ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
AANBESTEDINGL
No. 6206.
Zaterdag 3 April 1915.
55e Jaargang.
ABONNEMENT
ADVERTENTIfiN
Bekendmaking.
Telefoon 23.
Dit Blad verschynt Maandag-, Woensdag- en VrjjdagaYond, uitgezenderd op Feestdagen, btf de Firma P. J. VAN DE 8ANDE te Ter Nenzen.
BEBSTB BliAD.
Wegens het
Paaschfees^ zal
a. s. Maandag geen nummer
van dit blad verschijnen.
aan te besteden:
De onderhoudswerken,
herstellingen, en vernieu-
wingen, aan de gemeente-
gebouwen gedurende het
jaar 1915.
BINNENLAND.
Per 3 maanden binnen de stad 1.Franco per post voor Nederland 1.10.
Bij vooruitbetalingvoor Belgie 1.40, voor Ned.-Indie en Amerika /1.65,
overig Buitenland 2.
Men abonneert zich bij de Uitgeefster, of buiten Ter Neuzen ook bij alle
Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders.
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer 0.10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de
prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters en cliches worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief.
Inzending van advertentien voor 1 uur op den dag der uitgave.
Nieuwe zilverbons.
Staatscourant no. 77 bevat het Koninklgk
besluit tot vaststelling van een nieuwen
uiterlijkeu vorm voor de zilverbons van twee
en een halven gulden, tot bepaling van de
hoeveelheid der uit te geven zilverbons van
dien vorm en tot bepaling van het tijdstip
en de wjjze, waarop de zilverbons van 1
en van 2,50 van den ouden vorm worden
ingetrokken.
(Stct.)
GEMEENTERAAD VAN TER NEUZEN.
Burgemeester en Wethoaders van B O E K
maken bekend, dat zij, die voor hunne
kinderen of pupillen op 1 Mei a.s. toe-
lating tot de open bare lagere school alhier,
verlangen, zich daartoe tot en met
30 dezei* by het hoofd der school
kannen aanmelden.
De kinderen, die in den loop van dit
jaar zes jaren oud zijn, worden toegelaten,
Hoek, 1 April 1915.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
A. WOLFERT, Burgemeester.
J. M. DREGMANS, Secretaris.
Burgemeester en Wethouders van ZAAM-
SLAG, zullen op Dinsdag den 13 April
1915, des voormiddags 10 lire, ten Raad-
haize dier gemeente, trachten
Plaatselijke aanwijs op Maandag 12 April
1915, des voormiddags ten 8 ure te beginnen
te Othene.
Bestek en voorwaarden liggen bij den
gemeente-architect A. P. Wissb en ter
secretarie ter inzage.
Zaamslag, 30 Maart 1915.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
JOH. DE FE1JTER, Burgemeester.
J. STOLE Lzn., Secretaris.
Daarbij is goedgevonden te bepalen
Artikel 1. De uiterlijke vorm van de
zilverbons van twee en een halven gulden,
is de volgende
„SERIEZILYERBON No
»Groot twee en een halve gulden
t Wordt ter betaling aangenomen door
de Nederlandsche Bank en aan alle Ryks-
kantoren.
»Inwisselbaar in zilver na aankondiging.
Geregistreerd
De Agent van het Ministerie van Financien,
19
De Minister van Financien,
WETT1G BETAALMIDDEL."
Deze woorden, in zwarte kleur gedrukt,
zijn omgeven door een in blauwe kleur ge-
drukten kunstraud, waarin voorkomt
aan de bovenzgde, de woorden
„KONINKRIJK DER NEDERLANDEN"
aan de onderzgde, de woorden
»Het namaken of vervalschen van zilver
bons met het oogmerk om die als echt en
onvervalscht uit te geven of te doen uit-
geven wordt gestraft met gevangenisstraf
van ten hoogste negen jaren."
In de vier hoeken het getal »2.50".
In het midden van de bons wordt onder
den zwarten tekst in donker blauwe kleur
met open cursieve cijfers gedrukt
2,50
Bet geheel is gedrukt op aan alle zijden
afloopenden, licht blauwen gefigureerden
ondergrond, waarin met uitgespaarde cijfers
2,50 staat.
De achterzjjde der bons wordt niet be-
drukt.
De bons worden gedrukt op waardepapier
van ten naastenbij aent bij twaalf' centimeters
waarin het watermerk 2,50 voorkomt. Zij
worden voorzien van den stempel der hand-
teekening van Onzen Minister van Financien
en van dien der handteekening van den
Agent van het Ministerie van Financien te
Amsterdam.
Artikel 2. Naar gelang daaraan de be-
boef'te blijkt te bestaan zullen worden uit-
gegeven vier millioen zilverbons van twee
en een halven gulden van den in artikel 1
omschreven uiterlijken vorm, vertegenwoor-
digende een kapitaal van tien millioen gulden.
Artikel 3. De zilverbons van 1 en
2,50 van den vorm, omschreven in ons
besluit van 6 Augustus 1914, zooals dat is
gewjjzigd bij Ons besluit van 1 September
1914, worden ingetrokken op 6 April 1915.
Artikel 4. Tot 15 April 1915 zullen de
in het vorig artikel bedoelde zilverbons
aan de kantoren der betaalmeesters en van
de ontvangers der directe belastingen als-
mede aan de postkantoren (met inbegrip
van de bgkantoren) tot elk bedrag tegen
wettig betaalmiddel kunnen worden in-
gewisseld. (Stct.)
De Minister van Financien brengt in
herinnering, dat de gelegenheid tot in-
wisseling van de ingetrokken zilverbons
van 5 nog slechts openstaat tot en met
3 April 1915.
Bet publiek wordt er derhalve nogmaals
met nadruk op gewezen, dat het, ter voor-
koming van geldelijk nadeel, noodig is, de
zilverbons van f 5 voor of uiterlijk op
3 April 1915 in te wisselen. Die inwisseling
kan geschieden bij alle betaalmeesters en
ontvangers der directe belastingen, alsmede
bij alle postkantoren (met inbegrip van de
bijkantoren, echter niet van dehulpkantoren).
Yergadering van Dinsdag 30 Maart 1915.
Voorzitter de heer J. Huizinga, burge
meester.
Aauwezig de heeren Visser, Dees, Moggre,
De Jagcr, R. Seheele, De Feijter en De
Bruijne.
Afwezig de lieeren Wicland, Lensen, Donze,
Eijke, Van Borssum Waalkes en D. Seheele.
(Vervolg.)
De voorzitter, deze circulaire nader toe-
lichtende, deelt mede, dat de commissie, den
voorraad levensmiddelen in Zeeuwsch-Vlaan-
deren nagaande, tot de conclusie kwam, dat
hier slechts voor een 14 dagen tarwe in
voorraad was.
Van wege de regeering is met de distri-
butie van het meel voor Zeeuwsch-Vlaan-
deren belast de Walzenmolen, van de liee
ren Verschaffel, te Sas van Gent.
Ook bij dezen werd geinformeerd naar dfeu
beschikbaren voorraad en de heer Verschaf
fel gaf te kennen, dat bij officieel voor 14
dagen voorraad ontvangt, doch dat bij dien
niet in de fabriek aanwezig hecft, daar er
meestal een lading tusschen Rotterdam en
Sas van Gent varende is, die ook in dien
voorraad is begrepen.
De vraag was nu, wanneer er moeilijk-
heden mochten ontstaan en Zeeuwsch-Vlaan-
deren wordt van het overig deel van Neder
land afgesneden, hoe zal dan in de behoefle
voor de bevolking worden voorzien.
Met inbegrip van de mililairen en vlucli-
telingen kan gerekend worden, dat de be
volking van Oostelijk Zeeuwsch-VIaanderen
tegenwoordig 10.000 menschen bedraagt.
Rekent men daarvan af een 1000 personen
belioorende tot de landbouwende bevolking,
die over het algemeen over een voldoenden
voorraad beschikken om het tot den volgen-
den oogst uit te houden, dan blijven er
15.000 personen over, in wier behoeften moet
worden voorzien. De commissie aclitte die
zaak ernstig genoeg, om daarover met den
minister te gaan onderhandelen, en liem te
vragen, of hij de gemeenten niet in de ge
legenheid wilde stellen een zckere hoeveel
heid levensmiddelen op te slaan. Wanneer
er moeilijkheden zouden ontstaan, is het te
verwachten, dat, van welke zijde zij ook
komen, Zeeuwsch-VIaanderen daarvan in de
eerste plaats de gevolgen zal ondervinden.
De minister gaf te kennen, dat er ernstige
bezwaren zijn, om aan het door de com
missie gevraagde te voldoen. Veronderstelt,
dat er een oorlogstoesland zal intreden, dan
lag het voor de hand, dat dte alhier opge-
slagen voorraden door don vijand zouden
worden opgeeischt. De mogelijkheid is ook
nog besproken om eventueel de voorraden
alhier opgeslagen te laten in licliters, maar
dit kon ook niet, daar deze wellicht op een
gegeven oogenblik niet spoedig genoeg zou-
den kunnen ver trek ken en de lading dier
schepen dns toch Man een vijand zouden
kunnen in handen vallen. De minister kon
niet overgaan tot het 2enden van voorra
den, zonder de zekerlieid, dat die alleen zou
den ten goede komen aan de menschen voor
wie ze bestemd zijn
Wei meende de minister een middel aan
de hand te kunnen doen, dftor van deze
plaats uit de ingezetenen uit te noodigen,
eik voor zich een Zoodanigen voorraad op
te doen, dat ze voor eenige weken gewaar-
borgd zijn, en niet terstond moeilijk zitten,
wanneer zich zwarighedeu voordoen.
Het is wel te voorzien, dat niet alien aan
dien wenk gevolg kunnen geven, maar de
minister heeft ook een middel aan de handi
gedaan, om degenen die minder ruim in
hunne financien zitten, te helpen, door
levensmiddelen ter beschikking van de ge
meenten te stellen aan den prijs die deze
kosten voor de mobilisatie, in Augustus jl.,
om deze aan de on- en minvermogende in
gezetenen tegen den kostenden prijs te ver-
koopen.
De minister heeft dus een raad gegeven
voor de menschen die zichzelf kunnen hel
pen en wil in de tweede plaats daadiwerke-
lijk helpen voor degenen die zichzelf niet
of slechts bezwaarlijk kunnen helpen, door,
voor de vroegere prijzen beschikbaar te stel
len hoeveelheden tarwe, reuzel, spek, groen-
ten, aardappelen enz.
Er is taiet den minister ook gesproken over
de distributie dier levensmidllelen. In de
circulaire van den minister werd in uit-
ziclit gesteld, dat die zou geschieden door
tussclienkomst van de winkeliers maar
daartegen zijn bezwaren geopperd, omdat
men dan komt voor de nioeilijkheid, om te
controleeren dat die voorraden werkelijk
komen aan de menschen voor wie ze be
stemd zijn.
Dan is er ook de aandaeht op gevesligd,
dat de gemeenten hier geen financien ge
noeg bezitten, om dien handel te gaan be
ginnen en werd gevraagd, of de minister
niet in de gelegenheid was, aan de gemeen
ten een voorschot te verleenen, waarop zijne
Excellentie te kennen gaf, dat hij daarover
niet kon beschikken, maar dat dit hij den
minister van financien behoorde, doch dat
hij bereid was, het verleenen van een voor
schot te bevorderen.
Ongetwijfeld zullen echter inet de uilvoe-
ring van dat plan kosten gepaard gaan en
voor de helft zouden die komen ten laste
der gemeente, terwijl het rijk de andere
lielft zal betalen. Misschien zouden de kosten
ook nog te ondervangen zijn, door de waren
b.v. 1 cent per kilogram duurder te verkoo-
pen.
In elk geval meende spreker, dat tot uit-
voering van de zaak niet kon worden over-
gegaan zonder den raad daarin ook te ken
nen, opdat deze daarover in voile vrijheid
zijne meening kan zeggen en beslissen. Spre
ker voegt hieraan nog toe, dat het voor
degenen die thans door het Steun-comite
ondersleund worden een groot voordeel zou
zijn, als ze levensmiddelen tegen de vroe
gere normale prijzen konden koopen en dat
liet misschien met betrekking tot de bedra-
gen, ook nog voordeelig zou kunnen zijn
voor het Steun-comitd.
Wanneer de raad tot toepassing der eir-
culaire van den minister zou wilien over
gaan, stelt spreker zich voor een commissie
van advies te vormen, om de uitvoering op
zoo goed mogelijke wijze te doen plaats lieb-
ben. llij noemt eene commissie van advies,
omdat de te vormen commissie toch gee-
nerlei vcrantwoordebjkheid kan dragen, die
blijft toch bij den burgemeester. Met mede-
werking van dusdanige commissie meenthij,
dat de zaak wel in goede rich ting is te lei-
den.
De heer De Jager vraagt, of de minister
dus bereid is, om den noodigen voorraad
levensmiddelen te zendien, opdat elk daar
van tegen den voor Augustus 11. geldenden
prijs eenigen voorraad zou kunnen inslaan.
De voorzitter antwoordt, dat de minister
dat niet ten behoeven van elkeen doet, maar
alleen voor de on- en minvermogenden.
De heer De Jager merkt op, dat men, als
men eens de verschillende installation, b.v.
van de bakkerswinkels nagaat, en de luxe-
zaken die daar worden uitgestald, en ook
gekocht, wat dan ook het doel der uitstal-
ling is, men toch moet zeggen, dat er, on-
danks den nood, toch nog veel wordt ge
kocht wat eigenlijk ovtrbodig is voor de
behoeften. Als men nu voor goedkooperen
prijs levensmiddelen gaat verkrijgbaar stel
len, vreest hij, dat de menschen er allicht
toe zullen komen om een dubbeltje dat ze
hier of daar door den minderen prijs op be-
s par en, te besteden aan een of ander dat
luxe genoemd mag worden, maar waarvan
ze dan zeggenhet kost mij nu een dubbeltje
minder, dus kan ik dat daar of duarvoor
wel besteden. Men heeft nu eenmaal met
menschen te doen en de een is zus, do
ander weer anders. Spreker wil met het
aangevoerde er alleen op wijzen, dat het in
vele gevallen de vraag is, of het verkrijg
baar stellen van levensmiddelen aan goed
kooperen prijs zal voldoen aan de bedoeling
waarmede ze worden verkrijgbaar gesteld1.
Het is terrein waar ook voetangels en klem-
men liggen, zoowel als bij de uitkeeringen
van het Steun-comit6. Spreker heeft wel
wat vrees voor de kosten. Er is voor het
Steun-comite eerst gevpteerd j 4000, daarna
is die som opgevoerd tot j 6000, terwijl j
als het aanhangig verzoek wordt ingewilligd,
het bedrag tot 10.000, en als we hieraan
beginnen, wetcn we niet wat de kosten zul
len bedragen.
Dat er eene commissie van advies zal
worden aangewezen, zegt nog niet veel, want
hoe gaat dat; de goeden niet te na gespro
ken, blijkt toch altijd, dat er nog wel wat
tusschen kade en schip loopt en de advie-
zen niet altijd zijn zooals ze gegeven zou
den moeten worden.
Ten slotte heeft spreker ook bezwaar, om
over eene zoo ernstige zaak te beslissen,
terwijl er maar 7 leden tegenwoordig zijn.
Hij weet wel, dat er door de vergadering
besluiten kunnen worden genomen, en dat
de afwezigen ook mede verantwoordelijk zijn
voor de besluiten, maar zou het toch een)
geniakkelijker beslissing achten als meerdere
leden aanwezig waren.
De heer Dees kan zich voor een goed
deel aansluilen bij hetgeen de heer De Jager
heeft gezegd, vooral ook wat het laatste be-
treft. Vooral nu er zulke penibele zaken aan
de orde zijn, is het te betreuren dat er
elementen in den raad ontbreken, op wier
oordeel zeker prijs wordt gesteld.
Wat het beschikbaar stellen van levens
middelen aan goedkoope prijzen betreft,
daaraan zijn zeker groote bezwaren ver-
bonden. Een der voornaamste vragen die
daarbij moet worden opgelost is zekerwie
zijn on- en minvermogenden'? Alle heeren
weten, dat men gemakkelijk kan uitdruk-
ken. on- en minvermogenden, maar dat
het in de praktijk niet gemakkelijk is uit te
maken wie als m i n vermogend moet wor-
den beschouwd.
Als er voordeel aan verbonden is, wilden
velen daartoe gerekend worden; spreker kan
dat de menschen ook niet kwalijk nemen,
maar hij verwacht, dat, wordt deze zaak
van gemeentewege aangevat, het aantal on-
en minvermogenden bedenkelijk zal stijgen,
al is hij overtuigd dat de voorzitter en eene
te vormen commissie van advies al het mo
gelijke zouden doen, om tot eene goede toe-
passing te geraken.
Eene lichtzijde ziet spreker er in, dat, als
men levensmiddelen beschikbaar kreeg tegen
de prijzen die voor Augustus golden, en
daarvan door het Steun-comite in natura
aan de behoeftigen uitgereikt, dat eenigszins
voor de gemeente eene tegemoetkoming zou
zijn, tot dekking van de helft van het tekort
op de tegemVoordige prijzen, waarvan de
andere helft door het rijk wordt gedragen.
Hij is het overigens eens met den heer De
Jager, dat er aan de uitvoering en de ge
volgen groote scliaduwzijden verbonden zijn.
Hij vraagt ook, of het nog niet eens kan
worden uitgesteld tot eene meer voltallige
vergadering, want, hoewel hij wil gelooven,
dat de niet aanwezige heeren wettig verliin-
derd zijn, zoo acht hij het toch een bezwaar,
om over zulk een ingrijpende zaak in onvol-
tallige vergadering te beslissen.
De voorzitter wil een en ander beantwoor-
den en ook meedeelen, hoe hij zich de toe-
passing eenigszins denkt.
Er zijn in deze stad, met militairen en
vluchtelingen, zeker een 10.000 inwoners.
Daarvan rekent hij er een 3000tal, dat tot
de landbouwende bevolking behoort, en die
over het algemeen van voorraad voorzien
zijn, en waarvoor men dus niet behoeft te
zorgea, niet omdat ze het niet waard zijn,
maar omdat die zich kunnen redden tot den
volgenden oogst.
Dan rekent spreker er een 3000tal voor
wie, in verband met hunne financieele
positie, in het geheel niet behoeft gezorgd
te worden. Er resten er dan dus nog 1000,
waarvan hij er een 2000 armlastig rekent,
die nu ondersteund worden, en blijven er
nog 2000, waartoe hij rekent de ambaclits-
menschen, kleine ambtenaren en renlenier-
tjes, dieer voor den oorlog ook maar amper
konden komen en die nu ook van datzelfd/e
inkomen, of misschien minder, moeten Ieven,
en voor wie de toestand dus ook penibel Is.
Spreker wil eens een artikel nocmen, de
reuzel, die alhier voor den oorlog 90 cent
per kilogram kostte, maar thans 1,30. En
dat is een vet-voedingsmiddf-1 dat hier door
velen gebruikt wordt, omdat ze liever geen
margarine gebruiken, doch de natuurboter
niet kunnen betalen.
Zou er nu bezwaar tegen zijn, dat de ge
meente optrad als distributeur *van een zoo
belangrijk volksvoedsel, ten behoeve van die
laatstgenoemde eategorien van ingezetenen.
Men doet daarmede ook niemandi schade. De
regeering stelt het disponibel en de nering-
doenden hebben er geen nadeel van, omdat
het een artikel is, dat zij toch niet in vol-
doenden voorraad aanwezig hebben. Dit
bleek aan spreker bij het begin der mobilisa
tie, toen de maximumprijzen werden vast-
gesteld en over dien prijs van 90 cent per
kilogram werd gesproken. De slagers gaven
toen te kennen, dat zij bepaald dien prijs
van het artikel moesten maken, want dat de
vraag geregeld den voorraad overtrof.
Dan is er nog een artikel, dat zonder na
deel voor neringdoenden kan wordfcn be
schikbaar gesteld, nl. groenten. De handel
in eigen gekweekte groenten is voor het
oogenblik zoo goed als klaar. Er kan dus
heelemaal niets tegen zijn, dat de minister
ter beschikking van de gemeente busgroen-
ten stelt en dat die tegen prijzen als gel-
dende in het voorjaar van 1914 worden ver
kocht.
Nu schijnt er bij de heeren omtrent de
gevolgen dezer zaak een misverstand te zijn.
Uit de circulaire blijkt nl. niet, dat de ge
meente de helft moet bijpassen van hetgeen
door den verminderden prijs op de tegen-
woordige prijzen tekort komt. Er wordt
gezegd: dat de levensmiddelen ter beschik
king van de gemeenten worden gesteld en
dat de kosten dier beschikbaarstelling wor
den gedragen voor de helft door de gemeen
te en voor de helft door het rijk.
Als er toe werd overgegaan zou natuurlijk
een pakhuis of kamer moeten worden ge-
huurd, waar de distributie kon plaats heb
ben en daarvoor zou natuurlijk huur moe
ten worden betaald, terwijl ook de man die
er voor zorgen zou, vergoeding zou moeten
onlvangen. Wellicht zou een deel dier kos
ten ook weer gedekt kunnen worden, door
de waren 1 cent per kilogram duurder be
schikbaar te stellen.
De heer De Jager meende, dat uit de cir
culaire blijkt, dat ook voor de helft voor
rekening der gemeentebesturen komt het
verschil in de prijzen van voor Augustus jl.
en nu.
De voorzitter acht dit onjuist: hij heeft de
circulaire niet zoo begrepen en ook bij de
besprekingen met den minister is bij hem
dien indruk niet gewekt. Hij is bovendien
bereid om, wanneer de raad hem nu mach-
tigl, op de zaak in te gaan en wanneer zou
blijken dat hij de regeling verkeerd heeft
begrepen, er niet op door te gaan, maar
daarmede weer opnieuw bij den raad te
komen. Er kan eerst geinformeerd worden,
maar uit hetgeen hij bij den minister ver-
nam, kon hij niets anders afleiden, dan dat
we die tarwe, de aardappelen, het spek, de
reuzel enz., krijgen tegen de prijzen die voor
Augustus golden.
Er kan in elk geval eerst geinformeerd
worden. Als spreker het in deze verkeerd
voor heeft, zou hij niet den moed hebben, er
op door te gaan, daar het dan veel te veel
aan de gemeente zou kosten, men zou dan
wel weten waar men begon, maar niet hoe
men aan het einde zou komen.
Als het zich echter bepaalt tot de kosten
van het verleenen der tussclienkomst, dan
acht spreker het zeker in het belang der
menschen van Ter Neuzen om het te doen.
Om te voorkomen dat er misbruiken zouden
plaats vinden, zou hij zich wenschen te
doen bijstaan, door menschen die er kennis
van hebben. Dat is de feitelijke toestand,
zooals hij die zich indenkt.
Wat nu het bezwaar van den heer De
Jager aangaat, die meende, dat sommige
menschen, hetgeen ze door die goedkoopere
levensmiddelen kunnen besparen voor luxe
zouden besteden, meent spreker dat dit niet
zoo licht gebeuren zal. Als het menschen
waren die voor den oorlog maar te nauwer-
nood met bun inkomen konden rondkomen,
zullen ze dit ook nu maar kunnen, ook al
worden er levensmiddelen tot de vroegere
prijzen beschikbaar gesteld.
Het zou voor velen heel wat beteekenen,
als b.v. ook brood tegen 15 cent kon worden
beschikbaar gesteld, dat nu 17 en 19 cent
kost. Als een gezin een 20 brooden per week
noodig heeft, beleekent dat heel wat.
Spreker herhaalt, dat hij gaarne de be
schikbaarstelling dier levensmiddelen zou
zien en er op in wil gaan, als de raad liem
daartoe machtigt, evenwel slechts ook dan
alleen, als de regeling is, zooals hij de circu
laire van den minister heeft opgevat, wan
neer de gemeente in deze alleen als tusschen-
persoon moet optreden. Mocht het echter
anders zijn, dan zou hij het ook onmogelijk
achten en er mede hij den raad terug-
komen.
Spreker betreurt ook, dat de raad niet
meer voltallig is, en er niet meer animo be-
staat 0111 op te koinen, waar werkelijk zcer
belangrijke punlen op de agenda voorko
men, ziekte en uitstedigheid laat spreker
daar; wanneer de afwezigen later zien, dat
er werkelijk belangrijke zaken te behandclen
zijn, zal dat misschien aanleiding geven om
den lust voor het vervolg wat op te wek-
ken. In ieder geval: de afwezigen dragen
voor de genomen besluiten evengoed de
verantwoordelijklieid als de aanwezigen.
De heer Moggre erkent ook wel eeniger-
mate de bezwaren, door de heeren Dees en
De Jager, ten opziclile der verdeeling geuit,
maar meent overigens, dat de beschikbaar
stelling van die leveiismiddielen voor nor
male prijzen aan een groot aantal inwoners
dezer gemeente zou ten goede komen. Er
zijn zeker velen, die met weinig moeten toe-
komen, maar die toch niet meer naar het
Steun-comitd durven komen. Voor zulke
menschen zou het een uitkomst zijn.