Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch-Vlaar ^ren.
KERMIS
Jaar-, Paarden- en Veemarkt
No. 2641.
Zaterdag 6 September 1890.
30e Jaargang.
TE HULST,
op Maandac den 6 October 1890,
DE ZWA11TE BltlEVEMASCII.
Binnenland.
ABONNEMENT:
Voor
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Franco per post
Nederland f 1,10. Yoor Belgie 1,40. Yoor Amerika 1,82£.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushoaders.
ADVERTENTlEN.
Yan 1 tot 4 regels f 0,40. Voor elken regel meer f 0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zich abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verminderden prijs.
Bit blad verffehijnt Ulnndat- en Vrljjdagavond bl| den ultgever P. J. VAN BE SANDE te Ter Neuzen.
Bij deze courant behoort eeu bijvoegsel.
9
te T E R N E U Z E N, op de gewone wijze, van
Maandag, 15 tot Zaterdag, 30 September 1890.
Ter Neuzen, 2 September 1890.
Burgemeester en Wethouders aldaar,
J. A. YAN BOVEN, Burgemeester.
J. DIELEMAN, Secretaris.
(3e kerinisdag), aanvang des voorraiddags om 10
uur, met uitloving van 9 verscbillende preraien
voor aangebracbt vee.
Ook dat voortaan, elken Maandag op de week-
markt, plaats en gelegenheid zal bestaan tot het
aanvoeren van vee ten verkoop op het marktplein,
waarvan geen staan— of marktgeld zal worden
geheven.
De Burgemeester van Hulst,
L». VAN WAESBERGHE-JANSSENS.
lr»c>litiel£ Overzlcht.
Zoo trouw onze Willem op zijn Loo thuis zit,
door lichaamssmart en geesteslijden misscbien ge-
marteld, te midden van een volk dat niet enkel
Oranje tot uithangbord heeft maar in het hart
draagt, zoo weiDig is Wil'nelm aan de Spree te
vinden. Sedert zijn iroonsbestijging reist hi] van
Oost tot West en van Zuid tot Noord en stellig
niet altijd tot behartiging van maatschappelijke
belangen of politieke zaken, want wat had de
verheven reiziger dan te doen in den groep der
Lofoddeu en in het ijzige Hammerfest. Lintjes
en kruisjes uitdeelen misschien? Ook niet. Nocli
de Fin, noch de Lap, lioch de Samojeed stelt eeuig
belang bij die zoo ruim verspreide, kwistig uitge-
strooide, dikwijls nietswaardige teekenen. Ook op
de groote kosten van die reizen, veroorzaakt door
een heelen sleep van naloopers, die men „liet gevolg"
noemt, op dat losbranden van gescbut aan den
vasten wal en van die in alle pracht opgestelde
eskaders, maken wij aanmerking, gedachtig aan de
waarheid voor geld kan iets beters worden ingeruild
dan kruit. Weg met al dat vertoon, waar Krupp
c. s. alleen wel bij varen. Laat de Duitsche
Keizer zich toeleggen op verbetering van den
inwendigen toestand van zijn rijk, opdat hij zijne
FEUILLBTON.
Een verliaal uit de papieren der hertogin
van Nottingham.
15)
Ja, mijnheer, in uwe eigene lianden en dienteuge-
volge ging ik op den eigen avond van den dag,
waarop hij werd begraven, naar uw huis om het
u te brengen, maar roovers grepen mij aan, en in
't gewoel en gedrang verloor ik het uit den borst-
zak van miju jas, waarin ik het zekerheidshalve
had geborgen. Ik heb wel is waar alle pogingen
aangewend om het terug te krijgon, maar dat is
mij nog niet rnogen gelukken.
Wat was het? Wat was er in dat pakje vroeg
Jonas driftig.
Dat weet ik op raijn woord niet, mijnheer,
antwoordde Tracy. Het was verzegeld in een dik
bruin papier; doch te oordeelen nnar de angstval-
ligheid waarmede de heer Lane er op aanarong
dat ik het u zou overgeven, vrees ik dat het iets
van waarde moet geweest zijn. Hij zeide, dat hij
geen rust zou hebbeu in zijn graf, indien gij het
niet in handen kreegt.
Zoodra de bange heer Jonas merkte dat hem
geen oogeublikkelijk gevaar bedreigde, had hij
moed genoeg eene menigte vragen te doen, in de
handeling tot voorbeeld kunne stellen aan anderen
hij is een raachtig vorst, hij kan veel als hij wil.
Blijkt nu later, dat al het reizen en trekken
van den jeugdigen monarch bevorderlijk is geweest
tot verbetering der maatschappelijke toestanden,
vooral door het aan kant doen der groote leger-
machten, die de geldzakken tot den bodem ledigen
en de nijverheid, behalve die van Mars, doen
kwijnen, blijkt het dat Wilhehn's tochten werk-
staking in den arbeid van de zonen Mars hebben
veroorzaakt, dan zullen wij de eersten zijn om te
zeggen, gelijk anderen nu bij voorbaat doen,
Wilhelm heeft veel geld uitgegeven en veel ver-
tooning gemaakt, maar hij heeft er iets goeds voor
ingeruild, iets dat niet te duur gekocht ishij
heeft aan het soldatenspel een einde gemaakthij
lieeft met het uitzuigingssysteem gebroken, dat de
belastingen tot eene hoogte had opgevoerd zoodat
alle natien er onder bezwijken moesten. Leve
WilhelmDriemaal „Hoch De vrienden en
lofredenaars zeggen dat zal de Keizer doen. Wij
willen 't eerst zien, voor wij aan onze vreugde
door ,/Hoch's lucht geven. Wilhelm gaat
binnen kort naar Breslau in Pruisisch Silezie, waar
Keizer Franz ook wordt verwachtdus al weer
van huis.
In Rusland stellen sommige bladen het zich ten
taak de meeniug te bestrijden, dat het bezoek van
den Duitschen Keizer iets tot behoud van den vrede
heeft bijgedragen.
Onlangs sprak een Moskousch blad van „mo-
gelijke gebeurtenissen", die zor.der dat Rusland er
voor kon worden verantwoordelijk gesteld, tot ernstige
conflicten zouden kunuen aanleiding geven.
Thaus laat zich in denzelfden geest eeu Peters-
burger blad uit, dat met regeeringskrmgen in
belrekking staat. De Novoje Vreroja betoogt, dat
Keizer Wilhelm zich voldoende heeft kunnen
overtuigen van de vredelievende gezindheid van
den Czaar. Noch te Narva, noch te Petersburg
heeft Rusland eischen of wenschen op het gebied
der internationale politiek geuit. ,/Met dit resul-
taat" zoo gaat het blad voort, //kan de Keizer
te'vreden ziju, wanneer hij alleen om nieuwe waar-
borgen voor den vrede te krijgen, tot ons is
gekomen. Voor alle onlusten, of verontrustingen,
die in den aanstaanden herfst en winter in Europa
kunnen voorkomen, treft Rusland geene verant-
woordelijkheid. Wanneer des niet te min gebeur
tenissen mochten voorvallen, die niet overeenstemmen
met den vaak geuiten wensch, den vrede van
Europa voor langen tijd te verzekeren, dan moet
de Berlijnsche regeeriug de schuldigeu niet binnen
de grenzen van Rusland zoeken."
Het valt niet moeielijk te raden, wien het
Russische blad op het oog heefthet is Oostenrijk,
dat reeds nu verantwoordelijk wordt verklaard voor
het voorspelde conflict.
veronderstelling dat hij daardoor nog wat meer zou
te weten komen. Daar echter Tracy niets meer
aangaande het pakje wist te zeggen, kon Jonas
ook niets meer van hem weten. Al wat Tracy er
nog van zeggen kon was, dat het pakje op't gevoel
af een boek scheen te bevatten.
Een boek! riep mijnheer Jonas. Enhoegroot?
't Was geen groot boek, mijnheer't was veel-
eer wat dik. Misschien was het wel eene brieven-
tasch.
Dat is zeer zouderlinghernam Jonas, die
inderdaad niet wist hoe hij 't had. Want be-
vatte de brieventasch het testament, dan had Lane
toch wel niet kunnen willen dat het aan hem
werd ter hand gesteld. Daar er echter voor dit
oogenblik niets aan de zaak te doen was, liet hij
Tracy gaan maar hij drukte hem op 't gernoed,
om niets te verzuimen, ten einde het pakje weerom
te krijgen. Maar onuitsprekelijk ergerde het hem,
dat juist zijne eigene listen en lagen om zijn ge-
haten neef uit den weg te krijgen, hem van dat
gewichtige pakje hadden beroofd.
Terwijl Tracy naar huis terugkeerde en hoogst
tevreden was, dat hij zijn plicht zooveel mogelijk
had vervuld, overleide Jonas de zaak nog eens
goed bij zich zelven, en besloot eindelijk, Joe
Gurney zelven op te zoeken. Want, dacht hij,
bevatte het pakje noch geld, noch iets wat ten
gelde gemaakt kan worden, dan zou hij't mogelijk
nog wel terecht kunnen brengen.
Yan de Congo—zaken hoort men thaus niet veel.
Msrkwaardig is, wat een Engelsch blaitvan de
houding van Nederland zegt. Geen wonder, zegt
het, dat de Hollanders te wapen zijn geloopen. Zij
brachten een handel tot ontwikkeling, lang voor-
dat er zelfs van een Congostaat gedroomd werd,
en zij scheppen begrijpelijker wijze weinig vermaak
in het opleggen van belastingen, alleen om een
staf van Belgische ambtenaren te onderhouden,
wier afpersingen den handel oneindig meer belem-
meren dan tot groote ontwikkeling brengen zullen.
De Nederlandsche regeering was volkomen gerecht-
vaardigd in haar verzet tegen de invoerrechten,
ter Brusselsche conferentie voorgesteld. De Congo
staat is niet gesticht om gemakkelijke baantjes te
verschaffen aan Belgische ambtenaren. De mogend-
heden hadden daarbij hoogere doeleinden op het
oog. Yoor de invoerrechten was geen plaats in
haar programma, en als de Congo altijd open zal
blijven, dan is het tijd dat er een stokje gestoken
wordt voor deze aanmatiging en verkrachting van
wettelijke bepalingeu. Een traktaat eenmaal be-
krachtigd, moet niet maar gemakkelijk ter zijde
gezet worden, allerminst door een jeugdigen mede-
onderteekenaar als de vrije Congo—staat. vZoo
gaat ie goed," zullen onze vertegenwoordigers zeggen,
z/er korat wind in 't zeil en wel uit een hoek
van waar men stilte had verwacht."
Omtrent de viering van den Priusessedag te
Apeldoorn meldt men
Zondagochtend wapperde reeds vroegtijdig de
Nederlandsche driekleur met oranjcwimpel alom,
terwijl ook hier en daar de oranjevlag en eene
enkele versiering de aandacht trok. Op het paleis
was de standaard geheschen. Ook thans weder
waren de treden van het hordes op het bassecour
met tapijten belegd, en ter weerszijden van het
hordes was eene keurige versiering aangebracht
van heesters, oranjeboomen, enz.
Veleu schreven hunne namen in de ten paleize
daarvoor bestemde felicitatie-registers.
Door den burgemeester werd namens de gemeente
een sierlijk bouquet afgegeven ten paleize voor
H. K. H. Prinses Wilhelmina ookde feestcommissie
en het bestuur der vereeniging tot veraangenaming
van het verblijf brachten voor H. K. H. keurige
bouquetten ten paleize.
Te 10 uren werd in de Hofkapel een gods-
dienstoefening gehouden voor H. M. de Koningin
en H K. H. de Prinses, waarbij vele genoodigden
waren, alle uit de hoogste standen.
Daarna begaf de Prinses zich, vergezeld van
H. M. de Koningin en gevolg, naar haar met
rose en blauw doek, guirlaudes van groeu, bloem-
tuilen en vlaggen getooid chalet, waar hare ponies,
Wel, mijnheer, sprak Joeik herinner mij dien
avond nog zeer goed. Zij hadden bijua veertien
dagen lang op den kerel gewacht, toen zij hem
eindelijk, en tot zijn geluk vlak voor mijne deur
pakteu maar hij begon zoo'n vervaarlijk leven te
maken, dat de buren hem ter hulp kwamen, en
zoo kon hij den dans ontspringen.
Maar kwam u niets van een pakje ter oore
vroeg Jonas.
Ja, mijnheer, dat geloof ik ten minste wel,
antwoordde Gurneymaar als ik mij niet vergis,
dan heeft Tom Turcell het opgepakt.
Gij hebt het dus gezien vroeg Jonas. Wat
was er in? Waar is het?
Dat is meer dan ik zeggen kaD, antwoordde
Gurney, die zich de moeite spaarde, meer van de
waarheid te zeggen dan volstrekt noodig was.
Maar Tom ging den volgenden dag naar Louden.
En nam hij het pakket mee En stond er geen
adres op vroeg Jonas.
Neeu, mijnheer; ten minste niet van buiten.
Er was iets op geschreven; maar geadresseerd was
het aan niemand.
Jonas merkte wel, dat Gurney meer wist dan
hij zeggen mucht, maar hij wilde niet met hem
gaan twisten. Hij zag zich derhalve genoodzaakt
uit te scheiden met vragen, en moest zich verge-
noegen met de belofte van Gurney, dat hij zijn
best zou doen, om 't verblijf van Tom Turcell op
te sporen, en alles aan te wenden om het ver-
ditmaal als feestelijk versierde pakpaarden opgetuigd,
hunne jeugdige meesteres allerlei geschenken kwa
men aanbieden, en waarbij Baby, de lievelingsponie,
door de photographieen welbekend, aan heide zijden
van zijn zadel een gevulde bloemenkorf droeg.
Tot de geschenken, welke de Prinses Zondag ont-
ving, behoorde o. a. een levensgroote afbeelding
van haren hond Swell, door Eereleman geschilderd,
alsmede een van die zeldzame Louis XV pendules,
waaraan in de vorige eeuw, wat het inwendige en
wat de uiterlijke versiering betreft zooveel smaak
en kunst werd besteed. De met sierlijke koperen
ornamenten en muziekinstrumenten versierde pendule
bevat een speelwerk, een miniatuur klokkenspel
met zes airs, uit den tijd dat het uurwerk ver-
vaardigd werd.
Na het tweede ontbijt maakte de Prinses met
H. M. de Koningin een rijtoer, en begaf zich
vervolgens naar de badtent bij den grooten vijver,
waar haar een twaalftal speelnootjes wachtte, met
wie zij zich van drie tot ruim half zes vermaakte
terwijl de muziek der huzaren uit Deventer zich
deed hooren.
Maandagavond werd de feestdag besloten met
een schitterend vuurwerk, voor het groote hek
van het lustslot, afgestoken ten aanschouwe van
duizenden, die in voile geestdrift HH. MM. den
Koning, de Koningin en het jarige Prinsesje
met luid gejuich begroetten toen zij zich aan een
der vensters vertoouden.
Na het dejeuner had de voorstelling plaats in
het circus Carre.
Zij die wel eens een gala-voorstelling hebben
bijgewoond, weten, dat 't daar niet erg vroolijk
toegaat. De etiquette verbiedt applaus of teekenen
van tevredenheid luid gelach en dien ongedwongen,
gezelligen toon, die in een openbare vermakeiijk-
heid ongaarne wordt gemist.
Het consigne was gegeven, dat voor dezen dag
met de etiquette werd gebroken en daardoor was
deze voorstelling eenig in haar soort. Trouweus,
al ware 't niet bekend geworden, dat een gepast
z/sans gene" bij dit schoone verjaringsfeest H. M.
niet onbehagelijk zou zijn, 't ware er toch toe
gekomen. Want toen het ijs door het gelach en
applaus der vele kinderen, en der grooten niet
minder, was gebroken, waren H. M. en de Prinses
telkens en telkens de eersten om in de handen te
klappen. De aanminnige Koningsdochter, al spoedig
blootshoofds, vermaakte zich zoo recht heerlijk, en
de Koningin in een licht gebloemd zijden
sleepkleed met kanten tusschenvoegsels in de
mouwen genoot blijkbaar niet minder van het
genot der Prinses dan van de werkelijk uitmuntende
voorstelling.
Tot het laatste nummer, halfvijf ongeveer, bleven
de Vorstelijke personen in het circus. Op de
gewone wijze uitgeleid, keerden zij in een dicht
lorene terug te krijgen. Gurney was ook werkelijk
voornemeus, om zijne belofte in zekeren zin te
houden. De zaak was deze. Het pakket was
iuderdaad door Tom Turcell gevonden, maar niet
zoo uitsluitend door hem, dat hij den inhoud er
van zich geheel alleen kon toeeigenen. De buit
was verdeeld onder diegenen, die hunne aanspraken
daarop het meest lieten gelden. Hij bestond uit
eene brieventasch, waarin vijf-en-negentig pond aan
banknoten en een verzegelden en aan den heer Jonas
geadresseerden brief van Lane. Nadat de buit was ver
deeld, werd de portefeuille zelve, benevens de brief
aan den vinder toegekend. Deze laatste kon derhalve
met eenige mogelijkheid weder gevonden worden en
in dien zin zond Gurney een bode naar den eigenaar.
Maar 't volkje van het handwerk van Tom Turcell
heeft zelden een vast adres, en er verliep een
geruimen tijd eer Gurney antwoord kreeg, en toen
dit eindelijk kwam, had het nog niets te beduiden
want Tom had den brief verbrand, en de portefeuille
had hij in een goot gegooid. Hij zeide zelfs waar
dit omtrent was, en nu werd er gezocht, maar
niets gevonden. Hier nam derhalve de zaak, naar
alle waarschijnlijkheid, een einde, te meer daar
Gurney betuigde, dat er niets in het boek was
geweest dan een brief en eeuig geld.
Maar intussohen had de portefeuille op eene
merkwaardige wijze haar weg naar de Thomasstraat
terug gevonden. Eene arme vrouw die aan de
huizen visch verkocht, en met welke Mary dikwerf
TER NEIIZENSCHE COURANT
