A lgemeen
Nieuws- so Advertentiebkd
Zeeowsch- Via and ere
voor
xhts-zsi nws:s<
No. 387 5.
Donderdag 1 Februari 1900.
40e Jaargang.
Engeland ea ie Z,A. Republiek.
2, 37
Binnenland.
fkuilleton.
A.BONNEMENT:
Inzending van
ending adverienp. .7.1.. -
Stpnmrinff voor den Gemeenteraau. wezi e troepen misschien beter gebruikt konden
Oieuillliug >UU1 I word«ni ^K. hebben nu> zegt het blad, in Zuid-
Tfr-Yisie-Minfi op^aven van laQQldaieil. moeten den oorlog doorzetten, al zou bet honderd
neiemans j.
door J. T.
TMimffiscBE mnn
p„ an. m»ud» binuen Ter Neuzen iWoperpo.t, Too.
xr a l „A f 1 10 Voor Belgie 1,40. Voor Amenka 1,824.
Men abo^neert' zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Bneven-
bushouders
ADTEBTENTllN:
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer 0,10.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde ad vertentie wordt de prq.
slechts tf eemaal berekend.
Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend.
nit -rTli-i"' -*1 ""T***1 I puitsclie officieren, die zich bij d
All Cuba ook, zonder er over te denken, of de aan-
Afrika meer geregelde en ongeregelde troepen dan
de heele Transvaalsche bevolking, vrouwen en
kinderen incluismaar het lijkt wel, alsot e
Engelsche troepen in Zuid-Afrika betooverd rond-
dwalen als in een nachtmerrie, trachtend tlink
te handelen, maar buiten staat iets te doen. el
redmiddel bestaat niet in het zenden van meer
troepen, maar in een beter gebruik maken van
de reeds daarheen gezondene.
Nog merkwaardiger is, wat de militaire mede-
werker van de Westm. Gaz" schrijft, het blad,
dat de overwinningen der Engelschen nooit recht
heeft vertrouwd, in tegenstelling met bijna alle
Engelschen, die het denkbeeld van een zegepraai
der Boeren belachelijk achten.
Na elke nederlaag van de Engelschen fronstde
Engelsehman de werkbrauwen, zegt het blad, bait
n„„j;jn+nn I de vuisten, en roept opgewonden uit: ,/Wij
iC1 !iaw 1166 6 I maal honderdmillioen, duizend maal duizend
De Burgemeester der gemeente TER NEUZEN maakt
b6Hefttd de bii hem ingeleverde opgaven van candidaten voor
de op heden Zouden verkiezing, ter vervulling van een
i ot in <U«n Gemeenteraad, evenals het door hem opgemaa
^es-vert:. vTnlluiting'der Candida,en,ijst, ter gemeente-
aecretarie voor een ieder ter inzage liggen;
dat afschriften dier stukken aangeplakt en tegen
der kosten verkrijgbaar zijn.
Ter Neuzen, den 30 Januari 1900.
De Burgemeester voornoemd,
J. A. P. GEILL.
ter openbare kenms, dat op rijdafc namiddags
een plaats in den Gemeenteraad.
De candidaten, in alphabetiscbe volgorde, zyn
DE JONGE J. A.
VERSLU1JS P- J-
Tevens wordt de aandacht gevestigd op artikel 128 van
hetridfoZtSrtli voorneeen ander nitgevende aan
eene krachtens wettelijk voorschrift uitgeschpven verk.ezing
deelneemt, wordt gestraft met gevangemsstraf van ten hoogste
een jaar."
Ter Neuzen, den 30 Januari 1900.
De Burgemeester voornoemd,
J. A. P. GEILL.
Waarlijk geen al te gunstige stemming voor
de bijeenkomst van het Parlement op heden.
Chamberlain zal menige onaangename waarheid te
hooren krijgen, maar per slot van rekemng zal
ook het Parlement wel inzien, dat men nutever
is gegaan ou» nog terug te krabbelen; dat Enge-
land nu geen vrede kan sluiten. En dus is er
niet veel kans, dat Chamberlain zal vallen.
Naar men verneemt, zal de komngin in de
troonrede liaar leedwezeu betuigen, dat de vrede
met de Boeren verbroken is. Voorts zal zij ver-
klaren, dat de betrekkingen van Grool-Bnttannie
met alle buitenlandsche staten zeer vriendschappe-
lijk zijn. Een belangrijk gedeelte van de troon
rede zal dat zijn, waarin wordt medegedeeld, dat
er voorzieningen zijn getroffen tot aanzienlijke
verhooging van de militaire uitgaven. De konin-
j sin zal verder haar diep leedwezen uitsprekeu
over de verliezen, door de troepen in Zuid-Afrika
geleden, en hare groote vreugde en voldoening
over de vaderlandsliefde, door de kolomen be-
t0°Omtrent de gevechten op Woensdag worden
Duitsche officieren, die zich bij de Boeren hebben
aangesloten.
Londen, 30 Jan. Aan de /Standard werd
26 Januari uit Lissabon geseind, dat volgens daar
ontvangeu berichten, de scheidsrechiers in de zaak
van den Delagoabaai-spoorweg hun oordeel hebben
vastgesteld, doch dal het mededeelen van de be-
slissing voor het oogenblik zal worden nagelaten,
in overeenstemming met de wenschen der Portu-
geesche Regeering. De schadeloosstelling aan Enge-
land toegekend, is, naar men zegt, zoo groot, dat
Portugal genoodzaakt wezen zal den spoorweg en
de haven van Lorengo Marqnez over te doen aan
de Engelsche Regeering.
Sterkstroom, 26 Jan. Een colonne, onder gene-
raal Kelly-Kenny, commandant van de zesde divisie,
heeft Thebus bezet, aan den spoorweg tusschen
Steynsburg en Rosmead-j unction. Men hoopt, dat
Gatacre spoedig Kelly-Kenny met zijn troepen
zal te hulp komen.
maal honderdmillioen duizend iangzamerhand eenige nadere bijzonderheden be-
menscbenlevens kosten W lj moeten
'tndiJn'deze kend^Too"blijkt het, dat Littelton's brigade den
meilSUIlPillCVCUO Auovuaj *J-J* i
volk ten ernstigste waarschuwen dat, indien deze
waanzinnige koppigheid om den oorlog in a a
door te zetten aanhoudt, de gevolgen ernstiger
kunnen, neen moeten zijn, dan thaus zich over-
zien laat. Wij kunnen nog meer troepen, kanonnen
en geld naar Znid-Afrika zenden, maar het wordt
tijd, dat wij erkennen, dat iedere over®in""^
der Boeren het getal hunner vrienden verdubbelt
en hun kracht aanuierkelijk verhoogt.
Het Engelsche rijk is niet bemind in de werelu.
Onze vijanden zijn talrijk, en een gewetenlooze
pers in het buitenland krioelt van beleedigingen
van onze vlag en onze koningin. Buitenlandsche
regeerders maken zich gereed zich te onzen koste
te verrijken. De Engelsche vloot is te sterk, dan
dat wij een aanval van het buitenland zouder,
vreezen, maar die vloot is niet in staat, a lie
grenzen van ons rijk te bewaken. Laat ons spoedig
een einde maken aan den oorlog met de Boeren,
dan kan alles nog ten goede keeren maar steken
wij er ons nog dieper in en duurt deze oorlog
7,1 die kriiet Deze methode om maar I 0p deze wijze nog zes maanden voort dan kan
maar z.en, hoezij die k»jgL >8 V voor welke gebeurhjkheden van
SSI'' gild -ktd t; deed Spanje met elders wij onverwacht ons ge,teld zullen zien.
De terugtocht over de Toegela en de gelijktijdig
bekend geworden rapporten der Engelsche generaals,
worden in de Engelsche pers niet bijzonder wel-
willend beroordeeld, terwijl de regeering ook
menigen aanval te verduren knjgt, oindat zij
Boiler's telegrammen niet behoorlqk bekend m a
zooals zij die ontvangt. De ^Times' - we melden
het reeds wil nog een 50.000 man zenden en nog
een 50.000 in vooraad houdende regeering moet
v i nnm maar
IDIUOIIU O
xenu. Zoo blijkt het, dat Littelton's brigade den
Spionkop beklom en de gemelde verliezen van
200 man aan dooden en gewonden wel bij net
bestormen van den berg werden geleden. Dit zijn
echter niet de eenige verliezen, want Buller seint
van dien dag, dat er 22 officieren gesueuveld zijn,
20 gewond en 6 vermist, alien van de 5e divisie
en de bereden brigade. Tot de gewonden behoor-
den generaal Woodgate, een kolonel en twee
majoors. Het aantal doode en gewonde soldaten
wordt nog niet opgegeven, maar zal wel aanzien-
lijk zijn.
Hier volgen nog eenige telegrammen
Londen, 30 Jan. De ,/Times" ontving uit Lo-
rengo Marquez van 27 dezer het berieht, dat
kolonel Gourko, de Russische militaire attache,
te Pretoria is aangekomen.
De Pransche attache, kolonel De Villebois
Mareuil, is van Colenso naar Colesburg ver-
trokken.
Londen, 30 Jan. Uit Lorengo Marquez werd
gisteren aan de „Times" geseind, dat onder de
gevallenen in de gevechten aan de Boven-Toegela
behoort de luilenant Von Brusewitz, een der
Zaterdagocbtend had te Grave de uitvaart
plaats, gevolgd door de teraardebestelling, van
wijlen Mr. P. J. F. M. Walter.
[n de kerk bevond zich een talrijke menigte,
waaronder de heer Dobbelinann, lid der Tweede
Kamer, rechterlijke ambtenaren, een wethouder
en verschillende raadsleden uit Nijmegen, de burge
meester en de raadsleden uit Grave enz.
Na afloop van den lijkdienst werd de hjkkist
naar de begraafplaats gedragen, waarbij de heeren
Dobbelmann, de wethouder Thijssen, Jhr. Von
Weiler en Mr. J. Smits, resp. griffier en ambtenaar
van het O. M. bij het kantongerecht te Nijmegen,
de slippen van het lijkkleed droegen.
Aan de groeve sprak eerst de heer lhijssen,
wethouder van Nijmegen, en daarna de heer
Dobbelmann namens de kiesvereemging Recht
voor alien.
De heer X. Walter, broeder van den overledene,
dankte voor de laatste eer, den betreurden doode
bewezen.
De behandeling der strafzaak wegens mis-
handeling met doodelijk gevolg van een verpleegde
tegen een oppasser en een verpleegster te Neerbosch,
13)
HOOPDSTUK V.
Timothy Evans was dus niet te vergeefs op het
bal geweest; bij had een blik geslagen in het
karakter van den trotschen George Ward, zooals
behalve hem zeker niemard nog had kunnen doen.
Hij ging nog verder bij huurde in een huis dicht
bij de woniug van Ward een kamer, waar bij door
het raam iedereen kon zien, die daar uit of in
De bewegingeu van George Ward interesseer-
den den detective met elken dag meer.
't Was misschien maar een gril, maar in elk ge-
val vond Evans het een opmerkelijk feit, dat W ard
in dien tijd zoo bijzonder ongedurig was. Er
eing geen dag voorbij, dat hij niet uren lang in
de straten rond wandelde en bovendien ook met
op zijne gewone onverschillige manier, maar haastig
en naar alle kauten rondziende, evenals een vogel
die zijn buit zoekt.
Ward kwam dikwijls eerst om vijf uur thuis, en
als hij geene gasten aan zijne tafel had, wat nu
dikwijls voorkwam, kon Evans hem even na zevenen
weer zien uitgaanhij liep dan weer deze ltd e
straten langs en keek alle dames, die hij tegen
kwam onderzoekend aan.
De jonge detective volgde hem dikwijls op die
wandelingen. Op een keer zag hij, dat Ward het
aristocratisch gedeelte der stad, waar hij zich anders
altijd bewoog, verliet om door de donkere, nauwe
straten op de Oostelijke zijde te wandelen.
Nu begon Evans te vermoeden, wat toch de
buit moest zijn, die hij zocht en alle andere zaken
ter zijde zettende, stelde hij het zich tot taak hem
steeds op den voet te volgen, wat hem met zijne
velerlei verkleedingen zeer gemakkelijk viel.
Drie dagen achtereen volgde hij hem als eene
schaduw, en met elken dag nam zijne veroazmg
toe, toen hij zag, dat George Ward door de nauwste
en gemeenste straten van de stad liep, dat hi]
voor de winkels van de uitdragers bleef staan, in
de achterkamers van kleine draukwinkeltjes keek,
zich tusschen het gemeene volk begaf, dat s nachts
dikwijls ging inbreken in de magazijnen. Hi] ont-
zag zich zelfs niet om in de holen van misdadigers
binuen te driugen die alleen bekend zijn aan de
politie of aan die die brave zielen, die alle vrees
ter zijde zetten om in de dnistere holen van
de misdaad het licbt der goddelijke genade te
Iff het eerst meende Evans, dat die eigenaardige
tochten van Ward een weldadig doel hadden.
Maar de bekende onverschilligheid van George
Ward ten opzichte van de groote volksmemgte
bracht den scherpzinnigen detective al spoedig tot
de overtuiging, dat hij een bepaalde persoon zocht,
en wel met een ijver, die hem alle andere dingen
over het hoofd deed zieD.
Het zonderlingste van alles was evenwel nog,
dat deze man volstrekt geen vrees scheen te
kennen Hij had wel is waar de voorzorg gehad
om zijn horloge thuis te latenmaar met zijn
voorkomeu en zijne houding, zou ieder hem toch,
al droeg hij ook geene kostbaarheden, voor een
rijken man gehouden hebben, en de menschen,
onder wie hij" zich begaf, waren in staat tot elke
misdaad, als er maar eenige kans op buit bestond.
Hij vermeed geen enkele plaats, waar armoede
heerschte of de misdaad zich schuil hield.
Drie avonden, waarop Evans hem op den voet
volgde, bracht Ward op deze wijze door; den
daaropvolgenden avond begaf hij zich naar he
Windsorhotel, waar de gravin de San-Lerov haar
intrek had genomen. Hij belde aan, maar on-
middelijk daarop verwijderde hij zich en liep een
tijdlang aan de overzijde van de straat op en
ueer. Blijkbaar overlegde hij bij zich zelf of hij
naar binnen zou gaan of nieteen half uur later
ging hij weer terug naar zijn eigen woning.
Den volgenden dag wachtte Evans in eene
nieuwe vermomming wedcrom met ougeduld op
het oogenblik, dat Ward zijn huis zou verlaten.
Toen dat eindelijk geschiedde, ging Ward onmid-
delijk naar de Madison-avenue en wenkte een
traro-conducteur om stil te houden.
Evaos was toen juist aan den anderen kant
van den weg, maar hij kwam snel naberbij om
ook in te stappen. Juist wilde hij op het hordes
van de tram springen, toen hij bemerkte, dat ard
haastig terugging, en naar een ineisje ziende, dat
hem voorbij ging snel naar het trottoir terug*
keerde, blijkbaar met het doel om haar in te
halen en aan te spreken. Evans ging nu natuur-
lijk ook niet op de tram en volgde Ward en het
meisje
Hoewel het meisje nog met had omgekeken,
scheen ze toch te weten, dat men haar volgde
en zij verhaastte hare schreden zoozeer, dat het
Ward eene groote inspanning kostte om den af-
stand tusschen hem en haar niet grooter te doen
worden.
De jonge deteclive volgde hen in de grootste
spanning. Zou hij zoo plotseling den sleutel van
het geheirn, misschien wel het vermiste meisje
zelf vinden
Een poos later begon het meisje langzamer te
loopen de afstand tusschen haar en Ward werd
voortdurend geringer en spoedig was hij naast
haar. Hij sprak met haar en beiden gingen nu
den hoek van de straat om. Zonder er zich om
te bekommeren, dat men hem kon opmerken,
liep Timothy zonder een oogenblik te <Da'ep> 'Jen
oumiddelijk na. Plotseling verliet Ward het
meisje; hij keerde om en ging denzelfden weg
terug, dien hij gekomen was.
Gedurende een paar seconden overlegde Evans
wie hij volgen zou spoedig evenwel was zijn be-
sluit genomen om Ward dien dag aan zich zelf over
te laten en alle aandacht aan het meisje te wijden.
Hij liep het meisje, dat zoo vlug als een ree
over de straat vloog, haastig zch tern a. Tegelijker-
tijd nam hij hare kleederen nauwkeung op en
verwouderde hij er zich niet weimg over dat zij
er zoo vuil uitzag. 'tWas hem een raadsel hoe
dat meisje met een vuil katoenen japonnetje aan,
den gewoonlijk zoo trotschen man ook maar eemgs-
zins kon bekoren.
Hi! verhaastte zijne schreden in de hoop haar
in 'tgezicht te kunnen zien; maar zij scheen na
haar gesprek met Ward de snelvoetigheid van een
renpaard verkregen te hebben. Midden door eene
bende vechtende jongens heen loopende, vloog zij
met zulk een snelheid voort, dat Evans op een
draf moest gaan loopen, wilde hij eenige hoop
koesteren, dat hij haar zou inhalen. Hi] spande
zich zooveel mogelijk in, maar de straatjongens
liepen hem telkens voor de voeten, waardoor hij
plotseling struikelde niet eens roemnjk het
veld moest ruimen.
Doch neen! Zoo erg was het ook nog met.
Op het oogenblik, dat hij viel, zag hij, dat het
meisje aan een vuilnisbak bleef haken en zich
losrukte, maar toen hij weer goed en wel op de
been was, was zij werkelijk verdwenen. Hij Hep
toen nog naar de vuilnisbak toe, waaraan een
stuk van het oude katoenen japonnelje was blijveu
hangen en die snippers bewaarde hij in zijn zakboek
als een trofee van een zeer onbevredigende jacht-
Het verdere gedeelte van den dag moest Evans
aan een andere taak wijden, zoodat hij zich toen
niet meer met de verdwenen Louise kon bezig
houden.
