ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 6221.
Dinsdag 11 Mei 1915.
55e Jaargang.
De Oorlog'
ABONNEMENT:
ADVERTENTIfiN
De „Lusitama"
in den grond geboord.
1500 slacSitoffers.
Telefoon 25.
Pit Blad verschpt Maandag^, Woensdag- en Yrijdagayond, aitgezonderii op Feestdagen, bij de Firma P. J. VAN DE 8ANDE te Ter Neuzen.
Ongebuild Tarwebrood.
Per 3 maanden binnen de stad f\.Franco per post voor Nederland 1.10.
Bij vooruitbetalingvoor Belgie /1.40, voor Ned.-Indie en Amerika /1.65,
overig Buitenland 2.
Men abonneert zich bij de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij aile
Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders.
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer 0.10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de
prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief.
Inzending van advertentien voor 1 uur op den dag der uitgave.
In den laten avond van jl. Vrijdag be-
reikte ons een telegram, meldende dat het
groote stoomschip der Cunardlijn. de „Lu-
sitania", op weg van Amerika naar Ier
land, bij de Iersche kust was getorpedeerd.
Omtrent het lot van passagiers en beman-
ning was toen nog niets bekend.
Zaterdagvoormiddag kwam de lijding, dat
er van de 21G0 opvarenden slechts 658 wa-
ren gered' en er dus niet minder dan 1502
personen waren omgekomen.
We hebben gedurende den oorlog al eeni
germate geleerd, aan gruwelijkheden te heb
ben, lioeveel verhalen van afgrijselijkheden
hebben we met reeds gehoord en gelezen,
gruwelen, die we niet meer zouden hebben
gedaclit dat tot de ntogelijkheden behoor-
den in dezen beschaafdeu tijd. Op die wijze
leert men, zich nergens meer over te ver-
bazen. Zeker, door bet Duilsche gezantschap
in Washington was aangekondigd, dat de
„Lusitania" zou worden getorpedeerd, de
passagiers waren zoowel per advertentie als
velen nog schriftelijk of telegrafisch, gewe-
zen op het gevaar waarin ze zich begaven,
door aan boord van dat stoomschip de reis
naar Engeland te maken, maar toch, on-
danks alles, kon men zich nog niet inden
ken, dat zulks gebeuren zou.
Men had ongelijk. Het is gebeurd. De
werkelijkheid is er.
Nog eens: er is, er was reeds veel ge
beurd, maar het ontvangen van die lijding
werkte toch verbijsterend, er was eenigen
tijd voor noodig, om zich dat als werkelijk
heid in Le denken.
Wat een daad! Moeilijk valt het, zich in
te denken in den gedachtengang van hen,
die dat feit volvoerden. Zeker, Duitscliland
voert den duikbootenoorlog als verweermid-
del wegens het afsnijden van zijne vaart, en
daardoor den aanvoer van levensmiddelen.
door Engeland. Maar toch: het lijkt ons
een gruwzaam ondernemen, zelf geheel vei-
lig, een schip dat daar op de kalme wate-
ren komt aanstoomen, dragende een paar
duizend menschen, die met den oorlog niets
uitstaande hebben, waarvan velen zelfs niet
tot de oorlogvoerende landen behooren, het
doodelijke schot toe te brengen, wat als het
ware met zekerheid den dood van velen
moet na zich sleepen. Hoe geheel anders
verhoudt zich deze strijd, tegen vreedzame
menschen, dan de strijd op het slagveld,
waar men tracht den vijand te vernietigen,
maar waar men de wetenschap met- zich
omdraagt, ook zelf het gevaar van vernie-
liging te loopen.
Vooral valt het in dezen strijd op, dat
door den oorlog, die volgens de theorie
heet te gaan tusschen staten en gevoerd
wordt door limine daarvoor aangewezen or-
ganen, de officieele legers, zooveel burgers,
zooveel niet-strijders, het slachtoffer wor
den.
Het is te begrijpen, dat op het ontvangen
van dit bericht een schok door de geheele
wereld gaat, niet minder dan dit het geval
was met het vergaan der „Titanic", wat
aan een 1500 menschen het leven koslte.
Op het ontvangen van dat bericht, werd
den 16 April 1912 door den president van
den Duitschen rijksdag, terwijl a 1 le leden
zich van himne zetels verhieven, een woord
van deelneming uitgesproken met het ver-
lies dat Engeland in de eerste plaats leed,
doch waarbij ook alle naties getroffen wer-
den, die onder de schipbreukelingen ver-
tegenwoordigd waren. Keizer Wilhelmzond
telegrafisch een betuiging van leedwezen aan
den Koning van Engeland.
De „Titanic" verzonk, na eene botsing
met een ijsberg, tengevolge van eene na-
tuurkracht. Thans hebben (naar verluidt
twee) Duitsche duikbooten zich in de plaats
van den ijsberg gesteld om de „Lusitania"
den doodelijken stoot toe te brengen. De
„Lusitania", een zeekasteel, waarop alle vin-
dingen van den modernen tijd zijn ioege-
past, is vernietigd door eene andere vin-
ding van den modernen tijd, die in dfen
laatsten tijd is gebleken te zijn een geheim-
zinnig vernielingswerktuig.
Het vernielen van de „Lusitania" is eene
gebeurtenis, die alle andere gebeurtenissen
op het oorlogsterrein voor het oogenblik op
den achtergrond schuift en het is niet te
verwonderen, dat er in de pers allerwege
uiling gegeven wordt aan verontwaardiging,
vooral in de landen die er het nauwst bij
betrokken zijn, terwijl de Duitsche bladen
het feit als zoodanig vergoelijken, ofschoon
spijt beluigende dat het zooveel slachtoffers
heeft gekosh
Naar aanleiding van het gebeurde schreef
het „AIg. Hbl."
De „Lusitania" gelorpilleerd! Wie had
ooit kunnen denken dat deze vermaarde,
reusachtige transatlantische mailhoot van
38.000 ton, bekend door de snelheidsrecords,
die zij op haar reizen tusschen Engeland en
Amerika sloeg, na slechts ruim zeven jaar
de „Union Jack" en de vlag van de „Cu-
nard Lijn in top gehad te liebhen, onder
zou gaan, ten gevolge van een torpedoschol,
die de oceaan-reus doodelijk trof
De eene oceaan-reus ging naar de diepte
na een botsing met een ijsberg; de andere
verdween in de golven, nadat een torpedo
een barer zijwanden had doen splijten
Titanic" en „Lusilania"!
Zij zijn beiden in de geschiedenis nog be-
faamder geworden, dan de andere oceaan-
stoomers van dezelfde of grootere afmetin-
gen, als Mauretania, Aquitania, Vaterland of
Imperator
Alvorens een beschrijving van het schip
te geven, willen wij er nog even aan herin-
neren, dat verschillende passagiers bij het
verlrck Zalerdag jl. gewaarschuwd werden,
om hun overtocht naar Engeland op te
geven, daar de „Lusilania" getorpedeerd zou
worden. Boven dit bericht, dat de „Times"
uit New-York kreeg, schreven wij toen
vrees-aan jaging". De vrees is echter thans
toch hewaarheid Ondanks de maalrege-
len, welke genomen zijn, om de routes van
de groote Atlantische stoomers te hescher-
men, ondanks de groote snellieid, waarover
deze vier-schroevige lurhine-scliepen hescliik-
ken, is het dan toch een Duitsche duikboot
gelukt, aan de Engelsche koopvaardijvloot
thans dezen zwaren slag toe te brengen op
een plaals, die zoover van de Duitsche ma
rine-bases af ligt, dat men weer met ver-
bazing zal vragen: „Kunnen die duikbooten
zoo ver komen?"
Hebben ze bij de Z.-W.-kust van Ierland
op de loer gelegen, de U-booten? Bevond
zich daar een lieele flottille, om het groote
schip daar op eenige mijlen van de Iersche
kust op te wachten? Hoe groot was de on-
derzeesclie vijand van het enorme koopvaar-
dijschip? Was hij van het groote nieuwe
type, waarover al zooveel geschreven is, en
waarover in marine-kringen zooveel belang-
stelling heerschl?
Op al die vragen zal misschien pas veel
later een antwoord gegeven kunnen worden.
Wij moeten dus voor het oogenblik vol-
staan met eenige bijzonderheden over de
,,Lusitania" zelf. De voornaamsle gegevens
zijn de volgende:
Lengte289 M.
Lengte tusschen de loodlijnen 231
Breedte26.80
Diepgang (geheel geladen) 10.20
Waterverplaatsing38.000 Ion
Aantal paardekrachten 68.000
Snclheid25 knoop
Toen het schip in Juli 1907 zijn proef-
lochten deed, veroorzaakte dat in de ge
schiedenis van den scheepsbouw en de
scheepvaart een enorme sensatie, niet alleen
omdat de proefvaart zulk een sucoes was,
maar vooral, omdat het schip zulke reus-
achlige afmetingen had en omdat het door
turbines werd voortbewogen. Een tijd van
steeds grooter wordende afmetingen, van
steeds sneller varende transatlantische sclie-
pen, een concurrentie tusschen Engeland en
Duitscliland op dit gebied brak aan.
Wij herinneren er hier terloops even aan,
dat destijds de „Lusilania" een der schepen
was, die het record zou moeten slaan tus
schen Engeland en New-York en het „blau-
we eerelint" winnen van den snelsten trans-
atlantischen stoomer. Die wedstrijd werd
gehouden in September 1907. Het schip
was toen nog spiksplinternieuw. Op een
Zaterdag vertrok het uit de Mersey te 9,10
lire 's avonds. Den volgenden Vrijdag kwam
het te 9,5 ure 'smorgens te Sandy Hook.
Meer dan 200.000 menschen woonden te Li
verpool het vertrek bij. Honderden kleine
stoombootjes volgden het schip, dat 's Zon-
dagsnachts le 12,11 ure het officieele start-
punt, de vuurtoren van Daunt, passeerde.
De „Lusitania" sloeg toen niet het record,
dat in 1900 de „Deutscliland" behaalde van
5 dagen| 7 uur en 38 minuten, maar bracht
toch Engeland vijf uur en vier-en-derlig mi
nuten dichter bij Amerika. Het schip liep
gedurende de vijf reisdagen, 561, 575, 570,
593 en 483 zeemijlen en op den eersten dag
vijf zeemijlen, totaal 2.732.
De oude „Britannia", de eerste Cunard-
boot, liep gedurende haar eerste reis 8i/2
knoop en de „Deutschland" 22.17.
En sinds dien wedstrijd kregen wij in de
Engelsche en vooral ook in de Amerikaan-
sche bladen sleeds bericliten over nieuwe
records, die geslagen werden
De snellieid was de hoofdzaak. Maar niet
alleen aan de snellieid, ook aan de inricli-
ting der salons en hutten werd alles opge-
offerd, want de „Lusitania" was in eerste
plaats een passagiersboot. Zij had slechts
Uvee laadruimen van kleine afmetingen. Er
was aan hoord plaats voor 540 passagiers
le klasse, 460 2e klasse en 1200 3e klasse.
De he-manning bestond uit 9 officieren, 60
matrozen, 369 machinislen en stokers, 389
koks, stewards, kamermeisjes enz., lotaal
dus 827 personen.
Een goed idee van de groolle van het
schip geeft het promenade-dek voor de le-
klasse passagiers, dat 130 meter lang is en
10 meter hoven de waler-oppervlakte ligt.
Dat alle hutten hetzelfde confort bezit-
ten als de beste „vaste-wal hotels", weet
ieder, die wel eens met een dergelijk scliip
den „grooten vijver" overgestoken is, of die
de vele foto's van interieurs der Cunard-
booten gezien heeft. Daar er acht dekken
zijn hoven de kiel, heeft men een lieelen
lifl-dienst ingericht.
Nog ten denkbeeld van de groofte van
liet schip krijgt men, als men weet, dat er
aan boord 5000 eleclrische lampen zijn, wan-
neer men hoort, dat de twee ankers 10.000
kilo wegen en dat er 25 ketels zijn, en zoo
zouden wij. naar Amerikaansch systeem, met
liet geven van allerlei cijfers kunnen voort
gaan.
De Lusitania" werd in Juni 1906 te water
gelaten, 14 maanden nadat de kiel gelegd
was. Zij werd gebouwd door Brown Cie.
le Clydebank.
Interessant is het nog te welen, dat de
„Lusitania ingericht was om als hulpkrui-
ser dienst te doen. De machines en ketels
waren geheel onder het wateroppervlak (en
kele stoomhuizeu migteonderdDc bun
kers zouden een bescherming vormen tegen
vijandelijke kogels, die op de machineka-
mers gericlit konden worden. Er konden
aan boord 10 kanonnen van 15 c.M. opge
steld worden, althans als liet schip tot
liulpkruiser ingericht werd, wat thans niet
liet geval was.
Blijkens de verschillende bericliten die
omtrent liet gebeurde zijn gepubliceerd, is
de „Lusitania" gezonken op 8 mijlen van
het station voor draadlooze telegrafie te
Old Head of Kinsale, gelegen aan de Zuid-
kust van Ierland.
Het torpedeeren is geschied zonder voor-
afgaande waarschuwing. Het stoomschip is
ongeveer 20 minuten na de ontploffing van
de eerste torpedo gezonken.
Onder de slachtoffers bevindt zich, vol
gens de eerste berichten, ook de bekende
Amerikaansche milliardair Van der Bilt.
De ontvangst van het bericlit, maakte 1*
Louden een diepen indruk.
Een volgend telegram berichtte, dat onge
veer 20 booten, van de „Lusitania" afkom-
stig, in de richling der kust kwamen.
Overlevenden verlellen, dat er vele passa
giers door torpedo's zijn gedood.
Een journalist uit Toronto, die aan boord
was, vertelt, dat de passagiers juist h ad-
den gelucht. Hij stond met anderen aan dek
te praten, terwijl men uitziclit had op de
Iersche kust. Het was des namiddags 2
uur, toen zij op een kleine 1000 meters af-
stand den toren van een duikboot even
boven water zagen. Tegelijkertijd zag men
in liet blauwe water de witte streep van
een torpedo, zich snel richtend naar het
voorschip van de „Lusitania". Een gewel-
dige ontploffing volgde. Kort daarop trof
een tweede torpedo het schip in de stook-
ruinite. Onmiddellijk werd de boeg gewend
en wilde de kapitein nog trachten de kust
te bereiken. Dit was echter niet mogelijk,
daar liet schip snel begon te zinken. Sterk
helde de boot naar stuurboord over. Daar
door konden verschillende booten niet wor
den gestreken en (moest men wachten tot het
scliip zonk, om ze te kappen.
Bij de ontploffing van de torpedo's, zoo
vertelde men ook, werden verstikkende gas-
sen ontwikkeld, welke eenige passagiers het
hewustzijn deden verliezen.
De ontploffingen joegen de passagiers naar
dek en toen het schip snel zonk, ontstond'
er een paniek. Onmiddellijk was bevel ge
geven om de sloepen te strijken. Tien daar
van met passagiers werden neergelaten. Ver-
scheidene van de reizigers sprongen met
hun reddinggordels in zee en werden door
de booten gered.
Bijna alle officieren van liet schip zijn
verdronken en zagen den dood koelbloedig
tegemoet. De kapitein gftig met het schip
onder, doch werd door zijn reddingsgordel
drijvende gehouden en gered.
Er zijn slechts weinig eerste-klas-passa-
giers gered.
Men zegt, dat die reizigers dachten, dat
het schip wel zou blijven drijven, maar het
zonk in 15-25 minuten.
Er zijn drie treilers aangekondigd, die
volgens bericht honderd lijken aanbrengen.
Er waren drie Hollanders onder de -2e-
klas-passagiers.
De admiraliteit maakt bekend, dat er te
Queenstown tusschen de vijf- en zeshon-
derd overlevenden van de „Lusitania" ge-
land zijn. Velen moeten in ziekenhuizen op-
genomen worden, verscheidenen zijn gestor-
ven. 11 passagiers zijn te Kinsale geland.
De overlevenden van de Lusitania, die te
Queenstown geland zijn en gekwetst waren,
zijn naar ziekenhuizen vervoerd.
De lijst van eerste klasse passagiers op de
Lusitania, welke van Nieuw-York geseind
is, bevat, naar aan de N. R. Ct. geseind
wordt, geen Nederlandsch klinkende namen.
De voornaamste personen zijnJulian
de Ayala, consul van Cuba te Liverpool,
Charles Frohman, de bekende tooneeldirec-
teur, een Amerikaan, Elbert Hubbard, de
Amerikaansche schrijver, Charles Klein,
Amerikaan, schrijver van tooneelstukken,
George A. Kessler, de Amerikaansche cham-
pagne-koning, sir Hugh Lane, de Iersche
verzamelaar van kunstvoorwerpen en een
vooraanstaand man in de Iersche beweging,
A. D. Loney en familie, een bekende Ameri
kaansche sportliefhebber,Frederick G. Padilla,
Mexikaansche consul te Liverpool, dr. Pear
son, een Amerikaansche groote financier,
commandant Foster Stackhouse, poolreiziger,
Herbert Stone, Amerikaansche uitgever en
zoon van den directeur der Asoociated Press,
D. A. Thomas, groot myneigenaar in Wales
en voormalig parlementair, en Vanderbilt.
Ook Randolph Haerst, de bekende Ameri
kaansche dagbladeigenaar, was aan boord.
De Cunardlijn maakt bekend, dat de
nationaliteiten op de volgende wijze onder
de passagiers vertegenwoordigd waren
Eerste klasse: 179 Engelschen, 106
Amerikanen, 3 Grieken, 1 Mexikaan, 1
Zwitser en 1 Zweed.
Iweede klasse: 521 EBgelschen, 65
Amerikanen, 3 Russen, 1 Belg, 3 Neder-
landers, 5 Franschen, 1 Italiaan en 2 van
onbekende nationaliteit.
Derde klasse 256 Engelschen, 59 Russen,
17 Amerikanen, 21 Perzen, 3 Grieken,
1 Fin, 4 Seandinaviers en 1 Mexikaan.
Een journalist uit Toronto schrijft in
de Evening News dat de kansen van torpe-
deering voortdurend op schertsende wijze
aan boord van de Lusitania werden be-
sproken gedurende de eerste dagen van
de reis.
Alle overlevenden roemen de bewonderens-
waardige kalmte die passagiers en beman-
ning aan den dag hebben gelegd bij het
plaats nemen in de sloepen. Vrouwen en
kinderen gingen steeds voor. Toen de groote
boot zonk, werden vijf sloepen meegezogen
in den draaikolk. Toen het schip in de
golven verdween, sprongen honderden over-
boord. De meeste hunner werden in de
diepte gezogen, maar velen slaagden er in
zich vast te klampen aan hout en wrak-
stukken, die door de ontploffingen in zee
waren geslingerd.
Sommigen zijn op wonderbaarlijke wijze
gered. Er werden er in de sloepen gesleurd
na driemaal te zijn ondergedoken. Lady
Marckworth werd in bewusteloozen toestand
gered, nadat ze drie uur in 't water was
ge'weest, drijvende gehouden door haar
reddinggordel.
Er deden zich heel wat droevige aan-
grijpende tooneelen voor te Queenstown,
waar vrouwen naar haar mannen zochten,
mannen naar hun vrouwen, moeders naar
haar kinderen. Onder de overlevenden zag
men een bejaarde vrouw, wier grijze haren
druipend nat over haar schouders vielen,
en ook jonge moedeVs met zuigelingen in
de armen.
Totdusver zijn er 126 lijken aan wal
gebracht, mannen vrouwen en kinderen van
alle leeftijden. Er waren twee kinderen bij,
die elkaar in de armen gedrukt hielden.
De geweldige verontwaardiging over het
gebeurde met de Lusitania heeft er in
Liverpool toe geleid, dat het gepeupel een
aanval heeft gedaan op een aantal Duitsche
winkels. De politie heeft twintig personen
gearresteerd bij een poging van de menigte
om de gearresteerden te bevrijaen, was de
politie genoodzaakt, gebruik te maken van
den gummistok.
Uit Washington wordt geseind, dat amb-
tenaren van het Amerikaansche ministerie
van buitenlandsche zaken den toestand
wegens het omkomen van Amerikanen als
de meest ernstige sedert het begin van den
oorlog beschouwen. President Wilson zal
waarschijnlijk overleg plegen met de leden
van de commissie voor buitenlandsche zaken
uit het Congres, voordat hij zijn toekomstige
gedragslijn zal aangeven.
Aan de beurs heeft het torpedeeren der
Lusitania hevige opwinding veroorzaakt.
Algemeen vielen de koersen. Het nieuws
is als een bom te Washington biDnenge-
vallen. Men is vurig verlangend te weten
of er Amerikanen omgekomen zijn.
Aan de Times wordt uit New-York ge
seind, dat alleen de twijfel over de politieke
gevolgen van de scheepsramp de paniek op
de New-Yorksche beurs heeft uitgelokt.
Reuter seinde Zaterdag uit New-York
aan de N. R. Crt.
Dichte drommen menschen lezen de
bulletins. De ademlooze stilte wordt slechts
afgebroken door het gegrinnik van Duitsche
Amerikanen, die herinneren aan de waar
schuwing die er van Duitsche zijde is
gegeven. Een man werd door de ver-
ontwaardigde menigte bewusteloos geslagen.
Algemeen is men van meening, dat, zoo
er Amerikanen bij de ramp zijn omgekomen,
president Wilson van zijn woorden in zijn
nota aan Duitschland tot daden moet
overgaan.
Onder de menschen, die te New-York
brieven ter waarschuwing hebben gekregen
voor zij op de Lusitania scheep gingen,
was Alfred Vanderbilt. Hij glimlachte er
om en scheurde den brief in snippers.
De New-York Herald zegt: Er zal een
verblindend licht van verontwaardiging door
de wereld der onzijdigen opgaan over deze
koelbloedige, voorbedachte schanddaad. Van
de hartelooze minachting voor gewone
menschelijke gevoelens wendt men zich met
afgrijzen af als van de groote slachtingen,
die er in de middeleeuwen onder menschen
werden aangericht.
De Amerikaansche gezant te Londen heeft
in een interview gezegd Weinig menschen
hebben de bedreiging van de Duitschers,
dat zjj de Lusitania in den grond zouden
boren, ernstig opgenomen. Algemeen ge-
loofde men, dat de bedoeling er aJleen mee
was, om de menschen schrik aan tejagen.
Een oordeel over het geval wilde de
gezant niet geven.
Het Duitsche gezantschap, te New-York
zegt, naar de bladen melden, dat in verband
met de waarschuwing die tot de Amerikanen
is gericbt, Duitschland geen verantwoorde-
lijkheid treft voor hetgeen er met de Lusi
tania is gebeurd. Dit blijft van kracht zoo-
lang de oorlog duurt. Het gezantschap
hoopt, dat het geval van de Lusitania de
Amerikanen zal duidelijk maken, welk een
gevaar er aan verbonden is zich in de oorlogs-
zone te wagen.
De Daily Express zegtAls Bernstorfl
wegens moord in hechtenis genomen eD
naar den electrischen stoel verwezen werd,
zou het een prachtige slag ten bate van
de menschheid zijn.
In de Daily Telegraph zegt Archibald
Hurd, de schrijver en lid van de redactie
van genoemd blad, dat men zich door de
snelheid van de Lusitania, (het schip liep
25 knoopen), voor duikbooten veilig waande.
De Duitschers moeten, denkt hij, met een
heele flottielje van duikbooten op den loer
gelegen hebben, wat ook de betrekkelyke
kalmte in den duikbootoorlog in den laatsten
tijd verklaart. Daar het gisteren mooi weer
was, was de Lusitania reeds op 15 mijl
afstand te zien.
Hurd acht het mogelijk, dat de Ameri
kaansche regeering een onderzoek zal vragen
en de Engelsche admiraliteit daarin zal
toestemmen. Hij vraagt ook, waarom de
Lusitania bij voile daglicht Liverpool
naderde en waarom het schip, zooals het
schijnt gedaan te hebben, den gewonen
koers gevolgd heeft.
De Morning Post zegt in een hoofd-
artikelWij moeten aannemen, dat na de
waarschuwing van het Duitsche gezantschap
te Washington de maatschappij en de offi
cieren van het schip alle voorzorgsmaat-
regelen fgenomen hebben door de route te
wijzigen en zoo snel mogelijk te varen, en
voorts, dat ook de admiraliteit alle redelijke
voorzorgen getroffen heeft in samenwerking
met de maatschappij.
Het Wolffbu reau seinde uit Berlijn
De getorpedeerde Lusitania was /;zooals
van zelf spreekt", gelijk de meeste Engel
sche koopvaarders, onlangs met kanonnen
gewapend. Bovendien had zij, naar hier
met stelligheid bekend is geworden, aan-
zienlijke voorraden munitie en oorlogstuic
aan boord. Haar eigenaars wisten dus aan
welk gevaar zij hun passagiers blootstelden.
Zij alleen dragen de voile verantwoordelijk-
heid voor wat gebeurd is. Van Duitsche
zijde is niets nagelaten om herhaaldtlyk en
dringend te waarschuwen.
De Duitsche gezant te Washington heeft
ETSESWPi
COURANT
Eurgemeester en Wethouders van TER NEUZEN'
noodigen de ingezetenen, die gebruik wensehen te
maken van de gelegenheid om ongebuild Tarwebrood
te koopen, uit, daarvan aangifte te doen ter ge-
meente-secretarie
Jo. op Dinsdagnamiddag van 79 uur door hen
wier naam beginnen met de letters A. K.
en 2o. op Woensdagnamiddag van 79 uur door
hen, wier namen beginnen met de letters L. Z.
Ter Neuzen, den 10 Mei 1915.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
L. WABEKE, Secretaris.