algemeen nieuws- en advertentieblad voor zeeuwsch-vlaanderen. No. 6268. Dins dag 31 Augustus 1915. 55e Jaargang. De Oorlog. ABONNEMENT: ADVERTENTIEN Telefoon 35. Bit Blad verschijnt Maandag-, Woensdag- en Yrjjdagavond, nitgezonderd op Feestdagen, bjj de Firma P. J. YAW DE 8ANDE te Ter Nenzen. B1NNENLAND. Per 3 maanden binnen de stad 1.—Franco per post voor Nederland 1.10. Bij vooruitbetalingvoor Belgie /1.40, voor Ned.-Indie en Amerika 1.65, overig Buitenland 2. Men abonneert zich bij de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders. Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer f 0.10. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend. Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief. Inzending van advertentien voor 1 uur op den dag der uitgave. Hofberichten. H. M. de Koningin is "Vrijdagavond te half tien met prinses Juliana per Staats- spoor van ,/het Loo" in de residentie terug- gekeerd. I^oningin en Prinses maakten de reis herwaarts in het vorstelijk salonrijtuig, dat in den gewonen reizigerstrein was ge- plaatst. Ter weerszijden van het voor den ko- ninklijken wachtsalon vrijgehouden perron stond een talrijk publiek, dat H. M. en het Prinsesje hartelijk toejuichte, terwijl een militaire wacht van grenadiers, welke aan een der zijden van het perron voor het publiek had postgevat, de militaire eer- bewijzen bracht. In de Rijnstraat werdeD Koningin en Prinses met luide hoera's begroet van de talrijke menigte, welke daar, niettegen- staande het vrij late avonduur, de terug- komst van de vorstelijke personen v'er- beidde. In hofauto's werd naar het ,/Huis ten Bosch" gereden. Vrijdagmiddag ontving de Verbandwatteu- fabriek te Ernst bezoek van Prins Hendrik. De geheele fabrikatie werd den Prins ge- toond, die daarin veel belang stelde. Alvorens naar het Loo te rijden, teekende de Prins zijn naam in het Guldenboek. (H. Crt.) Defensie-sloep omhoog gevaren. Men meldt uit Brielle aan de „Maasb.": Bijna had zich op de Brielsche Maas we- derom hetzelfde treurspel afgespeeld met de defensie-sloep als de vorige maal, dioch op eenigszins andere wijze: Vrijdagavond ging de defensie-sloep oin- streeks 9 uur halftij voor anker nabij het Molenhaventje. De sloep bevond zich boven een steenen berm en zat wijl het water val- lende was, spoedig omhoog. Zondagmorgen, omstreeks vier uur, met den vloed, zou ze vlot gekomen zijn, indien er niet drie a vier gaten met het omhoog varen in de kiel van de sloep waren geslagen. Van de vijf manschappen, .die zich in de sloep bevonden, sprougen twee over boord en bereikten zwemmende den kant; de drie overige sprongen in een vlet en namen het zinkende defensie-vaartuig op sleeptouw en kwamen behouden in de Brielsche haven aan. Gelukkig was het weer zeer gunstig; er was niet de minste wind en de maan be- gunstigde met haar licht het werk. De jongste rede van den Duitschen RijJchkanselier In een artikel „Niet opzweepen" zegt „Het Huisgezin" o.a.: In de verklaring van den Rijks kanselier zien wij geen bedreiging van onze zelfstan- digheid, om de eenvoudige maar afdoende reden, dat wij ons van elk compromis met Engeland en Frankrijk volkomen hebben vrijgehouden, onze neutraliteit tot den dag van heden hebben gehandhaafd, getoond hebben voor de handhaving dier neutraliteit alle offers over te hebben, nu en in de toe- komst. Duitschland heeft, als het er op kan af- gaan, dat wij onze zelfstandigheid wenschen te bewaren en voor geen intriges van der- den toegankelijk zijn en 't kan daarop F E XT I L L E T 0 22) Marie trok de knoopen van haar kleeren los. Plotseling greep zij de handen van Jeanne: „Lieve, beste sta mij bij ik kan niet ik moet weg!" „Weg? Maar je bent toch gehuwd zijn vrouw!" „Je zutt me toch niet verraden, lieve, zoete Jeanne? Ik smeek het je, help roe!" Jeanne begreep er in het eerst niets van, maar haar verbazing week, en zij kwam tot nadenken. Wilde de mededingster nu nog plaats voor haar maken? Dan mocht zij toch weer hopen. Hoe kon zij zoo dom zijn, een plan te willen verhinderen, dat haar voordeel kon aanbrengen? Bevend sta- melde zij: „Waar denk je aan je kan toch niet „Wat geef ik om die schrijverij op het raadhuis? Je weet toch, Jeanne, dat ik met een beklemd hart ja zeide, slechts, om mijn vader uit den nood te redden." Bevend door haast en ongerustheid trok zij haar zijden japon uit en schopte die met haar voet weg. „Hoor eens, Jeanne, oom Hans heeft een erfenis gekregen, hij wil papa helpen, nu behoef ik mij niet op te offeren. Getrouwd zijn wij toch nog niet. Wat kan Goldammer doen, als ik weg ben?" afgaan ons gebied niet noodig om zich tegen Engektnd te verweren. Wij zijn feite- lijk een naluurlijke schutsmuur voor Duitschland in het Noord-Westen. In de uitlating van den Duitschen kanse lier vinden wij geen reden tot grooter onge rustheid dan de onzekerheid van den toe- stand vanzelf meebrengt. En niet gaarne zouden wij onze Regee- ring voorschrijven, te Berlijn een nadere verklaring te eischen. Mocht onze Regeering zich intusschen ze- kerheid willen verschaffen, dat de woorden van den Rijkskanselier geen bedreiging van onze zelfstandigheid inhouden, dan zou het nog kunnen zijn, dat politieke redenen noop- ten, het antwoord vooralsnog niet publiek te maken. Wie altijd naar Berlijn kijken, vergeten dat Londen en Parijs er ook nog zijn en dat lang niet vaststaat, dat men daar ons even goed gezind is als in Duitschland. Als Engelsche en Fransche dipiomaten over ons lot te beslissen krijgen, dan moet men zich vooral niet voorstellen, dat die zooveel belangeloozer zijn dan de Duitsche. En in 't algemeen achten wij het verkeerd om een uitlating, die in zich niets veront- rustends voor ons land heeft, een anti-Duita sche stemming onder ons volk te wakkeren. Neder land's positie Het is eigenaardig en komt in dezen oor- logstijd meermalen tot uiting in de pers zegt het „Centrum" hoezeer sommigen of misschien wet velen, nog bevangen zijn door de herinnering aan hetgeen ons volk in vroeger eeuwen te land en vooral ter zee vermocht. Vandaar de krijgshaftigheid in woord en gebaar, die zonderling aandoet. Wij hebben reeds 'n paar malen hooren en zien herinneren aan 1672, alsof wij niet leefden in 1915 en de rol en de posilie, welke Nederland thans zijn aangewezen, niet he- melsbreed verschillen van die in de zeven- tiende eeuw. Toenmaals behoorde de Republiek der Zeven Provincien, hoe klein van omvang, tot de groote mogendheden in Europa, die bondgenootschappen aanging met de mach- tigsten en die machtigsten ook met geweld van wapenen vermocht te weerstaan. Wij mengden ons in de conflicten van andere rijken, sehreven hun meer dan eens de wet voor, lieten onze v.lag wapperen en ons geschut bulderen in de Noordelijke en Zuidelijke wateren van Europa, en spraken een soms beslissend, altijd zwaar wegend woord mee in de „hooge politick" van ons werelddeel. Het was de „gouden eeuw"; maar een eeuw, die bij alle schittering ook haar scha- duwen had, en die men om de vele oor- logen, waarin wij gewikkeld werden, waar- lijk niet behoeft terug te wenschen. Nederland's positie in Europa is thans een andere, maar zij behoeft daarom niet min der eervol te wezen, wanneer wij slechts goed begrijpen wat deze tijd van ons eischt. De werken des vredes zijn voor land en volk van oneindig hooger waarde, dan het geweld van den oorlog; en het zijn die wer ken, waarin een land lalts het onze zich thans waarlijk groot kan toonen, zichzelven en de menschheid ten nutte. Regeeringsvarliens. De Minister van Landbouw heeft een cir- eulaire aan de burgemeesters gezonden met de mededeeling, dat de gevormde reserves het mogeUjk maken, gedurende de maand September varkens beschikbaar te stellen: „Hij Iaat je niet gaan, hij doet het niet!" „Wel zeker, wanneer ik het hem vroeg zij trok haar gewone zwarte laarsjes aan. Toen viel juffrouw Duvernier haar om den hals. „Je wilt hem werkelijk de vrij- heid geven?" „Gaarne, gaarne, maar laat mij gaan',I Ik weet, dat ik geen minuut te verliezen heb." De vriendin hing haar om den hals en deed haar bijna stikken, zoo kuste zij haar. .,,0 Marie, beste Marie, als je gaat o, dat geheel onverwachte geluk op het laatste oogenblik „Help mij, asjeblieft! Ja, het moge tot je geluk strekken, Jeanne. Gauw mijn wol- len japon. Zoo nu de vilten hoed en de oude blouse. Wat moet ik nu nog in den hand- koffer doen? Hier eenige hemden, mijn liclitblauwe japon, schorten en kousen." Zij pakte alles bij elkaar. „Zoo sJuit nu maar dicht!" Toen scheurde zij een paar blaadjes uit haar notitieboekje en schreef bij de tafel staand in vliegende haast met potlood aan haar vader. Jeanne Duvernier, van opwinding been en weer loopend, trachtte den boel een beetje op te ruimen, maar in haar verstrooidheid maakte zij het nog erger. Allerlei gedach- ten jaagden haar door het hoofd. Hij zat mij weer gaarne willen hebben. Ik troost hem, ik ben zijn goede engel. Onze harten te. voor de gemeenten, die ze nu reeds ontvangen; 2e. voor de gemeenten, die, hetzij afzon- derlijk, hetzij te zamen met anderen, per week minstens 20 stuks kunnen ontvangen; een en ander onder een aantal voorwaarden, waarbij nu nog meer nadruk is gelegd op deskundig toezicht, om er tegen te waken, dat de voor de consumptie geschikte deelen niet langs meer of minder omwegen terecht- komen bij de vleeschwarenfabrikanten, die deze dan in een of anderen vorm weer uit- voeren. Aan gemeenten, die door bemiddeling van het Itijks Centraalbureau varkens ontvangen, kan geen spek geleverd worden. De algemeene voorwaarden zijn: a. De gezamenlijke slachters moeten, be- halve de varkens, die door tusschenkomst van het Rijks Centraalbureau geleverd wor den, voor onmiddellijk gebruik ter plaatse nog zooveel varkens slachten, dat het slacht- gewicht daarvan temninste 1/3 bedraagt van dat der varkens, die door tusschenkomst van het Rijks Centraalbureau geleverd wor den. b. De slachling der door tusschenkomst van het Rijks Cenlraalbureau geleverde var kens geschiedt onder voortdurend deskundig toezicht, welk toezicht ook op de weging wordt uitgeoefend, terwijl alle geslachte var kens (dus ook de dieren, die bijgekocht wor den) zoodanig worden gestempeld, dat alle deelen steeds herkenbaar zijn als afkomstig van een varken, bestemd voor binnenlandsch verbruik, terwijl het stem pel tevens aangeeft de gemeente, waarin het varken geslacht is. c. Waarborgen moeten worden gegeven, dat at de voor consumptie geschikte dee len dezer varkens verbruikt worden in de gemeente of haar naaste omgeving. Ter bereiking van dit doel verzoek ik u de slagers te verplichten niet anders te leve- ren dan aan directe verbruikers door ver- koop in het klein. Uitzondering hierop kan gemaakt worden voor het niet en detail verkochte vette en magere spek en kluiven welke mogen wor den ingezouten. Het gezouten spek zat, mits in goeden toestand zijnde, desgewenscht door tusschenkomst van het Rijks Centraalbureau worden afgenomen tegen prijzen, in behoor- lijke verhouding staande tot de prijzen, waartegen het spek in uw gemeente in het klein wordt verkocht. De beschikbaar gestekle varkens moeten binnen 24 uur na aankomst der dieren, vol- gens de eischen van het vak worden ge slacht. Bij vergelijking van clit rondschrijven met den inhoud van mijn rondschrijven van 9 Juni jl. over hetzelfde onderwerp, zal blij- ken, dat nog meer nadruk is gelegd op des kundig toezicht. Tot dusver was dit toe zicht niet altijd en overal voldoende, en als gevolg daarvan ontstonden ontoelaatbare praklijken, waarvan zoowel de consumenten als de leveranciers der varkens de dupe wer den. De dorpsslagers. Te Utrecht vergaderden de slagers uit de verschillende provincien, bijna het geheele platteland vertegenwoordigende. Als voorzitter fungeerde de heer Vooys, uit Warmond. Zakelgk werd de toestand besproken, waarbij scherp werd gehekeld de achter- stelling der dorpsslagers voor 't verkrijgen der Regeeringsvarkens, en het sluiten van de grenzen voor een maand onvoldoende zullen elkaar verstaan. En dan richt men later zoo'n bruiloftsfeest voor mij aan!" Marie schreef ondertusschen: Lieve Vader! Wees niet boos, dat ik u nu verlaat, Hans heeft geld, hij koopt u vrij van Gold ammer, en hij zorgt voor u. Ik ga maar het is beter, dat u weet niet waar been. Maak u maar niet ongerust. Ik schrijf aan Goldammer. Die echtverbintenis zou mijn ongeluk geweest zijn. Uw trouwe dochter." Zij sloeg het vel dubbel en adresseerde het. Aan Goldammer schreef zij „Gij wist reeds lang, dat ik het huwelijk met u verafschuwde. Door onzen treungen toestand hebt gij mij echter gedwongen. De oorzaak is nu vervallen, men zal u onze schuld betalen. Ik verscheur de papieren keteijs, van dezen morgen, ik ga weg en keer nooit bij u terug. Ik ben vrij, gij zijt het ook. Marie." Op dit blad legde zij den ring met ge- loof, hoop en liefde, den trouwring en de earned broche. Hoe gauw zij dit alles ook deed, het ging Jeanne niet snel genoeg. „Ik smeek je mijn God het rijtuig komt de huwelijkskoets snel, snel! en hij, Anatole, kan elk oogenblik hier zijn, om je te halen." De mogelijkheid deed Marie beven, zij greep den handkoffer en snelde naar de deur. Daar werd aangeklopt. geaeht en minstens 3 a 4 maanden noodig geoordeeld. Ook werd met cijfers aangetoond, dat de levering van Regeeringsvarkens 70or 35 cts. kon geschieden. Een motie, ingediend naar aaoleiding van het beweren des Ministers, als zouden er geen varkens meer zijn, waarom de dorps slagers ze niet kregen, terwijl bleek dat er een groote reserve was, waarvan nu nog de steden bediend worden, hield men voor- loopig nog in petto. Besloten werd alien burgemeesters te verzoeken hun verzoek te steunen en verder, dat 5 personen uit de vergadering naar den Minister zullen gaan, om dezen te ver zoeken niets anders dan gelijke rechten als ieder ander Nederlander. 7000 KG. Uaas In beslag genomen. Bij een kaasbandelaar te Amsterdam is op grond van de levensmiddelenwet, niet minder dan 7000 kilo kaas in beslag genomen. De aanleiding hiertoe was, dat men reden bad om aan te nemen dat de kaas zonder consent zou worden uitgevoerd, scbrijfthet //Hbl." De in beslag genomen voorraad is opgeslagen in het oude Entrepot. Gewetensgeld. De Minister van Finaneien maakt in de //St.-Ct." bekend, dat, ten beboeve van 's Rijks schatkist, van een onbekende, onder letters P. P., is ontvangen f 160 aan bank- biljetten, ter voldoening van te weinig be- taalde vermogensbelasting. Een afzondes*Sijke wrede met Rusland aaiistaande Volgens den „Tijd"-correspondent te Keu- len gaan in Duitschland verwarde en opge- wonden geruchten over een afzonderlijken vrede met Rusland, die binnenkort zou wor den gesloten. De informaties, die de correspondent in- won, komen hierop neer: De toestand van het Russische leger wordt niet meer uitsluitend door Duitsche militaire autoriteiten onhoudbaar geaeht. Het gebrek aan munitie, de ontreddering in sommige takken van dienst, militaire oneenigheden en moeilijke binnenlandsche politieke verwik- kelingen sluiten niet enkel een offensief van Russische zijde voor afzienbaren tijd uit, maar maken ook het oogenblikkelijke de- fensief tofe^een gevaarlijke operatie. Rusland overweegt dus de mogelijkheid van het behoud van zijn tegenwoordig ge bied. Tot deze overweging dragen ernstig bij de tegenslag aan de Dardanellen, die Rusland afgesloten liouden op een wijze, waarvan men Zich in het overig Europa niet voldoende rekenschap geeft, de opeen- hooping van voorraden en de verstopping van voor het geregelde leven noodzakelijke vbrkeer, de stilstand der krijgsverrichtingen in het Wes.ten, het geringe uitzicht van den toestand op den Ralkan en moeilijkheden, die met de Entente-machten zijn gerezen. Van den anderen kant zou er Duitsch land alles aan gelegen zijn, de overwin- ningen in het Oosten te kunnen uitbuilen voor den algemeenen toestand en tevens om het gevaar te ontgaan van een avon- tuurlijke overwintering in de sneeuwvelden. De centrale mogendheden en dit is aan Beide vrouwen verslijfden van schrik;hare harten klopten snel; in spanning keken zij naar de deur. Was dat de bruidegom? Schuchter werd de deur half geopend, en Hans Assets angstig gezicht verscheen in de opening. „Maak af, Marie hij zag Jean ne en deinsde terug. „Ik maak at, dat ik weg kom!" riep Jeanne. „Om alles in de wereld mag hij mij hier niet vinden!" Zij nam haar sleep bij elkaar, snelde Hans voorbij en vloog de trap af. „Kom, oom!" Marie trok Hans met zich mee. „Gauw, gauw, naar de lift. Het is veiliger, dat wij daarmee gaan anders kunnen wij Goldammer nog op de trap ont- moeten." Zij trok de deur der lift open en sprong er in. Hans volgde bereidwillig, zonder nog te weten, wat zij wilde doen. Het hondje stond buiten en blafte hen na. Marie liet haastig het touw door haar handen glijden, zoodat zij vlug daalden. Zij was niet in staat op de vragen van haar begeleider te antwoorden; zij hoorde nau- welijks wat hij zeide; zij was geheel door haast en spanning vervuld. Zij kwamen beneden aan, de lift klikte in de veer vast. Met schuwen blik keek Marie in de gang. Niemand was er te zien. Zij staple uit de lift, Hans volgde. Met twee schreden was zij bij de deur, nu stonden zij buiten, de deur viel achter hen in slot. Zij ademde kalmer, maar zij was nog niet gered. Zij liep over de bin- Rusland niet onbekend gebieven zou den op het oogenblik edelmoedig jegens den teruggedrongen tegenstander kunnen zijn. Een en ander heeft er toe geleid, dat men elkaar niet in onwetendheid heeft gelaten over hetgeen wenschelijk zou heeten. In verband daarmede is ook nog geen defini- tieve beslissing bekend gemaakt omtrent het geen met het toekomstige Polen zal gebeu- ren. Daar echter reeds van Russische zijde een zekere zelfstandigheid aan de thans door de centrale mogendheden bezette Poolsche streken was toegezegd, en voor Duitschtand en Oostenrijk-Hongarije een zelfstandig Po- Ienrijk onder zekere voorwaarden niet ge heel ongelegen zou komen, is op dit punt dus een overeenstemming zeer wet mogelijk. Voor Rusland zou thans een vrede niet be- jiaald vernederend behoeven te zijn, indien het aan Oostenrijk een zeker controle-recht over Servie zou toekennen, terwijl dan aan Turkije de vrije hand in Azie zou worden gelaten. Berlijn is op het oogenblik de wisselplaats van gedachten over een en ander, en of- schoon de Duitsche pers stellige wenken heeft gekregen om op het punt van moge- lijke vredesonderhandelingen niet voorbarig te zijn, zou de afkondiging van een wapen- slilstand de komende dagen geenszins een volkomen verrassing zijn. Of die spoedig gevolgd wordt door een afzonderlijken vrede met het t&arenrijk en of deze weer het uit- gangspunt van onderhandelingen ook met de Entente zal worden, zou natuurlijk niet geheel zijn uitgesloten. Bulgarije. De Vossische Zeitung plaatst een artikel van een toonaangevend Bulgaarsch staats- man, getiteld Buigarije's verwachtingen. Bij sehrgft o m. het enkele dagen geleden bereikte resultaat der Turksch-Bulgaarsche onderhandelingen is een gebeurtenis van verre strekking, want zij beteekent niets minder dan een ondubbelzinnig en beslist oversteken van Bulgarije naar de verbonden centrale mogendheden. In "erband hier- mee staat ook de benoeming van den nieu- weu minister van oorlog, generaal Jekof, die de Turksch-Bulgaarsche onderhandelin gen ten einde heeft gebracht en overigens als een ijverig voorstander geldt van een Duitschgezinde politiek. Er moge, na dit alles, officieel nog worden gesproken van een Bulgaarsche ouzijdigheidspolitiek, feite- lijk kunnen de Bulgaren thans reeds als de bondgenooten van Duitschland en Oosten rijk worden besrhouwd, hetgeen, naar ge- hoopt mag worden, binnen den kortst moge- 1 ijken tijd ook door Buigarije's actieve deel- neming aan deD oorlog zal worden bewezen. Ingepikt. Door te Zierikzee binnengekomen Bel- gische visschers is het bericht aangebracht dat de „H. 11" uit Heijst, behoorende tot de Belgische visschersvloot die sedert Mei daar verblijf houdt, na Dinsdag j.l. ter vischvangst te zijn uitgegaan, door een Duitsche duikboot is ingepikt nabij de Welbank, ten N.O. van Ostende, dus buiten het territoriaal gebied. De H. 11", was bemand met 7 koppen, die gevangen genomen zijn. De duikbootenoo£*log. Een officieel bericht uit Berlijn meldt: nenplaats, Hans kon haar nauwelijks vol- gen. Naar de deur van het achterhuis! Zij ijlden door de halfdonkere pakkamer. Nu de deur open en door de poort naar de Krausenstraat. Een oogenblikje herademde Marie, Hans nam haar den handkoffer uit de hand. „Waarheen?" „Naar de dichtstbijzijnde standplaats voor huurrijtuigen, en dan naar het station Die- rentuin." Zij gingen. Toen zij een blik wierp in de Leipzigerstraat zag de vluchtende bruid haar trouwkoels naar het huis van Goldammer rijden. Het was een prachtig rijtuig, koet- sier en palfrenier waren in livrei met gou- den galons. Een huivering liep haar door de leden. Zij zette Hans tot spoed aan, zij gevoelde zich nog volstrekt niet veilig, nu begon men daar reeds naar haar te zoeken. Zij bereikten het plein naast de Belhle- hemkerk. Hans wierp de koffer in de dichtstbijzijnde koets. „Station Dierentuin!" Zij stapten in en de koets reed weg. ,,Zeg mij nu eindelijk eens, kind „Je hebt gelijk, oom Hans, je zult alles weten." En nu vertelde zij hem in korte trekken de levensgeschiedenis van haarmoe- der, die zij eerst gisterenavond in de schrijf- tafel van haar moeder had gevonden, en van den brief, dien zij aan haar grootvader moest afgeven. (Wordt vervolgd.) TER COURANT.

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1915 | | pagina 1