A 1 g e m e e n
Kieuws' 9a Adrertentieblad
vooi
299UWS9fc*VUaaderej.
No. 4204*
Zaterdag 22 Maart 1902.
42® Jaargang.
Gemengde berichten.
Voor eene bio em.
Mengelwerk.
Inzending van advertentien v6or 3 uren op den dag der uitgave
IDIEIRJDIE] BLAD.
NEUZEKSCHE COURAIT.
ABONNEMENT
Voor
Per drie maanden binnen Ter Neuzen f 1,Franco per post:
Nederland 1,10. Yoor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,32$.
Men abonneert zich bij mile Boekhandelaars, Postdirectenren en Brieven-
bushouders.
A D V I ft T V
Van 1 tot 4 regels 0,40.
Bij directe opgaaf van driemaai
slechts tweemaal berekend.
Grootere letters worden naar plaatsnmnir beret
regfci m
lerseifc
iVt 0,1 V
tdverteoti* o
Oft blad Temhljat WveoailM- en Vrljdaaa.oad, ■Itne.on V ril op y«ertd»nen, l>»J de Flrma P. J. tdl OB MMBi Tn Weuei-
TER NEUZEN, 21 Maart 1902.
De alhier Woensdag gehouden vergadering
ter bespreking van het houden van een festival
alhier, was niet druk bezocht. De aanwezigen
waren ecbter van meeDing dat men daarnit
evenwel nog niet moest afleidei dat het aan
instemming met het id^e zou ontbreken, op
grond dat verschillende niet aanwezige persoien
het plan met instemming hadden begroet.
Eene voorloopige commissie werd benoenad,
die zal onderzoeken of voldoenden steun is te
verkrijgen voor het geven van een internationaal
festival, voor harmouie-, fanfare- en xanggezel-
schappen, op 15 Aug. aanstaande.
Naar aanleiding van den, de vorige week
bij den beer A. H. Donze voorgskomen brand,
welke moet ontstaan zijn door een defect aan de
leiding voor electrisch licht, waren we, met eenige
heeren contractanten, Vrijdagnamiddag door
den Directeur uitgenoodigd tot een bezoek aan
de Centrale, om eenige proefneaaingen bij te wonen.
In een bijgebouwtje was daarvoor eene installatie
aangebracht, zooals deze in verschillende particu-
liere huizen bestaat. De directenr, de heer Van
Kampen, sprak als zijn meening uit dat de brand
bij den heer Donze, een gebeurtenis die in zijn
20jarige loopbaan als electricien nog Dimmer
was voorgekomen, moet ontstaan zijn door een
defect aan de geleidingsdraden naar den afsluiter
loopende, dat het omhulsel der draden, zijnde
gummi en geweven katoen is stuk gegaan en dat
de draden, die ineen gedraaid zijn, daardoor
contact hebben gekregen. Dan springen vonkjes
•ver, de heer Van Kampen toonde dit aan, en
tevens dat deze grooter worden wanneer de koorden
vochtig zijn, en die vonkjes kunnen brand ver-
oorzaken. Uit de proef bleek evenwel dat de
vonkjes den draad niet spoedig doen branden.
De heer Van Kampen zeide dan ook dat het
gebrek in de leiding bij den heer Donze reeds
vele uren moet hebben bestaan, alvorens brand
kon ontstaan. Hoe het defect is ontstaan is
moeilijk uit te maken, doch de heer Van Kampen
toonde aan dat er met de leidingsdraden heel wat
geweld kan gedaan worden, zonder dat de draden
contact krijgen. Bovendien zoo'n ongeval zal
alleen voorkomeu bij een defect in de zijlijnen
naar den afsluiterkrijgen de draden van de
hoofdgeleidiug contact, zoo knappen de stoppen
van de loodverzekeriug en het contact is verbro-
ken, zoodat er geen stroom meer in de leiding
kan komen. Met herhaalde proeveu werd daarvan
het bewijs geleverd.
Om nn een zeldzaam voorkomeud geval als bij
den beer Donze voor de toekomst geheel onmoge-
lijk te maken, zullen alle geleidiugen naar de
afsluiters afzonderlijk worden aangelegd, zooals
trouwens reeds bij enkele in den laatsten tijd
aangeslotenen was geschied.
Hulsl, 20 Maart. Het muziekgezelschap
„De Harmonie" vierde heden een groot en zeldzaam
feest. Het herdacht haar lOOjarig onafgebroken
bestaan. Geen wonder dat zulk een feest met
luister gevierd werd.
De concertzaal de »Graanbeurs", het lokaal der
vereeniging was prachtig versierd. Aan de wanden
hingen tropheen en draperien waardoor de groote
zaal een verrukkelijk aanzien kreeg. Vooral trok
de aandacht twee oude vaandels, eigendom der
vereeniging. De eene draagt het jaartal 1836,
het andere, dat veel ouder schijnt, heeft geen
jaartal. De zaal was tot 5 uur voor het publier
toegankelijk.
De ingezetenen toonden hunne ingenomenheid
met het feest door het bezoeken van het lokaal
eu het uitstekeu der vlaggen.
Om 10 uur kwam het bestunr met de leden
in het vereenigingslokaal samenwaarna eene
muzikale wandeli»g door de stad gemaakt werd.
's Avonds om 6 uur begon de groote plechtigheid
in de zaal. Het muziekgezelschap bood namelijk
aan al zijn leden en honoraire leden een feestmaal-
tijd aanwaartoe ook het hoofd der gemeente
«n de voorzitter der zangvereeniging Apollo en
en de fanfare Vlijt en Volharding waren uitge
noodigd.
Bij dezen maaltijd zat de gezelligheid voor
en meuig glas werd geledigd op den voortdurenden
vooruitgang der vereeniging.
Middelburg, 21 Maart. Heden werd alhier
aan het gebouw van het Provinciaal Bestuur
aanbesteedhet bouwen van eene woning voor
den bewaarder met bergplaats voor goederen op
het voormalige fort //de Ruyter" te Vlissingen.
Raining f 3600).
Laagste inschrijver hiervoor was de heer
J. de Buck te Middelburg voor 3719,85.
Een verslaggever van de //Matin" te Parijs
heeft een ondervinding opgedaan, die veel bespro-
ken wordt. Hij bad zich aangeboden om de waarde
van de nieuwe hondenafdeeling te ooderzoeken,
welke door de politie opgericht is om menschen
uit de Seine te redden. Mel een reddingsgordal
gewapend en in gezelschap van een leger van
verslaggevers, ging hij naar de Tournelle-brug,
trok ziju jas uit en sprong in de rivisr. ln-
tusschen waren honderden menschen aan den
oever der rivier verzameld en de opschudding
was zeer groot tot men den zwemaer zag opdui-
ken en zich naar den kant zag bewegen.
Toen de hondenbewakers het hoofd van den
man zagen, gaven zij den dieren bet sein in het
water te springen. Ze sprongen echter kwispel-
staartend in het rood en hielden het geheel
klaarblijkelijk voor eeD grap. Niets kon hen
bewegen, in het water te gaan. De waaghalzige
verslaggever kwam echter in gevaar, want hij
zwom langzaam en een stoomboot naderde met
groote snelkeid. Eiudelijk werd hij door een
reddingsboot opgehaald. De hondenbewakers
werden uitgelachen en bespot. Maar zij veront-
achuldigden zich, zeggende dat de heuden nog
niet genoeg training gehad haddeu en dat ze zeker
begrepen hadden, dat hun hulp in werkelijkheid
niet noodig was.
Een minister bijna in arrest. Eenigen
tijd geleden, vertelt de Gaulois, op een avond in
het schemeruur, werd een schildwacht bij het
ministerie van financien te Parijs opgeschrikt.
Eeu man van een jaar of veertig, fatsoeulijk ge-
klced, trachtte uit het gebouw te onisnappen,
door over het hek te klimmen dat aan die zijde
er langs loopt.
Dadelijk loopt de schildwacht toe met gevelde
bajonet. De andere klimt kalm voort.
z/Heidaar roept de schildwacht.
,/Ik ben M. Caillaux, de minister van financien
en
z/Jij de de minister Vertel dat een ander
En de schildwacht, trouw aan zijn consigne,
maskt zich gereed zijn gevangene bij den kraag
te pakken en naar de wacht te brengen.
Plotseling kornt er echter een concierge te
voorschijn, en toen bleek dat het werktlijk de
minister was De zaak was heel eenvoudig. Hij
was laat gebleven, wilde door een zij-uitgang weg,
maar merkte dat het hek dicht was en hij den
sleutel niet bij zich had. Daar hij nog betrekkelijk
jong is en een goed gymnast, had hij geprobeerd
over het hek te klimmen.
De Elektrotechnische Rundtchaa vermeldt
een nieuwe toepassing van het electrisch licht
bij de sponsenvisscherij. Tot nog toe was de
in het water heerschende duisternis een groot
beletsel bij het uitoefenen van dit op zich zelf
reeds moeielijk bedrijf.
De duikers aan de kusten van Florida zijn nu
op het denkbeeld gekomen electrisch licht bij
hun bedrijf toe te passen. Zij gebruiken zeer
sterk lichtgevende booglampen die hen in staat
stellen de beste soorten spons uit de diepste
lagen te verzamelen. Tengevolge hiervan brengt
nu de vangst het dubbele op van vroeger eu is
de duiker in staat steeds eene keus te doen uit
de beste soorten en slechts die te verzamelen,
welke de grootste waarde hebben.
De graaf van Vlaanderen heeft besloten
niet meer uit jagen te gaan op de jachtdomeinen
in de nabijheid van Verviers. Het jachtterrein
wordt verhuurd voor 50,000 aan Brusselsche
jachtgezelschappen, welk bedrag door den graaf
zal worden besteed aan sanatoria voor longlijders,
aan werkverschaffing eu aan het verstrekken van
vergoeding voor de schade, door de talrijke
herten op het jachtterrein teweeggehracht. Ook
zal een groot park bij bet jachtveld te Verviers
worden aangelegd. De broeder des Konings
bezat al langen tijd dit jachtrecht, maar in de
laatste jaren maakte bij er nooit gebruik van.
De kunstbloemen-industrie mag zich in
Saksen in een steeds toenemenden bloei rerheugen.
Volgens het //Journal of the Society of arts"
produceeren verscheiden groote fabrieken te Dresden
een enorme hoeveelheid, maar de voornaamste
fabrieksplaats is Sebnitz, een stad van 8500
inwoners, dicht bij de Boheeinsche grens. Tegen-
woordig zijn er 480 fabrieken van kunstbloemen,
bladen, planten, vruchten enz., in bet district
Dresden, waarvan 330 te Sebnitz en omliggende
dorpen en 100 te Dresden en zijn voorsteden.
10,000 personen vinden in dezen handel een
bestaan, voor het grootste gedeelte vrouwen.
Pens, een sociaal-democratisch lid van den
Rijksdag, is dezer dagen voor een prins aangezien.
Peus reisde van Dessau naar Berlijn ea had plaats
genomen in een coup£ eerste klasse in bet voorste
gedeelte van den treiu, prins Eduard van Anhalt-
Dessau zat in het achterste gedeelte. Uit Dessau
was naar Wittenberg, waar de reisigers in den
trein naar Berlijn moeten overstappen, geseind
dat prins Edward meereisde, en eenige spoorweg-
ambteuaren wachtten hem due daar op, om hem
naar zijn trein te geleiden. Te Wittenberg zag
men Pens, toen hij uit ziju coupe siapte, voor
den prins aan, en men noodigde hem dus onder
diepe en eerbiedige buigingen tot overstappen
nit. Eerst toen Peus de ambteuaren toeroep
Mijne heeren, u vergist u, de man dien u hebben
moet, zit in het achterste gedeelte", bemerkteu
zij hun vergissing en liepen den prins ijlings na.
Deze had intusschen reeds zelf zijn weg gevonden.
Markies De Kergauen, afstammeling van een
oud adelijk geslacht, zou in het huwelijk treden
met Yolande, dochter van den graaf De Clairville,
wiens stamboom even hoog en ver reikte.
De huwelijkspleehtigheid was juist afgeloopen.
Onder het vroolijke klokkengelui verliet het jonge
paar de kleine landelijke kerk.
Het landvolk juichte het bruidspaar toe:
z/Lang leve de Markieslang leve zij tie vrouwe
Yolande! God zegene het bruidspaar!"
De kerk van het dorp Clairville stond op een
hoogen bevalligen heuvel. Naast de kerk lag
het kerkhof. Daarheen voerde een smal, kron-
kelend voetpad. Rijken en armen, voornamen
en geringen, levenden en dooden alien moesten
dien weg gaan om in 't kerkje op het kerkhof
te komen.
Onder het gejuich der menigte, die de hellingen
van den heuvel bezette, daalde het aanzienlijk
gezelschap het voetpad af tot de plek, waar de
rijtuigen wachtten.
De bruidegom, aangenaam getroffen door de
geestdrift en zichtbare blijdschap van het volk,
fluisterde zijn jeugdige gade toe tfGe ziet, ge-
liefde, hoe dierbaar gij aan al deze menschen
zijt. Zij zullen je nooit vergeten. Misschien
zijn zij wel boos op mij, omdat ik je van hen
wegneem."
Yolande glimlachte bij die woorden en wendde
zich tot haar vader met het verzoek1 Is
van daag zoo'n heerlijke dag, vader willen wij
den weg naar huis niet liever te voet afleggen
z/Zeker, lieve, als ge dat gaarne doet," ant-
woordde de graaf.
Zoo ging men te voet door het dorp naar
het slot Clairville.
Aan den arm van haar echtgenoot bleef
Yolande nu hier dan daar stilstaan bij eene
arme hut, door haar met gevulde handen zoo
menigwerf bezocht, om de oude en zwakke
lieden, die aan den optocht naar de kerk geen
deel hadden kunnen nemen, maar de bruid nog
eenmaal wenschten te zien, de hand tot afscheid
te drukken. Voor ieder had zij een vriendelijk
woord en tevens een milde gift.
Juist was men buiten het dorp aan een smal
gedeelte van den weg gekomen, toen opeens
eene hindernis het jonge paar en de gasten tot
stilstaan noopte.
Een lijkstoet versperde den weg. Een jong
meisje werd grafwaarts gedragen.
Achter de lijkbaar schreed langzaam, met
gebogen hoofde, 't aangezicht in de handen ge-
borgen, een ernstig, somber man een beeld
der wanhoop.
Bij 't ontmoeten van den bruiloftstoet wilden
de dragers terugkeeren om plaats te maken
doch de man achter de lijkbaar hief het hoofd
op en staarde woest naar de vroolijke schaar,
die in haar rijke, sehitterende kleedij en met
de lachende gezichten zijne diepe smart scheen
te honen. ,/Vooruit"riep hij met trillende
stem den dragers toe. Daarbij namen zijn ge-
laatstrekken een zoo bittere, hatelijke uitdrukking
aan, als wilde hij al die fijne heeren en dames
met zijn blikken verpletteren.
De dragers bewogen zich niet van de plek.
Daar schreed de graaf De Clairville naar voren
en sprak op ernstigen toon//Hebt eerbied
voor de dooden, mijne vrienden. Laat ons
teruggaan en plaats maken voor de lijkbaar."
Onverwijld werd aan die woorden gevolg
gegeven, en de lijkstoet trok het gezelschap
voor bij, dat zich eerbiedig langs den weg had
geschaard.
Toen de bruid vernam, dat de overledene in
den bloei harer jaren was weggerukt, werd zij
door deze tegenstelling pijnlijk getroffen. Zjj
nam een takje oranjebloesem uit haar bloemen-
ruiker en legde het stil op de lijkkist. De
sombere man, die achter de baar liep, zag het;
zijn gelaat helderde even op; toen verborg hij
het gezicht weder in zijn handen en snikte.
/,Wie is die man", vroeg de bruidegom.
Men wist niet meer dan dat hij een vreem-
deling was, die voor weinige dagen een ledig
huisje buiten het dorp betrokken had met
zijne doodzieke zuster. Hij schijnt deze zeer
lief gehad te hebben.
Intusschen trok de bruiloftstoet verder, terwijl
nu het blijde, heldere gelui der kerkklokken in
doffe, sombere klaagtonen was veranderd, toen
de lijkstoet den feestlijk versierden ingang der
kerk naderde doch coorbij trok naar de rustplaats
der dooden.
Wie was die jonge dame", vroeg de vreem-
deling aan een der dragers, toen hij het kerkhof
verliet.
z/Dat. is freule De Clairville, sinds een uur
gravin De Kergouen", werd hem geantwoord.
ffMoge zij langer leven dan mijne zuster en
steeds gelukkig zijn", fluisterde hij en liep door.
Twintig jaren zijn sedert dien dag verloopen.
Over Frankrijk was de revolutie losgebroken.
Te Parijs heerschte het schrikbewind. De
guillotine verrichtte iederen dag haar werk.
Het bloed vloeide bij stroomen. Niemand was
zeker van zijn leven.
De Conventie had vernomen, dat de stad
Nantes vele vijanden van de republiek telde en
er eene samenzwering werd gesmeed. Zij zond
er Carrier, een harer leden, heen om gericht
te houden en de Republiek te verdedigen.
Voor Carrier, door de histone als de bloed-
hond der Conventie gebrandmerkt, deed de
guillotine haar werk niet vlug genoeg. Hij
heeft 4000 gevangenen, twee aan twee aan
elkander gebonden, in de Loire doen verdrinken.
Op zekeren dag, dat hij zitting hield, riep
de deurwaarder //Henri de Kergouen
Een jongeling van achttien jaren ongeveer
trad voor zijn rechtbank.
z/Gij zijt beschuldigd", luidde de aanklacht,
z/tegen de republiek te hebben samengespannen."
Onbevreesd zag de jongeling Carrier aan en
