A1 g e m e e a
Hieuws* en Advertentiebkd
voor
Zoeuwscla-Vlaaaderea.
No. 4001.
Dins dag 27 November 1900.
40e Jaargang.
6 EIIE ilTBB A AD.
VACOIIATII.
President KRUGER.
De vervulde Vloek.
ABONNEMENT:
Inzending van advertentien v6or 3 uren op den dag der uitgave.
F EUILLETON
t-.v :«wbt'bina—
lEVZESSCHE COIIRAST.
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,—Franco per postVoor
Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,324.
Men abonneert zicb bij alle Boekliandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
ADVERTENT IEN:
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer 0,10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs
slechts tweemaal berekend.
Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
Pit bl»<l ve^hljnt tWuI,.!;-, Woena.l»g- en V,iJda8avon^r^7^^<T^r^F^eest.l»Ke.«t bij de Finna F. J. t PK BAMPK te Ter
De Burgemeester der gemeente TER NEUZEN
maakt bekend, datOpenbare V e r g a d e r i n g van den
Gemeenteraad is belegd tegen Donderdag den ~.l
November 15»0», des voormiddags ten 10 uren.
Ter Neuzen, den 26 November 1900.
De Burgemeester voornoemd,
J. A. P. GEILL.
Burgemeester en Wcthouders van TER NEUZEN maken
bekend, dat op llondertlag Sti Sovember a. s.,
in het' ziekenhuis op de Smidswal, 's namiddags half twee
uren, gelegenheid zal bestaan tot gratis vaccinatie en revac-
oinatie? door den gemeentegeneesheer D. BUIJZE.
Ter Neuzen, 26 November 1900.
Burgemeester en Welhouders voornoemd,
J. A. P. GEILL, Burgemeester.
J. WISKERKE,, Secretaris.
Naar aanleiding der ontvangst te Marseille
;schrijft de Gaulois
In deze stad (Marseille), waar de stoffelijke
belangen heeft men ons gezegd de gevoels-
uitingen beheerschen heeft men met ontzaglijke
toejuiching Isegroet een ouden Hollandschen boer,
^en balling, vogelvrij verklaard, die in den opgang
aijns levens de herder van een troep landbouwers
wa3. 'tis omdat in dezen grijsaard vleesch ge-
worden zijn alle edele aandriften, waarvan men
gelooven kon dat wij de heugenis verloren hadden.
In zijn onafhankelijkheid, in zijn vrijheid, in zijn
leven zelfs bedreigd door een der machtigste volken
der aarde, heeft hij geweigerd zich te onderwerpen,
bet hoofd te buigen voor den zegevierenden vijand.
Met zijn meer dan zeventig jareu is deze vreed-
zame man soldaat geworden om zijn land te
verdedigen. Hij heeft op een leeftijd dat anderen
gaan rusten het ruwe leven van den partijganger
opgevat en dag en nacht gedwaald door zijn land,
aangevallen, verwoest, verdelgd door de meest
barbaarsche van de beschaafde volkeren. Meer
dan een jaar lang is deze bewonderenswaardige
grijsaard de ziel geweest van de nationale verde-
diging, en toen zijn hoofdstad in de handeu van
den vijand was en hij dus met eere zijn nederlaag
kon bekennen en de wapenen neerleggen, heeft
hij den strijd zonder stilstand en zonder genatje^?)
manuLLJL-J's "-w ""-"m—-i- - - 1
Naar het DuiUch.
24)
Kapitein Hammond was als toeschouwer bij
papa Stuart gebleven, terwijl Beatrice de diensten
van den graaf in beslag had genomeu en reeds
met hem wegvoer.
„Hoe beleefd is mijn waarde neef op eens ge
worden," antwoordde Bertha op Charles vraag.
Welzeker, ik vaar met jou, al was het alleen
uit nieuwsgierigheid om deze eigenschap in je
karakter te kunnen bestudeeren
Hij glimlachte even, bood haar de band en
hielp haar in de boot, die weldra door zijn krachtige
riemslagen licht over het water vloog. Een poosje
zaten zij zwijgend tegenover elkaar. Bertha hield
het oog op den prachtigeu sterrenhemel gevestigc
en fluisterde eindelijk
„Oh, wat een wonderschoone nachtWat zou
het leven toch heerlijk zijn, hoe gelukkig kon
men zich toch gevoclen in deze schoone wereld,
als.
Als men dertig duizend dollars per jaar te ver-
teren had," vulde Charles aan.
Hij bracht haar echter niet in verwarring.
„Zeker", zei ze. „Waarom is ons leven niet
alle dagen hetzelfde P"
^Bertha, ik twijfel dikwijls of je nog genegen-
heid kan koesteren voor iemand anders dan je
zelven
tfDank je wel voor het complimentIk wil
je ook volstrekt niet ontkennen, dat ik in de
eerste plaats mijzelven lief heb. Dan volgt.
voortgezet. En nu hij, zijn kameraden tijdeiijk
verlatende, in Europa komt, is dat weer om zijn
and te dienen, om te getuigen tegen hen die, met
minachting van alle recht, zijn landgenooten het
land afgenomen hebben dat zij in zekeren zin met
eigen hand geschapen hadden.
De man, die zoo groote dingen gedaan heeft,
is een grijsaard die uiterlijk geen indruk maakt.
Toen hij met onzekeren tred de trappen naar de
kade opliep, ontbiootten zich alle lioofden en uit
aller borst kwam de kreetLeve KrugerDe
president was zeer bewogen hij drukte de handen
die hem toegestoken werden en, in antwoord op
de leden van het comite, sprak hij een bewon
derenswaardige rede uit. Men moet die schoone
woorden, doortrokken van vaderlandsliefde, stra-
ende van Christeiijk geloof, lezen en herlezen.
En er is in Homorus niets schooners dan die
eenvoudige en heldhaftige uiting aan het slot
„Ik kan u verzekeren dat als Transvaal en de
Oranje-Vrijstaat hun onaf hankelijkheid verliezen,
let zal zijn omdat de twee Boerenvolken veruietigd
zijn met vrouwen en kiuderen.
De tocht van Kruger naar Parijs werd hoe
.anger hoe meer een triomftocht. Te Tarascon,
te Avignon, te Valence, te Lyon, te Magon en
eindelijk te Djon is hij gehuldigd met een geest-
drift, die hij* zelf noch zijn vrienden verwacht
hadden.
De warme sympathie der bevolking voor de
Boerenzaak slaat over tot een soms dolle opge-
wondeuheid, door de indrukwekkende persoon van
Kruger. „Den eenigen man, die op dit oogenblik
een ^laud verdient te regeeren" noemt Rochefort
hem- ,j
„Indien de volkeren een stemming hielden
zoo merkte de ,/Intransigeant" op ,/dan zouden
honderdduizenden vrijwilligers naar Zuid-Afrika
trekken om het land te zuiveren van het Eugeliche
schuim. Nu houden een zeer kleiu getal regeerders
dit tegen."
Kruger was Dor.derdagavond zeer vermoeid en
ging vroeg ter rnste, nadat hij een paar achter-
kleinkinderen bij zich had geroepen en hartelijk
goeden nacht had gezegd.
Vrijdag was hij nog niet geheel bekomen, maar
hij kon toch aan de verschillende stations de
eerbetoogingen in ontvangst nemen. Overal
sto'nden autoriteiten aan het station, zij 't ook
niet overal officieren. Er werd ontzettend ge-
uujdi
„Ga verder!"
„Dan volgjij! En dat is natuurlijk eerstens
ben je mijn neef en tweedens hebt je me goeds
gedaan. Alles wat ik geniet heb ik aan jou te
danken Charles, ik zegen het uur, dat ik je in
de sneeuw heb gevonden dat was het gelukkigste
in mijn leven n
„En het ongelukkigste in het mijne
„Charles riep zij verwijtend uit.
#Ach, Beitha, laten wij openhartig met elkaar
spreken en dan voor altijd scheiden, als het zijn
moet. Is het dan noodzakelijk dat wij scheiden
Zij verbleekte en wendde het gelaat af om haar
gemoedsbeweging te verbergen. Hij roeide niet
meer, maar lict de boot drijven. „Waarom te
scheiden sprak hij. ,/Moet ik je eerst nog
zeggen, wat je voor me bent? Je weet het zon-
der dat ik het je zeg en ik geloof dat je me ook
liefhebt. Wees opreclit tegenover je zelven, Bertha
Je hart behoort mij Kotn en wordt mijn vrouw
„I|j je vrouw?" vroeg zij met een over-
moedig lachje, hoewel haar hart geweidig klopte.
^Ik je vrouwOh, Charles, dat zou heel
schoou zijn maar het is onmogelijk Ja, als
je het groote vermogen van je papa in eigendom
b^zat, wat je later van hem zal erven, dan tro^
ik dadelijk met je en ik zou gelukkig ziji
„Dus, om het geld alleen zou je
„Charles, je moet wel blind zijn Je bent
me zoo dierbaar, dat ik liever stierf, dan je
vrouw werdAls ik je trouwde, stortte ik je
in het verderf."
„Mijn papa houdt veel van me. Ik ben zijn
eenige zoon, hij zal toegeven
„Hij zal nooit toegeven," antwoordde zij op
vasten toon. yToen hij te Cork met je sprak,
was ik in de kamer daarnaast, ik heb ailes ge
hoord. Eerst was ik van plan te voorschijn te
juicht, de menschen waren ontroerd en schreiden
van opgewondenheid, hoofdofficieren lieten zich
voorstellen kortom, het was een ware zegetocht.
Dyon was voor Vrijdag het eindpunt. Omstreeks
5 uur reed de trein binnen, begroet door een
ontzaglijke menscheumassa.
Kruger werd ontvangen door den burgemeester
en zijn adjuncten. De president zag er in het
minst niet vermoeid uit. Hij trad de wacht-
kamer binnen, die in een eeresaion was herschapen.
Hier werdeii verschillende personen aan hem
voorgesteld, die hem begroetten met de kreten
„Leve de Boeren Leve Kruger I" De president
nam tot dank den hoed af.
Kruger en gevoig vertrokken Zaterdagmorgen
uit Dyon per sneltrein naar Parijs. Toen president
Kruger het hotel te kwart na zessen verliet,
juichten een 800tal personen, op een der pleinen
verzameld, hem toe. Aan het station waren zeer
veel menschen. Nadat hij was ingestapt, verklaarde
de president dat hij ten hoogste was ingenomen
met de ontvangst. De trein vertrok om kwart
voor zeven onder de kreten „Leve Kruger, leve
de Boeren" De president groette nog her-
haaldelijk.
President Kruger kwam te 10,40 u. te Parijs
aan, en trad te 11 uur uit het station. Een
ontzettende menigte juichte hem toe langs den
geheelen wegoveral werden de kreten gehoord
Leve President Kruger, leve de onafhankelijk-
heid Zoodra de president zich vertoonde, brak
een storm van toejuichingen los. Alle hoofden
ontbiootten zich de mannen zwaaiden de hosden,
de dames de zakdoeken. Uit aller borst brak
de kreet losLeve Kruger Leve de onaf-
hankelijkheid Leve de Boeren
Daar de waggon, waarin de President gezeten
was, voorbij de receptiezaal was gereden, hadden
de toespraken plaats voor het geopende portier
van zijn rijtuig.
Kruger stond rechtop, met ontblood hoofd op
de loopplank. De menigte, om den wagen
gedrongen, belet hem uit te atappen.
De beer Crozier, de directeur van het protocol,
trad naderbij, en riep President Kruger het welkom
toe, uit naam van president Loubet en van de
Fransche Regeering.
Nadat de woorden van den heer Crozier vertaald
waren door prof. Van Hamel, boog Kruger en
antwoordde met een dankbetuiging.
komen en je papa verantwoording te vragen en
tevens te verzoeken mij onmiddelijk te laten terug-
keeren. Maar ik bedwong me; ik hoorde watje
hem antwoordde en dit gaf mij mijn koel overleg
terug."
Wees gerust, papa, ik zal nooit met de dochter
van Fred Darrell trouwen zei je en ik bewon-
derde je verstandige overleg. Laten wij on« daar-
aan houden. Jij en de dochter Fred Darrell
worden nooit man en vrouw."
Haar woorden grepen hem zeer aan.
Bertha, je weet wel, hoe ik het bedoelde.
Lieve liemel, je hebt toch geen oogenblik ge-
dacht, dat ik
„Ik denk nooit iets van je dat niet edel en
goed is. Ik weet, dat je ala een getergde leeuw
tegen je papa zou optreden en met gelateuheid
de gevolgen zou dragen, als ik je wilde toebe-
hooren, maar ik weet ook, dat je niet leven kan
zonder financieele hulp Jvan je papa en met
een armen man trouw ik nooit."
Een nieuwe hoop ontvlamde in hem op.
*Ik ben jong en sterk, ik kan werken.
Ik heb twee goede handen, een helder hoofd en
invloedrijke vrienden. Wij zouden geen gebrek
behoeven te iijden."
r,Wij zouden misschien geen gebrek behoeven
te iijden," zei Bertha met een droefgeestig lachje,
„maar wij zouden toch alles missen, wat het
leven aaugenaam maakt, en eir een jaar voorbij
was, zouden wij ons ongelukkig gevoelen. Wij
behoeven elkander niet te hateu, maar met elkaar
trouwen, dat behoeft ook niet. Je zoudt je toch
niet aan den arbeid kunnen gewennen, Charles
en ik kan de schoone leerschool van thans niet
meer vergeten, zelfs niet terwille van jou."
,/Je doet die leerschool alle eer aan," antwoordde
hij bitter.
Daarna sprakeu de heer_Gueriu, narneus het
comitd voor de onafhankelijkheid der Boeren,
Grebauval nainens den Parijschen gemeenteraad,-
en Cherloux, uit naam van den Algemeenen Raad.
Kruger antwoordde dat hij zeer getroffen was
door de hem bereide ontvangst. Hij begrijpt
het devies van de stad ,/Fluctuat nec mergitur
et espere", dat op zijn land kan toegepast worden.
(Het wapen van de stad is een schip op de golven
het devies heteekentzij dobbert op de baren,
maar gaat niet onder hoop dus.)
Er was een zoo talrijke en luidruchtige menigte
op de been dat het onmogelijk was de woorden,
die gewisseld werden, te verstaan. Het voorgestelde
program kon niet gevoigd worden, en Kruger
begaf zich dadelijk naar de hal van het station
waar de rijtuigen stonden.
Terwijl een ontzaglijke menigte hem toejuichte
ging hij met Grebauval, dr. Leyds en Pauliat
in een rijtuig. Langs den geheelen weg van de
„rue Lyon" af tot aan het hotel was de stoet ver-
gezeld door een eskadron van de gemeentelijke
garde. Een daverend gejuich van ,/Leve Kruger
leve de Boeren, leve de onafhankelijkheid" klonk
om het rijtuig heen het was een warme sympathie-
betooging zonder eenige wanklank.
Om kwart voor twaaiven kwam Kruger aan
„Hotel Scribe" aan; de toejuichingen hielden zoo
aan, dat hij driemaal op het balcon moest komen,
met zijn achterkleinzoon op den arm, de Boerenvlag
in de hand.
De receptie in het hotel werd afgekort, daar
de president zeer vermoeid was.
De ontvangst was in alle opzichten grootsch.
Crozier, de directenr van het protocol komt
om kwart overtweeen aan het hotel Scribe. Kruger,
die te bed was, stond op om hem te ontvangen.
Crozier kwam Kruger mededeelen dat Loubet
hem om vier uur op het Elysee zou ontvangen.
Voor het hotel houden de betuigingeu van
sympathie aanmen roept maar steeds door
Leve KrugerLeve de BoerenGeen enkel
ernstig incident is voorgevallen.
Na het bezoek van Crozier ontving Kruger
Philippe Deschamps, die hem een exemplaar van
zijn boek, getiteld „Het Fransch Rnssische ver-
bond", overhandigde. Kruger heeft om drie uur
prins Hendrik van Orleans ontvangen.
Om kwart voor vieren nam Kruger plaats in
een galarijtuig van president Loubet om naar het
„Wees daar niet boos om," vervolgde zij met
neergeslagen oogen. „Eenmaal zal je mij daar
daukbaar voor zijn. Het is voor ons beiden
beter, dat wij scheiden."
„Voor jou, dat is zeker," zei hij scherp. „Je
ziet, dat je wat beters kunt krijgen dan een arme
man, je hebt geen auder doel dan den graaf te
veroveren. Ja, laten wij scheiden voor eeuwig.
Maar voor wij scheiden, moet je me nog een
vraag beantwoorden. Bemiu je me
Zij boog het hoofd dieper, haar hart kromp
van weedom. Neen, nooit zou hij haar gelaten
hebben, had hij haar kunnen vermoeden, hoeveel
het haar kostte zich aan hem voor te doen als
een meisje zonder hart.
„Geef mij antwoord," droug hij. „Antwoord
me, ik eisch het, ik heb er recht op. Bemin je
me of bemin je me niet
Met inspanning fluisterde ze
„Och, Charles, waarom vraag je me dat Je
weet, ik kan slechts eenmaal beminnen."
Er volgde een diepe stilte. Hij nam de riemen
op en roeide weer voort
„Dus het is slechts een droom geweest.
Het is goed, dat ik gesproken heb en dat je me
antwoordde," zeide hij dof.
„Zal je me niet veraehten smeekte zij,
terwijl zij in snikken uitbarstte. Hij gevoelde
diep, diep medelijden met hay.
„Ik zal je altijd blijven beminnen, Bertha,"
antwoordde hij en boog voorover om een blik
van haar op te vangen.
En op korten afstand van daar in de tweede
boot boog zich eveneens een man hel ernstig
gelaat naar het meisje tegenover hem, als verwachtte
hij van haar lippen leven of dood.
(Wordt vervolgd.)
