Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeenwsch-Vlaanderen.
Wegen en voetpaden.
VEEMARKT.
No. 2780.
Vrijdag 1 Januari 1892.
32e Jaargang-
L i g g e r en k a a r t
Afscheidswoord en
Welkomstgroet.
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen Ter Neuzen f 1,Franco per postVoor
Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,82$.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
ADVERTENTIEN.
Van 1 tot 4 regels/0,40. Voor elken regel meer 0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zich abonneeren tot het plaatseu van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verminderden prijs.
Bij deze courant behoort een bijvoegsel.
Burgemeester en Wethouders van H O E K
brengen ter open bare kenuis dat de
van de wegen en voetpaden in die gemeente,
opgemaakt iugevolge art. 12 van het reglement
op de wegen en Voetpaden in Zeeland (Provinciaal-
blad 2 van 1887), van 5 Januari tot en met 5
Februari aanstaande voor een ieder ter inzage zal
liggen en geraadpleegd kan worden ten gemeente-
huize op elken werkdag, van des voormiddags 9
tot des namiddags 5 uren, terwijl, gedurende voor-
schreven termijn, bij den gemeenteraad bezwaren
tegen den ligger of de kaart kunnen worden
ingebracht.
Hoek, den 31 December 1891.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. A. VAN BOVEN, Burgemeester.
J. DIELEMAN, Secretaris.
Burgemeester en Wethouders van I1ULST,
maken bekend
dat elken llaandag op de weekmarkt te Hulst
plaats en gelegenheid is tot het aanvoeren van vee,
ter verkoop bestemd, op het marktplein waarvan
geen staan- of marktgeld zal geheven worden.
dat te beginneu met 1 Januari 1892 voor den
aanvoer van rundvee ter verkoop op de Maandag
weekmarkt, na afloop vau elk kwartaul de
volgende vier premien zullen worden uitbetaald.
f 25,aan hem die het meeste rundvee doch
minstens 75 stuks ter verkoop zal hebben
aangevoerd.
18,75 aan hem die vervolgens het mceste rundvee
doch minstens 55 stuks ler verkoop zal
hebben aangevoerd.
12,50 aan hem die vervolgens het meeste rundvee
doch minstens 40 stuks ter verkoop zal
hebben aangevoerd.
v 6,25 aan hem die vervolgens het meeste rundvee
doch minstens 20 stuks ter verkoop zal
hebben aangevoerd.
De opneming van het aangevoerde ruDdvee zal
iederen Maandagvoormiddag om 11^ ure geschieden.
Bij gelijken aanvoer of getal, zal het lot be-
slissen.
Alle geschillen hieromtrent zullen door het
gemeentebestuur worden beslist.
liulst, den 14 December 1891.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
La VAN W AE8BERG H E-J AN SSEN S,
Burgemeester.
J. F. ROTTIER, Secretaris.
't Is een plechtige, emstige ure, de laatste
van een ten einde snellend jaar. We zitten in
onze gedachten een oogenblik neder als aan den
oever van een snel vlietenden stroom, waar
alles door den vloed meegevoerd wordt naar
het bodemloos verleden. We hooren het onge-
stadig kabbelen van het water, dat ons herinnert
aan wankelen stand en korten duur; we luisteren
naar den rusteloozen eentonigen golfslag, die
ons in geheimzinnige taal tegenbruistGeweest,
VoorbijStraks zal een jaarkring zich voor
ons sluiten met al zijn dank en rouw, met al
zijn treurmuziek en feestgezang. Niets zal ons
meer resten dan de herinnering aan den door
ons afgelegden wegniets dan een ernstig
overdenken van wat ons wedervoer, van wav
we deden en van 't geen we nalieten te doen.
Daar komt dan de herinnering, en terwijl we
luisteren naar de laatste polsslagen van een
stervend jaar, too vert zij ons voor den geest tal
van beelden, die ons elk in zijn eigen taal
spreken van 't verleden. Soms, wie onzer weet
het niet, soms zijn het liefelijke verschijningen,
die onze borst van weelde doen zwellen dan
weer zijn het donkere schaduwen, die ons hart
van weedom doen ineen krimpen. Nu eens
wekken ze een lach, dan weer een traan; hier
hoop, daar weemoed nu eens het zalig gevoel
van samenzijndan we\ diepe smart van
scheiden.
O, waarlijk, soms worden die herinneringen
ons te machtig onweerstaanbaar en met kracht
dringen zij zich aan ons op en op den laatsten
avoud en in de laatste ure van den bijna afge-
loopen tijdkringstemmen zij ons blijde of
droevig, maar toch altijd ernstig.
't Zou niet goed zijn, als die ernst ontbrak.
Want evenals de koopman zijn boeken opmaakt
en zich de balans en staat van zijn zaken
voorlegt, zoo mogen ook wij wel, als mensch,
de baten en lasten berekenen in 't geestelijk
leven, en ons met alien ernst vragen of we
met gerustheid die rekening kunnen sluiten.
Ieder heeft daarbij zichzelven te onderzoeken
en zich af te vragen of hij geen dagen heeft
gekend, waarin onbarmhartigheid hemversteende,
of de wraak hem verhitte oogenblikken, waarin
de liefde uit zijn hart was geweken en de haat
er zich in genesteld had dagen maar genoeg
we weten zelve al te goed, waar we strui-
kelden en 't is maar de vraag of we't bekennen
willen in deze laatste ure van eene wegstervend
jaar, of 'tons waarlijk ernst is met ons zelven
en of we kracht genoeg zullen hebben om
voortaan te doen al wat eerlijk is en goed, al
wat liefelijk is en wel luidt.
En ook in deze laatste uren ziet de mensch
niet alleen in zichzelven, maar ook om zich
heen. Nog eens werpt hij een terugblik op
den afgelegden weg en ook dat is nuttig en
noodig.
Hij herinnert zich met innige dankbaarheid
het goede, dat hij genootde bloemen die hii
pluktede zonnige dagen die hem zoo goed
deden en hem zoo heerlijk toeschijnen ook nu
nog in de zoete herinnering daaraan.
Met innige blijdschap ziet hij terug op ge-
smaakt huiselijk gelukop zijn kinderen, die
hij rond zich ziet en wie hij zoo gaarne de
hand reikt om hen ten gids te zijn door't leven.
Hij weet het en gevoelt het nog, hoe hij waakte
en streed en ook bad, aan de wieg van zijn
eerstgeborene, toen zware krankte den Beveling
dreigde ten grave te sleepen maar ook hoe hij
uit de volheid zijn gemoed dankte voor het behoud
van zijn kind. En hij dankte niet alleenook
zij, die zijn kinderen onder't harte had gedragen
ook zij was Goddank nog bij hem en dankte mee.
Hij zag zijn welvaart toenemen, zijn bezit-
tirigen vermeerderen of ook hij kan met dank
baarheid zeggen «Mij heeft niets ontbroken
een juichtoon past mij, want ik had het brood
mijns bescheiden deels.
Maar ook in blijde herinnering gaan ze hem
voorbij de vrienden, die zijn levenspad verhel-
derden door hun trouwe hulp en vriendelijken
raad. O, al weet hij, dat het zaad der vriend-
schap slechts dun gezaaid is in de voren onzer
menschelijke samenlevingeen enkel plantje
mocht liij toch kweeken en koesteren, en dat
gaf hem moed en vertrouwenen nw, in deze
laatste ure, worden de oogen hem vochtig en
is er een danktoon op zijn lippenbij de herinnering
aan het zoet der vriendschap.
Of wel, hij ziet met vreugde terug op den
arbeid, dien zijn hand vond om te doen en dien
hij verrichtte met noeste vlijt.
Maar in deze laatste ure kunnen de herinneringen
ook van zeer droevigen aard zijnen ook deze
dringen zich met onweerstaanbare kracht op
aan 's menschen gemoed.
Of wordt de oude wonde niet opengereten in
het hart dier arme vrouwedie met haar
echtgenoot den jaarkring wel begon maar dezen
niet met hem mocht eindigen Is niet haar
steun haar ontvallenzijn hare kinderen geen
weezen, kinderen die nog zoo hoog noodig een
vader hadden?
O, hoe zal 't haar zijn in deze laatste ure bij
de gedachte aan de hevige worsteling in den
strijd om het bestaan, die zij te voeren had,
sinds de altoos vlijtige hand rustte van haren
arbeid
Geen enkel lichtbeeldniets dan donkere
schaduwen doemen voor haar geestesoog op.
Hoop, moed en vertrouwen arme weduwe
Boven wolken en sterren woont de Man der
weduwen en Vader der weezen. Valt geen
muschje op aarde zonder Zijn wil, Hij vergeet
ook u niet.
Dit zij u ten troost in de laatste ure van een
jaar, waarin u veel, ja zeer veel werd ontnomen.
Als de laatste klokslag u meldt, dat het jaar
ten einde is, dan breke voor u en uwe kinderen
een blijde, een schoone niorgen aan, een morgen,
die u krachtig vinde en bereid om met nieuwen
moed en vast vertrouwen uwen reisstaf weer op
te nemen.
't Is de laatste ure van een tijdkring, die
weldra achter ons ligt.
Gij vooral in dezen stond, beroofde vader en
moeder, gevoelt al het vreeselijke van uwe smart.
De dood klopte aan uwe vensteren, niets kon
zijn macht weerstaan, en gij hebt uw lieveling
uw oogappel grafwaarts gedragenO, wij
begrijpen de diepte uwer smartwij wegen al de
zwaarte van den last, die u drukt. Al uw hoop
hadt ge gevestigd op 'tkind, dat een deel van
uw aanzijn uitmaakte. Zwijg, draag uw lot
Deze laatste ure stemme u tot heiligen ernst
en zijn uw armen ledig, zoo ledig en staart ge
op't verlatene bedje, op 'tspeelgoednogzwervend
in t rond, o weet, dat er balsem is voor uw
wonde, heeling voor uw smart. Hij, die de
jonge raven niet vergeet als zij roepen, Hij
hoort den noodkreet uwer ziel. Kracht, moed
worde u vermenigvuldigd, omdat gij ze zoo
zeer behoeft en immers ze keeren niet weder
de dooden, en wekt het omzien geen ijdele
smart Ode laatste klokslag van een weg
stervend jaar storte u hoop in 't hart en moed
in den blik, om in't onvermijdelijke te berusten.
En gij, die te kampen had met tegenspoed
in uw zaken en in uw bedrijf, die wildet en niet
kondet, gij die in dezen afgeloopen jaarkring
uw welvaart zaagF verminderen, geen loon be-
speurdet op uw noeste vlijt, o deze laatste ure
brenge u te binnen al de krachtsinspanning en
al de moeite, welke gij u getroost hebt, om
voort te gaan op uwen moeilijken levensweg.
Ik bid u, denk eens na of ge niet somtijds, by
een mijlpaal op uw weg stilstaande, uit de
volheid van uw hart moest zeggen: »'k Heb
meer gehad, dan ik verdiende." Wat ik u
bidden mag, zit niet neder bij de schaduwen.
De weg van 't leven gaat nu eenmaal berg-op,
o leer te berusten, hoe moeiljjk 't ook zij, en
laat uw harpe klinken, ook bij nacht.
Dat de laatste klokslag van een wegsnellend
jaar u leere, met ootmoed te zeggenUw
wil geschiedde
En gij, die in deze laatste ure u met smart
herinnert, hoe de domme, magere kwaadspre-
kendheid, en de verfoeilijke en vuige laster
getracht heeft u de kroon van't hoofd te rooven,
in deze laatste ure voelt u sterk, mannelijk,
kloekmoedic^ om die monsters te bestrijden.
Het scliild der waarheid zal u uitstekende
diensten bewijzen in dezen strijd. Hoogt uw
hoofdstaalt uw krachten.. Bezweert die
onheilspellende spooksels door tot 't einde toe
te volharden in 't goede. En als de laatste
klokslag een wegstervend jaar u tegenklinkt,
o laat er dan vreugde zijn ook in uw hart,
want schoon de tijd het ook al verovere, de
deugd staat vast en zij heeft kracht genoeg
in zich om weerstand te doen bieden aan de
listen en lagen u door ellendelingen gelegd.
En nu de nagalm van den laatsten
klokslag is weggestorven in de oneindige
ruimte.
Na ons afscheidswoord, volge onze heilgroet.
Gelukwaarde lezeressen en lezers in dou
nieuw begonnen jaarkring. Wenschen moeten
kort zijiiook wij zullen niet veel woorden
gebruiken. Leeft gelukkig; de grootste schat,
gezondheid, zij u geschonkenblijft bewaard
voor rampen en tegenspoedenmoge gij om u
heen houden de trouwe gezichteu, die de sterren
zijn op uw levenspad. O wat wij u bidden,
weest sterk in elken strijd, ontvangt kracht
naar kruisziet opwaarts ook dan en vooral
als de wereld u begeeft en behoudt toch, wat
ook verandere of verkeere, uw geloof aan, uwe
hoop op en uwe liefde tot het goede, ware en
schoone.
Weest gezegend en bovenal weest ten zegen
TER MEIZEN8C1E CIIIAUT
■>it blatl verscliijut Dinsdag- en Vrij<la#avontl bij den nitgever
J. IAS n E S A W I> E te Ter Ye n z en
v
