Aigemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch-Vlaanderen.
No. 2620.
Woensdag 25 Juni 1890.
30e Jaargang.
Paarden- en Yeemarkt
Kermis of Jaarmarkt
n
Binnenland.
DE BURGUKAV1N.
ABONNEMENT:
Yoor
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Franco per post
Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika f 1,324.
Men abonneert zich bij alle Boekkandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
m
ADVEETENTIEN:
Van 1 tot 4 regels 0,40. Yoor elken regel meer 0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zicb abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verminderden prijs.
Uit bind verschijnt Uinsdaj- en Vrijdajjavond bij den ultgever P. J. VAN BE S A N l> E te Ter Neuzen.
gemeente
Burgemeester en Wethouders der
ZAAMSLAG maken bekend
1°. dat de gewone jaarlijksclie
alhier zal worden gehoudeu op Dinsilag den
jsten jU[i aanvangende des voormiddags
te 9 uren en eiudigeude des namiddags te
3 uren
Van vvege de gemeente worden uitgeloofd
elf premien naar welke geeue medediuging
wordt toegelaten aan do eigenaren van het
grootste getal paarden en vee, die daarvoor
in het vorige jaar zijn bekrooud, alsmede voor
paarden en vee, wegens welke alhier reeds
vroeger eene premie is toegekend en voor
paariieu en vee na 11 uren aangebracht.
Geen liedjeszangers, orgeldraaiers en derge-
lijken worden tijdens de markt toegelaten.
2°. dat de
in deze gemeente zal plaats hebben op llins-
dag den l3ten Juli e. k. tot en met Donderdag
den 3den dier mailild en dat geene nadagen
zullen worden toegestaan.
Zaamslag, 6 Juni 1890.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
C. DE BOKX, Voorzitter.
E. H. WORTMAN, Secretaris.
JPolitieU Overzicht*
De Duitsche Keizer heeft de verloving gepro-
clameerd van zijne zuster, prinses Victoria, met
prins Adolf van Lippe-Sohaumburg. De Keizer
zelf schijnt van zijn voeteuvel bekomen te zijn,
tenmiuste bij bezocht de fabriek van Krupp te
Essen, wij willen niet hopeu om naar meuw
moordtuig uit te zien. Men begint ook in Duitsch-
land eindelijk eens te mopperen over de uitgaveu.
De suppletoire begrooting betreft'ende de verhooging
der bezoldiging van de officieren bij het leger naar
de budget-commissie gezonden strekt ten bewijze.
Deze voud geen guustig onthaal, hoewel de ministers
van financien en oorlog die verhooging uoodig
achtteii. Zend d.ie kwart van het staande leger
naar huis, en er is overvloed van geld om het
blijvend gedeelte te bezoldigen naar den eisch,
terwijl de natie er bovendieu bij profiteert, zullen
velen gedacht hebben.
Donderdag 11. heeft in eene vergadering zijuer
partijgeuooten de bekende sociaal—democraat Bebel
PEUILLETON
Plotseling
Ge zijt vroolijk, ge amuseert u
werd ze ernstig.
Gij moet wel medelijden met ons krijgen.
Waarom
Omdatgij zooveel boven deze nietigheden verheven
zijt.
Toen hij zei, dat hij zich wel kon vinden in deze
wereld van plezier, antwoorade zij
Dan zijt gij niet als ik, ik verveel mij.
Waarom blijft ge niet thuis?
Moet ik dan Piet niet volgen
In zijn plaats bleef ik thuis, met een vrouw
als gij.
Ik zie, zeide ze, dat gij ook nog van een
romantische liefde droomt tusschen Pieter en mij.
Bedenk toch, dat wij elkaar al zoolang kennen,
van onze kindsche jaren af. Zoo'n hartstochtelijke
liefde kon er tusschen ons niet bestaan. We zijn
goed voor elkaar en laten elkaar volkomen vrij-
heid.
Gilbert wist nu meer, dan hij had willen weten.
Ze bemiuden elkander niet, maar zouden elke
aaDleiding tot schandaal vermijdeu. Doch ze ge-
voelde zich vrij. Wat zou daarvan worden. Die
eene rede gehouden over het misbruik dat tegen-
woordig van werkstaken en boycotten wordt gemaakt.
Sedert den 20 Februari (den dag d;r laatste
Rijksdagverkiezingen) ziju de werkliedeu in Duitsch-
land overmoedig geworden, zegt Bebel. Zij achten
zich van de overwinniug zeker en gelooven, dat zij
nu met de kapitalisten kunuen doen, wat zij willen,
dat de bourgeoisie reeds op den rand van den
ondergaug staat. Ongelukkig zijn wij nog zoo
ver uiet. Maar die waan heeft veroorzaakt, dat
met een waar fanatisme werkstakingen worden
begonnen, die tot nadeel van den werkmau afloopeu.
En Bebel verwijt verder den Duitschen werk-
lieden, dat zij in den „rues der overwinniug" na
de verkieziugen //Vele zondeu" hebben gedaan.
Hij spot met den „fetischdieust", dieu men voor
de verkeerdste besluiten vau volksvergaderingeu
betoont, als waren zij het allerheiligste. Sommige
met grooten ophef afgekondigde boycotteeringen
noemt hij »domheden" en hij herinnert hen, die
geweld tegen kapitalisten prediken Als wij
schioten, dan moeten wij ons laten welgevallen,
dat op ons wordt geschoten."
Naar aanleiding van Bebels rede, zegt de Voss.
Ztg. De tijd is gunstig voor verstandige eischeu
van den werkend.-n stand. Maar hoe lichtzinniger
en onverantwoordelijker de bestaaude orde van
zaken wordt aangevallen, des te geringer wordt
de kans op vervulling zelfs van de gegrondste
wenschen der onbepiiddelde volksklassen. De heer
Bebel noemde de werkstakingen een tweesuijdend
zwaard. Dat ziju zij in economischen zoowel als
in politieken en moreelen zin. Het zell'de geldt
van onredelijke eischen en zelfoverschatting, ook
al leiden zij niet tot werkstakingen. Niets heeft
iu de open bare meeniug de werklieden meer
geschaad dan de dwaze poging om ten gunste van
een eisch, die heden geen sociaal-democraat voor
uitvoerbaar houdt, met verbrekiug van contract,
op den 1 Mei overal het werk te staken.
Het genoemde blad merkt ten slotte op, dat
iernand, die zoo spreekt als Bebel, niet gelooft aan
den val van al het bestaaude.
Volgens de Post is de outevredeuheid ouder de
voorstanders der koloniale politiek over het Duitsch—
Engelsch tractaat zoo groot, dat ernstig is over-
wogen, of de voorgenoraen feesten ter eere van
Wissmann wel zouden worden gevierd, ,/daar in
zulk een treurigen tijd geen lust in feestvieren kan
bestaan en Wissmann door de nieuwe wending
der zaken niet bijzonder kan gesticht zijn."
De Oostenrijksche maatregelen tot wering der
producten van Servie, worden door dit land met
dergelijke maatregelen beantwoord. Het is de strijd
van den aardeu en den ijzeren pot.
Eukele Servische bladen zien het hopelooze van
dien strijd iu. Een zegt, dat Rusland, daar het
Servie tot eene vijandige houdmg tegen Oosteurijk
1i
mijnheer De Charnagon ja, ze stond boven hem
doch, iu deu roes der vermaken. 't Was om dol
te worden.
Maar wiide h j dan toch Hij, die gezworen
had zijn vriend niet te verraden. Wel, hij zou
haar redden, haar bewaren voor zich zelf, haar
verhinderen aan een anrier zich over te geven,
wijl ze hern niet kon toebehooren 1 Zijn smaak ver-
anderde. Zijn boeken, zijn studie, verveelden hem.
Niets boezemde hem meer belaugen dan te weten
waar Blanche de Cabrol was, wat ze deed, bij wie
ze was. 's Morgens ging hij naar het Bosch, waar
ze hem voorbijreed voor een ontraoeting met De
CharnaQon 's avonds vond hij dat onbeduidende
wezen, waaraan men zag dat het volop van de
wereld genoten had, in haar loge. Wat zou van
dat alles worden.
Zijn hartstocht groeide, tegelijk met zijn haat
voor Charua^on. Als hij zich bij hem bevoud,
moest hij zich altijd inhouden.
Het kwain tot een uitbarstiug op het bewuste
bal bij de burggravin, dat van week tot week
verschoven, door de nieuwsbladen al vooruit, druk
besproken was wegens den luister, die er bij zou
worden tentoougespreid. Het hiuderde hern op
die wijze den grooten en schoonen naam De Cabrol
gebezigd te zien. Blanche was prachtig gekleed
iu gele zijde met zwarte kant afgezet, en een
roode roos in het haar. Als meesleres vau het
huis liep ze van den een naar den ander, en zag
heeft aangemoedigd, nu ook verplicht is, het land
uit zijne netelige positie te bevrijden. Doet Rusland
het niet, dan levert het opnieuw het bewijs van
hetgeen in deze eeuw de Balkanstaten reeds dikwijls
hebben ondervonden, dat zijne beloften slechts
ijdele klanken zijn; dan zou Servie overtuigd worden,
dat het zich weder bij Oosteurijk—Hongarije moet
aansluitsn.
De afstand van Helgoland is ook in het Hooger-
huis ter sprake gekoinen. De graaf van Roseberry
vroeg1. of de militaire overheid wel gehoord
was 2. of men eenigen stap had gedaan of
voornemens was te doen om de wenschen der
Helgolanders zelf te leeren kennen en 3. wanneer
het wetsontwerp omtrent den afstand van het eilaud
zou worden ingediend. Lord Salisbury antwoordde
daarop, dat niet alleen de militaire overheid gehoord
was, maar nog vele andere deskuudige raadgevers.
Wat de tweede vraag betrof, moest hij ontkennend
antwoorden. Het plebiscite behoorde met tot de
zedeu van Engeland en in dit geval wil de regee-
ring geen precedent scheppen. Buitendien gelooft
de regeering dat, zoo de Helgolanders ooit iets
hebben gehad tegen een aanhechtiug aan Duitsch-
land, dit in verband stond met deu krijgsdienst.
Daarom is bepaald dat geen Helgolander, leveude op
het tijdstip der overdracht, ouderworpen zal zijn aan
den krijgsdienst. Het wetsontwerp zal worden
ingediend als de conveutie, waarvan het slechts
een onderdeel is, geteekend zal wezen. Het wets
ontwerp zal zeer kort zijn en is noodzakelijk, wijl
een parlement-akte de kroon verbiedt eenig onder-
daan aan een vreemde mogeudheid over te geven
zonder de toestemming van het parlement.
Evenals in vorige jaren, is aan de hoofden
der openbare scholen 1" en 2' soort te Amsterdam,
hun medewerkitig gevraagd om, ter vieritig vau
den Prinsessedag, met de kinderen hunner scholen
deel te nernen aan het feest op het terrein achter
het Rijksmuseum, waarheen de kinderen zich dan
in optocht. begeven en zich met spelen vermaken
en op versnaperiugen onthaald worden.
Het schijnt, dat die medewerking dit jaar niet
onverdeeld zal worden verleend. Althans van een
der hoofden is ook narnens het overige onder-
wijzand personeel reeds een antwoord ontvangen,
waarbij de deelneming geweigerd wordt, tenzij ook
de kinderen van de scholen der 3" en 4e soort,
en dus kinderen van alle standen, aan het feest
deelnemen.
Donderdag avond e. k. komt het Engelsehe
jacht Victoria Albert op de reede te Vlissingen
om Vrijdag namiddag de haven binnen te stoomen
teueiude de Keizerin-weduwe Frederik, die waar-
Gilbert, die haar nooit zoo mooi gevonden had, in
een hoek staan.
Komaan, mijnheer Maujean, wees vroolijk. Ge
zijt van avond in het Venetie der feesten, en men
zou zeggen dat gij in den raad der Tienen zit,
die iemand ter dood gaat veroordeelen.
Zij nam zijn arm en wandelde met hem rond.
Ze zagen Charnaijon, als arlequin gekleed,
allerlei grappen maken. Zij dwong Gilbert naar
hem te luisteren en zag den dwaas glimlachend
aan. Toen bemerkte Gilbert weer dien scheef ge-
groeiden tand, die hij in vroeger jaren ook had
opgemerkt, en hij leidde uit deze onregelmatigheid
iu den vorm der schoone vrouw allerlei dwaze
gevolgtrekkingen af. Zou dit nu de vlek zijn,
die haar teekent?
Wat een gek, die Charnaijon Zij zeide dit
lacheud, aisof ze in staat was dezeu alles te ver-
geven.
Toen vergat hij zich zelven en den gedanen eed
de vrouw van Piet te eerenOp bittcren toon
zei hij haar vlak in de oogen ziende
Ik benijd hem
Zij schrikte en keek hem een oogeublik zwijgend
aan.
Wat, gaat gij ook uw hoofd verliezen, gij, zoo
ernstig en zoo verstandig.
De burggravin troonde hem mede. Zij scheeu na
te denken, iets tot hem te zeggen te hebben.
Maar terstoud kwameu eenige geuoodigden rond
schijnlijk met de mailtrein 's avonds te Ylissingen
aankomt, naar Engeland over te breugen.
De Independence Beige meldt dat de Anti-
slavernij-conferentie in haar jongste zittingen raede-
deeling heeft ontvangen van een nieuw voorstel
van Nederland, dat, naar men weet, niet bijzonder
warm gestemd is voor het plan lot het heffen
van invoerrechten in het bij tractaat aangewezen
Congo-gebied. De Minister van Nederland heeft
het voorstel gedaan om de generale akte, welke
van de conferentie wordt opgemaakt, te ouderteeke-
nen, zonder daarin gewag te maken van invoer
rechten aan de Congo, maar dat de conferentie
binnen zes maanden opnieuw zou bijeenkomen om
dit fiscaal vraagstuk te behandelen.
Men gelooft echter niet, voegt de Iudependance
er bij, dat dit het laatste woord is van de Nederland-
sche regeering. Haar vertegenwoordiger te Brussel
ouderhoudt met haar een druk verkeer, waarvan
men een gunstiger verloop verwacht voor een
spoedig en bevredigend einde der conferentie.
Op de bijeenkomst der conferentie van Vrijdag,
zegt bedoeld blad, is nog niets beslist, daar de
nieuwe en laatste instruction voor den Nederland-
schen Minister nog niet waren aangekomen.
Uit Berlijn wordt aan de Haarl. Ct. gemeld,
dat aldaar een deputatie uit Westphaleu is aan
gekomen, om te protesteeren tegen de invoering
van Amerikaansch varkensvleesch met Hollandsche
certificaten van oorsprong over de Hollandsche
grenzen.
Met betrekking tot het den 29 April jl. te
Edi geleverd gevecht is door den civielen en
militairen gouverneur van Atjeh en onderhoorigheden
o. a. het volgende aan de regeering gerapporteerd
Te 9 uur voormiddag te Pedawa Pontong aange
komen, werd de colonne ernstig beschoten van 3
heuveltoppen en uit het terrein daartusscheu,
gelegen op ongeveer 600 m. van den weg Edi-
Pedawa Besar. Terwijl de vijand in het front
werd beziggehouden door de marine-landingsdivisie,
rukte de infanterie in oostelijke richting vooruit
en nam op een geschikt punt stelliug, waarop nu
ook de marine-landingsdivisie in die richting
avanceerde en door de geheele colonne gezamenlijk
de vijand uit zijne stellingen verdreven werd. Het
bleek, dat hij twee bentings had opgericht, waarvan
een nog onvoltooid. Zonder door den vijand verder
veroutrust te worden, keerde de colonne huiswaarts
en kwam tegen den middag in de versterking te
Edi terug. Van onze zijde werd' gewond; de
officier van gezondheid 2de klasse Dr. J. van der
Wal licht en 8 minderen, terwijl nog een Europeesch
fuselier een matten kogel bekwam en een Iulaudsch
fuselier in een randjoe getrapt had.
Volgens bij het bestuur ingekomen berichten be-
droeg het rerlies des vijauds 8 dooden en 14
hen staan, die met Gilbert schertsten over zijn
egoisme, dat hem zich deed meester maken van
mevrouw de Cabrol. Ze liet ziju arm los.
Hij ging naar zijn vorige plaats, ontevreden over
zicb zelf, woedend over ziju uiting van jaloezie,
die meer zei dan een verklaring. Hij kwam terecht
bij Charnacon, die er een eer in stelde, datde bur«-
gravin het kleed zijner keuze had geuomeu. Hij
prees haar vormen, verborg niets, noemde de dingen
bij hun naam.
Maar kijk toch naar Blanchelte; men kan niet
beter een Spaansche voorstellen.
Hij noemde haar bij den naam, dien Pieter
haar in zijn beste oogenblikken gaf. Hij compromi-
teerde haar
Stommeling
Toen het woord aan Gilbert ontsnapt was za»
hij, wat een opschuddiug hij teweegbracht.
Wij spreken elkander nader, zei de Cbarna^on.
En alsof er niets gebeurd was, ging hij weer in
de menigte.
Als gij iemand noodigt hebt, zei de graaf de
Bagrassand, eensklaps op Gilbert toesckietende.
Twee dagen daarna werd Gilbert, handiger met
de pen dan met den degen, met een steek in de
zijde thuisgebracht.
Hij genas. Maar hij kon het in Parijs niet
meer uithouden. Nu zou hij haar in ougelegen-
heid gaan brengen.
Gelukkig kreeg hij een zending naar Rome,
TER lElIZENSCHE (OIRAM
