De man werd per rijtuig naar zijn woning
vervoerd.
Men schrijft
Bp den arbeider Z. te Renkum is Maandag
uit den kelder een kistje, inhoudend f 102,
gestolen. Nog des avonds stelde de politie een
onderzoek in en wel te Wageningen, waar een
zwager van den bestolene woont. Door den
commissaris van politie aldaar werd deze ver-
dachte gearresteerd en voorloopig in hechtenis
gesteld.
Loos alarm. Delft is Maandagavond
te ongeveer 9 uur in rep en roer geweest.
Op dat uur kwam een inwoner aan het politie-
bureau mededeelen, dat hij geloofde, dat er
brand was in de spits van den mooien Nieuwe
Kerkstoren. De politie keek eens even in de
aangegeven richting en toen zij wolken rook
zag warrelen om de torenspits, stond het voor
haar vast, dat het daar boven niet pluis was.
Met de ervaring van vroeger (de spits brandde
iminers reeds eenmaal af) werd de burgemeester
getelefoneerdde opperbrandmeester gewaar-
schuwd, de klokopwinder ontboden, lantaarns
in gereedheid gebracbt en verder al datgene,
wat men meende noodig te hebben bij den
brand. De Markt stond inmiddels zwart van
menschen. Eindelijk klauterde er een naar
boven en deze ontwaardde, datdeopkomende
mist zich om de torenspits als een draaikolk
bewoog. De maan had schik in het geval
In een ingezonden stukje in een der
Hollandsche groote bladen wordt een staaltje
van oplichting per telefoon medegedeeld.
Een bemiddeld en weldadig man wordt op-
gebeld, quasi door een zijner vrienden.
ffOch, amice, doe mij een plezier. Ik heb
hier X. bij me gehad, een armen drommel,
maar een goeden jongen. Hij moet vijftig gulden
hebben. Ik heb hem vijf en twintig gegeven.
Run jij hem verder helpen ,,Nu goed,
stuur hem dan maar bij mij."
X. verschijnt, ontvangt f 25 en de weldoener
hoorde later, dat geen zijner vrienden hem
ooit voor dien persoon heeft aangezocht. De
belanghebbende zelf, of een kornuit, had veilig
de telefoon gehanteerd.
In de meeste plaatsen van Zuid-Limbnrg
waar kolenmijnen worden aangetroffen, hebben
de vreemdelingen grootendeels mijnwerkers
aanzegging gekregen om binnen zeer korten tijd
een z.g. //Heimatchein" te vertoonen, of wel,
zij moeten van de betrokken autoriteiten een
bewijs kunnen overleggen, waarin medegedeeld
wordt, dat zij een Heimatchein zullen ontvangen.
Anders worden zij zonder vorm van proces over
de grenzen des Rijks gezet. Aangezien er de
meeste vreemdelingen nog iets met de Duitsche
justitie hebben te vereflenen, is deze maatregel
voor de heeren een ware jobstijding.
Op deze manier zal er een flinke opruiming
onder het vreemde element plaats hebben.
Men heeft op de Haagsche Vredesconfe-
rentie tevergeefs getracht, den militairen stuur-
ballon volkenrechtelijk uit de rij der moord-
tuigen te doen schrappen. Wat aan deze ver-
gadering echter niet gelukt is, schijnt te zullen
worden voorbehouden aan een ander tegen-
moordtuig.
Het is namelijk, volgens een berieht van de
flWien. Allg. Ztg.g' aan de Fransche munitie-
techniek gelukt, een soort brandgranaat te ver-
hooren kon. Een der kozakken liep onhoorbaar
daarheen en opende het. De schildwacht be-
klaagde zich tegen zijn kameraad dat hij bijna
bevroren was van koude, dus ook gaarne' 'n
flinke slok wudki had, want dat hij 't anders
onmogelijk kon volhouden. Deze begreep zeer
goed dat hij waarheid sprakdaar dus en hij
en de andere kozak in de kamer beiden nog
grooten trek in een flinken teug hadden, besloten
ze 't maar te wagen.
Met de grqotste omzichtigheid werd de deur
geopend en weer geslotende graaf haalde
ruimer adem, en hoopte nu maar dat er juist
geen Russisch offlcier om te inspecteeren zou
komen.
Na veiioop van ruim tien minuten sloop de
kozak behoedzaam de kamer weder binnen, een
vrij groot gevulde tinnenkruik onder de jas
dragende, die hij met 'n zekere triomf op tafel
vlak voor zijn kameraad neerzette. Op 't zien
van die groote kruik, zette deze groote oogen
op, en wreef zich vergenoegd in de handen,
terwijl hij den andere met een vragenden blik
aanzag.
Deze deelde hem daarop mede, dat hij gemeend
had, omdat ze toch geld genoeg hadden, 't beste
was maar in eens 'n goede voorraad op te doen,
teneinde zich niet ten tweede male aan't gevaar
van ontdekt te worden bloot te stellen.
Zijn kameraad was 't volkomen met hem eens
dat hij verstandig gehandeld had dezen voor-
zorgsmaatregel te nemen, terwijl de schildwacht
evenzoo dat idee toejuiehte, en met glinsterende
oogen de groote kruik aanstaarde.
De graaf juichte insgelijks in stilte dien
voorzorgsmaatregel toe, omdat hij hoopte daar-
door zijn doel te kunnen bereiken. Oogen-
schijnlijk sliep hij zeer gerust, want zijne
vaardigen, die door het geschut tot op 1600
meter omhoog kan worden geslingerd.
Deze granaat wordt aangestoken op het oogen-
blik, dat zij de geschutmonding verlaat, en is
in staat, ook al treft zij slechts een der afzon-
derlijke gashouders van den modernen stuur-
ballon, het geheele gevaarte te vernielen, daar
de ontbranding van de in een der getrofl'en
schotten verzamelde gasmassa een ontplofhng
veroorzaakt, die den oorlogsballon in een oogen-
blik onschadelijk maakt.
In Fransche artilleriekringen wordt deze
jongste uitvinding waaromtrent tot dusverre nog
geen berichten publiek zijn gemaakt, tegen-
woordig met groote belangstelling besproken.
Binnenkort zullen met de nieuwe granaten
proeven op groote schaal worden genomen.
Door den zwaren mist kwamen de per-
souentreinen, over het algemeen genomen, gis-
teren ongeveer een half uur te laat aan de
stations te Rotterdam aan. De vertraging, die
de goedereutreinen hebben, is veel aanzien-
lijker.
Een bewaker van de groote gevangenis
te Leuven, Lefebvre geheeten, ging met een
gevangene van zijn sectie, zekeren (I., 22 jaar,
ter dood veroordeeld, naar de pomp. Eensklaps
wierp de man zich op den bewaker, haalde een
mes dat hij in de mouw van zijn vest verbor-
gen gehouden had, te voorschijn, en gaf Lefebvre
verscheidene geweldige steken.
De bewaker riep om hulp en spande al zijn
krachten in om den aanvaller te overmeesteren,
die voort ging met zijn slachtoffer te steken en
te bij ten.
Dank zij de spoedige tusschenkomst van het
personeel kon men Lefebvre uit de handen van
den razende halen, en dezen overmeesteren en
in een tuchtcel opsluiten.
De bewaker heeft verscheidene wonden aan
het gelaat aan den hals, armen en aan de borst
en is daarenboven vreeselijk in dehand gebeten.
Men kent de redon niet waarom de gevangene
Lefebvre aanviel.
Waarom men zelfmoord pleegt. Ik
Krajora, een stad in Roemenie, heeft een schat-
rijke vrouw, barones Von Schwitzer, zich dooreen
revolverschot het leven benomen. De zelf-
moordenares was de dochter van een klein
winkeliertje, en won door haar buitengewor.e
schoonheid het hart van een rijken Russischen
graaf, Taliewitsch geheeten. Zij trouwde met
hem, toen zij 16 jaar was. Yierentwintig jaar
later stierf de graaf en liet haar een vermogen
na van meer dan 20 millioen Mark.
Spoedig daarop trad zij in het huwelijk met
den Oostenrijkschen baron Von Schwitzer.
De barones, die ongeveer 50 jaar is geworden
was zeer trotsch op haar schoonheid en leed
in den laatsten tijd aan aaDvallen van meiancholie
daar zij de sporen van den naderenden ouder-
dom begon te bespeuren. Een tijd geleden
had zij reeds getracht, zich te vergiftigen. Die
poging mislukte en nu heeft de ongelukkige
naar de revolver gegrepen.
In een achtergelaten schrijven gaf zij te kennen
dat het haar onmogelijk was geweest, haar
schoonheid te overleven.
Te Muncken kwam een jonge Russin
Zaterdagmiddag bij de Bayrische Bank een
biljet van 500 roebels wisselen. De beambte
keek de lijst van gestolen biljetten na en ont-
dekte dat de banknoot in Juni 11. bij een over-
regelmatige ademhaling, kalm uiterlijk en ge-
makkelijke houding strekten hiervoor tot bewijs,
zoodat de kozakken daaromtreut gerust waren
en de graaf hen meesterlijk verschalkte.
Elk hunner kreeg zijn deel, terwijl't scheen
dat het heerlijke vocht hun hoe langer hoe beter
begon te smaken, want de eene teug was nau-
welijks ter plaatse zijner bestemming gekomen,
of anderen volgden hem weder op. De schild
wacht zag met leede oogen, dat zijn kameraads
zoo lustig zaten te drinken, en ofschoon hij
een goed deel voor zich ontvangen had, scheen
hij nog niet voldoende verwarmd te zijn, ten
minste, hij tikte nu en dan bij tusschenpoozen
weder zacht tegen de ramen, totdat ze hem,
opdat hij niet te veel gerucht zou maken, de
kruik toereikten. Tot dusver ging alles naar
den wensch van den graaf.
Een kozakkenmaag kan een vrij goede quan-
titeit wudki verdragen, doch evenals bij andere
natien wordt hij er toch langzamerhand slaperig
van. Na zich ongeveer zoowat een uur aan
't genot van de heerlijke wudki te hebben over-
gegeven, begonnen beide zoo slaperig te worden,
dat de eene met het hoofd voorover op de
tafel ging liggen,' zijn kameraad verzoekende
'n poosje alleen te waken, dan kon bij hem
later aflossen, en hij op zijne beurt een poosje
rust nemen.
Dit bijna onverstaanbare op stotterende wijze
gedaan verzoek, werd door den andere evenmin
verstaan als begrepen, daar ook deze kort
daarna in Morpheus armen lag. Met den schild
wacht ging 't niet veel beter't onophoude-
lijke eetitonige heen en weer loopen was opge-
houden en ook hij was de dupe geworden van
den invloed der heerlijke wudki.
Allen in en buiten de herberg lagen dus in
rompeling van een geldkonvooi te Tiflis gestolen
was. De Russin werd daarop in hechtenis
genomen. Uit een bij haar gevouden briefje
bleek, dat er 's middags met den trein uit
Parijs twee Russen zouden aankomen, die zij
aan het station had willen opwachten De twee
Russen kwamen inderdaad met den trein mee
en werden dadelijk ingerekend. Zij hadden ook
veel goud en biljetten bij zich, die van terro-
ristische diefstallen en overrompelingen af-
komstig schijnen te zijn.
Bij den aanleg van de spoorlijn Kalgan
Peking, die voor het eerst door Chineezen,
zonder buitenlandsehe hulp, wordt uitgevoerd,
is een tunnel ingestort, waarbij 180 menschen
den dood vonden. Herhaaldelijk waren de
autoriteiten gewaarschuwd voor het gebrek aan
ervaring van de Chineesche ingenieurs, doch
men had daar geen waarde aan gehecht.
Te Parijs heeft een blikslager, Etienne
Barre genaamd, zijn vrouw doodgeschoten. Het
echtpaar woonde in de rue de Charer.ton en
was in 1904 gehuwd. Aanvankelijk was het
huwelijk zeer gelukkig, maar in het laatste
jaar had Barre, die bekend staat als een drift-
kop, zijn vrouw meermalen mishandeld, zoodat
zij het huis ontvlucht was en een toevlucht
had gevonden bij het echtpaar Faure in dezelfde
straat, waar zij als huishoudster in dienst kwam.
Zij deed haar man een proces tot echtscheiding
aan. Meermalen tracht.te Barre zich met haar
te verzoenen, maar steeds weigerde zij. Daar-
door tot razernij gebracht schoot hij. bij de
laatste weigeriug, driemaat zijn revolver op haar
af. De kogels trolfen haar in bet hoofd en
doodden haar bijna onmiddellijk. De moorde-
naar gaf daarop, met groote kalmte, zichzelf
gevangen.
Maandagavond om 9 uur h^l te Milaan
bij de Asquabellabrug een botsing plaats tusschen
een trein die naar Rome en die naar Pavia
vertrok. De locomotief van den trein naar
Rome viel om, benevens verscheidene passagiers-
wagens, die over het aangrenzend spoor kwamen
te liggen. Juist kwam een trein van Bergama
aan en deze reed op de omgevallen wagens. Men
heeft tot dusverre 7 dooden en verscheidene
gekwetsten gevonden.
De Shipping Gazette geeft een verhaal
van een 12jarigen Russischen jongen, die sinds
16 Juni 1906 niet minder dan 7 malen als
#blinde passagier" de reis naar .Amerika ge
maakt heeft. Hij is geboortig van Pensjoenka
en wil, volgens zijn verhaal, zijn fortuin in de
nieuwe wereld maken, omdat zijn ouders zoo
arm zijn, dat hij het er niet uitbouden kon en
wegliep.
De laatste reis raaakte hij met de Arconia.
Toen het schip twee dag^i van hier vertrokken
was, kwam hij uit de kolenbunkers te voor
schijn om voedsel te zoeken. Hij vertelde den
kapitein wijselijk niet zijn geheele geschiedenis,
want anders had hij moeten bekennen, dat hij
te voren al eens met Arconia had gereisd. llij
mocht in de keuken werken en zoo zijn over-
tocht „verdienen". Verder maakte hij een reis
met de Moskwa, twee met de Lituania en voorts
met andere Russische schepen, telkens van hier
uit, waarna hij, te New-York teruggezouden,
weder aan land werd gezet. Zelfs werd hier
scherp op hem toegezien, maar telkens wist hij
de waakzaamheid te verschalken en aan boord
te komen.
Ditmaal heeft de jeugdige avonturier zijn
diepe rust, slechts een die niet ruste, en deze
was graaf Zarnacki.
Thans was 't gewichtige oogenblik gekomen,
waarnaar de graaf zoo reikhalzend verlangd
had, 't oogenblik dat over zijn lot beslissen
zou Midden in 't vuur zou zijn hart niet zoo
hevig gebonsd hebben als thans, maar hij raapte
met mannekracht al zijn moed bijeen, om't ge
wichtige waagstuk te ondernemen, want hij redde
daardoor wellicht niet slechts zijn eigen leven,
maar ook dat van haar, die zijn geheele ziel
vervulde.
Een doodsche stilte heerschte in't vertrek en
in 't gansche huis, 't minste gedruisch kon deze
of gene wekken, en zijn vrijheid, neen,
zijn leven zou hem dit kosten
Met 'n kloppend hart verliet hij met de meest
mogelijke omzichtigheid zijn legerstede, sloop
naar de tafel, nam de twee pistoleu der beide
kozakken en verborg deze in zijn jas.
Met 'n wapen in de hand gevoelde hij zich
weder veel sterker en moediger, want mocht het
geluk hem niet dienstig zijn, dat hij ontjekt
werd, dan Langzaam, met krijgsmaus-
beleid, opende hij het venster, en zonder tegen-
spoed kwam hij op de binnenplaats.
Het venster aan de buitenzijde weer voor-
zichtig en behendig te sluiten, was't werk van
'n oogenblik.
Ofschoon 't stikdonker was, trachtte hij zich
zoo goed mogelijk omtrent de situatie der bin
nenplaats te orienteeren. Hij sloop zoo zacht
mogelijk den dronken schildwacht voorbij, tastte
voorzichtig in't ronde en ontdekte tot zijn groote
blijdschap, de deur der binnenplaats, doch, of
schoon deze niet op 't nachtslot was, kon ze
toch niet zonder dat zulks eenig gekraak, ver-
oorzaakte, geopend worden. j
doel bereikt, want het Israelitisch liefdadig-
heidsgenootschap te New-York heeft zich zijn
lot aangetrokken en hij mag nu in de Ver-
eenigde Staten blijven.
Het Hbl. van Antw. meldt omtrent een
mijnramp te Quaregnon, dat in de galerij waar
de ontplofling plaats had, 19 werklieden aan
den arbeid waren. Het noodsein werd gegeven
door 17 werklieden, die op 788 meters werkten.
Zij voelden een hevige luchtverplaatsing en
een ongeluk vermoedende, deden zij zich aau-
stonds ophalen, om te vertellen wat er gebeurd
was.
Bijna op hetzelfde oogenblik klonk de noodbel
van de galerijen op 800 meters. Een werkman,
Leon Duez, was door de luchtverplaatsing
omvergeworpen, evenals twee van zijn gezellen
zij namen amstonds plaats in de ophaalbak en
vertelden, toen zij boven kwamen, dat er een
grauwvuur-ontploffing had plaats gehad en er
slachtoffers moesten gevallen zijn. Er werd
aaustonds hulp ingericht en een ploeg redders
daalde naar beneden. Daar lag alles dooreen-
geworpen en kermende werklieden lagen ten
groude.
In h'et geheel vond men zes dooden en zeven
ernstig gekwetsten. Vier andere werklieden
hadden lichte wonden. Twee waren geheel
ongedeerd en konden onder 't rooken hunner
pijp naar huis terugkeeren. De lijken <zijn niet
verminkt, alien zijn gestikt, enkel aan armen
en gelaat dragen zij eenige brandwonden.
Bovengehaald werden de dooden aanstonds
door de familie herkend, gelijkt en naar hun
woning gebracht. Natuurlijk hadden harl-
verscheurende tooneelen plaats.
De gekwetsten werden ook naar huis gevoerd,
na door de geneesheeren verzorgd te zijn. Zij
leideu niet alleen aan uitwendige, maar opk
aan inwendige brandwonden, want zij hebben
het vuur ingeademd.
r...
De geredden herinneren zich met veel. Zij
hebben enkel een groot gerucht gehoord en
zijn ten gronde geworpen. Hoe zij uit die hel
zijn geraakt, wie hen gered heeft, daarvan
herinneren zij zich niets, wegens de hevige
ontroering.
Toen de toegesnelde menigte vernam, dat de
ramp niet zoo erg was als men eerst gevreesd
had, werd zij kalmer en ging uiteen. Er heerschte
den heelen dag over Quaregnon een sombere
stilte. Hier en daar stonden groejijes menschen
half fluisterend te praten. Nu en dan weid
een lijk door de straten gedragen.
Men zegt dat een der gekwetsten, vreemd
aan de streek, in zijn logement geweigerd, werd
en men den ongelukkige naar het gastbuis van
Bergen moest brengen, niettegenstaande zijn
.toestand zeer erg was.
De niet gekwetste werklieden, die werden
bovengebracht, waren als verdwaasd of leden
aan een zenuwachtig beven, dat zij niet konden
bedwingen. De redders moesten ook een out-
stanen brand blusschen, dien zij evenwel spoedig
meester waren. Te 11 uur 15 werd het laatste
lijk, naar men hoopte, bovengebracht.
Op't oogenblik, dat men de ernstig verbrandden
bovenbracht, sprong een van hen eensklaps in
een kuip ijskoud water, die in de nabijheid
stond. Men haalde hem er aanstonds uit en
bracht hem naar zijn woning. Men zegt, dat
hij reeds overleden is. Aan de //Petit Bleu"
wordt nog gemeld, dat 2 gewonden zijn overleden,
zoodat het aantal dooden nu 16 bedraagt.
De familie van de ongelukkige slachtof
fers van het ongeluk aan de Dampoort te Gent
heeft zich tot :den staat gewend om vergoeding
te bekomen. De toestand van Leontine Cop-
pieters, het vierde slachtoffer van het ongeluk,
is verergerd.
Het kind kwijnt langzaam weg.
De opgesloten mijnwerkers te Ely, van
wier ongewoon Kerstmaal wij indertijd melding
maakten, zijn nu gered na meer dan 6 weken
bejiolven te zijn geweest.
Den 6 December werden in de goudmijn
verscheidene personen onder een instorting be-
graven. Drie mannen, Baily, Brown en Mac
Donald, zaten meer dan 300 meters diep, maar
een soort van dak, bestaande uit ziuk, ver-
hinderde dat zij verpletterd werden. De redders
ontdekten bij hun opzoekingen deze holte en
vernaraen weldra dat de drie werklieden nog
leefden.
iSedert voedde men de mijnwerkers door een
Hoe het zij. zijn paard moest hij hebben, dit
moest zijn redder worden.
Dit was in de duisternis niet slechts een
moeilijk, maar tevens hoogst gevaarlijk werk,
want hoe was het mogelijk zijn eigen paard
op 't gevoel te ontdekken Buitendien wist
hij niet of 'tin denzelfden stal stond waar de
andere paarden zich bevonden ging hij dus in
de duisternis zoeken en rondtasten. hoe licht
kon hij ergens tegen stooten of iets omver-
werpen, of, door tusschen de paarden te loopen
deze doen schrikken, zoodat ze begonnen te
trappelen en daardoor de in hunne nabijheid
slapende kozakken wakker maken.
(Wordt vervolgd).
