Mengelwerk.
I
Hoogwatergetij te Ter Neuzen.
kwam, werd behoorlijk geboeid en aldus verhiuderd
tegenstaud te bieden.
Eenige gendarmes trachtten tusschenbeide te
komen, maar de kolouel liet bet station barrica-
deeren en verzette zich tegen de gewapende macht.
Hij sneed alle telegraafdraden af en liet de
signalen afuemen en bclette daardoor den loop
van de treinen op de lijn.
Eindelijk werd er versterking gezonden aan
welke bet mocht gelukken den razenden kolonel
ta overwinnen. Eerstdaags zal hij voor een coin-
missie van krankziunigengeneesheeren moeten ver-
achijnen.
-In verband met de proeven van den Parijscheu
Dr. Garnault, die zich heeft laten inenten met
stof van een tuberculeus rund, on aan te toonen,
dat Koch's theorie, als zou het menschelijk lichaam
niet vatbaar zijn voor besmetting door runder-
tuberculose, heeft de //Figaro" den heer Nocard, lid
van de Academie de medecioe en bi.ogleeraar
aan de Vee-artsenijschool te Parijs, lateu iuter-
viewen.
Nocard is van meening, dat menschentuberculose
zelden of nooit op rundcren overslaat, maar hij
vindt het verkeerd, dat men daaruit tot het on-
gekeerde besluit, nl., dat de mensch niet besmet
kan worden door rundertuberculose. Prof. Nocard
acht echter de proefneming van Dr. Garnault
verkeerd. Prof. Koch heeft gesproken vau be
smetting door int.renging in de maag en niet
door inenting. Beide wijzen van overbrenging
der aineUtof leveren dezelfde gevaren op. De
inbrenging in de inaag, langs direclen weg, is
moeilijker en geschiedt langzamer dan langs iederen
andereu weg. Door inenting krijgt men sneller
resultaat.
Prof. Nocard verwacht Biets van de proef-
nemingen van Dr. Garnault en heeft ze hem
zelfs ontraden.
Op het meer van Geneve zijn proeven ge-
nomen met een nieuw reddingstoestel voor schepen,
uitgevonden door een bewoner van Geneve, Probs,
genaamd. Het is een costuum van caoutchouct
dat van voren open is, zoodat men het in eeu
oogwenk kan aantrekken. Het is volkomen on-
doordriugbaar voor water. In het costuum be-
vinden zich zakken, die dienen tot berging van
een lamp, mondvoorraad, een alarmtrompet en
eeu wapen tot verdediging tegen roofvisschen.
Met dit costuum blijft het lichaam halverwege
boveu water. By de proeven bleef Probst er
zelf 5 uren mee in het water. E-m groote
menigte juichte hem toe. Hi] is nu voornemen*
te Havre 14 dagen in het water te gaan door-
brengen.
Vd<5r eenige dagen kwam een jonge Ameri-
kaansche dame bij eeu juwelier in de Potsdammer-
strasse te Berlijn om aan eeu diam&nten collier
iets te laten herstellen. Terwijl de juwelier het
kostbare sieraad brkeek ontdekte hij dat de steenen
valich wareu en deelde hij de dame mede dat de
collier bestond uit diamantimitatie. De bezitster
ging naar verschillende juweliers, die haar alien
verzekerden, dat de namaak zoo fraai was dat de
steenen in kleur en snijding bijna niet van echte
te onderscheiden waren maar dat de collier
valsch was. De jonge vrouw, deed collier ter
waarde van 40,000 gulden als huwelijksgeschenk
van haar man ijad gckregen, liet de zaak ouder-
oeken, waarbij bleek, dat terwijl het jonggehuwde
daar eenige dagen te Philadelphia van huis was
geweest, een bloedverwant de collierhad gestolen
en handig vervangen door de namaakdiamanten.
De echtgenoot is reeds met eena detectieve naar
de Ver. Staten vtrtrokken.
De moedige sheriff.
De sheriff van Siskiwah County in Arizona
had een geheim. Hij sprak er nimmer over,
niet met zijn beste vrienden, maar geen oogen-
blik kon hij het uit zijn gedachten zetten.
Hij was een bloodaard. Een pistoolschot be-
zorgde hem hartkloppingenbij vechtpartijen
en bloedvergieten werd hij onpasselijkzijn
pols sloeg dan 35 slagen en telkens wanneer
het zjjn plicht was iemand van overheidswege
te arresteeren, voelde hij zijn knieen knikken.
Steeds was hij in duizend angsten, zenuwachtig,
op zijn qui-vive, steeds in afwachting van een
mogelijk gevaar. En niettegenstaande dit alles
was Radcliff Conrad in den geheelen omtrek be-
kend als de koelbloedigste, moedigste man. Door
een voortdurenden, onafgebroken strijd welken
hij met zijn geheele moreele kracht tegen
deze natuurlijke zwakheid voerde, had hij zich
deze reputatie verworven. Zijn vrees voor ge
vaar, hoe groot ze ook was, had hij onderge-
schikt gemaakt aan zijn vrees, dat iemand iets
zou merken van zijn vrees. Met doodsangstin
het hart zocht hij het gevaar op precies als een
waaghals, die er naar haakt. Rustig, vasthoudend,
overlegd zocht hij steeds de meest gewaagde
avonturen en gebeurtenissen, slechts door den
wensch gedreven, den indruk te maken van
geen vrees te kennen. Mannen, wien het woord
vrees onbekend was, stonden verstomd over
den durf van den sheriff en beschouwden hem
als hun meerdere. Zonder eenig uitwendig
teeken van opwinding spoorde hij de grootste
boeven in hun schuilhoeken op, bestreed ze
zelfs wanneer zjj talrijker wareu, en voerde
steeds zulk een driesten strijd tegen alle ge-
spuis, dat zijn naam wijd en zijd bekend werd.
Radcliff Conrad bewaarde zijn geheim zorg-
vuldig. Zijn voorkomen was hem daarbij bij-
zonder behulpzaam. Hij was sterk, van vluggen
lichaamsbouw, hij had lang blond haar en
staalblauwe oogen. Zijn inwendigen strijd hield
hem steeds bezig, zoodat hij een zeer terug-
getrokken indruk maakte en elk zijner daden
het resultaat deed schijnen van kalrn overleg.
Op zekeren dag wilde het wreede noodlot,
dat de sheriff gedwongen werd, zijn zoozeer
gefolterde zenuwen met dubbel geweld te be-
proeven. De stad Lava Canyon lag aan de
grens van een echt oerwoud. Twee mijl van
de stad vormde zich in het bosch een kloof
met steile zijwanden slechts voor ratelslangen
die tusschen de rotsblokken nestelden toe-
gankelijk. In het begin van de kloof, waar
het struikgewas het dichtst was, stond het wit
gepleisterde huisje van den postbeambte Emmet
Reed, die bovendien in ijzerwaren, wapens en
dergelijke liandel dreef.
Op dit idyllisch plekje kwam dien dag in den
laten namiddag Arizona Dan, de beruchtste
schurk uit het district, nadat hij pas voor
eenige honderden dollars aan spiegels en glazen
in een aantal kroegen in de stad bad stukgeslagen
en een stuk of wat burgers met zijn revolver
had laten kennis maken, hetgeen dezen zeer
slecht was bekomen. Dan was wel, wat men
noemt, aangesckoten, doch niet zoozeer beneveld,
of hij had een heilloozen angst voor Rad Conrad
behouden. Hij besloot dus zich ergens buiten
de stad te verbergen en wanneer het duister
was geworden de vlucht te nemen.
Zoodra de sheriff van het gebeurde bericht
ontving, was hij zich dadelijk van zijn plicht
bewust en maakte zich gereed Dan gevangen
te gaan nemen. Een moedig man zou in dit
geval, zijn leven hooger achten dan dat van
een desperado als Arizona Dan, een sterken
troep bijeen hebben gebracht om door overmacht
de aanhouding zonder bloedvergieten te bewerk-
stelligen. Doch Radcliff Conrad dacht daar
niet aan.
Wat voor wapens nam hij mee vroeg
hij aan eenige mannen, die Arizona Dan haddeu
zien vluchten.
Geen, zeide de herbergier, die ook van
den dolleman te lijden had gehad, hij Het zijn
beide revolvers achter.
De sheriff gespte zijn revolver af en schoof
haar over de toonbank.
Bewaart u dit als't u blieft, ik zal ver-
trekken en Dan halen.
Daarop wandelde hij langzaam de straat door,
recht op het bosch toe en alle mannen keken
hem vol bewondering na. Die heeft nog
nooit geweten wat vrees is, zeide de postilion.
De stadsschrijver beweerdeHij kwam
zoo ter wereld. Iemand die geen moed in zijn
lijf heeft, moet ook heusch zoo'n betrekking
niet bekleedenhij nam geen revolver mede,
omdat Dan de zijne had achtergelaten. Bij een
kerel als Dan is dat toch een beetje roekeloos.
Dan is minstens 25 pond zwaarder dan hij
In het dal gingen de dingen hun gewonen
gang. Het kleine bergstroompje, dat van de
rotsen neerdartelde, parelde en schuimde in
diepe schaduwen en als een zonnestraal over
het water verdwaalde, was er een weerkaatsing
als van geslepen diamanten. De vogels zongen
in de twijgen, alsof een onmenschelijk wezen
als die Arizona Dan niet onder de boomen
aan het dwalen was om zijn ellendig figuur te
verbergen.
De kinderen van den postbeambte Reed waren
naar schoolgeluiden, die wel eens ontstaan
door ongevraagde toehoorders, waren er niet,
het eenige geluid wa# de verheveii stem der
natuur. Geen criticus zou iets te misprijzen
hebben gevonden ware het niet, dat de accoorden
van zijn fijnbesnaarde ziel geschokt waren door
den aanblik van mejuffrouw Boadicca Reed, die
onverschillig op een schommel van wilde ranken
gezeten, er volstrekt niet uitzag als eene
sylphide.
Zooals zij daar langzaam schommelde, zou
men Daisy zoo noemde men haar het liefst
niet hebben aangezien, dat zij ook een geheim
had. En haar geheim bestond hierin, dat zij,
zoolang zij zich herinnerde, nooit, bepaald nooit,
het geringste spoor van vrees of angst voor
wien of welk wezen ook had gekend. Met het
vooroordeel van iemand, die een ongewoon ver-
schijnsel niet begrijpen kan, verachtte en ver-
oordeelde zij al die kleine, vrouwelijke zwak-
heden en bangigheidjes van haar geslacht.
Slangen, honden, spinnen, donderslag, bliksem,
mannen, waren alle zaken, die miss Reed met
minachtende spotzucht beschouwde. Zij had nog
nooit voor een der heeren der schepping gebloosd.
In een niijnstad bij de grens wonend en met
een allerinnemendst gezichtje begiftigd, waren
haar reeds jaren lang huwelijksaanzoeken gedaan
doch met een kwinkslag had zij al haar aan-
bidders weeromgestuurd. De meesten lachtte
zij in hun gezicht uit, een indringerige had
zij eigenhandig het raam uitgeworpen en de een
voor, de andere na kregen te hooren, dat zij
haar verveelden. Dat alles vond zij heel gewoon
geen van al haar aanbidders had haar zelfs
een gevoel van afschuw of angst gegeven. Zij
wist niet wat vrees was. Roovers beschouwde
zij als dingen, waarvan het niet eenmaal de
moeite waard was, notitie te nemen scbildpad-
den, muizen en meer van dat goed was alle-
daagsch, ongevaarlijk ongedierte, te onbedui-
dend, dat men er bang voor belioefde te zijn.
Terwijl de onversaagde Daisy schommelde,
wendden haar oogen zich naar het kreupel-
hout toen zij plotseling twee met bloed be-
loopen oogen nit de bladeren naar zich zag
staren. Met een ruk zat zij in haar schommel
rechtop, doch toen zij bemerkte, dat het de
oogen van een man waren, streek zij onver
schillig met de hand door het haar en stak de
haarspelden recht.
Kom er maar uit! zeide zij.
Met een rood gelaat en zware oogled'en
sjorde Arizona Dan zijn revolverlooze gordel
recht en wrong zijn zware gestalte door de
buigzame takken van het voetpad.
Sstfluisterde hij, met een dommen lach,
die geruststellend moest schijnen, ik zal u niets
doen, juffrouw
Mij wat doen lachte miss Daisy Reed
verachtelijk, ik geloof ook van niet. Watvoer
je hier toch uit
Ik verberg mij, tot het donker is. Ziet
u, ik heb een jbeetje pret gemaakt, ik smeet
een paar glazen kapot, ik heb misschien ook
iemand gewond, alles van de whisky. Ik wil
een paard verwedden, dat een hupsch, lief
meisje als u, een man niet zal verraden.
Zijn poging om haar een compliment te
maken, had geen succes. Zij nam hem met
scherpe, ontevreden oogen op.
Waarom zwerf je in de biiurt van dit
huis rond, ben je bang?
Bang ben ik nu juist niet, zeide Arizona
Dan, terwijl hij een weinig onrustig stond te
draaien, behalve, als zij mij halen. Ik kan
toch niet tegen de heele stad bakkeleien.
Wordt je door iemand achtervolgd
Indien nog niet, dan toch zeker spoedig.
Rad Conrad is in de stad en
Arizona Dan viel zichzelf in de rede met
een vloek en zag het voetpad langs.
Daar komt hij reeds! mompelde hij.
Daisy richtte zich op en keek over de af-
hangende struiken. De sheriff, ongewapend,
in een licht zomerpak, dat zijn krachtige en
lenige gestalte voordeelig deed uitkomen, kwam
het pad op en de gouden stralen der zon speel-
den om zijn blondlokkig hoofd. Daisy zag hem
en was verliefd. ga
Toen de sheriff nog ongeveer tien schreden
van den man verwijderd was, nam hij zijn hoed
af en wischte zich het voorlioofd af met een
zijden zakdoek.
Dan, zeide hij rustig, ik moet je hebben.
Arizona Dan trok een negen duim lang
Bo wienies uit zijn linkerlaarzenschacht.
Kom op en pak me, grinnikte hij en
maakte een zekere beweging met zijn rechter-
hand.
De oude, welbekende, doodelijke angst maakte
zich weer van den sheriff meester, toen hij het
blanke lemmet zag, dat de desperado vasthield,
terwijl hij hem ongewapend zou gevangen-
nemen. Zijn trots en zijn wonderbaarlijke
moreele kracht, welke hem in de wanhopigste
oogenblikken de moedigste dingen deden ver-
richten, dreef hem een pas voorwaarts. Arizona
Dan lachte nog, half nuchter, doch om te doen
sidderen. Het was overal zoo stil, dat den
sheriff het ruischen van de kreek als hoongelach
in de ooren klonk.
Een oogenblik was Radcliff Conrad besluiteloos.
Een paniekachtig gevoel kwam over hem en
het been, waarmee hij een schrede voorwaarts
wilde doen, was centenaren zwaar. Het ritselen
van een tak aan zijn rechterzijde boven het pad
deed hem snel omhoog zien en hij blikte tien
seconden lang in twee donkere oogen, die een
eigenaardige, versterkende essence in zijn aderen
schenen te stralen. Het scheen hem, alsol een
gewicht van hem werd afgenomen en hij kon
hooren, hoe het in een onpeilbare diepte viel.
Hij keek Arizona Dan aan en lachte stil en
vergenoegd als een kind, dat een lang beheerd
stuk speelgoed krijgt.
Wil je nu vroeg de sheriff op een toon
ongeveer als waarop een bruidegom tot zijn
bruid spreekt.
*Ik snijd je het hart uit, Rad Conrad,
zeide Arizona Dan, indien je nog twee stappen
nader komt.
De takken van Daisy's schommel ritselden
een weinig en de sheriff lachte weer zonder op
te zien. Arizona Dan liield zjjn mes voor zich
als een rapier, de spits naar buiten, de duimen
aan het heft. De sheriff schoof eenige centimeters
voornit als een kat en scheen zijn gewicht over
beide voeten gelijkmatig te verdeelen. Arizona
Dan stond naar het scheen rustig, het mes voor
de;i stoot gereed. Was Rad Conrad werkelijk
zoo overmoedig hem zonder wapens aan te
grijpen
De sheriff had van vreugde wel kunnenjubelen. I Zaterdag
Als een bliksemstraal waren dapperheid en j Zondag
koene moed over hem gekomen, hij voelde, dat I Maandag
hij nooit meer angst zou hebben. Er was iets I Dinsdag
in zijn bloed overgegaan, dat uit den bloodaard, I Woeasdag
die hij tot nu toe geweest was, een man maakte. I Doaderdag
Hjj voelde, dat twee donkere oogen van boven J Vrjjdag
op hem gericht waren, zijn eigen oogen richtten
zich doordringend op Arizona Dan.
Het stille wachten moest Arizona Dan zenuw
achtig hebben gemaakt, anders zou hij zeker
het hoofd niet snel omgedraaid hebben, toen
Daisy's voet tegen een steentje stootte, waardoor
dit langs het pad naar beneden sprong. Doch
hij deed het en in hetzelfde oogenblik pakte
de sheriff' zijn rechterhand bij den pols beet,
terwijl hij hem met den anderen arm om het
lichaam greep. Arizona Dan, verwonderde zich
dat zijn arm die het mes vasthield, langzaam
omgedraaid werd, hoezeer hij zich daar ook
tegen verzette hij draaide zich zooveel mogelijk
om, tot zijn ledematen begonnen te kraken.
De hand van den sheriff was als een stalen
nijptang en daar Arizona Dan de pijn niet
langer kon verdragen, liet hij het mes vallen.
Toen de sheriff het op de rotsen hoorde klette-
ren. liet hij den pols plotseling los en legde
zijn linker onderarm plotseling over Dan's keel.
Zij stonden zoo dicht tegen elkaar, dat zij elkaar
niet konden slaan en zij bewogen zich ook
slechts weinig. De arm op Dan's keel drukte
het hoofd achteruit en de andere ijzeren nijptang
om zijn lichaam hield hem stevig vast. Aan
den eenen kant was het een stille, wilde, scherpe
inspanning om de tegenpartij het evenwicht te
doen verliezen, aan den anderen kant om het
zwaartepunt te herwinnen. De eerste won en
de gladiatoren stortten ter aard. Een klein
stukje rots, waarop Dan met zijn hoofd viel,
maakte een hulpeloos hoopje van hem. De
sheriff knielde op den overwonnen schurk neer,
nam touwen uit zijn zak en bond hem stevig
handen en voeten. Toen sprong hij overeind
en wendde zijn verhit gelaat, door de blonde
lokken omlijst, naar de meesteres van zijn vol-
gend leven, juist als een zonnebloem zich naar
de zon draait.
Daisy gleed door de struiken omlaag als een
jonge panter.
Gij zijt een held, zeide hij, zooals er
nog geen bestond. Ik heb toegezien. Ik
Zij viel zichzelf plotseling in de rede. De
sheriff keek haar juist in de oogen. Voor het
eerst voelde zij een vreemden gloed op haar
wangen, zoodat zij meende de koorts te hebben.
Haar oogen sloeg zij voor de eerste maal voor
die van een ander neer.
Het wordt spoedig donker, ving de sheriff
aan en zijn stem klonk heel ver als de wind
in de dennen. Wanneer ge het goed vindt,
ik met a naar huis terug. Voor dezen
knaap zal ik een paard brengen, zoodra hij
bijgekomen is. Niet waar u is missReed.
Ik ken uw vader.
De avondwind ruischte frisch door de boomen,
een eekhoorntje wipte op een hickoryboom en
uit het woud klonk de eerste uilenroep. Het
geplas van de beek was niet zoo plaagziek
meer, het zong van een zegelied.
Toen zij te zamen het voetpad afgingen,
stoote Daisy een gil uit0, wat een* af-
schuwelijke hagedis riep zij.
De sterke arm van den sheriff beschermde
haar. Het wonder was volkomen. Hun beider
zielen waren verwisseld.
ZEETIJDINGE IV.
Van 13 tot en met 14 Aug.
s
DAGEN.
16 Augustus
17
18
19
20 n
22
Voorm.
Nam.
12.18
0.40
12.59
1.17
1.86
1.53
2.10
2.25
2.42
2.59
3.15
3.33
3.50
B
VLAG.
NAAM.
MJ. Van en naar Lading.
13
13
14
14
Eng. 8.s.
idem
Dnits. 8.8.
Eng. 8.8
Duit9. s.s.
Bug. 8.8.
idem
idem
idem
Deens. s.s.
idem
Eng. s.s.
idem j Derwent
Noor. bark (Cottica
Eng. 8.8.
Duits. s.s
Eng. s.s.
Voor Ver Veoien t
Hailing 2199 Londen
Abbotsford 2979 Leiih
Van Ver Searen t
Hebdomos 8562 [Burntisland
Ann Webster 2241 Londen
Voor Sum van (dent
Marie Garlz 12847 Riga
Vw»r (>eut i
Faraday i 2525 [New-Castle
Sea Gull 2762 Londen
Helena 3517 Libau
Truro 3366 Hull
Herald Klitgaard 5090 St. Felersb.
Dagny 3084 iDomsjo
Van Gentt
Sea Hound 3035 Londen
2349 Goole
901 Porsgrund
2514 Manchester
3476 Antwerp^n
3492 Liverpool
Whimbrel
Nestor
Egret
stukg.
idem
ledig
stukg.
hout
stukg.
stukg.
hout
stukg.
hout
idem
stukg.
idem
ballast
stukg.
ledig
stukg.
14 Eng. 8.8.
14 Eng. s.s.
tan
Commercial
Voor Seiznetet
Commercial 321 Louden creosoot
Melznete
321 Londen ledig
Van 13 tot en met 14 Aug. werdeu langs de
Oostsluizen alhier 35 binnenvaartuigen op- en 20
afgeschutdoor de Westsl. 7 op- en 2 afgeschut.
21 H
