BIJVOEGSEL
Ter Heuzensche Courant
Dinsdag 12 Juni 1906. No. 4851.
Geme^gde berichten.
FEUILLETON.
WERNER S AV0NTUUR.
TER NEUZEN, 11 Juni 1906.
Heden waren alhier een zestal werklieden
van de kanaalwerken te Sas van Gent vuit".
Dat //uit" zijn bestond in het bezoeken van
versehillende cafe's, en de gevolgen van dien,
zoodat zij ten slotte arm in arm op straat
liepen te zwieren, leven makend en rustige
voorbijgangers molesteerend. Een politieagent
waarschuwde hen, dit na te laten, wat echter
niet hielp. Toen daarop een tweede agent er
bij kwam, besloten zij den ergsten belhamel
te arresteeren. Dat lieten de anderen zoo maar
niet zonder verzet geschieden, zoodat de agenten
genoodzaakt waren, met de eene hand den
arrestant vasthoudend, zich met den wapenstok
in de andere hand tegen de maihnen te verde-
digen, die zich, toen de slagen raak vielen, al
spoedig met builen en een bebloed hoofd ver-
wijderden.
De gearresteerde werd daarop in het arrestan-
tenlokaal opgesloten, terwijl twee agenten op
de fiets uittrokken om de 3 mannen die aan
het verzet hadden deel genomen, en die zich
langs het kanaal verwijderd hadden eveneens
te arresteeren, waarvoor ook de politie te Sluiskil
werd gewaarschuwd.
Hoek, 9 Juni. De muziekvereeniging //Elk
naar zijn krachten" hield haar 5<le jaarvergadering
De voorzitter opende de vergadering, herdacht
de heer J. Robijn, die tot het laatst toe een
ijverig voorstander en bestuurslid der vereeniging
was en deelde mede, dat in diens plaats gekozen
was de heer K. Pladdet. Ook betreurde hij
het, dat het verdienstelijk werkend lid J. v.
Drongelen de vereeniging moest verlaten. De
notulen der vorige vergadering werden gelezen
en goedgekeurd en naar aanleiding daarvan
eenige huishoudelijke zaken besproken. De reke-
ning en de verantwoording sloot met eene balans
van f 211,54 aan inkomsten, 213,69 aan uit-
gaven dus een nadeelig slot van 2.15, tegen
een dito slot in 1905 van f 2,316. De veree
niging is echter meer vooruitgegaan dan hieruit
zou kunnen worden opgemaakt, daar zij een
muziektempel heeft aangeschaft en betaald.
Ingekomen was een verzoek van de wielerclub
//Nooit genoeg" tot medewerking aan het op
29 Juni te houden wielerfeest. Met algemeene
stemmen werd tot medewerking besloten. Nadat
eenige voorstellen om in de regeling der finan-
cien verandering te brengen verworpen waren,
werd de vergadering gesloten.
Men schrijft uit Bodegraven
Het bericht inzake de ontvreemding van eene
stoomfiets uit Oudkarspel is niet geheel juist.
De fietseir en stoomfietsen hebben hun tijd reeds
gehad, men legt 't thans toe op ontvreemding
van automobielen. Donderdag kwamen te Oud
karspel twee heeren om een goedverteerde auto
te koopen, men werd 't eens voor f 500, de
heeren zouden nog een toertj e doen daarna komen
27)
X.
z/Wij komen hier niet terug, wij hebben geen
verantwoording meer voor dit huis". Met deze
woorden sloot Erdmann de deur der villa en
keerde die den rug toe.
Om te toonen, dat hij met dit huis niets meer
had uit te staan en zijne handen in onschuld
waschte met betrekking tot de gebeurtenissen
der laatste dagen, had hij alles in den toestand
gelaten zooals hij het gevonden had en bij het
heengaan liet hij den sleutel in de deur zitten.
Imm'ers het bezit van den huissleutel is het
kenteeken van den huisheer.
Het was mogelijk, dat Reinhold Werner nog
leefde en de villa dus nog een eigenaar had
doch het tegendeel kon evengoed het geval zijn.
Ja, het was zelfs mogelijk, dat de eigenaar op
zijn eigen grond vertoefde zonder daarvan ge-
bruik te kunnen maken zooals andere menschen.
Erdmann wist het niet, en hij wilde het ook
niet weten.
Menschen, die weinig onderwijs genoten
hebben, zijn in den regel afkeerig van elke
aanraking met de overheid. Zoo ging het ook
Erdmann, doch door zijn eenzaam leven op de
heide was bij hem die afkeer nog sterker
dan bij anderen. Daarom vervoegde de oude
baanwachter zich niet bij de overheid om aan-
gifte te doen van de verdachte gebeurtenissen,
dineeren en betalen. Edoch 't betalen werd
vergetenmen reed door en kwam tereeht in
Rietveld nabij Woerden. Daar werd de auto
wegens een defect en ook wegens gebrek aan
benzine (de heeren hadden slechts f 0.50 op
zak en daarvoor is weinig benzine te koop) op
stal gezet bij een landbouwer, en //omdat men
geen reisgeld had", besloten de heeren de auto
maar te verkoopen.
Een kooper werd spoedig gevonden te Bode-
graven en voor 125 werd de koop gesloten door
bemiddeling van iemand, die vroeger betrokken
was bij loterijzwendel. De politie te Bodegraven
was de zaak spoedig op 't spoor en nam de
auto in beslag. Een der heeren, A. C., staat
bij de justitie minder goed aangeschreven de
officier van justitie te Alkmaar vraagt dan ook
in 't politieblad aanhouding van A. C„ oud 32
jaren, bekend flesschentrekker, terwijl de hoofd-
commissaris van politie te Amsterdam waar-
schuwt tegen dezen persoon met verzoek dm
overneming van zijn waarschuwing in de nieuws-
bladen.
Staking in het hswenbadj-jjf
te iiusterdam.
In een op Zondag j.l. gehouden vergadering
van bootwerkers te Amsterdam, werd besloten
het werk op Maandagmorgen weer overal te
hervatten, hetgeen dan ook geschied is.
De correspondent te Watergraafsmeer van
de Tel. schrijft
Een paar $rijzonderheden omtrent de fijne-
vleeschwarenfabricage alhier, welke mij dezer
dagen ter oore kwamen, zijn te smakelijk, dan
dat ik ze aan de smulgrage Amsterdamsche
lezers van dit blad zou mogen onthouden.
In de eerste plaats het volgende verhaal, ge-
grond op inlichtingen van een zijde, welker
betrouwbaarheid boten alien twijfel verheven is.
Ongeveer twee weken geleden kwam de waak-
zame Watergraafsmeersche politie een koe op
het spoor, die aan tuberculose was gestorven en
door een //vleeschhouwer" in de Pauwenlaan
geslacht was. Het vleesch werd ongeschikt
verklaard voor de consumptie en krachtens de
politieverordening verboden het te vervoeren.
Ten einde dit verbod te doen eerbiedigen, werd
een veldwachter voor de slachtplaats op post
gezet, die met Argus-oogen het doen en laten
bespiedde van alien, die in de nabijheid kwamen.
Eee geenzins overbodige voorzorgsmaatregel,
want, zooals bij deze gelegenheid uitgelekt is,
zijn de //vleesch"smokkelaars nooit verlegen om
listen en streken, wanneer het geldt de be-
wakers van de veiligheid der publieke maag
om den tuin te leiden. Zelfs stoelenmatters en
vodden-kooplui worden afgehuurd om de dier-
lijke waar onder hun eigen waar voort te
smokkelen.
Den volgenden dag zwermde het van Amster
damsche slagers, frissche witkielen op sierlijke
fietsen met nette mandjes voorop, die, onge-
twijfeld vooraf gewaarschuwd, dat er weer wat
ekkers in aantocht was, zich naar de Pauwen-
aan spoedden, maar die, ternauwernood de
uniform van den veldwachter ziende, ijlings
rechtsomkeert maakten en zich beijveren, ervoor
ie zorgen, dat hij toch vooral den naam van
hun baas niet voor op het fietsmandje zou lezen.
Nu vond ons gemeentebestuur, dat het toch
wat al te bar werdhet begon een publiek
schandaal te worden, en ingrijpen was dus
noodig Twee vleeschhouwers in de Pauwen
laan kregen aanzegging, dat zij geen vergunning
meer hadden om in hun inrichtingen te slachten.
Het resultaat is verassend de heeren laten
die in den laatsten nacht in zijn naaste omge-
ving hadden plaats gegrepen. Er was iemand
gekomen en weer heengegaan dagelijks kwamen
en gingen er in de passeerende treinen zoovele
menschen, naar wie niemand vroeg
In de eerste dagen na Werner's verdwijnen
was het weder zeer stormachtig en onvriendelijk
geworden, zooals het gewoonlijk eerst in den
naherfst wordt. Boom en struik verloren reeds
menig blad, en als de wind de boomen uit
elkaar zweepte, werd nu de villa reeds uit de
verte zichtbaar.
Erdmann, die bij het nazien van zijn baanvak
deze plek voorbij moest, wendde altijd schuw
het hoofd af en keek den anderen kant uit.
Hij had namelijk opgemerkt, dat de kraaien
menigmaal in de boomen van den verwilderden
tuin zaten en schreeuwend met de vleugels
klepten.
Het zou dwaas geweest zijn, te gelooven, dat
die leelijke zwarte vogels eenig bepaald voorwerp
in het oog hielden, want zij vlogen slechts van
den eenen boom naar den anderen, doch streken
nooit op den grond neder, en dat zij, alleen
op den reuk afgaande, hier eenig voedsel ver-
borgen dachten, was niet aannemelijk.
De aanwezigheid van die vogels was echter
toch pijnlijk en Erdmann zou ze liefst uit de
boomen neergeschoten hebben, als hij slechts
een geweer bezeten had. Doch hij bezat niets
anders dan een bijl, een schoffel en een spade
en deze gereedschappen raakte hij in deze laatste
dagen volstrekt niet meer aan.
Eens zou hij gelegenheid gehad hebben zich
op de zwarte vogels te wreken. Hij liep den
spoorweg langs en klopte tegen de rails, toen
de veldwachter hem aanriep.
nu slachten bij een confrater in Diemen en
verkoopen enkel hun waar in de oude gerenom-
meerde slachterijen in de Pauwenlaan.
Misschien is het de moeite waard nog even
te vermelden, dat, toen een worstfabrikant, die
zijn koeties op het droge (d. i. in de Amster
damsche magen) had en zijn zaak wilde over-
doen, inzage van zijn boeken gaf, daaruit bleek,
dat hij gedurende het jaar 1904 nooit meer
dan 7 cent per pond voor zijn vleeschelijke
grondstof had bepaald. Als die man nu geen
fijne vleeschwaren af'levert
- Voor een vischdiner. Ons verhaal is
smakelijk.
Op een abnormaal warm en voorjaarsdag hoor-
de een agent in de Conradstraat te Amsterdam
tegen den abnormaal lagen prijs van 4 cent
per pond bot verkoopen, die een z. i. abnor-
malen stank verspreidde.
Hij nam nu een van de botte-lijkjes, blauw-
groen van kleur, van de kar, opende voLweer-
zin de kieuwen en constateerde, dat daaruit
witte wurmkens kropen. Een oogenblik te
voren had hij gezien, dat een juffrouw, blij met
het koopje, van de prachtgelegenheid gebruik
had gemaakt, was haar gevolgd inhaarkeukentje
en had daar het ongedierte, women, ter lengte
v n een vingerlid, uit de kieuwen over een krant
zien kruipen.
De heele kar met rottende visch ging nu
naar het politie-posthuis op Kattenburg, waar
de keurmeester werd ontboden. Deze had de
visch s morgens goedgekeurd en bleef nu bij
zijn nitspraak, zoodat de vischventer z'n vuilig-
heid terugkreeg, met den raad ze gauw van de
hand te doen, omdat het anders wel eens
ondeugdelijk kon worden".
De agent, hiermede niet tevreden, maakte
proces-verbaal open zoo stond gisteren de
venter voor het Kantongerecht te bezweren,
dat het lekkere botjes waren geweest.
//Maar was de prijs, waartegen zeje verkocht,
dan niet bij zonder laag vroeg mr. Hoffelt,
de kantonrechter.
Dat moest hij na veel dralen en draaien er-
kennen en toen kwam de keurmeester, de heer
v, d. Laan, onder eede als getuige en deskundige
verklaren, dat de visch //zoo gezond was geweest
als maar wezen kon." Wat de agent had aan-
gezien als, wurmen, waren zee-insecten geweest,
die in de kieuwen van alle Noordzeevisch zitten.
En stank, geen sprake van
Op de vraag van den kantonrechter, of de
heer v. d. Laan zich op zijn geweten af des
kundige achtte, luidde het antwoord zeer positief
bevestigend.
De agent kreeg den goeden raad mee, om
in dergelijke zonderlinge gevallen, wanneer er
voor een leek alle reden bestaat om te gelooven,
dat eetwaar bedorven is, maar de deskundige
het er niet mede eens is, er nog een deskun
dige bij te halen. En het feit, dat er stank
aan die visch is geconstateerd, en de buiten-
gewoon lage verkoopprijs, achtte de kanton
rechter zeer verdacht.
Daar het bewijs echter niet wettig en over-
tuigend was bewezen, moest de ambtenaar
vrijspraak requireeren.
Smakelijk eten(//Echo.")
Uit de gracht in het Noorderplantsoen,
nabij de Rietdiepbrug, te Groningen, is Zater-
dagochtend opgevischt het lijk van hetmeisje,
dat sedert Zondag aldaar werd vermist en om
trent welke vermissing de commissaris van
politie inlichtingen had gevraagd.
Het lijk is door de ouders herkend en naar
De oude snufferige politieman woonde een
paar uur verder en kwam slechts zelden hier
op de eenzame heide. Bovendien had hij ge
durende de laatste weken thuis moeten blijven
wegens zijne rheumatische pijnenheden deed
hij voor het eerst weer een gootere ronde.
Hij wist niet eens, dat de villa gedurende eene
week bewoond was geweest, doch terwijl hij
daar op den spoorweg stond met het' geweer
op den rug en zijne trouwe hond naast zich,
begon hij het gesprek juist over datgene, waar-
over Erdmann liefst wilde zwijgen.
z/Het lijkt wel of de kraaien daar bij de villa
vergadering houden," schertste hij. „En ze
hebben niet eens verguiining gevraagd bij de
politie. Zeg, Erdmann, heb je daar misschien
aas voor die beesten neergelegd
z/Daar denk ik niet aan," antwoordde de
baanwachter en klopte voort.
z/Ze zitten alle bij elkaar," vervolgde de veld
wachter. //Als ik er onder schoot, zouden zeker
eenige het met den dood bekoopen."
//Daarvoor is het dienstgeweer niet bestemd,"
bromde Erdmann.
De veldwachter liet den riem van zijn geweer
weder los. //Dat is zoo, het is maar gekheid
van me. Doch zeg eens, oude, zie je het licht
nog altijd
z/In den laatsten tijd heb ik er niet op gelet."
z/Ik ook nietde rheumatiek heeft me weer
te pakken gehad een paar weken. Maar met
dat licht is het toch niet in den haak.
z/Dat kan wel zijn."
z/Ik geloof, dat het bij dag ook brandt, maar
dan ziet men het niet. Mijn hond wou zooeven
wegloopen, hij had den staart al tusschen de
pooten."
het Ziekenhuis gebracht. Bij den doodschouw
zijn op het ljjk geen teekenen van geweld
gecoustateerd. Ook wordt het gerucht tegen-
gespioken, dat zij met een heer is weggegaan.
De landbouwer P. te Chaam had de
vorige week. Woensdag, een bij zonder buiten-
kansje. Hij had zich voor genomen zijn woning,
'n oud en vervallen huis, te laten afbreken en
opnieuw op te bouwen.
Met dat doel was hij reeds verhuisd en omdat
er zoo moeilijk in dit seizoen aan werkvolk te
komen is, besloot hij zelf de oude woning af te
breken.
Daar mee was hij verleden Woensdag bezig.
Niet gering was zijn verbazing toen hij boven
in den hoogen schoorsteenmantel twee vrij groote
kistjes vond, welke linnen zakjes bevatten, vol
gouden en zilveren munten uit de 16e en 17e
eeuw. De zakjes waren niet toegebonden, doch
de boveneinden zoo maar wat omgewoeld. Het
linnen was bijna geheel vergaan.
De beide kistjes bevatten zoovele gouden en
zilveren munten dat hij ze niet ineens naar
zijne woning dragen kon.
Zijne dochter liet in de boterhal aan enkele
belangstellenden een van de vele gevonden munten
zien, zij was van zilver en nog iets grooter dan
een rijksdaalder.
't Meisje verkocht de munt aan 'n liefhebber
voor f 4.o0. Voor hoeveel waarde P. gevon
den heeft is nog niet bekend, doch zeker is
t dat het bedrag aanzienlijk zijn zal.
Gharles D. Roberts schrijft in een Engelsch
tjjdschrift //Round the Campfires", over een
zijner avonturen in Indie Met eenige bedien-
den op jacht in het wildrijke gebied van de Gan
ges, had hij tegen het vallen van den avond
zijn bedienden uitgezondeil tot het in gereed-
heid brengen van de wachtvuren.
Eenzaam, en in gedachten verzonken, zoo
schrijft hij, liep ik voort, toen plotseling een
zware slag op den rug mij voorover deed storten.
Het was aisof een ijskoude douche mij over het
lichaam ging. i'oen ik mijn oogen opende, keek
ik in het rond. Ik trachtte op te staan, doch een
geweldige klauw drukte mij neder en ik zag in
de gioote geelgroene oogen van een tijger.
Het dier zag niet wild of begeerig uit de
oogen,hield mij dan ook slechts vast en toen
ik mij niet meer verroerde, sleep te het dier
mij naar het kreupelhout, midden in een nest,
waar twee kleine tijgers mij belikten en krab-
den, terwijl de moeder, blijkbaar met een voile
maag, in een rustige slapende houding terne-
der lag.
Ik had nog altijd mijn geweer in de hand
en toen ik onder de liefkoozingen der kleine
beestjes wat tot bezinning kwam wist ik den
loop op de oude tijgerin gericht te krijgen.
Het moest raak zijn of ik was verloren. Een
schot knalde en een sprong in de lucht
en gedood lag het dier naast mij.
Een erfenis-kwestie is thans te Rotterdam
aan den gang. Het betreft, naar men wil of
zegt, een sommetje van '/4 milioen, dat mevr.
Maria Soetens, geboren te Delft in 1650 en
gehuwd in 1672 met den EdelAchtb. heer
Melchior Wittens, burgemeester te Dirksland,
heeft nagelaten". Donderdag was er in het Nut
te Rotterdam een vergadering van ongeveer
200 leden dezer Soetens-familie met het doel
langs rechterlijken weg in het bezit te komen
dezer erfenis, indien, wat de hoofdzaak is, de
noodige bewijstukken zijn te vinden.
A ooi juristen een zaakje om geld te verdienen.
Eidmann nam zijn hamer onder den arm en
\eiliet de spoorbaan. //Als men de verantwoor
ding draagt voor de veiligheid van zoovele
menschen, bekommert men zich niet om ander-
mans zaken. Daar om den hoek van het bosch
kornt de sneltrein aan; die is vol levende
menschen wat maal ik om de dooden
Biuisend en ratelend vloog de trein voor-
bij, en Lili die bij den wachtpost met de
seinvlag zwaaide, werd gedurende eenige secon-
den in zwarte rookwolken gehuld. Nu legde
zjj de roode vlag uit de handen en keek scherp
uit naai de plek, waar heur grootvader met
den veldwachter sprak. Toen de politieman
langzaam heenging, loosde zij een zucht en
drukte de hand tegen het kloppende hart.
Kort daarna keerde Erdmann in zijne woning
tiiug. Hij vond Lili aan het venster zitten
en naar de elzengroep bij de villa staren.
z/Dat moet je niet doen, het is niet goed,"
zeide hij knorrig. //Als een mensch nog niet
kiankzinnig is, zou hij het daarvan worden.
AL dat zoo voortgaat, stuur ik je terug naar
de stad, al moest ik ook
z/Wat, Grootvader?"
//Al moest ik ook verveling hier in de een-
zaamheid sterven."
z/Dat is het niet, grootvader," zeide zij kalm.
z/De eenzaamheid maakt ons niet dood, maar
wel het andere."
W at dat /andere" was sprak geen van beiden
uit, maar beiden wisten het wel. En nu zaten
zij tegenover elkaar en zwegen.
(Wordt vervolgd).
VAN DE
VAN
