Alg emeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch- Vlaanderen.
No. 2968.
Zaterdag 21 October 1893.
33e Jaargang.
DE ZONDEN DER VADEREN
abonnement-
Binnenland.
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Franco per postVoor
Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,82^.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
ADVERTENT!®^
Van 1 tot 4 regels f 0,40. Voor elken regel meer /"0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zich abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verminderden prijs.
Bij deze courant behoort een bijvoegsel.
JPolitielz. Overzicht.
Dinsdag waren in Engeland weder een liberaal
en een conservatief aan het woord. De Minister
van Biunenlandsche zaken, Asquith, sprak te Glasgow
en lord Salisbury te Preston.
De Minister gaf de verzekering, dat de regeering
het home rule-ontwerp uiet in de volgende zitting
van het parlement aan de orde zou stellen, maar
eerst de voor Engelaud aangekondigde hervormingen
zou laten behandelen. Dit is eene voldoening voor
de radicalen, maar zal de ongeduldige Ieren ont-
stemmen. Asquith's vermaning, der regeering in
de uitvoering van dit pro<<ramma geene moeilijk-
heden te bereideu heeft, blijkens Redmonds verkla-
ringen, bij de Parnellisten geen gunstig onthaal
gevonden.
Lord Salisbury bracht home rule in verband met
de verdedigbaarheid des rijks en zag in de maritieme
demonstration te Toulon en te Tarento gewichtige
teekenen des tijds. Overigens beantwoordde hij
de rede, die Gladstone te Edinburg had gehouden.
Zoo de afgeloopen parlementszitting op wetgevend
gebied onvruchtbaar was geweest, zeide lord Salis
bury, dan was dit daaraan te wijten, dat het Parlement
zich had bezig gehouden met eene kwestie, die
niet kon worden opgelost. Door zijne behandeling
der oppositie had Gladstone de traditien van het
Lagerhuis geschonden. Het was te hopen, dat de
outwerpen, die in het najaar zouden woiden inge-
diend, door de oppositie konden worden gesteuud.
Lord Salisbury rechtvaardigde ook de houding
van het Hoogerhuis in de kwestie van home rule.
Wei was het Hoogerhuis niet bevoegd, de ont-
binding van het Parlemeut voor te schrijven, maar
hoe zwak het ook in menig opzicht mocht zijn,
het was toch, zoolang het Engelaud achter zich
had, veel sterker dan Gladstone. Wanneer het
home rule ontwerp niet in de volgende zitting
weer werd ingediend, moest het als begraven worden
beschouwd.
In weerwil van de stellige en eenparige ver-
zekeriugen der Eogelsche bladen, dat het bezoek
van het Engelsche eskader te Tarento geene
politieke bedoeling heeft en niet eene contra-
demoustratie is tegen de Russisch-Fransche vriend-
schapsbetooging, blijit men hier en daar vermoeden,
dat een geheime overeenkomst tusschen Engelaud
en Italie bestaat.
Er zijn zoo van die kwesties en gebeurtenissen,
welke in gewone tijden van overvloed op pohtiek
gebied ('t zij door bijzondere gebeurtenissen of wel
FEUILLETON.
Bewerkt door AMO.
10)
„Vergeet niet, dat het morgen betaaldag is
riep de oude hem na en sloot met een schorren
lach het kostbare strookje papier in den lesse-
naar.
#Hij komt terug", sprak hij in zichzelven, „zoo-
waar ik Jacob heet. Hij komt, hij zal mij Rosenhain
verkoopen en Flora zal er heen trekken met „hem."
Dit doelde op Felsheim, zijn naam sprak hij
niet uit, want nog altijd koesterde hij haat tegen
hem, die zijn kind gestolen en haar hart aan god-
dienst en familie ontroofd had. Binnen vier weken
zou het huwelijk plaats hebben alleen de for-
maliteiten voor den magistraat geen feest.
Kahn zuchtte, als hij daaraan dacht. Hoe geheel
anders had hij zich vroeger dien dag van Flora's
huwelijk voorgesteld.
Met rassche schreden verliet graaf Alfred von
Hohenstein de Schoolstraat en keerde terug naar
de wijken der rijkeu en voorname lui. Hier
vertraagde hij zijn tred, stak een fijne havana aan en
dacht na over den voorslag van den woekeraar.
„Welk een gemeen aanbod mompelde hij,
„het prachtige landgoed, dat onder broeders hon-
derdduizend thaler waard is, voor een peulschil
weg te geven. Papa moet helpenhij zal toch
zoo onverstandig niet zijn het kostbare goed in
liandeu van dien bloedzuiger te laten vallen. We
is hij stijf hoof dig en heeft hij gedreigd mij nooit
ingevolge de geregelde werkzaamheden der we.t-
gevende lichamen) rustig in reserve worden ge-
louden voor den kwaden tijd der malaise en zoo
zou men eigenlijk de min of meer uitgebreide
besprekingen van dergelijke iugepekelde aange-
egenheden, als bewijs kunnen doeu gelden, dat in
de politiek van den dag schraalhanskeukenmeesteris.
Zoo kan men op 't oogenblik, naast de onver-
mijdelijke artikelen over de Fransch-Russiscke
verbroedering en de feiten, welke met die aandoenlijke
geschiedenis samengaan, zich te goed doen aan
beschouwingeu over de zilverwet in de Vereenigde
Statenover Brazilie's heden, toekomst en ver-
ledenover 't mogelijke en waarschijnlijke in
Marokko over de economische relatien tusschen
Rusland en Frankrijk en (dit eerst sedert eenige
dagen) over de invoering van algemeen stemrecht
in Oostenrijk. Dat zijn alle stevige en voedzame
schoteltjes, waaraan menigeen zich reeds herhaal-
delijk een indigestie heeft gegeten, doch in elk
geval te verkiezen boven de Fransche liflafjes met
een ietwat vreemden, onzuiveren bijsmaak.
't Eenige wat met betrekking tot de ontvangst
der Russen op Frauschen bodem nog te coustateeren
valt, is de poging der Fransche bladen om min
welgeslaagde versieringen, minder goed gekozen
betoogingen en kleine, bij elk feest onvermijdelijke
wanklauken dood te zwijgen, terwijl de Duitsche
bladen na algetneenheden over al den glans en
de pracht, zich verdiepen in de details en dan
juist die kiezen, welke minder welgeslaagd zijn
een aardigheid waarbij eigenlijk niemand schade
lijdt eu waarm de Duitsche reporters een kinderlijk
plezier schijoen te hebben. Eigenlijk valt er niets
meer te berichten, dat niet reeds medegedeeld is
of ten miuste als waarschijnlijk is ter kennis ge-
bracht. Dat de houding van admiraal Avellan
correct en wellevend is zonder zich door iets uit
den plooi te doen breugeu, behoeft eigenlijk geen
afzonderlijke vermelding en de Frauschen zijn er
niet minder opgewouden om. De kalmte en waar-
digheid met een tikje neerbuigende goedheid door
Avellan bij alle betoogingen bewaard, is conform
aan den aard van de broederschap tusschen beide
landen, zooals de Czaar die verstaat.
De eerste lezing van het douane-tarief tusschen
Rusland eu Duitschlaud, is door de onderhaudelaars
ten eiude gebracht zoodat men nu zoo wat weet
wat de een eischt en wat de auder wil geven.
Bijzonderhedeu ziju nog niet bekend, doch voor
het jaar een week ouder is, zal er, volgeus de
Duitsche bladen, wel wat uitlekken, want dan komt
de tweede beslisseude lezing, welke met inspanning
meer te helpen, maar hij zal zich wel bedenken,
hoop ik. Het zou waanzinnig van hem zijn".
Een tikje op den schouder stoorde hem in zijn
gepeius; hij keek om en zag zijn vrieud luiteuant
Von Oterendorff voor zich.
ffZoo, waarde graafweer eens in de stad
Men ziet u weinig tegenwoordig I"
vDat ligt niet aan mij, waarde luitenaut. Maar
ik heb ook niet het genoegen u aan te treffen,
noch iu het cate, noch bij Kauffmann, nog ergens
anders. Waar brengt ge toch uw avondeu door
Kauffmann was een voornaam koffiehuis, waar
de jeunesse doree van Z. alle vreemde elementen
buitensloot. De kleine luitenant lachte veelbetee
kenend en knipoogde even.
,/Aha 1" zei graaf Alfred, „rozeuketenen, ik
begrijp u is het een priesteres der kunst?"
„Ge vergist u, graafwas het antwoord, »en
eigenlijk ook niet. Ja, ik ben tot over de ooren
ve°rlield, maar ik niet alleen, de geheele heeren
wereld trekt haar triomfwagen voort. Het is
fabelachtig 1"
#Van wie spreekt ge dan
Wel, hebt ge dan nog niets gehoord van Stella
Muller ledereen dweept met haar, dat is te
zeggen de heeren. Bij de dames staat zij niet goed
aangeschreven. Eerst was zij ook een enfant gatd
van de dames, zij bracht aanbevelingen mee van
de aanzienlijkste families in de residentie. Maar
tegenwoordig trekken de dames zich terug - zij
is zij moet verduiveld, waarde graaf
niemand weet eigenlijk wat zij moet of wat zij is.
Maar laten de dames denkeu wat zij willen,
alle heeren liggeu aan haar voeten en men is
gelukkig, als men een uitnoodiging krijgt voor haar
wordt tegemoet gezien. Een verdrag met Rusland
ontbrak juist nog aan Duitschlands economische
relatien met de verschillende landen van Europa,
doch juist de groudslagen daar van (in beslist pro-
tectiouistischen geest) doen twijfelen aan de
mogelijkheid op een verdrag tusschen Rusland en
Germanie.
In de zitting der Tweede Kamer van gisteren
werd besloten voor het wetsvoorstel-Hartogh tot
wijziging van het wet'ooek van burgerlijke rechts-
vordering eene commissie van voorbereiding te
benoemen.
De heer De Ras interpelleerde de regeering over
het gevaarlijk spoorwegvak bij Bunde, vroeg of de
technici en geologen eenstemmig waren over het
herstellingswerk, of de rapporten gepubliceerd kunnen
worden en of het niet beter is de lijn te verleggen
om den Kruisberg heen.
De Minister antwoorde, dat de herstellingswerken
berusten op de rapporten der technici en geologen,
die het in hoofdzaak eens zijn.
De rapporten zal hij overleggen met het eind-
rapport van den raad van toezicht op de spoorwegen.
De heer Schepel wijdde een woord van hulde aan
de nagedachtenis van Dr. Poelmau. De Kamer
heeft aangenomen welsontwerpen ter vrijstelling
van belasting van eenige buitenlandsche goederen,
tot afschaffing van de rechten van registratie en
acte van afstelling en beeedigiug van ambtenaren
en wijziging van de wet op de kanselarij-regeling.
Uitgesteld is het wetsontwerp tot wijziging van
de pensioenwet der burgelijke ambtenaren. De
Kamer is daarna op reces uiteengegaan.
Tot lid der Proviuciale Staten van Zeeland,
voor het hoofdkiesdistrict Middelburg, is gekozen
de heer P. J. Siegers, te Vlissingen, (anti—revol.)
met 1697 stemmen; de heer Dr. A. van der
Swalme (lib.) verkreeg 1642 stemmen. Uitgebrachte
stemmen 3393.
In een drukbezochte openbare vergadering
der afdeeling Rotterdam van de Nederlandscbe
Vereeniging tot bevordering van Zondagsrust keurde
de heer H. J. Meerkamp van Embden, vice-vuor-
zitter het af dat de Telegraaf en het Handelsblad
des Zoudags verschijnen en sprak de hoop uit, dat
de Rotterdamsche bladen dat slechte voorbeeld
niet zullen volgen.
Dr. Schaepman betoogde dat de Staat tusschen-
beide moest treden om Zondagsrust te verschaffen
receptieavond. Op mijn eer, ik mag mij beroemen
tot haar bevoorrechte bewonderaars te behooren
Van avoud graaf, van avond. Er wordt soms
ook gespeeld
„Gespeeld? hoog?" vroeg Alfred.
ptloe later het wordt, hoe hooger Zal ik u
eens meenemen Voor eene goede ontvangst sta
ik u borg."
„Ik neem uw aanbod aan, waarde luitenant
maar laten wij nu samen gaan ontbijten, hierover
is Kauffmann."
De beide mannen traden de restauratie binnen
en zaten weldra bij Champagne en oesters tegen
over elkander. Alfred liet zich van Stella Muller
vertelleu en Von Oterendorff wekte zijne nieuws-
gierigheid op door de overdreven beschrijving van
haar persoon eu omgeving. Ze spraken af elkan
der 's avonds in het cafe te vinden om gezamenlijk
naar Stella te gaan. Daarna betaalde Alfred en
nam afscheid van den luitenant, om zich naar
zijn vader te begeven. Door eenige glazen wijn
had hij moed gekregeu voor het gesprek dat hem
wachtte. Toch gevoelde hij zich niet op zijn ge-
mak, toen hij de trap van het paleis opliep. Een
oude dienaar zijns vaders ontving hem in de
voorkamer en verzocht hem te wachten, totdat
hij hem zou hebben aangediend.
Mij aandienen? mij graaf Alfred von Hohen
stein barstte de jonkman los.
De oude dienaar haalde de schouders op. „Ik
heb strenge bevelen Ik mag u niet laten passee-
reneerst moet ik u aandienen
hNu, ga dan maar spoedig
De bediende ging en kwam weldra terug, met
de boodschapde graaf verzocht hem biunen te
en meende dat na invoering van Zondagsrust men
zal krijgen minder arbeid, minder voortbrenging
en een andere verdeeling van arbeid.
Het vraagstuk van den arbeidsduur zal tot een
begin van oplossing zijn gekomen. Uitvoerig stelde
spr. vervolgens de groote voordeelen aan Zondagsrust
verbonden uiteen en daverende toejuichingen toonden
hoezeer de vergadering met de beschouwingen van
den spreker instemde.
Men schrijft uit Amsterdam
Naar aanleiding van de herhaalde grove beleedi-
gingen, die de verslaggevers van dagbladen in de
vergaderingen van sociaal-democraten hadden te
verduren werd op initiatief van de vereeniging ,-de
Amsterdamsche Pers" besloten van die bijeen-
komsten en van het gesprokene aldaar vooreerst
geen verslag meer te geven. Vooral ook omdat
niet anders dan oude koeien uit de sloot werden
gehaald, en het streven naar oproer en geweld
tamelijk wel algemeen bekend geacht werd.
Toch moet een correspondent altijd een oog in
't zeil bouden, aangezien het een groot deel der
sociaal-democraten steeds te doen is om des avonds
straatrumoer of relletjes 't liefst straatschandaal, te
weeg te brengen en het der politie, de inderdaad
minst schuldige, handen vol werk te geven.
Dit was ook Dinsdagavond weder het geval, na
een vergadering in Plancius, uitgeschreven door de
zg. Jongelingsvereeniging Het Centrum en waarin
de heeren Domela Nieuwenhuis en de bekende
Van Kol (Rienzi), voorheen ingenieur van den
waterstaat iu Ned.-Indie, het woord voerden.
Zoodra was de vergadering niet geeindigd en
was een deel op straat of het sein tot zingen
werd reeds gegeven.
Wel waren eenige agenten in de Plantage tegen
woordig, doch zij lieten den stoet gaan, die zich
in verschillende groepen scheen te splitsen, zoodat
de politie eigenlijk niet recht wist waarheen de
hoofdieiders zich begeven hadden.
Na verschillende straten aoorgetrokken te zijn
kwam het iu de Kalverstraat bij den Heiligen weg
■tot een botsing waarbij een der aanvoerders gear-
resteerd en naar het dicht daarbij gelegen politie-
bureau in het voormalig Gymnasium (Singel)
gevoerd werd. Dit ging echter niet voetstoots,
aangezien de partijgenooten krachtig voor hun makker
opkwamen en de agenten de sabel moesteu gebruiken
om den arrestant te houden. Wel vluchtte nu
een deel, doch anderen hielden stand.
Eerst toen de agenten versterking kregen, werd
ruimte gemaakt, en de meuigte gescheiden. Velen
ijlden in de richtiug naar 't Spui, waar vele en
komen. Alfred trad in het kabinet zijns vaders.
Karl, graaf van Hohenstein, was een aristocraat
in den vollen zin des woords.
Reeds enkel zijn uiterlijk kenmerkte den man,
die aan hoven geleefd, met keizers en koningen
dagelijks omgegaan en als gezant een gewichtig
ambt bekleed had. Al had hij zich ook sedert
lang uit het openbaar ambtelijk leven terugge-
trokken, zoo was hem toch de gebiedende uit-
drukking van het oog bijgebleven. Zijn dik haar
vertoonde zilverwitte spiertjeszijn mager gelaat
was met zorg geschoren een zwarte, hoogslui-
tende jas was zijne gewone dracht. Toen zijn zoon
binnentrad, zat hij voor een lesseuaarde laatst
uitgekomen dagbladen lagen voor hem en hij be-
studeerde ijverig de question briilante van den dag.
„Goeden dag, mijn zoon," klonk zijn groet.
Graaf Alfred greep de hand zijns vaders en kuste
die eerbiedigdat was zijn gewone morgen-
groet in vroeger dagen. Onmiddellijk begon nu
de graaf Alfred over het doel van zijn bezoek te
spreken. Hij schilderde zijn verlegenheid en
smeekte om tijdige hulp, teneinde het goed niet
in handen van den woekeraar te laten vallen
Zwijgend hoorde de grijsaard zijn zoon aan.
„Ge herinnert u toch nog," sprak hij eindelijk
op bedaarden toon, „wat ik zei, toen ik dat offer
voor u bracht en het landgoed aankocht. Ik waar-
schuwde u en vermaande u paal en perk te stellen
aan uwe verkwistingen, daar ge van mij geen
penning meer te wachten hebt gedurende mijn
leven. Gij kent mijwat ik zeg, moet ook
gebeuren. Onze wegen loopen uit elkander. Ik
heb u behandeld, zooals het een goed vader betaamt.
Het zou zwakheid zijn, als ik uwe uitspattiugea
TER VEI 7.EVS( HE COURANT
Hit blad verscl.ijnt l»i,en Vrijdagnvond l.ij .ten nitgever J. V A M OK S A X K te Ter
