ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
ONDERHOUD SHRINE,
No. 6200.
Zaterdag 20 Maart 1915.
55e Jaargang.
eene partij ROGGE
De Oorlog.
ABONNEMENT
ADVERTENTIEN
I
Telefoon 25.
Bit Biad verschpt Maandag-, Woensgag- en VrijdagaYond, nitgezopderd op Feestdagen, bij de Firrna P. J. VAN DE SANDE te Ter Nepzea.
200 M3. Pruissische
Per 3 maanden binnen de stad 1 Franco per post voor Nederland 1.10.
Bij vooruitbetalingvoor Belgie /1.40, voor Ned.-Indie en Amerika J 1.65,
overig Buitenlanc^ 2.
Men abonneert zich bij de Uitgeefster, oi buiten Ter Neuzen ook bij alle
Boekhandelaren, Postdirecteuren en Brievenbushouders.
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer 0.10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de
prijs slechts tweemaal berekend.
Grootere letters en cliche's worden naar plaatsruimte berekend.
Handelsadvertentien bij regelabonnement tegen verminderd tarief.
Inzending van advertentien voor 1 UUP op den dag der uitgave.
lEJEJIE^STIE] IBXj-A.jD.
waarvan 140 M3. Tan 1 tot 3 en
60 M3. van 2 tot 6 c.M.
10.000 K.G.
In Oorlogstijd.
De L. 8.
De strijd onder den grond.
Een zonderlinge visch.
In Luxemburg.
Het bertoodigde oorlogs-
materiaal.
Een verzamelde en kwijt-
gescholden bongstelling.
Een theater in de vuurlinie..
NEUZENSCHE COURANT
Burgemeester en Wethouders van HOEK
zullen op Vrijdag 26 Maart 1915,
des namiddags drie lire, ten raadhuize
aanbesteden de levering van
De levering gesehiedt franeo op den wal
op aan te wijzen plaats aan den nieuwen
westelijken kanaalarm te Ter Neuzen, voor
1 Juni 1915.
De betaling gesehiedt na de levering.
Gezegelde insebrij vingsbiljetten kunnen
tot op het uur der besteding franco op het
raadbuis worden bezorgd.
Hoek, 12 Maart 1915.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
A. WOLFERT, Burgemeester.
J. M. DREGMANS, Secretaris.
De BURGEMEESTER van
Zaamslag maakt bekend, dat
hij bij inschrijuing &al trachten te
verkoopen:
Gezegelde inschrijvings-biljetten worden
ingewacht voor of op 23 Maart a.s.,
des voormiddags ten 10 lire.
Nadere inlichtingeD zijn te bekomen ter
Secretarie der gemeente.
Zaamslag, 17 Maart 1915.
De Burgemeester voornoemd,
J. DE FEIJTER Pzn.
Men schrijft nit het Rijnland aan de „N,
R. Crt."
Met het opkomen van den landstorm ook
in deze streek krijgt ons Rijnland een nieuw
aspect. Tevoren zag men in onze straten
veel groengrijze unifornxen van soldatenmet
verlof of herstellenden van het front. Meest-
al allesbehalve geschikt oin aan hooge, mi-
litaire eischen te voldoen! Want het nieuwe
groengrijs schijnt niet zoo duurzaam te zijn
als de oude, blauwe stof; het wordt gauw
flodderig en verliest alle snit. Echter wordt
er nu in oorlogstijd ten minste in steden
zonder garnizoen veel door de vingers
gezien, en zoo kan het gebeuren, dat men
een soldaat ziet met een donkerblauwe broek
en een grijze uniform aan; zelfs schild-
wachten met een sigaar in den mond heb ik
herhaaldelijk ontdekt. Verbeeld u zoo iets
in vredestijd!
Maar nu met het opkomen van den land-
storm in de Rijnprovineie (waarmee men
in iiet belang van de fabrieksnijverheid zoo
lang mogelijk gewacht had) worden alle
steden en dorpen, geloof ik, garnizoenplaat-
sen. Het doet denken aan die eerste Augus-
tusdagen, toen in elk dorp, elk gehucht
soldaten in de voile dorpsstraten te vinden
waren. Maar dat waren tijdelijke inkwar-
tieringen, voortrukkende troepen.
Nu is het verblijf wat duurzamer! In de
garnizoenen en legerplaatsen is geen plaats
meer en zoo krijgen zelfs kleine dorpjes als
Benrath en Grafenberg bij Dusseldorp gar-
nizoentjes. In de voorafgaande wintermaan-
den zijn de landstormers in de avonduren
in de edele rekrutenschool ingewijd; nu vol-
gen gedurende acht weken compagniesoefe-
ningen, schieten en opwerpen van vereter-
kingen en daarna verhuizen de landstormers
naar de groote oefeningsvelden voor de ge-
oombineerde manoeuvres, doen daarna als
bezetting dienst, pin zoetjes aan naar het
front te verhuizen.
Zoo hoort men dan in stille, afgelegen
stadjes en dorpen, de schelle hoornsignalen,
de dreunende voetstappen van marcheerende
afdeelingen en overal ziet men die landstor
mers in hun weinig verfraaiende uniform,
in bruinig, groenig grijs, met de platte pet-
ten met een klein, ijzeren kruis.
Meestal voelen zij zich nog niet erg thuis
in de uniform, de zware laarzen zijn ze nog
allesbehalve gewend. Bovendien hebben zij
een zwaren dienst. In plaats van de ontbijt-
tafel, in het donker opstaan. marschen err
oefeningen, en wie 's avonds gewend was
z'n glaasje bier en z'n krant in rust te ge-
nieten, is nu al erg blij als bij om negen ure
in het stroo mag r us ten
Nu wordt het ernst met den oorlog! Want
met het oproepen van den landstorm wordt
de groote massa In dienst gesteld. Van het
oproepen der reserve en landweer heeft men
feitelijk weinig gemerkt. op straat zag men
geen kleiner wordend aantal mannen. Het
heet nu wel, dat in Duitsehland iedereen
gediend heeft, maar de werkelijkheid is heel
anders. Onze technische school bij v. wordt
jaarlijks door circa 500—600 leerlingen lxe-
zocht van ten minste 18jarigen leeftijd, stij-
gend tot 30 jaar. Van onze vijf laatsle jaar-
gangen zijn er in Augustus 151 manschap-
pen die gediend hebben, opgeroepen, in de
afgeloopen maanden 18 reservisten. Slechts
een zeer klein deel had dus blijkbaar maar
de uniform gedragen.
Maar nu met den landstorm wordt alles,
wat gezond is, ingedeeld en van onze groep
leeraars verhuizen 7 van de 16 collega's
naar de kazerne en wat er aan leeraars
overblijft, zal aan leerlingen alleen de jon-
gens onder de 10 jaar te onderwijzen heb
ben.
Daarbij komt nog, dat wie door kleine
lichaanisgebreken onbruikbaar is voor den
militairen dienst, ingedeeld wordt bij den
landstorm zonder wapens. Dat klinkt lxeel
onschuldig, landstorm zonder wapens, maar
de lui, die daar ingedeeld worden, zijn
allesbehalve in hun schiW! Dat zijn de
arbeiders-compagnien, de zoogenaamde
,,Schuppenlruppen". Hun wapen is de spade
of het bouweel, bun werk het aauleggen en
onderhouden van wegen, bet graven van re-
serve-verdedigingswerken. Een nuttige, zelfs
noodzakelijke arbeid in den huidigen oor
log en bovendien vrij ongevaarlijk. Slechts
in enkele gevalleu kunnen zij in aanryking
komen met verdwaalde granaten!
Maar nu wit het booze toeval of liever
het meer verfijnde leven dat juist land
stormers van hoogeren stand bij dc beruchte
arbeiders-cotnpagiiien ingedeeld werden. Ge-
lukkig maakt de uniform alien gelijk, want
anders zou men bij die wegwerkers beken-
de advokaten en recbters kunnen vinden.
Dat is voor menigeen een bittere pit! Lie
ver naar het front dan vrijwel buiten ge-
vaar als een grondwerker te nxoeten schep-
pen! Maar dat is ten minste iets goeds bij
den militairen dienst, wie ingedeeld is, nxoel
volgen, wie en wat bij ook in het burger-
lijke leven is!
Over het algemeen moet men zich ver-
bazen, dat een in bet burgerlijk leven zoo
diep ingrijpend feit als bet oproepen vaxx
den landstorm zoo rustig gaat. Want lioe-
veel lxonderden, ja duizendeix worden niet
uit bun positie, uit bun liefsten familiekring
gerxikt? Officieel heette het vroeger wel, dat
de landstorm alleen voor bezetting diende,
maar de tegenwoordige oorlog, met zijnreus-
achtige froixten, heeft alles onderete boven
geworpen, en de landstormers weten zeer
goed, dat zij op een goeden dag in lie),
front zullen moeten strijden. En dat dat
geen kinderspel is, leeren de verlieslijsten!...
Gemopper heb ik weinig gehoord en ik
durf haast zeggen, dat er in Augustus bij
het opkomen der reservisten meer xxerveuse
opwinding waar te nemen was dan nu. Be-
grijpen kan ik bet niet, want al de liedjes
over den ,.friscli-frolichen Krieg" zijn door
de gruwzame werkelijkheid meer dan weer-
sproken. Alsof het zoo hoort in het rader-
werk van den staat, worden elke maand een
aantal liehtingen opgeroepen. Meix ziet
'smorgens of 'snxiddags op straat nxannen
met kartormen doozen, en wie niet toevallig
in de buurt vaxx station of „Bezirkskomman-
do" is, zal moeilijk kuixnen gelooven, dat
er dien dag weer 'n 2000 landstormers weg-
gegaan zijn.
En toch laten al die lui hun familie, hun
zaken, hun arbeidskring in den steek, komen
wellicht terug, wie weet hoe?
Uit Belgische bron, via Frankrijk, komt
een nieuwe lezing omtrent het vergaan van
de „U 8" in de buurt van Thienen op 4
Maart jl. Dit zou niet, zooals door de Duit-
scliere en zelfs door Belgische ooggetuigen
is gemeld, veroorzaakt zijn door harden
wind en motoren-mankement, maar door
een aanval van twee Fransche en twee En-
gelsche vliegmachines.
Volgens dit laatste bericht zouden van de
bemarming van 41 man er 9 gedood zijn en
29 gewond, van wie er later nog 12 waren
gestorven.
Het geheele bericht ziet er reeds tamelijk
fantastisch uit, maar die laatste bijzonder-
heden omtrent de bemanning zijn absoluut
onjuist. De grootste Zeppelin waarvan we
tot nu toe wisten, de 30.000 kub. M. me-
tende „L. 4", die op 18 Februari op de
Jutlandsche kust is vergaan, bad een beman
ning van 14 koppen.
Laat xxu de „L. 8", waarvan nog geen offi-
cieele opgaven zijn gepubliceerd en welks
ontstaangeschiedenis we niet precies ken-
nen, omdat het schip waarschijnlijk pas na
het begin van den o- dug op stapel is ge-
zet, nu nog een paar \iizend kub. M. groo-
ler zijn geweest dan de „L. 4", dan is daar-
mee nog geen bemanning van 41 koppen
aannemelijk gemaakt.
Vooral niet waar we van de „L. 8" nage-
noeg met zekerheid wisten, dat de luchl-
kruisers op dien ongelukstocht van 4 Maart
bomnxen bij zich heeft gehad een Zeppe
lin heeft dienzelfden dag aan de Engelsche
kust bommen geworpen naar een stoom-
boot en het nuttig hefvernxogen van het
schip dus ook nog met het niet geringe ge-
wicht van die munitie was verminderd.
Wat nu het eigenlijk ongeluk betreft, dat
een einde maakte aan bet korte bestaan van
de „L. 8", vast staat. dat dit is gebeurd
's avonds om 11 ure, dus xiiet bepaald het
gunstigste oogenblik voor een gecombineer-
den vliegersaanval. lieginachines hebben
in de eerste plaats licht xioodig, wanneer
ze met hun vieren een Zeppelin aanvallen.
Anders zijn zij gevaarlijker voor elkaar dan
voor de Zeppelin.
Bovendien liebben we het vrij gedetailleer-
dc verhaal gehad van een Belgisch oogge-
tuige, die vertelde dat tie kruiser kwani aan-
drijven over Thienen en dat toen duidelijlc
waarneembaar twee der nxotorcxi „en panne"
waren, dat daardoor d stuurbaarheid blijk
baar zeer geleden had, waardoor het luclit-
schip bij het dalen op een rij populieren
neex-kwam en doormidden brak. Van vijan-
delijke vliegmachines in de buurt zegt de
man geen woord.
De eenige lezing, die we ons kunnen in-
denken en waarbij beitie verbalen to! hun
recht komen, is, dat met mitrailleui's lxewa-
pende vliegmachines de „L. 8" bij zijn te-
rugkeer van de Noordzee liebben aangeval-
len en het hart van bet luchtschip, de nxo-
torenkatner, hebben weten te trefl'en. Daar
na zouden zij bun -eschoten prooi dan
hebben laten gaan. en zoo zou bet ver-
klaarbaar zijn, dat de „L. 8"' gehandicapt te
Thienen kwain. Maar dan moet er ook nog
meer zijn gebeurd, want er is geen enkele
reden waarom vliegmachines, die eenniaal
een zooveel langzamere en loggere Zeppelin
te pakken hebben, zouden loslaten voordat
zij hun vijand volkomen tot wrak liebben
gemaakt. Hxm aanval zou dus op de eene
of andere wijze onderbroken zijn. Maar van
zulk een romantischen luclitslag, een Wells
waardig, zouden we dan toch wel wat meer
gebooi-d hebben.
Neen, voorloopig bechten we het meesle
geloof aan het eerste verhaal, nl. dat de
„L. 8" averij heeft gekregen aan zijn teei'ste
organen, de niotoren, de kwaal waaraan ook
de „L;. 3" en „4" hoofdzakelijk hun otider-
gang te danken heblxen.
Een officieel bericht uit Parijs maakt
melding van den ondergrondschen strijd,
die nu reeds vei-scheidene maanden in de
buurt van de Ferme d'Alger (ten Oosten
van Reims) duurt.
Aan beide zijden gaat het graven van,
mijngangen en contramijngangen onophou-
delijk door, tot op het oogenblik, waarop
de mijnlont wordt aangestoken. Het voor-
deel is daarbij aan den kant, die het vlugst
werkt.
„Onze sappeurs", zoo nxeldt het bericht,
„gaven dezer dagen weer een nieuw staaltje
van hun koelbloedigheid, technische kennis.
en dapperheid. De z.g. „luisteraare" in een
onzer mijngangen hadden de nabijheid van
de vijandelijke mijngang opgemerkt. Snel
werd een mijnkamer aangebracht, en een
put gegraven, om deze mijnkamer uit te
diepen, daar de nxijn van de Duitschere op
een lager niveau dan de onze scheen te wor
den aangelegd. Plotseling zag de sappeur,
die de grondboor hanteerde, de punt van
zijn werktuig in het ledige schieten, waar
door bij wist, dat lxij op de Duitsche mijn
gang was gestuit.
Onmiddellijk werden alle lichlen gedoofd
en de noodige ontploffingsmiddelen voor
het laden van de mijn aangevoerd. De
genie-officieren en twee sappeurs, met re
volvers gewapend, kropen nu in den vijan-
delijken mijntunnel. Na zich overtuigd te
hebben door het vernemen van fluiste-
rende stemmen op korten afstand dat de
tunnel bezet was, keerden zij naar onzen
eigen put terug, die met dikke planken was
afgesloten, en namen dadelijk het ladings-
werk ter hand.
Deze arbeid was uiteret vermoeiend, daar
de luchtververschere, om de aandacht van
den vijand niet gaande te maken, stil waren
gezet, en de kaarsen herhaaldelijk uitgingen,
bij gebrek aan "zuurstof.
Toch schenen de Duitschere iets gemerkt
te liebben, want wij hoorden hen met ge-
weld met hun houweelen tegen den vloer
van den put beuken. Onze sappeurs echter
werkten met koortsachtige haast door en
alvorens de Duitschere in staat waren ge
weest, iets uit te richten, ontplofte onze
mijn, geladen met 650 kilo cheddiet. De
tunnel van den vijand werd totaal verwoest
en de instortende aarde bedolf de Duit
schere, die er in gewerkt hadden".
Men herinnert zicli, dat er nog een derde
schip aanspraak meende te mogen maken
op de voor het in den grond boren van een
Duitsche duikboot uitgeloofde premies. Dat
was de treiler „Alix Hastie".
Deze treiler vischte ongeveer 140 kilome
ter O. N. O. van Longstone op 23 Februari
omslreeMs 3 liur in den namiddag, bij prach-
tig weer en kalme zee. De geheele beman
ning was op; 't oogenblik aan 't dek, bezig
met de juist opgehaalde visch, toen de aan
dacht van den kok werd getrokken door de
periscoop van een duikboot op omstreeks
vier kilometer afstand. Hij waarschuwde
den schipper, Williamson, en er werd zorg-
vuldig op de bewegingen van den onder-
zeeer gelet.
„Ik nam de noodige voorzorgen", zegt
scliipper Williamson, „om hem uit den weg
te blijven, want uit den koers, dien hij nam,
besloot ik, dat bij ons wilde torpedeeren.
Toen dook hij en wij verloren hem uit het
oog, maar uit de beweging van bet water
kon ik opmaken, dat hij ons snel naderde.
Wij hadden het tweede net uitgezet en
liadat de onderzeeer genaderd was, kwam
hij weer naar boven. Toen dook hij weer,
alsof bij onder ons schip wilde doorgaan
en daarbij sloeg bij op zij over. Toen hij
weer bovenkwam, bad ik hem gemakkelijk
met een bootliaak kunnen aanraken. Ik ben
overtuigd, dat bij bij het onderduiken tegen
de groote kabels onderaan den treiler stiet,
waardoor hij oversloeg, zoodat er van zijn
breede zijde ongeveer 150 voet ziclitbaar
werd.
jk 1 ieek uit om te zien, of er iernand
boven water zou komen, maar wij zagen
niemand. Ook zocht ik naar onderschei-
dingsteekenen om de boot te kunnen iden-
tifieeren, maar vond er geen, zag alleen, dat
haar huid wit geschilderd was. Nadat de
duikboot ongeveer 20 minuten naast ons
gebleven was, verdween zij plotseling en
wij zagen haar niet weer. Toen zij zonk,
kwam er geenerlei wrakstuk boven water,
wel een groote hoeveelheid olie, die de zee
honderden en bonderden meters ver in
t rood bedekte.
Daarna ging de. „Alix Hastie" voort met
visschen en wij kwamen niet in de haven
voor den 25sten, toen aan de reedere werd
gerapporteerd en ook een verslag voor de
admiraliteit werd opgemaakt. Tegelijk maak-
ten wij aanspraak op de uitgeloofde pre
mies."
Uit Luxemburg werdt dd. 13 dezer aan
„De Tijd" gemeld:
Luxemburg is nu van den levensmiddelen-
toevoer uit Duitsehland afgesneden en voor-
laan aangewezen met eigen middelen voor
zichzelf te zorgen.
De beperkende maatregelen, die Duitseh
land een maand geleden meende te moeten
nemen, zijn bet voorspel geweest van het
onrustbarende nieuws, dat stad en land nu
verontrust en zelfs bier en daar een paniek
veroorzaakte. Thans beleven we de gevolgen
van den uilhongerings-oorlog dien Engeland
aan Duitsehland verklaard heeft, welke, zoo
niet tot een ecorsomisch-sociale catastrophe
voor sommige neutrale staten, zeker tot de
a llern ad C!'tigs te gevolgen aanleiding kan ge-
ven. Niemand in Luxemburg, ook de regee-
ring niet, weet precies aan te geven of het
land levensmiddelen genoeg heeft voor de
naaste toekomst. Thans is men begonnen
met de staatscontrole over levensmiddelen.
Ook heeft de staatsminister onderhandelin-
gen aangeknoopt met de regeering van Ame
rika. Reeds hebben de besprekingen om
trent de even luecle verzorging van daar met
den Engekchen gezant in Den Haag goede
gevolgen gehad pn zullen zendingen uit Ame
rika ongestoord in Luxemburg worden toe-
geiaten.
De Hollandsche Minister van Buitenland-
scbe Zaken heeft de regeering hier toezeg-
ging van hulp gedaao, indien zulks noodig
zou blijken.
Dezer dagen kwam uit Holland reeds
480.009 pond rjjst aan. Roemenie zou zor
gen dat het petroleum-gebrek in Luxemburg
werd opgeheven, en betoofde zoo spoedig
mogelijk 245.000 liter te zullen zenden.
Intussehen blijft de broodkwestie bier bet
onderwerp aller gesprekken.
Bij de beliandeling in het Engelsche Hoo-
gerliuis van het wetsontwerp om de regee
ring de bevoegdheid te verleenen fabrieken,
die zich niet met het maken van oorlogs-
materiaal bezig houden, maar daartoe wel
in staat zijn, voor dat doel te bestemmen,,
heeft lord Kitchener, de Minister van Oor
log, een rede gehouden, waarin hij erkende,
dat de fabrikanten van oorlogsmaleriaal alle
krachten hebben ingespannen om de bestel-
ling der regeering op tijd uitgevoerd te krij
gen. De groote meerderheid van de werklie-
den lieeft zich ook goed geweerd en werkt
nog steeds in overuren. Niettemin is geble-
ken dat de aangemaakte voorraden onvol-
doende zijn voor de behoefte en dat een
groot aantal bestellingen niet op tijd zijn
geleverd.
De uitrusting van nieuwe legers en de
voorziening van de troepen te velde is daar
door ten zeerste belemmerd. Bovendien
heeft Engeland niet alleen voor zich zelf
te zorgen, doch moet ook voor een deel in
de behoeften zijner bondgenooten voorzien.
Het Hoogerhuis heeft het wetsontwerp
aangenomen.
Sinds het begin van den oorlog is de pro-
ductie van munitie 300 maal grooter ge-
worden dan vroeger.
Een aardige episode uit den oorlog in
Galicie verhaalt, volgens de „N. R. Crt.",
een correspondent van de Pester Lloyd",
die tegelijk met de Oostenrijksche troepen
te Ivolomea aankwam, nadat die stad. welke
sedert half September door de Russen be
zet was geweest door dezen ontruimd was.
De stad toont in haar uiterlijk geen sporcn
van verwoesting, zegt de correspondent.
Winkels en koffiehuizen zijn open en er
heersclit druk vertier.
Toen de Russen de stad binnentrokken,
liet de kolonel, die het bevel voerde, zeke-
ren Kropaczek bij zich komen en benoem-
de hem tot burgemeester. Daarop vei'volg-
de de kolonel: „Dat is nu alles goed en
we). Maar ik verlang een waarborg dat de
bevolking zich vreedzaam zal gedragen. Mor-
genoclitend oral 8 uur moet u mij honderd-
duizend kronen brengen! Anders laat ik de
stad in brand steken."
Kropaczek soebatte, beriep zich op de
armoede van de bevolking en op het late
avonduur. Maar de kolonel hleef orbuig-
zaam. Alleen voegde bij er bij: „Als de
som niet in contanten txijeen te brengen is,
neem ik ook goud, zilver en sieraden aan.
Men gaarde daarop bijeen wat er te krij
gen was. Om 8 uur 's avonds waren 60
duizend kronen bij elkaar; voor den vol-
genden ochtend beloofde de kreits-ontvanger
nog scliuldbekentenissen ten bedrage van
40.000 kronen te zullen brengen.
In den loop van den nacht liel de kolonel
den burgemeester weer halen.
„Wat bebt u tot dusvgr gedaan?"
s.ik heb de waarborgsom vergaard.
,,Hoeveel is er bij elkaar gekomen?"
,,Zestigduizend kronen. Ik hoop voor
morgenochtend de rest bij elkaar te heb
ben."
„Mooi zoo. Nu zie ik, dat de bevolking
betrouwbaar is. Ik scheld u de borgstel-
ling kwijt. Geef u den menschen hun geld
terug."
Een lezer die ons het nummer van de
Pester Lloyd" waarin deze mededeelingen
voorkomen, toe heeft gezonden, teekent°er
in mai-gine bij aan: Dat zijn nu „de Rus-
siscbe barbaren."
De Belgische correspondent van „De Tijd"
schrijft uit De Panne: Onlangs vertelde ik,
hoe onder leiding der aalmoezeniers op som
mige plaatsen onmiddellijk achter het front
ontspanningsavonden worden gegeven, waar
voordracbt en muziek elkander afwisselen.
De baten zijn voor het Roode Kruis en een
der laatste avondjes braclit nog circa 250
francs op.
Ook aan t front zelf heeft men zoo iets
bedacht.
Er bestaat zelfs misschien bestaat er
nog meer dan een aan het Yserfront een
theater bij de vuurluiie. Uit stroo hebben
de soldaten hun schouwburg opgetrokken,
die veel heeft van den vermomden Poesje-
nellenkelder te Antwerpen, dien de Hollan
ders zich ook nog wel zullen herinneren
van de Antwerpsche wereldlentoonstelling
een 15(al jaren geleden.
Het soldaten-theatertje bier is even prinii-
lief en beknopt; of liever: veel, veel primi-
tiever en beknopter. Er kunnen notabene
niet meer dan 15 personen in plaats nemen.
Des Zondags is er voorstelling. Dan komen
om beurten de kerels uit de ioopgraven om
een „verzetje te nemen. Er wordt een
liedje gezongen, een voordracht gehouden,
boerlig, leutig of ernstig, al naar het vail.
Luiin vroolijkt op, maar bet melaneho-
lische is bij de soldalen, die ver van hun
gehefden toeveii, in trek. Droefheid, plots
door een kwinkslag onderbroken, is't leven
hier nu eenmaal.
i It I theater lieeft al een heele repulatie
mijlen in den omtrek zich verworven' En
de vaderlandsche geest, zich uitend in echt
vaderlandsche liedjes, wordt er aarmewsk-
kerd.
De geest onder de soldaten wordt op deze
en andere wijze uitstekend gehouden Er
heerscht een onverzeltelijke wh om te over-
winnen. ..Hadden onze soldaten over een
half jaar hetzelfde machtsbetrouwen geliad.
nooit waren de Duitschere over de Schelde
gekomenschreef een onzer piotten. 4 Is
te sterk uitgedrukl, maar wel teekenend.
