A I g e m e e it
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch-Vlaanderen.
~nFEuTTLEToy'
No. 4()0I]
Kamer
van
Koophandel en Fabrieken
Openbare Vergadering
Donderdag 27 October 1904
44e Jaar^an^.
ABONNEMENT
Voor
Per drie maanden binnea Ter Neuzen f 1,Franco per post
Nederland f 1,10. Voor Belgie f 1,40. Voor Amerika f 1,32£.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
ADVERTENTlSNs
Van 1 tot 4 regels f 0,40. Voor elken regel meer f 0,16.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs
slechts tweemaal berekend.
Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
Inzsnding van advertentien v6or 3 uren op den dag der uitgave.
te
Ter Neu;
sen.
op Yrjjdag den 28 Oct. 1904, 's nam. 1\ uur.
De Voorzitter,
A. VAN ROMPU.
De Secretaris,
H. J. VOOREN.
De Russische Oostzeevloot.
Bevend over het geheele lichaam, de oogen
met beide handen bedekkende, viel de jonkman
voor Rbner op de koieen.
Heb medelijden met mij en met mijn armen
vader, snikte hij. Hier is het geld het brandde
mij op de ziel, zoodra ik de daad bedreven had.
Nog nooit heb ik mij iets onrechtmatig toegeeigend
ik begrijp niet hoe ik zoo zwak, zoo slecht heb
kunnen zijn.
Sta op Robert, sprak Eduard diep bewogen,
terwijl hij den jonkman opriehtte. Buiten mij
weet. niemand, wat wij hier besproken hebben
en niemand zal daarvan ook iets vernemen, wanneer
ge mij belooft, dat ge dit oogenblik als een
keerpunt in uw leven zult beschouwen. Wordt
een ernstig menscb, blijf steeds aan nw plicht
getrouw, en dank den goeden God d&gelijks, dat
Hij mij als zijn werktuig gebruikte om u van den
raud des afgronds terug te trekken.
O, dank, duizendmaal dank, goede heer
stamelde de jonkman, die nog altijd met gebogen
hoofd voor zijn patroon stond.
En zeg mij nu eens openbartig, waarom ge
het hebt gedaan, sprak Romer. Was bet alleen
bet verlangen naar geld om uwe wenschen te
bevredigenhebt ge schuldei of welke andere
reden hadt ge
Maar ach wie hielp hem uit den doolhof
van zonde, gewetenswroeging en radeloosheid, waar-
in hij zich te ontzaliger are begevea had
TER NEUZEN, 26 October 1904.
Door het christelijk muziekgezelschap Excel
sior" alhier werd Maandagavond in haar repetitie-
lokaal eene serenade gebracht aan den heer 3.
L. Oosterhoff, ter gelegenheid zijner benoeming
tot burgemeester van Westdongeradeel. Z.Ed,
werd namens de vereeniging door den voorzitter,
den heer J. J. van den Ouden, gelukgewenscht
met de hem te beurt gevallen koninklijke onder-
HOOFDSTUK X.
Vier jaran zijn verloopen, sedert wij Hildegard
en Paul Orlowskj te Meran aantroffen. Sedert
hebben zij geregeld den zomer te Mislowice, den
winter in de eene of andere znidelijker gelegen
plaats doorgebracht. Zoo bezochten zij Zwitserland
en tweemaal het plaatsje Riva, aan het Garda-
meeroak hadden zij in het voorjaar mevrouw
Brinken te Hamburg bezocht.
Hildegard stortte heette tranen bij het graf van
hare ouders en dacht met weemoed aan het ver-
leden en aan den broeder dien zij in zoo langen tijd
niet had wedergezien.
Thans vertoeven zij nog te Mislowice, maar zij
maken reeds toebereidselen voor de reis. Het
plan is dezen winter te Nizza door te brengen
het valt Hildegard niet moeielyk van haar //zomer-
paleis" te scheiden. Nooit heeft zij zich daar
recht thuis gevoeldhet verkeer met de dames
uit de nabuurschap heeft zij voortdurend beperkt,
en met tegenzin zag zij haar man heengaan, als
hij in de buurt bezoeken ging brengen. Hij kwam
dan gewoonlijk eerst laat in den nacht thuis, was
den volgenden morgen somber en verstrooid, terwijl
hij op Hildegards vragen altijd outwijkende ant-
woorden gaf.
Zoo was het ook heden. De koffers stonden
gepakt; den volgenden morgen reeds vroeg zou
het jonge paar afreizen daar vond Hildegard
haar man in het halfduister op de sofa zitten, in
diep gepeins verzonken. Zij kwam naast hem
zitten, greep zjjue hand en zei
scheiding en de hoop uitgesproken dat het hem
moge wel gaan.
De heer Oosterhoff dankte voor de hem betoonde
belangstelling en uitte de beste wenschen voor
het gezelschap.
Op last der justitie zijn heden alhier in de
zaak tegen de gebrs. B. alhier nog gehoord, ter
hnnner ontlasting, een drietal matrozen van het
thans hier in lossing liggend stoomschip //Iris",
op welken bodem in den nacht van 11 op 12
Sept. j.l., de eerste ontmoeting tusschen die ge-
broeders en A. Eggebeen en A. Renskers heeft
plaats gehad.
Op de voordracht voor eene onderwijzeres
aan school D te Vlissingen komt voor inej. A.
Maas te Axel.
Gisteren slaagde te Breda voor het examen
vrije- en ordeoefeningen der gymnastiek de heer
A. B. Schelleman van Axel.
In 't laatst van de vorige week is te Klooster-
zande, gem. Hontenisse, ten nadeele van zekeren
Weemaes, terwijl deze eenige oogenblikken afwezig
was ontvreemd een pas nieuw gekocht dameshorloge.
Door de rijkspolitie is bij de verdachte aldaar eene
huiszoeking gedaan, die evenwel geen resultaat
had. Daar echter het nummer van het ontvreemde
horloge bekend moet zijn, zal het voor den dief
mogelijk minder gemakkelijk gaan om het ge-
stolene van de hand te doen, zonder gevaar te
loopen van ontdekt te worden.
Slnisbil. Maandagnamiddag j. 1. maakten drie
vreemde leegloopers het sommige bewoners van
Sluiskil zeer lastig. Na eerst met elkaar aan
't worstelen te zijn geweest, namen zij bij dezen eene
oude deken mee, die zij te koop presenteerden,
bij genen een paar konsen, die 2ij wegwierpeD,
toen de eigenares het bemerkte en hen naliep.
Eene andere vrouw vroegen zij drie francs drink-
geld, onder bedreiging bij haar de rniten te zullen
verbriizelen, zoo zij het weigerde. Bij een her-
bergier werden zij een paar malen buiten gezet.
Stoppeldijk. Ter vervanging van het overleden
bestuurslid de heer Th. van Haelst, is door de
algemeene vergadering tot bestuurslid onzer fanfaren
gekozen de heer J. de Maat-Lemsen.
Hengstdijk. Twee Vlaamsche veldarbeiders
kwamen des avonds bij den landbouwer Riemens
alhier om er den volgenden dag aan den arbeid
te gaan. Ze gingen den hooizolder op om er te
overnachten, toen zij, boven gekomen, beiden naar
beneden tuimelden, waarbij de een zich zoodanig,
vooral aan het hoofd wondde, dat zijne over-
brenging naar het ziekenhois te Groenendijk hoog
Is je iets onaangenaams overkomen, Paul,
of heb je zorgen, die je drukken
Ach, laat dit onverkwikkelijke punt rnsten,
Hildegard, antwoordde hij ongeduldig. Men moet
zich het hoofd niet breken met dingen, waaraan
tech niets valt te veranderen.
Maar Paul, ik moet je toch eens spreken
over een vraes, die mij reeds lang kwelt. Je weet,
hoe weinig verstand ik heb van geldzakenmaar
toch meen ik, dat wij op een te koatbaren voet
leven en dat wij meer geld uitgeven dan wij op
verstandige wijze zouden mogen doen.
De graaf keek haar verwonderd aan.
Hoe kom je aan zulke gedachten, vrouwtje
vroeg hij op een toon die voor schertsend moest
doorgaan.
Ik zag, dat je gisteren een dikken brief met
geldswaarde verzondt, en hoorde je daarbij zuchten.
Het is altijd aangenamer geld te ontvangen
dan het af te zenden, luidde het luchthartige
antwoord.
Je ontwijkt me, Paul, en je hebt me toch
beloofd, altijd openhartig tegenover mij te ziju.
Ach, ik vrees dat je weer gespeeld en groote
verliezen geleden hebt. In den laatsten tijd was
je zoo dikwijls afwezig, en als je thuis kwaarnt
was je zoo verstrooid eu zoo droevig gestenad.
Zeg mij toch eens openhartig, Paul, hoe het met
ons vermogen staat, en of wij niet beter deden
met onze uitgaven te beperken en het dure
winterverblijf te Nizza te vermijden.
(Wordt vervolgd.)
TER \EI7.EVSCHE COURAST.
l»it bind verachijnt Jlaandttg., Woenadag- en Vrijdagavoud, uUgezoaderd op Feestdagen, bij de Firma P. J. VIS OK 81XDK te Tt-r Men.en
i mi* is'wiimiaiw.' I rvtwnar1 rsinimnu'Lta-.-^ t>
'tWas bepaald verbijsterend, de tijding in ons vorig num-
mer, dat vreedzame Engelsche visschers waren bescli oten
door de Russische vloot en met voor die visschers zeer
noodlottige gevolgen. Omtrent de oorzaak daarvan was
toen nog niets bekend, doch uit de sedert ter kennis
gekomen berichten valt af te leiden dat de Russische
bevelvoerende officieren zijn aangetast geweest door
Japannenvrees en dat zij op die visschers hebben laten
schieten in de meening Japanners voor zich te hebben
voornemens de Russische vloot aan te vallen.
Nu is dwalen menschelijk, maar ons dunkt dat men
zich, alyorens tot zulke ernstige daden over te gaan
toch wel behoorlijk dient te overtuigen. Volkomen
juist is bet betoog van een Engelsch blad dat eene
?roote vloot die op deze wijze te werk gaat en een zoo
ange reis moet maken, een internationaal gevaar is.
Een inzender in de ,/Nieuwe Courant" verdedigd bet
optreden der Russen en stelt hen in 'tgelijk, als ze
zich niet willen blootstellen aan een list van de Japan
ners, daar het ook mogelijk is een gewoue vischtrawler
met een torpedo-lanceerinrichting te wapenen en dns
geen vaartuig zoo dicht laten naderen, dat met goed
gevolg een torpedo kan gelanceerd worden. Nu valt
evenwel op te roerken dat hier de Russen de visschers
genaderd zijn en niet omgekeerd. En zoo vragen we
is het van (le Russen niet te veel gevergd om den
geheelen Oceaan voor zich alleen te eischen en maar
ieder vaartuig ook die der neutralen dat ze van lia-
by passeeren en welks bedoelingen hnn niet bekend is,
in den grond te boren
Het verbaal omtrent het gebeurde door een ooggetuige
kunnen or.ze lezers op eene andere plaats in ons blad
vinden. Overigens is het nog niet mogelijk eene volkomen
betrouwbare voorstelling te geven van hetgeen erVrijdag-
nach ten zuidoosten van de Doggersbank is voorgevallen
hoewel de feiten in hoofdzaak vaststaan. Volgens het
eene verhaal is de voorhoede van de Russische vloot
eerst tusschen de trawlers doorgevaren en heeft pas
het volgende deel van het eskader de visschers beschoten.
Een ander ooggetuige verzekert daarentegen dat de
Russische vloot in drie rijen stoomdede buitenste rij,
uit kolenschepen bestaande, voer midden tusschen de
visschers door, daarna formeerden de andere schepen
een lijn en begonnen de trawlers te beschieten. Daarbij
kreeg, naar 'tschijnt, de Crane de zwaarste averij, omdat
deze boot hoog op 't water lagnagenoeg alle kolen
waren verbruikt en zij zou den volgenden dag naar
Hull terugkeeren. Spoedig raakte ailed aan boord zoo-
zeer onklaar, dat zelfs geen boot meer uitgezet kon
worden de kapitein en de bootsman lagen dood, vreese-
lijk verminkt, aan dekop twee na schijnen de overige
leden der bemanning ook gewond te zijn. De zoon
van den kapitein een jongen van zestien jaar, die
voor 't eerst de reis meemaakte en de eerste stuurraan,
zwaaiden met een rood iicht en toen kwam er hulp
opdagen van een andere visschersbootware dat niet
geschied, dan zou de Crane met alle opvarenden g
zonken zijn. Aan boord van de Minto is een visscher
licht gewond. Men zegt dat een andere boot, de Wren,
met man en muis in den grond geschoten is, maar dat
is nog onzeker.
Wat intusschen uit de verhalen en de mededeelingen
der ooggetuigen aan de regeering wel blijkt en wat
het optreden der Russische officieren volstrekt onver-
klaarbaar maakt dat is, dat de Russen de Engelsche
visschers met geen mogelijkheid voor iets anders konden
aanzien, dan wat zij waren. Er zou sprake kunnen
zijn van een misverstand, indien de omstandigheden
anders waren geweest; bijv. indien de Russische vloot
eenige Engelsche torpedobooten had ontmoet, of indien
men op grooten afstand van elkaar was gebleven, of
indien de Russen niet eerst gebruik gemaakt hadden
van hun zoeklichten. Zooals echter de zaken nu staan,
moesten de Russen zien dat het trawlers waren, met
rustige visschers aan den arbeid, en men kan de zaak
slechts zoo voorstellen, dat toen eenmaal een schot
gevallen was, er door de Russen blindelings op los
geschoten is. Dat de admiraal, of een ander opper-
officier, zelf het bombardement in alle bijzonderheden
geleid zou hebben; het schijnt volstrekt onaannemelijk.
Maar wat voor een licht werpt het voorgevallene dan
op de tucht en de verhouding tusschen de officieren
aan boord van de Russische vloot
Een Auierikaansch blad schrijft dan ook „Als de
Russen geschoten hebben op een vijand die zich op
12,000 mijlen van de Japansche wateren moest bevinden,
dan zijn zij niet in staat, de zee te bevaren en Engeland
heeft het recht, als veiligheidsmaatregel te verlangen
dat zij terugkeeren. Er is niets in de geschiedenis dat
deze gebeurtenis evenaart." En de New York Times
vraagt*Wat moet men denken van een commandant
die in staai is, zulk een vergissing te begaan, en van
de discipline en de inrichting bij een marine waar zoo
iets kan voorvallen Zelfs in een mist zou het voor
een zee-officier die zoeklichten kan eebruiken, mogelijk
zijn, het verschil tusschen een trawler en een torpedo-
boot te zien. Hoe ook de zaak beschouwd worat, ze
moet een diepen en pijnlijken indruk maken in Enge
land, en de Russische marine (en niet alleen de recht-
streeks aansprakelijke officieren) tot een voorwerp van
spot maken."
Iloe diep de indruk in Engeland is, blijkt uit een
artikeltje van de Standard, die het geval vooral be-
schouwt als een bewijs van roekeloozeonbekwaamheid
die den geheelen wereldhandel in gevaar brengt. Tot
dusver waren de bewegingen der Oostzeevloot een
onderwerp geweest zoo niet voor spot, dan toch voor
medelijden. Maar nu zal men het eskader ernstig moeten
opvatten. Men zal lekening moeten houden met het
feit dat een, naar 't schijnt, tiichtelooze macht losgelaten
is op zee, en dat ze nog gedurende eenige maanden de
reizigers en goederen der neutralen die zich op zee
bevinden, in gevaar zal brengen. Zoo er nu een ver
gissing begaan is, dan kan die vergissing herhaald
worden op elk ander punt van den zeeweg en met nog
erger gevolgen.
Londen, 25 Oct. De Westminster Gazette zegtineen
hoofdartikel hetwelk blijkbaar de telegrammen uit
Petersburg tot uitgangspunt heeft, te hopen dat de
Russische regeering niet zal volharden in de totdusver
aangenomen houding, daar dit de reeds gespannen be-
trekkingen tusschen Engeland en Rusland nog meer zou
verbitteren. De Czaar heeft een prachtige gelegenheid
om eenige woorden van spijt, vrede en verzoening te
doen hooren, wat van grooter invloed op den vrede
zou zijn dan alle vreaescougressen en duizenderlei
vrome wenschen voor den vrede. Intusschen komt de
Westminster Gazette op tegen de wraakgierige en
hatelijke ophitsing van de jingo-bladen, welke op lucht-
Ja, mijuheer, ik heb schulden mijn schuld-
eischers dringen aan; toen ik in uw kamer kwam
en het geld zag, dat mij uit den nood kon redden,
ach, toen was ik zwak
De ongelukkige Robert verborg weder het gelaat
in de handen.
Hoeveel bedragen uwe schulden P Zeg mij
de wanrheid, de geheele waarheid.
Honderd pond sterling, precies zooveel als ik
wegnam, antwoordde de jonkman diep beschaamd.
Welnu, ik wil niets ten halve doen, ver volgde
de heer Ro ner. Ik wil u redden en u den terug-
keer tot den rechten weg gemakkelijk maken.
Noem mij uwe schuldeischers, dan zal ik vandaag
nog uwe schulden betalen. Behoud uwe betrekkiirg
op mijn kantoor, en beloon mijn vertrouwen, door
uw werk met nauwkeurigheid en verdubbelden ijver
te verrichten.
Mijuheer Roner, hoe zal ik u ooit voldoende
mijne dankbaarheid kunnen toonen P Uwe edel-
moedigheid is voor mij verpletterend doch zoo
waar ik oprecht berouw heb over miju misstap,
zoo waar ook wil ik van dit oogenblik af met
Gods hulp eerlijk en vlijtig blijven en mij geheel
aan uw dienst wijden. God loone u voor hetgeen
gij heden aan mij gedaan hebt
Toen de dear achter Robert gesloten was, zat
Eduard nog lang in diep gepeins verzonken.
Hij had een mensch voor de maatschappij gered,
hoopte hij.
hartige wijze een oorlog tegen Rusland prediken. Het
blad toont aan dat een oorlog tusschen Engeland en
Rusland een ernstige ramp zou wezen voor beide volken.
Het zou voorwaar geen gemakkelijke taak voor de
Engelschen zijn, om Rusland te verslaan, daar Rusland's
strijdkrachten, in weerwil van den oorlog in Oost-Azie
feitelijk onaangetast zijn.
De Russische gezant die hier gisterenavond terugkeerde
werd aan het station opgewacht door een groote, vij-
andig gezinde volksmenigte, die verwenscliingen en
beleedigingen uitte. Opgewonden vrouwen balden de
vuist tegen den gezant, en iemand wierp met een steen
die een der paarden van het rijtuig trof. De politie
had groote moeite om het volk in bedwang te honden.
Een medewerker van de Daily Chronicle trachtte de
gezant uit te hooren maar Benckendorff zeide dat hij
niets kon zeggen.
De opgewondenheid onder het publiek is hier niet
verminderd, hoewel het gebleken is dat de gisteren nog
vermiste treilers uit Hull terecht zijn. Het telegram
van den Koning en zijn gift voor de slachtoffers, en
ook de houding van de regeering, maken een gunstigen
indruk. De telegrammen uit Petersburg schijnen echter
niet geschikt om ae verontwnardiging onder het Engelsche
volk tot bedaren te brengen. De correspondent van de
Daily Telegraph seint, dat de censuur dadelijk verbood,
iets over het voorval in de Noordzee bekend te maken,
en op de ministeries van marine en buitenlandsche
zaken beweert men niets te weten, ofschoon Lamsdorf
gisterenmiddag een onderhoud had met den Britschen
gezant, toen laatstgenoemde hem het telegrafische protest
der Britsche regeering kwam overhandigen. De cor
respondent vernam van een hoofdambtenaar, dat de
Russische regeering nog geen ambtelijk rapport ont-
vangen had, wat bewijst (zeide de ambtenaar) dat de
Russische vlootvoogd het voorval volstrekt niet als zoo
ernstig beschouwt als de opgewonden en onwetende
Engelsche visschers, die blijkbaar overdrijven wat zij
gezien hebben. Oogenschijnlijk heeft er een aanvaring
plaats gehad, en deze zal de Russen tot schieten verleid
hebben. De ambtenaar beriep zich op een Reuter-tele-
gram uit Londen, dat zijn opvatting scheen te be-
vestigen. Toen de correspondent daarop zeide dat de
Britsche trawlers met de lijken van de slachtoffers waren
binnengekomen, antwoord'de de ambtenaar dat de ver
halen van visschers niet opwogen tegen het woord van
een Russisch officier, en dat de Russische zeeofficieren
niet in staat waren tot de onmenschelijke daden waar-
van Engelsche visschers hen zonder voldoenden grond
beschuldigen. Ware het Engelsche volk niet zoo fel
anti-Russisch, dan zouden de verhalen van die visschers
geen ingang hebben gevonden thans zijn ze koren op
de" molen van de Engelsche oorlogspartij, die maar
uitkijkt naar een aanleiding om een oorlog tusschen
Engeland en Rusland te laten ontbranden.
Het staat echter vast, dat de Czaar telegrammen heeft
laten zenden aan den Russischen commandant, om hem
de loedracht der zaak te melden.