Al gem e en
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch-Vlaanderen.
No. 2978.
Zaterdag 25 November 1893.
33e Jaargang.
LOTING
Rijksksuring van Paardsn
DE ZQIUDEN DER VADEREN
ten behoeve van het leger.
Binnenland.
abonnement-
Per drie maanden binnen Ter Neuzen f 1,Franco per post: Vo
Nederland 1,10. Voor Belgie f 1,40. Yoor Amerika f 1,324.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushonders.
ADVERTENTlEN:
Van 1 tot 4 regels/0,40. Voor elken regel meer 0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zicb abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verminderden prijs.
■lit bla<l verscliijnt Hiiisiliiu- en Vrijdasavoml liij den uitsrever P. J. I A K HE SAM HE te Ter Senzen.
Van dit nummer zal
morgen voormiddag een
bijvoegsel verschijnen, bevattende o. a.
het verslag der laatste gemeenteraads-
zitting.
Burgemeester en Wethouders van ZAAMSLAG
brengen ter kennis van hen, die het aangaan in
deze gemeente, dat de LOTING, hierboven vermeld
zal plaats hebben ten gemeentehuize op Vrijdaff
1 December 1893, des namiddags te half 2 are.
Voor den eigenaar van een in te schrijven paard
of van in te schrijven paarden, die niet tegen-
woordig is, loot de Burgemeester.
In de lotiug zijn o. m. niet begrepen de paarden,
jonger dan vijf en ouder dan veertien jaar,
hengsten en klopbengsten, schimmels en bonte
paarden enz.
Zaamslag, 24 November 1893.
C. DE BOKX, Burgemeester.
E. H. WORTMAN, Secretaris.
Ir*olitieli Overzicht.
Dinsdag was 't de eerste groote dag voor de
Kamer van afgevaardigden van Frankrijk en als
immer bij dergelijke gala-vertooningen was er veel
publiek op de tribunes (dames vooral), veel animo
in de couloirs en 't resultaat van den dag was
noch gunstig, noch onguustig voor de regeeriug,
welker verklaring grooter was dan welke dan ook
voor haar door andere gouvernemeuten afgelegd
ten aanhoore van de vergaderde volksvertegeu-
woordigers. Dupuy heeft 't niet verstaan of wellicht
niet gewild veel te zeggen in weinig woorden, kort
en krachtig den heeren mede te deelen wat hij en
zijn mede-bewindvoerders noodig, nuttig eu wensche-
lijk achteuzoo'n kleiue vijftig hervormingen
somt hij op een wel wat al te groot verscbil
met de drie of vier die hij voor korten tijd, in
een zijner redevoeriogen voor het nieuwe wetgevende
lichaam voldoende heette Als geheel maakt het
ministerieel betoog een eenigszius waterachtigen
indruk, 't is of men te veel heeft will en beweren
FJECTUILLETON
Bewerkt door AMO.
20)
De mannen der wet schonken aan //het witte
Paard" meer opmerkzaamheid dan den kastelein
wel lief was. Met voorliefde zouden zij een huncer,
in lorn pen gekleed naar den kelder. Hij mengde
zich daar onder de gasten en wierp bij vechtpartijen
of verboden hazardspelen het masker af om de
boofdschuldigen te arresteeren. Datschaadde Wilhelm
Ohm en zijue zaak echter nietin »het witte
Paard" werd buitensporig gedronken, gevloekt,
gespeeld en zoo noodig met messen gevocliten,
Ondanks het toezicht der politie, hetzij in uniform
of in burgerkleeding. Wilhelm Ohm leefde weldra
in overvloed en terecht noemde hij zijn spelotik
een goudmijn. Ook dezen avond waren alle stoelen
en banken bezetde gasten rookten eu babbelden,
waarbij zij het eene glas grog na het andere ledigden.
Achter een lange breede tafel stonden Wilhelm
Ohm en zijn vrouw bij een stapel eetwaren van
allerlei soort. Zij hadden het druk met aan de
eischen der gasten te voldoen en daarbij stonden
er soms zoovelen om het echtpaar heen, dat zij
behoefte aan hulp gevoelden.
Maanden lang hadden zij er dan ook reeds over
gedacht en gesprokeu, een vertrouwbaren knecht
in dienst te nemen, maar de uitvoering van het
voornemen liet nog op zich wachten.
,/Aho, oud wrakriep een matroos, vwat
zeil je langzaam als by mistig weer. Korn, zet
en nu eigeulijk niets te berde brengt, dat steek-
houdend is, het voornaainste is de onomwondeu
oorlogsverklaring aan de sociaal-democraten, die
dan ook aardig op hun paardje zijn en met het
bewind een strijd op leven en dood zullen aangaan
Gelukkig is de samenstelliog der nieuw gekozen
Kamer van dien aard, dat onvoorziene gebeurte-
nissen voorbehouden, de meerderheid, morgen op
de verklaring te verwerven, wel groot genoeg zal
blijken om Dupuy en zijn maunetjes onveranderd
te doen voortregeeren.
Weinige waren de afwezigen toen de president
der Kamer, Casimir Perier, om half drie de zitting
opende, ook al met een redevoering. Zooals te
doen gebruikelijk is, bedankte hij den heeren
voor het hem opnieuw geschonken vertrouwen,
hetwelk hij zich meer en meer zal trachten waardig
te maken. Daarua sprak hij heel mooi over de
Fransch-Russische broederschap eu over de verheven
taak der Kamer, waar 't geldt de vrijheid te
waarborgen en het werk der revolutie voort te
zetten. Dupuy de premier, was diep ontroerd (of
't was door de zooeven gesproken woorden dan wel
over 't geen hij zelf zou in 't midden brengen,
rueldt men nieten toen begon hij de voorlezing
der ministerieele verklaring. De geheele richting
harer politiek, wilde de regeering openlijk en
duidehjk verklaren aldus zeide Dupuy alleen
die vraagstukken zullen worden onder handen
genomeu, welker oplossing uitvoerbaar schijnt en
zij zal zich geheel richten naar de uitspraak van
den volkswil welke der Republiek een ongeeve-
naarde zege heeft bezorgd. Geen onvruchtbare
debatten meer geen opwiudende kwesties, doch
practische politiek. Van de herziening der grondwet
wil de regeering eveumin iets weten als van de
scheiding van kerk en staateveneens is't gesteld
met haar houdiug tegenover een wijziging in het
kies-systeem en ten aanzien van een progressieve
iukomstenbelasting. In geen geval kan de regeeriug
als politieke bondgenooten beschouwen hen, die
het algemeen stemrecht, het privaat-bezit en de
arbeidsvrijheid miskennen en zij zal de leerstelliugen
bestrijden, welke het collectivisme prediken en
welker doel het is het initiatief van het individu
te fnuiken, terwijl zoo noodig krachtig tegen alle
pogiugen tot verstoring der orde en ophitsing zal
worden opgetreden. Dupuy eindigde met de op-
somming van een gansche reeks hervormingen.
Zoo heel kalm liep de voorlezing niet af, heftige
interrupties van radicale en socialistische zijde,
verhinderden Dupuy telkens voort te gaan. Ge
lukkig vond hij troost bij het centrum en de
rechterzijde, die telkens jubelden eu juichten.
een vroolijk gezicht, er koraen vandaag nog fliuke
gasten aan boord
r't Zal wat flinks wezen bromde de kastelein
De matroos stood nu op en kwam bij de tafel
staan, alsof hij Ohm alleen zeggen wilde, wat er
nog te wachten was.
„De ,/Rhenauiariepen Ohm en zijn vrouw
uit. //Dan wordt het vau avond hier nog druk,"
voegde de kastelein er bij. //Dank je, Johann,
voor de boodschaphier, drink eeus op den
»Rhenania" en zijn bemanniug
De reusachtige matroos ledigde het glas in een
teug.
„Dat warmt", zeide hij. Maar, Ohm, zeg eens,
ouwe jongen, wie is die man daar bij de kachel
Hij ziet er niet uit als een zeeman".
*0, die", antwoordde Ohm, //dat is een landrot
en een magere ook, Johann. Ik heb zoo van
terzijde een oog in zijn buidel geslagen, toen hij
zijn avondboterham betaaldehet was daar laag
water. Het schijnt een arme kerel te zijn, die
oversteekt naar Amerika om zijn fortuin te maken
of in het goudland naar den drommel te gaan."
De gast, die daar alleen aan een tafeltje bij
de kachel zat, onderseheidde zich werkelijk door
zijn uiterlijk vau de overige aanwezigen. Zijn
kleeding was hier eu daar gescheurd zijn linneu-
goed was niet helder en toch zag men hem aan,
dat hij niet gewoon was met luidruchtige matrozen
in gezelschap te zijn.
Nog geen drie maanden geleden behoorde deze
man tot de voornaamste kringen hij bezat een
groot prachtig landgoed en toen had zijn levensloop
nog een geheel anderen keer kunnen nemen. De
demon, die hem beheerschte, had hem echter immer
Onmiddellijk na de voorlezing vroeg de socialist
Jauves de regeering met Millerand te mogen inter-
pelleeren over de algemeene politiek, terwijl Laver-
tujon van het centrum, verdaging dier interpellate
voorstelde. Dupuy was voor onmiddellijke be-
handeling, Lockroy bepleitte verdaging en met 291
tegen 271 stemmeu werd tot Dupuy's voorstel
besloten. Jauves nam de regeering geducht door,
voor 't meerendeel in gematigde termen en Dupuy
repliceerde scherp tot woede der socialisten, terwijl
zijn partijgenooten hem toejuichten. 't Was onder-
tusschen laat geworden en met 264 tegen 241
steminen werd besloten de discussie voort te zetten.
't Zal er dan wel weer levendig toegegaan zijn.
De te Parijs verschijnende Gaulois blijkt juist
ingelicht te zijn geweestde prins vau Alcatara
is niet naar Brazilie vertrokken. De kamerheer
van de gravin van Eu verklaarde aan het Journal
des Debats, dat de prins nog steeds te Weenen-
Neustadt is, en uit St. Nazaire wordt gemeld, dat
de mailboot naar Brazilie is vertrokken zonder dat
een persooD van aanzien zich voor den overtocht
aan boord van dat schip aangemeld had. Het
bericht van de iuscheping van den prins is dus
geheel verzounen.
Ten overvloede zij vermeld, dat, naar de Times
uit Madrid verneemt, het telegram, volgens hetwelk
de Spaansche regeering een depeche ontvangen had,
naar laid waarvan admiraal Mello den oudsten
zoon van den graaf van Eu tot Keizer van Brazilie
uitgeroepen zou hebben volkomen ongegrond is.
De Spaansche regeering heeft zoodanige depeche
niet ontvangen eu verzocht dit bekend te maken.
Een telegram van Maandag uit Madrid bevat, dat
de broeder van de sultan van Marokko in de om-
streken van Melilla is aangekomen en een afgezant
naar die plaats heeft gezonden, teneinde een
onderhoud met den Spaanschen bevelhebber te
verzoeken. Deze stemde daarin toe maar ver
klaarde tevens dat hij de vijandelijkheden zou voort-
zetten telkens als de Kabylen te dicht de vesting
naderen.
Zondag nu zijn de Kabylen verdwenen, waarop
later opnieuw een afgezant te Melilla is gekomen,
teneinde uit naam van den broeder des sultans
aan generaal Macias een wapenstilstand voor te
stelleu, teneinde gelegenheid te hebben tot een
regaling te geraken.
Het verslag der Tweede Kamer is verschenen
omtrent het afdeelingsouderzoek van de voorgestelde
amendementen op het wetsontwerp tot regeling van
en immer voortgedreven en hem aan nood, schande
eu elleude overgeleverd. Deze man, die daar in
z/het witte Paard"zat en in de oogen van den kastelein
een arme duivel scheen, wiens geheele voorkomen
hem deed kennen als een man, die was achteruit
gegaan, die man was graaf Alfred von Hohenstein,
de toekomstige erfgenaam van millioenen.
Om den Snellen val van den jongen man te
begrijpen, moeten wij terugkeeren tot den nacht,
waarin hij van Kahn de belangrijke som van vijftien
duizend thalers ontving bij den verkoop van Rosen
heim ffNaar Amerika I" had hij toen uitgeroepen.
Reeds lang had hij het voornemen gehad naar de
nieuwe wereld te vertrekken om hare vermaken te
leeren kennen. De uitvoering daarvan was op de
lange baan geschoven, om twee redeneu. Ten
eerste kon hij niet genoeg geld bij elkaar krijgen
voor een langdurig verblijf in Amerika, en ten
tweede, omdat die scheiding hem in oumin zou
brengen met zijn vaderdit wilde hij voorkomen.
Nu Kahn echter onverbiddelijk betaling vorderde
en zijn kaartenkunstjes in het salon van Stella
Muller ontdekt waren, bleef hem geen keus meer
voor hem was alleen aan de overzijde van de Oceaan
een bestaan te vinden.
Met den eersten trein vertrok hij naar de residentie,
vanwaar hij naar Hamburg zou reizen om met den
eerstvolgenden steamer naar Amerika over te
steken. Hij logeerde in een hotel van den
eersten rang en stortte zich hals over kop in den
maalstroom van vermaken der groote stad. Reeds
den derden dag deed hij bijzonder iuteressante ken-
nissen op. Aan de table d' bote in het hotel zat
hij tegenover een jong echtpaar, dat zijn huwelijksreis
deed en uit Warschau was gekomen om de residentie
de kiesbevoegdheid voor de Tweede Kamer en de
Prov. Staten.
Over de vraag, welke minimum-leeftijd voor het
kiezerschap behoort te worden aangenomen, liepen
de gevoelens uiteen. In de meeste afdeelingen
was de meerderheid voor eene verhooging althans
tot 25 jaren. Algemeen erkende men, dat, als de leef-
tijd hooger werd gesteld, men eerder vrede kon hebben
met lager eischen van geschiktheid en welstaud.
De voorstanders van het Regeeringskenteeken
van geschiktheid de schrijfproef betuigden
bevreemding over de toenemiug der oppositie tegen
het kenteeken bij hen, die niet gezind zijn tot een
zeer ruime kiesrechtuitbreiding. Dat kenteeken is
toch juist bestemd om eene belangrijk aantal on-
geschikte kiezers te weren. Werd de eigenhandig
gestelde aanvrage vervangen door de enkele onder-
teekening eener aanvrage, dan zou elk kenteeken
van geschiktheid worden gemist.
De bestrijders der schrijfproef betoogden, dat
zij slechts een zeer geringe kennis kan bewijzen,
terwijl opnieuw werd betoogd dat ten platten lande
zeer vele geschikten daardoor zullen worden uit-
gesloten en art. 3 van het Regeeringsontwerp zeer
bedenkelijke bezwaren van administratieven aard
zou opleveren.
Inzake bedeeling had de groote meerderheid
overwegende bezwaren tegen het amendement-Levv,
om niet enkel op bedeeling in het laatste jaar maar
ook in de beide voorafgaande jaren te letten. Vele
leden konden zich wel vereenigen met het in
aanmerking nemen van door een tusschenpersoon
verleendenonderstand (amendementen-Tydeman, Bor-
gesius pn Land). Onderscheiden leden hadden
bezwaar tegen het buiten aanmerking nemen van
onderstand aan de niet-inwonende vrouw (amende-
meuten Tydeman en Borgesius), terwijl het amend.
Gerritseu om niet in aanmerking te nemen den
onderstand verleend aan inwouende vrouw of kin-
deren zonder voorkennis van den echtgenoot of
vader, weinig weinig bij val vond. Bij vele leden
vond instemming het amend.-Borgesius om ook de
aanvrage van onderstand als reden van uitsluiting
op te nemen.
De vergadering ten 11 uur eergister belegd tot
voorzetting van hetdebat over de Indische begrooting,
werd ten half twaalf geopend met de mededeeling
van den voorzitter, dat de vergadering geschorst
werd tot 1 uur des namiddags.
Er waren Diet genoeg leden slechts 34 bij
den aanvaDg tegenwoordig om de zitting te doen
doorgaan.
Het algemeen debat over de Indische begrooting
werd voortgezet.
en hare schoonheden te leeren kennen. De jonge
echtgenoot, de burggraaf Gobelinski, stelde zich bij
de een of andere gelegenheid aan den graaf voor
en door hem leerde Alfred de bekoorlijke, jonge
vrouw van den Pool kennen, die hem weldra door
hare beminnelijkheid boeide. Men bezocht samen
schouwburgen, concerten en musea, ondernamen
gemeenschappelijke rijtoertjes en zoo verschoof Alfred
zijn vertrek van den eenen dag op den and. re.
Eindelijk was dan toch de laatste dag voor vast
bepaald en om den laasten avond nog eens recht
genoegelijk samen te zijn, noodigde de burggraaf
von Gobelinski graaf Alfred in zijn salon. De jonge
vrouw nam met zooveel hartelijke minzaamheid
de honneurs waar, dat Alfred het eene glas na het
andere ledigde op het welzijn der bekoorlijke Poolsche.
Was het door den wijn was het door de ver-
stikkende hitte in het salon maar de jongman
voelde plotseling vermoeidheid in al zijn leden
en zwaarte in het hoofd, zoodat hij zich niet
goed rechtop kon houden. Hij maakte eenige
verontschuldigingen, trachtte op te staan vau de
sofa, waar hij naast de schoone me vrouw von
Gobelinski had plaats genomen, maar zonk weer
in de kussens en was weldra in diepen slaap
gedompeld. Hij ontwaakle bij klaarlichten dag.
Van de straat klonk het geratel der rijtuigen, het
gewoel der groote stad, zooals gewoonlijk omtrent
het middaguur. Langzamerhand keerden bij Alfred
de herinneringen terug van den vorigen avond.
Een gevoel van beschaming maakte zich van hem
raeester, daar hij waarschijnlijk in een zwaren roes
ingeslapen was in Gobelinski's salon. Van het
jonge echtpaar was niets te zien of te hooreu
waarschijnlijk was het een toertje gaan doen vddr
COURAMT
VOOR OB
I
