Rekening en Veraniwoording.
Mr. J. P. Errata, Notaris ts Ter teen
'6m"
PRENTENBOEKEN,
lc
Gemengde berichten.
Advertentien.
Openbare Verkooping.
Kinderwerkjes in prachtband enz.
TER NEUZEN, 25 November 1892.
Europeeschen tijd voor de spoorwegen eerder ver-
kregen zou worden dan bij den tbans aangenomen
West-Europeeschen tijd, terwijl bij wederinvoering
van den Amsterdamschen tijd het aan onze spoor-
wegbesturen onmogelijk zou worden gemaakt, lid
te blijven van den Verein der Duitsche spoor-
wegbesturen.
Een wettelijke regeliug van den tijd acht de
Eegeering vooralsnog bezwaarlijk. Zij is trouwens
niet noodig met het oog op de toepassing der
bestaande wetten.
't Was vol en schoon in de zaal van het
Nederlandsch logement, gisteravond vol van
menschen, schoon in meer dan een opzicht.
Bij het binnentreden werd het oog aangenaam
verrast door de smaakvolle decoratie, het nette
tooneel en de prettige gezichten, die in zekere
spanning wachtten op de komende dingen.
De societeit ,/Philanthropie Agrement" gaf
hare soiree. Men zou in het Fransch hooren
comedie spelen, in het Fransch hooren zingen, men
zou hooren en zien, wat men in grootere plaatsen
niet altijd hooren en zien kan voor veel geld, en
men zou dat genieten door de beleefdheid van de
societeit, die de meeste aanwezigen op hare soiree
had geinviteerd.
Acht uur had geslagen, het geschuifel van hen
die nog niet gezeten waren, was op zijn drukst,
daar gaat het gordijn op en opent de eere-voorzitter
met eenige vriendelijke woorden de soiree, bij de
hoorders de clementie inroepende voor de jeugd der
vereeniging, die, wordt zij gesteund, zeker zal
toenemen in kracht.
De welbekende pianist van elders", die ook nu
weder zich zoo belangloos disponibel had gesteld,
sloeg ons Volkslied aan, alien zongen mee, de
stemming werd er niet slechter op. 't Is zeker
niet noodig te zeggen, dat de nu gevolgde Fantaisie
voor piano schoon werd uitgevoerd. Maar wel
noodig is het er op te wijzen dat daarna onze
//pianist van elders" den zang moest begeleiden
van een ganger uit den vreemde" die heelemaal
uit Verviers komende, door de goede zorgen van
het Bestuur ons een paar heerlijke stukken te
genieten gaf.
En nu Mr. PignoufWat heeft die goede
ex-apotheker, met zijn slimmen Boniface en zijn
guitige vrienden Bontignasse en Camouflet ons doen
lachen van de pretIloe schoon wisten de acteurs
ons te doen gevoelen, wat er gebeuren kan binnen
de enge wanden van een kamer, wanneer door
allerlei schijnbare nietigheden de boel inT honderd
loopt en men zelf het kind van de rekening wordt.
En toen na de panze een nieuwe zanger ons
bracht bij zijne Gabriella of alle Gabrielles met
zoo'n mari het zouden kunnen vinden
mochten de hoorders gerust erkennen, dat de
»Philanthropie" muziek en zang niet vergeet op
haar programma.
Alles noemen kunnen we niet. Maar we willen
gaarne erkennen, dat die Betooverde Veger ons
werkelijk eenige oogenblikken betooverd heeft, be-
tooverd in dien zin, dat we aan niets anders konden
denken, niets anders konden zien, dan dien Betoo-
verden Veger en den Toovenaar met den
Betooverden knecht en zijn slachtoffers.
En dit was nu zeker iets, waar alien evenveel
aan hadden, omdat ze de Pantomime slechts bekoef-
den te zien.
We zien daar onder het gezellige Programma
Bal avec Cotillon, en bemerken, dat we tot den
dans zijn genaderd, die daarna aanving.
Doch niet dadelijk De muzikanten hadden de
goede gedachte »Die Wacht am Rhein" te doen
volgen op het //God save the Queen" dat weer
voorafgegaan was door de //Brabamjonne" en ons
Voor mijn bescheiden omstandigheden is het
althans voldoende, antwoordde Eduard. Of bet
uw verwenden smaak zou bevallen, mag ik wel
betwijfelen.
Ik ben niet zoo verwend, als u denkt, verzekerde
Gerda lachend. Geloof maar, dat ik dikwijls aan
zoon mooi villatje de voorkeur zou geven boven
het groote slot met zijn sombere gangen en zalen.
Maar in den tuin van uw huis zag ik een bejaarde
dame, was dat de eigenares
Dat was mijn moeder Zij woont sedert eenige
weken bij mij.
Ah, uw moederNaar het uitzicht te oordeelen
is zij geen Duitsche.
Neen, mijn moeder is een Italiaansche.
Evenals Gerda vroeger wel had opgemerkt, be-
trok Eduards gelaathij staarde in de verte, alsof
hij vermijden wilde haar aan te zien. Er volgde
een poos van stilte. Gerda gevoelde, dat een
geheime zorg of een teleurgestelde hoop den jonk-
man drukte en dat die hero plotseling zoo droevig
stemde. Uit haar blikken sprak hartelijk medelijden,
maar zij bewaarde een verstandig stilzwijgen. Na
een poos zeide zijEr blijft wel niemand bevrijd
van droevige ervaringen maar gelukkig is degene,
die aan den avond des levens een veilige rustplaats
vindt, zooals uw moeder bij u.
Verwonderd keek Eduard op naar Gerda's ernstig
gelaat. Ik zou denken, freule, dat uw leven tot
heden vrij is gebleven van droevige ervaringen of
smartelijke aandoeningen.
Ah, ja, dat gelooft u, omdat mijn ouders
rijk en aanzienlijk zijn daarom moet ik wel
z/Mien Neerlandsch tloed" de nationale hjmnen
van de volken, waarvan zonen in de zaal aanwezig
waren, internationale muziek als we het zoo
eens zeggen mogen die een internationaal bal
voorafging
'tWas een gezellige avond, een prettige nacht;
laten we de societeit dankbaar zijn voor het genotene,
haar steunen, en, waar noodig, den weg wijzen,
opdat het ijverige Bestuur zich geprikkeld gevoele
voort te gaan op den ingeslagen weg. We weten
het alieneeudracht maakt het werk licht, en
steun moet er zijn in meer dan eenen zin.
Op Maandag 21 dezer had te St. Denis-
Westrem bij Gent de plechtige begrafenis plaats
van den algemeen hooggeachten directeur der
spoorweg-maatschappij Gent-Ter .Neuzen, den heer
Emile Monnom.
Van heinde en ver waren officieele deputation
en vrienden overgekomen om den overledene de
laatste eer te bewijzen. Wij schatten bet aantal
personen in den stoet op minstens 500.
Nadat de kist op de stoep van het sterfhuis
was geplaatst, nam de heer Gentil, administrateur,
namens den Raad van administratie het woord en
zeide het volgende
M. H.
z/In naam van den spoorweg Gent-Ter Neuzen
kom ik bij de baar van den ons te vroeg ontvallene
u zeggen hoezeer ons de dood bedroeft van onzen
waarden Directeur en u in eenige woorden zijn
vruchtbare loopbaan schetsen, een loopbaan geheel
gewijd aan den arbeid.
Monnom was geheel een man van den
spoorweg, hij behoorde tot de reeds oude garde,
welker overblijvenden schaarsch wordentot die
ambtenaren, die door de practijk werden gevormd,
tot hen die in ons land het eerst aan onze spoor-
wegen hebbeu gewerkt, in een tijd waarin men
op verre na niet kon voorzien de groote vlucht,
die de spoorwegen zouden nemen.
Na zijne studiiiu te hebben voltooid, trad hij
op 18jarigen leeftijd in dienst van de Grand
Central Beige en, onder het bestuur van zijn ook
reeds overleden broeder Celestin, stelde hij zich op
de hoogte van den actieven dienst, en klom hij
op van de nederigste betrekkingen tot inspecteur
van dezen gewichtigen weg.
Zijue bekwaamheden werden spoedig opgemerkt
door de kapitalisten, die in Luxemburg den Prins
Hendrik-spoorweg aanlegden, en werd hun Directeur.
Onze tegenwoordige president, die hem in die
dagen heeft gekend, sprak dezer dagen nog van
de kennis en energie, toen door hem getoond.
Familieomstandigheden riepen hem naar zijn land
terug maar hij kon niet leven buiten den spoorweg
en werd zoo Directeur van den weg St. Ghislain-
Erbisoeul.
Toen de Staat deze lijn aankocht werd hij be-
noemd tot directeur van de chemins de fer econo-
miques in Italie en eenigen tijd daarna werd hij
geroepen tot de betrekking, die hij tot voor weiuige
dagen zoo met eere heeft vervnld.
Wij kunnen constateeren dat hij van 't begin
tot het einde aan de lijn Gent-Ter Neuzen de
onschatbaarste diensten bewezen heeft.
Zijn practische geest, zijne groote ondervinding
van de exploitatie, zijne vasthoudendheid aan de
belangen van den dienst, zijn diep gevoel van
verantwoordelijkheid, hadden hem onze sympathie
doen verwerven en wij kunnen zeggen dat hij het
volste vertrouwen der administratie genoot.
Een ander zal u spreken van zijn vaderlijke en
rechtvaardige zorgen voor zijn personeel en was
hij voor zijn onderhoorigeu streng, hij was ook
de trouwe pleitbezorger van hen, wier leven hij
had medegeleefd.
Want Monnom was zijn positie in waarheid aan
zich zelf verschuldigdzijn te vroeg vernietigde
positie dankte hij aan zijn ijver, aan zijn persoonlijke
noedanigheden.
gelukkig zijn. Maar de uiterlijke omstandigheden
alleen maken den mensch niet gelukkig, en dan,
mijnheer Montelli, u vergeet, dat mijn uiterlijk zoo
schitterende positie slechts duurt zoolang mijn vader
leeft. Altenbrak is een majoraatna mijn vaders
dood ben ik doodarm en hang ik geheel af van
de genade mijns broeders, den erfgenaam van
Altenbrak.
Wederom bemerkte zij plotseling iets vreemds
in Eduards gelaat. Erfgenaam van Altenbrak
Wie was de rechte erfgenaam Was hij zelf niet
de rechte man Was het niet lafhartig van hem,
den strijd om het vaderlijk erfgoed op te geven
Het bloed zijns vaders vloog koortsachtig door
zijn aderen en benam hem bijna den adem. Zijn
gelaat werd doukerrood en onwillekeurig balde
hij de vuist.
Verbaasd sloeg Gerda hem gade. U is ontstemd,
mijnheer Montelli, sprak zij toen, en ons gesprek
heeft zulk een ernstige wending genomen, dat uw
stemming daardoor niet verbeteren kan. Kom met
mij een eind weegs het bosch in. De stilte en
eenzaamheid daar zullen u de zorgen van den dag
doen vergeten.
Zwijgend stapte Eduard naast haar paard op het
smalle pad voort en boog dikwijls de takken ter
zijde, die den weg versperden. Zwijgend zat ook
Gerda in den zadel en blikte in een ongewone
gemoedsaandoening op haar stommen begeleider
neder.
(Wordt vervolgd.)
Maar, laat zijn dood treurige herinneringen
achter bij ons, zijne collega's, hoeveel te meer
bij zijne dierbare betrekkingen
Vaarwel, waarde vriend, gij zijt een braaf man
geweest, een man van plicht en uwe herinuering
zal bij ons niet vergaan. Vaarwel
Hierna zette de stoet zich in beweging, onder
het spelen van treurmuziek door het muziekkorps
van Selzaete, naar de kerk, terwijl de slippen ge-
dragen werden door de heeren Wilmart en Schalke,
president en administrateur van Gent-Ter Neuzen,
door den directeur chef van dienst te Gent van
den Belgischen staatsspoorweg en den heer Wilmart,
ingenieur van Gent-Ter Neuzen.
Na afloop van den plechtigen lijkdienst, werd
de kist naar het kerkhof overgebracht en onder
het spelen van den treurmarsch van Chopin aan
den schoot der aarde toevertrouwd.
Aan de geopende groeve sprak de heer Wilmart,
ingenieur van Gent-Ter Neuzen, de volgende ge-
voelvolle woorden
M. H.
»In naam van het personeel van den spoorweg
Gent-Ter Neuzen kom ik hier een laatst vaarwel
toeroepen aan onzen hooggeachten Directeur. O,
broosheid van het menschelijk levenslechts 8 dagen
geleden was hij nog onder ons, sterk en krachtig,
ons het voorbeeld gevende van ijver en toewijaing
nu staan wij aan zijne groeve, met droefheid in
bet hartWie zou dit plotseling afsterven hebben
durven voorspellen Zijn sterke gezondheid, zijn
altijd opgeruimd humeur, vroolijk zelfs te midden
van de dienstzorgen gaven ons de hoop hem nog
lang aan ons hoofd te zien en aan ons welzijn
weder te arbeiden. Maar de dood heeft zijn werk
gedaan, dit schoone leven heeft hij uitgebluscht, wij
zullen de stem van onzen Directeur niet meer
hooren, wij die in dagelijksche aanraking met hem
waren, die meer dan iemand anders zijn schitterende
hoedanigheden konden waardeeren. Sympathiek en
vol hartelijkheid voor zijne ondergeschikten zoowel
als voor zijn gelijken, bestond zijn grootste geluk
in alien terwille te z'jn. Zelf onvermoeid werkzaam,
wist hij den ijver te erkennen en aan te moedigen
bij zijn onderhoorigen iu een woord, de welwillend-
heid van zijn karakter had hem aller toegenegenheid
doen verwerven.
En wat blijft er nu over van al dat goede
Niets dan de onuitwischbare herinnering van dien
braven man, dien voorbeeldigen echtgenoot, van
den teerbeminden vader, den geeerbiedigden chef,
wiens beeld altijd in onze harten zal blijven leven
Moge de uitdrukking van aller droefheid, hier
roudom ons vereenigd, eenige veilichting geven aan
de smart van zijn echtgenoote en zijn kinderen
Vaarwel, waarde Directeur, vaarwel
Later werd nog het woord gevoerd door de
heeren De Lantsheer, stationchef te Selzaete, en
De Tilliou, namens het muziekkorps van Selzaete,
waarvan de overledene eerelid was.
Hiermede was deze treurige plechtigheid afge-
loopen, en keerde een ieder huiswaarts in de voile
overtuiging, dat een humaan man was heengegaan,
die steeds het goede op het oog had, in weerwil
van vele miskenningen en teleurstellingen, hem
zoo onverdiend aangedaan, terwijl de handel te
Ter Neuzen in hem een man verliest, steeds
bereid te helpen waar noodig en volkomen berekend
voor zijn taak.
Dat zijn asch ruste in vrede
In een der dichtst bebouwde plekjes van den
Jordaan te Amsterdam heeft Dinsdagnacht een
hevige brand gewoed in een geheel ingesloten
liggend groot pakhuis van vier verdiepingen hoog,
dertig meter breed en acht meter diep, hoofdzakelijk
gevuld met hout, tabak, hooi en turf. Over en
door een zestal huizen moesten de slangen der
brandweer worden aangebracht en den geheelen
nacht had men handen vol werk om het vuur
meester te worden. Ontzettende massa's water
werden in het brandend perceel geworpende
bewoners van een der naastgelegene moesten hunne
woning verlaten, het water stond er meer dan een
voet hoog. Een der brandweermannen, zeker Drayer
werd door een omvallend stuk muur zwaar ge-
kwetst.
Onder het detachement troepen voor het
leger in O.-Indie, dat jl. Zaterdag van Harderwijk
vertrok, bevond zich ook de soldaat J. van Boek-
hooven, die zich voor Indie liet aanwerven met
het doel om als koloniaal onder de kolonialen in
het Evangelie werkzaam te zijn. De heer Van B.
is gegaan met een opdracht van de //Vereeniging
tot Evangelisatie onder de militairen in Indie"
dezelfde vereeniging, die de heeren Heller en
Lothers nitzond, eu in de stukken van den heer
Van B. staat uitdrukkelijk het doel vermeld,
waarmede hij gaat, waarom hij ook reeds hier
onder der kolonialen als »de zendeliug" bekend was.
Op 29 dezer hoopt onze geliefde vader, behuwd-
en grootvader
J. VAN DEN OUDE N,
zijn 93sten jaardag te vieren.
Uit aller naam,
P. M. VAN DEN OUDEN.
Ter Neuzen, 25 Nov. 1892.
Heden middag om 12 uur overleeil onze
geliefde oom en oudoom
ABRAHAM A L L A A R T,
in den hoogen ouderdom van 87 jaar, 8 maanden
en 7 dagen. Wij wenschen in dit treft'end verlies
stil te berusten.
Zijne neven en nichten,
L. HEULE.
S. HEULE-Pladdet.
A. HEULE.
E. C. HEULE.
S. A. HEULE.
Ter Neuzen, den 24 November 1892.
De Directeur van het Postkantoor te
TER NEUZEN brengt ter kennis van
het publiek, dat bij gelegenheid van het aanslaande
St. Nicolaasfeest van 2 tot en met 6 December a. s.,
meenlere pukketten met slechts eene adreskaart
niet mogen verzonden worden, maar ieder pakket
behoort vergezeld te zijn van eene adreskaart.
Op Zondag 4 December a. s. zullen gedurende
de gewone uren vail openstelliug van het kantoor
op den Zondug ook pakketten ter verzending
worden aangenomen.
Bestuursleden.
Ten overstaan van den Rechter-Commissaris zal
door den curator aan de schuldeischers in den
boedel van den in staat van kennelijk onvermogen
verklaarden PIETER DE BRUIJNE, landbouwer
te Axel, op Donderdag l December a. s., in
het Gerechtsgebouw te Middelburg de Rekening
en Verantwoording worden afgelegd.
De Curator,
Mr. C. DE WITT HAMER J.Gz.
Zij die nog wenscben lid te worden
der Vereeniging tot aankoop van hulp-
meststoffen ..DOOR EENDRACHT STERR" ge-
vestigd te Ter Neuzen, kunnen zich daartoe vdor
30 November a. s. bij een der leden van het
Bestuur aanmelden.
Het Bestuur,
J. P. SCHEELE, Voorzitter.
J. DE FEIJTER Jacz.,
JAC8 HUIJSSEN Jacz.,
L. DE KOEIJER, Penningmeester.
A. VISSER, Secretaris.
Ter Neuzen, 17 November 1892.
De leden van de KoolvereenigiDg
zzEENDRACHT MAAKT MACHT"
te H o e k, worden opgeroepen tot eene buiten-
gewone vergaderiug, welke zal gehouden worden
op Zaterdag 3 December 1892, des namiddags
half 5 ure, bij den heer P. Bakeman, lot het be-
uoemen eener bod3.
HET BESTUUR.
De prijs der GEDROOGDE
SPOELING is thans f 8,00 per
100 kilo, met 500 kilo gelijk.
Ter Neuzen. P. J. VERSLUIJS.
zal op Donderdag den 8 December 1892, 's na
middags 1 ure, ten verzoeke van het Bestuur van
den VLOOSWIJKPOLDER, publiek presenteeren
te verkoopen
wassende aan den dijk van den Vlooswijkpol,
der voor de hofstede van IIendrik Wolfert-
alwaar te vergaderen.
De Notaris Van der Moer, te Ter Neuzen, zal
op Woensdag 30 November 1892, des namiddags
te 1 uur, ten verzoeke van de erven CORNELIA
KLAASSEN, wed. C. de Zeeuw, aan haar sterf
huis achter de Kerk te Ter Neuzen, in het open-
baar verkoopen
1 Ladetafel, 5 TAFELS,
15 STOELEN en 1 Leu-
ningstoel, 1 Kleerkast, 1
Kachel, 1 groote Kleerkist,
2 kleine Kastjes, 2 Ledikanten, 1 DONZEN
BED met PELUW, 4 Kussens en 6 Dekens,
eenige Schilderijen, een partij Boeken, Schenk-
blad, eenig oud Porselein, 1 Servies, 1 Goud-
visckkom, 1 Doofpot, 4 Kerkstoven en 4
gewone Stoven, 4 Banken, 3 Vogelkooien,
3 Emmers, 3 koperen Ketels, 1 Trapje, 2
Schoorsteenstukken, 2 Raamhorren, eenig Glas-,
Geleierd- en Aardewerk, 2 Presenteerdoosjes
en 2 Tabaksdoozen, 1 Slagersblok, eenig
Houtwerk en hetgeen meer zal worden aan-
geboden.
Koopen tot en met f 5,kontant.
In den boekwinkel van P. J. VAN DE
SANDE, te Ter Neuzen, vindt men de
grootste keuze in
