrekt niet
voor links onder.
De heer Van Idsinga vindt het votkomen
onjuist, te spreken over een premieloos
Staatspensioen, want de premie moet be-
taald worden in den vorm van belastingen.
(Zepr moeilijk verstaailbaar.)
Minister Corl van der Linden aan '1 woord.
De tijdelijk voorzitter van den minister-
raad, de heer Gort van der Linden, gevoelt
zich verplicht te spreken, nu liet algemeen
Regeeringsbeleid ler sprake is gebracht.
Aten heeft gezegd, dat de Ministers van
Binnenlandsche Zaken en Water staat de
eenigen zijn, die niet gelodven in een er-
werping van het ontwerp door de Eersle
Karner. Wet heeft de' heer Rutgers een
lange rede over het ontwerp gehouden
hoeveel kolommen ze tiesiagt, zal misschien
klleen de h'Jer Duyniaer we ten. (Gelach.)'
De heer Rutgers heeft da ardour be wef.cn,
niet zoo zeker van de verwerping le zijn, als
hij zegt. De uitgesproken zekerheid is een
totale miskenning van de onbevangenheid
der Eersle Karner en bndiermijnt volkonien
de heteekenis, die aan haar toekomt. Daar-
is de zekerheid omtrent de verwerping van
een wetsontwerp door de Eerste Karner, als
het haar nog niet eens heeft bereikt, incon-
stitutioneel,
De heer Rutgers zeide, dat men eerst
het terrein nioest verkwnnen en weien, waar
de vijandelijke hatterijen zijn opgesteld. Dan
kon men bij de repliek zetf de schoten los-
seh. Deze afgevaardigde begint dus al met
oppositie, voordat hij weet, wat de bedoe-
ling der Regeering is.
De Minister ontkent met beslistheid, dat
van links pressie op de Regeering is geoefend
om nu de gi-oote politieke vraagstukken ler
hand te nemen. Hij heeft in de Eerste Ka
rner. over politieke speculaties gesproken en
de heer Rutgers meende, dat de Minister
daarmede alieen links bedoelde. Het zou
van den Minister verregaand naief zijn, te
meenen, dal zidke speculaties alieen bij
links zouden voorkomen en b.v. niet bij de
fractie van den heer Rutgers. (Gelach bij
links en geroep tegen rechts van „aanne-
men!")
De beschuldiging, dat de Regeering he I
landsbelang zou opofferen aan de politieke
overwegingen is zeer zwaar en als men ze
uitspreekt, dient men over beterie gronden
er voor te beschikken dan het geval is.
Grondwetsherziening b.v. is niet alieen niet
gevaarlijk voor het land, maar is van groot
belang daarvoor. Opoffering aan politieke
overwegingen strookl ook niet met de on-
derwijspacificatie, door de Regeering ter hand
genomen.
Voor den heer Rutgers is minzaamheid
een vorm. Voor den Minister is wat de
heer Rutgers minzaamheid noemt meer dan
een vorm. Erkenning vanide verdienslen van
een tegenstander zijn eischen voor een ob-
jectieve waarheid, noodig in den politieken
strijd.
De houding der Regeering in zake de
sociale wetlen is door 's heeren Treub's af-
treden gewijzigd. De Karner heeft gelijk,
den van koude. Hans nam zijn overjas en
sloeg die om moeder en kind; dankbaar
keek de mooie jonge vrouw hem aan. Haar
man zat met een soinbere uitdrukking op
zijn gelaat zwijgend naast haar.
De kapitein trok nu een der meegeno-
men flesschen wijn open en ontsloot een
kist met brood.
Wij moeten ons best doen onze krach
ten te bewaren, zei hij, terwijl er een wee-
moedige glimlach over zijn gebruind ge
laat vloog.
Een flinke teug en een bete broods
geven den mensch weer nieuwen moed, liet
nu Berger zich hooren, met een zwakke
poging lot vroolijkheid.
De flesch ging rond; ook de moeder nam
een teug en gaf haar dochtertje een paar
druppels van den porlwijn. Allen aten toen
een stuk brood, waarna de matrozen op-
nieuw de riemen opnamen.
Weer verliepen er twee uren.
De zon verscheen voor een oogenblik als
een gouden schijf aan den horizon, om ter-
stond daarna weer te verdwijnen acliter
dichte nevels. Men kon niet ineer dan hon-
derd schreden voor zich uit kijken. De
nevel maakte de kleeren doornat; moeder
en kind huiverden opnieuw en de eerste
hulde haar kind geheel in Iluhs' jas.
■Nu smeekte de kleine Ellen:
Mama, kunt u mij diet een glas water
geven
De jonge vrouw keek om hulp zoekend
rond. Hans kroop naar den mondvoorraad,
dien de kapitein, had laten meenemen. Er
als zij der Regeering vraagt, de verande
ring uiteen te zetten. Echter is er ver-
schil tusschen de algeheete aanSprakelijk-
heid yan het Kabinet en de individueele
van den Minister. Het Kabinet is verani-
woordelijk voor de beginselen, de Minister
voor de wijze, waarop ze in de -vet wor
den neergelegd.
De Regeering blijft vasthouden aan haar
program in de Troonrede van '13. Van een
opzeltelijk prijsgeven van de sociale ver-
zekeringswetten is geen sprake.
Toen de gewone parlemenlaire arbeid werd
hervat, werd meer waarschijnlijk, dat wet
de Ouderdomswel maar niet de overige ver-K
zekeringswetten in behandeling zouden kun
nen komen. De tijd kromp in. Wat moest
men dben? Naarmate de tijd verstreek, was
er meer reden, de uitvoering der Talma-
wetten ter hand te nemen. Maar in gelijke
male groeiden de inoeilijkheden voor .de
Regeering om dat le doen. Minister Treub
moest de belastingwetten reorganisceren.
Kon men van hem daurnevens de omvang-
rijke laak der voorbereiding van de Talma-
wetlen vergen? Een andere moeilijkheid
was, dat later beslist zou worden of de
Tahna-wetten in hoofdzaak zouden kunnen
worden gehandhaafd. Het uitstel der voor
bereiding was te betreuren, maar door den
loop der omslandigheden noodzakelijk.
Het Verband tusschen Ouderdoimswet en
andere sociale wetten is niet noodzakelijk.
ALs de Tahna-wetten in hoofdzaak intact
blijven, is er geen reden, de voorbereiding
er toe niet ter hand te nemen. De Minis ler
van Waterstaat zal zich dan ook beijve-
ren, dat zoo spoedig mogelijk te doen.
De arbeiders zullen- door de aanneming
der Ouderdomswet noch materieel noch mo-
reel iets verliezen, maar het onrecht, dat
de met hen gelijkstaanden met leege handen
worden weggestumxt, zal worden weggeno-
men.
De heer Lohman zal moeten inzien, dat
het onmo'gelijk is, de eenmaal bij de wet
toegekende rente nu weer terug te nemen.
De herstelling van het onrecht was van Jen
aanvang af het motief van de indiening der
Ouderdoimswet. In een volgende legislatieve
periode onder het dan zittend Kabinet, zal
worden beslist, of de Talma-wetthn ai of
niet ongewijzigd zullen worden ingevoerd.
Het kan igebeuren, dat er dan voorbereidings-
arbeid door Minister Lely tevergieefs is ge-
daan, maar dit is onvermijdelijk.
Het zou geen verheffend schouwsped zijn,
als niert de belangen der arbeidersklasse
die alien ter harte igaan, voortdurend maakte
tot den inzet voor den politiekenstrijd.
Wijziging der Talma-wetten doet aan de
erkenning der verdiensten van dezen be-
windsman niets af, evenals deze Ouderdoms
wet. De weg, dien de Regeering heeft inge-
slagen, is bij uitstek geschikt voor kalm
overteg, teneinde tot een bevredigende oplos-
sing te geraken.
Minister Lely aan het woord.
De Minister van Waterstaat, de heer
Lely, begint met te herinneren aan uit-
spraken ook van rechts bij de behandeling
der Talma-wetten, uitspraken, die gingen
in de richting van liet nu ingedienide ont
werp.
De vergadering wordt des avonds 8 uur
geschorst.
De Aiwina.
Keuter seint uit Londen d.d. 13 dezer
aan de N. R. Crt.
Vandaag is voor het Prijshof het geding
geeindigd ten aanzien van het Nederland-
sche stoomschip Aiwina, dat werd aange-
houden terwijl het terugkeerde van een
reis, waarop het, gelijk te laste wordt ge-
legd, vijandelijke schepen van steenkool had
voorzien of had traehten te voorzien.
De advokaat vab de eigenares van het
schip, de Holland Gulf Stooinv. Mij. (Jos.
de Poorter) te Rotterdam, betoogde, dat
een schip niet kan worden prijsgemaakt op
een terugreis, op grond, dat het op de
heenreis contrabande heeft vervoerd.
De landsadvocaat betoogde, dat dit niet
moest ook een vaatje met drinkwater bij
zijn. Hij zocht er echter tevergeefs naar.
Zou het misschien aan het andere eind van
de sloep liggen? Hij riep den kapitein toe:
Waar is het watervaatje? Ligt het mis
schien bij u aan het roer?
De oude zeeman bulde en tastte zonder
het roer los te laten met zijn vrije hand
onder het bankje waar hij op zat.
Neen, Mr. Geeren, riep hij. Het water-
vat moet aan uw kant zijn.
Opnieuw wierp Hans de kisten omver;
maar van het vaatje was niets te zien.
De mannen keken elkaar verschrikt aan.
Een van de matrozen stond op en begon' nu
op zijn beurt te zoeken. J
Met een zucht van vertwijfeling keek hij
schuw naai; den kapitein en wierp daarna
een medelijdenden blik op de jonge vrouw
en het zwakke kind:
Het is er niet, kapitein, fluisterde hij
gejaagd.
Een oogenblik lieten de matrozen van
schrik hun riemen rnsten.
Geen water- aan boord! Dat was een
Jobstijding, dat kon verschrikkelijke gdvol-
gen na zicli sleepen.
Maar de audere sloepen konden niet ver
af zijn, zij hadden water. Zoodra de nevel
opgetrokken was, zou men ze seinen om een
weinig van haar voorraaj over te doen.
Hans had intusschen diep medelijden met
het kleihe meisje, dat zoo naar water ver-
langde, zij schreide van dorst. Het was een
mooi blond kindje van bijna zes jaar. Men
gaf haar port te drinken, maar zij weigerde
een geval was van gewoDe contrabande,
doch van een met de onzijdigheid strijdigen
dienst; dat de Aiwina rechtstreeks had
deelgenomen aan de vijandelijkhedeD en
daarom als een vjjamlelijk schip moest
worden i behandeld.
Het Hof zal nader uitspraak doen.
DE ALGEiMEENE TOESTAND.
Steeds krachtiger wordt in Engeland de
eisch naar meer soldatep gehoord, schrijft
het ,,Hbl.
De Minister AsquiLh heeft als ooriogsdoel
gesteld de vernietiging van hel Pruisische
militarisme, zegt de „Times". Daarloe zdl
men echter niet kunnen komen, wanneer
niet het Engelsche leger op zulk een sterkte
wordt gebracht, als noodig zal zijn, om dit
woord ook in de praktijk te kunnen maken
tot waarheid.
De chef van den generalen staf en ue
militaire leden van den Army Council heb
ben het kabinet duidelijk medegedeekl, hoe
veel manschappen nog aan het leger ont-
breken, om het voor zijn taak te doen g(e-
reed zijn, en om Engeland in staat te stel-
len zijn verplichtingen t'egenover zijn bondge-
nooten na te komen.
Het kabinet nloet nu de maalregelen ne
men, om te zorgen, dat de beloften, aan de
bondgefiooten gedaan, kumien worden nage-
leefd. Een beslissing is dringend noodig,
zegt de '„Tiines". Er moet nu eens een eind
komen aan beraadslagingen. Daden moeten
geschieden, om de offer's gelijkelijk te ver-
deelen.
Zoo spreken ook andere lrladen. in de
eersle plaats die der Harmsw-orlli-press, de
Daily Mail" voorop. En hei lrleef niet bij
dezo dagbladen-strijd tegen de regeering;
in vergaderingen pn vereenigingen wcr !en
soortgelijke eischen gesteld tot uitbrei ling
van. hel leger. In het Un-ioni'stische oor-
logscomitd is, zooals wij mededeeldeh, aan
den Under Sir Edward Carson opgedragen,
een motie in te dienen, waarin de invoe
ring van algemeenen dicnstplicht voor het
Yercenigd Koninkrijk wordt gedischt. Sir-
Edward, die niet van overrompeling of in-
triges tegen dc regeering wit verdaclrt wor
den, Ireefl gevraagd, dat men hem lrct oor-
deel zott overlaten over het tijdstip, waarop
hij deze actie het best zou kunnen indienen.
Dc ..Times" ho opt. dat Sir Edward de
gelegenheid spoedig zal viriderr, omdat er
haast bij het werk is.
Waul de „Times" acht het vduidelijk, dat
de tocstand ongunstiger wordt, naarmate de
beslissing over de dienstplicht-quaestie lun
ger wordt uilgesteld. Voor eenige dagen
had de „Westm. Gazette" geschreven, dat
tlrans lrct terrein zorgvtildig moet worden
verkend, om in den zorner en deir herfst
een stap vooruit te doen; de ,.1'inreszet
uiteen, dat men nu reeds vijftien ma urden
wacht, en dat het noodzakelijk is tharrs op
te tredeir err irtet tot den herfst le wachten.
Err de „MorntngPost" rheldt, dal AsquiLh,
Mc Kenna en Chamberlain een commissie
uit het kabinet vormcn, die belast is met
een voorloopig onderzoek van de legerquaes-
tiehet blad meent, dat deze commissie wel
een rapport kan opmaken, maar geen con-
ciusies daaruit kan trekken. Want Mc Kenna
is beslist tegen elken verderen dwarrgmaat-
regel, Chamberlain is een voorstander van
den algemeenen dicnstplicht, en Asquith, die
vroeger verklaarde rriet tot de voorstanders
van' den algemeenen dienstplichl te behoo-
ren, is thans- wellicht minder vast in zijn
zienswijze, dan in Januari, toen hij het ont
werp op den beperkten dienstplicht in-
diende. De „Times" hoopt, dat, rra Alles
wat over deze quaestie gezegd en geschreven
is in de laatste tnaanden, de minister-presi
dent geen stoo-t van buiten noodig zal heb
ben, om beta den weg op le drijven, die
door zijn eigen argumenlen gebleken is, den
weg der plieht te zijn.
De laak die Engeland met zijn bondge-
nooten te vervttllen heeft, zegt het blad, is
Duitsehland een militairte nederlaag toe te
brerrgerl, die niet kan worden verge ten of
dien.
En weer kropen de minuten voorl, terwijl
de mutrozerr roeiden al wat zij konden; de
minuten .groeiden tot een uur aan.
Eindelijk slak een frissche bries op en
irr een oogwenk trok de trevel weg. Aan
alle kan ten, zoover het oog reikte, zag men
de kalme zee tot aarr den horizon voor zich
liggen. Maar hoe zij ook uitkeken, varr een
sloep was niets te zien, eerr uitroep van
schrik klonk tegelijkertijd uit aller mond.
Helzij do groolere sloepen, dank zij haar
talrijker bemanning, sneller vooruit waren
gekomen, helzij ze, door den nevel geschei-
den, afzonderlijk of te zamen hen anderen
koers hadden genomen, slechts dit eene wis-
ten de mannen in de bark^s met zekerheid,
dat ze uit hun gezichtskring vei~dwenen
waren.
Op den eersten kreet van schrik yolgde
een ademlooze henauwde stilte. Zelfs de
ro'eiers hadden hun werk gestaakt, aller
oogen hingen aan het sombere gezichl van
den kapitein. Ieder gevoelde dal hij het was
die beslissen moest wat hun vender te doen
stond.
Doch hij bleef zwijgen. Hij nam zijn
verrekijker en onderzocht den geheelen ho
rizon, toen liet hij het grijze hoofd neer-
slachtig hangen. Niemand waagde hel, hem
aan te spreken.
En het kleine meisje smeekte weer:
Mama, lieve mama, ik heb zoo'n dorst.
(Wordt vervolgid.)
