Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch-Vlaanderen.
No. 2391.
Zaterdag 14 April 1888.
28e Jaargang*
ZONDER .NAAM.
Binnenland.
A
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen Ter Neuzen f 1,Franco per post: Voor
Nederland f 1,10. Voor Belgie f 1,40. Yoor Amerika f 1,32^.
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
ADVERTENTIEN:
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elken regel meer /0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zich abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaartot veel verminderden prijs.
ttit bind verschijnt Dlnsdag- en Vrijdngavond bij den nltecver P. VAN DE S A N D E te Ter Neuzen.
Jr*olitieli Overzicht.
De Fransche leveumaker laat nog steeds veel van
zich hooren. Over zijn politiek laat hij zich niet
uit, tnaar zegt steeds, dat dit zijn geheim is. Zeer
voorzichtig van den snaakhij kan dan eens zien,
hoe de kat uit den boom komt en zijn Boulangisme
doen uitloopen op Bonapartisme, op Orleanisme,
op opportunisme, op radicalisme, op socialisme,
kortom, op alles, zoo 't maar in zijn kraam te pa9
komt. Te Duinkerken is eeue vergadering gehouden,
oin de kandidatuur van Boulanger in het departement
j/Nord" aan te bevelen. Laguerre sprak er ook
en eindigde met de woorden//Boulanger zal
worden uitgeroepen tot opperbevelhebber van ons
leger op den dag, waarop onze soldaten zullen op-
rukken naar onze oostelijke grenzen." Weet die man
met zijn dikke woorden niet, dat iemand aan de
Spree gezegd heeft, dat, zoo de Franschen weer ruzie
kwainen maken, het hun wat minder zou vergaan
dan in '70 en '71? De naam //Laguerre" wekt
in Duitschland evenmin schrik als die van Boulanger.
Frankrijk is tegenover de triple alliantie weerloos
en totaal machteloos, zoo Engeland zich mede ver-
bonden heeft tot een quadruple alliantie. En al
bromt dan de Czaar, dat men het in Parijs hoort,
dan is er nog niemand bang, voor geen Laguerre,
voor geen Boulanger en voor geen Czaar. Te
Carcassone, te Perigueux, te Laon heeft Boulanger
zijn kans bij de verkiezing verspeeld, maar in het
departement der Dordogne schijnt zijne verkiezing
zeker te zijn. Opmerkelijk is het, dat verscheidene
gezanten van groote inogendheden Parijs hebben
verlaten, men brengt dit vertrek in verband met het
weinige vertrouwen in het kabinet—Floquet. De
Russische gezant heeft Parijs niet verlaten.
Zoo zou er dan opnieuw eene verkoeling zijn
ontstaan tusschen 'skeizers gemalin en von Bismarck.
Opnieuw, want de vriendschappelijke betrekking
tusschen die twee schijnt nooit zoo groot te zijn
geweest, evenmin als tusschen haar en den schoon-
vader zaliger. Wij meenen, dat de overbekende
Straus vroeger eens eenige leerredenen heeft uit-
gegeven, die aan de kroonprinses zijn opgedragen
en over welke daad keizer Wilhelm zijne ontevreden-
heid heeft betuigd, evenals de rijkskanselier, 't geen
uit de voorrede van genoemde leerredenen bleek.
De oorzaak der verwijdering zou ditmaal zijn
voortgesproten uit een op til zijnde verloving van
de tweeentwintigjarige prinses met Alexander van
Battenbergex-vorst van Bulgarijewaaruit
moeiiijkheden met Rusland zouden voortvloeien,
tegen welke de oude kanselier zich niet bestand
achtte. De Engelscbe vorstin, Victoria, thans in
Italie, zou zeer voor het huwelijk zijn en zich
daarom van Florence, waar zij koning Umberto en
Crispi heeft ontmoet, naar Berlijn willen begeven.
Hare dochter Beatrice is reeds gehuwd met een
jongeren broeder van den voormaligen vorst van
FEXJILLETaiSr.
Ilistorisch verhaal van H. H.
fGij hier, miju zoon riep hij. tOm uwentwil
kwam lk hier, den keurvorst vooruitsnellend, dien
ik op zijn wensch naar Ebersberg vergezelde. Hij
wil den vrij beer begroeten, eer hij deze streek
verlaat. Ik zou mijn vorst hier wachten, want
ook moeder Anna wil hij danken voor al de weldaden,
die zij zijn krijgers heeft bewezen, voor de hulp,
die zij zieken en gewonden heeft verleend. Met een
dacht ik moeder Anna te verzoeken, met haar
hooggeroemde kunst mijn zoon te helpen, mijn
geliefden zoon, die zijn ouden vader zoo gelukkig
heeft gemaakt. En zie, ik vind u reeds hier
HiJ wendde zich van Elimar af, en op moeder
Anna toeschrijdend, die daar als vastgeworteld
stond, met vliegenden adem en denstarenden blik
op den zieken man gevestigd, vervolgde hij
z/Vergeef het een vader, edele vrouw dat hij
door de vreugde bij het weerzien van een geliefd
kind, dat zijn hart met trotsch en geluk vervult,
de plicht der hoflelijkheid, van den eerbied, die
u toekomt, verzaakt. Vergun den kanselier, eer de
keurvorst zelf het u verkondigt, vergun Leopold
von Randnitz
Bulgarije en deze jongeliedeu vergezellen haar steeds
op hare buitenlandsche reizen, daar de Engelsche
vorstin met de Battenbergers altijd zeer ingenomen
schijnt te zijn. Dat Bismarck er tegen is, vindt
zijn grond in zijn politiek. Te Petersburg zou men
die verbindtenis met leede oogen aanzien, wijl men
weet, dat de Battenberger bereid is om naar Bulgarije
terug te keeren, zoodra hij door Engeland en eenige
groote mogendheden wordt gesteund dat het
afscheid van den Coburger den Bulgaren niet zoo
veel tranen kosten zou en de nauwe verwantschap
tusschen den vorst en den keizer van Duitschland
eene uitnemende waarborg zou zijn voor de onaf-
hankelijkheid van het vorstendom temeer daar een
Duitsch vorst geen vasal van een Sultan zal willen
zijn. Men zegt nu al, dat de toast van den
kroonprins, waarin hij von Bismarck zoo in de
wolken zette, dienst moest doen, om in vereeniging
met Von Puttkamer en den beruchten Stocker de
staatkunde van den nieuwen keizer tegen te werken.
Hoe het ook zij, er bestaat iets, de politiek van
den grijzen kanselier en die van keizer Friedrich
is niet precies de zelfde. Trekt de eerste staatsman
der wereld zich terug tot het burgerlijke leven, dan
kan het heeten, dat zoo iets geschiedt om zijne
hooge jaren, of met het doel om bij wijze van
opvoedingsmaatregel te zien boe het zonder hem
gaat, maar dan geldt de schijn niet voor 't wezen.
Aan den noordwesthoek van het Zwarte werelddeel
hebben de lui het te kwaad met den machtigsten
staat uit de Nieuwe wereld. Het antwoord van
den Sultan van Marokko op het ultimatum schijnt
niet beleefd te zijn geweest, althans de gezant der
Vereenigde Staten heeft zijne landgenooten aange-
zegd, dat zij zich tot inschepen gereed moesten
houden. Latere berichten geven hoop op eene
minnelijke schikking.
De van ouds bekende roovers in den Indischeu
archipel, de Soeloe's, wier rijk ligt ten noorden van
Borneo, worden door de Spanjaarden eens duchtig
onder de hand genomen. De laatsten hebben veel
grondgebied genomen en vele forten verwoest.
Zoo ver hebben de Italianen het nog niet, de
Negus is wel terug getrokken met zijn leger, maar
met deze handeling kan men den Italiaan geen
geluk wenschen, daar hij nu niet weet, boe lang
het leger nog in het onherbergzaame en ongezonde
oord op zijn „qui vive" moet blijven.
De uitslag der gehouden verkiezingen voor een
lid der Tweede Karner in de districten Breda,
Druten en Steenwijk is als volgt:
Breda
Uitgebracht 2736 geldige stemmen, waarvan
verkregen
Hij stoktereeds bij de laatste woorden had
hij scherp en scherper in het gelaat der onbewegelijk
voor hem staande vrouw geblikt, een half onder-
drukte kreet klonk van zijn lippen, de kruk ontviel
zijn hand, als om hulp smeekend breidde hij beide
armen uit: //Anna!
//Leopold Leopold von Hollendorf gij de
kanselier von Randnitz?" Het geluk van het weder-
zien en de hoogste ontroering klonken uit Anna's
stem.
z/Ik ben het," zei de kanselier diep bewogen,
z/ik prijs dit langgewacht oogenblik, zoo ge den
berouwvolle, den zwaar gestrafte vergunt goed te
maken, te vervullen, waarnaar hij sedert jaren
met smart heeft verlangd. Anna, de moeder van
miju Elimar rust reeds lang in het graf, ik ben
vrij, vrij, om mijn schuld aan u te verzoenen, om
u voor den tweeden keer mijn naam te geven
Anna von Hollendorf, wees thans een Yon Rand
nitz."
,/Uw naam 1" Stralend van vreugde richtte Anna
zich op Ja, Leopold, ik neem hemniet uit
ijdelen, wereldlijken lust," vervolgde zij, //maar ter
wille van een ander, van een ongelukkige, die
zich tot dusverre naamloos geloofde, dien ik den
naam wil geven, die hem toekomt, de ouders,
waarnaar zijn edele ziel smacht 1"
z/Yan den //eenentwintigstevan George
spreekt ge?"
De kanselier wankelde. //Groote Godzijn
Baron L. Michiels van Verduynen (Katholiek)
1945 stemmen.
Mr. P. F. van Cooth (liberaal) 596 stemmen,
zoodat gekozen is Baron L. Michiels van Verduynen.
Druten
Uitgebracht 1863 geldige stemmen, waarvan
verkregen
Mr. J. A. N. Travaglino (Katholiek) 1501
stemmen.
Mr. M. Tydeman Jr. (liberaal) 216 stemmen,
zoodat gekozen is Mr. J. A. N. Travaglino.
Steenwijk
Uitgebracht 2598 geldige stemmen, waarvan
verkregen
Jbr. Mr. C. J. Th. Beelaerts van Blokland (anti-
revolutionair) 1400 stemmen.
Mr. W. H. de Beaufort (liberaal) 1184 stemmen,
zoodat gekozen is Jhr. Mr. C. J. Th. Beelaerts
van Blokland.
Het is nu reeds drie jaren geleden, zoo
schrijft men uit Amsterdam aan het D. v. Z.-H.,
dat er geen gelegenheid gegeven werd om een
examen af te leggen om tot ambtenaar bij de
rijks telegrafie te worden benoemd. Naar wij uit
goede bron vernemen, zal nu vermoedelijk nog dit
jaar het examen voor klerk—telegrafist worden af-
genomen, wegens het gebrek aan personeel, vooral
van klerken, dat zich reeds sterk doet gevoelen op
de groote kantoren te Amsterdam en Rotterdam.
In den nacht van Maandag op Dinsdag is te
\lissingen, na een smartelijk lijden overleden de
populaire held uit den tijd van Belgischen opstand,
wiens naam naast dien van Van Speyk eene historische
beteekenis heeft gekregen Jacob Hobein, gepensio-
neerd opperstuurman bij de Nederlandsche marine.
Hij was te 's Hage den 8en Januari 1810 ge-
boren en trad op 13jarigen leeftijd als scheepsjongen
in 's lands zeedienst. Na eenige reizen kwam hij
in 1830 in het vaderland terug en werd bevorderd
tot raatroos 2de klasse.
In dezen rang dieude hij in het jaar 1831 aan
boord van Zr. Ms. kanonneerboot no. 33, onder
bevel van den luitenaut ter zee le klasse De Haan,
welk oorlogsvaartuig op de Westerschelde bij Phi
lippine lag gestationeerd. In den vroegen morgen
van 19 Maart had de commandant bevel gegeven,
met eene gewapende sloep de visscherslieden, welke
zich onder den wal bevonden, van daar te verjagen.
Met grooten ijver werd deze lastgeving uitgevoerd,
doch van lieverlede was de sloep in de nabijheid
van het Belgische fort Elisabeth, in den Braakman,
gekomen, toen een hevig vuur uit het fort op de
sloep werd geopend, waardoor eenige manschappen
gewond geraakten, zoodat het hoog tijd werd, voor
het vijandelijke vuur de wijk te nemen. Daar
intusschen de eb was ingetreden, geraakte de sloep
bij het Schapenschor aan den grond en was de
bemanning door het aanhoudend schieten verplicht
ontroering, toen ik hem sprak van het wapen op
die doos, mijn voorgevoel
vOok het mijne werd eerst gisteren zekerheid,"
viel Anna hem in de rede. Sedert gisteren weet
ik, dat slechts een dwaling mij mijn kind als dood
deed beweenen. In net gewoel van den oorlog
werden zijn verplegers gedood hij zelf verdween
met vijandelijke ruiters. Eer ik mij van den ge
liefden knaap scheidde, deelde ik het geschenk van
den trouweloozen en toch onvergetelijken man,
tusschen hem en mij. Hier, Leopold, is de
benedenste helft van het doosje," haar bevende
hand nam het gouden sieraad van den hals
z/het bovenste gedeelte, met het wapen, siert de
borst van den eenentwintigste
z/Hij droeg het," zei Von Randnitz met een door
tranen verstikte stem. //Anna, God liet ons vinden,
om te verliezen, niet zonder doornen zal ons laat
geluk zijn. Schenk uw moederlijke liefde alleen
aan dezen," vervolgde hij, op Elimar wijzend, ,/hij
zal haar verdienenons beider zoon stierf den
den dood van een heldHij was de schepper van
het plan, waardoor Demmin in onze handen viel
zijn voet gleed van de gevaarlijke brug het
moeras, Anna, is het graf van onzen geliefden
zoon.
z/En ik was het, die hem den dood gaf!" Elimar,
die ademloos had geluisterd naar de woorden der
beide echtgenooten, sprong op van zijn zetel//het
lot had u minstens een zoon doen behouden, meent
op het schor de wijk te nemen, waar zij tot des
namiddags vier uren verbleef onder het trotseeren
der grootste gevaren. Toen de vloed gekeerd was
en het water begon te wassen, kwam de sloep vlot
en dreef weg in de richting der Belgische kusten.
Aan boord der kanonneerboot was dit alles opge-
merkt, en op voorstel van den commandant boden
zich een paar vrijwilligers aan, om te trachten de
sloep te bereiken, wat echter door het vuren van den
vijand niet mogelijk bleek, zoodat men onverrichter-
zake, moest terugkeeren. Jacob Hobein, ondanks
deze mislukte poging nog willende beproeven wat
hij doen kon, sprong te water, doch moest nagenoeg
verstijfd, onder een aanhoudenden kogelregen terug
keeren, zonder zijn doel te hebben bereikt. Het
kon niet lang meer uitblijven, of de sloep moest
met de wapperende Nederlandsche driekleur in
handen der Belgen vallen.
Ten tweeden male begaf zich nu Hobein vrij-
willig te water en bereikt thans zwemmende, onder
het voortdurend vuren van den vijand, de sloep,
klampte er zich aan vast, beklom haar, ontdeed
de vlag van den stok en wikkelde die om het
natte lichaam. Daarop trachtte hij weder eenig
stuur in de sloep te brengen; dit gelukte en het
vaartuig kwam weder aan het Schapenschor, zoodat
de zich aldaar bevindende bemanning gelegenheid
kreeg zich in te schepen, om daarna in gezelschap
van den redder der Nederlandsche vlag naar de
kanonneerboot terug te keeren.
Koning Willem I benoemde Hobein wegens dit
heldenfeit tot ridder der Militaire Willerasorde,
waarna in latere jaren de benoeming tot broeder
der orde van den Nederlandschen Leeuw volgde.
Hobein bleef in 's lands zeedienst en maakte,
steeds in rang opklimmende tot den hoogsten be-
neden dien van officier (opperstuurman), verschil-
lende expedition mede, o. a. ook die naar Bali,
waarvoor hij in 1849 de gouden gesp ontving.
Na 50 jaren dienst werd Hobein in 1875 ge-
pensioneerd en vestigde hij zich metterwoon te
Missingen. Op 19 Maart 1881 werd, onder groote
deelneining van vorst en vaderland, het 50jarig
jubile van Hobein's heldendaad gevierd en werd
hem de zilveren medaille der Orde van de Eiken-
kroon uitgereikt aan boord van Zr. Ms. kanon
neerboot Hydra", door den commandant van dien
bodem.
Algemeen werd hem op dien dag hulde gebracht.
Bij het standbeeld van den grootsten ouzer zeehelden
Mi. A. de Ruijter werd hij door den heer J. Span-
jaard, inspecteur van het loodswezen, op kernachtige
wijze toegesproken, en na in triomf door de stad
gevoerd te zijn, was hem eene plechtige ontvangst
in het raadhuis bereid. Op dien dag ontving Hobein
ook een vleiend schrijven van Z M. den Koning,
alsmede van Prins Frederik, die daarbij een aan-
zienlijk geschenk in geld had gevoegd.
ge, ongelukkige man?" vervolgde hij. „Ge vergist
u, on Randuitz heeft geen zoon, mag geen hebben,
want deze andere werd, verblind door onzalige
ijverzucht, verleid door een verachtelijken knaap,
verhit door den wijn, een moordenaar Deze hand
stiet den gehaten mededinger in de diepte van het
moeras, sedert dezen morgen weet ik, wien zij trof.
Hier, lees en richt mij
Met deze woorden scheurde hij George's schrijven
uit zijn wambuis en reikte het zijn vaderhet
viel ter aarde, want in de grootste ontzetting was
Von Randnitz teruggedeinsd.
//Kain!" stamelde hij, Kain! Wees vervl.
//Leopold, houd op, God is barmhartig; ver-
twijfelend kwam uw zoon over dezen drempel,
getroost mag hij heengaan, zonder schaduw is ons
aller geluk. Volgt mij, maar bedwingt uw ontroering;
de grootste stilte is noodig. En nu ziet hier!"
Verjond door de uitwerking der vreugde snelde
moeder Auna naar de aangrenzende karaer; zij
sloeg de deur ver open, een heldere legerstede
vertoonde zich aan de blikken van vader en zoon
daarop rustte in vasten slaap George de
eenentwintigste.
Trots haar waarschuwing moest Anna toch nog
door een veelzeggend gebaar den gelijktijdigen kreet
van vader en zoon onderdrukken. Tusschen beiden
tredend, vatte zij hunne handen, en ze in de hare
vereenigd, zei zij zacht:
z/Waar God zijn wonderen zendt, zouden men-
TER NEIIZENSCHE 101IUVI
