Zaterdag1 14 April 1906. 46' Jaargang.
Ter Neuzensche Courant.
Buitenland.
Landbouwberichten.
No. 4828.
IDBIEWDE BLAD.
FEUILLETON.
WERNER'S AYONTUUR.
i«>
Reinhold ging in den tuin omevenals Hans
en Greta bessen en wortels te zoeken doch
hjj vond nieta dan verstrooide bloembladeren
▼an de papavers.
De nieuwbakken eigenaar was reeds half be-
sloten om naar het spoorwegstation te wandelen
en te zien of hij daar iets te eten kon krijgen,
toen hij Lilie zag naderen op het smalle pad,
dat de villa met de baanwachterswoning verbond.
Zij droeg een mand en liep zeer langzaam, maar
kwam toch uader. In Reinholds oogen geleek
zij op de heilige Elisabeth, die haar slot verliet
om de hongerigeu van spijs te voorzien.
//Als alles nu maar niet in rozen is verauderd,"
dacbt Reinhold, er. hij watertandde.
Lili bracht inderdaad leveusiniddelen brood,
boter en honing en een worst, zoo hard, dat men
er iemand roee had kunnen doodslaan.
,/Oie maken wij zelf," zeide zij ter veront-
schuldigiug. „Maar ge moet toch iets te eten
hebben; morgen kunnen wij verder raad schaffen."
#Ge zijt een engel, juffrouw Lili verzekerde
Reinhold. ,/En zijt ge niet bevreesd om hier te
komen
ffWie anders zou dan moeten komen?" klonk
het eenvoudig terug. //Grootvader en ik zijn
alleen, grootvader heeft dieust, en thans is
het huis bewoond. Afs men nu licht zief, dan
weet men, waar het vandaau komt. Ik heb ook
een kan petroleum meegebracht."
z/Het licht" speelde blijkbaar een groote rol
maar Reinhold wilde er niet verder naar vragen.
Hij volgde het meisje in huis en bemerkte met
welgevallen, hoe zij uit de keuken het beuoodigde
tafelgerei haalde eu de tafel voor het avondeteu
sierlijk aanrechtte.
Geen enkele van hare bewegingen verried boer-
sche lompheid, en toen Reinhold zich hierover een
opmerking liet ontvallen, zeide zij ylk ben een
jaar lang in Hamburg geweest, maar mijn hoofd
kau er niet tegen."
z/Lijdt ge dan aan hoofdpijn?"
»Ja, soms, maar hier op de heide gaat het
beter."
Daarop keek zij zoekend rond en vervolgde
z/U is zeker gewoon wijn te drinken. Die is in
den kelder."
*Dat is onmogelijk
*De wijn is nog afkomstig van den vorigen
eigenaar, zegt mijn grootvader."
,/Kunt ge een fllesch voor mij halen, Lili?"
#Met geuoegen maar ik ga niet alleen in
den kelderdaar ben ik bang.
Iu heel het doen van het meisje lag iets ver-
trouwelijks, dat zeer voor haar innain aan nuffig-
heid viel daarbij heel n'et te denkeu.
Voor1 den man, die haar toch volkomen vreeoid
was, gevoelde zij geen vreei, maar de onbekende
geheiniiinnige machten maakten haar augstig. Zij
verliet zich geheel op dezen man, met het voile
vertrouweu van iemand, die van de menscben nog
geen kwaad heeft ondervonden.
En Reinhold gevoelde voor dit maagdelijke
TER NEUZEN, 13 April 1906.
Volgens mededeeling van den Inspecteur van
bet Loodswezen zijn de onderstaande wijzigingen
gebracht in de betonning en de verlichling van
hot vaarwater bij Bath
In het Nauw van Bath zijn verlegd
Spitse ton No. 36 N 265° 0. 125 M. naar
66 d.M. op ongeveer 51° 23' 43" N.b. en 0° 41'
52" W.l.
Spitse ton No. 37 N270°O. 310 M. naar
J 03 d.M. op oDgeveer51° 23' 47" N.b. en 0°
41' 36" W.l.
In het vaarwater boven Bath
Roode lichtboei No. 38 N 281® O. 300 M.
naar 75 d.M. op ongeveer: 51° 23' 51" N.b. en
0° 41' 15" W.l.
Spitse ton No. 39 N 228° O. 110 M. naar 55
d.M. op ongeveer: 51° 23' 31" N.b. en 0° 40'
50" W.l.
In verband met de verlegging dezer tonnen
zijn de gekleurde sectoren van de lage lichten
van Rilland en ReigerbergscheH polder zoodanig
gewijzigd, dat deze lichten thans weder zichtbaar
zijn als in de //Ned. LI." wordt aangegeven.
Het merk der lichten van Rilland, N 346' O.
ineen gehouden, geeft leiding tot aan de lichten-
lijn van den Reigerbergschen polder, doch geeft
niat het diepste water, aangezien die lichtenlijn
loopt over een ondiepte, middenvaarwaters gelegen
tusschen roode lichtboei No. 38 en zwsrte stompe
ton No. 44 met ruitop deze ondiepte staat 42
d.M. minste water.
Men bevaart het meeste water, 55 d.M., in
het merk: //Klooster van Rilland in het cjlinder-
baken van Bat", welk raerk dicht langs de roode
tonuec Nos. 39, 89 en 40 leidt. Gebruikte
vaDe- I40 West.
Liggtng licht van Rilland ongeveer51° 24',4
N.b. en 0° 41',5 W.l.
Dinsdagmiddag werd in het hotel De Linde
te Kloosterzande door den heer I. G. J. Kake-
beeke, rijkslaudbouwleeraar, eene lezing gehouden
over de cultuur op de ovetslrooinde lauden. Op
duidelijke mauler wees hij de landbouwers er op
dat zij met het bewerkeu van deu grocd vooral
niet voorbarig zouden zijn. Een onderzoek zal
worden iugesteld, welke vruchten, met kans op
succes, in de reapectievelijke polders zullen kunnen
worden verbouwd.
Verder kwam de inhoud van zijn voordracht
overeen met de beschouwing, onlangs door hem
geleverd, ook 111 de Ter Neuzensche Courani.
Er was een talrijk bezoek.
Roewacht. De collects voor den watersnood
herft in deze gemeente opgebracht de soin van
f 267,91 en in de beide openbare scholen f 4,22.
schepsel iets, dat op eerbied geleek.
Hij vergezelde Lili naar den kelder.
Daar zij nog geen ander licht hadden moesten
zij zich behelpen met waslucifers, die Reinhold bij
zich had. Meer dan eens stonden zij in het donker,
en dan voelde hij instinctmatig, dat zij zeer dicht
bij hem was. Zijn hart sloeg echter heel rustig.
Bij de onzekere, dikwijls onderbroken verlich-
ting konden ze alleen opmerken, dat de kelder
zeer diep en ruim was eu geen licht van buiten
ontving dan door een klein luchtraampje. Hij
was droog en ledigslechts in een hoek was een
stellage, waarop een tameljjk groot aantal bestoven
wijuflesschen lagen.
Reinhold Werner greep de eerste de beste, en
zij verlieten daarop het onderaardsche vertrek.
Toen de wijn iu het glas parelde en Reinhold
wilde, dat Lili zou meedrinken, wendde het meisje
zich verschrikt af en zeide //Het is roode wijn,
dien wil ik niet."
z/Houdt ge niet van die kleur
jNeen, ik heb een afkeer van rood."
/rEn hier is bijna alles rood."
Zij sloeg de oogen iu het rond en knikte. #Dat
is leelijk Zie eens hoe het ondereinde van het
gordiju op den vloer ligtj het lijkt wel, of het
in bloed gedrenkt isEn dat heb ik vroeger iu
werkelijkheid gezien
Daarop giug zij in de slaapkamer, waar Rein
hold haar druk bezig hoorde. Toen hij na een
poosje ock in die kamer kwam, had zij friscb
liuneu op ds edden gelegd en de vensters wijd
geopend, zoodat de heerlijke, frissche heidelucht
naar binnen stroomde.
#Ik denk, dat het zoo wel goed zal zijn," sprak
Vas*kensf-okkej>ij.
zij. //Als u misschien gewoon zijt met open
vensters te slapen, knnt ge dat hier gerust doen.
Aan het gedruisch der voorbijrijdende treiDen raakt
men spoedig gewoon, iets anders zal a rust niet
storeo.
*Ook geen droom »roeg hij schertsend.
z/Goede menschen hebben geen booze droomen,"
klonk het ernstige antwoord.
Zij nam haar mand op en maakte zich gereed
om been te gaan.
Reinhold Werner zou bet gesprek met haar nog
gaarne een poos voortgezet hebben, want de vraag
lag hem op de lippen, of zij hem voor een goed
mensch hield.
Doch hij wilde niet persoonlijk worden, haar
verlrouwen in hem mocht niet geschokt worden.
In de volgende dagen zou er nog gelegeuheid
genoeg komen om elkander nader te leeren kennen.
Zoo gaf hij haar dus de haud bij het goedeu nacht
wenschen, en verwonderde zich er over, dat haar
handen zoo klein eu welgevormd waren, ondanks
de duidelijke sporen van hareu arbeid. Men vindt
dat zelden bij de Noordduitsche landbe/olkmg,
hier had hij dus stellig met eeu speling van de na-
tunr te doen.
fin toen was Reinhold alleen.
De zon was ondergegaan en over de heide
daalde de schemering ueder, die de eenzaamheid
dubbel deed gevoelen. Reinhold ging nogmaals
in alle kamers langzaam rond en elk voorwerp
kwam hem nu heel anders voor, dan toen het
licht der zon er op vielalles leek hem nu ge-
heimziunig, spookachtig.
Hij vond het nu onaangenaam, dat alles om
hem heen een roode of roodachtige kleur had
Nadat Zondag de feestelijke ontvangst had plaats
»ehad, is nu bet wereldposteongres te Rome in meer
eigenlijken zin geopend. Voor Italie is bet geen ge-
lukkig oogenblik om dit congres binnen zijn grenzen
te hei'bergen, want feesten, die tocb aan dei'gelijke
congressen onvermijdelijk verbonden zijn, znllen op
't oogenblik wel met in den smaak van het land vallen.
Maar des te beter kan er dan met bet werk worden
opgeschoten. Eerevoorzitters zijn al benoemd het zijn
minister Bacelli en Morpurgo, de ondersecretaris in het
Italiaansche ministerie van posterijen, die ook de
openingsrede bad gehouden. En voorzitter is Cxamond
geworden, de directeur-generaal in dat ministerie. Ook
een bureau is al gekozen en een werkprogram goed-
gekeurd. Men kan dus beginnen en heeft als goed
•voorteeken alvast het berichtin ontvangst kunnen nemen,
dat ook Aethiopie tot de weieldpostvereeniging wenscht
toe te treden.
Het andere wereldcongres, dat voorbereid wordt, de
tweede Vredesconferentie, zal nu waarschijnlijk ook tot
terredenheid van alien kunnen plaats hebben. Men
verwacht althans, dat Rusland, dat de uitnoodigingen
verzendt, gehoor zal geven aan Noord-Amerika's verzoek
om die wat later rond te sturen. De Amerikanen kunnen
dan dus rastig hun Pan-Amerikaansch congres eerst
afhandelen en daarna naar den Haag komen om den
vrede, die ze te Rio beklonken hebben, ook nog eens
in den Haag te Despreken. Erg vredig schijnt men in
New-York anders niet gestemd te zijn.
En natuurlijk heeft die arme Duitsche Keizer het weer
gedaan. Er kan toch ook de laatste jaren geen vogeltje
van het dak vallen of de Duitsche Keizer beet er de
hand in gehad te hebben In de Amerikaamche pers
vertelt men nu, dat hij bij het vaststellen van den
eersten datum voor de conferentie een woordje heeft
meegesproken en dat hij die conferentie graag tegelijk
met het Pan-Amerikaansch congres wilde doen plaats
hebben om bij de afwezigheid van Amerikanen de kans
waar te nemen, een Amerikaansche haven of althans
kolenstation te benaderen. Gelukkig is de Amerikaansche
regeering wijs genoeg, om zulke praatjes te lachen. Een
bemoeial is VVilhelm II waarschijnlijk wel een beetje,
maar dat hij zijn neus zoo telkens in anderman s zaken
zou steken als men van hem zegt, daar lijkt hij wel
wat te verstandig voor. Bovendien zou het oogenblik
waarschijnlijk slecht gekozen zijn om zich met Rusland's
aangelegenheden te bemoeien, want men is daar nog
altijd slecht te spreken over de weigering van Duitsche
geldmannen om het rijk aan kapitaal te helpen, dat
het zoo zeer noodig heeft. Misschien dat het nu op
Amerika rekenen kan, nu het de groote republiek een
pleizier doet In elk geval is het voor de Russische
regeering niet kwaad, dat zij eens aan anderer wenschen
gehoor heeft gegeven. Zij zal toch wel moeten leeren,
zich ook eens naar anderen te schikken.
De verkiezingen voor de Rijksdoema zijn zoo geheel
ten voordeele van de vooruitstrevenden en democraten
uitgevallen, dat ze daarmee nog heel wat te stellen zal
krijgen. Van de 141 leden, die tot nu toe gekozen zijn,
behooren er 79 tot de linkerzijde, 16 tot het centrum
en 4 tot de rechterzijde, terwijl 42 leden geen bepaalde
partij zijn toegedaan.
Nog zijn de uitslagen der verkiezingen niet voldoende
bekend nog zijn de berichten onduidelijk en verward
maar door de nevelen dringt toch reeds, als een licht-
punt, het collectieve besluit van het Russische volk
De l)oema zal een oppositie-parlement zijn.
Geheel Rusland, geheel Europa, had zich reeds ver-
trouwd gemaakt met het denkbeeld, dat de Doema
reactionair zijn zou en daarom onthielden vele der
beste vertegenwoordigers van het Russische volk zich
van de verkiezingen. En nu blijkt het, dat ondanks
die ontboudingen, ondanks de pogingen der regeering
om invloed le oefenen ep de verkiezingen, ondanks den
drnk van politie en kozakken de kansen der con-
servatieve partij gelijk nul zijn. Elk telegram, elk be-
richt doet het duidelijker uitkomen, hoe dwaas de
kortzichtigen deden, die de verwachting opgaven hoe
veel beter het zou geweest zijn zoo de verschillende
groepen zich hadden georganiseerd en aaneengesloten
noe de stem des volks gewonnen zou hebben aan inten-
siteit, wanneer de liberalen hun kracht niet verzwakt
hadden door onderlingen strijd.
De bureaucratie had alle maatregelen genomen, om
de verkiezingen in haar geest te doen uitvallen. Geen
enkel middel werd oabeproefd gelaten vrijzinnige
propagandisten werden zoowel als vrijzinnige candidaten
gearresteerd. De kiezerslijsten werden onnauwkeurig
opgemaakt, en altoos door poogde de bureaucratie haar
invloed te doen gelden. Zij verwachtte niet veel van
de steden maar toch wel wat; zij verwachtte alles
van het platteland. En wat gebeurt nu Van de 1500
boerenafgevaardigden behoorea 23 percent tot de ge-
meente-oudsten en tot de personen die van de bureau
cratie afhankelijk zijn maar zelfs die 23 percent zijn
niet alien volkomen creaturen dei regeering.
Tweederden der gekozen vertegenwoordigers zijn
beslist progressistischen zelfs de boeren, de Russische
plattelandbewoners, hebben met bijzondere voorliefde
intellectueelen gekozen tot hun afgevaardigden.
Groote aantallen onderwijzers, geneesheeren, studentcn
en advocaten zijn gekozen, en daaronder velen, die
wegens politieke misdrijven gevangeri gezetzijn Daar
vele dezer gekozenen geen boeren zijn, en dus de ver-
kiezing niet zonden kunnen aannemen, werden zij voor-
af in de gemeente opgenomen en werd door de boeren
land ten hnnnen name afgestaan Ondanks de pogingen
der politie om het te verijdelen, werden overal bijeen-
komsten gehouden en redevoeringen uitgesproken, en de
boeren ingelicht over de bedoeling der Doema en wat
zij van haar te wachten hebben. De bureaucratie nu
heeft door haar optreden, juist het tegendeel bereikt
van wat zij zich voorstelde.
In de Doema zal de regeering nanwelijks een groep
vir.den waarop zij steunen kan. Hijna overal hebben
de constituuoneele democraten, of zooals zij zich thans
noemen, de partij der volksvrijheid, de overwinuina
behaald. En de centrumsparrij heeft thans ook verklaard
dat zij zich bij de linkerzijde aansluiten zou, wijl zij
meent, dat de bureaucratie den strijd zal voortzetten,
voor het behoud van haar macht en haar voorrechten
ondanks de oekase van 30 October. Trouwens, de
reactionaire besluiten van de laatste dagen hebben vol
doende getoond, dat de bureaucratie meent, nog kansen
van behoud te hebben.
Wat zal nu de regeering doen vraagt de National
Zeitung. De Doema uiteendrijven of heengaan
Het eerste zou het gevolg hebben, dat zij zich van
het laatste crediet in Enropa beroofde
Dan heengaan
Maar wie zal de zondebok zijn, op wiens hoofd de
schuld geworpen wordt?
In Tsarskoje Selo spreekt men opeulijk over het aan-
staunde aftreden van graaf Witte. Zijn gezondheids-
toestand is natuurlijk in de laatste dagen zeer ernstig
geworden. De geheesheeren verlangen, dat hij absolute
rust zal nemen. Zij kunuen anders voor zijn leven niet
instaan.
Of graaf Witte zijn ontslag gevraagd heeft of niet,
kan nog niet beoordeeld worden. Maar in de ministe-
rieele kringen zegt men, dat hij zeer ziek is en aftreden zal.
Zijn ziekte schijnt echter meer van politieken dan van
physischen aard te zijn hij heeft zijn invloed verloren
op het Hof, de verkiezingen zijn bovendien verkeerd
uitgevallen, de graaf kan gaan.
Wat al merkwaardigs heeft deze man in korten tijd
meegemaakt en doorleefd. Wanneer Witte terugdenkt
aan hetgeen in een jaar is gebeurd, moet het ham
duizelen. Voor een jaar in ongenade,in naam president
van een ministercomite, inderdaad niets. Toen plot-
seling naar Portsmouth, als gevolmachtigde van den
Czaar, als onderhandelaar met Japan. Het welslagen
dier zending dead in Rusland zijn papieren stijgen. Bij
zijn terngkomst waren zijn zonden vergeven hij werd
toegejuicht als de redder des vaderlands, zelfs zijn
vijanden toonden ontzag voor hem. Hij werd minister-
president in werkelijkheid en scheen de aangewezen
man om zijn vaderland volkomen te zullen redden,
niet alleen van den Japauschen vijand, maar ook van
de bureaucratie. Hij heeft wellicht een oogenblik de
kans gehad in de geschiedenis een plaats in te nemen,
die hem naast Bismarck en Cavour zou hebben doen
schitteren.
Doch Witte heeft niet gekund wat hij wilde of dat
persoonlijke onmaeht dan wel de vcortdurende, geheime
tegenwerking der bureaucratie en der grootvorstenpartij
was wellicht ook beiden, wie zal het zeggen V
Witte rekende op zijn gesternte, maar dat liet hem
in den steek. Hij nam allerlei maatregelen, die tot het
doel niet konden leiden, omdat zij met elkaar in strijd
waren. Hij kon het gebrek aan krachtige leiding, aan
vastwillende staatsmanskunst niet verberger,. Hij be-
loofde meer dan hij doen kon en hij vond den steun
niet dien hij noodig had. Daardoor stortten al zijne
plannen ineen. De Russische vrijheidsbeweging ver-
smaadde het bed, dat Witte haar gegraven had en koos
zich een andere bedding. De diplomaat die in Ports
mouth zoo handig met de Japanners omsprong, ver-
gistte zich telkens in Peterhof. Hij werd boos en
prikkelbaar. En daardoor geraakte hij steeds verder
van zijn doel.
Wellicht heeft hij thans een beter inzicht in den loop
der Russische vrijheidsbeweging gekregen nu het
te laat is.
Witte's groote fout is geweest, dat hij Mirsky niet
begrepen, en diens hulp niet gezocht heeft. Deperiode-
Witte, van October 1905 tot Maart 1906 is een herhaling
feweest van de periode Mirsky, van November 1904 tot
anuari 1905; zij had het vervolg er op moeten zijn.
Beide Ministers hoopten en rekenden op den steun
van het volk en zoolang zij dat deden werden zij in
de hofkringen ontzien en werd met hen onderhandeld.
Maar zij wisten daarvan geen afdoend gebruik te maken.
De Zemstvo-bijeenkomst van November 1905 was het
gianspunt van Mirsky's bestuurde oekase van 30
October 1905 het gianspunt van Witte's bewind. In de
Novemberdagen verwachtte het volk een vertegen-
woordiging en een constitutie het antwoord was de
hooghartige autocratische oekase van 25 December.
Na 30 October 1905 verwachtte het volk een grondwet
en invoering van het algemeen kiesrechthet antwoord
werd gegeven in de manifesten van 24 December en
Maart. Beide ministers hadden, om hun aanzien te
redden, moeten aftreden toen die reactionaire manifesten
werden uit.g/evaardigd. Zij deden het niet en overieetden
zich zelf. Mirsky werd door Trepof, Witte doorDoernovo
overvleugeld. In plaats van het vertrouweu kreeg de
ruwe kracht de overhand.
En toch zal de eindelijke overwinning niet aan de
zijde van het geweld maar aan die van het recht zijn.
Het volk heeft gesproken, en eindelijk zijn wensch
geuit. Het wenscht een rechtstaat, in plaats van de
bureaucratie. En die wensch zal gehoord moeten
worden.
Niet alleen de diplomaten hebben het als vertegen
woordigers van de mogendheden ter Marokkaansche
cenferentie druk gehad. Ook de journalisten, vertegen
woordigers eveneens van Europa en Amerika, zij het
dan ook geen officieele, hebben de handen vol gehad.
Het bijzondere telegraafkantoor, ten dienste van de
conferentie te Algeciras heeft in de 3 maanden dat de
conferentie duurde, 22,139 telegrammen met te zamen
meer dan 2 millioen woorden verzonden, de opbrengst
is geweest ongeveer 126,600. Natuurlijk zullen ook
de diplomaten daaraan hun deel gehad hebben. Maar
waar deze heeren den roep hebben van graag te zwijgen,
de anderen, de journalisten daarentegen, van in elk
geval iets te willen berichten, mag het leeuwendeel
zeker wel voor dezen gereserveerd blijven.
11.
Gelijk is opgemerkt, wil men bij de vererteliug van
bet varkensras dieren hebben, welke betergeschiktzijn
voor bet doel, waarvoor ze gehouden worden.
Teneinde die te verkrijgen, kau men verschillende
wegen bewandelen.
Teelkeus, voeding, verpleging hebben bearriipeliiker
wijze invloed op het dier.
Welnu, men kan ten eerste de varkens, die men boudt
verbeteren door een zeer nauwkeurige teeitkeuze en
door een wijziging te brengen in de voeding en ver
pleging, waardoor op het dierlijk individu een bijzon-
deren invloed wordt uitgeoefend.
In verschillende ianden, bijvoorbeeld Engeland, heeft
men dien weg dikwijls gevolgd wanneer men de land-
bouwdieren wilde gaan verbeteren. En het is bij onder-
vinding gebleken, dat het de veiligste weg is, dien men
kiezen kan. Men heeft dan nameiijk de zekerheid, dat
men dieren behoudt, die er thuis behooren.
Deze methode heeft echter ook hare bezwaren, die
niet zoo heel gemakkelijk te ondervangen zijn.
In de eerste plaats tocb duurt ze vrij lang.
Ten tweede vereischt ze een bekendheid met en daar
bij een ervaring op het gebied van fokken, die betrek-
kelijk weinig landbouwers en veehouders bezitten.
Daarmede staat in het nauwste verband.dat de methode
stellig duurder uitkomt dan eene andere, die men vol-
gen kan
Een andere weg nameiijk kan bij bet veredeleu van
het ras worden opgegaan
Wanneer men de eigenschappen van eeu of ander
ras, b. v. bet Engelsche, geheel in het onze zou willen
doen ovargaan, dan zou men ons varken wel af kurineu
schaffen en daarvoor dieren uit Engeland iuvoeren.
Maar hiertegen zijn echter te groote bedenkiugen, dan
dat bet mogelijk zou zijn dezen weg te bewandelen.
Immers, in de eerste plaats toch zou men in Engeland
varkens gaan koopen, die aldaar onder andere om-
standigheden, op een anderen bodem en in een ander
kliwaat gehouden worden, dus in gehtel andere con-
dities en omgeving verkeerden en het zou nietgewaagd
zijn te verzekeren, dat die dieren hier zich nietspoedig
thuis gevoelden en betrekkelijk zeer gauw hunne goede
eigenschappen zouden verliezen. Daarbij komt, dat het
zeer vette van vele Engelsche rassen niet meer zoo
gewild is.
Een derden weg kan men inslaan ter bereiking van
zijn doel, door vreemde varkens in te voeren en die te
paren met onze inlandsche diereD of met andere woorden,
men kan gaan kruisen.
Het is een algemeen bekend feit, dat bij paring van
twee dieren de jongen verschillende kenmerken en hoe-
danigheden overerven van de ouders. In het algemeen
wordt aangenomen dat het mannelijke en vrouwelijke
dier een even grooten invloed hebben op de eigenschap
pen van de nakomelingen.
Tot de verschillende kenmerken, die hetzij geheel,
hetzij slechts gedeeltelijk overerven, behooren niet alleen
de bouw van het geraamte,de kleurvan de huid,de sterkte
van de spieien en pezendoch ook de geschiktheid om
zich gemakkelijk en betrekkelijk goedkoop telaten mesten.
Hieruit volgt, dat men door ons inlandsch varken te
paren met het Engelsche in staat is een dier te krijgen
dat althans ten deele nieuwe eigenschappen bezit,
waarbij de ervaring leert, dat het product dier krui-
sing zich beter leent om het met voordeel te mesten.
Zulk een kruisingsproduct zou, om het zoo maar eens
uit te drukkeu half Engelseh, half Nederlandsch zijn.
En wanneer men het lelkens weer ging paren met een
Engelseh varken, dan zou men dieren krijgen, die al
meer en meer op de Engelsche geleken en zoo voort-
gaande zou men eindelijk nakomelingen krijgen, die
niet meer van het Engelsche te onderscheidei, zijn.
Daaruit is de gevolgtrekking te maken dat. elke tns-
sckenvorm, die in den handel het meest gewild en
voor de fokkerij of mesten bet meest voordeelig is,
door doelmatige kruising kan verkregen worden.
Dit sluit echter volsirekt niet uit, dat er aan zoo'n
kruising geen bezwaren zijn verbonden. Evenzoo goed
als aan de reeds aangegeven middelen ter verbetering
en veredeling.
Daar hebt ge bijvoorbeeld de kwestie van hetzooge-
noemd aarden. Is het klimaat, den bodem etc. voor
het ingevoerde dier geschikt? En verder: Zijn de
kruisiagsproducten hier thuis, kunnen ze leven onder
de omstandigheden, waarin ze hier gehouden worden
Opgemerkt dient dat de ervaring reeds heeft geleerd,
dat in dit opzicht tegen de kruising van het Nederiand-
sche varken met het Yorkshire geen bezwaar bestaat.
Even moeilijk, zoo niet iasiiger mag de kwestie ge-
noemd worden om altijd weer nieuwe en goede fok-
dieren uit Engeland te verkrijgen.
Dit toch is een eerste eisch.
Wanneer men nameiijk nieuwe eigenschappen door
paring met vreemde rassen heeft verkregen, dan zullen
die kenmerken in den loop der tijden onder den invloed
van Nederlandsche omstandigheden weer verloren gaan
als niet gerageld versch bloed wordt iugevoerd.
Daarbij komt nog een niet minder groot bezwaar:
nameiijk familieteelt. Daarover het slot van dit artikel.
aramwBSHTr-iii'TiMMi 11 mi 1 hi
