A 1 g e a 9 e a
lieuws* en Adrartentieblad
voor
Zeeuwsch-Vlaacderen.
i
(7
Qemsents-Bouwrnoester,
Aankondiging.
No. 4260.
Dinsdag 5 Augustus 1902.
42® Jaargang.
FEUILLETON.
0NSCHULDIG VER00RDEELD.
Binneniand.
ABONNEMENT:
Inzending van advertentien v6or 3 uren op den dag der uitgave.
25 Augustus a. s.
z U I 0- A F R 1 K A.
DUITSCHLAND.
FRANKRIJK.
TER SEIIEE9S0HE COURASfT.
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,— Franco per post: Voor
Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,82*.
Men abonneert zich bjj alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
iDTllTIST 1E»:
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer f 0,JA
Bij directs opgaaf van driemaal piaatsing darzelfde advertent-.: wordt de prjjf
siechts tveemul berekend.
Grootere letters wordeH naar plaatsrnimte berekend.
»it blad verMklJal HbkhiIhii-. Woennd»ir- en VrlJdaKavond, mltyezonderd oy Feeatdaaen, bl| de Plrma P. S. Til liTDK t« *et ffeu«n.
Burgemeester en Wethouders van
TER NEUZEN, roepen opsollici-
tanten naar de betrekking van
op eene jaarwedde van f 1000,
Sollieitatiestukken, met gezegeld verzoekschrift,
franco in te zenden aan den Burgemeester voor
Voor persooulijke kennistnaking zal gelegenheid
bestaan op den 20en en 21en Augustus a. s.
Ter Neuzen, 31 Juli 1902.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. A. P. GE1LL, Burgemeester.
J. L. OOSTERHOFF, Secretaris.
Burgemeester en Wethouders der gemeente
WESTDORPE;
brengen ter algemeene kennis dat overeenkomstig
1 van art. 28 juncto art. 14 van het Reglement
op de wegen en voetpaden in Zeeland, Provinciaal
blad no. 2 van 1887, van 8 Augustus tot
en met 9 September 1902 dagelijks op
de werkuren ten gemeentehuize voor ieder kosteloos
ter inzage ligt een door Burgemeester en Wet
houders opgemaakt ontwerp van wijziging van
den ligger der wegeu en voetpaden in de voor-
noemde gemeente, met de kaart, alsmede dat
gednrende dien termijn schriftelijk bezwaren kunuen
worden ingebracht bij den Raad.
Westdorpe, 2 Aug. 1902.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
C. VAN WAES.
De Secretaris,
M. KIEBOOM.
Lucas Meijer gaat't wat best in Engeland. Zoo
meldt eer verslaggever ,/Generaal Lucas Meijer
is uitstekend van gezondheid. Hij draagt bet
ongeluk als een echt wijsgeer. Hij stelt de ont-
vangst, die hij in Engeland heeft gevonden, op
hoogen prijs."
Op een vraag of hij naar Southampton zou
gaan om president Steijn te begroeten, kon Meijer
niet antwoorden hij had allerlei afspraken, zei
hij en zou binnenkort naar Dresden gaan om daar
wal uit te rusten. Maar als hij 't kon schikken
Na het venrek van den dokter gaf de corn-
missaris het volgende telegram op aan zijn
secretaris.
De commissaris van de wijk Europa aan het
bureau der sectie
„Moord op prins Lavisine, een Russische onder-
daan, in zijn woning, park „Monceau." Zeudt
zoo spoedig mogelijk eenige rechercheurs."
Dit telegram werd ter hand gesteld aan een
agent, met bevel zoo hard mogelijk te loopen.
Vervolgens maakte de commissaris het volgende
korte proces-verbaal op
vNadat ik mij op het gerucht, dat er een
ongeluk had plaats gegrepen, dadelijk daarheen
begeven had, bleek mij, dat er een misdaad ge-
pleegd was. Een bom, gevuld met dynamiet, is
uit het park Mouceau in het werkvertrek van den
Russischen prins Lavisine geslingerd. De uit-
werking was verschrikkelijk. De prins viel neer,
als getroffen door den bliksem. oor t oogen-
blik is 't nog onmogelijk in verdere bijzonder-
heden te treden. Ik blijf op de plaats van het
onheil en zet het ouderzoek voort."
De commissaris teekende en deze brief werd
oogenblikkelijk aan een tweeden agent ter hand
gesteld, om hem zonder oponthoud te brengen
naar de woning van den officier van justitie.
Toen deze maatregelen getroffen waren, haastte
de commissaris zich, het ouderzoek voort te zetten.
zou hij zeker gaan. ,/Ik ben de heer Steyn
nog genegen," zei Meijer.
De plaunen betreffende spoorwegaanleg, die bij
de fiuancieele commissie van het spoerwegtoezicht
in de twee republieken in overweging, zijn be-
treffen de volgende lijnen
In Transvaal van Springs ever het hoogeveld
naar den Delageaspoorweg in de buurt van Macha-
dodorpvan Krugersdorp naar Rustenburg van
Pretoria naar Rustenburg; van Belfast naar Lijden-
burg.
In den Vrijstaatverlenging van den spoorweg
van Harrismith over Reitz of de Wilgerivier naar
Vereenigingvan Thabanchtj door Modderpoort
naar Picksburg van Fauresmith naar Kofffefontein,
als verlenging van een lijn SpringfonteinFaure
smith.
Een Engelsche maatschappij moet aan de
Portugeesche regeeriag voorgesteld hebben, op
eigen kosten te Louren<?o-Marquez een dok te
bouwen, dat de grootste schepen zal knnnen
bevatten. De regeering zou dan een aandeel
krijgen in de winst, en over vijftig jaren zou het
dok Portngeesch eigendom worden.
Men verwacht, dat het voorstel zal worden
aangenomen.
In 't Lagerhuis deelde Brodrick Donderdag mee,
dat de censuur in Zuid-Afrika na is opgeheven,
met uitzondering van een gewijzigde censuur op
perstelegrammen uit en naar Zuid-Afrika en op
uitgaven in Zuid-Afrika. Of kranten uit Engeland
vrijelijk toegelaten worden, kon Brodrick niet
zeggen.
Alzoede politiek van »er zij geen licht",
noch hier noch ginds, schijnt het Britsche bewind
toch de beste in 't gebruik te zijn geblekeu.
Sommigen hebben die noodig.
Uit Johannesburg wordt eindelijk nog gemeld,
dat lord Milner daar een vergadering bijgewoond
heeft van leden der Engelsche kerk, bijeengeroepen
ter ontvangst van een deputatie uit de kerk in
het moederland. Deze deputatie kwam een plan
uiteenzetten betreffeude de federatie van de Engel
sche staatskerk met die in de kolonien en in het
buitenland.
Lord Milner juichte dit denkbeeld toe.
Men moest vooral niet te weinig waarde hechten
aan organisatie, en de Engelsche natie deed dat.
Nu de macht van het Engelsche volk hooger
scheen te staan dan ooit te voren, bestond het
gevaar voor insterting, tenzij het rijk in de
toekomst een betere organisatie kreeg dan in het
verledeu.
Hij moest dienen als grondslag voor het rechts-
geding en een leiddraad vormen voor den rechter
van instructie, die den volgenden ochtend de
zaak in handen zou nemen.
Zijn eerste werk was thans een ouderzoek in
te stellen in het kleine tuintje, onder de vensters
van het vertrek.
Niettegenstaande de nauwkeurigste nasporing,
met behulp van stallantaarns, vond hij nergens
eenig spoor van voetstappen. Daarna opende hij
een kleine deur, die uitkwam in het park en hij
onderzocht den grond aan de andere zijde van
het hek, waar zich de opeubare wandelweg be-
vond.
Een grasrand, enkele meters breed, scheidde
den weg van het hek. In den vochtigen grond,
tusschen het niet zeer overvloedige gras, kon men
zeer duidelijk voetstappen ouderscheiden. Men ken
ze volgen tot deh lagen steenea uitbouw, die het
hek droeg, en waarop de onbekende zeker geklom-
men moest zijn in het oogenblik toen hij de bom
wierp, want op de steenen zag men nog den afdruk
van de bemodderde schoenen.
Na bevel gegeven te hebben deze afdrukken
zorgvuldig te bedekken met stroo en plankjes,
opdat men ze den volgenden ochtend ongeschondee
zou kunnen terugvinden, ging de commissaris de
woning weder binnen.
Thans moest hij het onderzoek voortzetten in
een andere richting, uanaelijk met een voorloopig
verhoor. Zonder een eed af te nemen wilde hij
alle personen hooren, die eenige inlichting konden
geveu.
In de eerste plaats deed hij de parkwachters
outbiedeu ten einde er achter te koinen, of zij
ENGELAND.
1U Loiidensche correspondent van de „Matin"
zegt, dat het publiek nog weinig belangstelling
toant in de aanstaande kroningsplechtigheid. Op
den weg dien de stoet zal volgen tusschen het
Buckingham-paleis en de ahdij van Westminster
ongeveer een kilometer lang staan een twintigtal
tribunes, maar de plaatsen, die tegen 26 Juni
opgeld gedaan hadden, vinden thans bijna geen
liefhebbers, heewel de prijzen aanzienlijk lager
zijn. Daar zijn verscheiden redenen voor, zegt
de correspondent. De Koning en de Koningin
zullen ia een gesloteu koets rijdan, zooelat er van
de Majesteiten in staatsiekleediug niet veel te zien
zal zijn. Voorts zullen een aautal vreemde vorsten
en buitenlandsche vertegeawoordigers ontbreken.
In hoofdzaak blijft dus het militaire vertoon over,
maar dat ziet men wel meer.
Het program voor den optocht is verschenen.
De Koning rijdt in de staatsiekoets van het
Buckingham-paleis naar de abdij van Westminster.
(Mogelijk zal hij uit het rijtuig in den draagstoel,
waarvan dezer dagen een bericht sprak, naar zijn
plaats in de kerk worden gebracht en weer terug.)
Om elf uur rijden de Koning en de Koningin af.
Aan den optocht en het afzetten van de straten
doen 1327 officieren en 23,139 minderen mee.
Kanonschoten zullen worden gelost in Hyde Park
en op den Tower.
Lord Roberts heeft bij schietwedstrijden te
Bisley een redevoering gehouden, waarin hij be-
toogde, dat de ervaring, opgedaan in den oorlog
in Zuid-Afrika, voorschreef, verandering te brengen
in de schietoefeuingen van het leger. Wij hebben
geleerd, dat salvo-schieten niet wel mogelijk is,
als de troepen in verspreide orde opgesteld zijn
of aan hevig vuur bloot staan, zei hij; maar op
korteu afstand wordt vooral suel-vuren, vlug en
handig, vereischt. Dat zal, zoover wij zien, in
de toekomst de veldslagen beslissen.
De oefening op lange schietbanen op eea indi-
vidueel doel heeft dus siechts betrekkelijk nut.
En in de kazernes moeten de soldaten leeren
gemakkelijk met hun geweer om te gaan; schijf-
schieten alleen baat weinig.
Ia 't algemeen zei lord Roberts te vreezen, dat
het geweer meer verbeterd is dan 't schieten.
Te Londen wordt beweerd, dat Keizer Wilhelm
zou wenschen, dat lord Kitchener, alvorens naar
Indie te vertrekken, hem een bezoek bracht. De
Keizer moet Kitchener te kennen gegeven hebben,
ook verdachte personen hadden opgemerkt in de
lanen en in den omtrek van het hotel Lavisine.
De eerste parkwachter bevestigde, dat tegen
zeven uur dien avond in het oogenblik, toen men
volgens het voorschrift, het hek zou sluiten,een lang
man die den kraag van zijn overjas opgeslagen
droeg, het park snel was binnengetreden aan de
zijde van de Ruysdaelstraat. Hij was een zijpad
ingeslageo, in de richting van het hotel Lavisine.
Een andere wachter verklaarde, dat hij het
hek, uitkomende in de straat Rembrandt, juist
gesloten had, toen een wandelaar die zeer snel
liep, nog getracht had om het park op dat punt
te verlaten.
Hebt ge het hek toen voor hem geopend
vroeg de commissaris van politic.
Neen, mijnheer, hij heeft 't mij niet ge-
vraagd. Hij liep dadelijk door en moet het park
bij de Van Dijkstraat verlaten hebben.
Was die wandelaar een lang man?
Ja, mijnheer, hij was ten minste boven het
middelmatige.
In dit oogenblik kwamen drie politie-beambten
binnen, die zich ter beschikking stelden van den
commissaris. Deze herkende dadelijk in een hnnner
een hoofdinspecteur der recherche, en hij vroeg
hem
Ge weet zeker wel, wat er aan de hand is,
Corbin Hebt ge mij uiets bijzonders mee te
deelen
Welzeker, mijnheer. In de straat Courcelles,
en in de Muritlostraat, voor de ingangen van het
hotel, bevinden zich een aantal personen, die be-
weren in den omtrek een man te hebben zien
rondzwerven, welke hen verdacht toescheen.
dat het Duitsche leger zich gelukkig zou achten,
de gelegenheid te hebben om een soldaat, die zich
zoo onderscheiden heeft, te verwelkomen.
Nu nog een dergelijke uitnoodigiug aau Botha,
De Wet of De la Rey, en de Duitsche Keizer
heeft weer zijn, zoo vrijwillig opgenomen „Schul-
digkeit" gedaan. Blijft die uitnoodiging achter-
wege, dan blijkt uit de Kitchener-invitatie een
Engelsch-gezindheid, die den Duitschen Vorst
waarlijk niet in dc achting van zijn volk, en dat
van de heele wereld, zal doen stijgen.
Luitenant Hildebrand, die zijn kameraad,
luitenant Blaskowitz, indertijd om een beleediging,
in dronkenschap gedaan, doodschoot, werd deswege
veroordeeld tot een onbeteekenende vestingstraf
van twee jaren. Na zijn eerst zeven maanden
van zijn straftijd verloopen en reeds krijgt de
schuldige gratie.
Zoo wordt, zegt de „Frankf. Ztg.", het twee-
gevecht in het leger bestreden.
Het resnltaat der inlichtingen, verschaft in den
onder voorzitterschap van President Lou bet ge
houden Ministerraad, is, dat van de 6000 in-
richtingen van onderwijs, die niet aan de door de
wet gestelde ei^chen voldeden, siechts 400 over-
blijven, wier besturen verklaarden, dat zij het
sluitingsdecreet wilden afwachten, eer zich te
onderwerpen.
De besluiten zijn geteekend.
De heer H. de Wilde, lid der Staten van
Zuid-Holland voor Middelharnis, heeft een vlug-
sehrift uitgegeven getiteld „Dr. A. Kuyper, in
zijn beteekenis voor de politieke ontwikkeling van
het Nederlandsche volk."
Aanleiding tot het schrijven van deze schets
vond de heer De Wilde, blijkens de voorrede, in
de vraag herhaaldelijk tot hem gericht„of er
een biographie bestond van den tegenwoordigen
Minister van Binnenlandsche Zaken, waarin niet
siechts eenige voor zijn persoonlijk leven en voor
zijn familiekring beteekenende feiten en voorvallen
voorkomen, maar formeel zijn beteekenis voor het
Nederlandsche volk, voor de wetenschap, voor
Kerk en Staat, wordt aangegeven." Volgena zijn
oordeel, voldoet bieraan zelfs niet de bekende
levensschets, door Jhr. Mr. W. H. de Savornin
Lohman in „Mannen van Beteekenis" van Dr.
Kuyper gegeven.
Deze leemte heeft de heer De Wilde nu willen
aanvulleu door het schrijven van dit werkje, waar
hij de geestverwant met de grootste be-
wondering uiteenzet hoe Dr. Kuyper zijn grooten
invloed heeft verworven en getoond heeft niet
enkel een volksleider maar ook een staatsman
te zijn.
Het bestuur der vereeniging van eigenaren
van huizen met vergunning, te Amsterdam, heeft
aan den Minister van Binnenl. Zaken, een request
gezonden, waarin wordt uiteengezet de noodzakelijk-
heid, dat de vergunning aan het perceel verbonden
blijft en niet enkel persoonlijk en verplaatsbaar
wordt, zooals door eenige voorstanders daarvan
wordt voorgesteld.
Goed. Laat die menschen binnenkomen.
De inspecteur gehoorzaamde en eenige oogen-
blikken later bracht hij voor zijn chef de verkaopster
van koek en kinderspeelgoed, die zich daar steeds
in de buurt ophield.
Enkele oogenblikken voor de ontploffiog had zij
een man langs zich heen zien gaan, die liep alsof
hij vluchtte en wiens signalement overeenkwam
met de inlichtingen van de twe6 parkwachters.
Op deze vrouw volgde de conducteur van een
omnibus. Hij stond voor het kantoor zijner maat
schappij, in de straat Courcelles 98 gelegen, toen
een man die zeer opgewonden scheen, en in zich-
zelf met luide stem sprak langs hem heen liep,
zonder op hem te letten.
Die man was zeer groot van stuk, niet waar
vroeg de commissaris.
Nu, ik zou eerder zeggen, middelmatig.
(Wordt vervolgd).
