Alg emeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch- Vlaanderen.
No. 2820.
Zaterdag 21 Mei 1892.
32e Jaargang.
Binnenland.
abonnement
FEUILLETOM
TH U:rZEVS( HE 10 HUM
Voor
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Franco per post
Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,32£.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
busbonders.
ADVERTENTIlN.
Van 1 tot 4 regels f 0,40. Voor elken regel meer f 0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zicb abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verminderden prijs.
■lit blatl verscliijnt Dinsdas- en Vrijdagavnml bij iteo uitgever
A A T¥ WE SAMOE te Ter Weuzen.
Bij deze conrant behoort eeu bijvoegsel.
JRolitiels Overzicht.
In de Belgische Kamer heeft de Minister Beernaert
een en ander gezegd over de betrekkiugen met den
Congostaat. Hij deed uitkomen, dat de baud slechts
van ^ersoonlijken aard is tengevolge van eeuheid van
souverein. Hij outkende ten stelligste, dat de staat
handel dreef in geweren en den negers wapens zou ver-
koopen. Voorts nam hij de officieren en ambte-
naren aldaar in bescherming tegen de beschuldi-
gingen welke men vaak tegen hen richtte. Ook
deed hij uitkomen welke groote offers Koning
Leopold zich getroost had, om voor den Belgischen
handel dit groote Afrikaansche land te ontsluiten.
Volgens hem waren de aldaar gemaakte vorderin-
gen hoogst belangrijk, en was de tijd nu gekomen
om aan de grensbepaling krachtig de hand te slaan.
De speciale correspondent der Daily News te
Cleveland hangt een akelig tafereel op van den in
de noordoostelijke graafschappen heerschenden nood.
Tusschen de 90,000 en 100,000 menschen zijn
daar broodeloos en moeten van giften leven, niet
door eigen schuld, door onwil of luiheid, maar
enkel tengevolge van de nog steeds voortdurende
werkstaking der kolenmijnwerkers in Durham. Deze
lieden zegt de berichtgever zijn thans even berooid
als de bevolkiug van westelijk Ierland in tijden
van hongersnood. Te Middlesborough wordt de
toestand nog zorgelijker geinaakt door de volslagen
uitputting van het oudersteuningsfonds. Terwijl
het aantal bedeelden onder de armenwet daar ver-
leden jaar om dezen tijd slechts 3000 bedroeg,
loopt het thans reeds over de 14,000. In het
Londeusche Hyde Park is j 1. Zondag weder^ eens
een groote betooging gehouden. Ongeveer 15,000
spoorwegbeambten waren er samengekomen en
namen een resolutie aan, waarin aan de besturen
der verschillende spoorwegmaatschappijen een ver-
mindering van werktijd en een verhooging van
loon gevraagd wordt. Of bij de economische toe-
standen in Engeland hun wenschen veel kans op
vervulling hebben, schijnt zeer twijfelachting.
De heer Forrer, lid van den Zwitserschen
Nationalen Raad, die belast is met de samenstelling
vail eene algemeene Zwitsersche wet op verzekermg
ter zake van ongevallen en ziekten, heeft de
grondtrekken van zijn ontwerp hekend gemaakt.
Het heeft de volgende strekkingDe verzekering
geschiedt van staatswege en is verplichtend ten
opzichte van persouen, die in beroep of bedrijf
niet zelfstandig werkzaam zijn. Het land wordt
verdeeld in verzekeringsdistricten, ieder met een
DOOR
O. J. VAS DER MOEVES.
12)
Evenals een machtige stroom, die een tijdlang
door een dam dwars in zijn bedding gelegd, met
geweld is tegengehouden, wanneer eindelijk die
breidel is weggenomen, met verdubbeide kracht,
ja schier met een zekere woede, zijne wateren
voorwaarts stuurt, zoodat het schuim van de golven
spat en het luide ruischt en bruischtzoo verdub
beide thans ook het gekakel en gebabbel en veel
luider dan daar straks weerklonk het in de zaal.
Er werd sterk gegesticuleerd door velen een weinig
stilletjes gevloekt door sommigen, dominee mocht
dkt niet hooren, en voorts meuig glaasje rooden
wijn geledigd, om de droge keelen te laven en
tot nieuwe inspanning te bekwamen. En al dat
gekakel, en al dat gebabel, en al die gesticulaties
en al die vloeken over stil, dat alles goldt slechts
tien persoon de arme weduwe Duits.
Hoe bedrogen deze heeren en dames van het
Nut zich in hun dominee. Ofschoon geen vloeken
beminnende, daar hij dat terecht een bewijs van
groote onbeschaafdheid achtte, hoorde hij toch on-
eindig liever een hartigen vloek uit den mond van den
man, wiens ziel rechtmatig in opstand komt tegen een
of ander der maatschappelijke gruwelen, dan dit jam-
merlijk gebabbel ten laste van eene onschuldige vrouw.
Wat men er van zeide, was niet veel meer dan
een herhaling van wat wij de dames op het thee-
partijtje bij Juffrouw Bertha Berthuis reeds hebben
hooren verkondigen.
ambtenaar aan het hoofd. De geheele inriohting
wordt geplaatst onder bestuur en toezicht van het
reeds bestaande bondsbureau voor verzekeringswezen.
De vrijwillige ziekenfondsen blijven bestaan.
Daarnevens worden gemeentelijke ziekenfondsen
als staats normale kassen ingericht. De premie
wordt voor de eene helft door den werkgever, voor
de andere helft door den werknemer betaald. De
inrichtingen van vrijwillige verzekering kunnen
zich in de staatsverzekering doen opnemen. Kleine
ongevallen worden behandeld als ziekteomtrent
zware wordt van wege de staatsverzekering beslist.
De miuisterieele crisis in Italie is geeindigd met
de vorming van een nieuw ministerie door den
heer Giolitti. De buitenlandsche pers ziet in het
nieuwe Kabinet niets dan een ministerie-Crispi
zonder Crispi, doch het Journ. des Debats erkent
dat al is Crispi's invloed op nieuw aan het stijgen,
het nieuwe Kabinet toch niet het uitdagend karakter
heeft, dat men in een hernieuwd optreden van den
ouden premier zou gevonden hebben. De staat-
kunde van het drievoudig verboud blijft, naar men
verneemt, door den minister van buitenlandsche
zakeu Brin onverzwakt gebandhaafd. Deze heeft
een circulaire aan de vertegeuwoordigers van Italie
in den vreemde gericht, waarin hij zegt dat de
politiek des vredes ook door de nieuwe regeering
zal worden gehandhaafd. De Koln. Zeit. verneemt
uit Berlijn, dat het Italiaansche koningspaar in
het begin van Juni het Duitsche hof zal bezoeken.
Met de expeditie van den Duitschen majoor
Wissmann naar het Afrikaansche binneuland begint
het ernst te worden. De Times verneemt dat hij
Maaudag Cairo verlaten zou met bestemming naar
Zanzibar, waar hij zich met een twintig Europeanen
zal inschepen naar Quilimane. Hij zal 200 man-
schappen van verschillende stammen en o. m. eenige
Maxim-kanonnen medevoeren. Langs de Zambesi en
de Shire-rivieren hoopt hij de Nyassa en Taganyika-
meren te bereiken eu er vaste stations te stichteu.
Binnen een jaar hoopt hij aldaar stoombooten te
hebben en dan veel, zoowel ter beteugeling van den
slavenhandel als ter vermeerdering der kenms van
Afrika, te kunnen tot stand brengen. Naar de
Times meldt is de gezondheid van den wakkeren
ivi; rder weer geheel in orde.
Omtrent den inhoud van het kieswetsont-
werp van Minister Tak lekt niet veel uit, daar de
Dat het een schande was, dat zoo'n mensch
zich zoo had ingedrongen bij fatsoenlijke lieden
dat zij geheel Hensloo beleedigd hadwaarvoor
die vrouw hen, achtbare burgers en burgeressen
van hunne altijd ter goeder faam staande plaats,
wel aanzaghoe gelukkig het was, dat de waar-
heid eindelijk aan het licht was gekomen; hoe
dankbaar men dien Indischen heer behoorde te
zijn, en hoe noode men hem heden miste in het
gezelschapaan hoe groote gevaren men misschien
ontsnapt wasdit en nog veel meer, maar alles
over hetzelfde onderwerp en in denzelfden schoo-
nen geest werd besproken en beredeneerd tot wal-
gins toe.
Die uitwerking oefende het ten minste op domi
nee Vermeulen. Hij had zich lang weten te be-
toomen, maar nu begon het de spuigaten uit te
loopen. Hij kon, hij mocht, hij wilde niet langer
er het zwijgen toe doen. Hij stond op van zijne
plaats aan de tafel des bestuurs en met oogen,
vonkelend van toorn, zag hij de gansche vergade-
ring over.
Ik verzoek den voorzitter, mij voor eenige oogen-
blikken het woord te geven, sprak hij en er was een
lichte trilling merkbaar in zijn stem.
Toen de voorzitter aan zij n verzoek voldaan had
ving de heer Vermeulen aan en sprak in weiuige,
maar krachtige bewoordingen er zijn innig leedwezen
over uit, dat leden van eene maatschappij, geboren
uit den geest der Christelijke humaniteit, zich dik-
wijls nog te weinig beijverden, dat schoone beginsel
in toepassing te brengen, zooals nu weder bleek uit
het harde oordeel over een rampspoedige vrouw,
die steeds onberispelijk en liefderijk had geleefd te
midden der gemeente. Hij had zich gedrongen ge-
voeld dit hier uit te spreken, op't gevaar af, dat
stukken als geheim aan den Raad van State zijn
gezonden.
Eenige hoofdzaken echter meent de Haagsche
correspondent van de Zutph. Ct. wel te weten.
Zoo heeft hij het aantal nieuwe kiezers op 700.000
hooren schatten. Dat zou dus meer dan het dub-
bele van thans zijn. Alleen Amsterdam zou 60,000
kiezers krijgen. Trouwens de vermeerdering van
kiezers zal, naar hij opmerkt, over het geheel veel
grooter zijn in steden dan op het platteland omdat
ook bij den tegenwoordigen huurwaarde-census het
kiesrecht in sommige streken van het platteland
reeds zeer uitgebreid is.
Voorts zegt dezelfde correspondent
De nieuwe definitieve kieswet zal natuurlijk ook
van een definitieve kiestabel vergezeld moeten
gaaD, daargelaten de vraag of ze veel of weinig
van de tegenwoordige zal afwijken. Moest ik den
Minister een raad geven, ik zou zeggen wees in
dit opzicht conservatief en verander in de kiestabel
zoo weinig mogelijk, want hoe gij het ook doet,
als gij eens aan 't verknippen gaat, zult gij nooit
het verwijt misloopen, dat gij de partijschaar hebt
gebruikt. Misschien echter zou hij mij antwoorden
in theorie hebt gij gelijk, maar ik sta ook weer
voor de kwestie van de verknipping van de groote
steden, voor niet te verdedigen onregelmatigheden,
die bij een definitieve regeling toch dringend
herziening eischen enz. En met eenig recht zou
hij er dan bij kunnen voegenAl wilde ik de
partijschaar gebruiken, ik zou werkelijk niet weten
hoe ik het moest aanvangen want als er zoovele
honderdduizenden kiezers bijkomen, kan toch
niemand meer een goede kansberekening maken.
De minister van oorlog heeft de legerautori-
teiten aangeschreven alles te doen tot bevordering
van de zedelijke vorming der militairen, vooral
van de jeugdige miliciens o. a. door hen zonder
dwang aan te sporen tot bezoek der Militaire
Tehuizen, katholieke vereenigingen en dergelijke,
wier bestaan in de kazernes en cantines kan worden
bekend gesteld.
Niet ieder zal weten, dat in ons land ook
bankbiljetten bestaan van f 80 en f 500. Er
zijn er dan ook niet veel. Sedert jaren werden
zij niet uitgegeven en die in de Nederlandsche
Bank arriveerden, kwamen er niet meer uit.
Er moeten thans nog 17 bankbiljetten van f 8Q
en 12 van f 500 bestaan, indien zij niet verioren
zijn gegaan. Vermoedelijk worden zij als zeldzaam-
hedeu zorgvuldig bewaard.
men hem zijne rondborstigheid ten kwade duidde.
Toen de heer Vermeulen zich kort daarna ver-
wijderde, gingen de monden open.
Je moet toch zeggen, dat onze dominee een
vlugge spreker is. Hij weet het je te vertellen,
dus liet de eeu zich uit.
Hij had toch wel een beetje gelijk ook, meende
een ander. Wij hebben van het mensch zelf nooit
kwaads gehoord, en zij heeft veel goed gedaan.
Hij mag een vlugge spreker zijn, merkte een
derde op, maar hij is al precies als al die ge-
leerde heeren niet rekenen met de werkelijklieid,
zweven in de wolken. Hij rekent met met het
bloed. De jongen heeft niet straffeloos zijns va-
ders bloed in de aderen. Het zal me ook een
baasje worden.
Daaroin vind ik het een geluk voor Hensloo,
dat de moeder met baar telg binnenkort opkrast,
was de meening van weer een ander Henslooer.
En zoo babbelde men nog een wijle gemoedelijk
voort, totdat de hamer des voorzitters weerklonk
en geboor verzocht voor den tweeden spreker.
Deze droeg eeu gedicht voor, dat de lof der barm-
hartigheid tot onderwerp had. Toejuiching na ge-
eindigde voordracht. Vervolgens nog eene bijdrage,
eene van koddigen aard. En tot sluiting der bij-
eenkomst een kort woord des voorzitters, waarin
hij vertelde, dat men zoo prettig en genotvol was
bij elkaar geweest en alien een tot weerziens toeriep.
Daarop algemeene opstand vragen om doeken,
mantels, hoeden, jassen. Hartelijke handdrukken,
gelach en gejuich. De eigenaar van den Wilde-
man sluit zijn buitendeur en dooft zijn vuur en
licht. Zeer tevreden over het avondje leggen de
heeren en dames van het Nut zich ter ruste, en
desgelijks de kastelein.
Naar men verneemt zijn twee personen, K. K.
en A. G., beiden werklieden te Amsterdam, gedag-
vaard voor de arrondissements-rechtbank aldaar,
onder beschuldiging, dat zij op 22 April 1892, bij
gelegenheid van het bezoek der Koninginnen aan
de hoofdstad, in de Kalverstraat en den omtrek
daarvan te zamen aan de voorbijgangers afgegeven
en zoodoende verspreid hebben een aantal exemplaren
van een strooibiljet, waarin beleedigingen voorkomen
voor de beide Koninginnen, met de bedoeling om
aan dien beleedigeoden inhoud ruchtbaarheid te
geven of die ruchtbaarheid te vermeerderen. Het
geschrift is gekleed in den vorm van een toespraak
„welke de Kouingin-regentes wel niet houdt in
werkelijkheid, maar welke zij behoorde te houden
wanneer zij volgens het oordeel der stellers deed
wat betaamde."
De dagvaarding deelt het geincrimineerde stuk
in zijn geheel mede. Hoofdzaak is daarin de aan
de Koningin in den mond gelegde verklaring, dat
zij besloten heeft zich te onttrekken aan eene
vereering, welke zij als huichelachtig en baatzuchtig
heeft leeren kennen.
Het stuk eindigt met de tot de kapitalisten
gerichte verklaring //Wij hebben u lang genoeg
bemiudthans willen wij u noch haten." De
onderteekening luidtffnamens de gecombineerde
vakvereenigingen."
In de //Prins Alexander-stichting te Bennekom
worden opgenomen blinde kinderen benedeu den
leeftijd van 8 jaren. In het afgeloopen jaar was
de gezondheidstoestand der kinderen met een
enkele uitzondering niet ongunstig. In het
jaarverslag worden eenige giften genoemd. Zoo
werd door H. M. de Koningin de gewone jaarlijksche
gift geschonken en gaf de //Vereeniging tot ver-
betering van het lot van blinden" 150, een
onbekende 1000, het //Groot Oosten" 300, de
loge „La Bien-Aimee" f 50, terwijl ook eenige
particulieren de nuttige instelling niet vergaten. Uit
een legaat van den heer Rud. Lehman ontving de
stichting f 1000, terwijl haar door wijlen den heer
W. F. Dijkman f 200 vermaakt werd.
Toch is de finaucieele toestand der Prins-Alex-
ander—stichting niet gunstig te noemen. Uit de
exploitatie-rekening blijkt, dat de uitgaven /6,396,75
bedroegen. Die som kon niet bestreden worden
uit de jaarlijksche contribution van ledeu en dona-
teurs, de verpleeggelden en de rente van het kapitaal,
zoodat van de giften in eens, die tot heden tot
vorming van kapitaal konden dienen, een bedrag
van f 1000 ten behoeve der exploitatie-rekening
Wij hebben een avondje doorgebracht te midden
der dlite van Hensloo. Yerkwikkelijk heeft zeker
niemand dat gevonden. Maar verkwikkelijk was
het evenmin over het geheel de oordeelvellingen
van den zoogenaamden minderen man, aan te hooren,
al was deze dan ook geen lid der Maatschappij
tot Nut van het algemeen.
Wij weten, dat de zoogenaamde mindere man
inzonderheid het voorwerp der goede zorgen en
der oprechte belangstelling van mevrouw Duits
was geweest.
Zoo is het waarachtig geen kunst, zeiden velen,
ja sommigen schreeuwden het uit op de straat, zoo
zouden wij ook wel kunnen geven. Van eens
ander mans leer is het goed riemen snijden. Eerst
de lui bestelen en dan de auderen weer wat mee-
geven. Zoo deed de achtkante boer ook, zooals
zij zeggen. 't Is het madammetje wel. Wie
weet, hoeveel zij met haar man wel gestolen heeft
't Is godgeklaagd, liet een ander zich hooren,
laten wij of ons gelijken een broodje stelen voor
onze bloeden van kinderen, voort is de koddebeier
er bijkip, ik heb je Maar zulke luiWat
blieft u, mevrouw Ja wel mevrouw Is er nog
wat van uwes orders, mevrouwEn dan zit het
wijf tot aan den hals toe vol gestolen zilver en
goud. 'tis godgeklaagd. Ik zeg maar, er is geen
gerechtigheid.
Het eerbare wijf, dat aldus in groote veront-
waardiging zich uitliet, had, schoon zij kind nog
kraai had in de wereld, reeds sinds jaren in kwa-
liteit van schoonmaakster hare klauten op de
schromelijkste wijze bestolen. Dat kwam eeuigen
tijd later uit, en zij boet thans nog voor hare
misdaden, hare vergissingen, zooals zij zelve het
noemde.
