No. 4294.
A 1 g e a s e a
Hieuws- on Advertentieblad
7 o o r
Zeeuwsch-Vlaaad
e r 9 a.
P iTeML i C A TIE."
Donderdag 23 October 1902.
42® Jaargang.
FETJILLETON.
ONSCHULDiG VER00RDEELD.
Binnenland.
ABONNEMENT:
Inzending van advertentien v6or 3 uren op den dag der uitgave.
Bij deze courant belioort een bijvoegsel.
Een Engelsche nederlaag.
Engeland en China.
Het kerkelijke wraagstuk in
Frankrijk.
Rusland en Turkije.
Per drie maaaden binnen Ter Neuzen 1,Franco per post: Voor
Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,82$.
Men abonneert zicb bjj alle Boekbandelaara, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
ADVEBTEKTIliK:
Van 1 tot 4 regeis 0,40. Voor elken regel meer 0,10.
B(j directs opgaaf van driemaal plaataing derzelfdt advaitenti* wordt de pr?s
slechts tveemaal berekend.
Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
»lt blad vemhijal flaandag-, Woenndag- en VrljdaitaTond, altgetonderd op Veeitdaaea, blj de Pirraa P. M. VAI DK MIDI Is Tsr Meaaea.
Burgemeester en Wethoudera van TER NEUZEN brengen
ter openbare kennia,
dat bet voornemen bestaat aan den pubhcken dienst te
onttrekken
een gedeelte van een perceel grond, gelegen achter de
woning van D. P. SOLLEVELD, kadastraal bekend sectie
C no 3449, grenzende ten N. O. aan het kadastrale perceel
c 892 en ten Z. O. aan het kadastrale perceel C 3567. groot
ongeveer 17,85 M2., teneiude dien grond in erfpacht uit
te Bez waren hiertegen knnnen worden ingediend voor 3
November 1902.
Ter Neuzen, 20 October 1902.
Burgemeester en Wethoudera voornoemd,
J. A. P. GEILL, Burgemeester.
J. L. OOSTERHOFF, Secretaris.
Men kan het veilig aannemenhet gevecht,
dat de Engelsche troepen 6 dezer met den dollen
Moellah in Somaliland voerden, liep voor Engelaud
op een nederlaag nit. immers de uitkomst van
het met groote verliezeu terugslaau van den Moel
lah was, dat de aanvoerder der Engelsche troepen
terugtrok endringend om verslerkingen vroeg, waar-
over door de regeering te Londen oumiddellijk
met die van Indie is gecoirespondeerd.
De Moellah, die zich in den bijnaam van den
dolle verheugen mag, is een Arabisch hoofd, die
van tijd tot tijd strooptochten onderueemt in Abes-
svnie en Britsch Somaliland. Onder 't motief
dat hij Somaliland wil vrijmaken van vreemde
onderdrukkers, heeft hij nu en dau geplunderd,
gemoord en inwoners van beide gebieden als slaven
weggevoerd. Verleder. jaar rustteu keizer Mene-
iik en Engeland elk een expeditie tegen hem uit
de Asbessynische bracht niet veel tot stand, de
Britscbe troepen evenwel dreven de troepen van
den Moellah uiteen. Hijzelf ontkwam echter en
hield zich eenige maauden rustig bij den stam
van Dolomanti, ten zuidwesten van Britsch Soma
liland. Eenige maanden geleden deed hij opuieuw
op laatstgenoemd gebied een inval en viel hij
door Engeland beschermde stam men aan. Toen
werd onder bevel van kolonel Swayne eene nieuwe
expeditie tegen hem afgezonden, die, naar lord
Cranborne in 't Lagerhuis meedeelde, 2360 man
inlandsche troepen en 8 veldstukken sterk was.
Deze expeditie heeft thans zoo gevoelige ver-
39) -
Uitmuntend Uw plan schijnt mij goed
toe, riep hij, en ik neem het aan. Maar hoe
sullen wij naar Noumea gaan P Als passagiers op
een van de goederenbooten, die een reis maken
van
Waarom vroeg zij, hem in de rede vallende.
Hebt gij geen schip, dat geheel ter uwer beschikking
is, een eigen jacht
Zeker. Het ligt te Havre.
Welnu, ik zal aan boord van dat schip gaan.
O, stemt ge daariu toe?
Zeker. Wat heb ik aan uw zijde te vree-
zenP Heeft mijn vader u niet opgedragen over mij
te waken Heeft hij u niet gezegd Ik vertrouw
haar u toe. Ik stel haar onder bescherming van
uw eer
Welnu, ik heb in u, mijn vriend hetzelfde ver-
trouwen als mijn vader en ik zeg even als hij
De wereld mag er van denken wat ze wil, wat
kan het ous deeren Moet de stem van ons ge-
weten alle lasterpraat niet miuachten
O, riep hij in geestdrift. Wat zijt ge groot
van hart, en hoe gelukkig gevoel ik me, mij voor
u te kunnen opefferen
In een langdurig onderhoud bespraken zij al de
bijsonderheden van de outworpen reis. De kapi-
tein van het jacht zou oogenblikkelijk bevel ont-
vangen zich naar Marseille te begeven, om daar
op zijn passagiers te wachten. Enkele weken
waren voldoeude om zich door de landengte van
Suez naar Nieuw-Caledouie te begeven. Jeanne
liezen geleden, dat zij zich Diet in staat voelt, de
operaties voort te zetteu. De loop van't gevecbt
wordt door den Engelschen bevelhebber als volgt
geschilderd Toen de expeditie's morgeus Etego,
op ongeveer een dagmarsch van Mudug, bereikte,
werd zij bij het voorwaarts rukken in dicht struik-
gewas aangevallen. De vijaud werd tweemaal afge-
slagen. In den morgen waren zijn verliezen zwaar
en de Engelschen maakteu 100 geweren buit.
Deze strijdmacht bracht het konvooi bijeen en
vormde een versterking. 's Middags werd een ver-
kenning ondernomen en de vijaud nogmaals terug-
geslagen na eeu hevig gevecht.
Tengevolge vau het gevecht is de stemming der
Somalische troepen heel ongunstig geworden. Daar-
bij kwam dat de Moellah van alle kanten verster
king kreeg. Kolouel Swayne vroeg daarom de
onmiddellijke zending van het overige deel van
het 2" bataljon „Afrikan Rifles" naar Berbera en
van 600 man bruikbare troepen.
De Engelsche regeering zal nu natuurlijk tot
heel krachtige maatregelen moeteu overgaan. De
grenadiers van Bombay zouden waarschijulijk
van daar naar Somaliland vertrekken, en de
onderslaatssecretaris vau Buitenlandsche ZakenCran-
borne, heeft in 't Lagerhuis meegedeeld, dat nog
meer versterkingen gezonden zullen worden aan
kolonel Swayne. Hij vreest, dat de krijgsverrich-
tingen tegen den Moellah langer zouden duren en
omvangrijker zouden worden dan eerst verwacht
werd.
Londen, 21 October. Aan de //Standard" word}
uit Shanghai geseind Vier Engelsche kanonneer-
booten hebben bevel gekregeu, naar Hankow te
gaan, omdat de ambtenaren, die verantwoordelijk
zijn voor den moord op twee Britsche zendelingen,
niet gestraft zijn.
Parijs, 20 October. In de Kamer dient Roche
een voorstel in om over te gaan tot scheiding van
kerk en staat. Na de gronden van zijn voorstel
uiteengezet te hebben, verzoekt Roche, het
onraiddellijk in behandeling te nemen.
De Minister-president Combes zegt, dat bij aan
de Kamer alle vrijheid wil laten, maar de regeering
gel oof t niet, dat voor deze belangrijke kwestie de
gewone weg van den dagelijkschen parlementairen
Berard en Mr. Gardiner zouden op die wijze een
belangrijken voorsprong krijgen op het transport
der bannelingen, dat de kust van Afrika volgde
en de kaap de Goede Hoop moest omzeilen. Deze
tijd zou besteed worden aan het bestudeeren van
het land en het maken vau een plan tot ontvluch-
tiug. Met groote zorg zou alles voorbereid worden,
om deze nieuwe onderneming te doen slagen.
Op zekeren dag werd Mr. Gardiner, die steeds
inlichtingen kreeg van het ministerie van justitie
gewaarschuwd, dat een convooi gevangenen, den
volgenden morgen de gevangenis Roquette zou
verlaten, om te vertrekken naar het eiland Re.
Dadelijk waarschuwde hij Jeanne Berard.
DERTIENDE HOOFDSTUK.
De groote poort der gevangenis is geopend.
Die doodsche poort, slechts open gaande voor de
ter dood veroordeelden als zij naar het schavot
gaan, en om de gevangenwagens door te laten.
Deze komen hedeu de bannelingen halen die sedert
eenige weken op hun verzending naar Nieuw-
Caledonie wachten.
Een man, de chef van het convooi, is nit
een der wagens gestapt. Hij is verantwoordelijk
voor de gevangenen en moet hen naar de plaats
hunner bestemming brengen.
Hij gaat naar de kamer van den directeur om
aan al de gebruikelijke vormen te voldoen. Hij
telt na hoeveel persouen er ontvangen moeten
worden, en geeft een bewijs dat ze afgeleverd
zijn, evenals of het koopmansgoederen geldt.
Op het groote binnenplein waar op het oogen-
blik alle gevangenen bijeen zijn, heerscht groote
opgewondeuheid. Alles, wat in de gevangenis
de gewone eentonigheid verbreekt neemt ontzettend
arbeid gevolgd moet worden, en de Minister-
Tisident vraagt zich af, of de urgentie niet ver-
zocht is om de regeering in verlegenheid te brengen.
Nog verscheiden andere voorstellen werden inge
diend. De niterste linkerzijde verlangt, dat de
beraadslaging over Dejeante's voorstel, waarvoor
de urgentie gevraagd is, vodr zal gaan. Dit wordt
met 287 tegen 219 stemmen verworpen. Reveilland
stelt voor, een commissie van 33 leden te benoemen
tot onderzoek van alle voorstellen betreffende de
scheiding van kerk en staat, de opzegging van het
Concordaat, enz. Besloten wordt, dit voorstel
dadelijk te behandelen, waarop het bij acclamatie
aangenomen wordt.
Door eenige bladen is bericht, en het wordt
thans door den Parijschen correspondent van de
//Observer" bevestigd, dat Rusland aan Turkije
voorgesteld heeft, het verdrag van Unkiar-Skelessie
te bernieuwen. Bij dat verdrag verbond Turkije
zich aan geen enkel vreernd oorlogschip toe te
staan de Dardanellen te passeeren naar de
Zwarte Zee, Rusland nam daarbij de verplichting
op zicb, den sultan ten alien tijde, waar het
noodig mocht zijn, met zijn land- en zeemacbt
bij te staau.
Rusland gaat, verklaart dezelfde zegstnan, een
nieuwe politiek ten aanzien van Turkije volgen.
Met bezorgdheid ziet het Duitschland's wassenden
iuvloed in het Turksche rijk en het wenscht er
nu zelf de overheerschende factor te worden, omdat
het meent dat te kunnen en te moeten zijn.
Maar Rusland, dat wel over strategische middelen
beschikl, heeft geen geld om den strijd op eco-
nomisch politiek gebied met Duitsehland aan te
binden. Het zou zich daarom tot Engeland
wenden als een welwillend geldschieter en een toe-
nadering tusschen Ruslaud en Groot Brittannie
zou op dien grond niet on waarschijulijk zijn, meeut
de man van de //Observer."
Het Haagsche scheidsgerecht over de Mexi-
caansche kwestie schijnt met haar uitspraak in
Mexico zelf niet veel tevredenheid verwekt te
hebben, althans de pers uit dat land slaat een
vrij bitteren toon aan. Gelijk men weet, heeft het
scheidsgerecht in den Haag, inzake de Californische
kloosters beslist, dat Mexico 1$ millioen dollar
groote verhoudingen aan. Door de onheduidenste
oorzaak komt men in opstand, en om niets maakt
men zich dol, driftig. Reeds den vorigen avond
was het bekend dat de veroordeelden tot dwang-
arbeid de gevangenis zonden verlaten en alles
droug om hen been. Zij zijn de helden van den
dag. Men bekijkt hen, men drukt hen de hand,
somtijds dringen de troepen om hen heen, want
de strengheid der bewakers vermindert een weinig
in dit plechtige uur. Men geeft hun ook bood-
schappen mede naar het oord van balliugschap,
waar de meeste gevangenen een bloedverwant of
vriend hebben zittcn.
Opgeroepen door een hoofdbewaker, verlaten de
bannelingen het plein, begroet door jubelkreten,
welke men niet kan verhinderen, terwijl zijzelf
de mutsen zwaaien en jnichen, alsof ze een pleizier-
reis gaan maken.
Als de kameraden hen niet meer zieD, als de
deur weder gesloten is, verdwijnt de opgewonden-
heid plotseling. Dan is het uur gekomen om
het laatste afscheid van de moeder, van de kinderen,
van de vrouw en de beminde te nemen. Hart-
verscheurend afscheid; die rampzaligen worden dik-
wijls meer bemind, meer betreurd, dan brave lieden.
In een hosk van het vertrek van den directeur,
zit Berard naast zijn dochter. Zacht sprekend,
praten zij dicht tegen elkander aangedrukt, de
handen ineen gestagen, groote tranen in de oogen.
Na zoo veel jaren te zamen geleefd te hebben,
op die wijze gescheiden te wordenHij was zoo
gelukkig, haar schoonheid en haar verstand te
zien toenemen, en haar eerste stappen in het leven
te volgen. En zij, zij had tot zichzelf gezegd
Zelfs als ik trouw, zal ik in zijn nabijheid blijven
leven. Nooit zal ik hem verlaten, ik zal over
zijn ouderdom waken en hem met zooveel zorgen
aan de Vereen. Staten moet betalen, welke be-
slissing aan de //El Tiempo" een droevige ver-
zuchting over de moeilijkheid van zooveel geld te
moeten betalen zonder reden, ia de pen geeft.
De »Piusbond" zegt: ,/het scheidsgericht heeft
tot grondstellinglaat de naties maar rustig te
gronde richteu als het principe maar bewaard blijft.
Alsof het wel en wee van een land rnoge toever-
trouwd worden aan het vooroordeel van //vier onde
Kamergeleerden", die niet het minste besef hebben
hoevele jaren en hoeveel opoffering er voor Mexico
noodig zijn om zulk een groote som te kunnen
opbrengenwelke som daarenboven, zooals de
scheidsrechters zeer goed wet.en, de bisschoppen van
California zeker niet tot heil der Indianeu zullen
aanwenden."
En //El Imparcial" schrijft//de scheidsrechters
zijn ongetwijfeld zeer achtbare menschen, maar zij
blijven menschen; hun poging om onpartijdig te
zijn openbaart zich alleen in hun toestemming om
de som in zilver te betalen." Ja, het is moeilijk
een ieder het naar den zin te makenhet zou
wel aardig zijn te weten hoe het oordeel der
Mexicaausche pers zou geluid hebben wanneer het
judicium der scheidsrechters anders geluid had.
De Nieuwe Rotterdamsche Couraut bevat
een artikel, waarin met tal van bewijzen gestaafd
wordt, dat er in verschillende gemeenten veel te
weinig schoolruimte is voor al de leerlingen, die
ten gevolge van de leerplichtwet naar school ge-
dreveu worden. In Drenthe is het het ergst.
Van daar worden dingen gemeld, die schier on-
geloofelijk zijn. //In de meeste scholen" zoo
wordt gerapporteerd //is het aantal leerlingen
ver boven de wettelijke maxima. Te Nieuw-
Dordrecht hebben twee ouderwijzeressen in een
lokaal 112 leerlingen. Er is plaats voor 54.
Een groot gedeelte ligt op den grond. Niet lang
geleden zaten te Erica in een lokaal op de twee-
persoonsbanken 3 a 4 kinderen; terwijl nog een
gedeelte zaten op planken, over leege biervaatjes
gelegd. Als die plankenzitters schrijven moesten,
gingen ze plat op den buik op den vloer liggen."
De N. R. Ct. weet geen ander middel om die
misstanden weg te nemen dan het bouwen van
nieuwe scholen. En dan zijn er gemeeuteraden,
die onwillig zijn, andere, die niet kunnen. Dan
moet de regeering een extra bijdrage schenken,
maar.... de admiuistratieve weg is zoo lang.
Daaromtrent deelt het blad een staaltje mee
uit vele.
omringen, dat hij niet zal voelen, dat hij ouder
wordt.
En thans sckeurt men deze twee menschen van-
een, die zoo geheel in elkander opgingen.
Neen, neen, men zal ons niet scheideD,
fluisterde zij hem in het oor. Ge verlaat me
niet, ik blijf bij u, zooals gij bij mij blijft. Gij zult
mijn eenige gedachte zijn en de uwe zal mij steeds
volgen, is het niet zoo vader, aangebeden vader
Ja, ja, antwoordde hij. Ikzal alles vergeten,
het lijden, de vernederingen, om slechts met u,
met u alleen te leven. Beklaag me niet. Ik
kan niet ougelukkig zijn, als ik de herinnering
aan u met mij medeneem.
De man, die de gevangenen overneemt, is ge-
reed met de papieren. Hij heeft het vertrek
verlaten en staat thans op het plein voor zijn
rqtuig, nog eenige bevelen gevend aan de personen
die onder zijn bevel staan.
Elke banneling, de een na den ander, brengt
men bij hem. Hij kijkt zijn gevangene goed aan
betast hem nog eens voor de laatste maal, om te
onderzoeken of er geen wapeDen tnedegevoerd
wordenals de man hem gevaarlijk toeschijnt, of
als zoodanig aangewezen wordt, laat hij hem de
hoeien aandoen, en daarop moet de ongelukkige
in een der gevangenwagens stappen.
Op het midden van het plein staan de vrouwen
de grijsaards, de kinderenzich wanhopig de
handen wringend.
Toen al de mannen opgeborgen waren, keek
de chef van het convooi op zijn horloge. Hij
heeft nog een vol uur om het station tebereiken.
Hij stapte naar het kantoor van den directeur en
deed zich eerst thans den banneling Berard uit»
leveren. (Wordt vervolgd).