iff*
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUW8CH-VLAANDEREN.
aELDLEENIHG
6296
Donderdag 4 November 1915.
55e Jaargang.
isa
MLUt ADVERTENTIEN
ABONNEMENT
Schoolgeid.
Schoolgeld.
groot 26400,— voor sctioolbouw
De Oorlog.
binnenlano.
Telefoon 25.
Dit BM verschijnt Maandag^, Woensdag- en
yriidanavonfl, nitgezonderd op Feestdagen, bij ie Firma P. J. YAH DE SAHDE te Ter Neuzen
Gemeente SAS VAN GENT.
F U1L L1T 0 M.
Per 3 maanden binnen de stad 1Franco per post voor Nederland 1.10.
Bij vooruitbetalingvoor Belgie /1.40, voor Ned.-lnd,e en Amenka 1.65,
Men0Ibonnferttez!chdbfj2de'uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alle
Boekhandelaren. Postdirecteuren en Brievenbushouders.
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meet 0.10
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de
prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tanef.
Inzending van advertentien voor 1 UUr op den dag der uitgave.
Oe toestandl.
Vreriesgeruchten.
Kragoejewatsj genomen.
Vredesonderhancielingen?
41)
1MIMUUI I I III III—
Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN,
brengen ter kennis dat het bohier No. 3 van net
schoolgeld voor bet middelbaar onderwijs in deze
gemeente, over het tijdvak van 1 September
31 December 1915, in afschrift, gedurende vijt
maanden op de secretarie der gemeente, voor een
ieder ter lezing is nedergelegd.
Ter Neuzen, den 1 November 1915.
Burgemeester en Wethouders vooruoemd,
J. HU1Z1NGA, Burgemeester.
L. WABEKE, Secretaris.
Burgemeester en Wethouders
brengen ter kennis dat het kohier No. 3 van het
schoolgeld voor het meer uitgebreid lager onder
wijs in deze gemeente. over het tijdvak van 1 Sep
tember—31 December 1915, in afschrift,gedurende
vijf maanden op de secretarie der gemeente, voor
een ieder ter lezing is nedergelegd.
Ter Neuzen, den 1 November 1915.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
L. WABEKE, Secretaris.
Bureemeestev en Wethouders van
SAS VAN GENT, brengen ter openbare
kennis, dat tot en met den 14 Novem
ber 1915 is opengesteld de inschrpving op
de geldleening dier gemeente
rente 5 's jaars, in aandeeien vai^
f 400,met aflossing van minstens
aandeeien op 1 December van ieder jaar
volaens loting.
De inschrpvingsbiljetten inoeten op ge-
noemd tijdstip vrachtvrij ten gemeentehuize
ingeleverd zijn.
De storting van het bedrag der aan-
Over eenigen lijd, zoo mogeiijk voor einde j
December, zal op nader aan te geven wijzt
getlegenheid worden gegeven om fouten m
de dan nog uiit te voeren besiteHingen te
hers tell en en waarschijnlijk ook om aanvul-
lingscontracten voor voorjaarslevering in h
zenden. (St.ct.)
Rusjand word. s.«eds Uraddig go- j den rug der
2 November. Allerzielen. De tweede, sc-
dert het begin van de gruwelijke moord-
partij, die men oorlog noemt, schrijft het
Al". Hbl.". De tweede herinnerlngsdag aan
de velen, die gevallen zijn, aan de taUoozen,
die hun leven hebben geoffard voor een
zaak, die zij rechtvaardig en goed achlten.
En met diepe en innige Ireurigbeid mag
men dezen dag het alterzielen-1 Led gedvJi-
ken, dat tevens. allerzielen-leed vertolkt:
„Ruht in Frieden, alle Seelen
Die Vioiibracht ein banges Qualen
streden bij Riga en Dunaburg, en ten Zui
den van de Pripjet. Maar heel veel veran-
dering komt daardoor in den toestand niet.
Bij Riga gingen de Duitsche troepen wat
vooruih Zij hebben ten W. en N.-W. van
Schlock hevig met de Russen gevochten;
maar het resultant is niet duidelijk. De
Duitschers melden, dat de Russische aan-
v,alien op hmine linie aan beide zijden van
den spoorweg ToekoenRiga werden afge-
slagab; de Russen, dat de Dnitschers ver-
geefsiche pogingen deden, om nog verder
vooruit te gaan.
Ook in het front bij Dunaburg wordt
hevig gestreden, en ook over het resultaat
daarvan loopen de berichten uiteen.
Nog steeds woedt de strijd om Komarof,
Weslelijk van Tsjartojrysk, en aan de Strypa,
waar de Russen een deel der vijandelij.ke
stcllingen bezetten; in bet Oostennjksche
bericht wordt alleen melding gemaakt van
algeslagen aanvallen en hevige gevechten,
die thans, nog voortduren.
len, en deze met zware verliezen
Grieksche greus konden terugslaan.
1
van
genomen inschriiving moet geschieden op
1 December 1915 ten kantore van den
Gemeente-Ontvanger.
Sas van Gent, den 30 October 1915.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
L. W. G. HOEFNAGELS.
De Secretaris,
F. STUB BE.
Het overlijden van gezant Regout.
De Paus ontving de weduwe van nu wijlen
gezant Regout met haar dochter en zoon
in particuliere audientie.
De Paus richtte woorden van troost
de weduwe en den zoon en prees den over-
ledene op wiens medewerking de Paus zu v
een groot vertrouwen had gesteld. (Msbd.)
Kunstmest.
De Kunstmest-commissie maakt bekend,
dat tot nader bericht, geen wijzigmgen
nicer kunnen worden gebracht m de door
haar aangenomen contracten en bestelkaar-
tel)e door haar ter aflevering aan bestellers
opueseven partijen mioeten volgens hare aan-
-wijzingen in ontvangst worden genonien,
ook at mochten de hoeveelheden verscbillen
die op de kaarten voorkomende. (Art. 5),
van
Op zulk een dag, ons lierinnerend de hon-
derdduizenden, die sedert vijftien maanden
zijn gevallen op de slagveldeu over de ge-
heele wereld verspreid, de talLooze belden
van alle natien, die bun jeugd en hun toe-
kom&t ten offer bracbten, dringt zicn op-
nieuw de schrijnende vraag op: Hoelang
no01, zai deze worstelstrijd voortduren, een
worsteiing zonder doel en zonder einde?
Hoelang nog zal de oorlog duren, die dui-
zenden en bonderdduizenden vrouwen toL
weduwen, kinderen tot weezen maakt"?
Telkens en telkens weer wordt de indruk
«ewekt, dat de vredesistemming toeneemt,
dat de gedachte veld wint, om een einde
aan den hopeilioozen en nutteloozen strijd te
maken. Doeh telkens wordt weer die indruk
weggevaagd door een hoog gebaar of een
krachtig woord. Het denkbeeld, dat de
wijziging in de versehillende kabinetten ons
nader tot den vrede zou brengen, werd weg-
genomen door Briand's woord,,dat dc
strijd zou worden voortgezet tot de alge-
heelie overwinning."
En opnieuw hebben de ge'allieerden zicla
verbonden, ditmaal ook met Japan, om geen
afzonderlijken vrede te sluiten, doeh alleen
gezamenlijk, als de eindelijke overwinning
zal *ijn behaald.
En daar ook de Centraal-Europeesche mo-
gendbeden tot vredesluiten tbans slechts ge-
neigd zijn, zoo zij dien vrede kunnen voor-
scbrijven, de „Pax Gerimanica dus, die ge-
beel Europa vreest, is er op vrede voorloo
pig nog wel niet te rekenen.
En zij wier woord gewicht in de schaal
kan leggen, wier opireden wellicbt met suc-
ces tot een vergelijk zou kmmen leidcn,
achten zich daartoe niet gerecbtigd, omdat
zij tusschen, niet boven de partijen staan.
Een toestand, die vreezen doet, dat aan
den wreeden en moeilijken strijd nog vooi-
eea*st geen einde komen zal.
In Frankrijk heeft het natte en mistige
weer zijn invloied doen gel den op de opera-
ties, die van weinig beteekenis zijn gewor-
den'. Slechts in Champagne werd de strijd
voortgezet om de Butte de 1 ahurc, die bij
een Duitschen aanval door de Duitsehers
was bezet, en die nu de Franschen poogden
te hernemen. Het gevecht, dat vrij hevig
schijnt geweest te zijn, en waarin behaLve
vele dooden en gewonden, ook aan beide
zijden gevangenen werden gemaakt, kon de
wederzijdsche positie niet wijzigen. De
Butte de Tahure bleef in Duitsche handen.
In Servie hebben de Duitsdie en Oosten-
rijksche troepen Kragoejewatsj bezet, de be-
laingrijke stapelplaats van oorlogsvoorraden
waar de .ammunitiefabriek en bet arsenaal
der Serviers zicb bevinden. Deze sterke S'e-F-
ling, waarin men een krachtigen tegenstand
der Servische troepen verwacbtte, is snel-
ler gevallen dan gedacbt werd. Door den
v.al van Kragoejewatsj konden de Duitsch-
Ooslenrijksche legers opnieuw meer naar
bet Zuiden oprulcken, en eenige donunee-
rende bergstellingen bezetten.
Het Bulgaarscbe leger van generaal
Rojadjef rukt, nu het de plaatsen Zajecar,
Knjazewatsj en Pirot bezel heeft, op in de
ricliting van Nisj.
Wanneer ook deze plaats zal genomen
zijn en de spoorwegverbinding Belgrado—
Tsjaribrod in Duitscb-Buigaarsche handen
zal wezen, zal bet doel der Centraal-Euro
peesche mogendhetden in zooverre bereikt
zijn, dat de spoorweg van Belgrado dus
van Duitschland en Oostenrijk naar Tur-
kije gebruikt kan worden voor het aanvoe-
ren van levensmiddelen en voorraden u.it
den Balkan en Ivlein-Azie naar Duitschland,
en voor het overbrengen van ammunitie en
troepen naar Turkije.
Waarschijnlijk om nu te tr,achten die
spoorwegverbinding op Bulgaarsch gebied al
te snijden, werden Fransclic en Engelsclie
troepen uit Saloniki, naar het „Berl. 1 age-
blatt" meldt, naar Kawalla, aan de Griek
sche kust, naar de Aegeische Zee overge-
bracht. Vandaar de insoheping dier troe
pen aan boord van de „Ireville
Deze troepen trekken eveneens door Grie-
kenland op naar de Bulgaarscbe grens. Het
is echtea- een lange weg van de Grieksch-
Bulgaarsehe grens, door een woest en bijna
onbegaanbaar bergland, naar Philippopel,
waar de spoorweglijn van Tsanibrod over
Sofia naar, Konstantinopel langs loopt.
Een ander deel der troepen, die in Salo
niki waren geLand, zijn naar het Servische
front gezonden. Deze troepen vechten in
het Zuiden, in bet gedeelte tusschen de
Grieksche grens en Bulgarije, bij Rabrovo
en Walandowol De berichten over dit ge
deelte van het oorlogsterrein zijn niet heel
duidelijk.
In een Fransch telegram werd medege-
deeld, dat de Bulgaarsche troepen voor de
Franscbe moeten terugtrekken.
Van Bulgaarsche zijde wordt echter ge-
meld, dat de aanval over Walandowo op
Stroemnitza door de Franscbe landingstroe-
pen werd ondernoanen, doeh zonder behoor-
lijke terreinkennis, zoodat de Bulgaren in
Een bericht, door de „Times" uit Boecha-
rest ontvangen, deelt mede, dat op^ 29 Dc-
tober reeds Russische troepen te Warna
de Bulgaarsche havenplaats aan de Zwarte
2ee zouden zijn aan land gezet.
Dit bericht is kLaarbbjkelijk onjuist. Niet
alleen omdat het in de Russische mededec-
lingen niet wordt gemeld, en evenmin in de
Bulgaarsche, maar ook omdat de sche-
pen van de Russische Zwarte Zeevloot zicli
bepaald hebben tot de beschieting van de
haven van Warna, doeh zonder gepoogd te
hebben, er tot een Landing over le gaan.
Na de besehieting is de Russische vloot
in OosMijke ricliting weder weggestoomd.
Von Wiegand, de ooblogscorrespondent van
de „N. Y. World", die een bezoek heeft ge
bracht te Weenen en Boedapest, seint, naar
uit laatstgenoemde stad aan de „N. Crt.
wordt geseind, dat volgens zijn informaties
Servie vrede zoekt te1 sluiten en dat Italic
reeds herhaaidelijk op niet-officieele wijze
heeft gepoist over de mogelijkheid om tot
vrede te geraken.
Men was in kringen van bet Duitsch-Oos-
tenrijksche bondgenootschap van oordeel,
dat de Franscbe kabinetswijzigiug ook voor-
namelijk had geloopen over de vraag of
Frankrijk al dan niet zijn vrijheid voor b'el
sluiten van ©en afzonderlijken vrede zou
hernemen.
De verwoesting en de wanhopige toestand
in .Servie, liadat een tientali dagen geleden
was gebleken, dat de Entente wel niet bij-
Ujds afdoende hulp zou bieden, deden de j
Servische regeering door bemiddeling van
zekere kanalen aan Duitschland en OosLen-
rijk vragen of een vrede mogeiijk was, waar-
bij Sea-vie geen gebied zou beboeven af te
staan. H# antwoord was afwijzend om
dat met Bulgarije overeenkomsten bestaan,
waardoor handhaving van Servie's gebieds-
integriteit onmogelijk is. Wel verklaarde
men zich bereid tot nadere besprekingen.
Van een zijde, die met de regeeringen van
Berlijn en Weenen in verbinding staat, \ei-
nam Von Wiegand voorts, dat door parti
culiere relaties van Von Bulow nog \oeling
beslaat tusschen Italic en Duitschland.
Tweemaal beproefde Italie te polsen over
de mogelijkheid van ©en vrede met OosLen-
rijk. Met Duitschland is Italie immers offi-
cieel niet in oioirlog. Maar Duitschland ant-
woordde, dat het de zaak geheel aan Oos
tenrijk moest overiaten en op dat land geen
press.ie meer kon oefenen ten gunste van
Italie. Men beweert, dat in Italie ook hi
verhand met deze pogingen sommige per-
sonen zeer sterk tegen deelneming aan de
Balkan-expeditie waren, omdat zij in elk
geval een oonflict met Duitschland wilden
vermijden.
De correspondent vernam echter, dat Oos
tenrijk over een vrede met Italie niet denkt.
Het zal met Duitschland, Turkije en Bul
garije gezamenlijk vrede sluiten als de lijd
daar is, behalve met Italie. Dat is Oostcn-
rijks particuliere aangelegenlieid, die bet
alleen wil afdoen. Italie wordt van houw-
breuk beschuldi.gd en Oostenrijk wil geen
vrede met Itailitj, tenzij dat land zoo is uit-
geput, dat bet als tegenstander niets meer
beteekent en als bondgenoot geen waarde
meer heeft.
In verhand hiermee hopen Duitschland
en Oostenrijk bun positie in de Middelland-
sche Zee zeer te versterken of door een
vloolbasis op een Italiaansch eiland, of door
het in bezit nemen van Italiaansche kolo-
nien in Afrika. Van Itatie's hoofdgebied wil
Oostenrijk niets afnemen.
In Weenen en Berlijn gelooft men, dat de
commissi© van buitenlandsche zaken uit de
Fransche Ivamer onlangs eenstemmig heeft
besloten, dat de overeenkomst tusschen de
geaitieerden oan geen afzonderlijken vrede
te sluiten, alleen de toen aan de regeering
zijnde kabinetten bond. Men beweert, dat
Koning George zicli in verband hiermede
haastte, met Poincare te gaan confereeren,
opdat Frankrijk ook in geval van den val
van het Fransche kabinet, zich zou liouden
aan de afspraak.
De correspondent legt er nadruk op, dat
bij voor de juisthcid zijner informaties niet
kan instaan, maar er wordt in de hoogste
Duitsch-0 ostenrijksche kringen geloof aan
gehecht.
Daarentegen is er geen enkele aanwijzmg,
dat Busland den vrede zou zoeken.
Officieel wordt gemeld, dat de stad Kra
goejewatsj in Servie waar bet groote ai-
senaal en ammunitiedepot zich bevindt
door de Duitsche troepen genomen is.
Er gaan weer geruchten van vredesbespre-
kingen, die via Washington, reeds aan den
gang zouden zijn. Het kwam hi crop neer,
dat er opnieuw vredesvoorstellen van
Duitschland uitgaan. De Duitsche Keizer
had met Gerai-d, den Amerikaanscben ge
zant te Berlijn, een ges.prek geliad en daar-
in zouden vredesvoorstellen besproken zijn.
Te Washington verwacht men een rapport
van Gerard. Men acht bet daar thans den
besten tijd voor Duitschland om vrede le
sluiten.
Maar het is niet aan Duitschland alleen,
om te beslissen of er vrede zal worden ge-
stolen. Tot dusver waren alle ministers van
de geallieerde mogendheden eenstemmig in
bun verlilaringen, dat er tliansi geen sprake
van vrede kan zijn.
President Wilson is, volgens den Wasb-
ingtonsehen correspondent der „Dahy
News", niet geneigd om naar aanleiding
van de vTedesbesprek.ingen, die tusschen
den Keizer en den Amerikaanscben gezant
te Berlijn beeten te zijn gevoerd, stappen
te doen, zonder voiledige machtiging van
de Entente-mogendbeden. Hij zal de Duit
sche voorsLollen welwillend ontvangen, doth
ze eenvoud,ig aan de Entente-mogendbeden
overbrengen.
Maar reeds komt een tegenspraak van
het vredesgerucht. De Berlijnsche corres
pondent van „De Tijd' meldt, dat men in
bevoegde kringen te Berlijn aan de in het
bui tent and loopende geruchten over vredes-
pretiminairen niet veel waarde heehl, al-
thans niet voor zoover zij heeten, van Ber
lijn te zijn uitgegaan. Een tegenspraak kan
spoedig worden tegemoet gezien.
Intussclien weet de Londensche corres
pondent van „De lijd te berichten.
Telegrammen uit Washington houden niet
de meeste stelligheid vol, dat er ernsiige
teekenen zijn, welke hoop geven op een
spoedige beeindiging van het Europeesche
conflict.
De Amerikaansche gezant te Berlijn sein-
de aan president Wilson een relaas van een
onderlioud met Keizer Wilhelm, waarin deze
opnieuw verklaarde, dat Duitschland slechts
om een eervollen vrede heeft gevochten en
elk oogenblik bereid is. dienovereenkomstig
voorsteilen in overweging te nemen.
Donderdag heeft Minister Lloyd George
in het Engetsche Lagerhuis beslist ontkend,
dat er onderhandelingen waren gevoerd tus-
Als Hendrik er aan dacht, hoeveel aitentie
Marie voor den verwaanden politie-agen
Mutter had getoond, dan kookte hij van
wrok en veracbting. Maar hi] kon bet me
nataten aan haar te denken. Vr^d toch
dat hij telkens weer aan haar dacht. Steed
zag hij haar, nu eens zoo dan weer zoo,
waar zij heelemaal niet was. en met zijn kon.
En als zij hem werkelijk in den weg kwam,
dan was het hem, alsof hij een steek kreeg,
en iemand hem bij de haren pakte en hem
naar haar toetrok. Stond hij vlak voo
haar, dan kon hij zich bijna met bedwm-
gon, om haar te omh-elzen. Hi] bedwong
zich echter, zette een boos gezicht en nam
een stramme houding aan. Iiet was natuur-
lijk geen wonder, dat hij zijn goed hunieur
bii die kwetling verloor.
Liesbet bemerkte bet minste van de on-
aangename stemming, die in liuis heerscbte.
Zij had zich nooit bij zonder veet bemoeid
met haar huisgenooten en, zij was nu zelt
veel te veel met haar eigen gedacbten ver-
vuld. n
Korten tijd na de Markt had een marseh-
lcraamster, die met lirmengoed, band, knoo-
pen en allerlei andere kleine dingen op de
boerderij kwam, haar in t geheim ter zijde
genomen en uit een doek een brief gehaatd,
dien zij haar gegeven had met de bood-
schap: „Hij had gezegd, dat zij niet mocht
wegblijven."
Toen Lieze in groote spanning den bnel
opemde, schrok zij. Hij kwam van den land-
bouwkundige Ohlke.
De jonge man schreef:
„Lieve Lieze
Ik voel het, dat je schittert en licht onder
de boeremneisjes. Vergis ik mij niet, dan heb
ik bet voon-echt, door je bemind te wor
den. Toon het mij, mijn aangebedene, en
kom morgennamiddag om vijf uur naar het
hunnebed achter uw dorp. Hier wacht ik
je met open arm en.
Uw innig toegenegen
Arthur Ohlke."
Liesbet stond als verstijfd. Zij had allijd
gewenseht, dat een heer, die meer was dan
zij en de haren, om haar zou komen. De
Ohlkes hadden een mooie zaak in Celle.
Als Arthur Arthur, wat een deftigenaam!
als die met haar huwde, dan kwam zij
in de stad en werd een aanzienlijke dame.
Maar van huwen schreef hij geen woord.
En zou zij hem dan werkelijk mogen heb
ben? Er kwam iets in haar op, dat „neen"
zeiide. Neen neen! Dansen, heel graag,
hij danste heerlijk, maar had zij zich niet
hoofdzakelijk met hem bemoeid, om haar
neef ergernis te geven? Fedor, die slechts
wijze raadgevingen en bertspingen voor had,
en zich allijd veel met Marie bemoeide!
En nu haar gedachten zich op Fedor
richtten, zooals dikwijls gebeurde, voelde
zij toch, dat zij met Ohlke geen liefdes-
betrekkingen zou kunnen of mogen aan-
knoopen.
Zij zou niet naar het hunnebed gaan, zij
wilde zich door hem niet laten kussen! Hij
zou tevergeefs op haar wachten.
Maar de zaak kwam haar toch steeds
weer iu de gedachten. Zij vond zich zeer
braaf, dat zij aan de verleiding weerstand
bood. Kon zij toch maar alles aan Fedor
zeggen, en zich dan door Fedor laten prij-
zen!
Grootvader vroeg op zekeren dag aan Hen
drik, of hij niet eens aan trouwen dacht.
Hij wist er wel eene voor hem, die vroo-
lijk en gezond was en goed kon werken.
Bij' deze woorden keek hij Hendrik eens
van terzijde aan.
„Ah", dacht deze, „grootvader staat aan
mijn kant, dat is veel waard. Het hloed
steeg hem naar het hoofd, maar hij verti ok
geen spier in zijn gelaat en vroeg, of hij
spoedig de haver zou kunnen maaien, wat
grootvader daarvan dacht. Deze zeide, dat
de tijd daarvoor spoedig a an b rail. En daar-
bij dacht hij, de jongen laat zich niet be-
praten. Al hield hij zich dom, toch heeft
liij er wel lust in. Die mooie sterke men-
schen passen bij elkaar. De oude hoopte.
dat er nog wel iets zou van komen, en wat
hij Marie wilde schenken, bleef dan in de
familie.
Op zekeren dag zeide hij„Kom, Marietje,
ik zal je de pruimen eens laten zien, die
de Beermans dit jaar krijgen." Hij legde,
zooals hij gewend was geworden, zijn rech-
terarm op haar schouders, zoodat haax-
blond hoofd uit de kromming van den elle-
boog vooruit stak, en bracht haar naar het
gr as veld, achter het huis. Hendrik s
zich schoorvoetend bij hen aan.
De vruchtboomen waren goed beladen,
alle vrucliten werden hier bij den warmen
zonneschijn groot en rijp. De pruimen wer
den blauw, de appels. kregen roode plek-
ken, en de peren hingen in groote hoeveel-
heid aan de takken.
„Ik kan het bijna zdf niet gelooven, dat
ik hier alles zoo heb zien groeien", zeide
Marie met een lachend gezicht om zich
heen ziend. „In Berlijn, waar de vruchten
zoo duur zijn, heb ik ze altijd voor een
groot wonder uit verre streken gebouden.
Dikwijls. bracht oiom Hans een paar kersen
of een peer voor mij mee. Ook Florian,
mijn speelmakker, gaf mij wel eens iets,
maar veel was, het niet, hoe heerlijk het mij
ook smaakte."
Florian, wie was dat?" vroeg de oude
wantrouwend, en de jonge man aan haar
sloot I waar
andere zijde luisterde scherp toe.
„Flori,an is de zoon van onzen liuisheer,
een jaar jonger dan ik, een bleek, zwak
ventje, maar een goede jongen", antwoordde
zij onbeschroomd.
Die woorden schenen haar beide geleiders
te bevredigen.
Daar de weg smaller werd, liet grootvader
het meisje alleen vooruitgaan. Zij naderden
nu het eind van den tuin, vanwaar men
den molen in de verte kon zien.
Het bruggetje over de beek lag voor hen,
waar zooals haar moeder had geschre-
ven de jonge boer haar, op dien laatsten
avond voor haar vliuc'ht, met haar beminde
had aangetroffen. Toen zij zoo in de nabij-
heid van die plek kwam, werd haar hart
zonderling ontroerd.
Het levenslot van haar ouders, dat hier
was beslist, hield al hare gedachten eenige
oogenblikken bezig. Zij hoorde achter zich
de beide mannen eenige woorden wisselen,
maar zij sloeg daar geen acht op.
Toen zij achter zich keek, was grootva
der weg. Hendrik kwam bij haar, en zij
keerde zich om.
Met een lichte trilling in zijn stem zeide
hij: „Grootvader wou naar huis."
Langzaam liepen zij naast elkaar voort.
Zij zwegen beiden, maar huime gedachten
waren met elkaar bezig.
(Wordt vervolgd.)
