Zeeuwsch-YUaaderea,
Donderdap; 22 Januari 1903.
A1 g 9 a 0 n
JTieuws- ea Adverteatieblad
Toe?
VERPACHTING
T 0 L LE N.
Openbare Vergadering
bij inzet en opbod
FEUILLETON.
0NSCHULDIG VER00RDEELD.
Binnenland.
Dr. H. J. A. M. SCHAEPMAN. f
ABONNEMENT:
Inzending van advertentien v6or 3 uren op den dag der uitgave.
Kamer van Koopliandel en Fabri6ken
te Ter Nenzen.
Op Hlaandag 9 Februari 9903,
wan de tollen op den weg van
HULST naar WALZOORDEN bij
RUSTWAT en tusschen den
NOORDDIJK- en den MARIA-
POLDER.
Chamberlain over Zuid-Afrika.
Kritiek op Keizer Wilhelm's
beleid.
Duitschiand's ongunstige finan-
cieele toestand.
TER SEUZESSCHE C0ERA5T.
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Franco per post: Voor
Nederland 1,10. Voor Bolgie 1,40. Voor Amerika 1,82$.
Men abonneert zich bjj alle Boekhandelaars, Postdirectenren en Brieven-
bushouders.
iDTIBTUTlSlf!
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer 0,10.
Bjj direct® opgaaf van driemaal plaatsing darzelfdi advafteni)* wordt <i»
slechts tweemaal berekend.
Grootere letters worden naar plaatarnimte berekend.
Olt blad veraehljnt n»anil.(-, Woenidag- em Mttifewomlerd op Feeatdasen, hlj lie Flrma P. J. Vil D1 IAIDI to Tor «e»e*.
Donderdag 22 Jannari 1903, 's nam. 7 unr.
De Voorzitter,
J. A. VAN ROMPU.
De Secretaris,
H. J. VOOREN.
VAN
des namiddags 2 uur zal, onder nadere goed-
keuring, door den Burgemeester van HULST ten
Gemeentehuize aldaar ten overstaan van den
Notaris Mr. J. G. VAN DEINSE worden over-
gegaan tot de openbare verpachting
De verpachting geschiedt voor Mnjaar, ingaande
1 Mm 1903.
De voorwaarden liggen ter lezing ter Provinciale
griffie en ten Gemeentehuize te Uulst, Axel,
Neuzen, Hontenisse en Sas van Gent, alsmede
aan de tollen op den weg van Neuzen naar Axel
en van Uulst naar Walzoorden.
Op die plaatsen kan ook inzage worden ver-
kregen van de besluiten der Staten tot heffing
van tolrecbt en tot vaststelling van reglementaire
voorschriften voor die heffing, alsmede van eene
handleiding tot toepassing van het tarief, welke
aan iederen pachter ten gebruike zal worden
gegeven.
Middelburg, 17 Jannari 1903.
Gedeputeerde Staten van Zeeland,
ROEST, Voorzitter.
KRU8EMAN, Griffier.
Johannesburg, 18 Jan. Aan een hem aangeboden
feestmaal hield Minister Chamberlain een rede,
waarin hij deed uitkomen, dat de inwoners de
75)
Zijn bekentenis, hoe duidelijk en belder ook,
was op zichzelve echter niet voldoende om het
feit wettig vast te stelleu en de prius, die dit
begreep, wist zijne verklaringen daarom met de
meest overtuigende bewqsstukken te versterken.
De onschuld van Berard was op de ontwijfelbaarste
manier bewezen.
Ook omtrent de beweegredenen van de misdaad
liet prins Orsilof zijn rechters niet in het onzekere.
Hij had zijn ongelukkigen landgenoot niet ver-
moord, maar gerecht, omdat prins Lavisine zich
•Is een der geduchtste en onverzoenlqkste vijanden
der nihilistische partij, waarvan Orsilof in Frauk-
rijk de voornaamste vertegenwoordiger was, had
doen kennen.
Wat baron Mdrieux betreft, dezeu had hij een-
voudig als verrader ter dood veroordeeld.
Het rechtsgeding had den gewonen loop. Men
liet hem bedaard uitspreken en luisterde naar alles
wat hij te zeggen had met de grootste aandacht.
Welke pogingen hij echter a&nwendde om zijn
daad een anderen schijn te geven, hoeveel moeite
hij zich gaf het woord vermoorden te mijden en
daardoor het in zijne oogen volkosen gerecht-
vaardigde ter dood brengeu, iugevolge het voDnis
belangen hunner medeburgers, Boeren zoowel als
Engelschen, bewouers van het platteland zoowel
als stedelingen, in her oog dienden te houden,
daar deze belangen dezelfde zijn.
De overeenstemming tusschen stad en land,
tusschen Boer en Brit was noodzakelijk voor de
toekomst van Zuid-Afrika.
De gesprekken, door den Minister met de
Boerenleiders gevoerd, hadden hem een gunstigen
indruk gegeven van hun welwillendheid, en hij
geloofde daarom, dat als de Boeren bemerken,
dat wij hen rechtvaardig en edelmoedig willen
behandelen, hun gevoelens en zelfs hun vooroor-
deelen willen ontzien, zij zullen eindigen alle
verdenkiDg en vijandschap op te geven, welke ons
zoo langen tijd verdeeld hielden.
Spreker hoopte, dat degroote mannelijkedeugden,
die deze lieden kenmerkten, kracht zullen geven
aan de natie, die men wenschte met hun hulp
en goeden wil in Zuid-Afrika te kunnen grond-
vesten.
In zijn rede deelde Chamberlain vervolgens mee,
dat de bedoeling was aan het Rijksparlement een
ontwerp voor te leggen betreffende deD waarborg
eener leeuing van 35 millioen pond sterling
(420 millioen gulden), gedekt door de hulpbronnen
van Transvaal en Oranje-Rivierkolonie. Deze
leening zal worden uitgegeven, zoodrahetParlement
haar heeft goedgekeurdhet bedrag zal dienen
ter aflossing der tegenwoordige schulden van
Transvaal, de overneming der bestaande spoorlijnen,
den bouw van nieuwe lijDen in de beide nieuwe
kolonien, voor openbare werken en landverdeeling.
Transvaal en de Oranje-Rivierkolonie zullen ou-
middellijk van de noodigekapitalen worden voorzieB,
ter ontwikkeling van het land gedurende de eerste
jaren.
Na de uitgifte der eerste leening zal zoo spoedig
mogelijk een andere leening van 30 millioen pond
sterling (360 millioen gulden) in jaarhjksche
termijnen van 10 millioen pond sterling (120
millioen gulden) worden uitgegeven. Deze tweede
leening zal worden beschouwd als oorlogsschuld
en gedekt worden door de Transvaalsche hulp
bronnen. Wat de arbeidskwestie betreft, rnerkte
Chamberlain op, dat er voldoende arbeidskrachten
zouden zijn in Zuid-Afrika als men de kaffers
tot werken dwong, maar het meest noodige was,
kwantiteit en kwaliteit der blanke arbeidskrachten
te verhoogen.
Het zou niet juist zijn, meer drastische maai-
regelen te nemen, zoolang niet deze middelen
waren uitgeput.
Lord Miluer had toegestemd, onmiddelljjk een
interkoloniale conferentie bijeen te roepen ter
behandeling der gemeenschappelijke belangen,
waaronder ook behoorden bestuur en wetgeving
van het bewiud zijner partij, in de plaats te stellen,
de gezworenen van de reehtbank lieten hun ge-
weten door die schoonschijnende woorden niet in
slaap wiegen. Zij waren wel zoo verstandig in
een moord een moord te zien, een misdaad, die
niet te verdedigen is, welken glimp de moordenaar
zijn beweegredenen ook verkiest te geven.
Prins Orsilof werd daarom als een gewone dief
en moordenaar ter dood veroordeeld.
De uitspraak van de reehtbank was ternauwer
nood bekend geworden, toen zich de stem der
pers verhief om herroeping te eischeu van het
vonnis, waarbij Berard veroordeeld was.
Eenige dagen later verscheen in de voornaamste
couranten het geruchtmakend bericht, dat Jean
Berard volstrekt niet gestorven was, zooals men
meende, maar dat hij van het eiland Nou in
Nieuw-Caledonie had weten te ontsnappen en in
volmaakten welstand met zijn dochter te New-
York woonde, vanwaar hij zich met de eerste ge-
legenheid naar Fraukrijk zou begeven om zich
opnieuw ter beschikking van de justitie te stellen.
Zooals de wet voorschrijft werden de beide
vonnissen vernietigd, van Berard en van Orsilof,
en de zaak kwam voor een anderen rechter.
Het daartoe benoemd gerechtshof was dat van
Rouaan. Berard, die slechts eenige dagen te voren
uit Amerika was teruggekeerd, had zich onmid-
dellijk ter beschikking vau de justitie geateld.
voor de inboorlingen. Hij had ook voorgesteld,
dat de rijksregeering een koninklijke commissie
LjJ bencemen om de zaken te onderzoeken. De
rijksregeering was gaarne bereid, zelfbestuur aan
de nieuwe kolonien toe te staan, zoodra voldoende
was gebleken, dat de kolonien in staat waren die
te a&nvaarden.
Berlijn, 19 Jan. Na den staatssecretaris kreeg
de heer Schadler (Centrum) het woord. Deze
merkte op, dat het kenmerk van den financieelen
toestand was tekorten, minder inkomsten, meer
uitgaven. Spreker kritiseerde scherp de over-
schrijdingen der begrooting en verzocht inlichtingeu
over de Venezolaanshe kwestie.
De vernieuwing van het Drievoudig Verbond
was een zeer heuglijk feit, maar Duitschland zou
tocb ook verder voor zware bewapening moeten
blijven zorg dragen. Spreker en zijn vrienden
hadden niets tegen het rijk, vele dingen echter
waren wel geschikt de vreugde over het bestaan
van het rijk te bekoelen. Spreker schetste ver
volgens de ontstemming in Beieren over het
telegram door den Keizer dezen zomer uit Swiue-
miinde aan den prins-regent van Beieren gericht,
toen de Beiersche Landdag 100,000 mark van de
begrooting voor de schoone kunsten schrapte.
De rijkskanselier graaf Von Biilow wees er op,
dat het telegram van den Keizer uit Swinemiinde
aan den prins-regent van Beieren, is een persoonlijke
gedachteiiwisseling tusschen beide mouarchen, die
geenszins het karakter heeft vau een regeerings-
daad. Daaroin zqn de telegrammen ook met open-
baar gemaakt in het officieel orgaan de wReichs-
anzeiger." De prins-regent heeft door prins
Ludwig den Keizer ook nog mondeling zijn dank
doen betuigen voor het telegram. De prins-regent
wist zeer goed, dat de Keizer nooit de bedoeling
heeft gehad zich te mengen in de parlemeutaire
aangelegenheden van een bondsstaat. Zoowel de
Keizer als de bondsvorsten athten het hun voor
naamste taak het karakter van den bondsstaat en
de rijks-idee, waarvan de Grondwet van het rijk
de onwankelbare grondslag is, zuiver en ongerept
te bewaren. Dat is ook de taak van den rqks-
kanselier en de plicht van alle afgevaardigden.
Graaf Von Biilow kan daarom sleehts ten diepste
betreuren de wijze waarop de sfgevaardigde Schiidler
des Keizers telegram ter sprake heeft gebracht.
Hij sprak den wensch uit, dat een iegenlyk,
wie ook, zich zal onthouden van alles wat in
het buitenland twijfel zou kunnen wekkeu aan de
eenheid van het rijk en aau den trouw en de liefde
voor het keizerschap, dat voor het Duitsche volk
meer is dan een formeel begrip, want het keizer-
Het openhaar ministerie bepleitte ditmaal zelf
zijn zaak met vuur en met welsprekendheid en
eiudigde, onder levendige toejuichingen van het
aanwezige publiek, met het dringend verzoek tot
zijne oumiddellijke invrijheidstelling.
De gerechtigheid erkende volmondig hare dwa-
ling zonder zich echter met de gevolgen, die deze
gehad had, verder in te laten.
Diezelfde reehtbank, welke Berard in vrijheid
stelde, veroordeelde prins Orsilof tot leveuslange
verbanning naar de strafkoloaie. Deze verminde-
ring van straf had hij te danken aan de gezworenen,
die, bewogen door het vuur en den ijver, waar-
mede Orsilof, Berard van alle schuld had trachten
vrij te pleiten, ^verzachtende omstaudigheden"
hadden aangenomen.
Prinses Sophie Lavisine verliet Parijs en Frauk
rijk. Zij begaf zich naar haar land in een niet
ver van Moscou gelegen vrouwenklooster.
De wensch van Jeanne Berard werd vervuld.
Haar huwelijk met Mr. Gardiner werd te Parijs,
met groote plechtigheid, openlijk gevierd. Stralen-
de van vreugde en trots, trad zij aan den arm
van haar vader naar het altaar en een beweging
van levendige belangstelling en bewondering ont-
stond overal, waar zij voorbijkwam onder de
menigte, die de kerk vulde.
De edele Hanley Gardiner, zijn vrouw en haar
vader, het thans voor goed vereenigde drietal, dat
schap, waaraan de dierbaarste herinneringen voor
het Duitsche volk zijn verbondeu, is het plecht-
anker van Duitschlands wereldpositie, van Duitsch-
lands toekomst»Niemand mag twijfelen aan
den vasten wil van ons volk om niet te laten
tornen aan het keizerschap."
De rede van den rijkskanselier werd door de
rechterzijde levendig toegejuicht. Nidat nog de
conservatieve afgevaardigde, graaf Stolberg, het
woord had gevoerd, werd de behandeling der zaak
verdaagd.
Berlijn, 20 Jan. De sociaal-democraat Von
Vollmar kritiseert de binnen- en buitenlandsche
staatkunde. De goede betrekkingen tot Engeland
zijn vau groote waarde, maar de overdreveu vrien-
delijkheid, die Duitschland tegenwoordig aan
EDgeland betuigt, is verachtelijk.
Berlijn, 19 Jan. In den Rijksdag leidde staats
secretaris Thieleman de beraadslaging over da
begrooting in met een expose van het budget.
Hij wees er op, dat een leening van 125 millioen
mark noodzakelijk is. De hervorming der rijks-
financien zou eerst mogelijk zijn na het in werking
treden van het toltarief en na de afslniting van
nieuwe verdragen. In het dienstjaar 1902 zou
het deficit 30 millioen mark bedragen, ontstaan
door een vermindering der inkomsten en een ver-
meerdering der uitgaven. Voor het leger zou
6f millioen meer noodig zijn; het departement
der marine zou de begrooting niet overschrijden.
Wel zal de blokkade der Venezolaansche havens
wellicht een suppletoire begrooting noodig maken.
Heden ontvingen wij 't bericht, dat Dr. Schaep-
man te Rome hedenmorgen om 4 uur is overleden.
Dr. Schaepmau werd in 1844 geboren te Tub-
bergen, provincie Overijssel. In 1867 priester
geworden, vertrok hq naar Rome om er zijn#
studien voort te zelten en verbleef daar tot in
1870. Aldaar den doctorstitel verworven hebbende,
werd hij benoemd tot professor aan het Groot
Seminarie te Rijsenburg.
Nog student aan dat Seminarie zijnde, gaf hij
zulke proeven van dichterlijke gaven, dat de
bevoegde Alb. Thijin schreef^Er is eene nieuwe,
nog onbekende ster aan deu dicht'renhemel ver-
schenen" en de eveneens bevoegde Van Lennep
zrDaar is een andere Vondel onder ons opgestaan".
Zoowel door zijne leziugen als door zijn geschrif-
ten in bun bondigen, helderen, pittigen stijl, gaf
slechts door den dood van elkander zal scheiden,
smaken ten voile het geluk hetwelk zij verdienen
en leven nu eens in New-York, dan te Parijs, of
aan boord van de ^Florida".
Zooals van hen was te wachten, was een hunner
eerste bezigheden om een onderzoek naar den
toestand van Armand Fortier en Marcelle Hebert,
in te stellen.
Niet alleen de nieuwsgierigheid ook de be
langstelling en dankhaarheid dreef hen hiertoe.
Zij vemamen weldra, dat de gouverneur zijn woord
had gehouden. Fortier was kolouist geworden en
gehuwd met haar, die hij zoo lang en zoo trouw
had bemind. Huune landhoeve leverde uitslekeude
vruchten op, hun arbeid was voorspoedig, hun
liefde nog even vurig als vroeger en zoo leefden
zij tevreden in de belooning, die hunne stand-
vastigheid eindelijk had bekroond. Korten tijd
later ontvingen de vrienden nog verblijdender tijding
van hunne beschermeliDgen. Fortier had zijne
vrijheid verworven. De directeur der strafkolonie
had gratie voor hem aaugevraagd, als belooning
voor den heldenmoed, waarmede «/de kolonist
Fortier," met groot gevaar van eigen leven, twee
rnaunen uit een brand had gered. Fortier echter
beschouwde zijn daad in een auder lichtIk heb
er indertijd twee gedood en nu twee van een
gewissen dood gered dat staat gelijk, meende hij.'
K1NDE.
