t
Ter Neuzensche Cimirant. - Zaterdag 8 Juli lgH.
EE1T 00M BUITE1T.
No. 5631.
Binnenland.
5le Jaargang.
TWZBZBZDH] BLiAD.
Het bezoek vein President Fallieres.
Omtrent de taptoe die Woensdagavond op
het schitterend verlichte tournooiveld te 'sGraven
hage plaats had, wordt gemeld
Tegen tien uur kondigden van verre de
hoera's van de dichte menigte, de groote, groote
menigte, die wijd naar achter, teruggehouden
door agenten en paardenvolk, mee hoopt te
genieten van de muziek, dat de Koningin en de
President in aantocht zijn. Precies te 10 uur
komt de galakoets met vier paarden en twee
voorrijders aangereden. De Koningin in een
prachtigen hermelijnen mantel, een toque op
't hoofd, met een okergelen struisveer, rechts
van President Fallieres in rok. Op de zitplaats
daartegenover Prins Hendrik in admiraalsuniform.
Op de tribunes en voor de tribunes ontblooten de
aanwezigen het hoofd, de officieren salueeren.
Als de Koningin, de Prins en haar gast plaats,
hebben genomen in het paviljoen en het gevolg
op de met purper belegde banken en vergulde
stoeltjes heeft plaats genomeD, een trotsch en
schitterend gezicht nu, vangt de roffel der 100
tamboers aan. Het dondert wijd en rommelend
over het veld. De 100 tamboers van de infantene
en genie zijn maatvast en onvermoeid.
Maar als de roffel met een echo wegsterft
blazen de 60 hoornblazers van infanterie en
vesting-artillerie de melancholieke wijs van de
taptoe en nog zijn de laatste tonen der
hoorns niet weggestorven, of dehonderd tamboers
van inlanterie en genie slaan hun rollenden
roffel, die dreunt over het veld. En opnieuw,
na een rustpoos, schettert een taptoe zgn
varieerende tonen van 100 gelijkspelende trom-
petters van cavelerie, veld-artillerie en rijdende
artillerie. .Even is 't weer stil. Dan opeens
spelen de tambours en pijpers van de marine.
Hoog gaan de tonen van de fijne piccolos, teer
in de avondlucht, forsch gedragen door de zware
roffelslagen van de trommen. En als de trom-
men zwijgen en nu de pijpers alleen een ge
dragen wijze spelen, dan is het zoowaar alsof
in het lover een heel koor van zeldzame vogels
in een sprookjesland aan 't zingen is. Het
heeft iets van de koraal en iets van een hoog
fijn jubellied tevens, die volmaakt uitgevoerde
wijs.
Nu zetten de 16 muziekkorpsen van infan
terie, mariniers en koloniale reserve krachtig
de Marseillaise in. Men heeft een vlug tempo
gekozen en de vurige wijze wordt zuiver en
vol gespeeld. Men hoort haar met ontblooten
hoofde aan en op de tribunes is men opgestaan.
Maar als daarna het Wilhelmus op de oude
wijs wordt gespeeldeerst alleen door
alleen de houten instrumenten, dan wint toch
die plechtige, innige wijs het van het vurige
Fransche lied. Nooit voelde men zoo duidelijk
en zuiver het onderscheid in 't karakter der
beide naties, dan nu, nu na de bruisende
triomfeerende Marseillaise ons r.ationaal lied
van vroomheid en ingetogenheid in de stille
avondlucht weerklinkt. Als het ten tweede
maal wordt gespeeld, nu met de voile stemmen
van 't koper, van bombardons en helicons, dan
is er kracht en jubeling in, maar geen over-
moed en geen krijgszucht. Dit lied is wel de
natie.
En nu, na de huldigings-fanfare der 100
trompetters volgt de voorbij-marsch van al de
musikanten. Zij stappen in dichte drommen,
FEUILLETON.
-pn het aar. alle Nederlandsche bladen voor Frankrgk uit-
4edSerm.™* overbrengen. de Nedetod, in volstrekte politiek.
WCelde vaandelmarsch Driemaal trekken - I - aichaaneenigejateemto
de Koningin en haar gast zichtbaar gemet van
dit zeldzame militaire schouwspel.
Fier loopen de tambour-majoors vooruit, den
staf zwaaiend met slappe polsen, martiaal en
geestdriftig. En men speelt zuiver geen
oogenblik wordt het muzikale gedeelte verwaar-
loosdhet groote veld onder het loover
stroomt vol van golven van muziek, terwgI de '™t~on tei'd>
messing bombardons en de helicons en de co y
netten en de kleppen van de houten instru
menten, van klarinet en dwarsfluit en saxotone,
schitteren in het licht der tienduizenden gloei-
lichtfestoenen.
Het was een welgelukte avond, een pvacn-
tig militair schouwspel en een muzikaal ver-
maak, dat geen enkeje maal storend werkte,
nitstekend was gerepeteerd en gedirigeerd en
wellicht was deze avond't meest indrukwekkende
dat den voornamen Franschen gast geboden is.
Na afloop van de taptoe, (waarbjj President
Fallieres van tijd tot tijd gemoedelijk met zijn
program de maat sloeg) en toen de lange
rij van volgrijtuigen weer voorreed, kwam er
roering in de dicht opeengepakte menigte in
'tVoorhout.
Alvorens te vertrekken liet de Koningin nu
heeren kapitein Boellaard en luitenant-
recteur Bouwman, die de taptoe hadden ge-
leid, bij den President komen. Deze schudde
beide officieren van harte de hand, en zeide
hen met vriendelijken lach dat hij een en ander
buitengewoon mooi had gevonden.
Langs den geheelen weg dien de stoet met
het koninklijk rijtuig van het taptoe-terrein
naar het Staatsspoor-station volgde, stond het
ook al weder bezaaid met menschen.
Een daverend gejuich werd dan ook zijn deel
langs dien weg ter terugreis naar Amsterdam,
krachtiger klinkend dan des ochtends bij de
ontvangst.
In Amsterdam.
In de hoofdstad was niettegenstaande de af-
wezigheid van de hooge gasten, opgewekt feest
gevierd. 't Was overal even druk. De geillu-
mineerde straten waren overvol, een gevolg van
het beperkte gebied, waartoe de illuminatie
zich bepaalde. Op het Y wemelde het van
bevlagde booten, alle dicht bezet met feest-
vierenden.
Gedurende den dag werd aan het publiek
gelegenheid gegeven de Fransche oorlogsbodems
te bezichtigen.
De marine-directie bood den 1 ranschen ma-
rine-officieren een diner aan in den huize
/Couturier". Na afloop van den maaltijd be-
gaven zich de officieren naar het Paleis voor
Volksvlgt, waar aan de matrozen een variete-
voorstelling werd aangeboden.
Te kwart over twaalven arriveerde de trein
uit Den Haag aan het Centraalstation. Ondanks
het late uur stonden velen op het Stations-
plein en den Dam en langs het Damrak den
stoet op te wachten. In auto's werd naar het
paleis gereden.
In Fransche bladen wordt medegedeeld dat
de President voor Prinses Juliana uit Pargs
heeft meegebracht een fraai wit koffertje in
den vorm van een zwaan, gevuld met allerlei
speelgoed. H. M. de Koningin heeft den heer
komen werden de Gasten ontvangen
firmanten uit Amsterdam en Pargs. De geheel
fabriek, de mooiste slgperg in de hoofdstad,
werd bezichtigd. Achtereenvolgens werd het
zagen, snijden, kloven en slijpen in oogenschouw
genomen en de bewerking van alle soorten
diamant. Door het privekantoor ging men naar
het sorteerkantoor, waar diverse diamanten
De collectie was grooter
dan ooit te voren. Alle diamanten, in de sc.hit-
terendste kleuren waren in de fabriek der firma
Asscher bewerkt. Vanaf de kleinste roosjes
waarvan er duizend in een karaat gaan, o
groote, fonkelende steenen werden bezichtigd.
()ok was er o.a. het model van den beroemden
„Cullinan"-diamant, die voor de Engelsche kroon
in deze ateliers is bewerkt. Meermalen gaf de
President uiting aan zijn bewondering over al
het schoone, dat hem hier werd geboden.
Van de Nieuwe Tolstraat ging 't naar het
Rembrandthuis in de Joden Breestraat. Daar
werd het Hooge Gezelschap ontvangen door
Prof Quack en de bestuurderen van dit voor
eenige weken door H. M. de Koningin ge-
opende museum. Met den directeur werden
verschillende vertrekken bezichtigd. De Pre
sident plaatste zijn handteekemng in het Gou-
den Boek en nadat hem een album met toto s
van het Rembrandthuis was aangeboden, werd
naar het paleis teruggereden, waar men om-
streeks een uur arriveerde.
Kort daarop verlieten de President en de
Prins het paleis. Langs het Damrak werd naar
den Dokkumersteiger gereden. Om halt twee
vertrok de President van het paviljoen naar
de /Edgar Quinet". De Prins bleef wachten
tot de komst van de Koningin en de Koningin-
Moeder. Onder saluutschoten stak om twee uur
de koningssloep met de koninklijke familie aan
boord van wal. Aan boord van de Edgar
Quinet" werd het dejeuner gebruikt, door den
President aan z'n Gastvrouw en familie aange
boden. Het dejeuner droeg een intiem karakter.
groet. Er is geen twijfel aan of dit elan, dat
beide landen aangenaam is, komt ook der
Europeesche rust ten goede, door aan Luropa
een Nederland te toor.en, dat_ meester van
zijn bestemming en een nooazakelgke actor
voor een duurzame orde, waarbg Nederland s
waakzaam patriotisme een kostbare waarborg is.
Volgens de N. E. Ct zou de President
in een particulier gesprek met Koningin Wil-
helmina met belangstelling naar de Prinses
geinformeerd hebben. Zelfs gaf hg den wensch
te kennen, ondanks de vermoeiemssen van dit
bezoek naar ,/tLoo" te reizen, teneinde het
Prinsesje te gaan zien, en hg zag eerst van
dit plan af, toen er hem op gewezen werd,
dat de afstaud te groot is, in verband met het
overvolle program.
Dat Koningin Wilhelmina met deze belang
stelling zeer gelukkig was, spreekt van zell.
President Fallieres heeft bij zgn bezoek aan
ons land geschonken 6000 francs aan de armen
van Amsterdam4000 francs aan de armen
te 's Gravenhage 1000 francs aan de Fransche
Weldadigheids-vereeniging in Amsterdam en
1000 francs aan de Fransche Weldadigheids-
vereeniging te 's Gravenhage.
TER NEIJZEN, 7 Juli 1911.
De kapt. H. J. Verhulst, van het 4e reg.
vesting-art., wordt 1 Nov. ontheyen van zgn
detacheering bg de hoogere krggsscbool te
's-Gravenhage en belast met het bevel over de
4e comp. van dat korps te Ter Neuzen.
Naar we vernemen zal de vereeniging
voor schoolreisjes alhier de volgende week Don-
derdag met de leerlingen der 3 hoogste klassen
van de openbare scholen in de kom weder een
reisje maken, ditmaal naar Antwerpen. De re s
zal worden gemaakt met een speciale trein, die
zcu wuiuc p 701 vprf.rftkken en
to. Het dejeuner droeg een intiem KaraKter. hier te 7 20
Om half rjjf verliet de Koni„kl»ke am.l.e be gBd-hup deze trein te
den Franschen oorlogsbodem en begat zich 1 zal brengen. Des
voor zes vertrok de Koningin
naar H. M. /Jacob van Heemskerck," waar de
President eenige oogenblikken later arriveerde
«m de thee te gebruiken. Aan boord van de
Heemskerck" heeft het afscheid plaats ge
vonden.
Om kwartier
naar Het Loo.
Te kwart voor zeven uur lichtte het Fransche
eskader het anker om naar IJmuiden op te
stoomen, daarheen uitgeleide gedaan door de
twee torpedojagers en de vier torpedobooten
der Ned. Marine.
Dit vertrek bood de groote menigte die aan
de Yboorden geschaard stond, een opgewekt
schouwspel. Van alle schepen donderde het
geschut, ook uit de batterg aan de H out haven,
e„ de ShbW der I fc-getorverb,u„d
vermengde zich met het juoeienu brandmeester De
Amsterdamsche bevolking.
De Temps spreekt in een hoofdartikel
uit hoe diep getroffen men in Frankrgk
door de uitermate hartelijke ontvangst van
zal brengen. Des avonds
8,16 uur hier arriveeren.
Gisterenvoormiddag ontstond in een der
lokalen van school A alhier eene pamek Een
deel van het plafond dreigde naar beneden te
storten. Dit werd tijdig door den onderwgzer
opcemerkt, die de kinderen waarschuwde zich
zooveel mogelgk onder de banken te bergen.
Het ongeval liep goed af. Een vierkante opper-
tote Tub ongeveer Meter he „«-
stucadoorde plafond kwam omlaag, gebee in
stukken vallende. Twee kinderen werden door
vallende stukken getroffen en bekwamen lichte
schrammen. Na het ongeval vluchtten verschil
lende kinderen uit het lokaal. Een geheele
consternatie ontstond. Er werd verteld van een
brand die in de school was uitgebroken. Men
vertelde ons zelfs van een pet van een jongen
President Fallieres en door al de aangename
woorden van hoogschatting en sympathie^die
De brandmeester De Smidt hoorde ook iets
van brand en was zooals steeds, met spui
C er vlug bij. Vele ouders van schoolgaande
kindereu kwameu toegesneld, uraar ru ro.to
„elukkig terstond geruststellende tlJdin"®^
hooren Alles is zonder ernstige ongevallen
13)
Hij had aanvankeljjk het voornemen den
brief te verscheuren, nu streek hij het verkreu-
kelde blad zorgvuldig glad en stak het bij zich
en wel toevallig juist naast het geld van zijn
verloofde. Hij wilde niemand iets van dit schrij-
ven meedeelen, alleen Louise van Elderen wilde
hij het lateu zien. Men wil zijn ergernis zoo
gaarne bij iemand luchten en Louise zou zeker
wel begrijpen, hoe deze brief hem krenkte.
Zij las zeer opmerkzaam, vouwde het papier
weer zorgvuldig samen en reikte het hem
zwijgend toe.
„Nu, wat zeg je ervan vroeg hij ongeduldig.
z/Hoe vindt je zoo'n gelukwenseh
z/Eduard van Houtheim is een flink man," zeize
kortaf.
z/Maar Louise, ik begrijp je niet!" zei hij
drittig opspringend. //Vindt je dat schrijven
niet beleedigend
z/Het komt er maar opaan van welk standpunt
men een zaak beschouwt. Ik kan me zeer goed
verplaatsen in den zielstoestand van den man,
die dezen brief schreef."
Frans ging bij de tafel staan, waaraan zg
zat en trommelde zenuwachtig op het blad. //Je
zet nog steeds het oude, zonderlinge spel voort,
Louise. Het schijnt alsof je me wil .trotseeren.
Wat heb ik je gedaan
z/Niets klonk het trotsch en tevens treurig.
z/lk heb me naar al je wenschen gevoegd,
Louise, en met geen woord, geen blik zelfs de
grenzen overschreden, die je me hebt gewezen
hoewel het me moeilijk viel."
Zg lachte even //Ik betreur het zeer, wan-
neer het je moeilijk is gevallen."
Hij nam een stoel en ging dicht bij haar
sitten.
//Twijfel je er aan, Louise, dat het mij moeilijk
gevallen is me als een vreemde tegenover je
te gedragen. Je bent hard tegenover mjj
en kleingeestig tegenover Hetty. Het zou
duizendoiaal beter zijn als we ons voor mijn
verloofde vertoonden, zooals we altijd tegenover
elkaar waren." Hij beproefde haar in de oogen
te zien, maar ze hield ze hardnekkig neerge-
slagea.
Als antwoord deed ze hem na een poosje een
wedeevraag//Je geeft Hetty toch den brief
van je oom Ik weet, dat zij zich zeer voor
hem interesseertzij zal. ook wel naar zgn
antwoord vragen."
Dat is je toch geen ernst vroeg hij driftig.
z/Dkeze briefaan Hetty Ik geloofdatje
den spot met me drijft, Louise."
I //In 'tgeheelniet.1' Zetrokminachtenddeschou-
ders op. //Volstrekt niet," herhaalde zg met
nadruk. //Het zou kleingeestig van je zgn,
wanneer je haar den brief onthield. Ik 'kan je,
als je nog eenig belang in mijn raad stelt, slechts
dringend aanraden Hetty met volkomen ver-
trouwen tegemoet te komen. Daartoe behoort
4och ook de geheele w.aprheid omtrent je ver-
thouding tot je aaasten bloedverwanL'
,/Je weet evengoed als ik, dat ik dezen brief
van mijn zonderlingen oom, aan mgn verloofde
niet kan laten lezen. Ik heb geen lust Hetty in
de beleedigingen te laten deelen die Oom Lduard s
goedheid mij toevoegt."
Louise stond langzaam op. //Het heeft geen
nut hierover deze woorden te verspillen. Je
moet toch zelf weten wat je doen wilt, zooals
je het altijd zelf hebt geweten. Laten we
hu naar mama gaan."
Zoo eindigde het pijnlijke gesprek, maar in
het gemoed van Frans werkte het nog na. Up
kerd met! hitterheid vervuld en het kwam hem
voor alsof hij Louise moest haten. En toch kon
hij aan niets anders denken dan aan de beste
wijze waarop hg de oude verhoudiug, de vioe-
gere vriendschap weer kon herstellen.
Louise wist dat dit onmogelijk was. Een
woord, een onbedachte blik en uit die bedne-
gelijke vriendschap kon een neiging opvlammen,
die in hare oogen een misdaad beduidde. Zg
moest zich zelf en hem, voor alles ook Hetty
daarvoor behoeden. En Hetty vertrouwde vol
komen op haar vriendin.
Zij zocht niets na en misduidde ook mets.
Louise had gezegd Ik heb geen recht op hem
en op haar woord kon zij zich verlaten. Maai ot
zij het op dat van Frans kon doen Hoezeer zg
zich er ook tegen verzette, kwam er toch lang-
caam, heel langzaam een zwakke twgfel bg baar
op. Ze streed er zooveel mogelijk tegen, maar
■een begin van wantrouwen was aanwezig, door
een toeval te weeg gebracht.
Het kwam, zooals Louise had voorzien. tletty
had bg het nazien der felicitatiebrieven gevraagd
of oom Eduard ook iets van zich had laten ho0^-
Het was een zeer toevallige vraag. die eerst
beteekenis kreeg, toen Frans zich nogaWerlege
aanstelde. Hij antwoordde neen en Ja togelg^
en kreeg plotseling een hoogroode uleur.
was ee 'k'orte, baftelijke fellcitatie^aan mg go-
adresseerd, maar voor ons beiden bedoeld, zei
hf Sarna haastig. '^om heeft het tegen woo.
nn0 al druk waar heb ik dat ding toen
geJaten" ik meen het tusschen de andere bneven
gelegd te hebben." Hg zocht in de papieren
rornf //Ik moet hem thuis hebben laten ligge,
ik zal hem morgen meebrengen hoor mgn hets e
Zij zag hem aan. maar hg oatweek angst
valU- haar blik. Zou hij de waarheid met ge-
sproken hebben? Wilde hij iets verzwggen
Z®D?n0etlgeendWeenedag vroeg Hetty hem weer
naar den brief, en toen hij weer uitvluchten
zocht, zei ze ronduit: „Het is "^t goed vanje,
beste Frans, dat je iets voor me wilt verberge
Als je oom niet ingenomen is met onze verlovnj
zegt het dan en zegt me dan ook de
ben geen kind meer en zal me er wel overheen
kunnen zetten.
Frans was een van de vele mannen,
verdragen kunnen dat men hen iets verkeerds ver-
wht Heftig verweet hij Hetty, dat zg hem
"i»'t vertrouwde. Z» autwoordde met
toen hij haar wilde omhelzen, wendde zg zxc
van hem af. In hare oogen blonken tranen.
™Nu toroi h6 toeb en w.nb.p.g tohj
uit: ,/Wees niet boos, Hetty. Die geheele
dwaze brief is werkelgk met waard, dat wg
to,over ook mua, minuut oneemghetd
jxuumgiii T Asso.her
fflOGllalDpicoLUCUCiJj r
e ranh.ri]K. s cciatou A
juiaauu 1
uen nausea. en begat zich
IS
