Alg emeen Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. No. 2342. Woensda^ 20 October 1887. VERKOCHT. 27e Jaargang, Binnenland. ABONNEMENT: Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,—. Franco per post: Voor Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,32^. Men abonneert zich bij alle Boekbandelaars, Postdirecteuren en Brieven- busbouders. ADVEETENTlEN: Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elke regel meer 0,10. Grootere letters worden naar plaatsruimte berekend. Men kan zich abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per jaartot veel verminderden prijs. ■lit bind verschljnt UiuHdag- en Vrljdngavoud blj den uttgcver P. J. VAN E SANDE te Ter Neuzen. folitielt Overzicht. Over de zaak-Caffarel wordt veel drukte gemaakt, vooral in de Eransche bladen. Met grooten aan- drang betoogt een dagelijks toenemend aantal bladen, dat een einde moet worden gemaakt aan een toestand, die het aanzien en den goeden naam van den president der republiek gevaar doet loopen. Als Grevy zich niet genoodzaakt wil zien om het Elysee te verlaten, zal hij zijn schoonzoon Wilson de deur moeten wijzen. Indien tegen een ander Eranschman beschuldigingen waren ingebracht als tegen W llson zou hij onmiddellijk zijn gearresteerd en eene huis- zoeking zou zijn gelast. lot nu toe kon men onderstellen, dat Grevy niets wist van zijne omgeving en van de onbehoorlijkheden zijner huishouding maar nu is noch twijfel, noch hooghartige gering- schatting meer mogelijk, zegt het Petit Journal. In hoeverre Wilson bij delaatsteknoeierijenis betrokken geweest, zal later blijken. Zeker is het, dat hij heel wat op zijn verantwoording heeft. Tijdens het oor- logsalarm in het laatste voorjaar speculeerde hij en verloor aanzienlijke sommen. Verder heeft hij aan een reporter toegegeveu, dat hij een volledig bureau hield in de ambtswouing van zijn schoonvader, dat hij iedere week 150 „audientien" verleende, en dat hij 22000 dossiers met meer dan 200000 brieven bezat. Dozijnen van personen uit alle rangen en standen kunnen gedrukte brieven van Wilson toonen, in welke hij het een of ander verzoek beantwoordt met de belofte, om voor de zaak van den requestrant de noodige stappen te doen, en tevens den betrokken persoou uitnoodigt om zich te abonneeren op zijn te Tours verschijnend blad La Petite France, of daarvoor nieuwe inteekenaars te werven. Voortsis het bekend, dat hij voor al zijne brieven den stempel van zijn schoonvader gebruikt en zich daardoor op onrechtmatige wijze vrijdom van briefport verzekerde. Voor eenigen tijd heeft hij een prachtig hotel laten bouwen en zoodra het voltooid was kregen vijt zijner leveranciers het legioen van eer, en de man, die den tuin had aangelegd, de orde van „Le Merite Agricole." De booze wereld verhaalt, dat deze ouderscheidingen grooten invloed hebben gehad op het bedrag der door Wilson betaalde rekeningen, en het staat vast, dat zekere Cantini, een steenhouwer uit Marseille, zich voor het door hem geleverde met 14000 francs heeft tevreden gesteld, terwijl de inschrijvingen zijner concurrenten 40000 a 50000 francs bedroegen. In Spanje schijnen bij voortduring ook onregel- matigheden te bestaan. Dezer dagen heeft de prefect van Barcelona eene bende falsarissen ontdekt, bij welke men valsche wisselbrieven en andere gelds- waardige papieren voor een bedrag van verscheidene millioenen heeft gevonden. Op Eredensborg en in de Deensche Kamers is 't ook niet pluis. Onder de gasten op het vorstelijk buiteu breiden de mazelen zich uit en het Deensche I olkething heeft de voorloopige financieele wet voor het loopende jaar met 68 tegen 25 stemmen verworpen. Alweer een proefstuk voor Estrup, die er zich echter wel weer door zal slaan, want dat heer regeert, desnoods zonder volksvertegenwoordiging, despotieker dan een. In dit opzicht kan Von Bismarck nog bij hem in de leer gaan. Duitschland biedt ons thans weinig nieuws, der vermelding waard. De kroonprius is beterende, maar moet zich zeer in acht nemen en de warme luchtstreken blijven genieten. De sociaal- democraten Bebel en Liebknecht hebben verklaard, dat de verslagen over het verhandelde op den te St. Gallen gehoudeu partijdag van het begin tot het einde verzonnen zijn. Een onpartijdig Zwitser, die het congres bijwoonde, heeft aan de Baseler Nachrichten geschreven, dat men op de vergadering zeer tegen de revolutie was dat men verbetering in de maatsehappelijke toestanden wenschte langs geleidelijken weg dat men de stellingen der anarchisten verwierp. De socialisten van Parijs en omstreken hebben zich door middel van hun voorzitter tot het best uur der partij in Duitschland gewend. In een adres wijzen zij op de besluiten, die zij te Eoubaix hebben genomen, als verbod van den arbeid voor kinderen beneden 14 jaar beperking van den arbeid van mannen en vrouwen verbod van arbeid bij nacht, behaive in enkele gevallen vaststelling van een minimum-loon. De heer Gladstone heeft eene nieuwe campagne geopend tegen de Eugelsche regeering en de liberale unionisten, die haar steunen. Hij verklaarde zich tegen de dwangwet en keurde in krachtige bewoor- dingen de houding der regeering af. A GiDg echter ook den »grand old man" als velen ten onzent, hij zei wel hoe het niet moest, maar bleef in gebreke den goeden weg van handelen aan te wijzen. De ongeregeldheden in Londen duren voort en worden vooral aangewakkerd door buitenlandsche anarchisten. Toen de bijeenkomst der menigte op het Trafalgar- square door de politie werd verijdeld, trok men weder naar het Hydepark. De sprekers stonden op een wagen, waarop een rood vaandel was geplant. Later dreef de politie de menigte uiteen. De rustige burgerij heeft genoeg van die oploopen, zoo 't schijnt, en dringt er bij de politie op aan, om die meetings op straat te verbieden. De Staats-Courant bevat een verslag over de vleeschvergiftiging in Augustus 1887 te Middelburg waargenomen, ontleend aan de desbetreffende iuge- komen ambtsberichten. Het vleesch, dat de ziekte- verschijnselen veroorzaakte, was ingevoerd van eene koe, die den 26en te Heinkenszand, stervende aan kalfziekte, uit nood geslacht was. Dit vleesch was, volgens zeggen, te Heinkenszand reeds bestemd voor de militairen. Het werd volgens den commissaris van politie te Middelburg in den nacht van den 27en op den 28en Augustus ont- vangen door den slager, tevens leverancier van het garnizoen, in wiens winkel toen ook vleesch voor de militairen, door de voedingscommissie goedge- keurd, voorhanden was. Het des nachts ingevoerde vleesch werd echter eerst den volgenden morgen door den stedelijken keurmeester onderzocht en, volgens de aanteekening op zijn register, goedge- keurd. De slager kon echter het bij de gemeente- verordening voorgeschreven bewijs niet vertoonen. De ziekteverschijnselen in casu kwamen het meest overeen met die, welke eigen zijn aan vergiftiging door ptomainen (lijkengift), orgauische alcaloiden, welke zich bij het uit nood geslachte zieke dier blijkbaar snel en in betrekkelijk groote hoeveel- heid hebben ontwikkeld. Deze ptomainen worden door verwarming niet veranderd, waardoor zich laat verklaren dat het vleesch en de soep, na uren gekookt te hebben, hunne sc'nadelijke eigenschappen hadden behouden. Daardoor wordt tevens duidelijk, waarom in dezen niet aan georgauiseerde kiemen (parasieten, bacte- rien) als oorzaak der ziekte kan gedacht worden. Uit het op verzoek der regeering door den officier van justitie te Middelburg ingesteld onderzoek is niet gebleken, dat de slager Leynse desbewust be- dorven vleesch heeft verkochtwel wordt hij ver- dacht dat hij bedrog heeft gepleegd bij den verkoop van vleesch aan het garnizoen, doordien hij in plaats van het gekeurde vleesch, dat ten bewijze daarvan met loodjes was voorzien, ander vleesch, waaraan hij bedriegelijk diezelfde loodjes had weten te be- vestigen, heeft geleverd en zoodoende het misdrijf begaan bedoeld bij art. 329 van het Wetboek van Strafrecht. Door den officier van justitie wordt het onder zoek in die rich ting voortgezet. De briefschrijver uit de Hofstad van de Midd. Ct. meldt, dat het laatste stadium van behandeling der grondwetsherziening valt in zoo- datiigen tijd van het jaar, dat de afkondiging van de nieuwe grondwet zal kunnen plaats hebben op een van die Novembe.rdagen, welke in het jaar 1813 eene zekere vermaardheid hebben verworven. Het zal bijv. niet onmogelijk zijn daarvoor te kiezen den 17 November, den dag, waarop in evengenoemd jaar van Stirum's Oranjes-kokarde weer voor het eerst na een tijd van verdrukking op eene betere toekomst deed hopen. Uit die oranjekleur op de borst van een der herstellers van onze onafhankclijkheid, en spoedig daarna ook op die van zijn volgelingen, straalde het licht van een nieuwen dageraadzij was het voorteeken van een herboren Nederland, op 30 November bevestigd door de terugkorast op onzen bodem van den Prins van Oranje, later Koning Willem I. Het zou niet onwaardig zijn, een van die data te PEUILLETON. 19) - VA1 zijn wij gevangen, daarom zijn wij nog niet verloren," sprak zij moedig. De wet zal ons beschermen." „De wet, tegen hem?" „Dan zal Hubert ons bevrijden." Hubert, hoe wilt ge tot hem komen ;/Op dezelfde wijze als hij tot ons kwam," ant- woordde het moedige meisje. Ik ken den weg die door het park naar den stroom voert, daar legt een bootje en roeien kan ik." De slotbewaarder trad het vertrek binnen. „Ik moet u eerbiedig verzoeken mij te volgen, mevrouw." „Waarheen?" vroeg Elize. wIk weet het niet, het is op bevel van Zijne Hoogheid." „Ik wensch hier te blijven." ,/Verschoon mij van strenge maatregelen te gebruiken, mevrouw. Tegenstand zou hier niet baten." „Laat ons dan gaan." „Ik ga met u Elize," sprak Sabine. wZijne Hoogheid heeft het verboden luejuffrouw/ Sabine bedacht zich. „Goed ik zal hier blijven." bestemmen voor de afkondiging van de nieuwe grondwet, die de grondslagen van ons in 1813 weer gevestigd zelfstandig volksbestaan moet ver- sterken en verbeteren." Wederom is door de Prins Hendrikstichting te Egmond aan Zee eene circulaire de wereld in- gezonden. Twee en twintig oude, gebrekkige en behoeftige zeelieden wachten nog Wegens gemis aan een vast kapitaal, ofschoon zij soms aanzienlijke giften mag oritvangen, moet de vereeniging het moeilijk tijdperk van bestaan en uitbreiding doorworstelen en slechts door telken jare een beroep te doen op den weldadigheidszin van het publiek, kan zij het evenwicht tusschen ontvangsten en uitgaven bewaren. Wij hopen van harte, dat hetgeen de heer J. v. M. Jr. aan het slot van de thans verspreide circulaire zegt, geen ijdele woorden zulleu blijken te zijn. ,/Zestig oude zeerobben liggen thans kalm en tevreden in de Prins Hendrikstichting voor anker, maar... twee en twintig wachten nog met reik- halzend verlangen totdat het tij gunstig is om er binnen te loopen. Zoolang het ebbe is moeten zij wachten, hopen en bidden dat de vloed komt. Zal die komen ZekerDaarvoor zullen de Hollanders zorgenieder hunner heeft zeemansbloed in de aderen; ieder hunner heeft een gave over, klein of groot, voor de kinderen der zee. Is dat niet zoo?" De sneltrein van den Centraalspoorweg werd Vrijdagavond nabij Elburg plotseling tot staan gebracht, doordat een der reizigers in de 3eklasse gebruik had gemaakt van denoodrem. De conducteur, een inspecteur en de stationschef van Elburg spoedden zich naar den waggon waar het signaal gegeven was. Het bleek dat de oorzaak gezocht moest worden in eene oneenigheid over het sluiten van een der raampjes. Een der passagiers had met geweld zijnen wil willen doordrijven en den anderen met een stok gedreigd, waardoor deze het geraden vond van het noodsein gebruik te maken ten einde hulp te verkrijgen. De zaak zal nader onderzocht worden, ten einde te kunnen uitmaken of dit geval behoort onder degene waarvoor het werktuig is bestemd. De reis werd voortgezet in gezelschap van een der beambten de eigenaar van den stok liet intusschen verdere bedreigingen varen. De heer J. van 't Lindenhout, directeur der Weezeuinrichting te Neerbosch, ontving uit de Transvaal van den oud-wees Eink Pijpstra bericht, dat hij met een tuinman die uit Holland is over- gekomen, een groenteveld heeft aangelegd, en daarop verschillende soorten groenten teelt en die verkoopt. Wauneer deze velden vooruitgaandan twijfelt Eink niet of hij en zijn metgezel zullen voortaan Elize vertrok daarna met den slotbewaarder. Sabine wachtte een uur op haar terugkomst. „Zij is dus gevangen," sprak zij bij zich zelf, „maar ik nog niet." Behoedzaam ging zij het zijvertrek binnen en opende voorzichtig de deur die naar de geheime wenteltrap voerde. Behaive haar en, Elize was die toegang tot het park alleen aan den slotbewaarder bekend, doch deze wist niet dat de meisjes den uitgang kenden. Zij sloot de deur achter zich, ging de trap af, ontsloot het kleine poortje dat in het park uitkwam en bereikte onopgemerkt de rivier. Aan den oever tusschen het lage hout verscholen lag het bootje. Zij maakte het los, roeide den stroom af en had in een korten tijd den overkant bereikt. Daar sprong zij aan wal, legde het schuitje vast, begaf zich onmiddellijk naar de woning van den luitenant Von Willich, dien zij? gelijk wij reeds vroeger verhaalden thuis vond, en verhaalde hem't geen was voorgevallen. „Gij moet Elize redden, Hubert." De officier bedacht zich een oogenblik. „Kunt ge mij bij den Prins brengen, Sabine?" „Opdat gij hem spreken kunt?" „Ja. Vrijwillig zal hij me niet ontvangen en met geweld kan ik niet tot hem doordringen." „Ik zal u tot hem voeren." ,/Laat ons dan gaan." ffEerst, nog een vraag, Hubert. Wat hebt gij heden met den Prins gehad?" yHij heeft mij beleedigd, doodelijk beleedigd. Waarmee zal ik u vertellen wauneer ik mij voldoening heb verschaft." ,/En die voldoening wilt ge nu gaan vorderen ,/Yorderen en nemen." „En Elize?" „Laat ons thans vertrekken." Hij gespte zijn sabel om en bevestigde al zijn ridderorden op zijn uniform. Daarna vertrokken zij. Zij namen denzelfden weg dien Sabine gekomen was en vonden het schuitje nog op dezelfde plaats. ,/Mijn vlucht is alzoo niet ontdekt." /r,Toch moeten wij op alles voorbereid zijn." Voor zij in het vaartuigje stapten, ging de luitenant You Willich een eind stroomafwaarts langs den oever tot aan den steiger bij het veer. Daar klapte hij driemalen in de handen en onmiddellijk kwam de oude veerschipper, Urner, uit zijn liuisje. Hij herkende den officier, maakte zijn schuitje los en roeide naar de overzijde om den heer Von Willich op te nemen. Doch dit was de bedoeling van den luitenant niet. „Ik zal wel naar het Inselpark gaan Urner, maar niet met u, doch gij moet mij met uw bootje volgen en op mij wachten tot ik terugkom. En ben ik na een uur niet terug dan weet ge waar ik gebleven ben gij gaat dan naar den Eegeeringsraad Helfensteiu en deelt hem mede waar men mij zoeken moet." rfWat zijt ge van plan jonker?" vroeg de oude Urner. „De Prins heeft mij heden voor het front der troepen beleedigd." ,/De Prins, u beleedigd?" Doodelijk beleedigd." „En thans gaat ge voldoening vorderen?" ffMag ik, uw oude oppasser met u gaan Niet om u te helpen want ik weet dat gij mans ge noeg zijt om u met alle Prinsen van de wereld te meten, mits ze eerlijk zijn. Maar daar zit T hem. Laat ik u volgen, jonker. Ik ben een oud eerlijk soldaat en weet wat de eer vordert, doch daar hij, daar giuds in het slot dit soms niet mocht weten, zou het niet kwaad zijn dat ik met u medeging." #Ik moet alleen gaan, Urner. Kom ik niet terug, dan zult gij getuigen dat uw oude kameraad voor zijn eer viel." De luitenant keerde daarna tot Sabini terug en roeide met haar naar het Inselpark. De oude schipper volgde hen op eenigen afstand. HOOEDSTUK IX Ter hoogte van het park gekomen voerde de officier het bootje naar den oever, sprong met Sabine aan wal en legde het schuitje vast, 't Was reeds avond geworden en diepe duisternis heerschte in den tuin. Sabine geleidde den luitenant naar het poortje waardoor zij het slot verlaten had, ging hem voor de trap op naar de torenkamer en voerde hem daar binnen. Zij ontmoetten niemand en TER IE11ZEISCHE COIfRAMT ,/Ja."

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1887 | | pagina 1