Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch- Vlaanderen.
No. 2559.
Zaterdag 23 November 1889.
29® Jaargang.
Binnenland.
De Dochter van den Handelsraad.
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Franco per postVoor
Nederland 1,10. Yoor Belgie f 1,40. Voor Amerika f 1,32£.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
busbouders.
ADVERTENTIlN:
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer f 0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zicb abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel verminderden prijs.
»it blad veraehljnt Dtnsdag. en Vrijdagavond blj den nttgever P. J. V 1 91 DE 8 A N D E te Ter Neuzen.
folitieli Overzlcht.
Zal Amerika met een ellendige republiek ver-
meerderd worden? Is het Keizerschap in Brazilie
oorzaak van toestanden, die slecht kunnen genoemd
worden en die door omverwerping van een troon
alleen kunnen beteren Geven de bestaande Re-
publieken in de Nieuwe Wereld oorzaak om te
kunnen zeggen de republikeinsche regeeringsvorm
alleen kan een volk gelukkig maken En was
Pedro een slecht monarch Ziedaar eenige vragen,
die ons voor den geest kwamen bij de ontvangst
van de draadberichten uit Rio-Janeiro. De om-
wenteling schijnt een feit te zijn, de laatste monarchie
in Amerika is gevallen. Brengt. geen tegenom-
wenteling Pedro weer op den troon, dan is het
te hopen dat de nieuwe republiek op solieder
groudvesten moge steunen, dan Mexico met zijn
zwervende stroopersbenden, dan de eeuwig twistende
Midden-Amerikaansche staatjes, dan Venezuela,
Nieuw-Granada, Equador, Bolivia, Peru, waar de
generaals voortdurend ieder met zijn bende oorlogen
om de teugels des bewinds, dan Argentina, Para-
guav en Uraguay, dan zelfs Chili. En Don Pedro
II was niet slecht. Meer dan een halve eeuw
heeft hij de teugels gevoerd en hij was steeds het
model van een constitutioneel vorst. Hij is hoogst
beschaafd en verstandig tevens, oprecht vriend van
al wat goed en schoon is, hij heeft zijn land op
eene humane wijze bestuurd. Nooit heeft hij uit
het oog verloren, dat de rechten der kroon tot
een minimum waren teruggebracht. Maardeliefde
van het volk bleef uit. Op de straten van Rio-
Janeiro groette men hem nauwelijks, de kroonprinses
en liaar echtgenoot, ofschoon deze onvermoeid in
het belang van zijn aangenomen vaderland werk-
zaam was, hij is een zoon van den hertog van
Nemours deelden in hetzelfde lot.
Bij den Braziliaan staat vast, dat Pedro de laatste
monarch zou zijn en dat de monarchie zou begraveil
worden, zoodra Pedro tot zijne vaderen vergaderd
zou zijn. Men heeft dien tijd niet afgewacht, de
fakkel des opstands is ontstoken en de grijze
monarch is reeds met de zijnen scheep gegaan naar
Europa, wellicht om vreeselijker lot te ontgaan.
En het schoone land misschien ten prooi aan
burgeroorlog!
In Venezuela schijnt het ook al weer onrustiger
te worden; te Cavacas heeft men de eigendommen
van generaal Guzman Blanco vernield en de op-
schriften der opeubare monumenten, waarop de
naam van den vroegeren president voorkwam, ver-
nietigd. Standjes maken is zeer aanstekelijk; wie
weet, wat er eerstdaags gebeurt in Lima, in Quito,
in Bogota, in La Paz en nog eens weer in Rio
Janeiro.
De Duitsche Keizer is weer thuis, men zegt
dat hij den winter in Berlijn zal doorbrengen en
in het aanstaande voorjaar het Pyreneesche schier-
FETJILLETON.
AMO.
33) -—=»•—
O, dat heb ik gedaan, stamelde Harry verward,
maar maar
Maar je hebt zeker geen antwoord gekregen
vroeg Arthur lachend. Kijk eens hier Ken je
dat geschrijf vroeg hij verder en toonde hem een
brief uit ziju portefeuille.
De jonkman verbleekte en waggelde. O, mijn
God! dat is mijn brief, was zijn droevig antwoord.
Juist! riep de Amerikaan hem toe en zag daarbij
zijn halfbroeder triomfeerend aan. Uit Chicago is
mij de brief toegezonden ge ziet dus, dat ge in
dwaling verkeert.
O, gij, ellendige schurkl riep Harry hem toe;
doch nu mengde Eugenie zich weder in het ge-
sprek.
Ik heb ook een brief uit Chicago ontvangen,
begon zij met vlammenden blik tegen den Ameri
kaan.
Ja Eugenie, dat weet ik, hij was van uw vroe
geren minnaar. Doch spaar de moeite van hem
hier te halen, ik kan den brief wel uit mijn hoofd
opzeggen.
Omdat ge een ellendeling zijtOmdat ge
eiland zal bezoeken. Dat Wilhelm zijn weg over
Fransch grondgebied zal nemen, is haast niet
denkbaar, wellicht over Italie om en-passant zijn
vriend Umberto nog eens te ontmoeten en Frans
Joseph tevens.
In de Duitsche pers doet tegenwoordig een
verhaal de ronde dat evenwel weinig geloof verdient.
De inhoud van de ,/legende" is deze: Graaf Kal-
noky zou op Friedrichsruhe ontboden zijn om
van Europa's eersten politicus zich de les te laten
lezen. Oostenrijk diende zich minder gunstig ten
opzichte van vorst Ferdinand en zijn Bulgaaren
uit te laten, teneinde Rusland niet te krenken en
Europa te bewaren voor een vredebreuk. //Praatjes",
zeggen sommige bladen. Heel wel mogelyk, zelfs
waarschijnlijk, maar wij voegen de opmerking er
aan toe, dat de houding van de Duitsche reizigers
waaronder de Keizer zelf, ten opzichte van Graaf
Taaffe heel bizonder is. Deze toch wordt niet
bezocht en niet ontvangen, niet gedecoreerd, men-
passeert hem zelts om met Tisza, den Hongaarschen
premier te Buda te confereeren. Als de Bulgaar-
sche zaak hier niet de steen des aanstoots is, wat
dan? Vraag het den grooten diplomaat zelf, bij
hem liggen alle geheimen, bij hem, want de wan-
den der conferentiezalen en der schrijfkaraers op
Friedrichsruhe hebben zelfs geen ooreu.
De conferentie tot bestrijding van den slaven-
handel in Afrika heeft hare zitting te Brussel
geopend. Baron Gericke van Herwijnen, gezant
van Nederland, en het oudste lid van het corps
diplomatique te Brussel, was mede van de partij.
Deze stelde voor, De Chimay tot voorzitter te
benoemen, doch de prins De Chimay bedankte
voor de eer en noodigde de vergadering uit hare
keuze te bepalen op baron Labermont. Moge de
conferentie afdoende zijn, teneinde den oninensche-
lijken stavenhandel, die nog altoos in Afrika wordt
gedreven, te doen ophouden.
Het gelllustreerd gedenkblad Holland- Ant-
werpen", uitgegeven door defirma F. B. van Ditmar
te Utrecht, ten voordeele van de slachtoffers van
de ramp te Antwerpen, is verschenen. 't Komt
wat laat, maar er is blijkbaar veel moeite en zorg
aan de samenstelliug besteed. Een reeks van
bijdragen, zoo letterkundige en muzikale, als schet-
sen met de teekenstift, zijn er in opgenomen en
het geheel is op vooztreffelijke wijze gerangschikt
en uitgevoerd.
De eerste bijdrage is de handteekening van onzen
Koning en onze Koningin. De Koning en de
Koningin van Belgie hebhen een woord van dank
tot den heer Van Ditmar gericht, terwijl de Belgische
gezant aan ons hof en onze gezant in Belgie even-
eens van bun belangstelling hebben doen blijken.
mijn kamenier hebt omgekochtriep Eugenie hem
verwijtend toe.
Arthur White was een oogenblik uit het veld
geslagen, doch slechts een oogenblik. Wilt ge
mij daar een verwijt van maken vroeg hij met
een glimlach. Daar ik met u verloofd ben, zult
ge mij toch wel toestaan de brieven te lezen, die
uw vroegere minnaar aan u schrijft
Doodsbleek zag Eugenie haar vader aan. Be-
scherm mij tegen dien onbeschaamde, smeekte zij.
Waldmann haalde de schouders op. Wat kan
ik er aan doen sprak hij ontwijkend. Het is hier
een onaangenaam tooneelgij zegt elkander tame-
lijk hard de waarheid, maar ik moet ronduit
bekennen, dat de geheele geschiedenis mij belachelijk
voorkomt.
Ge zult anders oordeelen, papa, viel Eugenie in,
als ge verneemt, dat de bewuste brief de tijding
bevat van het overlijdcn van den waren Arthur
White, uw stiefbroeder. Deze woorden uith. zij
levendig, zonder aan de tegenwoordigheid van Harry
te denken. De jonkman trok op dit oogenblik aller
aandacht door een smartelijken kreet.
O hemelmijn vader dood jammerde hij en
zou zeker op den vloer gevallen zijn, als Sabine
hero niet gegrepen had. Dood, dood herhaalde
hij op klagenden toondoch plotselings sprong
hij rechtop en greep den Amerikaan bij de borst
met de woordenJij hebt hem gedood, jij,
ellendeling.
De uitgever deelt mede, dat hij reeds een bedrag
van 5000 francs aan den Belgischen gezant te
's Gravenhage heeft kunnen afdragen.
Met den meesten nadruk verklaart de regee-
ring, dat aan de bewerking van het wetsontwerp
op den verplichten krijgsdienst onafgebroken, met
alle kracht en inspanning wordt gearbeid, onder
de persoonlijke leiding van den Minister van
Oorlog, in gestadig overleg met alle bij de zaak
betrokken Departementeu en op eene wijze, die
de vrees voor langdurig uitstel, op grond van tus-
schen de Departementen bestaand verschil van
gevoelen, volkomen buiteusluit. De regeering ver-
wacht, dat het ontwerp in den loop van Jauuari
a. s., voor zooveel de betrokken Departementen
betreft, gereed zal zijn.
De uitzending van enkele ofhcieren naar Dene-
marken eu Zwitserland zal geenerlei vertraging
teweegbrengen. In hoofdzaak werd met die zen-
ding beoogd, den Minister van Oorlog in kennis
te stellen met de bijzonderheden van de in ge-
noemde landen in toepassing zijnde methoden van
opleiding van dienstplichtigen en vorming van
dienstpiichtig kader, alsmede van de daarbij ver-
kregen uitkomsten. Overigens zijn de betrokken
officieren ook belast met het onderzoek en de
studie van verschillende andere onderwerpen van
militair belang.
De oud-kolonel der genie van het O.-I.
leger Van Zuylen, lid van de door den liquidateur
in de Panamazaak benoemde internationale commissie
van voorlichting, is voor eenige dagen in Nederland
terug, om te confereeren met den heer J. C. van
Hattum, uit Sliedreclit, en met de Nederlandsche
ingenieurs, die gewerkt hebben aan de doorgraving
van den Culebrapas, het moeielijkste gedeelte van
het kanaal.
De aanvoer van beetwortelsuiker uit het
buitenland is dezer dagen weder zeer belangrijk.
Dinsdag stonden te Amsterdam Jer lossing meer
dan 200 waggons op het spoorwegterrein aan de
Nieuwe Vaart, elke waggon beladen met 100 zakken
of 10,000 kilo.
Op eene door de boot- en dokwerkers te
Amsterdam gehouden vergadering is bcsloten, dat
de Amsterdamsche ertswerkers met de ertswerkers
te Rotterdam dene liju zullen trekken en zullen
weigeren, ertsbooten te lossen, die door Rotter-
damsche Anna's naar Amsterdam mochten worden
gedirigeerd. Door den voorzitter Nieuwenhuizen
en door V. d. Kolk, uit Rotterdam, werd geldelijke
steun toegezegd aan de werkstakende ertswerkers.
De eerste deelde bij het sluiten der vergadering
nog mede, dat alle stakende werklieden, die het
noodig hadden, zich bij hem zouden kunnen aan-
melden om geld.
Te Krommenie schijnt sedert eenige dagen
eene werkstaking te zijn uitgebroken in de sigaren-
Arthur White bevrijdde zich gemakkelijk van
den verzwakten jonkman en vroeg ziju stiefbroeder
Zal ik nu eindelijk beschermd worden tegen de
beleedigingen van dezen gek Laat die menschen
vertrekken, of ik ga heen.
Eugenie vatte nu haar vader bij de hand en sprak
op dringenden toon Vader, zie den ongelukki-
gen jonkman aan, zie hoe hij getroffen is door
het verlies van zijn vader, dat kan toch geen be-
drog zijn O, vader, er is een gruwelijk bedrog
aan ons gepleegd wees nu een man en ver-
pletter den schurk, die
Geen woord meer viel Arthur White op ge-
biedenden toon in. Ik ben den Oceaan niet
overgestoken om mij hier zoo te laten beleedigen.
Hij wendde zich daarop tot Waldmann Op dit
oogenblik nog verlaat ik uw huis, wij zullen el
kander op eene andere plaats nader spreken. Maar
neem u in acht, mijn geduld is nu ten einde, en
hij maakte werkelijk aanstalten om heen te gaan,
doch Waldmann hield hem aan den arm vast.
Blijf! fluisterde de handelsraad, die nu bang werd.
Wat zou er van hem worden, als Arthur White
in de omstandigheden als vijand tegen hem optrad.
En het was iinmers onmogelijk, dat de jonkman
waarheid sprak Alle bewijzen waren immers ten
gunste van Arthur White.
Met innerlijke zelfvoldoening bemerkte Arthur
White, wat er omging in het hart van den han
delsraad. Ik wil wel blijven, zei hij op den toon
fabriek van den heer B. Naar men beweert, is
de ontevredenheid ontstaan door maatregelen van
den patroon, genomen tegen eenige nalatigen, die
te laat op het werk verschenen, netgeen met het
oog op de vele werkzaamheden niet gedoogd kon
worden. Het gevolg is geweest, dat eerst drie en
later al de werklieden den arbeid staakten, en
verder des avonds eene vergadering hielden ter
bespreking hunner belangen. Een adres, bevattende
hunne eischen en grieven, als korter werktijd, meer
rook- en pruimtabak voor eigen gebruik, vrij beheer
over de brandstoffen voor de kachel enz. enz. werd
daarop aan den patroon gezonden, waarop nog geen
antwoord moet zijn ingekomen.
De Amsterdamsche correspondent van het
Utrechtsch Dagblad geeft weder als naar gewoonte
een verslag van den gemeenteraad, tintelende van
humor. Wij meenen den aanvang onzen lezers te
moeten mededeelen
Een programma van twiutig nommers en daaronder
zeer zware Oud-Hollandsche muziek. Negen en
dertig executanten, die ondanks langdurige samen-
werking, van de meeste en voornaamste hunner,
nog maar niet goed aan elkaar kunnen wennen
en waarvan er verscheidenen nog niet eens goed
maatvast zijn.
Is het niet heel gemakkelijk te begrijpen, dat
zoo'n uitvoering in de war moet loopen, ook al
wordt er eerst nog eens duchtig gerepeteerd. En
gerepeteerd is er hardnekkigToen we op het
vastgestelde uur van de uitvoering des namiddags
ten 6en ure present waren en onze aandacht zaten
te spannen, terwijl de heeren bezig waren hunne
instrumenten te stemmen, wat een gegons veroor-
zaakte als in een, neen, als in duizend bijenkorven,
toen tikte de directeur af en er heerschte stilte op
het orchest.
Zoem, zoem, zoem, klonk plotseling de violoncel
van den heer J. C. de Vries, zoem, zoem en hij
wou de kerkelijke hoogleeraren van Mr. Heineken
van het programma affiedelen. Eerst aan den senaat
van de universiteit vragen, hoe die over het voor-
stel denkt om aan de regeering te vragen de theo-
logische facnlteit niet meer verplichtend te stellen
voor Amsterdam.
1 ik, tik, tik daar zullen we straks over spreken,
als we zoo ver zijn, declareerde de directeur. Als
je blieft heeren, maakt u gereed.
En Mr. van Tienhoven hief reeds den arm op
om het beslissende teeken te geven daar klonk
plotseling de hobo van Mr. Pijnappel, zoo ontzet-
tend valsch, dat alien plotseiing het hoofd naar
dezen musicus wenddeu.
Repetitie, repetitie, groote repetitie scheen dat
instrumentje te klagen. Wij kennen onze partijen
nog niet, er staan zulke moeielijke nommers op de
menu. Eerst repeteerenhet publiek de deur
uit, weg
der beleedigde onschuld, doch onder voorwaarde
dat ge mij in het vervolg beschermt tegen zulke
grove beleedigingen. Met zulk volk maakt men
bij ons in Amerika weinig complimentenmen
werpt ze deur uit en trekt ze een dwangbuis aan.
Krampachtig greep Harry de hand van Sabine.
Kom, weg van hier, zei hij. Ik kan de tegenwoor
digheid van dien man niet langer verdragen. Ik
moet naar buiten in de vrije lucht.
Sabine zuchtte. Vol hoop had zij Harry bewogen
tot eene poging, om den bedrieger te ontmaskeren
en nu zouden zij dit huis als snoode lasteraars
verlaten.
Moed, Harry, fluisterde zij hem toe, de waarheid
moet aan het licht komen, ik zal niet rusten,
voordat gij in uwe rechten hersteld zijt.
De Amerikaan had haar woorden gehoord, hij
keek haar zoo onheilspellend aan, dat het meisje
er van rilde. Doch nu op datzelfde oogenblik
nam zij het besluit niets te ontzien, om den gehaten
man te doen vallen. Haastig keerde zij zich om
en voerde den willoozen Harry mede.
Met een verlicht hart schepte Arthur White
adem, toen zich de deur achter hen sloot. Ge
wilt mij zeker straks nog wel een gesprek onder
vier oogen toestaan, niet waar? vroeg hij op af-
gemeten toon aan zijn halfbroeder.
Waldmann was over dit verzoek niet op zijn
gemak, doch antwoorddeIk ben tot uw dienst,
en wees naar de deur van zijn bijzonder vertrek,
TER VEIZEVSI HE COURMT
NAAR HET DUITSCH DOOR
