De krijgsMrijven.
DE- GEZONKEN ENGELSCHE
ONDERZEEER.
HET GEVECIITSTERREIN OP DEN
BALKAN.
GRENSGEVECHT?
vee. De bevolking zal kunnen leven tot den I js binnen die wateren, dan zou de com- I omstandigheden reeds lang naar Sofia had I in het net van een Engelsche boot werd]
volgenden oogst en het land zal spoedig I mandant ongetwijfeld het recht hebben ge- I gezonden, was op dezen avond bij kennissen I gevangen aan de Oostkuist van Engeland
op zijn verhaal kornien en dan wellicht tot I bad gastvrijheid te vragen; er is geen reden I uitgenoodigd. Toen hij bij die kennissen „Ik keek door de periscoop, vertelde lui-
een voorspoed opbloeien, zooals de Serviers I te meenen, dat hij, nu het schip verloren I wilde binnengaan, weigerden twee Fransche I tenant Wenninger, en kreeg een boei acli-
nooit gekend hebben. Langs de landwegen gjng buiten de territorial© wateren, minder I soldaten, de hajonet op het geweer, hem ter mijn bopt in het oog. Toen ik tien xni-
rijdt nu de spoortrein over heele Lrajeclcn, aanspraak had op den algemeen aangeno- den loegang en verklaarden ze hem gevan- nuten later nog eens keek, zag ik de boei
die ik tijdens onzen opmarsch moest afleg-
gen in automobiel of in een wagen of te
voet. Nu is deze straatweg de ideaalste
autoweg, die ik mij kan denken. Ik wil
hier niet de lof zingen van de Oostenrijksc.he
en Duitsche pioniers, wien wij dezen straat
weg danken, miaar het is en blijft mij on-
verklaarbaar hoe uit deze woestenij van
zand, modder, water en vuil, een stevige
Europeesche weg kon ontstaan.
ANTON.
In de „Vorwarts" is het volgende schetsje
te lezen van het Westelijk front:
Van de vroegere bewoners van het dorp is
men plicht tot hulpverleening. Wanneer
men aanneemt, dat het schip door een mijn
is bescliadigd, dan verandert dit het geval
niet; ofschoon de Haagsche Conventies op
dit punt niet duidelijk zijn, rechtvaardigt de
practijk van liet volkenrecht ongetwijfeld
de vrijlating van de bemanning. De juiste
grond voor een protest, ingeval de Neder
landsche regeering zich voorstelt tot inter-
neering over te gaan, zijn niet de Haagsche
Conventies, maar de beginselen van inter-
nationaal reclrt.
„Het is waarschijnlijk, zegt de „Morning
Post", dat evenals in andere gevallen van
gelijken aard, deDuitsche regeering de
natuurlijk al lang niets meer te zien. aar neulrale regeering met bedreigingen lastig
zouden zij in de puinhoopen ook moeten Valt. Holland en Denemarken, die het on-
huizen? Waar zouden zij bescherming vin- geluk hebben aan Duitschland te grenzen,
den tegen het vuur, dat dag aan dag op de zjjn bijzonder gevoelig voor Duitsche be-
ruines ggricht wordt? dreigingen. Daarom is het natuurlijk, dat
Slechts een wezen bleef er nog. En houdt j z;j van {jen machtigsten oorlogvoerende te
het er nog steeds uit. Alle gevaren trotsee-
rend dwaalt hij bij klaarlichten dag rond
op de stuk geschoten en omver gewoelde
straten, loopt in de tuinen, kijkt de lioopen
puin na en Laat de granaten om zich bar-
sten, also fhet erwten waren.
Anton of hij altijd Anton geheeten lieeft
mag betwijfeld worden maar de Duitsche
soldaten, die hier zoo goed mogelijk be-
sdiutting zoeken tegen de vijandelijke pro-
jectielen, hebben hern zoo gedoopt. En wan
neer hij in zijn huineur is, luisterl hij zelfs
naar dezen naam. Hij is welwillend ge-
stemd jegens de indringers, is niet bang
voor hen en volgt hen s nachts zelfs, wan
neer zij in een maar Idklf stuk geschoten
huis kruipen om er warm eten te koken.
Dan krijgt hij meestal wat mee. En hier-
voor is Anton zeer gevoelig. Anton, de
dorpsezel.
land een beroep doen op den machtigsten
oorlogvoerende ter zee."
De „Morning Post" hecft waarlijk niet de
minste aanleiding om zich ongerust te ma-
ken, schrijft het „Alg. Hbl.". De Nederland
sche regeering houdt zich zoo slrikt en zoo
billijk mogelijk aan het Internationale recht
en weet, dat haar positie alleen dan krach
tig is, als zij, zonder op de wenschen en
verzoeken van Oostelijke of Westelijke bu-
ren te letten, doet wat een strikt onpartij-
dig'e opvatting van de wet der volkeren ge-
biedt.
Wij hebben de bemanningen van de
„Hogue", „Auboukir" en „Cressy" vrijgela-
ten, bemanningen van schepen, die buiten
onze territoriale wateren schipbreuk hadden
geleden, doch door handelsvaartuigen waren
gered. Wij hebben een Duitschen onder-
Hij is wat kreupel. Misschien trof hem zeeer, die in onze territoriale wateren kwain,
een steen, misschien zelfs een granaatsplin- me[ bemanning en al geinterneerd. Trots
ter. Maar anders hebben de granaten, die krachtige protesten Van de Duitsche regee-
gen. De consul protesteerde krachtig. Maar
niets liielp. Hij werd omsingeld en wegge-
leid.
DE „PERSIA"-CRISIS BEZWOREN.
De ,,Times"-correspondent te Washington
seint aan zijn blad, dat de „Persia"-crisis
aLs geeindigd beschouwd kan worden. De
Amerikaansche bladen bevatten officieuze
mededeelingen, waarin gezegd wovdt, dat de
centrale mogendheden eindelijk bereid schij-
nen te zijn 0111 de Amerikaansche eischen
in zake den onderzeeers-oorlog in te wil-
ligen.
Men is in de Vereenigde Staten algemeen
van meening, dat de omstandigheden, waar-
onder de „Persia" ten gronde ging, nooit
officieel zullen kunnen vastgesteld worden
en dat, zoo dit toch nog het geval zou zijn,
de oentrale mogendlieden het optreden van
den commandant van den onderzeeer af zul
len keuren en verontschuldigingen aanbie-
den. Toch verwacht men nog wel, dat zij
zich ook voortaan niet stipt zullen houden
aan de Amerikaansche eischen en dat er
nog „vergissingen" zullen voorkomen.
IIOSPITAAL-IIONDEN.
Steeds weer koint u»t het veld bericht
van het mooie resultant, behaald met de
hospitaalhonden. Een reeks van nieuwe
officieele mededeelingen wordt door Ber-
lijnsche bladen gepubliceerd. Enkele hier-
van luiden:
In den vroegen niorgen van den 4den
Augustus werden tegelijk met de zieken-
dragers zes hospitaalhonden gezonden om
gewonden te zoeken. Het slagveld was niet
gemakkelijk te overzien, gedeeltelijk rnoe-
ras, gedeeltelijk bosch, gedeeltelijk heu.vcl-
achtige stoppelvelden met korenschoven.
Vooral uit deze schoven werden door de
honden veel gewonden gered. Zij brachten
ter. Maar anaers neDoeu ae giauaicu, uic krachtige protesten van de 1 luuscne regee- p J
bij duizenden in het dorp regenden, hem rjng Protesten die zoo krachtig waren, dat 111 mfes helm, pet oi zakdoe \an en
niets gedaan. Hij is dik en vet geworden
Het is vermakelijk hem te zien rondsprin-
gen, wanneer het dorp gebombardeerd
wordt. Nu en dan bokt hij van schrik op
zij. Maar dan staat hij weer heel kalm,
terwijl het om hem steenen en aardkluiten
zij aanleiding gaven voor de zooveetste maal
tot geruchten, dat de verliouding tusschen
ons en Duitschland keer ,,gespannen" zou
zijn, te meer daar toen ook tegelijkertijd de
protesten over het Betgisch draadloos sta
tion in de enclave (paarle-Nassau bij de
regent. Soms schreeuwt hij heel kort en Belgische grens tot oAs kwamen. Een drang
heel schel. Zijn het protesten? Of teeke-
nen van verbazing? Misschien zelfs teeke-
nen van bijval? Anton hangt aan zijn dorp.
Weg te krijgen is hij niet.
Compagnieen, die het dorp verlieten, heb
ben het meer dan eens beproefd. Zij wil-
den AntOn meenemen, maar hij dachl er
niet overa Tot aan de grens van het dorp
van Oostelijke zijde, waaraan wij eveneens
weerstand hebben geboden. daar wij uit-
sluitend en alleen wilden doen en nalaten
wat het recht ons voorschreef te doen of
na te la ten.
En thans hebben wij waarlijk niet de
minste pressie van een der oorlogvoerenden
wix- noodig om tegenover de bemanning van den
ging hij mee. Maar dan bleef hij staan. Engelschen onderzeeer te handelen zoo als ^evel een slagveld af te zoeken, dat door
Trekken en slaan hielp niets. Hij zette wij tegenover den Duitschen onderzeeer I dc Russ'en onlruimd was. Een hond bracht
gewonde mee.
Een hond had in zijn bek een stuk van
bet vilt van een veldflesch. De hospitaal-
soldaat, die 't spoor volgde, door den hond
gewezen, vond een soldaat, die bewegen-
loos lag. Het bovenlijf was toegedekt met
mantel en tentbaan. Blijkbaar hadden de
kameraden den man voor dood gehouden.
Ook de hospitaalsoldaat merkte bij hem
geen teeken van leven meer. Ging dus van
de plaats weg. Maar de hond bracht hem
er weer lieen. En toen bleek, na een beter
onderzoek, dat de man niet dood was, doch
bewusteloos lag.
Op een anderen dag kregen de honden
nog op denzelfden afstand achter ons. Ik
hield rechts en links aan, maar de boei
bleef ons volgen. Ik dook diep, maar zag
de boei nog aan de oppervlakte boven ons.
Tenslolte ontdekte ik, dat wij de lijn, waar
aan de boei verbonden was, gegrepen had
den en dat wij haar meesleepten. Toen
zag ik ook door de periscoop een vreemd
klein stoomschip, dat op grooten afstand
denzelfden koers hield als wij en de boei.
Terzelfder tijd meldden de signaal-appara-
ten de n,abijheid van een scliroefstoomschip.
Onze observaties brachten al spoedig aan
het licht, dat vijf vijandelijke torpedohoo-
ten uit het Noorden kwamen opzetten. Ik
versnelde onze vaart, hopeude er een te
kunnen aanvallen. De vijf schepen schaar-
den zich in een halve cirkel. Ik ging nog
diieper naar beneden, liet versche lucht in-
pompen en bereidde me op alle mogelijke
gebeurlijkheden voor.
Op dit moment begon mijn boot op onbe-
grijpelijke rnanier te rollen, we rezen en
zonken, en het scheen, of ons stuurtoestel
onklaar gei-aakt was. Spoedig bemerkte ik
evenwel dat dit niet de kwestie was, maar-
dai we ons in nog veel neteliger positie
bevonden. Ik bemerkte, dat we in een net
geloopen en daarin hopeloos verward ge-
raakt waren. Een der onderzeebootjagers
had ons gevangen.
Gedurende anderhalf uur, vertelde hij
vender, sleepten wij liet net met ons mee
en lioewel ik mijn uiterste best deed om
er uit te komen door eerst te stijgen en
dan zoo diep en snel mogelijk te dalen,
met het doel onder door het net te ontsnap-
pen, het was alles vergeefsch, steeds wer
den we teruggetrokken, nu naar de eene,
dan naar de andere zijde. Het eenige, wat
me nog oVerbleef, was de duikboot zoo
zwaar mogelijk te maken, ten einde het
net te scheuren. Gelukkig had ik, toen we
onzen tocht begonnen, alle tanks vol laten
pompen, zoodat we 5 a 6 ton Water in
hadden. Ik verzwaarde de boot zooveel
mogelijk en plotseling voelden we een schok
en waren we vrij. Ik dook toen zoo diep
ik kon, de manometer wees 30 M. aan.
We bleven 18 uren aan een stuk onder
water."
Hij zette
zich schrap op zijn sterke beenen, sloeg
uit, beet dm zich lieen, liep dan een paar
pas mee en herhaalde hetzelfde spel. Zelfs
lekkere liapjes brachten hem niet van ae
wijs. Men moest hem weer loslaten. Mis
schien leefl hij nu nog. En wie weet of hij
de arme boeren en boerinnen niet begroe-
ten zal, die terug keeren om te zoeken naar
wat eens hun eigendom, hun trots, hun
vreugde was
FRANSCHE OORDEIXEN
OVER DUITSCI1LANDS IINANCIEELEN
TOESTAND.
De daling van den Duitschen wisselkoers
besprekend, merkt het „Journal des De-
bats", naar Havas seint, op, dat het naief
zou zijn te meenen, dat de val van de mark
alleen Duitschland tot capitulalie zou dwin-
gen. Intusschen echter mag men zich over
de verlaging van den koers verheugen, want
zij is eeii teeken van de algemeene uitput-
ting, die men met zekerheid bij onze vij-
anden begint te constateeren. Het blad
voegt hieraan toe: „Wat vo<or Duitschland
ernstig is, is dat de ontzaglijke depressie
van zijn wisselkoers in alle neutrale landen
voortlvomt vooral uit gebrek aan vertrouwen
deden. Maar wij herinneren eraan, dat onze
regeering zich in dezen beroept op art. 13
van het verdrag voor de toepassing op den
zeeoorloig der beginselen van het verdrag
van Geneve (2de Vredesconferentie 18 Oct.
1907X), dat luidt:
,,Indien gewonden, zieken of schipbreu-
kelingen aan boord van een onzijdig oor-
logsschip worden opgenomen, moeten, bin
nen de grenzen van het mogelijke, maat-
regelen genomen worden, opdat zij niet
meer aan de krijgsverrichtingen kunnen deel-
nemen.'
Dal is naar onze meening in dezen vol-
komen toepasselijk en afdoende.
VROUWELIJKE IvOKS VOOR IIET LEGER.
In Engeland lieeft zich eene commissie,
uit vrouwen bestaande, gevormd, die ervoor
ijveren wil, om in het leger vrouwelijke
koks te laten in dienst stellen.
De commissie wijst er op, dat er in elk
der 2000 hospitalen in Engeland minstens
10 mannen kokswerk doen en wel zeer
slecht. In de kampen achter het front is
de toestand dezelfde. Indien dit werk aan
vrouwen werd opgedragen, zou het beter
gedaan worden niet alleen, maar een leger
van de zijde dier landen, die nog niel lang van vele tienduizenden zou vrijkomen voor
geleden het zoo welgezind waren, en thans den actieven dienst.
blijkbaar hun kapitalen uit Duitschland
terugtrekken. Duitschland echter, dat vooral
op krediet lieeft geleefd, heeft thans nicer
dan ooit krediet noodig en zal er na den
oorlog nog meer behoefte aan hebben. De
vooruilzichten zijn voor Duitschland dus
niet schitterend en het schijnt, dat de Duit-
scliers zich hier over ernstig ongerust begin-
nen te maken. Indien men enkele Duitsche
bladen mag gelooven, zou een der oorzaken
van de daling van den Duitschen wisselkoers
zijn de zending van belangrijke bedragen
naar Nederland en Zwitserland door kapi-
talisten. die linn fortuin in den vreemde
wenscheii Le plaatsen. Die verklaring is een
bekentenis, die met voldoening kan worden
begroet,"
De „Temps", sprekende over hetzelfde
onderwerp, schrijft: „De daling van den
Duilschen wisselkoers op de neutrale mark-
ten bewijst, dat liet consortium der Duitsche
banken. dat voor den oorlog een centraal
wisselbureau te Berlijn had gesticht, om in
het buitenland de stabiliteit van de markt
te handhaven, thans de control© over den
Duitschen wisselkoers heeft verloren. De
oorzaak is, dat het consortium thans niet
meer beschikt over schuldvorderingen op
het buitenland, om daar betalingen te kun
nen doen, en vooral, dat het zijn reserven
aan Amerikaansche waarden uitputte. Ein
delijk zijn ook de schuldvorderingen, die de
Duitscbers op Zuid-Amerika hadden en die
de stijging van den piaster mogelijk maakte
te realiseeren, bijna uitgeput."
De „Temps" besluit, dat men hieruit mag
opmaken, dat de daling van den marken-
koers definitief is en nog niet tot staan is
gekomen.
De Londensche correspondent van het
„Alg. Hbl." seint:
„De „Morning Post" zegt in een hoofdr
artikel, dat het geval van den bij Texel
Het denkbeeld vindt overal in Engeland
bijval, zoodat spoedig eene nationale be-
weging om liet te verwezenlijken verwacht
kan worden.
HOE DE CONSULS TE SALONIKI
WERDEN GEVANGEN GENOMEN.
De „Neue Freie Presse" geeft het verhaal
van een ooggetuige over de gevangenneming
der consuls te Saloniki
Op 30 December," te 6 uur 's morgens,
bombardeerden vijf vliegtuigen met suc-
ces het Engelsche karnp. Te 12 uur 10 mi-
nuten werd het bombardement van het En
gelsche kamp door vier vliegtuigen hervat.
Te half vijf had de arrestatie plaats van de
consuls en het oonsulaire personeel. De
OO'Stenrijkseh-Hongaarsche consul, Kwiat-
kowski, verzette zich tegen de gevangenne
ming. Zijn kawassen trokken de revolver,
toen de Fransche soldaten binnendrongen.
Deze bedreigden hen echter met den dood
als ze zouden schieten. De commandant,
een kapilein, trad het bureau van den con
sul binnen en verklaarde: In opdracht van
den opperbevelhebber, generaal Sarrail, ver-
klaar ik u gevangen. De consul antwoord-
de: Gij schendt de souvereine rechten van
een neutralen staat, waarbij ik geaccredi-
teerd ben. De kapitein zeide toen: Gij hebt
de neutralileit nog meer geschonden, door
bommen te werpen op neutraal gebied. Nog-
maals protesteerde de consul en verklaar
de, dat hij zich niet gevangen wilde laten
nemen. "Hij werd daarop omringd en naar
buiten gesleept. Tegelijikertijd werd het ge-
heele personeel, ook de tuinman en de keu-
kenmeid, die Grieken zijn, weggeleid. Bui
ten wachtte een vrachtautomobiel met het
teeken van het Roode Kruis. Den consul
werd gelast in te stappen. Hij vroeg in het
Fransch: Is dit een wagen voor een consul-
genera Toen werd hij letterlijk er op ge-
worpen, waarop de Fransche kapitein tot
den chauffeur zeide: Voorwaarts, laat dit
prachtige troepje maar flink heen en weer
gezonken onderzeeer nog niet voldoende schudden. Rijd in elk gat, dat ge maar van
duidelijk is om buitenstaanders in staat te verre ziet. Rijd naar de haven. De chauf-
stellen tot een eindoonclusie te komen. feur antwoordde: Laat het maar aan mij
Maar men kan veilig zeggen, dat volgens over, kapilein. Ik zal rijden, dat er geen rib
algemeene beginselen de mannen, die daar meer op zijn plaats blijft.
schipbreuk leden niet geinterneerd behoe-
ven te worden. Het blad zegt, dat de on
derzeeer zich blijkbaar buiten de territo
riale wateren bevond. Y/anneer hij gezon-
Hoe de arrestatie van den Duitschen
consul, Walter, plaats had, is onbekend.
De Bulgaarsche consul, Nedkof, die zijn
gezin met het oog op mogelijke komende
een stuk van een Russische jas. De hospi
taalsoldaat, die met den hond mee ging,
werd door het dier gebracht naar een Rus
sische loopgraaf, waar uit gen stuk uniform
en de voet van een man slaken. De sol
daat hield den man, die volkomen bedol-
ven lag en niet op schreeuwen reageerde,
voor dood en wilde verder gaan. Maar de
hond verliet de plaats niet, blafte steeds
door. En Loen de soldaat '1 puin wegruim-
de. vond hij een niet dooden, maar wel be-
wusleloozen Rus.
De Russen hebben geen hospitaalhonden,
weten dus niet hoe odet en nuttig werk
deze dieren verrichten. En het is opge-
mcrkt, dat Russen deze dieren gooien met
petlen, veldflesschen en andere voorwerpen,
dat zij de dieren zelfs met den voet trap-
pen. Dit ging zoo ver, dat op een goeden
dag drie honden weigerden Russische ge
wonden te naderen. En toch werden dien
dag door de honden 21 gewonde Russen ge-
vonden.
SPAARZAAMHEID GEBODEN
De „Koln. Ztg." schrijft, na gewezen le
hebben op de onzekerheid, die men in
Duitschland heeft over wat de voeding be
treft, wel te kunnen volhouden, „i n d i e n
we zuinig zijn le beginnen met brood, met
alle levensmiddelen. Het schijnt echter haast
of men in vele kringen dat „indien" heeft
vergeten. Wie het vorige jaar meende, dat
het gebrek nil de Duitsche huizen verdwij-
nen zou, wie verwacht had, dat met de
vleeschlooze dagen ook het vleeschverbruik
belangrijk zou verminderen, schijnt gedwaald
te hebben. Wij hebben gezien, dat verbrui-
kers aan den avond voor de vleeschlooze
dagen zich in grooten getale van vleesch
voorzien en er is geen „Rondilorei", geen
bakkerij in de groote steden, waar niet ge-
bak en zoetigheden in groote hoeveelheden
te koop slaan. De verantwoordelijkheid
schijnt oj) „staat" en „politie" le zijn afge-
wenteld en de verbruiker vergeet, dat alle
regeling vran staatswege ten slotte tever-
geefs is, indien hij niet zelf met ijzeren
wil en groote offervaardigheid het zijne er
toe bijdraagt. Yaak hebben de verbruikers
vergeten, dat het broodrantsoen, dat toch
alleen als maximumgrens bedoeld is, vol-
strekl niet voor het individu het moreele
verlof beteekent om nu ook zooveel brood
te eten, als hij krachtens zijn broodkaart
kan koopen. Juist omdat op dit gebied
den enkeling de hem toekomende hoeveel-
heid voedsel door den staat wordt gewaar-
borgd, mag niet worden vergeten, dat het
gebod van vrijwillige spaarzaamheid en vrij-
willige beperking hierdoor volstrekt niet is
opgelieven, maar daL het steeds vader-
landsche plicht van ieder is, slechts zoo wei-
nig brood te gebruiken, als maar mogelijk
is en met streng zelfbedwang besparingen
op zijn broodkaart toe le passen. Op dezen
plicht moet heden opnieuw gewezen wor
den, als wij op den drempel van dit nieuwe
jaar nagaan, wat wij zelf hebben gedaan
am het uithongeringsplan van onze vijanden
te niel te doen, dan moeten we. zeggen: „Er
moet veel anders worden dan in den laat-
sten tijd!" Dit besef hebben we dringend
noodig, want hiermede staat veel, zeer veel
op het spel.
ONDERZEEBOOT IN EEN NET.
Volgens de Boeda-Pester correspondent
van de „Morning Poist" heeft luitenant ter
zee Wenninger, commandant van de Duit
sche duikboot „U 17", in een interview met
Landauer, een Hongaarsc.h oorlogsoorrespon-
dent bij de Duitsche legers op het Westelijk
front, een merkwaarddge beschrijving gege-
ven van de wijze, waarop zijn onderzeeer
Wij ontleenen aan de „N. R. Crt." de vol
gende telegrammen
WEENEN, 11 Januari. (Wolff.) Officieel:
De Lowtsen is genomen.
In zware gevechten, die drie dagen heh-
ben geduurd, heeft onze dappere infanterie
in prachtige samenwerking met onze zware
artillerie en oorlogsmai'ine den verbittei-den
tegensland van den Vijand en de ongehoorde
moeilijkheden van het wintersche Karstge-
bergte, dat, als een muur uit zee oprijzend,
sedert jaren in staat van verdediging is ge
bracht, overwonnen. 26 kanoimen, w.o. 2
van 12 cM., 2 moderne mortieren van 15
cM„, 2 mortieren van 21 cM., en verder mu
ni lie, geweren en verplegingsmateriaal, vor-
men de buit. Een deel der kanonnen is
onbeschadigd en wordt tegen den vijand ge-
bruikt.
In liet N.O. van Montenegro is de vijand,
die gisteren vlak voor Berane nogmaals
weerstand bood, teruggeslagen. Berane en
de beheerschende hoogten ten Z.W. daar-
van zijn in ons bezit.
Door snel ingrijpen is het gelukt de bran-
dende brug over de Lim in Berane voor
geheele vernieling te bewaren.
Bij Ipek zijn weer 13 Servische kanonnen
meL veel muni tie opgegraven.
BOMMEN OP SALONIKI.
SOFIA, 11 Januari. (Wolff.) De „Woini
Iswestia" meldt: Een Duitsch vliegeskadei-
van 12 vliegtuigen heeft den 7den dezer 78
bommen op Saloniki geworpen, de meeste
op de kampen der Enigelschen en Franschen.
Er zijn 20 treffers en branden in de kam
pen waargenomen. Voorts zijn 2 vijande
lijke vliegtuigen neergeschoten. Het Duit
sche eskader had geen verliezen.
RULGAARSCH-GRIEKSCH
PARIJS, 11 Januari. (Reuter.) De „Temps"
verneemt uit Saloniki, dat aan de grens bij
Yestrina een gevecht van zes uren is gele-
verd tusschen Grieksche en Bulgaarsche
troepen. Twee Grieken zijn gedood, ver-
scheidene gewond. De verliezen der Bul-
garen zijn ernstiger. De Bulgaren waren
dc aanvallers.
WESTELIJK GEVECIITSTERREIN.
PARIJS, 11 Januari. (Havas.) Officieel:
Tusschen Somme en Oise heeft onze ar
tillerie bedrijvigheid aan den dag gelegd.
Een vijandelijke afdeeling heeft een poging
gedaan 0111 een onzer posten in den sector
van Armancourt (in het gebied van Rove)
te vermeesleren, doch is teruggedreven door
ons vuur.
Ten Westen van Soissons hebben onze
schansmortieren een vuurpijldepot vernield
in den omtrek van Autreches.
Nieuwe berichten uit Champagne beves-
tigen dat ons geschutvuur ter verdediging
van onze loopgraven en een tegenaanval
den belangrijken vijandelijken aanval, waar
aan ten minste 3 divisies hebben deelgeno-
men, ten eenemale hebben doen mislukken.
In den afgeloopen nacht hebben wij door
een tegenaanval en bomgevechten den vij
and verjaagd uit de door hem bezette luis-
lerposlen, behalve uit een kleinen vierhoek
ten Westen van de hoeve Maison de Cham
pagne, waar het troepje zich met moeite
handhaaft.
Ons vuur, vooral dat van onze artillerie,
heeft den Duitschers uiterst zware verlie
zen toegebracht.
Onze troepen hebben den indruk, dat zij
een belangrijk voordeel hebben behaald.
Gisteren hebben drie van kanonnen voor-
ziene vliegtuigen boven de Duitsche linies
bij Dixmuiden een reeks gevechten geleverd
met vijandelijke vliegtuigjagers van het type
Focker. Een onzer vliegtuigen, dat door een
Focker werd aangevallen, heeft moeten lan
den, doch het vijandelijk vliegtuig werd op
zijn beurt door een der onzen aangevallen,
die op 25 meter afstands mitrailleursgrana-
ten op hem afschoot. Het toestel werd
neergeschoten. Een derde toestel der Fran
schen heeft eveneens een anderen Focker
aangevallen, die in het bosch van Hout-
hulst, ten Zuid-Oosten van Dixmuiden, neer-
s tor Lie.
PARIJS, 11 Januari. (Reuter.; Avondcom-
munique:
Een sterke Duitsche verkenningsaldeeling
is in de streek van Ribecourt gedecimeerd.
De Fransche artillerie heeft de vijandelijke
verdedigingswerken ten Z.O. van Reims ann
ul erkelijk besichadigd.
Ar ti llcriegevecli ten in Champagne en Ar-
gqime.
"PARIJS, 11 Januari. (Havas.) De Duit
schers zijn op 10 dezer overgegaan tot een
grooten aanval op de twee vleugels van
den scherpen hoek, dien de Fransche linie
maakt tusschen het gebied ten Noorden van
Mesnil-tes-Hurlus en het gebied van Ville-
sur-Tourbe. De beteekenis van dezen aan
val blijkt hieruit, dat het front ervan zich
uilslrekte over onistreeks 8 kilometer en ei-
een groote bedrijvigheid van de artillerie,
met gebruikmaking van stukken van zwaar
kaliber en van stikgas, mee gepaard ging.
Ondanks de aanwending van deze middelen,
is de aanval gestuit door het Fransche ge
schutvuur. De Duitschers konden slechts
op twee punten de voorste loopgraven bin-
nendringen over een breedte van enkele
honderden meters. Een Fransche tegenaan
val lieeft er hen trouwens bijna onmiddellijk
uit vei'jaagd. Zij konden zich slechts hand-
haven in een als luisterpost ingerichte voor-
uitgeschoven loopgraaf van enkele meters,
die van weinig beteekenis is.
LONDEN, 11 Januari. (Reuter.) Officieel
uit het hoofdkwartier in Frankrijk:
De nacht is rus tig geweest.
Vandaag groote bedrijvigheid aan weers-
zijden bij Hulluch en Yperen.
Onze artillerie is in samenwerking met
onze schansmortieren en granaatwerpers bi-
zonder doeltreffend opgetreden bij Armen-
lieres en Saint Eloi.
OOSTELIJK GEVECIITSTERREIN.
WEENEN, 11 Januari. (Wolff.) Officieel:
Gisteren is het, afgezien van de gewone ge-
schutgevechlen, ook op het Bessarabische
front en in Oost-Galicie ruslig gebleven.
Sedert vanochtend vroeg richt de vijand,
na voorbereiding door uiterst hevig geschut
vuur, opnieuw vruchtelooze aanvallen tegen
de sectoren van Toporoutz en Rarancze.
TEK NEUZEN, 12 Jan. 1916.
Het weerbericht van het meteorolo-
gisch instituut te De Bildt van heden luidt
als volgt
Hoogste barometerstand 771.4 Vlissingen
ongeveer.
Laagste barometerstand 750.0 in het oosten.
Verwachting tot den avond van 13 Jan.
aanvankelijk zwakke tot matige, later waar
schijnlijk toenemende zuidelijke tot westelijke
wind, betrokken tot zwaar bewolkt, tijdelijk
opklarendwaarschijnlijk regenbuien, iets
zachter.
Verplaalst en bevorderd.
Met ingang van 16 Februari a.s. is de
Merk der posterijen en telegrafie J. A. van
Dale overgeplaatst van Ter Neuzen naar
Goes (postkantoor).
Tevens is genoetnde heer bevorderd tot
commies-titulair.
Een verdenking van spionnagc.
Nader vernemen wij, omtrent het van
spionnage verdachte gezin alhier, dat de
heer S. en zijne echtgenoote niet naar
Belgie wilden uitwijken, doch dat de heer
S. jl. Zondag terugkeerende van eene reis
uit Belgie, waar hij voor zich en anderen
steeds handel drijft, reeds te Selzaete vernam,
dat hij door de Nederlandsche autoriteiten
gezocht werd, als verdacht van spionnage.
Zich van geen schuld bewust, zette hij zijne
reis voort naar Sas van Gent en meldde
zich daar aanstonds bij de militaire auto-
riteit. Na onderzoek bleek, dat hij werke-
lijk gezocht werd en werd hij daarop met
zijne echtgenoote door de marechaussee in
bewarfng genomen, per rijtuig naar Ter
Neuzen vervoerd en jl. Maandag voor den
officier van justitie te Middeiburg geleid.
Na een kort onderzoek werden de heer S.
en zijne echtgenoote weer in vrijheid gesteld,
onder aanzegging zich ter beschikking van
den officier te houden voor eventueel nader
onderzoek.
Een onderscheiding.
De heer J. Ch, Groote, sergeant bij de
hospitaal-comp., alhier in garnizoen, ont-
ving heden de medaille in brons van de
Turksche Roode Halve Maan, met brevet
in het Turksch en afschrift van een schrij-
ven van het Hoofdbestuur van de Turksche
Roode Halve Maan.
Hem werd deze onderscheiding verleend
in verband met de diensten door hem ver-
richt als lid van de Nederlandsche ambu
lance onder leiding van Dr. G. W. S. Ling-
beek, die tijdens den Balkan-oorlog in
1912'13 in KonsLantinopel werkzaam was.
Een klavier-avond voor de mililairen.
Op uitnoodiging van het Comitd voor ont-
wikkeling en ontspanning der inilitairen,
werd alhier Maandagavond door den heer
Hugo van Dalen, professor aan het Kind-
worth-Scharwenka-Konservatorium te Ber
lijn, thans in garnizoen te Axel, een voor
de militairen van het garnizoen alhier toe-
gankelijke klavieravond gegeven.
We hadden werkelijk de opkomst drukker
verwacht, doch het aantal dergenen, die
waren opgcgaan naar de bovenzaal van het
„Hotel des Pays-Bas", was gering te noemen.
Toch gaf de heer Van Dalen weer zijn
programma met voile toewijding en verba-
zingwekkende virtuositeit. Het was eene
goede gedachte, dat de heer Dr. Ten Brug-
gencate voor de uitvoering omtrent enkele
nummers eene verklaring gaf. Daardoor
werd het aanhooren van deze voor het audi
torium vreemde muziek van stukken als
„Apres une Lecture du Dante" (Fantasia
quasi sonata) en „Funerailles", beide van
Liszt, zeer veraangenaamd en vergemakke-
lijkt.
Een warm applaus viel den heer Van
