Alg emeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeenwsch-Vlaanderen.
DE ZQNDEH DER VADEREN
No. 2990.
Woensdag 3 Januari 1894.
34e Jaargang.
Binnenland.
FICXJILLHITON.
Wij kunnen binnen tien minuten vertrekken,
TER \EIZEVSCHE (RIRWT.
AB'ONNEMENT
Voor
Per drie maanden binnen Ter Neuzen f 1,Franco per post
Nederland f 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,82*.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Bneven-
bushouders.
■Bit blatl verscliijnt Dlnsilag- en Vrijtlas»v»i''l
den uitgever
ADVEfiTENTIlN:
Van 1 tot 4 regels f 0,40. Voor elkenregel meer f 0,10Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zich abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verminderden prijs.
VAX I) E
A M O 15 te Ter lenien.
folitieli Overzicht.
De terugblik op "t geen 1893 en in 't bijzonder
het laatste gedeelte van den afgeloopen jaarkring,
gebracht heeft (de iudrukken van de laatste weken
en de laatste dagen zijn wel de meest frissche)^ is
nu juist niet verblijdend en opvroolijkend. Een
drietal weken slechts behoeveu we in gedachten
terug te gaan, om ons oumiddellijk te herinueren,
den vreeselijken misdadigen aaeslag in Frauknjks
Kamer, welke alleen door een toeval met zoo
verschrikkelijk is geweest in ziju gevolgen, als de
dader en met hem zijn fauatieke partijgenooten,
wel zouden hebben gewenscht. Eu de Kamer van
de Groote Repirbliek is niet alleen het tooneel
geweest van den helscheu toeleg tegen de bour
geoisie" alleen was deze aanslag de meest opzieu-
barende, omdat hij plaats vond op de vertegenwoordi-
gers der natie, op de door het souvereine volk
van Frankrijk ter behartiging van de belangen van
land en volk aangewezeneu. Spauje heeft in 1893
wel 't meest te lijden gehad van 't geen het ideaal
der anarchisten is, of ten minste van 't geen door
hen geacht wurdt te zijn het eemge doeltreflende
middel om tot ideale toestanden te geraken tot
volkomen regeeringloosheid door vernietiging van
al 't bestaande
Wendeu we den blik van die gruwelen af, zien
we alleen op den polnieken toestaud van't oogenblik
in verband met hetgeen in 1893 is voorgevallen,
dan is er eigenlijk geen enkele reden om oumiddellijk
„evaar te duchteu voor den vrede van Europa.
Men mag er ondanks de talrijke verzekeringen van
vorsten en rijksgrooten aan twijfeleu of door de
onafrebroken toebereidiug tot den oorlog de vrede
wel °in den waren zin gediend wordtmen kan
wellicht tot de nuchtere conclusie komen, dat
't toch maar verkieselijker zou ziju als men zich
minder toelegde op een gewapeuden vrede tegen-
over al de wenschen van auders en beter, staat
toch het feit, dat de kansen op een uitbarsting
niet grooter zijn dan voor een jaar.
Tegen den in lijvige acten en documenten be-
schreven bond der drie mogendhedcu is een verband
ontstaan, sinds lang reeds, tusschen Frankrijk en
Rusland, bezegeld door betuigingen vanbroeder-
sehap en wederzijdsche genegenheid, gelukkig onder
verheerlijking van den vrede. Een gevaar voor
of teummste een bedreiging van den vrede zien
daarin de beereu te Berliju, doch minder partijdigen
heeteu deze alliantie een nuttig tegenwicht der
triple—alliantie, hoogst heilzaam voor het politiek
evenwicht in Europa.
Het militairisme drukt zwaar op Europa en
't zal in 't pas begonneu jaar wel niet beter worden,
alien verzuchtingen van menschen, die den vrede
minnen, ten spijt
Uit Kamerun is te Berlijn het volgende telegram
ontvangen Den 15 December zijn 60 Dahomeysche
soldaten der politie, benevens 40 gewapende vrouwen
tot opstand gekomen, nadat zij zich meester ge-
maakt haddeu van veel munitie, geschut, geweren
4,0 soldaten bleven trouw. Na een gevecht van
15 uur moesten wij, de regeeringsambtenaren en het
ons ter hulp gesuelde commando, ons wegens gebrek
aan munitie terugtrekken. Een blanke en een trouw
gebleven soldaat werden gedood, een blanke gewon
de factorijen zijn onbeschadigd. Dekruiser wllyane
kwam den 21 van een reis van San Ihome terug.
Het geschut, de geweren en een deel der munitie is
heroverd. De geheele schade aan regeerings-eigen-
dommen bedraagt ongeveer 12000 gulden. Daar
de muiters in het bosch gevlucht zijn, is voort-
dureude waakzaamheid zeer noodig. ier van de
muiters ziju gevangen genomen en opgehangen.
Nog geen oorlogschip is naar Kamerun ge-
onden.
Sir George Elliot, die den 23 December j. 1.
op 78jarigeu leeftijd gestorven is, heeft als knaap
van 9 jaar in de kolenmijnen van Gates head
gewerkt en zoo persoonlijk de ellende leeren kennen,
waaraan zooveel kinderlevens ten otter gevallen
zijn. Door volhardiug en bekwaamheid kwam hij
spoedig vooruit, zoodat hij in 1863 de Penshaw-
mijnen, waarin hij 35 jaar gewerkt had, kon koopen.
In 1868 werd Elliot tot lid van het Parlement
sjekozen, waarvan hij tot 1885 lid was; hij sloot
zich bij de couservatieve partij aan eu stond in
nauwe betrekking tot de aanvoerders, vooral tot
lord Beaconsfield, met wien hij door persoonhjke
vriendschapsbanden verbonden was. Hij heeft een
belangrijk aaudeel genomen in de hervorming
de Engelsche mijnwetgeving en aan zijn bemoeiingen
was hoofdzakelijk het verbod van kinderarbeid
1U
de
van den arbeidsdag
Nog dit jaar werd
bij het plan, de
tot een reusachtig syndicaat te
Wereldberoemd werd zijn uaam door
het leggeu van den eersten telegraafkabel tusschen
Engeland en Amerika.
mijnen eu de verkorting
van 14 op 9 uur te danken.
over Elliot veel gesproken
Engelsche mijnen
vereeuigen.
Tot nu toe bestond hier te lande de gewoonte
den herijk der maten en gewichten jaarlijks te doen
plaats hebben. Op grond der ervaring acht de
Minister van waterstaat zulk een veelvuldige her-
haling der herijk-bewerking ter bereiking van het
doel der ijkwet niet noodig. Met een hernieuwd
onderzoek der maten en gewichten om de twee
jaar kan z. i. worden volstaan. De ijkplichtigen, om
het andere jaar ontheven van den last, dien de
herijk hun oplegt zullen z. i. door deze verauderiug
worden gebaat.
Daarom is bepaald dat de eerstvolgende herijk-
periode over de jaren 1894 en 1895 zal loopen en
wel van 1 Januari 1894 tot 1 September 1895, terwijl
Ged Staten blijft overgelaten de tijastippen
te bepalen, waarop binnen dat tijdvak de herijk
voor elke gemeente der provincie zal plaats hebben.
In de jl. Woensdag door de afdeeling Oost-
burg der Maatschappij tot bevordering van land-
bouw en veeteelt in Zeeland gehouden vergadering
word zoo schrijft men aan de M. Ct. door
den heer Mr. P. C. J. Hennequin, algemeen voor-
zitter der maatschappij, aan den heer M. Luteijn-
Mazure te Oostburg, onder eene hartelijke toespraak
uitgereikt het diploma als eerelid van genoemde
maatschappij, wegens ziju onafgebroken lidmaatschap
gedurende ruim 50 jaren. Nadat de heer Hennequin
korte trekken had medegedeeld, wat de aan-
leiding was geweest tot onderscheiding, schetste
hij den heer Mazure als een der eigenaardigste
figuren in ons midden, ijverig zooals slecht weinigeu,
toegerust met eene groote kennis van landbouw en
veeteelt, waaraan zijne betrekking als veearts voor-
zeker niet weinig zal hebben bijgedragen. Met
den wensch, dat het den heer Mazure nog lang
moge gegeven zijn, op zijn werkzaam verleden
terug te zieu, welken wensch spreker meende, dat
de vergadering zeker met hem deelen zoude, reikte
de heer Hennequin, boveugenoemd eere-diploma
aan den heer Mazure over.
De heer Mazure, getroffen door de hem gebrachte
hulde, dankte den heer Hennequin voor zijne harte
lijke woorden en de vergadering voor hare instemming
daarmee.
In de te Grouingen gehouden vergadering
.n den Geneeskundigen raad van Groningen en
Frieslaud kwam ter sprake de vraagmoet het
hypnotiseeren als publieke vermakelijkheid worden
tegengegaan en werd ingeleid door den voor
zitter, Dr. Ch. H. Ali Cohen die, zich beroepende
op de uitspraak van tal van autoriteiten, van meening
is, dat de hypnose in handen vau onbevoegder
volstrekt niet onschadelijk genoemd mag worden
zoomin voor het bij de vertooning aanwezige publiel
als voor het sujet. Dr. Ali Cohen stelt daaro
voor en de vergadering gaf hare goedkeurii
aan dit voorstel om aan de hoofden der ge
meenten in Friesland en Groningen het verzoek te
richten, voorstellingen van hypnotiseurs niet toe
te staan. Ingeval zij aan de politie-reglementen
daartoe niet het recht mogen outleeuen, wordt den
gemeenteraden verzocht, de politie-verordeningen in
dien geest te wijzigen.
Op voorstel van Dr. De la Faille werd verder
nog besloten, ook de aandacht der Regeering te
vestigen op het gevaar, verbonden aan het hypno
tiseeren als publieke vermakelijkheid.
Men schrijft uit LeeuwardenAls men de
toestanden van Friesland bij het einde van 1892
vergelijkt bij die vau thans, dan outwaart men
een groot verschil. In 1892 reeds van November
af dag op dag de ongeregeldheden in verschillende
gemeenten, met Leeuwarden aan het hoofd, die
versterking der wapenmacht met infanterie en
cavalerie driugend noodig maakten.
Thans kan men gelukkig van kalmte, over het
geheel spreken. Wel wordt er altijd door de
socialisten geagiteerd, zoowel in hunne bladen, als
in vergaderingeu, doch van de laatste zijn er veel
minder dan wel in vorige jaren. Tot den tegeu-
woordigen meer bevredigenden toestaud draagt
voorzeker niet weinig bij de omstandigheid, dat,
dank zij der aanhoudend zachte weersgesteldheid,
op het land aan vrij wat handen werk wordt
verschaft eu dat op verschillende plaatsen de grond-
eigenaren zoowel zij die in, als die buiten Friesland
wonen, verschillende soorten arbeid laten verrichten.
Wat meer in het bijzonder onze stad betreft, het
werd nog Woensdagavond jl. in de vergadering
van de vereeniging .Nijverheid" bij de behaudeling
van een verzoek van de timmerlieaen-vereeniging
„Ons Belang" om aan te dringen op beperking
van den invoer van machinaal bewerkt hout, ge-
constateerd, dat men zich moeilijk kon herinneren
dat in het winterseizoen zooveel werk in het bouw-
vak was geweest als dit jaar.
Zoo worden o. a. vauwege het Rijk vele hi'
bezig gehouden door de kapitale verbouwir
de bijzondere strafgevangenis en vau het gt
nementshuis, de restauratie van het oude kansela
gebouw en inrichting daarvan tot proviuciale biblic
theek en archief, vauwege de gemeente, ofschoo
minder mate, door de veruieuwing van de Ame
Bewerkt door AMO.
,e
31)
Reeds om vijf uur was het geheel duister de
sneeuwstorm was met nieuwe kracht opgestoken
en joeg door de straten van het dorp, of hij
menschen en huizen wilde medevoeren. Op het
slot waren de lichten reeds aangestokenFlora
zat in haar boudoir bij een lamp in een boek te
lezen in angstige spanning luisterde zij naar de
voetstappen in de gang. Snel wierp zij haar boek
op zijde. Of zij zich niet vergiste Neen, werke-
lijk het was de stap van haar man zij opeude
met een ruk de deur Felsheim stond voor haar.
Hij was gekleed in een korte pelsjas, ziju donkere
pantalon was in hooge laarzen gestoken eu hij droeg
een dubbelloops geweer in de hand.
Bij dit onverwachte zien van zijn vrouw scheen
hij getroffen doch weldra was hij weer kalm.
en vroeg tamelijk barsch
;/Sedert wanneer bespiedt je mij vvll je
mij wat zeggen, gauw dan lk heb weinig tijd.
Met zachte stem, die echter innerlijke aaudoening
verried, antwoorde Flora
„Och, Werner, schenk mij een oogenblik gehoor
ik moet je een mededeeling doen."
Misnoegd schudde Felsheim het hoofd hij bleef
op den drempel staan en zei
„Nu, gauw dan, ik wil gaan jageu en de beste
tijd gaat zoo verloren.
Ouderzoekeud zag de dochter van den uitdrager
haren echtgenoot aan.
„Ik wil je niet lang ophouden," zei ze „maar
eindelijk moet het tusschen ons tot een verklaring
komen, want zulk een leven kan ik niet langer
verdragen." De tranen beletteu verder te spreken,
maar zij bedwong die en ging voort„Laat mij
naar mijn vader terug keeren, dan heb je de
vrijheid terug waaruaar je verlangt en ik heb niet
langer te zien, wat ik met verdragen kan."
Felsheim verbleekte en beet zich op de lippen.
Hij vroeg niet, hij antwoordde niet en bevend trad
hij een schrede terug.
Die sterke, moedige man beefde, want hij had
in het gelaat zijner vrouw een verauderiug waar-
genomen, die hem vrees inboczemde. Flora stond
voor hem met purperroode wangen en haar oogen
schoten vuur.
,/Moordenaar I" riep zij met gillende stem, die
Felsheim deed sidderen, zoodat hij geen lid van
zijn lichaam kon verroeren, toen de zachte handen
zijner vrouw met een ijzeren greep zijn armen
vatten. „Waarom heb je mij vermoord, ellendige
Waarom heb je mij niet meer lief? Spreek,
spreek dan toch vroeger had je wel woorden
voor me en welke woorden I Moet ik ze je zeggeur*
Moet ik je eeden en beloften herhalen Bemin
mij ik wil het hoor je, ik, je vrouw ik
beveel het. Neenik smeek het zieop
mijn knieSn smeek ik Werner, bemin mij Ik
weet alles, alles ik schenk je vergiffeuis 1^ 1
spreek toch, geliefde man I Spreek tot mij
De minnende vrouw had zich voor haar afgod
op de knieen geworpen en weende half suikkeud.
Het zweet parelde op Felsheim's voorhoofd. Dit
was het, wat hij gevreesd en zoo gaarne vermeden
had. Hij stond bijna besluitelooshij overlegde
reeds of een wettige scheiding niet beter zou zijn
maar de gedachte aan Stella, aan de opiianden
zijnde vlucht en het geluk, dat hem wachtte,
bracht hem tot een koel overleg terug.
„Sta op I" zei hij somber.
Oogenblikkelijk gehoorzaamde Florade over-
spanning der zenuwen was voorbij en nu haudelde
zij willoos, als een kind.
„Ga zitten en luister naar mij. Ik kan je nu
niet antwoorden op je aanklachtik wil mij niet
verdedigen, maar ik beloof, dat je van morgen af
die andere, wier naam je niet genoemd hebt, niet
meer op je levensweg zult ontmoeten".
„En zal alles weer zijn als vroeger?" vroeg
Flora met een glans van vreugde op het gelaat.
Felsheim zag verbaasd op, maar antwoordde met
vaste stem, terwijl hij zich omkeerde om heen te
gaan »Dan Sal alles goed worden
Met een leugen op de lippen scheidde hij van
zijn vrouw.
Flora zat nog lang in haar stoel, nadat haar
man het slot verlaten had.
ffDau zal alles goed worden I" fluisterde zij,
terwijl tranen haar stem bijna verstikten.
,Nooit nooit zal ik vergeten, dat hij mij
verraden heeft. Ware liefde verdraagt alles
zij laat zich met voeten treden, zij verdraagt schande
en spoteen ding duldt zij nietverraad".
Ondertusschen was Felsheim laugs de rotstrappen
naar heueden gegaanhij liep het dorp door eu
verdween piotseling in een van de laatste huizen.
Zonder bemerkt te worden, sloop achter hem
een geaaante door de sneeuw, die hem niet uit
het oog verloor. Toen de deur van Schulze's hui
zich achter Felsheim sloot, bleef de gedaante oj
korten afstand stilstaan.
„Hij is in de val," fluisterde Frauz. ,/Nukan
hij niet meer ontkomen
Toen sloop hij ook het huis binnen, waarin h
laatste bedrijf van deze tragedie zou worden afge-
speeld.
Schulze ontving Felsheim in het voorhuis me
de woorden „U wordt reeds een uur gewacht
en voerde hem naar de kamer, waarin den vorigei^
nacht het plan om te ontvluchten was beraamd
Stella stood in het midden van het vertrek ec(
snelde haar minnaar bij het binnentreden tegemoet
Zij droeg een kostbare, uauwsluitende pels en een
baret, met bont gevoerdin de hand hield zij een
lederen taschje.
,/Eindelijk, eindelijk I" riep zij uit en zonk aan
Felsheim's borst. „Je kunt niet gelooven, welke
droevige gedachten ik had, sedert wij den vorige^
nacht scheidden. Ware het slechts mogelijk, n
reeds weg te rijden."
n Heeft Bodenich je ongerust gemaakt vroeg hij z
,/Neen en ja! Zijn koele bedaardheid doet
mij vermoeden, dat hij iets tegen mij in het schild
voert. Ik ken hem genoeg om te weten dat hij
sedert gisteren niet heeft stil gezeten. Maar ik
verwacht elk oogenblik zijn arrestatie."
»Nu, hoor eens", fluisterde Felsheim, wwij moeteu
zonder uitstel voort. Mijn vrouw heeft met q;n
gesproken zij vermoedt hoe de zaken staan enve-
tot alles in staat. Is de slede gereed, Schulze
Schulze, die in een hoek had gestaan, trad hu
naar voren.
