Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeawsch-Vlaanderen.
No. 2884
Zondag 1 Januari 1893.
33e Jaargang.
Oudejaars-avond.
Binnenland.
ABONNEMENTt
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Franco per postVoor
Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,324.
Men abonneert zicb bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushoaders.
ADVERTENTIEN.
Van 1 tot 4 regels f 0,40. Voor elkenregelmeer/ 0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zicb abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verminderden prijs.
Bij deze cournnt behoort een bijvoegsel.
En zoo staan we dan weer aan een mijlpaal
op onzen levensweg.
Te midden van de ongelooflijke snelheid,
waarmede onze reis naar 't gral voortgaat,
is 't ons toch goed nu en dan een wijle te
poozen, een oogenblik neder te zitten aan den
iinmer voortbruisenden stroomwaarop ons
levenshulkje dobbert, om een blik achter ons
te slaan op den afgelegden weg.
Ieder zijn smaakmaar mij zou het niet
lusten den oudejaars-avond gelijk te stellen
met iederen anderen avond. Mij is het, alsof
de klokslag van middernacht op 31 December
iets bijzonders heeft voor mijn gevoel.
Vriendelijke lezeressen en lezers, gij ook, gij
wilt wel een korte poos mij volgen bij de
indrukken van de laatste polsslagen van het
wegstervende jaar.
Och, niet waar, we hebben altijd zooveel
drukten, zoo immer gevoelen we de zweep
des drijvers, ook ondanks ons zelven, dat we
zelfs behoefte gevoelen om, al was 't ook maar
even, te rusten en ons met ernstige gedachten
bezig te houden en het zou waarlijk niet voor
ons pleiten, indien we niet geneigd waren
om, met terzijdestelling van 't gewone, dat ons
bezighoudt, ons een spanne tijds in te denken
op 't geen ons wedervoer in den tijd, die achter
ons ligt.
We behoeven daarvoor niet uitsluitend en
volstrekt gevoelsmenschen te zijn, o, neen
We rusten maar een weinig, en misschien, ja
ik weet het zeker, straks zullen »Herinnering
en Hoop", twee onzer meest gewenschte levens-
gezellinnen, ons den moed geven om de pelgrims-
staf weer op te nemen, de lendenen te omgorden,
de lampen van olie te voorzien, ja zelfs het
kruis weer op den schouder te nemen, om onzen
weg verder met blijdschap te bewandelen.
Wij, menschen, beperkte en eindige wezens,
we zijn wel genoodzaakttijdsverdeeling te maken;
we kunnen daar nu eenmaal niet buiten. En
nu we weer genaderd zijn tot het eind van een
betrekkelijk groote afdeeling van onzen tijd, nu
is 'tniet meer dan natuurlijk, dat ons een ge-
heel ander gevoel dan anders doordringt, en
dat we even willen stilstaan om achter ons
te zien.
Nog weinige oogenblikken en 1892 ligt
achter ons
Waarlijk 'tis een plechtige stond, wanneer
die twaalf slagen dreunen in onze ooren, als
het einde van een tijdperk, rijk in liefde, rijk
in ervaring, rijk in vreugde en smart.
Nu kalmte en rust, dan weer storm en strijd;
nu hooge zee en zware bewolkte hemeldan
het zacht kabbelend golfje en heldere, zonnige
lucht. Nu strijd, dan vredenu een kruis en
dan weer een kroondat was immers de altijd
durende afwisseling, welke wij in den afgelegden
jaarkring ontmoetten.
Oudejaars-avond
Wat tal van herinneringen wekt gij niet op
in onzen geest!
Wat is er veel gebeurd in die twaalf maanden,
die we weer hebben doorleefd. Wat is er
gebeurd in de wereld, in ons land, inonshuis,
in ons hart
Een menigte vragen bestormen ons gemoed,
en voor hoeveel raadselen, ondoorgrondelijk als
ze zijn, blijven we stilstaan
We wilden zoo gaarne weten, wat de toekomst
ons zou brengen, toen we aan 't begin stonden
van het jaar, dat nu straks tot het verleden
zal behooren en nu nu hebben we gezien
en ervaren en we blijven weer staan bij het
vele, dat nog niet beantwoord en nog niet
opgelost is.
We hebben gewerkt en gestreden, geleden
en gehoopt, we hebben ons 't harte voelen
kloppen met hooger slagen en soms was onze
ziel bedroefd in het binnenste van ons. We
hebben ons kruis gedragen nu met moed en
dan weer met lijdelijk verzet, en we hebben
getreurd bij alles wat ons ontviel.
Maar ook Goddank we hebben vruchten
gezien van onzen arbeidvictorie behaaldge-
noten en onze hoop in vervulling zien gaan
blijde geweest en de bloemen geplukt, die daar
bloeiden voor onzen voetwe zijn wel be-
schouwd sterker geworden.
0, er is zooveel goeds ons wedervaren in
den tijdkring die zoo, zoo achter ons ligt. We
hebben zooveel reden tot dankens en juichens-
stof, indien we in ons hart maar iets gevoelen
dat aan dankbaarheid niet vreemd is.
Waar het leven vreugde bracht, daar vooral
moeten we in onze ziel een snaar voelen trillen,
die het schoonste accoord oplost in innigen
dank.
Hebben we er wel aan gedacht, hoe liefde
ons pad verlichttehoe toewijding ons vaak
bemoedigdehoe trouwe zorg ons kracht
schonk om met mannenmoed den ons afgebaken-
den weg te bewandelen Olaat ons toch
niet blind zijn voor al 't goede dat we genoten,
voor al de liefde, die wij ondervonden. Datte
vergeten en over 't hoofd te zien, ware een te
slecht einde van het oude jaar.
En toch daar zijn anderen, wier ziel met
weemoed en treurigheid vervuld is op den laatsten
avond des jaars.
Zij hebben een kruis te dragen gehad, bijna
te zwaar voor hun krachten.
Ik stel mij voor dat er zijn, wien de strijd
om te bestaan moeilijk viel en heet. De wel
vaart verminderde en de pogingen, die aangewend
werden tot herstel, leden schipbreuk. Er werd
gewerkt, gezwoegd, geslaafd van den vroegen
morgen tot den laten avond, en toch scheen
het, afsof niets wou baten. Moedeloosheid
streed om den voorrang met wanhoop en 't was
hard dien strjjd te voeren.
Hoog uw hoofd, gij veege strijderHoop op
de toekomst en trek uw hand niet af van den
ploeg, maar doe wat uwe hand vindt om te
doen licht daagt een blijder morgen
En weer stel ik mij voor, dat er menschen
zijn, die veel hebben weggelegd, dat nimmer
tot hen wederkeert. 0, ik weet het de reis
kan zoo somber en eenzaaan worden. Zoo velen
gaan van ons heen, die we zoo gaarne behielden
en een stille traan te wjjden aan hun nage-
dachtenis, is 't eenigo, wat "we, na de herin-
nering aan hun aanzijn, nog bij ons omdragen.
Och, laat de laatste avond des jaars den over-
blijvenden heilig zijn doen zij in den geest een
beevaart naar het graf hunner dierbaren en
geve de hemel, dat in hun hart een straal lichte
van die blijie hoop op een heerlijk wederzien!
Die hoop zal troosten de vrouw, die haar man
zag grafwaarts dragendie hoop zal 't lijden
verzachten van Men echtgenoot, die zijn gade
naar haar laatste rustplaats bracht.
Ik stel mij voor, dat er zijn, die gewaakt
en*"gebeden hebben aan 't ziekbedjvan een kind,
dat hun lief was als 't licht hunner oogen.
Welke herinneringen zal de laatste avond des
jaars doen opdoemen voor hunnen geestO, 't
ware beter die snaar niet aan te roeren, want
zoo groot een smart is niet te beseffen.
Hoog uw hoofd, gij beroofde vader en moeder.
Ziet opwaartsaan den hemel is altijd licht.
De oudejaars-avond in zijn heiligen ernst moge
u pijnlijk treffen, zwijg, draag uw lot en berust
in den wil van Hem, die geen muschje op aarde
laat vallen en bij wien de haren uws hoofds
zijn geteld.
Oudejaars-avond
Welke herinneringen brengt gij mede voor't
menschenhart.
De wees, die vader of moeder zag heengaan,
hij wete dat boven wolken en sterren Een leeft,
die over al zijn menschenkinderen waakt.
De gevangene in zjjn eenzame eel, hij doe
boete en ervare op dezen laatsten avond des
jaars dat God liefde is.
De schepeling midden op zee, verre van vriend
en magen, hij stelle zijn hoop en vertrouwen
op Hem, die in den stormwind spreekt en in
't suizen eener zachte koelte zijne stem doet
ho or en.
De oudejaars-avond, mijne vrienden, doe ons
een blik slaan in ons eigen hart en legge ons
de vraag voor of we moreel zijn vooruitgegaan
Zijn we toegenomen in liefdehebben we
den vriend niet verraden, den broeder niet be-
leedigd zijn we getrouw geweest in't vervullen
van onze plichten, hebben we den laster ge-
schuwdde waarheid liefgehad en de leugen
gehaat Waar koud ego'isme '[ons nog in de
kille armen gekneld houdt, o laat ons op dezen
avond los worden van alle zelfzuchtwaar we
verkeerd handelden en onzen naaste wondden
door woorden of daden, reiken we de hand ter
verzoening, nu we afscheid nemen van 't afge-
loopen jaardat de zon over onzen toorn niet
meer onderga. Laat ons thans ons zelven de
belofte afleggen menschen te worden die weten
wat onze plicht ons gebiedtmenschen, die
goede krijgsknechten zijn in den dienst der
waarheid.
Zoo zij de oudejaars-avond ons ten zegen.
En nu de twaalf slagen zijn er
1892 behoort tot de geschiedenis.
Wat zal 1893 ons brengen?
Die vraag is natuurlijk op dezen dag, den
eerstgeborene van een nieuwen tijdkring. Het
voortgaan op het levenspad is gelijk aan't be
wandelen van een weg, die met een dichten
mist is omtogenbjj iedere schrede onthult
zich slechts een klein deel van ons pad. We
zouden zoo gaarne in de toekomst zien. Maar zij
de gesluierde onbekende zij laat ons vragen.
Wat zal 't zijn Zielevreugd of lichaams-
smartregenvlaag of zonneschijn, feestgewaad
of doodenkleed, leven of sterven
We weten het nietmaar zie een liefelijke
gestalte omzweeft ons, een vriendelijke Engel,
een goede Geleigeest, die weer. moed biedt en
opbeuring 't is de Hoop.
Door haar gesterkt gaan we den nieuwen jaar
kring in, met frisschen moed en vernieuwde kracht.
We omknellen de reisstaf en trekken weer op
om te gaan naar 't onbekende.
Geluklezeressen en lezers, geluk op uwe
reisschenke de Hemel u gezondheid en
krachtenmoge de zon van voorspoed uw pad
bestralen, uw weg verlichten. Moge vrede zijn
in uw huis en in uw hart, dan zult gij gelukkig
zijnwant waar vrede is, daar is liefde.
Wat 1893 u ook brenge, verliest uw geloof
enpuw vertrouwen op de toekomst niet. Weest
sterk in den strijd, getrouw tot het einde,
kloek van moed ook als stormen u bedreigen.
Zit niet te vaak en te veel neer bij de schaduwen,
maar zoek en geniet het licht. Weest gezegend
en weest ten zegen.
Gelukkig Nieuwjaar
Zaterdagavond van 5 tot 8 uur waren in
de groote balzaal (boven) ten paleize verscheidene
Kerstboomeu geplaatst. Daar waren geuoodigd eu
aanwezig verschillende leden der Hofhouding en
den dienst van Hare Majesteiten, aan wie de Koniu-
gin rijke geschenken heeft aangeboden.
De zaal, welke de schitterend verlichte Kerst-
boomen bevatte, was luisterrijk gearrangeerd.
H. M. de Regentes heeft aan II. M. de Koningin
behalve een groot aautal audere voorwerpen, als
Kerstgave gesctionken een schilderij, voorstellende
Z. M. Koning Willem III, geschilderd door de
Josselin de Jong, welk portret zeer goed geslaagd
is en voortreffelijk gelijkt.
Bovendien ontving H. M. van Haar moeder
ten geschenke een bier te lande vervaardigd wagentje
voor bespanning met pouney's, met welk ponney-
wagentje de jonge Koningiu reeds een rijtochtje
heeft gemaakt op de buitenplaats Zorgvliet, aan
den Scheveningschen weg.
Bij gelegenbeid van het Kerstfeest ontving de
Koningin ook een cadeau van den Keizer van
Duitschland, ul. vier doozen met soldaten (grenadiers
en kurassiers) en kreeg de Regentes van Haar
dochter o. a. twee lampen en verscheidene luxe-
artikelen.
De fraai bewerkte eikenhouten photographie-
doos welke H. M. de Koningin mede van H. M.
de Regentes ontving, was geleverd door den heer
M. J. Visser, Spuistraat 36, 's Hage.
J.l. Woensdag had te Groningen eene ver-
gadering plaats in het hotel //Friesland" van
erfgenamen van wijlen Jantje Oomkens, overleden
in 1855 te Beerta, welke geleid werd door den
heer J. C. Huender, practizijn. De opkomst was
zeer groot. Na voorlezieg van de namen, die aan
de erflaatster verwant ziju, werd besloten de
Koningin-regentes te verzoeken eene audientie te
verleenen aan eeuigeu uit de erfgenamen. Na
formuleering en verzending van het telegram, kwam
antwoord terug, dat de audientie voorloopig niet
kon verleend worden doch dat men zich schriftelijk
omtrent de vermeende grieven van het niet uitkeeren
der nalatenschap, die met bijberekening van de
beloopeu rente, een kapitaal vertegeuwoordigt van
p.l. m. f 800,000, kon wenden tot de Koningin
Regentes, Den heer Huender werd opgedragen
dat adres te formuleeren en zoo spoedig mogelijk
op te zenden. Na verkregen advies, zal er eeu
tweede vergadering worden gehouden.
TER NEIIZEISCHE (01RA\T
»it bind veracliijnt IHnsdnsj- en VrijdaSnvond hij den uilgever f. J. V A OF. A K l> K te Ter ttenaen.
