Lrrr,g"i e\d"s °°k
Mengelwerk.
Te Louden worden de drinkbakken voor
paarden, die men er allerwege in groot aantal
aantreft, veranderd. Er waren er die de ver-
spreiding van droes en andere paardeziekten aan
die drinkbakken toeschrijven. Nil worden ze zoo
gemaakt, dat er aldoor water toestroomt en de
bakken zich van zelf telkens leegen, zoodat er
altijd versch water is.
He terreinen der ^Steenkolenhandelsvereeni-
ging" aan de Rijnhaven te Rotterdam waren Woens-
dag het tooneel van eeu hoog-loopend relletje.
De kolenwerkers, door die vereeuiging gebezigd,
die in de laatste weken goed werk hebben gehad,
waardoor zij gemiddeld 88 verdienden, hadden
Zaterdagavond zoo getalmd, dat hun taak pas een
kwartier na bezetten tijd was afgeloopen. Zij
eischten daarvoor van den baas De Heer een
vroegeren bootwerker, die in 1896 aan het hoofd
der stakers stond J- 1.25 per man, wat ge-
weigerd werd. Tenslotte zei De Heer, dat hij de
25 stuivers betalen zou aan ieder die ze eischte,
maar deze kon er dan ook tegelijk op rekenen,
ontslagen te zijn. Alle 60 vorderden daarop het
genoemde bedrag, waarvan dan Woensdag de be-
taling zou plaats vinden. De Heer bleef bij zijn
besluit en ontsloeg alien. Daarop onstoud groot
tumult en werd De Heer aangevallen maar deze
was daarop voorbereid hij had althans verlofge-
vraagd, zich van een revolver te voorzien, daar hem
gebleken was van een tegen hem gesmeed komplot,
en toen hij werd aangegrepen, trok zijn zoon een
een revolver, doch had alleen maar de losse pa-
troon af te trekken, op welk sein de politie zich
met de zaak bemoeide en hem ontzette.
Over den orkaan, die boven Moskou ge-
woed heeft, verneemt de Petit Bleu nog, dat men
hier en daar hagelsteenen gevondeu heeft van de
grootte van een ei, die meer dan 250 gram wogen.
De storm was zoo hevig, dat tal van electrische
tramwagens omvergeworpen werden. Geen enkele
villa in de omstreken van Moskou is gespaard
gebleven. Het kleine station van het dorpje
Ljublino is geheel verdwenen en in de omstreken
zijn alle boomen ontworteld en vernietigd. Een
fabriek van spoorwagens te Mylisjzy is in een
ruine veranderd. In het dorp Sjobanovo bleef
geen enkel huis ongedeerd.
De militaire school te Moskou stortte in7
leerlingen werden onder de puinhoopen verbrijzeld.
Ook werden vele brandweermannen gedood of
gewond.
In het district Lefort zijn tot nu toe 30 lijken
van slachtoffers gevonden. Men schat het geheele
aantal slachtoffers op 400. De cycloon bewoog
zich met een snelheid van 37 M. per seconde.
De materieele schade bedraagt eenige millioenen
roebels.
Yolgens de Scientific American leven er in
Duitschland met zijn 55,000,000 inwoners slechts
78 personen onder dan 100 jaar; in Ierland met
zijn 4,000,000 inwoners 578 en in Bulgarije met
zijn ruim 3,000,000 inwoners 3883. Het blad
voegt er aan toe Duitschland eet veel vleesch,
vooral varkensvleesch; Ierland, het arme Ierland'
eet weinig vleesch en Bulgarije kan men vrijwel
rekenen, in het algemeen, een vegetarische bevol-
king te hebben.
Er zijn in Mantsjoerije nog veel tijgers,
welke daar dikwijls groote slachting aanrichten
onder de kudden en vaak ook menschen verscheuren.
Onlangs werd een Russisch soldaat, die op wacht
stond, bij den Ossuri-spoorweg, niet ver van het
station Bikine, door een tijger aangevallen. Hij
loste acht schoten op het dier, maar zonder het
ernstig te wonden. Teen hij geen ammunitie
meer had, sprong hij in een naburig riviertje;
maar de tijger zwom hem na en haalde hem vlak
bij den tegenovergestelden oever in. Daar kwam
het tot een heftigen strijd tusschen den wanhopigen
man en het bloeddorstige wilde dier.
De soldaat bracht den tijger verscheidene mes-
steken toe en eindelijk gaf hij duikecd en v]ak
onder den buik van den tijger weder bovenkomend
het dier den doodsteek.
Maar hij zelf was zwaar gewond. Hij wist
echter weder naar zijn post te kruipen, waar hij
na verloop van eenigen tijd in deerniswaardigen
toestand werd gevonden door zijne kameraden,
die niets van het gevecht hadden gehoord.
Spaansche genoegens. San Sebastian is
de badplaats van het Spaansche hofen natuurlijk
trekt daar ook alles heen, wat Spanje aan voor-
naamheid van geboorte of rijkdom heeft. Hoe
de aanzienlijken van Spanje zich vermaken, hoe
h°°g ontwikkeld en fijn beschaafd men in de
Spaansche hoogere kringen is, daarvan geeft San
Sebastian treffeude staalljes. Natuurlijk is er
een arena voor stierengevechten, zonder deze kan
zelfs een beschaafde SpaDjaard het nu eenmaal
niet stellen, maar de gevechteu tusschen stier en
mensch zijn voor zulke fijne lui al wat afgezaagd.
Gevechten tusschen stier en leeuw heeft men
reeds beproefd, maar de leeuw was door zijn ge-
vangenschap steeds vreesachtig geworden en werd
altijd door den stier overwonnen. Daar heeft
men nu te San Sebastiaan iets anders op ver-
zonntn. Er is een prachtige leeuw aangekomen,
zoo uit de wildernis en deze zal vechten met een
stier van 6 jaar, eveneens een prachtexemplaar
/pet geweldige borens en een reuzennek. De strijd
zal plaats hebben in een ronde kooi, met een
middellijn van 225 meter, zoodat de leeuw alle
ruimte heeft voor zijn stoute sprongen.
Men is nu nog bezig den leeuw te trainen.
Eerst bet men hem eenige dagen honger lijden
toen joeg men een stierkalf in zijn kooi, dat met
een slag van zijn machtige klauwen werd geveld
en door hem verslonden. Deze manoeuvre zal
nog vijf- of zesmaal herhaald worden met steeds
grootere stieren, zoodat de leeuw telkens zal moeten
vechten oin zijn voedsel te krijgen en zich aldus
op den strijd met den reuzenstier zal voorbereiden.
Het trainen verschaft reeds aan de voomame
badgasten veel genoegen. De hidalgos en hun
donas slaan met veel belangstelling het bloedige
schouwspel gade en zien in spanning den grooten
strijd tegemoet.
Een eigenaardig beroep. Te Weenen
is onlangs komen te overlijden een zekere Magda-
lena Gelly, een vrouw, die haar gelijke wel nooit
zal bezitten, al valt het tegendeel voor de
wetenschap te hopen.
Haar beroep was, haar levend Ik, met name
laar ademhalingswerktuigen voor anatomische
studien te doen gebruiken. Da beroemdste Weener
professoren hadden haar gedurende twintig jaar
oiderzoekingsmedium voor hun studenten
gebruikt. Zij dankte deze eer aan haar eigen-
aardige eigenscliap, door eigen wilskracht sommige
organen in den door den onderzoeker gewenschten
toestand te brengen. Haar stembanden kon zij
minuten lang onbewegelijk houden, zelfs alt zij
werden aangeraakt, en zoo waren de studenten in
staat bijvoorbeeld de keelkop op hun gem.k en
grondig te bestudeeren, zooals bij geen ander
levend mensch mogelijk zou zijn geweest. Deze
vrouw bezat de verwonderlijke gave zekere be-
lemmeringen, die zich bij ziektegevallen dikwijls
voordoen, kunstmatig op te wekken waardoor de
artsen weer een onvergelijkelijke gelegenheidhadden,
zich in het overwinnen van zulke moeili'kheden
te oefenen. Bovendien had zij een bijiondere
gevoeligheid der slijmhuid verkregen, hetgeen haar
veroorloofde, elke fout bij het onderzoek tevoelen
en aan te wijzen.
Zij kon steeds precies zeggen waar zich een
in haar neus, in den keelkop, of slokdarm inge-
instrument bevond, waardoor de studenten
op een fout opmerkzaam konden gemaakt werden.
Dan bracht zij uit haar groote, zwarte riticule,
die zij altijd bij zich droeg, een geheele verza-
meJing voorwerpen te voorschijn die zij overal in
haar ademhalingswerktuigen wegsmokkelde, om ze
vervolgens te laten terugvinden
Zoo heeft deze merkwaardige vrouw der weten
schap werkelijk bepaalde diensten bewezen. Zij
zelf voer daarbij wel, want voor elke seance werd
zij goed betaald en zij genoot de eer, door ge-
leerden van den eersten rang uitgenoodigd te worden
en steeds door een talrijke schare leergierige
studenten als plaatsvervangster van het vivisecti-
sche konijntje hoogelijk gewaardeerd te worden.
Een opvolgster zal voor haar denkelijk niet
makkehjk gevonden worden, omdat zij haar geheim
nooit verklapt heeft en helaas geen leerlingen
schijnt te hebben nagelaten.
Een schandaalproces uit Berlijn. De oude,
grijze professor Dr. Moritz Meyer was in Berlijn
een bekende persoonlijkheid. Vroeger professor
aan de technische school te Charlottenburg, werd
hij later redacleur voor de handelsafdeeling aan
de //Vossische Zeitung."
Hij werd gehouden voor een zeer verstandig en
beschaafd man en een uitmuntend econoom, ofschoon
met altijd nauwgezet. Zijn betrekking bij de
v Vossische" moest hij opgeven, omdat hij #neben-
bei tegen zeer ruim salaris werkte voor groote
bankinstelJingen.
Smds dien tijd ging het berg-af met hem. De
goede kriDgen werden voor hem gesloten en hij
kon niet genoeg verdienen om zijn uitgaven te
dekken. Daarbij kwam dat zijn eerste vrouw de
laatste jaren van haar ieveu altijd ziek was, wat
veel geld koste, zoodat zijn schnlden hoe langer
hoe grooter werden. Na haar dood trouwde hij
een meisje van twintig, dat al even weinig geld
had, maar goudblond haar en lichtzinnigheid
zonder wederga.
Daarmede begon de eigenlijke tragedie van
Meyers leven, die afgespeeld zal worden in een
der zalen van de Berlijnsche rechtbank.
Maandag is daar het verhoor begonnen. De
correspondent van de //Rheinisch-Westfahlische
Zeitung schrijft dat' mevrouw Meyer bijna den
indruk maakte van een heilige met haar rococo-
figuurtje, haar gojidblond haar en het bleek ge-
zichtje. Het publiek gevoelde veel medeJijden
voor de jonge vrouw, die geketend aan een ouden
man, met dezen in smaad en schande te gronde
moet gaan.
Moritz Meyer heeft gesproken als een schitterend
verdediger, hij heeft zijn vrouw, die bij zeer lief
heeft, in warme, aandoenlijke bewoordingen ver-
dedigd, en ook zijn vrouw heeft haar onschuld
betuigd en verzekerd dat zij den toestand van de
geldmiddelen van haren echtgenoot niet kende.
Zij zeide/Groote bankinstellingen vroegen
voortdurend den raad van mijn man in financiers
aangelegenheden. Hoe kan ik dan denken dat
hij zich niet zou kunnen helpen waar het zijn
eigen financieele aangelegenheden betrof."
Maar de in beslag genomen brieven van Meyer
aan zijn vrouw wijzen geheel andere dinken uit.
rrofessor Meyer kon zijn vrouw naar Herir.gsdorf
waar zij een kuur deed, slechts sommetjes van
1-5 mark zenden en geeft haar in zijn brieven
den raad zooveel te kapen als zij maar kan, doch,
zich met laten betrappen.
Dat was slechts scherts zeide M.yer en ook
zijn vrouw betmgt met te begrijpen hoe men zoo
lets als ernst opnemen kan.
Maar de rechter van instructie heeft een nieu-
wen brief laten zien, waarin mevrouw Meyer haren
echtgenoot vertelt, dat zij als bloemenverkoopster
op een weldadigheidsbazar in Heringsdorf 20 mark
in het decolletee van haar japon heeft laten glijden.
Zij heeft dus gekaapt, zooals haar man het haar
h'e" b»
Dit is een tragedie, zooals zij in een groote
s ad dagehjks voorkomt. Maar niet elken dag
staat er lemand voor den rechter, die een schitterende
7 ,V00r Z1CJ bad en van al het gemeene
ver had kunnen bhjven. Het verhoor zal vier
dagen duren, doch men kan nu reeds zeggen dat
ejer en zijn jonge vrouw zullen geoordeeld
worden zooals zij het verdienen. Zeer tragisch
fn°hH 1, »CuT8?0D^ent Van de'/Rbeinisch-West-
fahhsche het, dat jmst minnebrieven de misdaden
licit geDbr°aUchetnhebb8enn.ea j°Dge Vr°UW het
De gedynamiteerde koe. De Edelacht-
bare heer rechter Foote bezat een goedhartige,
vnendelijke koe. Zij hoorde tot het melkrifke
Ayrshireras en gaf dus veel melk. Zij werd
door alle burgers van Middlebury zeer voor-
komend behandeld. Er was in heel Middlebury
geen jongen, die, wanneer zij parmantig voorbii
schreed, met bewonderend zou hebben uit-
geroepen ,/0, wat een prachtig beest is toch
die koe van den Edelachtbaren heer rechter
roote en niemand, die verzuimen zou, haar
wat groentenafval aan te bieden met alien
eerbied, die men der rechterlijken macht, en
alles wat daartoe behoort, verschuldigd is
Op een goeien dag kwamen er Italianen in
het dorp om aan den voet der Green-Mountains
een labnek te bouwen, en, evenals het geheele
dorp, begon rechter Foote's koe zich levendio-
voor hun arbeid te interesseeren. Toen heell
blokken rotswanden in de lucht vlogen, trad
de koe zelfs nog dichter bij en nam alles zoo
nauwkeung mogelijk op. Plotseling zag men
haar den neus snuffelend omlaag steken en
daarna den kop weer met levendige voldoenino-
ingeslikt^6n ^ac' een dynamietpatroon
het^dorp8! ^eScilr^ven de ontr°ering van gansch
Men dacht de koe van rechter Foote in de
lucht te zien springen, hield zich voorzichtig
op schootsafstand, bevreesd voor de stukken
rib, biefstuk, lende, rollade enz.maar de koe
stond onbewegeljjk op vier pooten en staarde
cen verren kring van toeschouwers met ronde,
verwonderde oogen aan. Toen begon het geladen
dier rustig verder te grazen.
sfsachts bleef zij buiten en den volgenden
ochtend vend men haar onverlet terug, in
rustige contemplatie van den horizon, 's Middags
wandelde zij uit eigen beweging naar het dorp
erug. _Maar haar stal was geslotenoveral,
waar zy zich vertoonde, vond zij gesloten deuren
en luiken, uitgestorven straten. Tot op een
oek van een straat vier moedige jonge kerels
haar behoedzaam naderden, een touw om haar
horens wierpen en haar weggeleidden.
Om den grond niet te doen schudden hadden
de wakkere burgers hun schoenen uitgetrokken
om de lucht met te doen trillen, fluisterden zij
zeer zacht, en voetje voor voetje ging 't het
dorp uit, naar een weitje verderop, dat aan alle
kanten door bergen veilig ingesloten lag. Daarna
keerden zij terug, nog altijd op hun sokken,
zonder te durven omzien. In het dorp was
men verbaasd, dat hun haar niet wit was ge
worden. s
De koe leefde van Donderdag tot Zaterdao--
avond Zaterdag legde zij zich neder en ver-
scheidde. In haar maag vond men een kleverige
zwarte massa en de lijkschouwing stelde vast
dood door vergifiiging.
VV aaruit blijkt, dat dynamiet wanneer het in
een maag niet tot ontploffing komt, niettemin
als voedingsmiddel niet aan te bevelen is.
Misi*ekend.
In het stadje Heerendam hield op een avond
de vereemging van Nederlandsch-Indische oud-
stryders onder het motto: Zonder Vrees of
Blaam" haar algemeene vergadering. Toen de
agenda was afgehandeld, was men het algemeen
ei over eens, dat thans voor de vereeniging
het oogenblik was aangebroken, waarop voor
haar eere-muziekkorps /Concordia" een nieuwe
groote trom moest worden aangeschaft.
De vereeniging bezat haar eigen muziek-
lnstrumenten en de leden van het muziekkorps
Concordia" waren alien gerecruteerd uit de
oudstrijdersvereeniging/Zonder Vrees of Blaam"
voor weinig geld en goede woorden stelden zij,
by voorkomende gelegenheden, hun diensten
ter beschikking van de wakkere vaderlands-
verdedigers, door hun kunstvol spel, hun gevoel-
volle verklanking van schoone composities,
schaffend aan wie zich' tot^l^^^^ Ver~
Maar nu rnoest. een ntuwe gJooteT Zette"-
geschaft worden, daar de oude oi]brui'kbaara"n
reeds ontelbare malen opgelapt was en de fr,
™el te we„schen overli,t.Pg DetJS fitter
de vroegere korporaal-wasbaas Slimmeier zou
voor de uityoering van het plan zo^gen
J a, myneheeren, dat wil ik gaarne doen
ken een goede, voor deze affaire geschikte
De' eerste"8 °pzi,cht t8Vree zal stellen
dat het a yoorzitter gaf hierop ten antwoord,
bliiven IT I" I6"1' ^limmeier zou overgelaten
hit -au e °roote trom bestellen wilde
rfeiis b« d. orel:
ui0mg, dat by den heer Slimmeier de beWen
orps, in goede handen waren. Hit zou dns
n.et gaarne iem in dit opaictt een ,Sge, wiiring
glteren WaarDa de vergaderin^; werd
Thuis gekomen, ging de heer Slimmeier in
neer ffif diep §ePeins verzonken, op en
Vino 1, Zlch het hoofd met de vraag
zou kn aan commissie een paar centen
zou kunnen verdienen, natuurlijk zonder de
vereeniging op eemgerlei wijze te benadeelen.
crejLhf a 1J. ln gGenen deele een sIechte
„edachte, maar het was toch niet weg te cijferen,
dat je als bestuurslid van een vereeniging al
de zyne je heel wat moeite en last opg den
h er nofWaiar Je '"6ts aan hadt 5 dank had
JJ 1?^ j V00r inge°ogst, kleine onaan-
^enaamheden des te meer. Eindelijk kwam hij
op een gelukkig denkbeeld. Ja, als hij het
goed aanpakte, dan kon hij erditmaal een
n u 1 Je 11 kloPPen-
v«n kof iSll^-m,eie,r Was een instrumentmaker
work Va^' J destijds evenwel zijn hand-
werk om de een of andere reden opgegeven
welhcht omdat er in het kleine sfedfe mei
genoeg voor hem te doen was en zoo was hij
kruidenier geworden, en gevoelde hij zich bij
den verkoop van snuif, tabak, koffie, suiker enz.
met den dag in welvaart en omvang toenemen.
Dp welk schitterend denkbeeld kon hij dan
wel gekomen zijn? Ziehier hij zou de groote
7 /1! ma hij bezat er noS het noodige
gereedschap voor en tijd kon hij er best voor
d sProng van pleizier over dit lumi-
neuze denkbeeld een paar voet hoog in de lucht
en legde zich vol goeden moed te bed.
Den volgenden dag besteedde de heer Slim
meier aan het inkoopen van al het voor het
aroovref Z00^1^ materiaaI in de naastbijzijnde
nroote stad. E11 s avonds laat keerde hij terug
vari?°k7 JeTSChende duisternis (de stedelijke
hchting had geen kracht genoeg er door
heen te dnngen) kon hem ook niemand zien,
wat hem zeer aangenaam was. Achter zijn
wmkel had hy een klein kamertje, dat slechts
door een smalle deur gemeenschap had met de
hinskamerin dit kamertje bracht hij al de
benoodigdheden, voor zijn kunstwerk vereischt.
zien ,0pdat71Tand,hem aan den arbeid zo"
zien, beplakte hy al de ruiten van de deur
van zyn kamertje aan de binnenkant met papier
en als hy hoorde dat iemand naderde, hield
hy eensklajis op met kloppen of hameren, om
zich toch maar door niets te verraden. Na
veel moeite en memgen werkend doorgebrachten
nacht zag hy eindelijk zijn meesterstuk voor
zich staan.
Hij kon ook werkelijk tevreden zijn. Het
was een wellust voor den heer Slimmeier, het
telkens en telkens weer te aanschouwen en af
en toe den klank, die was als die van het ge-
rommel des donders, te probeeren. In gedachte
telde hy reeds de blanke njksdaalders? die hij
met dit werkstuk verdiend had. Hij maakte
nu aan zyn vereeniging bekend, dat de groote
trom aangekomen was en een waar prachtexem
plaar genoemd mocht worden. Besloten werd
daarop, de trom twee dagen later, op den dag
waarop een optocht zou plaats hebben ter eere
van het bezoek der Koningin, onder de muziek-
mstrumenten bp te nemen. De heer Slim
meier zag dezen dag vol ongeduld tegemoet,
hy kon nauwelyks het oogenblik afwachten
waarop zyn kunstwerk het licht der zon zou
zien.
Eindelijk brak de vurig verlangde dag aan.
Het stadje was in den fraaisten feestdos, op
aller gelaat was de meest oprechte vreugd te
lezen in verband met de aanstaande komst der
geliefde Vorstin en der daarmee samengaande
feestelijkhedeu.
De heer blimmeier genoot de hooge eer, voor
zijn huis al zijn kameraden in het gelid te zien
opgesteld. Een man schreed zijn huis binnen
om de groote trom te halen. De heer Slim-
meiei opende de deur, die tot't kleine kamertje
toegang gaf en daar stond zij nu, de kroon van
zijn kunst en van zijn vlijt, door de, nu weder
van al het papier ontdane, vensters, in vroo-
lijken zonneglans badend. De man liep vooruit,
met een paar handgrepen had hij de groote
trom, door middel van een riem, omgehangenr
en eenige proefslagen verkondigden den buiten-
staanden, dat de groote trom elk oogenblik zich
aan hun oogen zou vertoonen.
//Doch met al des Noodlots machten,
Is geen vast verbond te sluiten
En het ongeluk schrijdt snel voort."
