A 1 g e m a s n
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch-Ylaaaderea.
No. 4254.
Dinsdag 22 Juli 1902.
E M EI HT_E_B A 3.
42e Jaargan$.
NAT10NALE M1L1TIE.
HINDER WET.
Openbare Vergadering
FETJILLET0N.
ONSCHULDIG VEROORDEELD.
Binnenland.
Inzending van advertentien v6or 3 uren op den dag der uitgave.
Kamer van Koophandel en Fabrieken
te Ter Neuzen.
ZUID-AFRIKA.
ENGELAND.
ONRUST IN VOOR-INDIE.
VENEZUELA.
TER VEI7iE\S('HK (THRAVT.
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen Ter Neuzen f 1,—Franco per post: Voor
Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,32$.
Men abonneert zich bjj alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
ADVEBTEJiViEX;
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken rage, meet f 0,) ft,
Bij direct® opgaaf van driemaal plaatsing derxelfde advsrtey..* wojrdt d« prjjs
slechts tveemaal berekend.
Grootere letters worden naar plaatsrnimte berekend.
Bit bla<t rentkitat jHaandax-, Woenadaa- en Vrijdasavoad, nllgeioBderd np Feeatdasen, bij de Flrma 1*. f, 4 Alt
Of* lAVIkl t« ?er Keitu^
De Burgemeester der gemeente TER NEUZEN
maakt beKend, datOpenbare Vergaderinf
den Gemeenteraad
24 Juni titnS,
Ter Neuzen, den 21
g ran
is belegd tegen llnnderilag den
des voormiddags te 10 ure.
Juli 1902.
De Burgeraeester voornoemd,
J. A. P. GEILL.
De Burgemeester der gemeente TER NEUZEN, gelast
JAN K K U IJ 8 8 E,
milicien-verlofganger der gemeente Axel, van de lichting
1897, behoorende tot bet korps Genietroepen, zich op den
SO juli 10058, de« uatniddags vddr vier ure, te bevinden
bij zijn korps te Utrecht voorzien van zijn verlofpas en van
al de voorwerpen van kleeding en uitrusting door hem, bij
vertrek met groot verlof mede geuomen, teneinde in wer-
kelijken dienst te worden gesteld, wordende hem onder het
oog gebracht dat de verlofganger, die in gebreke blijft op
den bepaalden dag onder de wapenen te komen bij zijne
latere opkomst langer in dienst zal worden gehonden en
dat volgens art. 183 der militiewet 1901, hij, die niet aan
de oproepiug voldoct, als deserteur zal worden behandeld.
Alvorens naar Utrecht te vertrekken, zal hij zich behooren
aan te melden by den ondergeteekende.
Ter Nenzen, den 19 Juli 1902.
De Burgemeester voornoemd,
J. A. P. GEILL.
Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN, gezien
de artt. 6 en 7 der hinderwet (Staatsblad no. 222 van 1896,)
maken bekend
dat op heden ter aemeente-secretarie ter visie is gelegd
een verzoek van ABRAHAM MOENS, slachter, wonende
te Ter Neuzen om vergunning tot het oprichten eener
sluclilerij in het perceel, staande in de nieuw aangelegde
atraat achter de Kerkhotlaan, wijk no. 5ld, kadastraal seetie
D 370 en dat op Maandag Augustus 1902, des namiddaga
van 3 tot 4 uren, ten raadhuize dezer gemeente, gelegenheid
zal worden gegeven om tegen bet maken dier inriehting
liezwaren in te brengen en deze mondeling of schriftelijk
toe te lichten.
Ter Nenzen, 21 Juli 1902.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. A. P. GEILL, Burgemeester.
J. L. OOSTERHOFF, Secretaris.
op Dinsdug den 22 Jnli 1902, namiddsg 7 uur.
De Voorzitter,
J. A. VAN ROMPU.
De Secretaris,
H. J. VOOREN.
i)
EERSTE HOOFDSTUK.
Prills Orsilof laat vragen, of mijnheer hem
een oogenblik kan ontvangen.
Prins OrsilofVergist ge u niet
Neen, mijnheer. Ik heb't zeer goed verstaan.
Weluu, vraag dan, of hij zoo goed wil zijn
boven te komen.
Eenige seconden verliepen en daarop opende de
kamerbediende van barou Karel Merieux de deur,
om toegang te verleenen aan een man van onge-
veer veertig jaar, met een trotsch gelaat en hoog
opgerichte gestalte.
Hij trad binnen, met een lichten hoofdknik den
eeibiedigen groet van den heer Merieux beant-
woordend en nam plaats op den stoel, dien deze
hem aanwees. Een eenigszins scherpe blik op den
baron werpend, begon hij dadelijk
Ik heb ongetwijfeld niet de e»r, mijnheer,
bij u bekend te zijn.
Vergeef me, prins, maar ik ken u zeer goed
altijd van naarn en gezicht, zooals de meeste
Parijzenaars, die in de wereld verkeeren.
Welnu, mijnheer, ik heb de eer u beter te
kennen. Ik ken u door en door en weet in alle
opzichten, wat, voor een man ge zijt.
Werkelijk luidde bet eenigszins op verbaas-
den toon gegeveD antwoord.
Werkelijk, 't is zoo. En als ge het rnij wilt
toestaan, zal ik u bewijzen, wat ik beweer.
Geweldige massa's goederen worden tegen-
woordig dagelijks in Zuid-Afrika aan land gezet,
en haast geweldiger dan de aangebrachte bezen-
dingen, is de concurrence, die de Amerikaansche
stoomvaartmaatscbappijen met elkaar voeren, om
maar 't vervoer aan zich te trekken. Ja, de
vrachteu-oorlog is zoo hevig, dat een vervoerprijs
van zes gulden per ton (1000 KG.) wordt be
rekend, wat geen winst meer geeft. Des ondanks
gaan de maatschappijen voort met maar stoom-
booten uit te zeuden. Ze weten wel als ze uu
niet mee doen, tellen ze oak later, in voordeeliger
tijden, niet meer mee.
Zijn dan eenmaal de goederen in Kaapstad of
elders aan land gezet, dan beginnen eerst recht
de rampen van 't vervoer.
Zoo moet, de Amerikaansche consul-generaal te
Kaapstad de vorige week aan de regeering te
Washington seinen, dat de doorvoer naar het
binnenland op de grootste moeilijkheden stuit,
doordat alle spoorlijnen gebrek aan personeel
hebben. Dientengevolge moeten groote bezen-
dingen overal blijven liggen, terwijl bederfelijke
waar natuurlijk vergaat. Ds consul-generaal be-
veelt daartegen aan, depots voor Amerikaansche
goederen in de havens op te richten, onder be-
heer van agenten, die de goederen dan te ge-
legener tijd moeten opzenden.
Volgens een Reuter-telegram uit Kaapstad is
de censuur op de telegrammen lhans ginds afgeschaft,
met uitzondering van die op perstelegrammen.
En Reuter's berichtgever te Aliwal-Noord seint,
dat de resident-commissaris in Basoetoland ver-
klaard heeft, dat de geruchten over woelingen in
dat land ongegrond zijn, en dat bij de zaak van
het opperhoofd Joel, waarmee voor 't oogenblik
geen verwikkelingen samenhangen, zelf ter hand
heeft genomen.
Uitgewekenen trekken thans iederen dag de
rivier over, om met hun kudden naar de Oranje-
rivier-kolonie terug te keeren.
Het woord voerende te Fulham, heeft Balfour
verklaard, dat Engeland ten deele verrast, ten
deele verontwaardigd is geweest overde meeningen
van het vaste land over het Engelsche volk en
het Engelsche leger. Hij hoopte dat deze pole-
mieken nooit meer zauden herleven, en dat zij,
die de Engelschen hebben beschuldigd, moedwil-
lig een vrij volk te hebben aaugevallen, in de
toekomst zullen gewaar worden, wat de Engelsche
Als u dat genoegen doet, prins, zie ik niet
de minste reden, waarom ge het niet zoudt doen.
Hij schoof zijn stoel iets dichter naar dien van
den bezoeker, om deze daardoor gelegenheid te
geven, zachter te sprekeu. Zeer nieuwsgierig,
misschien een weinig ongerust, echter volslagen
onverschillighe:d voorwendeude, lnisterde hij met
de grootste oplettendheid.
Mijnheer, begon de prins niet minder be-
daard, gij zijt even dertig jaar, en in uw wereldsch
Parijs, waar zooveel personen er jaren van hun
leven voor zouden geven om van zich te doen
spreken en in de mode te zijn, zijt gij een man,
die algemeen bekend is.
Baron Merieux glimlachte koel zonder te ant-
woorden.
Gij zijt uw naam niet enkel verschuldigd
aan de weelde, waarmede ge u omringt en in de
wereld beweegt, ging de prins voort, maar gij zijt
hem ook verschuldigd aan enkele karaktertrekken
welke u gelegenheid geven, bijzonder op den voor-
grond te tredeu. Uw vrieuden in de societeit achteu
u als een aangenaam speler, een goed ruiter, een
uitmuntend schermer, als iemand, die gaarne een
ander uit den nood belpt, terwijl uw zedelijkheids-
gevoel nog al rekbaar is. De vrouwen zijn vol
lof over u.
Baron Merieux meende nogmaals te moeten
glimlachen, maar sprak geen woord.
Zonder op dien glimlach te letten, altijd op even
drogen toon, als een waarheidlievend gescbied-
kuudige, die zich bepaalt de feiten te vermelden
zonder te oordeelen, die vertelt en niet den mim
sten hartstocht in zijn verhaal legt, ging prins
Orsilof voort
denkbeelden van vrijheid, zelfregeering en zuiver-
heid van bestuur kunnen doen om Zuid-Afrika
te maken tot een herhaling der vrije instellingen
van Engeland. De spreker hoopte, dat wij ons
bevinden op den drempel van een langdarig
tijdvak van international welgezindheid. Hij
verwachtte dat de Engelschen in de toekomst
hunne goede betrekkingen met de volken van het
vasteland zullen vermeerderen en versterken.
Dank zij- de persooulijkheid en de staatkunde van
Chamberlain, is er nooit een tijd geweest, waarin
de knloniale betrekkingen zooveel redeD tot te-
vredenheid gaven. Ten opzichte van de koloniale
conferentie zeide hij, dat zelfs indien de beraad-
slagingen geen nadrukkelijke oversenstemming
mochten geven, de uitslag enkel zou kunnen zijn
een nauwer toehalen van de banden tusschen de
deelen des rijks.
Bericbteu uit Voor-Indie maken melding van
schermutselingen, welke de Britsche troepen de
laatste dageu hebben moeten leveren tegen
Afghaansche stammen, die de grens wilden over-
trekken, schsrmutselingen van vrij ernstigen
aard en waarbij tal van dooden en gewonden
vielen.
In verband hiermee moeten de Engelsche bladen,
met name de Daily Mail," zij het ook met spijt
betuigen, dat de betrekkingen tusschen de re-
geeringen van Voor-Indie en den nieuweu Emir
verre van bevredigend kunnen geuoemd worden.
In plaats van, evenals zijn vader, Abdoerrahman,
een verklaard vriend zich te betoonen van Enge
land, is Habboellah meer Rusland genegea en
dit is de laatste maanden herhaaldelijk zoo duide-
lijk aan het licbt gekomen, dat de Regeering te
Ltnden alle mogelijke moeite deed om die inci-
denten voor de buitenwereld geheim te houden.
Met het oog op den oorlog in Zuid-Afrika was
de regeering daartoe wel gedwongen.
Eenigen tijd geleden werd het Noorsche stoom-
schip Jotun door een Venezolaansch oorlogsscbip
beschoten, ea de kapitein van de Noorsche boot
werd daarbij gedeod. Het Zweedsch-Noorsche
ministerie van buitenlandschs zaken gaf daarna
aan de consnlaten te Georgetown en Caracas de
opdracht, nadere inlichtingen over het geval te
verzamelen; het bleek toen dat de Jotun ge
dwongen was geworden, opstandelingen naar Bolivar
over te brengen, en dat de regeering dat te weten
was gekomenvandaar de beschieting.
De herinneringen welke gij bij velen hebt
achtergelaten, waren van zulk een aangenamen
aard, dat zij u betreuren eu beweenen.
Mijnheer, viel baron Merieux den verteller
in de rede, zonder dat zijn stem echter blijk gaf
van ontroering, die herinnering is mij onaange-
naam. Ge zult mij verplichten er verder niet
over te spreken.
Het zij zooIk wilde slechts bet feit
vermelden, dat genoeg bekend is, om de persoons-
beschrijving te volmaken. Het schijnt, dat ge in
gezelschap van vrouwen iets over u hebt, dat u
steeds harten doet veroreren en men gelooft gaarne
aan uw beloften.
Men overdrijft, prins, door zoo te spreken,
zeide de heer Merieux zijn knevel opstrijkend.
Neen mijnheer, ik verkondig uw lot niet,
omdat ik er pleizier in heb, dat eens te doen.
Ik spreek eenvoudig de waarheid, omdat ik miju
redenen daarvoor heb.
Welke redenen?
Heb nog even geduld.
Hij zweeg een oogenblik, haalde een cigaretten-
koker te voorschijn, stak een cigarette op en ging
vervolgens voort op denzelfden kouden toon
Maar terwijl uw geluk bij de vrouwen steeds
stijgende was, is uw fortuin zeer verminderd,
zelfs zoo, dat er niets meer overgebleven is. Een
ander dan gij zou tot zichzelf zeggen Op mijn
leeftijd, met mijn uitmuntende gezondheid en
goeden naam in de wereld, wil ik mijn fortuin
herstellen en rijker worden dan ooit voorheen.
Gij zegt 't echter niet, want daarvoor zoudt ge
moeten werken en werklnst ontbreekt a ten eenen
male. Tot nog toe hebt ge slechts geleefd om
De regeering te Stockholm heeft thans aan de
regeering te Washington verzocht, de NooAche
en Zweedsche handelsvaartnigen in de wateren
van Venezuela onder haar bescherming te nemen,
en de Amerikaansche regeering zal aan dat ver
zoek gehoor geven, met de opmerking echter dat
het geval met de Jotum van dien aard is dat zij
moeilijk tnsschenbeide kan komen.
Door de Regeering is thans bij de Kamer
ter wettelijke bekrachtiging ingezonden de overeen-
komst betreffende de suiker, op 5 Maart 1902 te
Brussel gesloten tusschen Nederland, Duitschlaud,
Oostenrijk-Hongarije, Belgie, Spanje, Frankrijk,
Groot-Brittannie, Italie en Zweden.
De strekking der overeenkomst is de volgende.
De toegetreden mogendheden verbinden zich,
alle directe en indirecte premien op de produotie
en den uitvoer van suiker af te schaifen en geen
premien gedurende den dour der conventie in te
voeren. Tot dat einde zullen de suikerfabriekea,
raflinaderijen en inrichtingen tot ontsuikering van
melasse worden onderworpen am het stelsel van
entrepot onder onafgebroken ambtelijk toezicht,
waardoor de gelegenheid zal worden afgesneden
om, door onbelastbare orerponden of door heime-
lijke uitslagen, indirecte of verborgen premien te
maken. Om de premie, voortvloeiende uit kartel-
winsten, te beteugelen zal de snrtaxe, waaronder
is te verstaan het verschil tusschen het invo -rrecht
op buitenlandsche en de belasting op binnenlaudsche
suiker, binnen enge grenzen worden beperkt.
Van suiker, berkemstig uit landen die premien
verleenen, zullen compensatoire rechten worden
geheven. De coDtracteerende partijen behcuden
zelfs de bevoegdheid, den invoer van zulke suikers,
ieder op zijn gebied, geheel te verbieden. Spanje,
Italie en Zweden zijn van de voormelde verplichtingea
ontheven, zoolang zij geen suiker uitvoeren.
De suikers uit de contracteereude landen en
hun kolonien en bezittingen zullen wederkeerig
tot het laagste invoerrecht worden toegelaten.
Rietsniker en beetwortelsuiker zullen aan hetzelfde
invoerrecht worden onderworpen.
Bepalingen zullen worden gemaakt omtrent den
doorvoer van suiker, om te voorkomen dat ge-
premieerde suiker, doorgevoerd over een con-
tracteerend land, in het land van bestemming de
voordeelen der conventie geniete.
Terwijl de conventie in 't algemeen van toe-
passing zal zijn op de kolonien eu bezittingen
der contracteerende laudeD, zijn in dit opzicht bij
het slot-protokol uitzonderiugsbepaliugen gemaakt
voor die van Nederland en Groot-Brittannie. Deze
zullen, mits zij voor hnn suiker geen premien
verleenen, alle voordeelen der conventie genieten,
maar vrijgesteld zijn van de verplichtingen tot
het werken in entrepot en het heffen van compen
satoire rechten.
Een permanente international® commissie zal
zetelen te Brussel, om voor de naleving van de
conventie te waken.
te beminnen en bemind te worden. Dat is de
eenige bezigheid, welke ge kent, en ge wenscht
geen andere. Werken is uw zaak niet, en om
uw fortuin te herstellen, uw schulden te betaleu
en naar uw smaak te leven, zooals ge altijd ge
leefd hebt, zult ge uw toevlucht tot iets anders
moeten nemen.
Tot wat dan
Tot een plan, om het zoo te noemen, dat
ons in staat zou stellen, om tusschen ons beiden
de sem van 50 millioen gulden te deelen.
Baron Merieux had tot nu toe met meer ver-
baziug en nieuwsgierigheid dan belangstelling naar
prins Orsilof geluisterd. Hij verwonderde er zich
over, hem zoo goed iogelicht le vinden omtrent
zijn toestand en vroeg zich af, met welk duel die
vreemdeling, die trotsche, Russische edelman,
zich zooveel moeite gegeven had om hem te
bestudeeren en te leeren kennen. Maar die
woorden50 millioen om tusschen ons beiden
te deelen, uitgesproken door een man, die voor
hoogst ernstig doorging, wekte zijn belangstelling
plotseling in de hoogste mate.
(Wordt vervolgd).
