Gemengde berichten.
berouw en kwam naar hier, waar de vrouw inmid-
dels bij hare ouders was komen inwonen, om een
verzoening tot stand te brengen.
Onvoorzichtig voor hem moet hij zich alhier
te veel omtrent zijn antecedenten hebben uitgelaten,
althans de politie kreeg de lucht van zijn bezoek,
arresteerde hem en leverde hem aan de militaire
autoriteiten over, waarop hij in het arrestanten-
lokaal aan de achterzijde van de infermerie, werd
opgesloten.
Toen hedenmorgen een der manschappen daar
binnentrad bleek dat de vogel was gevlogen. Hoe
hij dit uitgevoerd heeft, is nog een raadsel, daar
geen sporen van deze operatie gevonden werden.
Daar de ontvluchting in den nacht zal hebben
plaats gehad, heeft de deserteur natuurlijk alien
tijd gehad om de grens over te komen eer men
van zijn ontsnapping af wist.
In 1897 heeft het in deze gemeente de
volgende dagen geregend Januari 6, Februari 14,
Maart 23, April 16, Mei 14, Juni 12, Juli 9,
Augustus 19, September 17, October 4, November
7 en December 16 dagen. Zamen 157 dagen.
De heer A. H. Scholte, candidaat te Oostburg,
heeft het beroep naar de Ned. Herv. gemeente te
Arkel aangenomen.
Ds. G. H. Haspels, predikant te Oud-
Kralingen, maakte Zondagmorgen bekend, dat hij
bedankt heeft voor het beroep naar de Ned. Herv.
gemeente te Utrecht. De gemeente zong den
leeraar toe psalm 66 10.
Sluiskil. Vrijdagavond 1.1. gaf de tooneel-
vereeniging //Geduld overwint" alhier haar eerste
concert. Het programma bestaande uit 3 blijspelen
't Is morgen de 13de, Naar het gemaskerd bal en
De gestoorde diefstal, werd van 't begin tot 'teinde
uitmuntend gespeeld. Als men in aanmerking
neemt dat de vereeniging nog maar een maand
geleden is opgericht, dan mag men zeggen dat
hare leden hun best gedaan en getoond hebben
goed in staat te wezen de bevolking van Sluiskil
eenen aangenamen avond te verschatlen. De zaal
was dan ook vol. Moge de volgende concerten,
naar men verneemt den 2den Februari e.k., de
vereeniging in hare pogingen slagen en weer voor
een talrijk publiek spelen.
Axel. Voor de betrekking van beambte ter
secretarie alhier, hebben zich 17 sollicitanten aan-
gemeld.
In het afgeloopen jaar werden alhier door
het Eijkstelephoonkantoor behandeld 2551 tele-
grammen, waarvan ontvangen 1326 en verzonden
1225.
De ontvangst bedroeg f 475,60.
Onder den titel //De moedersmart eener
schier 70jarige weduwe, die drie harer zonen
onschuldig zag veroordeeld", heeft de heer M.
Valk Lzn. (bij H. Masereeuw te Rotterdam) nog-
maals eene brochure geschreven over de zaak
Hoogerhuis en deze //opgedragen aan alle moeders
in Nederland".
Op Nieuwjaarsdag hielden de onthouders-
vereenigingen wederom een samenkomst in het
verkooplokaal te Rotterdam, welke druk bezocht was.
Het Ned. Dbl. verneemt, dat een der voor-
naamste hotels te Amsterdam nu reeds verhuurd
is aan de Duitsche ambassade, die het tijdens de
huldigingsdagen zal betrekken. Als huurprijs voor
die enkele dagen werd het bedrag van 16,000
genoemd.
ten einde gelezen, staat hij heftig op, angstig
roepende //Het geweten Het geweten
Hij verbeelt zich, met goed te hebben gelezen
en begint op nieuw. Neen, hij heeft zich niet
bedrogen. Het staat er we] degelijkLavardin,
kassier bij den heer Janselme, was aan het spel
verslaafd zooals hij, George, vroeger. Eens,
toen hij verloren had stal hij vijfduizend francs
uit de brandkast van zijn patroon, in de hoop,
daarmede het verloren geld terug te winnen en
het onhemerkt terug te geven. Weder evenals
George maar hij had verloren en was in onmoge-
lijkheid geweest, de som terug te betalen. De
diefstal werd ontdekt, Lavardin was in hechtenis
genomen en zou weldra voor de rechtbank ver-
schijuen.
,/En ik ik zal het vonnis moeten uit-
spreken mompelde Chapuis ontzet. //Is het
mogelijk Droom ik niet? Is die ongelukkige
schuldiger dan ik Ik, zijn rechter
Maar zijn misdaad is de mijne Hoe kan
ik hem veroordeelen p"
Onbeschrijfelijk is de angst, die woedt in zijn
binnenste, waar de herinnering aan den misstap
van zijn jeugd verflauwd, maar niet uitgedoofc
was. Hij dacht er aan, zijn ontslag als rechter
te nemen, maar wat zou dat baten Een ander
zou in zijne plaats komen en misschien veel ge-
strenger oordeelenwie weet, of hij Lavardin
niet de zwaarste straf zou opleggen. Gebooc
zijn plicht hem niet te blijven en zoo mogelijk
verzachtende omstandigheden voor den armen man
te zoeken
Hij bleef dus, omdat hij het als zijn plicht
beschouwde. De dag der zitting was daar.
De arbeider te Knijpe, die een dreigenden
brief ontving, onderteekend //Eenige arbeiders",
waarin hem verzocht werd niet langer bij zijn 'ooer
per week voor 3 van 's ochtends 5 tot's avonds
uur te werken, wendde zich daar ook mee tot
tot den boer, en kreeg daarop de mededeeling dat
hij voortaan f 4 zou verdienen.
Een boertje uit de Achtzaligheden, zoo vertelt
de Limb. K., dat maar zeer schraal door Vrouwe
Fortuna begunstigd wordt, zooals trouwens de
meest.e zijner collega's uit deze streek, had onlangs
zijn varken geslacht. Graag zou hij nu een zakje
zout gaan smokkelen, maar hij vertrouwt zijne
spieren en beenen niet te best. Terwijl hij er
over peinst hoe aan zout te komen op de meest
voordeelige wijze, ziet hij juist toevallig twee
mannen met een zak zout op het hoofd in de
verte voorbijsluipen. Daar krijgt hij een gelukkigen
inval. Hij zal de lui achterna zitten en roepen
*sta." Zij zullen, in den waan verkeerende dat
het een ambtenaar, is, stellig het hazenpad kiezen
en de zakken achterlaten. Zoo gedacht zoo gedaan,
en werkelijk ons snugger boertje had niet buiten
den waard gerekend. De smokkelaars vluchtten
zoo haastig mogelijk en lieten het zout in den steek.
Nu was hij er wat gauw bij, om den buit naar
huis te zeulen. Onzen smokkelaars was echter
de handeling van het boertje ter oore gekomen,
tenminste 's anderendaags legden zij zich in de
nabijheid zijner woning in hinderlaag en toen die
boer zich even buiten zijne woning begaf, regende
het zoo onbarmhartig stokslagen op zijn lichaam,
dat hij met een bloedend hoofd, huilend en kermend
zijne woning binnenstormde onder den uitroep:
,/De's eens, mer zoo iets za'k niemer aenvange
Gelukkig nog, dat ons boertje het zout goed
verstopt had, want 's anderendaags kwamen de
commiezen nog huiszoeking doen er bij.
In de gemeente Ttietjerksteradeel (Fr.) komt
een geval voor, dat van veel zich doet spreken.
Onder den omtrek Bergum is n.l. ontdekt, dat een
landbouwer diens eenigel dochter als een beest werd
opgesloten gehouden in een hoi onder het hooi,
waarin zij zich ternauwernood kon bewegen. Ver-
oudersteld. wordt, dat zij daar zoowel bij dag als
bij nacht moest verblijven het hoi was afgesloten
door een dichte schutting met zware grendels.
Aan de gemeente-politie is het te danken dat
deze zaak, die aan het ongelooflijke grenst, aan
het licht is gekomen. Vanwege de justitie is de
opname van het half verwilderde kind gelast in
een gesticht.
Tegen den vader, die aldus kon handelen tegen-
over zijne 26jarige dochter, die alleen in hare
verstandelijke vermogens moet zijn gekrenkt, doch
overigens niet kwaadaardig of gevaarlijk was, is
proces-verbaal opgemaakt.
Het stoomschip Quentin heeft te Rotterdam
uit Leitli 4 Duitschers aangebracht, jonge mannen
uit Amerika teruggekeerd, die, te Leith aangekomen
zijnde, beweerden geen hulp voor de verdere reis
van hun consul te hebben kunnen krijgen. Daarom
hadden zij zich te Leith heimelijk aan boord van
het stoomschip Quentin verstopt en waren eerst
voor den dag gekomen toen het schip in voile
zee was. Tot straf had de kapitein hen gedurende
den overtocht op de kolen laten slapen, waardoor
zij bij aankomst alhier veel op negers geleken.
Zij zijn naar het centraal-bureau van politie ge-
bracht om, als vreemdelingen zonder geld of
middel van bestaan over de grenzen te worden
gezet.
Men meldt uit Stamproy
Verleden week Dinsdagmorgen werd aan het
grenskantoor te Molen Beersel een ambtenaar zoo
deerlijk mishandeld, dat men voor zijn leven
vreest.
Lavardin verscheen vrij kalm voor den rechter,
die beefde en hoog rood zag. De zitting kon
niet lang duren, want de schuldige had alles
bekend.
z/Ik wilde niet stelen," zeide Lavardin, wien de
tranen langs de wangen rolden. //Ik hoopte te
winnen en het geld weder in de brandkast te
leggen, voor mijn patroon iets van de zaak had
ontdekt. Kon het dien dag nog niet, dan wilde
ik het den volgenden beproeven. En bleef het
ongeluk mij vervolgeu, dan had ik vast besloten
mij te dooden. Men liet mij daarvoor evenwel
niet den tijd."
De president luisterde en zag den jongen man,
die wanhopig klaagde, dat zijn leven nu voor
altijd was verwoest, zoo onafgebroken aan, dat
langzamerhand een zonderlinge werking in zijn
hersens ontstond. Het was hem, of hij zelf daar
tusschen die agenten stond. Hij zag zich in de
plaats van Lavardin op de bank der beschuldigden.
Ja, hij was het. George, die zich daar schreiend
stond te verdedigen. Had hij iets anders kunnen
bijbrengen Wat had hij anders kunnen zeggen
dan dat hij zwak was geweest, zich had laten
medeslepen, dat hij gespeeld en gestolen had
z/Mijnheer de voorzitter," zeide Lavardin, //ik
bezit nog eene oude, gebrekkige moeder. Zij
vroont buiten en elke maand zend ik haar de
helft van mijn traktement, het eenige, dat zij
heeft om van te leven. Zij weet niets van mijn
misstap, niets van mijn inhechtenisneming. Als
gij mij veroordeelt, zal men 't voor haar niet
langer kunnen verbergen. Indien de wanhoop en
de schande haar niet dooden, zal zij van gebrek
moeten omkomen
Men meent dat in den vroegen morgen eenige
werklui gepasseerd zijn, welke hij heeft willen
visiteeren, en om die visitatie te ontgaan hebben
ze hem dadelijk tegen den grond geslagen.
Te Grevenbicht (L.) keerde de vorige week
de 25jarige knecht uit de brouwerij van den heer
M. Vencken aldaar op een met vaten geladen
bierkar huiswaarts. Daar een der vaten van de
kar rolde, sprong de knecht onder het rijden af,
om 't vat weer op te ladenhij struikelde en
kreeg een der radcren over het hoofd. Hij bleef
op de plaats dood.
Donderdagnacht heeft een zware brand te
Haarlem in het rijwielmagazijn van den heer Joh.
Doornkamp, Groote Houtstraat 108, gewoed. De
eigenaar ontdekte den brand eerst toen deze reeds
een aanzienlijken omvang had aangenomenhij
kon niet spoedig den huissleutel vinden, zoodat
de redding der bewoners van het benedenhuis
eenige moeielijkheden opleverde. De boven-
bewoner, de heer P. van Bremen, iemand op
leeftijd en slecht ter been, kon zich eveneens slechts
met moeite redden.
Het benedenhuis en de winkel brandden geheel
uit, terwijl het bovenhuis aanzienlijk van de vlammen
te lijden had.
De brand, welke te 3 uur uitbrak, was men te
vier uur meester.
De Friesche plattelands-gemeenten zijn uit-
gestrekt, en het meerendeel der belastingschuldigen
verschijnt dan ook niet in persoon, om aan den
fiscus te offeren. De meeste bewoners der buiten-
dorpen geven het geld aan den vrachtrijder mede,
om het af te dragen. Zoo ook deed zekere B.,
in de gemeente Schoterland in de maand September
j.l. Hij moest 40 hoofdelijken omslag betalen
en de vrachtrijder E. H., kreeg dit bedrag mede.
Deze week verscheen de gemeente-veldwachter met
eene sommatie om te betalen. De man keek raar
op en toonde het gekwiteerde aanslagbiljet. De
politie-beambte zag al dadelijk, dat de naam van
den gemeente-ontvanger niet in orde was en ver-
voegde zich bij den vrachtrijder. Deze bekende
zich het geld toegeeigend te hebben en het biljet
valschelijk met den naam van den gemeente-ont
vanger te hebben onderteekend. Proces-verbaal is
De voorspelling van pastoor Kneipp omtrent
Worishofen gaat reeds reeds spoedig in vervulling.
Het plaatsje had zich kunstmatigensnelontwikkeld,
maar gaat nu even hard achteruit. In alle takken
van handel en bedrijf heerscht lusteloosheid, zoodat
reeds verschillende faillissementen hebben plaats
gehad.
Een zware ramp trof het Fransche dorpje
Montauban, bij Luihou, niet ver van Toulouse.
Tengevolge der verbreking van een dam werd
het nagenoeg geheel bedolven onder eene neer-
storting van kittelsteenen en grind, een stortvloed
van kleine keien, die op 2000 kubieke meters
geschat wordt. Nog 12,000 andere kubieke
meters, sedert 40 jaar verzameld, staan op het
neervallen. Men weet nog niet of menschen zijn
omgekomen.
In den Hofschouwburg te Weenen heeft dezer
dagen bij een voorstelling van Tannhauser Wolfram
van Eschenbach het te kwaad gekregen met het
publiek.
In dien schouwburg bestaat nog de slechte ge-
woonte dat er een claque is, dat zijn gehuurde
toejuichers. Reeds lang had een groot gedeelte
van het publiek zijn ongenoegen te kennen gegeven
over toejuichingen voordat het scherm was gevallen,
vooral bij Wagner-opera's. Toen nu deze week
Reichman Wolfram's lied bij den zangerwedst-rijd
had voorgedragen en de claque uitbundige toe-
De advocaat, die Lavardin verdedigde, was
eveens welsprekend.
Werktuigelijk knikte de president van de recht
bank met het hoofd, geheel vergetende dat hij
niets mocht verraden van hetgeen in zijn binnenste
omginghij scheen als het ware den verdediger
aan te moedigennu en dan kruiste zijn blik
zich met dien van den beschuldigde en't was niet
de laatste, die zijn oogen dan nedersloeg. Altijd
nog in zijn zinsbegoocheling verkeerend, scheen
het Chapuis, dat het voor hem was, dat de ver
dediger zich zoo beijverde en hij zag naar de jury,
alsof hij zijn redding van haar verwachtte.
Het Openbaar Ministerie eischte voor Lavardin
de toepassing der wet.
De rechter zweeg. Men zag hem verwonderd
aan. Hij moest uitspraak doen en vreesde, er
niet de kracht voor te hebben. Langzaam stond
hij op, zijn plicht gebood hem te spreken. Hij
eindigde met den beschuldigde te verdedigen.
Na nauwkeurig te hebben opgegeven, op welke
vragen de jury zal hebben te antwoorden, verliet
hij wankelend de rechtzaal.
Weinige minuten later weerklonk de schel.
De jury kwam terug en de uitspraak luidde
schuldig, maar met aanneming van verzachtende
omstandigheden.
De president hernam zijn plaats. Hij was
doodsbleek en zijn oogen schitterden met zonder-
lingen gloed. Van een waardige houding geen
sprake meer. Onrust en angst stonden op zijn
gel a at te lezen. Met de hand streek hij langs
zijn voorhoofd, als om zijn gedachten te verzamelen.
Stamelend en zeer zacht begon hij
z/Het hof, overwegende den eiscli en de daarbij
juichingen begon aan te heffen, werd er van alle
zijden gefloten en gesist, zoodat de anderen moesten
zwijgen en het orkest even moest ophouden.
Reichmann was daarover zeer verstoord en keerde
het publiek den rug toe. Toen hij in het volgend
bedrijf het lied van de Avrondster had gezongen
en zijn vrienden wederom luidruchtig toejuichten,
ging er uit de zaal een vreeselijk gefluit en geroep
op. De zanger wierp zijn harp naar den grond,
riep het publiek toe //Zoo kan ik niet verder
zingen en liep van het tooneel.
Miller, de winnaar van den zesdaagschen
wedstrijd te New York, heeft zoo meldt de
N. R. Ct. van een schouwburgdirectie een
aanbieding gekregen om zich zes dagen achtereen
op haar tooneel te vertoonen zonder eenige bewe-
ging te maken. Hij zou 2500 gulden krijgen
voor deze nuttigebezigheid.
Eenige eigenhandige brieven van vorst Bis
marck, welke, hoe weet men niet, in handen van
antiquaren waren gekomen, zijn dezer dagen op
een veiling verkocht.
Een daarvan, een brief aan Keizer Friedrich
toen nog Kroonprins ter aanbeveling van^en
jonkman zonder betrekking, bracht, 105 mark 63)
op. Voor een ander, een briefje van prius Friedrich
Karl, waarin Bismarck bedankt voor eene uit-
noodiging, werd niet meer dan 30 mark 18)
betaald, en voor een aanklacht van den vorst
tegen een politiek tijdschrift ook 30 mark.
Een mooie burgemeester staat aan het hoofd
van Vrsjovee, de voorstad van Praag. Deze, de
Czeech Janda, is in hechtenis genomen wegens
het heelen van gestolen goederen. Bij hem in
huis zijn goederen gevonden, die met medeplichtig-
heid van spoorwegbeambten gestolen waren aan
het station van de staatsspoorwegen te Praag.
Janda wordt ook verdacht van medeplichtigheid
aan den aanval op de Duitsche school iu zijn
gemeente.
In de Brusselsche voorstad Ixelles heeft een
groote brand de gebouwen der meubelfabriek en
het woonhuis van den heer Slabbaert vernield.
De bewoners van het huis konden nog in t.ijds
vluchtten, hoewel de heer S. zelf, zijn vrouw en
een naaister met moeite door een venster werden
gered
De brand, welke groot gevaar voor de buurt
opleverde, maakte groote opschudding en het kostte
veel moeite, de nieuwsgierige menigte in bedwang
te houden.
In een oogenblik van vrij heftig verzet werden
een onderofficier der grenadiers door een nog
onbekenden man uit de menigte een paar mes-
steken toegebracht.
In Zwitserland is een belangrijke spoorweg-
diefstal gepleegd. Uit een goederentrein, waarmee
de stationschefs de ontvangen gelden aan de
directie zenden, is tusschen de stations Frick en
Hornussen een bedrag van eenige duizenden francs
gestolen.
Een gewezen spoorwegbeambte, zekere Geuggis,
die een eindweegs was meegereden, werd terstond
verdacht van dien diefstal. De politie deed
nasporingen en achterhaalde hem maar hij loste
een paar revolverschoten op zijn vervolgers en
wist hun te ontkomen.
Geuggis vluchtte naar een vriend, te Bern.
Maar de politie omsingelde het huis, waar hij
zich verschanst had, brak eindelijk de deuren open
en drong er binnen. De man sprong uit een
venster op de binnenplaats en vloog een ladder
op, die daar gereed stond, om over den muur te
klimmen. Op het laatste oogenblik echter grepen
de agenten hem bij de beenen. Hij loste twee
r i ma
in aanmerking genomen verzachtende omstandig
heden
Zijn stem wordt al zachter en zachter en
nauwelijks kan men hem verstaan, als hij er op
laat volgen
Veroordeelt Andre Lavardin tot twee jaren
gevangenisstraf en de kosten
z/De president scheen ongesteld te zijn," zeiden
de jonge advocaten, die gewoon waren, geregeld
de zittingen bij te wouen, tegen elkander, terwijl
zij het gerechtshof verlieten.
De heer Chapuis was naar huis gegaan en
zonder de vriendelijke begroeting van vrouw en
dochter te beantwoorden, begaf hij zich naar kamer
en was, door zware koorts oveivallen, weldra ge-
noodzaakt, zich te bed te begeven.
Toch stond hij den volgenden morgen op, ging
naar het paleis van den president, waar hij met
dezen een onderhoud van meer dan een uur had.
Na dit onderhoud zag men, dat de heer Chapuis
rood gezwollen oogen had, als iemand, die geschreid
heeft. Den volgenden dag las men in de Staats-
courant, dat aan Lavardin gratie was verleend.
Dien^elfden nacht werd de heer Chapuis door
een zenuwkoorts aangetast en niet veel later stonden
zijne vrouw en kinderen diep bedroefd om zijn
sterfbed geschaard. In een van de weinige oogen-
blikken, dat hij weder tot bewustzijn was gekomen,.
keerde hij zich echter naar zijn zoon en zeide,
wat zijn vader tot hem had gezegd
z/Denk aan het geweten
Dit waren zijn laatste woorden.
EINDE.
had
