ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN. AANBESTEDINGL No. 6206. Zaterdag 3 April 1915. 55e Jaargang. ABONNEMENT ADVERTENTIfiN Bekendmaking. Telefoon 23. Dit Blad verschynt Maandag-, Woensdag- en VrjjdagaYond, uitgezenderd op Feestdagen, btf de Firma P. J. VAN DE 8ANDE te Ter Nenzen. BEBSTB BliAD. Wegens het Paaschfees^ zal a. s. Maandag geen nummer van dit blad verschijnen. aan te besteden: De onderhoudswerken, herstellingen, en vernieu- wingen, aan de gemeente- gebouwen gedurende het jaar 1915. BINNENLAND. Per 3 maanden binnen de stad 1.Franco per post voor Nederland 1.10. Bij vooruitbetalingvoor Belgie 1.40, voor Ned.-Indie en Amerika /1.65, overig Buitenland 2. Men abonneert zich bij de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alle Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders. Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer 0.10. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend. Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief. Inzending van advertentien voor 1 uur op den dag der uitgave. Nieuwe zilverbons. Staatscourant no. 77 bevat het Koninklgk besluit tot vaststelling van een nieuwen uiterlijkeu vorm voor de zilverbons van twee en een halven gulden, tot bepaling van de hoeveelheid der uit te geven zilverbons van dien vorm en tot bepaling van het tijdstip en de wjjze, waarop de zilverbons van 1 en van 2,50 van den ouden vorm worden ingetrokken. (Stct.) GEMEENTERAAD VAN TER NEUZEN. Burgemeester en Wethoaders van B O E K maken bekend, dat zij, die voor hunne kinderen of pupillen op 1 Mei a.s. toe- lating tot de open bare lagere school alhier, verlangen, zich daartoe tot en met 30 dezei* by het hoofd der school kannen aanmelden. De kinderen, die in den loop van dit jaar zes jaren oud zijn, worden toegelaten, Hoek, 1 April 1915. Burgemeester en Wethouders voornoemd, A. WOLFERT, Burgemeester. J. M. DREGMANS, Secretaris. Burgemeester en Wethouders van ZAAM- SLAG, zullen op Dinsdag den 13 April 1915, des voormiddags 10 lire, ten Raad- haize dier gemeente, trachten Plaatselijke aanwijs op Maandag 12 April 1915, des voormiddags ten 8 ure te beginnen te Othene. Bestek en voorwaarden liggen bij den gemeente-architect A. P. Wissb en ter secretarie ter inzage. Zaamslag, 30 Maart 1915. Burgemeester en Wethouders voornoemd, JOH. DE FE1JTER, Burgemeester. J. STOLE Lzn., Secretaris. Daarbij is goedgevonden te bepalen Artikel 1. De uiterlijke vorm van de zilverbons van twee en een halven gulden, is de volgende „SERIEZILYERBON No »Groot twee en een halve gulden t Wordt ter betaling aangenomen door de Nederlandsche Bank en aan alle Ryks- kantoren. »Inwisselbaar in zilver na aankondiging. Geregistreerd De Agent van het Ministerie van Financien, 19 De Minister van Financien, WETT1G BETAALMIDDEL." Deze woorden, in zwarte kleur gedrukt, zijn omgeven door een in blauwe kleur ge- drukten kunstraud, waarin voorkomt aan de bovenzgde, de woorden „KONINKRIJK DER NEDERLANDEN" aan de onderzgde, de woorden »Het namaken of vervalschen van zilver bons met het oogmerk om die als echt en onvervalscht uit te geven of te doen uit- geven wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste negen jaren." In de vier hoeken het getal »2.50". In het midden van de bons wordt onder den zwarten tekst in donker blauwe kleur met open cursieve cijfers gedrukt 2,50 Bet geheel is gedrukt op aan alle zijden afloopenden, licht blauwen gefigureerden ondergrond, waarin met uitgespaarde cijfers 2,50 staat. De achterzjjde der bons wordt niet be- drukt. De bons worden gedrukt op waardepapier van ten naastenbij aent bij twaalf' centimeters waarin het watermerk 2,50 voorkomt. Zij worden voorzien van den stempel der hand- teekening van Onzen Minister van Financien en van dien der handteekening van den Agent van het Ministerie van Financien te Amsterdam. Artikel 2. Naar gelang daaraan de be- boef'te blijkt te bestaan zullen worden uit- gegeven vier millioen zilverbons van twee en een halven gulden van den in artikel 1 omschreven uiterlijken vorm, vertegenwoor- digende een kapitaal van tien millioen gulden. Artikel 3. De zilverbons van 1 en 2,50 van den vorm, omschreven in ons besluit van 6 Augustus 1914, zooals dat is gewjjzigd bij Ons besluit van 1 September 1914, worden ingetrokken op 6 April 1915. Artikel 4. Tot 15 April 1915 zullen de in het vorig artikel bedoelde zilverbons aan de kantoren der betaalmeesters en van de ontvangers der directe belastingen als- mede aan de postkantoren (met inbegrip van de bgkantoren) tot elk bedrag tegen wettig betaalmiddel kunnen worden in- gewisseld. (Stct.) De Minister van Financien brengt in herinnering, dat de gelegenheid tot in- wisseling van de ingetrokken zilverbons van 5 nog slechts openstaat tot en met 3 April 1915. Bet publiek wordt er derhalve nogmaals met nadruk op gewezen, dat het, ter voor- koming van geldelijk nadeel, noodig is, de zilverbons van f 5 voor of uiterlijk op 3 April 1915 in te wisselen. Die inwisseling kan geschieden bij alle betaalmeesters en ontvangers der directe belastingen, alsmede bij alle postkantoren (met inbegrip van de bijkantoren, echter niet van dehulpkantoren). Yergadering van Dinsdag 30 Maart 1915. Voorzitter de heer J. Huizinga, burge meester. Aauwezig de heeren Visser, Dees, Moggre, De Jagcr, R. Seheele, De Feijter en De Bruijne. Afwezig de lieeren Wicland, Lensen, Donze, Eijke, Van Borssum Waalkes en D. Seheele. (Vervolg.) De voorzitter, deze circulaire nader toe- lichtende, deelt mede, dat de commissie, den voorraad levensmiddelen in Zeeuwsch-Vlaan- deren nagaande, tot de conclusie kwam, dat hier slechts voor een 14 dagen tarwe in voorraad was. Van wege de regeering is met de distri- butie van het meel voor Zeeuwsch-Vlaan- deren belast de Walzenmolen, van de liee ren Verschaffel, te Sas van Gent. Ook bij dezen werd geinformeerd naar dfeu beschikbaren voorraad en de heer Verschaf fel gaf te kennen, dat bij officieel voor 14 dagen voorraad ontvangt, doch dat bij dien niet in de fabriek aanwezig hecft, daar er meestal een lading tusschen Rotterdam en Sas van Gent varende is, die ook in dien voorraad is begrepen. De vraag was nu, wanneer er moeilijk- heden mochten ontstaan en Zeeuwsch-Vlaan- deren wordt van het overig deel van Neder land afgesneden, hoe zal dan in de behoefle voor de bevolking worden voorzien. Met inbegrip van de mililairen en vlucli- telingen kan gerekend worden, dat de be volking van Oostelijk Zeeuwsch-VIaanderen tegenwoordig 10.000 menschen bedraagt. Rekent men daarvan af een 1000 personen belioorende tot de landbouwende bevolking, die over het algemeen over een voldoenden voorraad beschikken om het tot den volgen- den oogst uit te houden, dan blijven er 15.000 personen over, in wier behoeften moet worden voorzien. De commissie aclitte die zaak ernstig genoeg, om daarover met den minister te gaan onderhandelen, en liem te vragen, of hij de gemeenten niet in de ge legenheid wilde stellen een zckere hoeveel heid levensmiddelen op te slaan. Wanneer er moeilijkheden zouden ontstaan, is het te verwachten, dat, van welke zijde zij ook komen, Zeeuwsch-VIaanderen daarvan in de eerste plaats de gevolgen zal ondervinden. De minister gaf te kennen, dat er ernstige bezwaren zijn, om aan het door de com missie gevraagde te voldoen. Veronderstelt, dat er een oorlogstoesland zal intreden, dan lag het voor de hand, dat dte alhier opge- slagen voorraden door don vijand zouden worden opgeeischt. De mogelijkheid is ook nog besproken om eventueel de voorraden alhier opgeslagen te laten in licliters, maar dit kon ook niet, daar deze wellicht op een gegeven oogenblik niet spoedig genoeg zou- den kunnen ver trek ken en de lading dier schepen dns toch Man een vijand zouden kunnen in handen vallen. De minister kon niet overgaan tot het 2enden van voorra den, zonder de zekerlieid, dat die alleen zou den ten goede komen aan de menschen voor wie ze bestemd zijn Wei meende de minister een middel aan de hand te kunnen doen, dftor van deze plaats uit de ingezetenen uit te noodigen, eik voor zich een Zoodanigen voorraad op te doen, dat ze voor eenige weken gewaar- borgd zijn, en niet terstond moeilijk zitten, wanneer zich zwarighedeu voordoen. Het is wel te voorzien, dat niet alien aan dien wenk gevolg kunnen geven, maar de minister heeft ook een middel aan de handi gedaan, om degenen die minder ruim in hunne financien zitten, te helpen, door levensmiddelen ter beschikking van de ge meenten te stellen aan den prijs die deze kosten voor de mobilisatie, in Augustus jl., om deze aan de on- en minvermogende in gezetenen tegen den kostenden prijs te ver- koopen. De minister heeft dus een raad gegeven voor de menschen die zichzelf kunnen hel pen en wil in de tweede plaats daadiwerke- lijk helpen voor degenen die zichzelf niet of slechts bezwaarlijk kunnen helpen, door, voor de vroegere prijzen beschikbaar te stel len hoeveelheden tarwe, reuzel, spek, groen- ten, aardappelen enz. Er is taiet den minister ook gesproken over de distributie dier levensmidllelen. In de circulaire van den minister werd in uit- ziclit gesteld, dat die zou geschieden door tussclienkomst van de winkeliers maar daartegen zijn bezwaren geopperd, omdat men dan komt voor de nioeilijkheid, om te controleeren dat die voorraden werkelijk komen aan de menschen voor wie ze be stemd zijn. Dan is er ook de aandaeht op gevesligd, dat de gemeenten hier geen financien ge noeg bezitten, om dien handel te gaan be ginnen en werd gevraagd, of de minister niet in de gelegenheid was, aan de gemeen ten een voorschot te verleenen, waarop zijne Excellentie te kennen gaf, dat hij daarover niet kon beschikken, maar dat dit hij den minister van financien behoorde, doch dat hij bereid was, het verleenen van een voor schot te bevorderen. Ongetwijfeld zullen echter inet de uilvoe- ring van dat plan kosten gepaard gaan en voor de helft zouden die komen ten laste der gemeente, terwijl het rijk de andere lielft zal betalen. Misschien zouden de kosten ook nog te ondervangen zijn, door de waren b.v. 1 cent per kilogram duurder te verkoo- pen. In elk geval meende spreker, dat tot uit- voering van de zaak niet kon worden over- gegaan zonder den raad daarin ook te ken nen, opdat deze daarover in voile vrijheid zijne meening kan zeggen en beslissen. Spre ker voegt hieraan nog toe, dat het voor degenen die thans door het Steun-comite ondersleund worden een groot voordeel zou zijn, als ze levensmiddelen tegen de vroe gere normale prijzen konden koopen en dat liet misschien met betrekking tot de bedra- gen, ook nog voordeelig zou kunnen zijn voor het Steun-comitd. Wanneer de raad tot toepassing der eir- culaire van den minister zou wilien over gaan, stelt spreker zich voor een commissie van advies te vormen, om de uitvoering op zoo goed mogelijke wijze te doen plaats lieb- ben. llij noemt eene commissie van advies, omdat de te vormen commissie toch gee- nerlei vcrantwoordebjkheid kan dragen, die blijft toch bij den burgemeester. Met mede- werking van dusdanige commissie meenthij, dat de zaak wel in goede rich ting is te lei- den. De heer De Jager vraagt, of de minister dus bereid is, om den noodigen voorraad levensmiddelen te zendien, opdat elk daar van tegen den voor Augustus 11. geldenden prijs eenigen voorraad zou kunnen inslaan. De voorzitter antwoordt, dat de minister dat niet ten behoeven van elkeen doet, maar alleen voor de on- en minvermogenden. De heer De Jager merkt op, dat men, als men eens de verschillende installation, b.v. van de bakkerswinkels nagaat, en de luxe- zaken die daar worden uitgestald, en ook gekocht, wat dan ook het doel der uitstal- ling is, men toch moet zeggen, dat er, on- danks den nood, toch nog veel wordt ge kocht wat eigenlijk ovtrbodig is voor de behoeften. Als men nu voor goedkooperen prijs levensmiddelen gaat verkrijgbaar stel len, vreest hij, dat de menschen er allicht toe zullen komen om een dubbeltje dat ze hier of daar door den minderen prijs op be- s par en, te besteden aan een of ander dat luxe genoemd mag worden, maar waarvan ze dan zeggenhet kost mij nu een dubbeltje minder, dus kan ik dat daar of duarvoor wel besteden. Men heeft nu eenmaal met menschen te doen en de een is zus, do ander weer anders. Spreker wil met het aangevoerde er alleen op wijzen, dat het in vele gevallen de vraag is, of het verkrijg baar stellen van levensmiddelen aan goed kooperen prijs zal voldoen aan de bedoeling waarmede ze worden verkrijgbaar gesteld1. Het is terrein waar ook voetangels en klem- men liggen, zoowel als bij de uitkeeringen van het Steun-comit6. Spreker heeft wel wat vrees voor de kosten. Er is voor het Steun-comite eerst gevpteerd j 4000, daarna is die som opgevoerd tot j 6000, terwijl j als het aanhangig verzoek wordt ingewilligd, het bedrag tot 10.000, en als we hieraan beginnen, wetcn we niet wat de kosten zul len bedragen. Dat er eene commissie van advies zal worden aangewezen, zegt nog niet veel, want hoe gaat dat; de goeden niet te na gespro ken, blijkt toch altijd, dat er nog wel wat tusschen kade en schip loopt en de advie- zen niet altijd zijn zooals ze gegeven zou den moeten worden. Ten slotte heeft spreker ook bezwaar, om over eene zoo ernstige zaak te beslissen, terwijl er maar 7 leden tegenwoordig zijn. Hij weet wel, dat er door de vergadering besluiten kunnen worden genomen, en dat de afwezigen ook mede verantwoordelijk zijn voor de besluiten, maar zou het toch een) geniakkelijker beslissing achten als meerdere leden aanwezig waren. De heer Dees kan zich voor een goed deel aansluilen bij hetgeen de heer De Jager heeft gezegd, vooral ook wat het laatste be- treft. Vooral nu er zulke penibele zaken aan de orde zijn, is het te betreuren dat er elementen in den raad ontbreken, op wier oordeel zeker prijs wordt gesteld. Wat het beschikbaar stellen van levens middelen aan goedkoope prijzen betreft, daaraan zijn zeker groote bezwaren ver- bonden. Een der voornaamste vragen die daarbij moet worden opgelost is zekerwie zijn on- en minvermogenden'? Alle heeren weten, dat men gemakkelijk kan uitdruk- ken. on- en minvermogenden, maar dat het in de praktijk niet gemakkelijk is uit te maken wie als m i n vermogend moet wor- den beschouwd. Als er voordeel aan verbonden is, wilden velen daartoe gerekend worden; spreker kan dat de menschen ook niet kwalijk nemen, maar hij verwacht, dat, wordt deze zaak van gemeentewege aangevat, het aantal on- en minvermogenden bedenkelijk zal stijgen, al is hij overtuigd dat de voorzitter en eene te vormen commissie van advies al het mo gelijke zouden doen, om tot eene goede toe- passing te geraken. Eene lichtzijde ziet spreker er in, dat, als men levensmiddelen beschikbaar kreeg tegen de prijzen die voor Augustus golden, en daarvan door het Steun-comite in natura aan de behoeftigen uitgereikt, dat eenigszins voor de gemeente eene tegemoetkoming zou zijn, tot dekking van de helft van het tekort op de tegemVoordige prijzen, waarvan de andere helft door het rijk wordt gedragen. Hij is het overigens eens met den heer De Jager, dat er aan de uitvoering en de ge volgen groote scliaduwzijden verbonden zijn. Hij vraagt ook, of het nog niet eens kan worden uitgesteld tot eene meer voltallige vergadering, want, hoewel hij wil gelooven, dat de niet aanwezige heeren wettig verliin- derd zijn, zoo acht hij het toch een bezwaar, om over zulk een ingrijpende zaak in onvol- tallige vergadering te beslissen. De voorzitter wil een en ander beantwoor- den en ook meedeelen, hoe hij zich de toe- passing eenigszins denkt. Er zijn in deze stad, met militairen en vluchtelingen, zeker een 10.000 inwoners. Daarvan rekent hij er een 3000tal, dat tot de landbouwende bevolking behoort, en die over het algemeen van voorraad voorzien zijn, en waarvoor men dus niet behoeft te zorgea, niet omdat ze het niet waard zijn, maar omdat die zich kunnen redden tot den volgenden oogst. Dan rekent spreker er een 3000tal voor wie, in verband met hunne financieele positie, in het geheel niet behoeft gezorgd te worden. Er resten er dan dus nog 1000, waarvan hij er een 2000 armlastig rekent, die nu ondersteund worden, en blijven er nog 2000, waartoe hij rekent de ambaclits- menschen, kleine ambtenaren en renlenier- tjes, dieer voor den oorlog ook maar amper konden komen en die nu ook van datzelfd/e inkomen, of misschien minder, moeten Ieven, en voor wie de toestand dus ook penibel Is. Spreker wil eens een artikel nocmen, de reuzel, die alhier voor den oorlog 90 cent per kilogram kostte, maar thans 1,30. En dat is een vet-voedingsmiddf-1 dat hier door velen gebruikt wordt, omdat ze liever geen margarine gebruiken, doch de natuurboter niet kunnen betalen. Zou er nu bezwaar tegen zijn, dat de ge meente optrad als distributeur *van een zoo belangrijk volksvoedsel, ten behoeve van die laatstgenoemde eategorien van ingezetenen. Men doet daarmede ook niemandi schade. De regeering stelt het disponibel en de nering- doenden hebben er geen nadeel van, omdat het een artikel is, dat zij toch niet in vol- doenden voorraad aanwezig hebben. Dit bleek aan spreker bij het begin der mobilisa tie, toen de maximumprijzen werden vast- gesteld en over dien prijs van 90 cent per kilogram werd gesproken. De slagers gaven toen te kennen, dat zij bepaald dien prijs van het artikel moesten maken, want dat de vraag geregeld den voorraad overtrof. Dan is er nog een artikel, dat zonder na deel voor neringdoenden kan wordfcn be schikbaar gesteld, nl. groenten. De handel in eigen gekweekte groenten is voor het oogenblik zoo goed als klaar. Er kan dus heelemaal niets tegen zijn, dat de minister ter beschikking van de gemeente busgroen- ten stelt en dat die tegen prijzen als gel- dende in het voorjaar van 1914 worden ver kocht. Nu schijnt er bij de heeren omtrent de gevolgen dezer zaak een misverstand te zijn. Uit de circulaire blijkt nl. niet, dat de ge meente de helft moet bijpassen van hetgeen door den verminderden prijs op de tegen- woordige prijzen tekort komt. Er wordt gezegd: dat de levensmiddelen ter beschik king van de gemeenten worden gesteld en dat de kosten dier beschikbaarstelling wor den gedragen voor de helft door de gemeen te en voor de helft door het rijk. Als er toe werd overgegaan zou natuurlijk een pakhuis of kamer moeten worden ge- huurd, waar de distributie kon plaats heb ben en daarvoor zou natuurlijk huur moe ten worden betaald, terwijl ook de man die er voor zorgen zou, vergoeding zou moeten onlvangen. Wellicht zou een deel dier kos ten ook weer gedekt kunnen worden, door de waren 1 cent per kilogram duurder be schikbaar te stellen. De heer De Jager meende, dat uit de cir culaire blijkt, dat ook voor de helft voor rekening der gemeentebesturen komt het verschil in de prijzen van voor Augustus jl. en nu. De voorzitter acht dit onjuist: hij heeft de circulaire niet zoo begrepen en ook bij de besprekingen met den minister is bij hem dien indruk niet gewekt. Hij is bovendien bereid om, wanneer de raad hem nu mach- tigl, op de zaak in te gaan en wanneer zou blijken dat hij de regeling verkeerd heeft begrepen, er niet op door te gaan, maar daarmede weer opnieuw bij den raad te komen. Er kan eerst geinformeerd worden, maar uit hetgeen hij bij den minister ver- nam, kon hij niets anders afleiden, dan dat we die tarwe, de aardappelen, het spek, de reuzel enz., krijgen tegen de prijzen die voor Augustus golden. Er kan in elk geval eerst geinformeerd worden. Als spreker het in deze verkeerd voor heeft, zou hij niet den moed hebben, er op door te gaan, daar het dan veel te veel aan de gemeente zou kosten, men zou dan wel weten waar men begon, maar niet hoe men aan het einde zou komen. Als het zich echter bepaalt tot de kosten van het verleenen der tussclienkomst, dan acht spreker het zeker in het belang der menschen van Ter Neuzen om het te doen. Om te voorkomen dat er misbruiken zouden plaats vinden, zou hij zich wenschen te doen bijstaan, door menschen die er kennis van hebben. Dat is de feitelijke toestand, zooals hij die zich indenkt. Wat nu het bezwaar van den heer De Jager aangaat, die meende, dat sommige menschen, hetgeen ze door die goedkoopere levensmiddelen kunnen besparen voor luxe zouden besteden, meent spreker dat dit niet zoo licht gebeuren zal. Als het menschen waren die voor den oorlog maar te nauwer- nood met bun inkomen konden rondkomen, zullen ze dit ook nu maar kunnen, ook al worden er levensmiddelen tot de vroegere prijzen beschikbaar gesteld. Het zou voor velen heel wat beteekenen, als b.v. ook brood tegen 15 cent kon worden beschikbaar gesteld, dat nu 17 en 19 cent kost. Als een gezin een 20 brooden per week noodig heeft, beleekent dat heel wat. Spreker herhaalt, dat hij gaarne de be schikbaarstelling dier levensmiddelen zou zien en er op in wil gaan, als de raad liem daartoe machtigt, evenwel slechts ook dan alleen, als de regeling is, zooals hij de circu laire van den minister heeft opgevat, wan neer de gemeente in deze alleen als tusschen- persoon moet optreden. Mocht het echter anders zijn, dan zou hij het ook onmogelijk achten en er mede hij den raad terug- komen. Spreker betreurt ook, dat de raad niet meer voltallig is, en er niet meer animo be- staat 0111 op te koinen, waar werkelijk zcer belangrijke punlen op de agenda voorko men, ziekte en uitstedigheid laat spreker daar; wanneer de afwezigen later zien, dat er werkelijk belangrijke zaken te behandclen zijn, zal dat misschien aanleiding geven om den lust voor het vervolg wat op te wek- ken. In ieder geval: de afwezigen dragen voor de genomen besluiten evengoed de verantwoordelijklieid als de aanwezigen. De heer Moggre erkent ook wel eeniger- mate de bezwaren, door de heeren Dees en De Jager, ten opziclile der verdeeling geuit, maar meent overigens, dat de beschikbaar stelling van die leveiismiddielen voor nor male prijzen aan een groot aantal inwoners dezer gemeente zou ten goede komen. Er zijn zeker velen, die met weinig moeten toe- komen, maar die toch niet meer naar het Steun-comitd durven komen. Voor zulke menschen zou het een uitkomst zijn.

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1915 | | pagina 1