Gemengde berichten
Telegrafische berichten.
Naar men verneemt is, in verband met de
onregelmatigbeden in de gemeente-administratie te
Alkmaar, Mr. E. A. A. S. van Stralen, adjunct-
commies ter prov. griffie vau Noord-Holland, aan-
gewezen om orde in de zaken te brengen.
In De Nijverheid, het wekelijksch orgaan
van de //Nederlandsche Maatschappij terbevordering
van Nijverheid" verdedigt de heer F. J. van Eeden
de stellinghoe meer bosch hoe meer welvaart.
Hij heeft in April 1895, op zijne reis naar Spanje,
van Bordeaux tot Bayonne overal hooge denne-
bosschen gezien, die, gekapt, voor het vervoer
gereed gemaakt werden, en brengt daarmede in
verband de in die streek heerschende orde en
welvaart. Daarentegen doorkruiste hij in Augustus
1895 tweemaal de provincie Gelderland en bereisde
een vorig jaar Drente, waar hij eenzame kale
heidevlakten en bodemlooze zandstuivingen waar-
nam. Nog 20 pet. van Nederlands bodem, aldus
gaat de schr. voort, ligt woest en ledig. Hoe
komt dat Hebben de Nederlanders geen geld
meer of geen kracht Van die zandwoestijnen
en dorre heideu is toch evengo.d boschgrond te
maken als in Gascogne is geschied en met betrek-
kelijk niet overdure kosten. 0 ja, zegt de heer
Van Eeden, maar dat geeft geen rente dan mis-
schien na een halve eeuw en zoolang kunnen we
niet wachten.
Maar de Staat kan wel wachten, meent de
schr., en daarom moet deze grond in de eerste
plaats beplant worden met Staatsbosch. De Staat
zal zich daardoor niet arm maken. Integendeel.
Want het hout is een grondstof, die vooreerst
nog eeuwen haar waarde zal behouden voor de
toepassingen in het menschelijk leven en een
land, dat zijn eigen Staatsboschwezen bezit, heeft
daarin een onuitpulbare bron van welvaart te
zijner beschikking.
In Frankrijk, Duitschland, Belgieen Denemarken,
is, gelijk in Nederl. Oost-Indie, het boschwezen
eene afdeeling vau staatszorg gewordenzelfs is
in Italie de regeering reeds sinds jaren bezig den
treurigen toestandf door een eeuwen lange uitroeiing
der bosschen ontstaan, te verbeteren. Zal de
Nederlandsche Staat, aldus vraagt de schrijver, nu
achterblij ven Hij hoopt het niet en hij wenscht,
dat de laatste roepstem der Nederlandsche Maat
schappij t. b. v. Nijverheid in haar adres aan
II. M. de Koningin-Regentes in September 1893,
waarin om den invloed der Regentes wordt ver-
zocht ten einde een actief optreden van den Staat
in deze te bewerken, gehoor moge vinden.
Op de scheepswerven in ons land is voor
het eerste halfjaar van 1896 reeds zulk een groot
getal ijzeren schepen besteld, dat bij velen voor-
loopig geen nieuwe bestellingen kunnen worden
aangenomen.
Door steendelvers in de nabijheid van het
dorp Oosterwolde (Fr.) is eene grindbank in het
veld ontdekt. Zestien arbeiders zijn thans bezig
deze grind op te graven, waarvan reeds ongeveer
1600 H.L. is losgemaakt.
wezen, dat de voorraad op verre
uitgeput is.
De grind wordt afgeleverd aan de gemeente
tegen 30 cents per H. L. en wordt gebezigd tot
verharding van wegen
verricht bij wijze van werkverschaffing.
Boringen hebben be-
na nog niet
De ontgravingen worden
TER NETJZEN, 29 Januari 1896.
Gedurende de eerste helft der maand Januari
zijn aan het postkantoor alhier de volgende onbe-
stelbare brieven verzonden, aan de adressen van
N. Bonten, DordrechtE. Peters, Antwerpen
J. Moret, Gent0. de Kalwee, GentP. Machi,
LondenC. Nielsen, Kobenhavn.
van verkeer, dat een enkel man even moeilijk
te vervolgen was, als de beek, die naast hem
stroomde, in de groote rivier, waarin zij zich
stortte, was terug te vinden.
In het klooster het Heilig-Kruis had zijn vader
des nachts geslapen. In Zwieselstein stond zijn
naam in het vreemdelingenboek. Dus alweer verder,
steeds verder, doodelijk vermoeid, met een koorts-
achtige onrust in het hart
Het was reeds diep in den nacht toen Leonard,
die eenmaal den weg gemist en een eind vergeefs
geloopeu had, eindelijk in Solden aankwam. Hier
gunde hij zich echter ook geen rust, geen dronk,
voordal hij gevraagd had naar de gasten die in
het hotel logeerden.
En daar kreeg hij een bevredigend antwoord
,/De door u gezochte heer bevindt zich hier,
doch is voornemens morgen om acht uur verder
te trekken over het Bildstokljoch naar 't Stubait-
hal. Hij en zijn begeleider zijn reeds twee uren
geleden gaan slapen."
Zijn vader was dus niet alleen. Zelfs al durfde
hij het wagen zijn vader nu te wekken, dan mocht
hij in tegenwoordigheid van een derde toch niet
de vreeselijke vraag doen. Hij moest wachten tot
den volgenden morgen, en ging zelf ook ter ruste,
nadat hij verzocht had hem te wekken tegelijk
met de beide heeren. De angst dat men vergeten
zou hem te wekken of zich toch nog te zullen
verslapen, liet hem, niettegenstaande de groote
vermoeidheid, toch geen rust vinden. Toen hij
des morgens zijn door de zon verbrand en door
innerlijke onrust verwrongen gelaat in den spiegel
aansehouwde, schrikte hij voor zich zelven.
En toen hij zijn vader tegemoet trad, gaf deze
hem kalm de hand, als lag er niet de minste
Door het bestuur van het waterschap
G root- en Klein Baarzande c. a. werd Zaterdag te
Groede aanbesteedhet maken van een grindbaan
ter lengte van 2320 M. Minste inschrijver hier-
voor was de heer M. van den Hoek te Ter Neuzen
voor f 4226, aan wien dan ook het werk is gegund.
Yoor de Maandag te Hulst gehouden hengst-
keuring werden aangevoerd 11 hengsten, waarvan
1 in 't stamboek werd opgenomen.
Aan de gewone weekmarkt werden 39 stuks
hoornvee gebracht.
Zondagavond omstreeks kwart voor zevenen
zijn er dieven ingebroken bij den brouwersknecht
S. te Hulst en hebben een overjas, een paar
gouden oorbellen en f 15 meegenomen.
Door 't kelderraam hebben zij zich toegang tot
't huis weten te verschaffen, nadat de familie S. hare
woning had verlaten, om de godsdienstoefening te gaan
bijwonen. Dieven onbekend. Politie doet onderzoek.
Te Wolfaartsdijk overleed Maandag de heer
J. van der Baan, in den ouderdom van ruim 87
jaren, algemeen in Zeeland en ook in andere deelen
van ons vaderland bekend om zijne oudheidkundige
studien.
Aan de Middelb. Crt. ontleenen wij hieromtrent
't volgende
Yan der Baan werd opgeleid voor het onderwijs
en kwam als hoofdonderwijzer te Zaamslag in be-
trekking, van welke plaats hij zich in 1863 te
Wolfaartsdijk vestigde. Gedurende de laatste jaren
bekleedde hij de betrekkingen van ontvanger der
Ned. herv. kerk en van het burgerlijk armbestuur.
In beide betrekkingen toonde hij zich een voor-
beeldig administrateur en een welwillend en behulp-
zaam ambtenaar. Zelfs in de laatste dagen deed
hij, ondanks zijne ziekte, nog zaken af en bleek
hij, hoewel zijn geest toen niet altijd helder meer
was, toch nog geheel op de hoogte van zijne
administrate te zijn. Ook aan verschillende veree-
nigingen in de gemeente wijdde de heer Van der
Baan zijne krachten. Wegens hoogen leeftijd moest
hij de betrekking van secretaris van Landbouw en
Veeteelt voor enkele jaren nederleggen, doch als
secretaris van Onderlinge hulp was hij nog altijd
in functie.
Als het er op aankwam, om het schoone en
goede te helpen steunen, was hij de eerste in de
rij, tot beschaming van vele jongeren. Vooral de
vereeniging Nut en Genoegen verliest in hem een
ijverig lid. In iedere vergadering gaf hij iets ten
beste. Een onuitputtelijke voorraad voordrachten
van eigen fabrikaat verschafte telkens aan zijn
aandachtig gehoor eenige aangename oogenblikken.
Ook als raadgever, vervaardiger van gelegenheids-
gedichten, enz. verliezen vele ingezetenen in hem
een uitmuntende vraagbaak.
Het gehoor en de beenen van den overledene
waren in den laatsten tijd niet meer best in orde,
doch de geestvermogens waren, met uitzondering
van zijne allerlaatste levensdagen, nog zoo helder
mogelijk. Op zoo hoogen leeftijd hield hij zich
altijd met zijne lievelingsstudie, de oudheidkunde,
bezig. Vooral de kerkgeschie lenis vond in hem
een ijverig beoefenaar. Kerkelijke archieven, doop-
boeken, enz. zijn bijna overal door hem door-
snuffeld en geordend. Hij was lid van verschillende
genootschappen en medewerker aan onderscheidene
tijdschriften van wapenkunde en geslachtsregisters.
Hij was dan ook de vraagbaak van velen in den
lande en voortdurend was hij in correspondentie
met tal van geleerden. Yan zijne hand verscheen
onder meer de geschiedenis van Wolfaartsdijk.
Nog pas kort geleden legde hij de laatste hand
aan de kerkgeschiedenis van de gemeenten op
Schouwen, Duiveland en Tholen. Niets kwam
uit zijne handen, dat den toets der critiek niet
kon doorstaan.
verrassing in dat zij elkander in de morgenschemering
in het afgelegen Alpendal ontmoetten. De baard
van den ouden man scheen nog witter, zijne wenk-
brouwen douker der, zijne geheele gestalte nog
stijver geworden sedert hunne laatste ontmoeting.
Met de bedaardheid, eigen aan menschen die gewoon
zijn veel te reizen, gebruikte hij zijn ontbijt, terwijl de
gidsen zich bezig hidden met de touwen, de
ijsstokken en de bagage van de gletscherbeklimmers.
,/Ik moet met u spreken, vaderHet kan
niet uitgesteld worden Sedert drie dagen heb
ik u gezocht en 'k ben zoo blijde u eindelijk te
hebben gevondenzeide Leonard opgewonden,
maar zoo zacht mogelijk, want Andreo's reisgenoot,
een jonge man met verbrand gelaat, ineengedrongen
gestalte, een echte bergklimmer, zat in hunne
nabijheid.
,/Het is tijd om op te breken, heeren," vermaande
een der gidsen, ,/anders wordt de sneeuw te week
en hebben wij een kwaden overtocht."
z/Gij ziet, dat er nu geen tijd is voor een gesprek,"
antwoordde Turrach, die, met de beurs in de hand,
de voor hem liggende rekening nazag.
//Dan ga ik met u mede. //Ik moet, ik wil
met u spreken, vader."
Er kwam een toornige uitdrukking in de oogen
van den jongen man. Andreo zag van onder de
zware, door donkere kringen omgeven oogleden
zijn zoon eenigszins ontsteld in het opgewonden
gelaat. Hij verzocht zijn geleider met den gids
vooruit te gaan, hij zou wel volgen. In de koelte
van den morgen wandelden nu vader en zoon
naast elkander voort over de van den dauw vochtige
grasvlakten en langs luid ruischende beeken, die
van de bergen stroomden
Leonard aarzelde. Wat hij zijn vader wilde
Een kortstondige ongesteldheid, tengevolge van
gevatte koude, maakte een einde aan dit werkzame
leven. Wolfaartsdijk verliest in hem een zijner
beste burgers, wiens heengaan nog lang zal ge
voeld worden.
Hoek, 29 Jan. Bij herstemming voor een lid
van den gemeenteraad alhier hebben van de 159
kiezers 122 hunne stem uitgebrachtbij de opening
der bus bleek dat er 123 briefjes waren.
Gekozen de heer J. de Feijter met 66 stemmen
de heer P. Riemens verkreeg er 57.
Zaamslag. De heer E. H. Wortman, sedert
1854 ontvanger dezer gemeente en sedert 1861
gemeente-secretaris heeft eervol ontslag uit die
betrekkingen aangevraagd.
Zaamslag, 27 Jan. Heden besteedde de ver
eeniging //In 't belang der landbouwers" alhier aan
de levering, vrij op den wal te Ter Neuzen, van
264000 K.G. ammoniak-superphosphaat en 66700
K.G. chilisalpeter.
Voor de eerste levering schreven in de heeren:
Jos. de Poorter te Rotterdam, voor f 6,62 f,
Vaessen-Steinhaus te Rotterdam, voor 5,71 en
A. Standaert te Balgerhoecke, voor f 5,70.
Voor de chilisalpeter de heeren J. A. Pateer
te Hontenisse, voor 9,24P. J. Scheele te
ler Neuzen, voor /9,12; W. A. Adriaansens te
Groenendijk, voor f 9,08 P. A. Adriaansens te
Walsoorden, voor 9,01£ en M. de Jonge te
Hoek, voor 8,95.
Alles per 100 K.G.
Gegund aan de laagste inschrijvers.
Philippine, 28 Jan. Gisteren namiddag om
drie uren werd onze gemeente eensklaps opge-
vroolijkt door een tal rij k gezelschap met het
fanfarencorps van Selzaete voorop, dat al spelende
onze, anders zoo stille plaats, binnentrok. Weldra
was het algemeen bekend, dat de heer Nolson
zijn 25jarig jubile vierde als stationschef van
Philippine. Uit erkentelijkheid van 's mans ver-
diensten, was de Directie der spoorwegmaatschappij
opzettelijk overgekomen, om haren trouwen dienaar
dien dag onvergetelijk te maken. Na eene wande-
ling door het dorp en het Volkslied voor het huis
van het hoofd der gemeente gespeeld te hebben,
begaf het gezelschap zich aan den maaltijd, en
toen de avond was gevallen, deed men tot afscheid
een optocht door de gemeente met fakkellicht en
lichtballons, dat onder de tonen der heerlijke
muziek een schooneffect maakte. Dat de waardige
man nog vele jaren zijne gewichtige betrekking
moge vervullen, zal zeker wel de wensch zijn
van alien, die den heer Nolson van nabij kennen.
Boschkapelle. De raad dezer gemeente be-
noemde in de vorige week tot onderwijzeres (naaister)
voor de nuttige handwerken met eenparige stemmen
mej. E'h Va Hermans alhier. Met de benoemde
stonden mede op de voordracht O Wentzler van
Stoppeldijk en Ja Ma de Hont uit Zaamslag.
Door voorschreven benoeming is dan eindelijk
ook weder in de van af 1 Maart des vorigen jaars
bestaande vacature voorzien.
St, Jansteen. Zondag gaf de societeit Opwaarts
haar tweede concert in dezen winter. Een druk
bezoek was wel de beste belooning, die de veree
niging voor haren ijver verlangen kon. En een
gezelliger avond konden de bezoekers moeilijk
wenschen dan deze. Lieflijke klanken, ernstige
woorden (De blauwe kiel van De Winter) en luimige
(De orgelman, De mislukte erfenis, Geen ekster-
oogen meer) dit alles maakte den besten indruk.
Afzonderlijke vermelding verdient nog het Turksche
volkslied, een koornummer, dat zijn goeden naam
blijft handhaven.
Zuiddorpe. Verleden Maandag heerschte er
reeds vroegtijdig eene groote drukte in deze ge
meente vlaggen werden uitgestoken, eerebogen
opgericht, sparretjes geplant, huizen versierd, kortom
aan alles was te zien, dat men dien dag feest ging
vragen, kwam hem zoo ongehoord, zoo onzinnig
voor, nu hij oog in oog tegen hem over stond,
dat hij te vergeefs zocht naar eene inleiding.
z/Waar hield ge u op in den zomer van 1872,"
vroeg hij eindelijk, zijne hand op den arm van
zijn vader leggende.
z/Gij weet immers wel, dat ik steeds //overal
en nergens" was, waarom vraagt ge mij dat
Leonard zweeg een poos. Toen zeide hij haastig,
zijne oogen op den weg voor hem vestigende,
met halfluide stem//Gij herinnert u wel, dat
mijne vrouw zoo hevig schrikte toen zij u zag.
Gij meendet dat zij ziek was. Ook ik vreesde
voor eene verstoordheid van den geest, daar zij
na uw vertrek geheel veranderd bleef en steeds
zwaarmoediger werd. Eindelijk bekende ze mij
wat haar zoo beangstigde, eene bekentenis echter,
die mij zoo onwaarschijnlijk en vreeselijk schijnt,
dat sterkere naturen dan de hare er door geschokt
zouden zijn. Ik heb met u gesproken over een
moord, gepleegd op hare ouders, waarvan zij, als
een hulpeloos, bijna van angst gestorven kind
getuige is geweest. Die verschrikkelijke nacht
heeft zich onuitwischbaar in haar geheugen geprent
en op dit pnnt kan men haar niets uit het hoofd
praten. Maar niet waar, vader, gij kunt mij wel
verzekeren, dat gij in dien nacht ver verwijderd
waart van de hut op den Adlerstein Nietwaar,
het moet eene vergissing, een ziekelijke inbeel-
ding zijn, dat uwe trekken haar herinneren aan
den man dien zij toenmaals met haar vader heeft
zien worstelen (Wordt vervolgd).
vieren. Dien dag zou de plechtigc installatie
plaats hebben van den ZeerEerw. heer A. Mies
die ondanks zijn kortstondig verblijf alhier, reeds
aller achting heeft verworven. Toen om 8 uur
de eerewacht vertrok om zijne ZeerEerw. te Axel
te gaan afhalen, had het geheele dorp reeds een
recht foestelijk aanzien. Maakte men alsdan eene
wandeling door het dorp, dan stond men verbaasd
over al het schoone, dat in zoo'n korten tijd was
tot stand gekomen. Van alle huizen wapperde de
nationale driekleur ieder had den gevel zijner
woning versierd met vlaggen, groen, kunstbloemen
en lampions, hier en daar stonden prachtige eere
bogen met chronograms en opschriften.
Om half negen vormde zich op het schoolplein
een prachtigen stoet, die zich om negen uur in
beweging zette om zijn ZeerEerw. te gemoet te
gaan. Bij de hofstede van de wed. Yan Nevel
werd de nieuwbenoemde door den heer burgemeester
toegesproken. Daarna trok de stoet door het dorp.
Deze stoet uit 20 afdeelingen bestaande wekte
ieders belangstelling. Vooral een korps pauselijke
zouaven met standaard en de bruidjes met schilden,
lelietakken en bloemen trokken de aandacht. Zoo
ging men naar de kerk, waar de installatie plaats
had. Na het eindigen der kerkelijke plechtigheden,
zette de stoet zich opnieuw in beweging, waar de
schoolkinderen een liedje zongen en de heer II.
Karstel het woord voerde. Daarna werd de stoet
ontbonden tot in den namiddag, toen men ge-
zamenlijk eene serenade ging brengen aan den
nieuwen Herder, 's Avonds was het dorp prachtig
geillumineerd, terwijl om zes uur een fakkeltocht
a la Venetienne plaats had. Deze fakkeltocht, nu
en dan door Bengaalsch vuur verlicht, slaagde
uitmuntend, dank ook aan het schoone zachte
weder. Nadat men aan de pastorie eene ovatie
had gebracht, ging ieder op zijne wijze verder
feest vieren. Tot laat in den avond heerschte er
eene gezellige drukte en levendigheid in het anders
stille dorpdoch alles liep in de beste orde af.
's Grayenhage 29 Jan. Tot Gouverneur van
Suriname is benoemd de heer Mr. W. Tonckins J.Lz.,
lid van den Raad van bestuur en gouvernement-
secretaris aldaar.
rechtszaken'
Arrondissements-rechtbunk te Middellmrg.
De rechtbank heeft in hare zitting van 28 Jan.
de volgende vonnissen uitgesproken
1°. J. W., oud 28 j., 2°. D. P. v. d. W.,
oud 38 j., beiden werklieden te Axel, zijn wegens
mishandeling ieder veroordeeld tot 45 dagen ge-
vangenisstraf.
J. v. D., oud 43 j., bierhuishouder te Honte
nisse (Kuitaart), is wegens overtreding van een
havenreglement ontslagen van rechtsvervolging.
M. T. v. L., oud 49 j., huisvrouw van J. B.
d. Lherbergierster te Sas van Gent, is wegens
beleediging van ambtenaren, veroord. tot een
boete van 1 of 1 dag hechtenis.
E. F., ook wel genaamd J. d. S., oud 18 j.,
werkman te St. Jansteen, is wegens mishandeling
veroord. tot 2 maanden gevangenisstraf.
J. 0. v. D., oud 19 j., veldarbeider te Hoek,
is wegens diefstal veroord. tot 6 maanden gevang.
Een Amsterdammer die 440 loten van de Am-
sterdamsche-tentoonstelling had gekocht won
een overhemd.
Naar wij vernemen, zegt de N. R. Ct., heeft
de officier van justitie te Rotterdam de stukken
in de zaak tegen W. van Berkel en C. W. van
Hoogsteden bij de rechtbank ingediend, nadat de
sluiting der instructie aan beiden was beteekend. -
Zijn wij wel ingelicht, zegt het blad verder,
dan kan ook spoedig de invrijheidstelling van
eerstgenoemde worden tegemoet gezien.
In 1895 kwamen te Rotterdam binnen door
den Nieuwen Water weg 5199 zeeschepen, tegen
5189 in het jaar te voren.
Te Antwerpen kwamen in 1895 binnen 4668
zeeschepen, tegen 4642 in het vorige jaar.
Een ingezetene van Loosdrecht heeft te Utrecht
op aardige wijze gebruik gemaakt van de jongste
ontdekking, dat als concurrenten van de kwartjes- jt
vinders beginnen op te treden de kwartjeshouders.
Hij was n.l., komende van een effectenkantoor en
terwijl hij bezig was een span paarden te beschouwen
aangehouden door een //Mijnheer", die na een iulei-
dendpraatje te kennengaf gaarne zuiverenatuurboter
te willeu koopen. Boer in zijn hart als X. is, -
wilde hij de gelegenheid om nieuwe handelsrelatien
aan te knoopen niet voorbij laten gaan.
Mijnheer" verzocht hem mede te gaan naar een
kroegje in de buurt, ten einde de zaken nader onder
een glaasje cognac te bespreken. Dit geschiedde.
Slechts even nadat zij gezeten waren, kwamen een
paar andere heeren met een spel kaarten aan het
tafeltje zitten en noodigden X. uit ook zijn geluk
eens te beproeven. Het slot was, dat X. met deze
woorden afscheid nam
z/Ik heb wel eens van kwartjesvinders gehoord,
hebt misschien wel van een
dat ben jullie; jij
kwartjeshouder gelezen, dat ben ik.
je borrel. Gegroet samen."
De //heeren" waren woedend
Dank je voor
I—1 H<I 111 nam I I II I■WW mmmm ■mim— iumwiiii—HUfiniiiiiiiii
