No. 4294. A 1 g e a s e a Hieuws- on Advertentieblad 7 o o r Zeeuwsch-Vlaaad e r 9 a. P iTeML i C A TIE." Donderdag 23 October 1902. 42® Jaargang. FETJILLETON. ONSCHULDiG VER00RDEELD. Binnenland. ABONNEMENT: Inzending van advertentien v6or 3 uren op den dag der uitgave. Bij deze courant belioort een bijvoegsel. Een Engelsche nederlaag. Engeland en China. Het kerkelijke wraagstuk in Frankrijk. Rusland en Turkije. Per drie maaaden binnen Ter Neuzen 1,Franco per post: Voor Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,82$. Men abonneert zicb bjj alle Boekbandelaara, Postdirecteuren en Brieven- bushouders. ADVEBTEKTIliK: Van 1 tot 4 regeis 0,40. Voor elken regel meer 0,10. B(j directs opgaaf van driemaal plaataing derzelfdt advaitenti* wordt de pr?s slechts tveemaal berekend. Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. »lt blad vemhijal flaandag-, Woenndag- en VrljdaitaTond, altgetonderd op Veeitdaaea, blj de Pirraa P. M. VAI DK MIDI Is Tsr Meaaea. Burgemeester en Wethoudera van TER NEUZEN brengen ter openbare kennia, dat bet voornemen bestaat aan den pubhcken dienst te onttrekken een gedeelte van een perceel grond, gelegen achter de woning van D. P. SOLLEVELD, kadastraal bekend sectie C no 3449, grenzende ten N. O. aan het kadastrale perceel c 892 en ten Z. O. aan het kadastrale perceel C 3567. groot ongeveer 17,85 M2., teneiude dien grond in erfpacht uit te Bez waren hiertegen knnnen worden ingediend voor 3 November 1902. Ter Neuzen, 20 October 1902. Burgemeester en Wethoudera voornoemd, J. A. P. GEILL, Burgemeester. J. L. OOSTERHOFF, Secretaris. Men kan het veilig aannemenhet gevecht, dat de Engelsche troepen 6 dezer met den dollen Moellah in Somaliland voerden, liep voor Engelaud op een nederlaag nit. immers de uitkomst van het met groote verliezeu terugslaau van den Moel lah was, dat de aanvoerder der Engelsche troepen terugtrok endringend om verslerkingen vroeg, waar- over door de regeering te Londen oumiddellijk met die van Indie is gecoirespondeerd. De Moellah, die zich in den bijnaam van den dolle verheugen mag, is een Arabisch hoofd, die van tijd tot tijd strooptochten onderueemt in Abes- svnie en Britsch Somaliland. Onder 't motief dat hij Somaliland wil vrijmaken van vreemde onderdrukkers, heeft hij nu en dau geplunderd, gemoord en inwoners van beide gebieden als slaven weggevoerd. Verleder. jaar rustteu keizer Mene- iik en Engeland elk een expeditie tegen hem uit de Asbessynische bracht niet veel tot stand, de Britscbe troepen evenwel dreven de troepen van den Moellah uiteen. Hijzelf ontkwam echter en hield zich eenige maauden rustig bij den stam van Dolomanti, ten zuidwesten van Britsch Soma liland. Eenige maanden geleden deed hij opuieuw op laatstgenoemd gebied een inval en viel hij door Engeland beschermde stam men aan. Toen werd onder bevel van kolonel Swayne eene nieuwe expeditie tegen hem afgezonden, die, naar lord Cranborne in 't Lagerhuis meedeelde, 2360 man inlandsche troepen en 8 veldstukken sterk was. Deze expeditie heeft thans zoo gevoelige ver- 39) - Uitmuntend Uw plan schijnt mij goed toe, riep hij, en ik neem het aan. Maar hoe sullen wij naar Noumea gaan P Als passagiers op een van de goederenbooten, die een reis maken van Waarom vroeg zij, hem in de rede vallende. Hebt gij geen schip, dat geheel ter uwer beschikking is, een eigen jacht Zeker. Het ligt te Havre. Welnu, ik zal aan boord van dat schip gaan. O, stemt ge daariu toe? Zeker. Wat heb ik aan uw zijde te vree- zenP Heeft mijn vader u niet opgedragen over mij te waken Heeft hij u niet gezegd Ik vertrouw haar u toe. Ik stel haar onder bescherming van uw eer Welnu, ik heb in u, mijn vriend hetzelfde ver- trouwen als mijn vader en ik zeg even als hij De wereld mag er van denken wat ze wil, wat kan het ous deeren Moet de stem van ons ge- weten alle lasterpraat niet miuachten O, riep hij in geestdrift. Wat zijt ge groot van hart, en hoe gelukkig gevoel ik me, mij voor u te kunnen opefferen In een langdurig onderhoud bespraken zij al de bijsonderheden van de outworpen reis. De kapi- tein van het jacht zou oogenblikkelijk bevel ont- vangen zich naar Marseille te begeven, om daar op zijn passagiers te wachten. Enkele weken waren voldoeude om zich door de landengte van Suez naar Nieuw-Caledouie te begeven. Jeanne liezen geleden, dat zij zich Diet in staat voelt, de operaties voort te zetteu. De loop van't gevecbt wordt door den Engelschen bevelhebber als volgt geschilderd Toen de expeditie's morgeus Etego, op ongeveer een dagmarsch van Mudug, bereikte, werd zij bij het voorwaarts rukken in dicht struik- gewas aangevallen. De vijaud werd tweemaal afge- slagen. In den morgen waren zijn verliezen zwaar en de Engelschen maakteu 100 geweren buit. Deze strijdmacht bracht het konvooi bijeen en vormde een versterking. 's Middags werd een ver- kenning ondernomen en de vijaud nogmaals terug- geslagen na eeu hevig gevecht. Tengevolge vau het gevecht is de stemming der Somalische troepen heel ongunstig geworden. Daar- bij kwam dat de Moellah van alle kanten verster king kreeg. Kolouel Swayne vroeg daarom de onmiddellijke zending van het overige deel van het 2" bataljon „Afrikan Rifles" naar Berbera en van 600 man bruikbare troepen. De Engelsche regeering zal nu natuurlijk tot heel krachtige maatregelen moeteu overgaan. De grenadiers van Bombay zouden waarschijulijk van daar naar Somaliland vertrekken, en de onderslaatssecretaris vau Buitenlandsche ZakenCran- borne, heeft in 't Lagerhuis meegedeeld, dat nog meer versterkingen gezonden zullen worden aan kolonel Swayne. Hij vreest, dat de krijgsverrich- tingen tegen den Moellah langer zouden duren en omvangrijker zouden worden dan eerst verwacht werd. Londen, 21 October. Aan de //Standard" word} uit Shanghai geseind Vier Engelsche kanonneer- booten hebben bevel gekregeu, naar Hankow te gaan, omdat de ambtenaren, die verantwoordelijk zijn voor den moord op twee Britsche zendelingen, niet gestraft zijn. Parijs, 20 October. In de Kamer dient Roche een voorstel in om over te gaan tot scheiding van kerk en staat. Na de gronden van zijn voorstel uiteengezet te hebben, verzoekt Roche, het onraiddellijk in behandeling te nemen. De Minister-president Combes zegt, dat bij aan de Kamer alle vrijheid wil laten, maar de regeering gel oof t niet, dat voor deze belangrijke kwestie de gewone weg van den dagelijkschen parlementairen Berard en Mr. Gardiner zouden op die wijze een belangrijken voorsprong krijgen op het transport der bannelingen, dat de kust van Afrika volgde en de kaap de Goede Hoop moest omzeilen. Deze tijd zou besteed worden aan het bestudeeren van het land en het maken vau een plan tot ontvluch- tiug. Met groote zorg zou alles voorbereid worden, om deze nieuwe onderneming te doen slagen. Op zekeren dag werd Mr. Gardiner, die steeds inlichtingen kreeg van het ministerie van justitie gewaarschuwd, dat een convooi gevangenen, den volgenden morgen de gevangenis Roquette zou verlaten, om te vertrekken naar het eiland Re. Dadelijk waarschuwde hij Jeanne Berard. DERTIENDE HOOFDSTUK. De groote poort der gevangenis is geopend. Die doodsche poort, slechts open gaande voor de ter dood veroordeelden als zij naar het schavot gaan, en om de gevangenwagens door te laten. Deze komen hedeu de bannelingen halen die sedert eenige weken op hun verzending naar Nieuw- Caledonie wachten. Een man, de chef van het convooi, is nit een der wagens gestapt. Hij is verantwoordelijk voor de gevangenen en moet hen naar de plaats hunner bestemming brengen. Hij gaat naar de kamer van den directeur om aan al de gebruikelijke vormen te voldoen. Hij telt na hoeveel persouen er ontvangen moeten worden, en geeft een bewijs dat ze afgeleverd zijn, evenals of het koopmansgoederen geldt. Op het groote binnenplein waar op het oogen- blik alle gevangenen bijeen zijn, heerscht groote opgewondeuheid. Alles, wat in de gevangenis de gewone eentonigheid verbreekt neemt ontzettend arbeid gevolgd moet worden, en de Minister- Tisident vraagt zich af, of de urgentie niet ver- zocht is om de regeering in verlegenheid te brengen. Nog verscheiden andere voorstellen werden inge diend. De niterste linkerzijde verlangt, dat de beraadslaging over Dejeante's voorstel, waarvoor de urgentie gevraagd is, vodr zal gaan. Dit wordt met 287 tegen 219 stemmen verworpen. Reveilland stelt voor, een commissie van 33 leden te benoemen tot onderzoek van alle voorstellen betreffende de scheiding van kerk en staat, de opzegging van het Concordaat, enz. Besloten wordt, dit voorstel dadelijk te behandelen, waarop het bij acclamatie aangenomen wordt. Door eenige bladen is bericht, en het wordt thans door den Parijschen correspondent van de //Observer" bevestigd, dat Rusland aan Turkije voorgesteld heeft, het verdrag van Unkiar-Skelessie te bernieuwen. Bij dat verdrag verbond Turkije zich aan geen enkel vreernd oorlogschip toe te staan de Dardanellen te passeeren naar de Zwarte Zee, Rusland nam daarbij de verplichting op zicb, den sultan ten alien tijde, waar het noodig mocht zijn, met zijn land- en zeemacbt bij te staau. Rusland gaat, verklaart dezelfde zegstnan, een nieuwe politiek ten aanzien van Turkije volgen. Met bezorgdheid ziet het Duitschland's wassenden iuvloed in het Turksche rijk en het wenscht er nu zelf de overheerschende factor te worden, omdat het meent dat te kunnen en te moeten zijn. Maar Rusland, dat wel over strategische middelen beschikl, heeft geen geld om den strijd op eco- nomisch politiek gebied met Duitsehland aan te binden. Het zou zich daarom tot Engeland wenden als een welwillend geldschieter en een toe- nadering tusschen Ruslaud en Groot Brittannie zou op dien grond niet on waarschijulijk zijn, meeut de man van de //Observer." Het Haagsche scheidsgerecht over de Mexi- caansche kwestie schijnt met haar uitspraak in Mexico zelf niet veel tevredenheid verwekt te hebben, althans de pers uit dat land slaat een vrij bitteren toon aan. Gelijk men weet, heeft het scheidsgerecht in den Haag, inzake de Californische kloosters beslist, dat Mexico 1$ millioen dollar groote verhoudingen aan. Door de onheduidenste oorzaak komt men in opstand, en om niets maakt men zich dol, driftig. Reeds den vorigen avond was het bekend dat de veroordeelden tot dwang- arbeid de gevangenis zonden verlaten en alles droug om hen been. Zij zijn de helden van den dag. Men bekijkt hen, men drukt hen de hand, somtijds dringen de troepen om hen heen, want de strengheid der bewakers vermindert een weinig in dit plechtige uur. Men geeft hun ook bood- schappen mede naar het oord van balliugschap, waar de meeste gevangenen een bloedverwant of vriend hebben zittcn. Opgeroepen door een hoofdbewaker, verlaten de bannelingen het plein, begroet door jubelkreten, welke men niet kan verhinderen, terwijl zijzelf de mutsen zwaaien en jnichen, alsof ze een pleizier- reis gaan maken. Als de kameraden hen niet meer zieD, als de deur weder gesloten is, verdwijnt de opgewonden- heid plotseling. Dan is het uur gekomen om het laatste afscheid van de moeder, van de kinderen, van de vrouw en de beminde te nemen. Hart- verscheurend afscheid; die rampzaligen worden dik- wijls meer bemind, meer betreurd, dan brave lieden. In een hosk van het vertrek van den directeur, zit Berard naast zijn dochter. Zacht sprekend, praten zij dicht tegen elkander aangedrukt, de handen ineen gestagen, groote tranen in de oogen. Na zoo veel jaren te zamen geleefd te hebben, op die wijze gescheiden te wordenHij was zoo gelukkig, haar schoonheid en haar verstand te zien toenemen, en haar eerste stappen in het leven te volgen. En zij, zij had tot zichzelf gezegd Zelfs als ik trouw, zal ik in zijn nabijheid blijven leven. Nooit zal ik hem verlaten, ik zal over zijn ouderdom waken en hem met zooveel zorgen aan de Vereen. Staten moet betalen, welke be- slissing aan de //El Tiempo" een droevige ver- zuchting over de moeilijkheid van zooveel geld te moeten betalen zonder reden, ia de pen geeft. De »Piusbond" zegt: ,/het scheidsgericht heeft tot grondstellinglaat de naties maar rustig te gronde richteu als het principe maar bewaard blijft. Alsof het wel en wee van een land rnoge toever- trouwd worden aan het vooroordeel van //vier onde Kamergeleerden", die niet het minste besef hebben hoevele jaren en hoeveel opoffering er voor Mexico noodig zijn om zulk een groote som te kunnen opbrengenwelke som daarenboven, zooals de scheidsrechters zeer goed wet.en, de bisschoppen van California zeker niet tot heil der Indianeu zullen aanwenden." En //El Imparcial" schrijft//de scheidsrechters zijn ongetwijfeld zeer achtbare menschen, maar zij blijven menschen; hun poging om onpartijdig te zijn openbaart zich alleen in hun toestemming om de som in zilver te betalen." Ja, het is moeilijk een ieder het naar den zin te makenhet zou wel aardig zijn te weten hoe het oordeel der Mexicaausche pers zou geluid hebben wanneer het judicium der scheidsrechters anders geluid had. De Nieuwe Rotterdamsche Couraut bevat een artikel, waarin met tal van bewijzen gestaafd wordt, dat er in verschillende gemeenten veel te weinig schoolruimte is voor al de leerlingen, die ten gevolge van de leerplichtwet naar school ge- dreveu worden. In Drenthe is het het ergst. Van daar worden dingen gemeld, die schier on- geloofelijk zijn. //In de meeste scholen" zoo wordt gerapporteerd //is het aantal leerlingen ver boven de wettelijke maxima. Te Nieuw- Dordrecht hebben twee ouderwijzeressen in een lokaal 112 leerlingen. Er is plaats voor 54. Een groot gedeelte ligt op den grond. Niet lang geleden zaten te Erica in een lokaal op de twee- persoonsbanken 3 a 4 kinderen; terwijl nog een gedeelte zaten op planken, over leege biervaatjes gelegd. Als die plankenzitters schrijven moesten, gingen ze plat op den buik op den vloer liggen." De N. R. Ct. weet geen ander middel om die misstanden weg te nemen dan het bouwen van nieuwe scholen. En dan zijn er gemeeuteraden, die onwillig zijn, andere, die niet kunnen. Dan moet de regeering een extra bijdrage schenken, maar.... de admiuistratieve weg is zoo lang. Daaromtrent deelt het blad een staaltje mee uit vele. omringen, dat hij niet zal voelen, dat hij ouder wordt. En thans sckeurt men deze twee menschen van- een, die zoo geheel in elkander opgingen. Neen, neen, men zal ons niet scheideD, fluisterde zij hem in het oor. Ge verlaat me niet, ik blijf bij u, zooals gij bij mij blijft. Gij zult mijn eenige gedachte zijn en de uwe zal mij steeds volgen, is het niet zoo vader, aangebeden vader Ja, ja, antwoordde hij. Ikzal alles vergeten, het lijden, de vernederingen, om slechts met u, met u alleen te leven. Beklaag me niet. Ik kan niet ougelukkig zijn, als ik de herinnering aan u met mij medeneem. De man, die de gevangenen overneemt, is ge- reed met de papieren. Hij heeft het vertrek verlaten en staat thans op het plein voor zijn rqtuig, nog eenige bevelen gevend aan de personen die onder zijn bevel staan. Elke banneling, de een na den ander, brengt men bij hem. Hij kijkt zijn gevangene goed aan betast hem nog eens voor de laatste maal, om te onderzoeken of er geen wapeDen tnedegevoerd wordenals de man hem gevaarlijk toeschijnt, of als zoodanig aangewezen wordt, laat hij hem de hoeien aandoen, en daarop moet de ongelukkige in een der gevangenwagens stappen. Op het midden van het plein staan de vrouwen de grijsaards, de kinderenzich wanhopig de handen wringend. Toen al de mannen opgeborgen waren, keek de chef van het convooi op zijn horloge. Hij heeft nog een vol uur om het station tebereiken. Hij stapte naar het kantoor van den directeur en deed zich eerst thans den banneling Berard uit» leveren. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1902 | | pagina 1