Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeenwsch-Vlaanderen.
No. 2660.
Woensdag 12 November 1890.
30e Jaargang.
DE VONDELiNG.
Binnenland.
ABONNEMENT:
adveetentiEn.
G EVEN.
FEUILLETON,
3)
TEH NEUZEIVISCHE (III IIUT
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Franco per postVoor
Nederland f 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,32£.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
Van 1 tot 4 regels/0,40. Voor elken regel meer 0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zich abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verminderden prijs.
Hit blad verNchljnt Ulnwdas- en Vrijdafnvond bij den nltferer P. Jl. TIN BE 8 1 N D E te Ter Neuzen.
Er is geen kunst, waarop de raensch zich beter
verstaat dan op het uitdenken van middelen en
middeltjes om datgeen van zich af te schuiven,
wat hij niet gaarne doet en wat toch wel eenigs-
zins tot zijne verplichting behoort.
Daar hebt ge nu b. v. in het geven
't Is bepaald opmerkelijk wat men zoo al weet
uit te denken om een schijn van billijkheid te
geven aan een weigering om wel te doen.
Ik spreek nu niet van hen, die volstrekt geen
medelijden kennen en bij wien het vast staat, dat
er geen ondankbaarder en snooder menschen zijn
dan de armen.
Evenmin denk ik aan dezulken, die in elken
arine een bedrieger zien, zonder te bedenken, hoe
zwaar het velen valt huu nood te moeten klagen.
't Is zoo gemakkelijk om te zeggen, dat de armen
het zoo kwaad niet hebben. Wel neen, als men
eet voor men honger en drinkt eer men dorst heeft,
dan heeft men er volstrekt geen begrip van, wat
het zegt van kou en honger niet te kunnen slapen.
Dezulken meen ik dus niet.
Maar zie Ge zit's avonds in uw geraakkelijken
stoel bij een heerlijk knappend vuur. Gij zijt
tevreden, prettig gestemd.
Daar wordt gescheld
,/Wie kan dat nog zijn, zoo vraagt ge en dan
al zoo laat.
Intusschen gij doet zelf de deur open, 't Is
eeu behoeftige, een, die 't werkelijk noodig heeft.
Gij weet, dat hij uog eergevoel heeft en geen
bedelaar is van beroep. Hij klaagt u zijn nood,
en gij ja "t kan best gebeuren, dat ge gemelijk
wordt en ge tusschen de tanden bromt dat #het
altijd zoo wat is."
Is de vrager Roomsch Katholiek dan vraagt ge
heel nauwkeurig, waarom hij niet naar den pastoor
gaat, en is hij Protestant, dan informeert ge of
er geen diaconie is.
En ge zingt nog een ander wijsje, dat tot
grondtoon heeft, dat er zoo veel rijke menschen
zijn, die geen kind of kraai in de wereld hebben
en dus beter iets kunnen missen, dat ge niet kuut
blijven geven enz. enz.
Maar ge eindigt toch met te geven. Dat
waart ge van 't begin af al van plan, maar toch
moesten al die redeneeringen nog voorafgaan, eer
ge 't goede deedt, terwijl ge om iets verkeerds te
doen er zoo lang niet over praattet. En als ge
gegeven hebt, och zeg het maar, dan gevoelt. ge
u aangenaam gestemd en ge verblijdt u dat, waar
ge gaaft, men zich, voor 't oogenblik althans, ook
iets gelukkiger zal gevoelen.
De barre winter staat weer voor de deur en wie
weet hoeveel er zal geleden worden.
Wellicht klopt men ook bij u aan, om verzachting
Met een haastig, ongeduldig gebaar dwong hij
zichzelf om niet langer ua te denken en begaf
zich, met kracht tegen den storm worstelend, naar
de afdeeling voor de heerenbaden. Hij was juist
in een stemming om te worstelen tegen de onstuimige
golven.
Helder straalde de zon van den blauwen hemel
op het kleine eiland neder. In de onmiddellijke
nabijheid van de zee ligt het huisje, waarin de
graaf ziju intrek heeft genomen verderop, aan het
einde van een breede schaduwrijke laan, staat de
villa, die door den reeder bewoond wordt. Zij is
een stevig gebouwd huis van eene verdieping en
ligt zoozeer te midden van lindenboomen verscholen,
dan men er den naam van Lindenhoeve aan heeft
gegeven. Van den straatweg af aanschouwt men
slechts een gedeelte van de warande en van de
stoep die er toegang toe verleent. In den tuin
voor 't huis is de plantengroei niet al te welig
zelfs met de grootste moeite heeft men hier, even
min als op het overige gedeelte van het eiland,
veel kunnen planten en dat is de schuld van den
scherpen noord-oosten wind die het grootste ge
deelte van het jaar blaast en de bewoners van het
eiland den strijd om het bestaan niet gemakkelijker
te vragen voor een lot, dat vaak zoo bitter, bitter
hard is.
En zeker in uw hart zal een snaar van mede
lijden trillen en uwe hand zal zich openen om
wel te doen.
Goed, opperbest
Maar zie toe hoe ge geeft en waar.
Vraag u telkens af, of uwe gave den trage
werkzamer heeft gemaakt en of hem't vooruitzicht
is geopend om in't vervolg zelf den kost te winnen,
dan wel of hij daarin een aanleiding heeft gezien
om meer dan vroeger op den onderstand van ruimer
bedeelden te steunen.
Beter is het m. a. w. werk te verschaffen, waar
zulks mogelijk is, dan wel te doen met stotfelijke
gaven.
Er zijn nog zooveel behoeftigen wien de bete
verdiend brood zoeter smaakt dan de toegeworpen
gift, waar voor hij zich het noodige kan aanschaffen.
Hoe zult ge geven
Zal het zijn uit de hoogte, bijna onwillig, norsch
en stuursch. We hopeu van neen
Indien gij geeft, geef dan met liefde. Dat zal
menig hart voor reiner en edeler gewaarwordingen
ontsluiten dat zal menigeen weer doen gelooven
in de liefde van zijn God. 't Is waar, de arme
meent soms, dat alle menschen tegen hem zijn,
maar 't is soms geen wonder.
Wilt ge den arme waarlijk weldoen, hem opheffen
uit zijn zedelijke verstomping, begint dan met hem
lief te hebben. Liefde alleen geeft wijding aan
de gift der hand. Liefde alleen is de Engel,
die van hunne duistere padeu hen terugleidt op
d'en weg des levens.
't Gesluierd mededoogen,
Dat elken dank naar God verwijst,
Dat tranen geeft bij 'tgond
En tranen zoekt te drogen,
Dat ziel en lichaam beide spijst
dat mededoogen zij het onze.
Niet uit de hoogte maar met liefdevolle hand
moeten we weldoen wanteen gave zonder liefde
is als zaad op de golven uitgestrooid.
Jr*olitieli Overzicht.
De Fransche Kamer heeft de begrooting voor
kolonien aangenomen. Bij de beraadslaging over
het budget van buitenlandsche zaken verklaarde de
Minister, dat Frankrijk bij de overeenkomst met
Engeland 800 vierkante kilometer grond had
gewonnen en het protectoraat over Madagascar door
Engeland was erkend. De vorstin van dat groote
eiland moet evenmin als hare onderdanen met die
schikking gediend zijn. Zou Frankrijk op Mada
gascar ook nog eens een Tonkin kunnen vinden P
De commissie voor de in- en uitgaande rechten
uit de Kamer heeft de regeering gemachtigd bij-
zondere overeenkomsten te sluiten, waarin geen
maakt. De voortdurende worsteling met de elemen-
ten heeft hun een vast karakter gegeven dat geen
vrees kent en zij ziju ernstig en eenzelvig. Sedert
het eiland onder het bestuur der Duitsche regeering
kwam, is men er, onder toezicht van eeu ingenieur,
voortdurend mede bezig de westselijke zijde, die
het meest aan het weder is blootgesteld, door
kunstwerken te versterken, teueinde de zee binnen
haar grenzen te houden. Op dezen heerlijken
morgen in Augustus is de zee aan een spiegel gelijk,
de natuur schijnt in eene zoete mijmering te zijn
en slechts nu en dan doemt aan de gezichtseinder
een wit zeil op of doorklieft een stoomschip de
wateroppervlakte.
Van het huis aan het strand dringen de klanken
van een viool, door een groot kunstenaar bespeeld,
tot de villa door. De deur van de warande wordt
geopend, en de jonge dame die reeds onze aandacht
trok, komt naar buiten. Zij ziet er in haar
sierlijk ochtendgewaad, dat de vormen op 't voor-
deeligst doet uitkomen, wonderschoon uit. Het
blonde haar valt los over den rug tot op den gordel
van blauwe zijde, die haar middel omspaut. Haar
liefelijk gelaat is wit als marmer. De blik van
haar blauwe, door lange wimpers overschaduwde
oogen, geeft onbevredigd verlangen te kennen, en
om haar mond ontwaart men een trek van gedwongen
berustiug in het lot, die niet in overeenstemming
is met de trekken van het gelaat. Zij blijft
staan en luistert, met voorovergebogen hoofd, naar
melding zal worden gemaakt van het minimum-
tarief. Die overeenkomsten zouden onbepaald van
duur zijn de regeering zou het recht hebben ze
op te zeggen en weder tot de toepassing van het
algemeen tarief over te gaan, zoodra zij dit wen-
schelijk acht.
In Londen is bericht ontvangen uit Sidney dat
de werkstakende stuurlieden ter koopvaardij zich
hebben neergelegd bij de door de reeders gestelde
voorwaarden en teveus formeel zich uit hun ver-
band met de arbeidsvereenigingen hebben terugge-
trokken, onder betuigiug van leedwezen, dat hun
samenwerken met deze lichamen de oorzaak geweest
is van zooveel nood en ongelegenheid. Een tele
gram uit Brisbane, ook op Nieuw—Holland gelegen,
meldt, dat de Austraiische Labour Federation"
in Queensland een manifest heeft uitgevaardigd,
houdende de officieele verklaring, dat de werkstaking
ten einde is en aansporende het werkvolk om den
arbeid te hervatten.
De Londensche dokarbeiders hebben zich geschikt
in de nieuwe voorwaarden door de directieu gesteld.
L nionisten en niet unionisten hebben samen zonder
rustverstoring gewerkt. In de Victoria and Albert
Dochs zal het uur voor den schaftijd bestemd
voortaau niet worden betaald, zoo hebben de di
rection besloten. 't Getij is verloopen nu de werk-
gevers zich overal ook aan elkander sluitenop
hun beurt dienen de werklieden die een stelsel
van dwang in praktijk brachten, nu de bakeus te
verzetten. Het eene verbond heeft het andere
geschapen. Als de eischen, van welken kant zij
ook komen, te groot worden, dan ondervindt de
eischer al ras, dat wie het onderste uit de kan
wil hebben, het deksel op den neus krijgt. Mist
de onderliuge verstandhouding tusschen baas en
knecht, dan werkt die omstandigheid voor beiden
schadelijk, maar als de knijper op de schten komt
dan trekt de knecht aan 't korste eindje, daarop
zij elk eerst bedacht, voor hij paardemiddelen aan-
wendt ter genezing van eene kranke maatschappij.
Zich door den eersten den besten maar laten be-
praten tot handelen is altijd on voor zich tig en
vooral in onzen tijd eene zeer gewaagde onder-
neming door wie dan ook, 't zij baas of knecht.
Geen derden in 't spel, zoo 't iets kan daar
zijn vele vliegen, die des apothekers zalf bederven
De Congo-vergadering te Londen, waar de
huizen te Parijs, Rotterdam, Lissabon en Liverpool
waren vertegenwoordigd, heeft onder anderen bekend
gemaakt, dat volgens hare inzichten de Algemeene
akte der Berlijnsche conferentie dreigt geschonden
te worden en reeds geschonden wordt, bovtnal in
de jongste maanden, zoowel naar letter als naar
geest, door de regeering van den onafhankelijken
Congo-staat. Zij brengt hulde aan de Nederlandsche
regeering voor hare houding te Brussel en verzoekt
de groote mogendheden hare grieven te toetsen en
de heerlijke klanken van het vioolspel. Haar
oogen schitterden, zij drukt de kleine hand op het
hart en fluistert O, hoe gelukkig is hij die z<5o
kan speleu, die op eene dergelijke wijze de aan-
doeningen der ziel in klanken kan weergeven
Waarom is dat geluk ook mij niet te beurt gevallen?
Waar ga je heen, Mona P Zij keert zich haastig
om en eene zachte, vriendelijke, kalme uitdrukking
komt weder op haar lief gelaat Ik was van plan
naar den tuin te gaan, geeft zij ten antwoord.
Ga maar kind, ik ga met je mede. De reeder
komt, met een kort pijpje in den mond, de treden
van de stoep af.
De man ziet er hedeu zeer vriendelijk uit. Zijn
gelaat getuigt van' zooveel welwillendheid, dat men
daardoor de rain of meer blufferige houding vergeet
die hem eigen is en waardoor hij in de oogen
van personen, die hem slechts oppervlakkig kennen,
vaak ouaangenaam en belaehelijk is.
Je schijnt vandaag heel vroeg te zijn opgestaan
Mona, zeide hij, toen hij bij haar stond. Het zou
beter zijn geweest als je wat langer had geslapen,
want je bent erg bleek. De lucht van je geboorte-
grond bekomt je toch niet zoo goed als ik wel
had gehoopt, voegde hij er op bezorgden toon bij.
Hier is mijn gebuortegrond niet, antwoordde
zij eenigzins ongeduldig, met hem heen en weder
loopende.
Wat ik zeide was misschien niet geheel juist;
als men echter van zijn derde levensjaar af, zonder
der Nederlandsche regeering toe te staan, dat zij
alsnog de akte van Brussel teekene, zonder de
bepaling betreffende de invoerrechten aan den
Congo. De commissie voor het opmaken van het
tarief van invoerrechten in den Congo-staat is te
Brussel bijeen.
loen \Y ilhelm I nog leefde, gebeurde het eens
dat de Czarewitch zijn reis over Berliju nam
zonder een bezoek aan den Keizer te brengen.
Als een gewoon reiziger vertoefde hij een paar
uur aan het station en met den eersten sneltrein
ging hij naar Petersburg. Toen was de politieke
hemel zwaar bewolkt en met angstige blikken
wendde men het oog naar de troepenbeweging aan
de grenzen. De stemming tusschen de kabinetten
van Berlijn en Petersburg schijnt thans beter te
zijn, anders zou Nicolaas Alexandra witch Weenen
niet aandoen en zich door een lid der triple
alliantie laten verwelkomeu. Het is louter een
beleefdheidsbezoek, dat de Czarewitch aflegt op zijne
reis naar Triest, waar hem het Russische eskader
wacht, waarmede hij naar de Levant zal gaan.
Daarom zijn de zaken in't oosten nog niet geregeld,
t zal op den Hofburg ook gaan: zij dronken een
glas en alles bleef zoo 't was." Rusland wroet voort
in 't Balkan-schiereiland en Oostenrijk zoekt zooveel
mogelijk alle Russiche invloeden onschadelijk te
maken en zich zelf meer en te meer vestigen aan
gene zijde van de Sau.
De overbekende Duitsche hofprediker Stokei
heeft zijn ontslag gevraagd, omdat hij zich be-
leedigd acht door de aanstelling van den gematigdei
predikant Dryander tot slotprediker bij de Keizer-
lijke familie.
Nu er te Toppau, in Pruisisch Silezie, vanwege
de werkstaking gebrek aan handen is bij den
beetworteloogst, is het regiment infanterie, in garni-
zoen te Neisse, er op afgezonden om de werk-
zaamheden waar te nemen.
's Konings krachten blijven langzaam afnemen.
Gisteren te 12,45 ure kwameu prof. Rosenstein en
dr. Vinkhuyzen te Apeldoorn aan.
Het U. D. meldt
In 's Konings toestand wordt merkbaar achter-
uitgang waargenomen. Het toegediende voedsel
wordt meestal zonder bewustzijn gebruikt. De
weinige slaap wordt herhaaldelijk gestoord door
onrust, waardoor de Hooge Lijder, als aan angst
ten prooi, voortdurend van en op de legerstede
wil geholpen worden.
H. M. de Koningin heeft Zaterdag jl. op Het
Loo een langdurig onderhoud gehad met den tij-
delijken voorzitter van den Ministerraad, baron
Mackay, die denzelden avond ten 7£ ure per
Staatsspoor naar de residentie is teruggekeerd.
eenige herinnering te hebben aan een vroegeren
geboortegrond, ergens opgroeit dan kan men die
plek wel zoo noemen.
Voor mij wordt die plek dat nooit. Wat de
herinnering aangaat, dieZij houdt plotseling
op en luistert. De vioolspeler die gedurende eenige
mmuten zijn instrument liet rusten, begint opnieuw.
Die vent speelt goed! zeide de reeder. Het is
prettig om er naar te luisteren. Hij ging op een
bank zitten die door een trotschen kanstanjeboom
werd overschaduwd.
Ja, hij speelt overheerlijk, fluisterde zij, in
gepeins verzonken.
Opnieuw hield het vioolspel op en de reeder
zette het gesprek voort.
Ik begrijp eigenlijk volstrekt niet, Mona, waarom
je zoo weimg genegenheid voor het eiland koestert
en er zoo bang voor zijt om door iemand te
worden herkend. Ik dacht dat het je groot ge-
noegen zou moeten doen als je vroegere kame-
raadjes, die zoo vaak plaagden en het verblijf
alhier terugstootend voor je maakten, thans zagen
in welke schitterende orastandigheden je verkeert.
Menigeen die den spot met je dreef, omdat je
vroeger aalmoezen raoest aannemen, zou je thans
benijden.
ik verlang er volstrekt niet naar benijd te worden,
antwoordde zij met neergeslagen oogen. Het zou
ook grave ondankbaarheid zijn voor ontvangen wel-
daden, die ik, nevens de spotternij, heb genoten.
