algemeen nieuws- en advertentieblad voor zeeuwsch-vlaanderen.
No. 6268.
Dins dag 31 Augustus 1915.
55e Jaargang.
De Oorlog.
ABONNEMENT:
ADVERTENTIEN
Telefoon 35.
Bit Blad verschijnt Maandag-, Woensdag- en Yrjjdagavond, nitgezonderd op Feestdagen, bjj de Firma P. J. YAW DE 8ANDE te Ter Nenzen.
B1NNENLAND.
Per 3 maanden binnen de stad 1.—Franco per post voor Nederland 1.10.
Bij vooruitbetalingvoor Belgie /1.40, voor Ned.-Indie en Amerika 1.65,
overig Buitenland 2.
Men abonneert zich bij de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alle
Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders.
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer f 0.10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de
prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief.
Inzending van advertentien voor 1 uur op den dag der uitgave.
Hofberichten.
H. M. de Koningin is "Vrijdagavond te
half tien met prinses Juliana per Staats-
spoor van ,/het Loo" in de residentie terug-
gekeerd.
I^oningin en Prinses maakten de reis
herwaarts in het vorstelijk salonrijtuig,
dat in den gewonen reizigerstrein was ge-
plaatst.
Ter weerszijden van het voor den ko-
ninklijken wachtsalon vrijgehouden perron
stond een talrijk publiek, dat H. M. en
het Prinsesje hartelijk toejuichte, terwijl
een militaire wacht van grenadiers, welke
aan een der zijden van het perron voor het
publiek had postgevat, de militaire eer-
bewijzen bracht.
In de Rijnstraat werdeD Koningin en
Prinses met luide hoera's begroet van de
talrijke menigte, welke daar, niettegen-
staande het vrij late avonduur, de terug-
komst van de vorstelijke personen v'er-
beidde.
In hofauto's werd naar het ,/Huis ten
Bosch" gereden.
Vrijdagmiddag ontving de Verbandwatteu-
fabriek te Ernst bezoek van Prins Hendrik.
De geheele fabrikatie werd den Prins ge-
toond, die daarin veel belang stelde.
Alvorens naar het Loo te rijden, teekende
de Prins zijn naam in het Guldenboek.
(H. Crt.)
Defensie-sloep omhoog gevaren.
Men meldt uit Brielle aan de „Maasb.":
Bijna had zich op de Brielsche Maas we-
derom hetzelfde treurspel afgespeeld met de
defensie-sloep als de vorige maal, dioch op
eenigszins andere wijze:
Vrijdagavond ging de defensie-sloep oin-
streeks 9 uur halftij voor anker nabij het
Molenhaventje. De sloep bevond zich boven
een steenen berm en zat wijl het water val-
lende was, spoedig omhoog. Zondagmorgen,
omstreeks vier uur, met den vloed, zou ze
vlot gekomen zijn, indien er niet drie a vier
gaten met het omhoog varen in de kiel van
de sloep waren geslagen.
Van de vijf manschappen, .die zich in de
sloep bevonden, sprougen twee over boord
en bereikten zwemmende den kant; de drie
overige sprongen in een vlet en namen het
zinkende defensie-vaartuig op sleeptouw en
kwamen behouden in de Brielsche haven
aan.
Gelukkig was het weer zeer gunstig; er
was niet de minste wind en de maan be-
gunstigde met haar licht het werk.
De jongste rede van den Duitschen
RijJchkanselier
In een artikel „Niet opzweepen" zegt „Het
Huisgezin" o.a.:
In de verklaring van den Rijks kanselier
zien wij geen bedreiging van onze zelfstan-
digheid, om de eenvoudige maar afdoende
reden, dat wij ons van elk compromis met
Engeland en Frankrijk volkomen hebben
vrijgehouden, onze neutraliteit tot den dag
van heden hebben gehandhaafd, getoond
hebben voor de handhaving dier neutraliteit
alle offers over te hebben, nu en in de toe-
komst.
Duitschland heeft, als het er op kan af-
gaan, dat wij onze zelfstandigheid wenschen
te bewaren en voor geen intriges van der-
den toegankelijk zijn en 't kan daarop
F E XT I L L E T 0
22)
Marie trok de knoopen van haar kleeren
los. Plotseling greep zij de handen van
Jeanne: „Lieve, beste sta mij bij ik
kan niet ik moet weg!"
„Weg? Maar je bent toch gehuwd
zijn vrouw!"
„Je zutt me toch niet verraden, lieve,
zoete Jeanne? Ik smeek het je, help roe!"
Jeanne begreep er in het eerst niets van,
maar haar verbazing week, en zij kwam tot
nadenken. Wilde de mededingster nu nog
plaats voor haar maken? Dan mocht zij
toch weer hopen. Hoe kon zij zoo dom
zijn, een plan te willen verhinderen, dat
haar voordeel kon aanbrengen? Bevend sta-
melde zij: „Waar denk je aan je kan toch
niet
„Wat geef ik om die schrijverij op het
raadhuis? Je weet toch, Jeanne, dat ik met
een beklemd hart ja zeide, slechts, om
mijn vader uit den nood te redden." Bevend
door haast en ongerustheid trok zij haar
zijden japon uit en schopte die met haar
voet weg. „Hoor eens, Jeanne, oom Hans
heeft een erfenis gekregen, hij wil papa
helpen, nu behoef ik mij niet op te offeren.
Getrouwd zijn wij toch nog niet. Wat kan
Goldammer doen, als ik weg ben?"
afgaan ons gebied niet noodig om zich
tegen Engektnd te verweren. Wij zijn feite-
lijk een naluurlijke schutsmuur voor
Duitschland in het Noord-Westen.
In de uitlating van den Duitschen kanse
lier vinden wij geen reden tot grooter onge
rustheid dan de onzekerheid van den toe-
stand vanzelf meebrengt.
En niet gaarne zouden wij onze Regee-
ring voorschrijven, te Berlijn een nadere
verklaring te eischen.
Mocht onze Regeering zich intusschen ze-
kerheid willen verschaffen, dat de woorden
van den Rijkskanselier geen bedreiging van
onze zelfstandigheid inhouden, dan zou het
nog kunnen zijn, dat politieke redenen noop-
ten, het antwoord vooralsnog niet publiek
te maken.
Wie altijd naar Berlijn kijken, vergeten dat
Londen en Parijs er ook nog zijn en dat
lang niet vaststaat, dat men daar ons even
goed gezind is als in Duitschland.
Als Engelsche en Fransche dipiomaten
over ons lot te beslissen krijgen, dan moet
men zich vooral niet voorstellen, dat die
zooveel belangeloozer zijn dan de Duitsche.
En in 't algemeen achten wij het verkeerd
om een uitlating, die in zich niets veront-
rustends voor ons land heeft, een anti-Duita
sche stemming onder ons volk te wakkeren.
Neder land's positie
Het is eigenaardig en komt in dezen oor-
logstijd meermalen tot uiting in de pers
zegt het „Centrum" hoezeer sommigen of
misschien wet velen, nog bevangen zijn
door de herinnering aan hetgeen ons volk
in vroeger eeuwen te land en vooral ter
zee vermocht.
Vandaar de krijgshaftigheid in woord en
gebaar, die zonderling aandoet.
Wij hebben reeds 'n paar malen hooren
en zien herinneren aan 1672, alsof wij niet
leefden in 1915 en de rol en de posilie, welke
Nederland thans zijn aangewezen, niet he-
melsbreed verschillen van die in de zeven-
tiende eeuw.
Toenmaals behoorde de Republiek der
Zeven Provincien, hoe klein van omvang,
tot de groote mogendheden in Europa, die
bondgenootschappen aanging met de mach-
tigsten en die machtigsten ook met geweld
van wapenen vermocht te weerstaan.
Wij mengden ons in de conflicten van
andere rijken, sehreven hun meer dan eens
de wet voor, lieten onze v.lag wapperen en
ons geschut bulderen in de Noordelijke en
Zuidelijke wateren van Europa, en spraken
een soms beslissend, altijd zwaar wegend
woord mee in de „hooge politick" van ons
werelddeel.
Het was de „gouden eeuw"; maar een
eeuw, die bij alle schittering ook haar scha-
duwen had, en die men om de vele oor-
logen, waarin wij gewikkeld werden, waar-
lijk niet behoeft terug te wenschen.
Nederland's positie in Europa is thans een
andere, maar zij behoeft daarom niet min
der eervol te wezen, wanneer wij slechts
goed begrijpen wat deze tijd van ons eischt.
De werken des vredes zijn voor land en
volk van oneindig hooger waarde, dan het
geweld van den oorlog; en het zijn die wer
ken, waarin een land lalts het onze zich thans
waarlijk groot kan toonen, zichzelven en de
menschheid ten nutte.
Regeeringsvarliens.
De Minister van Landbouw heeft een cir-
eulaire aan de burgemeesters gezonden met
de mededeeling, dat de gevormde reserves
het mogeUjk maken, gedurende de maand
September varkens beschikbaar te stellen:
„Hij Iaat je niet gaan, hij doet het niet!"
„Wel zeker, wanneer ik het hem vroeg
zij trok haar gewone zwarte laarsjes
aan.
Toen viel juffrouw Duvernier haar om
den hals. „Je wilt hem werkelijk de vrij-
heid geven?"
„Gaarne, gaarne, maar laat mij gaan',I
Ik weet, dat ik geen minuut te verliezen
heb."
De vriendin hing haar om den hals en
deed haar bijna stikken, zoo kuste zij haar.
.,,0 Marie, beste Marie, als je gaat o, dat
geheel onverwachte geluk op het laatste
oogenblik
„Help mij, asjeblieft! Ja, het moge tot
je geluk strekken, Jeanne. Gauw mijn wol-
len japon.
Zoo nu de vilten hoed en de oude
blouse. Wat moet ik nu nog in den hand-
koffer doen? Hier eenige hemden, mijn
liclitblauwe japon, schorten en kousen."
Zij pakte alles bij elkaar.
„Zoo sJuit nu maar dicht!"
Toen scheurde zij een paar blaadjes uit
haar notitieboekje en schreef bij de tafel
staand in vliegende haast met potlood aan
haar vader.
Jeanne Duvernier, van opwinding been en
weer loopend, trachtte den boel een beetje
op te ruimen, maar in haar verstrooidheid
maakte zij het nog erger. Allerlei gedach-
ten jaagden haar door het hoofd. Hij zat
mij weer gaarne willen hebben. Ik troost
hem, ik ben zijn goede engel. Onze harten
te. voor de gemeenten, die ze nu reeds
ontvangen;
2e. voor de gemeenten, die, hetzij afzon-
derlijk, hetzij te zamen met anderen, per
week minstens 20 stuks kunnen ontvangen;
een en ander onder een aantal voorwaarden,
waarbij nu nog meer nadruk is gelegd op
deskundig toezicht, om er tegen te waken,
dat de voor de consumptie geschikte deelen
niet langs meer of minder omwegen terecht-
komen bij de vleeschwarenfabrikanten, die
deze dan in een of anderen vorm weer uit-
voeren.
Aan gemeenten, die door bemiddeling van
het Itijks Centraalbureau varkens ontvangen,
kan geen spek geleverd worden.
De algemeene voorwaarden zijn:
a. De gezamenlijke slachters moeten, be-
halve de varkens, die door tusschenkomst
van het Rijks Centraalbureau geleverd wor
den, voor onmiddellijk gebruik ter plaatse
nog zooveel varkens slachten, dat het slacht-
gewicht daarvan temninste 1/3 bedraagt van
dat der varkens, die door tusschenkomst
van het Rijks Centraalbureau geleverd wor
den.
b. De slachling der door tusschenkomst
van het Rijks Cenlraalbureau geleverde var
kens geschiedt onder voortdurend deskundig
toezicht, welk toezicht ook op de weging
wordt uitgeoefend, terwijl alle geslachte var
kens (dus ook de dieren, die bijgekocht wor
den) zoodanig worden gestempeld, dat alle
deelen steeds herkenbaar zijn als afkomstig
van een varken, bestemd voor binnenlandsch
verbruik, terwijl het stem pel tevens aangeeft
de gemeente, waarin het varken geslacht is.
c. Waarborgen moeten worden gegeven,
dat at de voor consumptie geschikte dee
len dezer varkens verbruikt worden in de
gemeente of haar naaste omgeving.
Ter bereiking van dit doel verzoek ik u
de slagers te verplichten niet anders te leve-
ren dan aan directe verbruikers door ver-
koop in het klein.
Uitzondering hierop kan gemaakt worden
voor het niet en detail verkochte vette en
magere spek en kluiven welke mogen wor
den ingezouten. Het gezouten spek zat, mits
in goeden toestand zijnde, desgewenscht door
tusschenkomst van het Rijks Centraalbureau
worden afgenomen tegen prijzen, in behoor-
lijke verhouding staande tot de prijzen,
waartegen het spek in uw gemeente in het
klein wordt verkocht.
De beschikbaar gestekle varkens moeten
binnen 24 uur na aankomst der dieren, vol-
gens de eischen van het vak worden ge
slacht.
Bij vergelijking van clit rondschrijven met
den inhoud van mijn rondschrijven van 9
Juni jl. over hetzelfde onderwerp, zal blij-
ken, dat nog meer nadruk is gelegd op des
kundig toezicht. Tot dusver was dit toe
zicht niet altijd en overal voldoende, en als
gevolg daarvan ontstonden ontoelaatbare
praklijken, waarvan zoowel de consumenten
als de leveranciers der varkens de dupe wer
den.
De dorpsslagers.
Te Utrecht vergaderden de slagers uit de
verschillende provincien, bijna het geheele
platteland vertegenwoordigende.
Als voorzitter fungeerde de heer Vooys,
uit Warmond.
Zakelgk werd de toestand besproken,
waarbij scherp werd gehekeld de achter-
stelling der dorpsslagers voor 't verkrijgen
der Regeeringsvarkens, en het sluiten van
de grenzen voor een maand onvoldoende
zullen elkaar verstaan. En dan richt men
later zoo'n bruiloftsfeest voor mij aan!"
Marie schreef ondertusschen:
Lieve Vader!
Wees niet boos, dat ik u nu verlaat,
Hans heeft geld, hij koopt u vrij van Gold
ammer, en hij zorgt voor u. Ik ga maar
het is beter, dat u weet niet waar been.
Maak u maar niet ongerust. Ik schrijf aan
Goldammer. Die echtverbintenis zou mijn
ongeluk geweest zijn.
Uw trouwe dochter."
Zij sloeg het vel dubbel en adresseerde
het.
Aan Goldammer schreef zij
„Gij wist reeds lang, dat ik het huwelijk
met u verafschuwde. Door onzen treungen
toestand hebt gij mij echter gedwongen.
De oorzaak is nu vervallen, men zal u onze
schuld betalen. Ik verscheur de papieren
keteijs, van dezen morgen, ik ga weg en
keer nooit bij u terug. Ik ben vrij, gij zijt
het ook.
Marie."
Op dit blad legde zij den ring met ge-
loof, hoop en liefde, den trouwring en de
earned broche. Hoe gauw zij dit alles ook
deed, het ging Jeanne niet snel genoeg. „Ik
smeek je mijn God het rijtuig komt
de huwelijkskoets snel, snel! en hij,
Anatole, kan elk oogenblik hier zijn, om je
te halen."
De mogelijkheid deed Marie beven, zij
greep den handkoffer en snelde naar de
deur. Daar werd aangeklopt.
geaeht en minstens 3 a 4 maanden noodig
geoordeeld.
Ook werd met cijfers aangetoond, dat de
levering van Regeeringsvarkens 70or 35
cts. kon geschieden.
Een motie, ingediend naar aaoleiding van
het beweren des Ministers, als zouden er
geen varkens meer zijn, waarom de dorps
slagers ze niet kregen, terwijl bleek dat er
een groote reserve was, waarvan nu nog
de steden bediend worden, hield men voor-
loopig nog in petto.
Besloten werd alien burgemeesters te
verzoeken hun verzoek te steunen en verder,
dat 5 personen uit de vergadering naar
den Minister zullen gaan, om dezen te ver
zoeken niets anders dan gelijke rechten
als ieder ander Nederlander.
7000 KG. Uaas In beslag genomen.
Bij een kaasbandelaar te Amsterdam is op
grond van de levensmiddelenwet, niet minder
dan 7000 kilo kaas in beslag genomen.
De aanleiding hiertoe was, dat men reden
bad om aan te nemen dat de kaas zonder
consent zou worden uitgevoerd, scbrijfthet
//Hbl." De in beslag genomen voorraad
is opgeslagen in het oude Entrepot.
Gewetensgeld.
De Minister van Finaneien maakt in de
//St.-Ct." bekend, dat, ten beboeve van
's Rijks schatkist, van een onbekende, onder
letters P. P., is ontvangen f 160 aan bank-
biljetten, ter voldoening van te weinig be-
taalde vermogensbelasting.
Een afzondes*Sijke wrede met
Rusland aaiistaande
Volgens den „Tijd"-correspondent te Keu-
len gaan in Duitschland verwarde en opge-
wonden geruchten over een afzonderlijken
vrede met Rusland, die binnenkort zou wor
den gesloten.
De informaties, die de correspondent in-
won, komen hierop neer:
De toestand van het Russische leger wordt
niet meer uitsluitend door Duitsche militaire
autoriteiten onhoudbaar geaeht. Het gebrek
aan munitie, de ontreddering in sommige
takken van dienst, militaire oneenigheden en
moeilijke binnenlandsche politieke verwik-
kelingen sluiten niet enkel een offensief van
Russische zijde voor afzienbaren tijd uit,
maar maken ook het oogenblikkelijke de-
fensief tofe^een gevaarlijke operatie.
Rusland overweegt dus de mogelijkheid
van het behoud van zijn tegenwoordig ge
bied. Tot deze overweging dragen ernstig
bij de tegenslag aan de Dardanellen, die
Rusland afgesloten liouden op een wijze,
waarvan men Zich in het overig Europa
niet voldoende rekenschap geeft, de opeen-
hooping van voorraden en de verstopping
van voor het geregelde leven noodzakelijke
vbrkeer, de stilstand der krijgsverrichtingen
in het Wes.ten, het geringe uitzicht van den
toestand op den Ralkan en moeilijkheden,
die met de Entente-machten zijn gerezen.
Van den anderen kant zou er Duitsch
land alles aan gelegen zijn, de overwin-
ningen in het Oosten te kunnen uitbuilen
voor den algemeenen toestand en tevens
om het gevaar te ontgaan van een avon-
tuurlijke overwintering in de sneeuwvelden.
De centrale mogendheden en dit is aan
Beide vrouwen verslijfden van schrik;hare
harten klopten snel; in spanning keken zij
naar de deur. Was dat de bruidegom?
Schuchter werd de deur half geopend, en
Hans Assets angstig gezicht verscheen in de
opening. „Maak af, Marie hij zag Jean
ne en deinsde terug.
„Ik maak at, dat ik weg kom!" riep
Jeanne. „Om alles in de wereld mag hij mij
hier niet vinden!" Zij nam haar sleep bij
elkaar, snelde Hans voorbij en vloog de
trap af.
„Kom, oom!" Marie trok Hans met zich
mee. „Gauw, gauw, naar de lift. Het is
veiliger, dat wij daarmee gaan anders
kunnen wij Goldammer nog op de trap ont-
moeten."
Zij trok de deur der lift open en sprong
er in. Hans volgde bereidwillig, zonder nog
te weten, wat zij wilde doen.
Het hondje stond buiten en blafte hen na.
Marie liet haastig het touw door haar
handen glijden, zoodat zij vlug daalden. Zij
was niet in staat op de vragen van haar
begeleider te antwoorden; zij hoorde nau-
welijks wat hij zeide; zij was geheel door
haast en spanning vervuld.
Zij kwamen beneden aan, de lift klikte in
de veer vast. Met schuwen blik keek Marie
in de gang. Niemand was er te zien. Zij
staple uit de lift, Hans volgde.
Met twee schreden was zij bij de deur,
nu stonden zij buiten, de deur viel achter
hen in slot. Zij ademde kalmer, maar zij
was nog niet gered. Zij liep over de bin-
Rusland niet onbekend gebieven zou
den op het oogenblik edelmoedig jegens den
teruggedrongen tegenstander kunnen zijn.
Een en ander heeft er toe geleid, dat men
elkaar niet in onwetendheid heeft gelaten
over hetgeen wenschelijk zou heeten. In
verband daarmede is ook nog geen defini-
tieve beslissing bekend gemaakt omtrent het
geen met het toekomstige Polen zal gebeu-
ren. Daar echter reeds van Russische zijde
een zekere zelfstandigheid aan de thans door
de centrale mogendheden bezette Poolsche
streken was toegezegd, en voor Duitschtand
en Oostenrijk-Hongarije een zelfstandig Po-
Ienrijk onder zekere voorwaarden niet ge
heel ongelegen zou komen, is op dit punt
dus een overeenstemming zeer wet mogelijk.
Voor Rusland zou thans een vrede niet be-
jiaald vernederend behoeven te zijn, indien
het aan Oostenrijk een zeker controle-recht
over Servie zou toekennen, terwijl dan aan
Turkije de vrije hand in Azie zou worden
gelaten.
Berlijn is op het oogenblik de wisselplaats
van gedachten over een en ander, en of-
schoon de Duitsche pers stellige wenken
heeft gekregen om op het punt van moge-
lijke vredesonderhandelingen niet voorbarig
te zijn, zou de afkondiging van een wapen-
slilstand de komende dagen geenszins een
volkomen verrassing zijn. Of die spoedig
gevolgd wordt door een afzonderlijken vrede
met het t&arenrijk en of deze weer het uit-
gangspunt van onderhandelingen ook met
de Entente zal worden, zou natuurlijk niet
geheel zijn uitgesloten.
Bulgarije.
De Vossische Zeitung plaatst een artikel
van een toonaangevend Bulgaarsch staats-
man, getiteld Buigarije's verwachtingen.
Bij sehrgft o m. het enkele dagen geleden
bereikte resultaat der Turksch-Bulgaarsche
onderhandelingen is een gebeurtenis van
verre strekking, want zij beteekent niets
minder dan een ondubbelzinnig en beslist
oversteken van Bulgarije naar de verbonden
centrale mogendheden. In "erband hier-
mee staat ook de benoeming van den nieu-
weu minister van oorlog, generaal Jekof,
die de Turksch-Bulgaarsche onderhandelin
gen ten einde heeft gebracht en overigens
als een ijverig voorstander geldt van een
Duitschgezinde politiek. Er moge, na dit
alles, officieel nog worden gesproken van
een Bulgaarsche ouzijdigheidspolitiek, feite-
lijk kunnen de Bulgaren thans reeds als de
bondgenooten van Duitschland en Oosten
rijk worden besrhouwd, hetgeen, naar ge-
hoopt mag worden, binnen den kortst moge-
1 ijken tijd ook door Buigarije's actieve deel-
neming aan deD oorlog zal worden bewezen.
Ingepikt.
Door te Zierikzee binnengekomen Bel-
gische visschers is het bericht aangebracht
dat de „H. 11" uit Heijst, behoorende tot
de Belgische visschersvloot die sedert Mei
daar verblijf houdt, na Dinsdag j.l. ter
vischvangst te zijn uitgegaan, door een
Duitsche duikboot is ingepikt nabij de
Welbank, ten N.O. van Ostende, dus buiten
het territoriaal gebied.
De H. 11", was bemand met 7 koppen,
die gevangen genomen zijn.
De duikbootenoo£*log.
Een officieel bericht uit Berlijn meldt:
nenplaats, Hans kon haar nauwelijks vol-
gen. Naar de deur van het achterhuis! Zij
ijlden door de halfdonkere pakkamer. Nu
de deur open en door de poort naar de
Krausenstraat.
Een oogenblikje herademde Marie, Hans
nam haar den handkoffer uit de hand.
„Waarheen?"
„Naar de dichtstbijzijnde standplaats voor
huurrijtuigen, en dan naar het station Die-
rentuin."
Zij gingen. Toen zij een blik wierp in de
Leipzigerstraat zag de vluchtende bruid haar
trouwkoels naar het huis van Goldammer
rijden. Het was een prachtig rijtuig, koet-
sier en palfrenier waren in livrei met gou-
den galons.
Een huivering liep haar door de leden.
Zij zette Hans tot spoed aan, zij gevoelde
zich nog volstrekt niet veilig, nu begon
men daar reeds naar haar te zoeken.
Zij bereikten het plein naast de Belhle-
hemkerk. Hans wierp de koffer in de
dichtstbijzijnde koets.
„Station Dierentuin!"
Zij stapten in en de koets reed weg.
,,Zeg mij nu eindelijk eens, kind
„Je hebt gelijk, oom Hans, je zult alles
weten." En nu vertelde zij hem in korte
trekken de levensgeschiedenis van haarmoe-
der, die zij eerst gisterenavond in de schrijf-
tafel van haar moeder had gevonden, en van
den brief, dien zij aan haar grootvader
moest afgeven.
(Wordt vervolgd.)
TER
COURANT.