Alg emeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch-Via an der en.
Jaarmarkt teZuiddorpe
No. 2
Woensdag 17 Mei 1893.
BEKENDMAKING.
BEKENDMAKING.
3!L a
33® Jaargang.
De Burgemeester der gemeente Ter i\euzen
Dinsdag 23 Mei.
Donderdag 18 Mei 1893.
Binnenland.
abonnement-
advertentiEn.
Vreemdelingen, die voornemens zijn
m o r g e n op de Jaarmarkt te Zuid-
dorpe, rundvee te koop aan te bieden,
wordt in overweging gegeven, voor den
eventueelen uitvoer naar Belgieeen bewijs
van herkomst, onderteekend .door den
Burgemeester hunner gemeente, mede
te brengen.
Zuiddorpe, 17 Mei 1893.
De Burgemeester,
A. VAN HAELST.
FBUILLBTON
37)
Nog eene kamer eu de graviu zou haar doel
TER \EIZE\N(UK (01RA\T.
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Franco per postYoor
Nederland 1,10. Yoor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,32£.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
Van 1 tot 4 regels f 0,40. Yoor elken regel meer f 0,10. Grootere letters
worden naar plaatsrnimte berekend.
Men kan zich abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verminderden prijs.
Hit blad verscliijnt lliiinlag- en Vrijdagavond bij den nitgever 1". 3. V AI II E I A H' E te Ter lemen.
maakt bekend, dat eene Open bare Vergadenng van
den Gemeenteraad is belegd tegen Donderdag den
18 Mei 1893, des voormiddags ten 10 ure.
Ter Neuzen, den 15 Mei 1893.
De Burgemeester voornoemd,
J. A. VAN BOVEN.
De BURGEMEESTER van HULST, brengt
ter kennis van het publiek, dat wegens het invallen
van den Tweedeu I'inksterdilg op Maandag 22
Mei a. s. de gewone wekelijksche Vee-, Graun-,
Boter- en Eiermarkt enz. zal gehoudeu worden op
Hulst, den 13 Mei 1893.
De Burgemeester voornoemd,
L-. VAN WAESBERGHE-JANSSENS.
OP
Naar het Italiaansch van Tommasina Guidi
door H. C.
Een oogenblik was zij op het punt van haar be-
wustzijn te verliezende warmte van de kachel,
de ruimte die haar omgaf, het indrukwekkende van
alles wat haar omringde veroorzaakte haar eene
hevige duizeling. Zij zag rond en onderscheidde
niets. Had men haar met een viuger aangeraakt
dan zou zij gevallen zijn.
Zij moest het in zichzelve herhalen het kind
sterft
Zij vermande zich en luisterde met ingehoudeu
adem. Geen stem. Door eene lange reeks van
kamers, flauw verhelaerd door het karig licht
eener bewolkte lucht, ging de geneesheer met den
bediende naar de ziekenkamer.
Zij kende het paleis van kamer tot kamer, van
top tot teen, en wist derhalve waar de kamer van
het jongske was. Linksaf eene gang volgende, zou
zij een tweeden ingang bereikeu, die uitkwam in
een kleedkamertje in de gang zelve was daar eene
deur, die toegang verleende tot het slaapvertrek
van den graaf.
Zij sloeg den hoofddoek terug en ging vastbe-
sloten de gang in. Die gang was met bochten,
lang en nauw. Plotseling kwam het denkbeeld bij
haar op, dat zij zich onmogelijk verschuilen koD,
indien zij hier toevallig iemar.J ontmoettemaar
ir*olitieli Overzlcht.
Nu de Duitsche bladen de algemeene beschou-
wingen over de ontbinding van den Rijksdag, de
onmiddelijke aanleiding daartoe en het onvermijdelijk
gevolg er van, hebben gesloten en de kalmte zoover
is teruggekeerd, dat men zich gedisponeerd gevoelt
tot rustige, onpartijdige waarneming, is men eens
nader aan 't onderzoeken gegaan in hoeverre de
bladen waarheid spreken, die op grond van hun
officieus karakter, den volke verkondigden, dat het
votum van 6 Mei geen beteekenis had, als niet
kunnende geacht worden weer te geven de stemming
der natie, maar de persoonlijke gevoelens der afge-
vaardigden. Dit nu wordt weerlegd door de
publicatie der cijfers, te zamen vormende het votum.
Zoo weet men dan, dat van de afgevaardigden, die
Pruisen vertegenwooruigen in den Rijksdag, 113
hebben gestemd voor en 110 tegen het wetsvoorstel.
Na Pruisen komt Saksen als de provincie, die de
Regeering heeft willen steunen met 16 tegen 7
stemmen hebben de afgevaardigden het regeerings-
voorstel gesteund. De overige kleine staten van
Noord-Duitschlaud hebben met 22 tegen 11 stemmen
tegen het voorstel gestemd. Veel teekenender
evenwel is de oppositie der zuidelijke staten. Vijf
en dertig Beiersche leden van den Rijksdag hebben
tegen Caprivi's wet gestemd en slechts een er voor.
Wurtemberg 12 tegen, 4 voor; Baden 10 tegen,
3 voor; Hessen 5 tegen, 4 voor, terwijl van 15
afgevaardigden uit Elzas-Lotharingen 7 hebben
gestemd, van wie 5 tegen en 2 voor de regeerings-
plannen.
Wijdloopige commentaren kunnen bij deze cijfers
best gemist worden, gebleken is dat bij stemming
alleen door Pruisische afgevaardigden, het voorstel
tot wet zou zijn verheven, met een geringe
meerderheid echter, terwijl de coalitie van al de
niet Pruisische staten, met uitzondering van
Saksen, de kleine Pruisische meerderheid ten gunste
der militaire wet, heeft verandord in een verplet-
terende meerderheid er tegen. Dat is in elk geval
belangwekkend en 't geeft te denken ook al verwijst
men de praatjes der Fransche bladen die den
Koning van Saksen, den prins-regent van Beieren
en den Koning van Wurtemburg, alien evenzeer
geneigd en bereid heeten ora het juk af te schudden,
dat elk dier staten vernedert tot vazal-staat, tot
leengoed, met Wilhelm II van Hohenzollern als
oppermachtig leenheer tot het rijk der legende.
Het socialistische orgaan de Vorwarts heeft
gepubliceerd een vertrouwelijk schrijven van prins
Albert van Pruisen, regent van Brunswijk, waarin
gesproken wordt ovst de mogelijkheid op een
dit baarde haar geene zorg. Zij moest zich haasteD
en liep dus voort. Voor de deur der kamer van
graaf Rodolfo gekomen, kromp haar het hart ineen
van schrikbevende gleed zij langs den tegen-
overgestelden kant van den muur en eindelijk
bereikte zij het kabinetje en wilde de deur open-
stooten. Deze was dicht. Zij beproefde de kruk
om te draaienneen, de deur was van binneu
gesloten.
Het koude zweet stond haar op het voorhoofd. Zij
ging terug tot het vertrek van den graaf en met
de vermetelheid, die de angst zelf over een onhoud-
baren toestand ons iuboezemt, duwde zij ook tegen
deze deur die opensprong. Zij was niet gesloten.
De kamer van den graaf was verlaten. Zijn bed
onaangeroerd. Zij wist dat men rechts in de zit-
kamer van den graaf kwam en links in de kamer
van het kind. Zij naderde die kamer en leunde
met den schouder tegen den stijl en met het voor
hoofd tegen den post van de deur.
Verwarde stemmen, een gefluister, een gekerm
van een klein kind een paar miuuten vernam
zij geen ander geluid. Haar hart werd verscheurd
van smarthare hand klemde zich krampachtig
om de ebbenhouten kruk en hare spierwitte iippen
mompelden
jMijn zoon Mijn zooc
Wat verwachtte zij Waarom trad zij niet
binnen P In haar door schrik beneveld brein had
toch de noodzakelijkheid postgevat van te moeten
wachten op het vertrek van den geneesheer. Zij
begreep dat de tegen woordigheid van een vreemde
verschrikkelijk voor haar was.
In eene andere ondeelbare tusschenruimte van
waanzin en helderheid van geest dacht zij nog aan
verzoening tusschen den Keizer en Bismarck
een mogelijkheid, aan welker verwezenlijking de
prins niet wanhoopt eu die hij zeer wenschelijk
heet in 't belang van den binnenlandschen toestand.
Dit schrijven, aan welks authenticiteit tal van
bladen twijfelen, heeft natuurlijk in Germanie veel
agitatie en veel geschrijf en gewrijf gevvekt,
meer nog door de publicatie zelve, dan door den
inhoud, welke de kansen op een verzoening eer
kleiner dan grooter doet schijnen.
De Gaulois, die al heel weinig geloof verdieut
meldt Telegrammen, te Parijs aangekomen, dee-
len een zeer ernstig gerucht mee. De koniugin
van Engeland zou aan hare omgeving het voorne-
men hebben uitgedrukt, den troon af te staan.
Dat nieuws wordt nog niet bevestigd. Men kent
het slechts in de onmiddellijke omgeving van H.
M. Noch de leden van het kabinet, noch die
van het parlement hebben er bericht van ontvan-
gen en er b'jgevolg hun gevoelen niet kunnen
over uiten. De koningin zou tot dien stap be-
sloten hebben om verschillende redenen vooreerst
om hare gezondheid en dan wegens het gedrag van
Wilhelm II ten haren opzichte.
Zekere Le Roy, letterzetter, schrijver en verkooper
van socialistische pamfletten, met titels als Twee-
maal met den kogel gestraft, Het lied der prole
taries, De vrijheid der liefde, De Commune der
toekomst, Pas op de Bom enz., heeft den heer
Camille Doucet den volgenden brief geschreven
Aan den burger, vasten secretaris der Fransche
Academie. Burger 1 Ik heb de eer u kennis te
geven van mijn voornemen, om mij candidaat te
stellen voor de drie openstaande vacturen in de
Academie tot nu toe is het proletariaat uitge-
sloten van de geleerde vergadering, waartoe gij
behoort. Het ware billijk dat ua de geestelijkheid
den aael en de gezeten burgers, de vierde stand
er op zijne beurt vertegenwoordigd werd. Ik
verwacht het niet, met het oog op uw reactionairen
geest, want gij weet, dat, zoo ik verkozen werd,
ik de korrel dynamiet zoude zijn, welke deze
wormstekige instelling zou doen springen. Weinig
op de hoogte van de wereldsche en academische
gebruiken, zou ik u zeer dankbaar zijn, indien gij
mij wildet ontvangen, opdat ik bij u inlichtiugen
kou inwinnen over de stappen, die ik in dezen te
doen heb. AchteDd, Le Roy.
Uit Rome wordt gemeld, dat men op het Vaticaan
zich in het geheel niet uitlaat over de Duitsche
aangelegenheden. De Paus heeft geen woord
gesproken over de gevolgen van het bezoek van
Keizer Wilhelm, noch over de verwerping van het
de gravin, die zij gezworen had nooit weder te
zullen zien. Maar het beeld van het stervende
kind verdreef elke bedenking. Zij hoorde, of meende
althans te hooren dat iemand schreide, eu duidelijk
klonken haar deze woorden in het oor,/Er is
geene hoop meer
Zij trad vooruitZij zag niets meerzij
struikelde over den drempel zij viel eerst op hare
knieen en kwam daarua in hare voile lengte op den
grond terecht.
XXIX.
Voor zij zich ter ruste legde had gravin Innocenza
hare kamenier gelast haar te wekken zoodra het
kind begon te schreien. De kamenier gehoorzaamde.
Een oogenblik voordat de geneesheer zich aanmeldde
was de gravin uit het bed gesprongenzij maakte
haar ochtendkleed vast, toen het geluid van het
binnenrijdende rijtuig haar met oprechte smart deed
uitroepen „God verlichte dezen anderen dokter
Daarop vroeg zij naar mevrouw Marr***. Zij
wenschte haar te zien voordat zij zich naar de
ziekekamer begaf. In de kamer, die de vertrekken
van den graaf van die der gravin scheidde, ontmoette
mevrouw Marr*** den geneesheer, vergezeld van
den bediende. De dokter ging door naar het kind,
de andere wende zich tot de gravin.
,/Dus, Geltrude dat arme schepsel verkeert
in groot gevaar Wat zegt Rodolfo er van
„Och de manuen zijn alien gelijk 1" riep mevrouw
Marr*** uit, zich de oogen afwisschende#zij
kunnen zich zelfs niet boven eene teleurstelling
verheffen. Ik herinner mij, dat mijn echtgenoot
een ganschen dag van streek was toen onze
Newfoundlander stierf."
militair wetsontwerp. In de hooge geestelijke
kringen is het wachtwoord gegeven, zich met bin-
nenlandsche kwesties niet in te laten. Nu crisis
er is, gelooft men, dat de Paus nog minder dan
vroeger gehoor zal geven aan de verzoeken, die
hem namens de Duitsche regeering of door het
centrum worden gedaan. Men gelooft niet aan
een coup d'etat van Wilhelm II.
Uit Leiden komt het bericht dat de hoog-
leeraar Buys, die reeds sedert geruimen tijd ernstig
ziek was, is overleden.
Deze tijding, ofschoon na de berichten der laatste
dagen niet onverwacht, is daarom niet minder
treffend, vooral voor de talrijke kweekelingen der
Leidsche hoogeschool, die het voorrecht hadden
onder zijn leiding hun studien te kunnen voltooien.
De helderheid en degelijkheid van zijne colleges
over staatsrecht en volkenrecht maakten op elken
student een diepen indruk, maar nog meer leerden
zij Buys waardeereo, die later in de gelegenheid
waren den hoogleeraar ook buiten de college-zaal
te leeren kennen. Als voorzitter der „Studenten-
Debating-Club" gaf Buys zich sedert vele jaren
ontzagelijke moeite om de vrije outwikkeling der
studenten, ook buiten de college—zaal, te bevorderen,
terwijl nimmer iemand, die bij zijne studien hulp
of raad noodig had, zich te vergeefs tot hem richtte. i
Voor de Leidsche hoogeschool is het overlijden van
Buys daarom een onherstelbaar verlies.
Volgens de Pall Mall Gaz. zouden van het
Nederlandsche oorlogsschip Van Speijk dertig man
zijn gedeserteerd.
De Middelburgers en Vlissingers schijnen
zich op Hemelvaartsdag nogal aan ongebondenheid
over te geven, zoo erg, dat volgens de Middel-
b irgsche Ct. vanwege verschillende kerkbesturen"
een beweging zal uitgaan, om de afschaffing
van den Hemelvaartsdag als Christelijken feestdag
te verkrijgen. Men is aan die zijde tot de over-
tuiging gekomen, zegt het blad, dat gedurende
een gansche kermis enkelen nog nooit zoo vroeg
drouken zijn geweest en er niet zulke ernstige
schandalen plaats hadden als op dezen eenen
erkenden Christelijken feestdag.
De Paus heeft Vrijdaguamiddag ongeveer 400
Nederlandsche pelgrims ontvangen. De aarts-
bisschop van Utrecht stelde hen voor en las een
adres in het Fransch voorvervolgens las pater
Reuser van de jezuieteu-orde, een tweede adres
„Gij wilt toch niet zeggen, dat Rodolfo een
sukkel is zeide gravin op ruwen toon, met de
oogen een doek zoekende om zich over de schouders
te slaan. »Geef mij een shawl" riep zij de kame
nier toe.
Zij wikkelde zich er in en hernam tot mevrouw
Marr***
z/De smart van Rodolfo is oprecht, hij heeft
gelijk Als mijne Santinella in doodsgevaar ver-
keerde zou ik Maar werkelijk Geltrude, is
er wezeulijk geen hoop meer voor het kind
,/Ik voor mij, geloof dat het sterven gaat. Wat
wilt gij Het was altijd zoo teer, zoo bleek.
Ik heb dikwijls tot mijzelve gezegd het zal vroeg
sterven."
z/Ga met mij, Geltrude."
»Wilt gij het zien Ik raad het u af, lieve
InnocenzaGij zijt zelve te gevoelig en gij zoudt
uwen echtgenoot tot wanhoop brengen I"
,/Neen, neen, ik zal moedig zijn. Ik wil
het kleintje en Rodolfo beideu zien."
^Innocenza, ik bid u
ffUwe tegenwerpingen zijn nutteloos gij weet,
dat ik het gebrek heb mijn zin te willen volgen."
Zij opende de deur. Mevrouw Marr*** vreesde
voor eene uitbarsting van den graaf, welke onver
mijdelijk was op het oogeublik dat de dokter het
kind verloren zou verklaren. Zij sraeektezij
schilderde met levendige kleuren de pijnlijkheid
van den toestandzij herinnerae aan het bevel
van den geneesheer om niemand in de kamer van
den zieke toe te laten maar te vergeefs. De gravin
ging voort zonder te antwoorden, en mevrouw
Marr*** begreep dat zij bare woorden verspilde.
