Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch-Vlaanderen.
AANBESTEDING
Tenrootint ier torn te PMlippe.
No. 2291.
Zaterdag 30 April 1887.
27e Jaargang.
ii®
SCHQOLBEHOBFTEN
aan te besteden
Binnenland.
ABONNEMENT:
Per drie maanden binnen Ter Neuzen f 1,Franco per post: Voor
Nederland f 1,10. Voor Belgie f 1,40. Voor Amerika f 1,32$.
Men abonneert zich bij alle Boekhandclaars, Postdirecteuren en Brieven-
bushouders.
ADVERTENTIEN:
Van 1 tot 4 regels 0,40. Voor elke regel meer 0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zich abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaar, tot veel ^verminderden prijs.
Itit bind verMchijjnt Ulnsdaf en Vrijdajjavond bij den nitgever P. J. V A Si I> E 8 A Si D E te Ter Sieuzen.
Burgemeester en Wethouders der gemeente
HONTENISSE, zullen op Zaterdag den 14
Mei 1887, des namiddags 3 ure, bij enkele inschrij-
ving, in 2 perceelen
aantoesteden:
de levering van Schoolbehoeften voor
de openbare lagere Scholen in die
gemeente, voor 1887.
Bestek en voorwaarden van aanbesteding zullen,
tegen betaling van J 0,25, van af den 4 Mei e. k.
verkrijgbaar zijn ter gemeente—secretarie.
Hontenisse, 30 April 1887.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
COLLOT D'ESCURY, Burgemeester.
P. J. VAN BRABAND, Secretaris.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
PHILIPPINE, zullen op Maandag den 23 Mei
1887, des namiddags ten drie uren, trachten
Het VERGROOTEN der Haven
van de gemeente met bijlevering
der benoodigde materialen.
Aanwijzing zal geschiedeu op Woensdag 18
Mei 1887, des namiddags 3 ure.
Gedrukte bestekken zijn ad f 1,verkrijgbaar
bij den gemeente-secretaris.
Philippine, 27 April 1887.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. B. D'HOOGE, Burgemeester.
L. N. STUBBfi, Secretaris.
JPolitieb. Overzicht,
Wat zal de Schnaebele kwestie baren P We
weten het niet, maar wenschelijk is het, dat men
zoowel te Parijs als te Berlijn van zins zij, de
zaak in der minne op te lossen. Begint men nota's
te wisselen, dan zullen de gemoederen geprikkeld
worden, zoo hevig, dat er slechts een klein stootje
noodig is, om de bom te doen springen, en deze
kleine zdfck loopt uit op een verdelgingsoorlog. Wij
dachten ook al eens zou deze arrestatie ook dieust
moeteD doen, om het hooge cijfer van de door de
FEUILLETON.
De kapitein was niet alleen niet dood, maar het
koudvuur was uit de wond verwijderd eu.deze begon
te genezen.
i,0 tante, lieve tante riep hij blijde uit. >Is
u hier? Ik wilde u juist schrijven."
Tante Sigorel hoorde ternauwernood wat hij
zeide. Zij dacht aan de doodkist, de prachtige
doodkist
Niettemin omhelsde zij haar neef zoo hartelijk
mogelijk. Zij ontdeed zich van haar shawl, zette
haar rouwhoed af en haalde een muts voor den
dag. Geheel onder den indruk zijner dankbaarheid,
riep de kapitein gedurig uit
„Wat is het toch lief van u, dat gij gekomen
zijt!"
Een oogenblik later vroeg hij
z/Gij zijt toch hoop ik, niet van plan terstond
te vertrekken
z/Ik zal bij u blijven totdat gij weder op de
been zijt, Frans," werd hem geantwoord.
z/Hebt gij een koffer bij u P Is hij onderweg.
Zal ik hem door Boiron laten afhalen
z/Neen, dank u, hij zal hier bezorgd worden."
aGoed. Gij blijft natuurlijk hier logeeren.
Duitsche regeering gevraagde leening er door te
halen De diplomaten drijven soms een wonder-
lijk spel. Zulke incidenten geven aanleiding tot
geruchten, die den eerlijken Makelaar welkom zijn.
Hij vraagt nu 200 millioen voor militaire credieten,
waaronder 90 millioen voor strategisc'ne spoorwegen,
terwijl den Rijksdag wordt voorgelegd eene belas-
ting op suiker en gedistilleerd. Dat zijn groote
vraagstukken, waarover de stemming onzeker is en
nu kan zoo'n incident aan de Fransche grens
uitnemend dienst doen.
De oorlogschatting neemt alles langer in beslag.
In Italie volgt men het voorbeeld van Bismarck
ook al. Het kabinet Depretis-Crispi heeft, toen
het zich voorstelde aan de vertegenwoordiging
bijna nergens anders over gesproken, dan over de
hoogere eischen van de departementen voor marine
en oorlog. Evenals de collega's in andere landen
verklaarde ook Depretis, dat hij niets liever verlangde
dan het behoud van den vrede, waarvoor krachtige
oorlogstoerustingen den waarborg opleverden. Zoo
gaat men zich vreedzaam ruineeren. Groote legers
op den voet van oorlog, strategische spoorlijnen
naast andere voor particulier gebruik, kanonnen
en ramtorens, daarvoor kan de burgerij betalen,
dat zijn de zuigtoestellen, die de beurzen tot op
den bodem leegpomgen. De Franschen hadden
beter gedaan met de soldaten te gebruiken voor
deu aauleg van een spoorweg door Algiers van
het Oosten tot het Westen, waardoor een belangrijke
handelsweg is geopend zelfs dwars door de
granietmuren, die de provincien Algerie en Con-
stantine scheiden. Dat deed ook een Probas, een
Romeinsch Keizer uit de derde eeuw, toen hij de
moerassen en raeren door zijne soldaten liet droog
maken, om er de wegen door te leggen. Dat
stuk geschiedenis mocht Drepretis of Grispi wel
eens door een vertegenwoordiger van hen, die de
lasten moeten dragenonder den neus worden
geduwd. Dit jaar moeten de oorlogsopcenten op
de grondbelasting in Italie worden afgeschaft. Nn,
het zal er wel naar lijken afschaffen van belastingen
is geheel uit de mode, dat komt nergens meer
voor. Als men bovendien in aanmerking neemt,
dat het voor de boeren en arbeiders in Italie niet
te ruim sopt, dat zij van mals moeten leven, die
de oorzaak is van eene zeer gevreesde en algemeen
verspreide ziekte de pellagra, dan zal niemand den
philantroop en den econoom ongelijk geven, als
zij klagen over den duren koop der uitbreiding
van verdedigingskracht tegen zulk een prijs. Den
rijken hindert het niet zooveel
Uit het Oosten komt niet veel belangrijks. De
Czaar is niet gerust en vertoont zich niet in het
openbaar, daarom is hij op nieuw naar Gatschina
vertrokken, toen men te St. Petersburg weer een
aantal personen verdacht van moorddadige aanslagen,
arresteerde. Ook zit de Czaar aller Russen nog
Ik heb een aardig kamertje voor onverwachte
gasten."
//Toen een half uur later, een kruier met de
doodkist aan de deur verscheen, werd het gevaarte
naar de kleine logeerkamer gesleept en daar tegen
den muur gezet.
Drie weken gingen voorbij. Tante Sigorel was
en bleef bij haar neef. Zij zorgde voor zijn
kleine huishouding en hielp hem waar hij hulp
behoefde.
,/Tante/' zeide hij op zekeren dag, ,/gij moet
u hier niet altijd opsluiten. Waarom gaat gij
niet eens uit. Er zijn hier vele bezienswaardige
gebouwen de kerk, het kasteel en het arsenaal,
en bovendien is er een fraai standbeeld van
Gutenberg."
z/Stilantwoordde de oude vrouw„om al
die dingen geef ik niets. Ik blijf veel liever te
huis."
Ondanks haar rustig, vreedzaam leven, was er
iets dat haar als een looden wicht op het hart
lag, en dat was de tegenwoordigheid van de
doodkist. Wat zou zij met dat voorwerp beginnen
Hoe zou zij het kwijt raken Iederen avond
bleven, voor dat zij in haar bed stapte, hare blikken
aan de roode kist vastgenageld, die er bij het
twijfelaehtige flikkerlicht der kaars akeliger uitzag
dan ooiten wanneer zij des morgens ontwaakte,
grijnsde vdor alles de griezelige lijkkist haar aan.
Intusschen was het been van den kapitein in
altijd tusschen Von Giers en Katkoff in de knijp.
Uit St. Petersburg meldt men, dat Alexander nu
weer ontevreden is over de houding van Von Giers.
Afgesproken was dat Katkoff, op verlangen van
den Czaar, Von Giers zijne verontschuldigingen
zou aaubieden en zijn leedwezen betuigen over de
al te scherpe uitdrukkingen, en toen de groote
Katkoff aanbelde bij den Minister van binnenlandsche
zaken, liet deze „niet te huis" geven. Was
't niet vreeslijk.
Met John Bull haspelt Alexander nog over de
grenzen in Afghanistan, zonder iets te vorderen.
De lui zijn het zoo na eens, dat ze beide het
gansche land van den dikken Emir willen hebbeu.
De tweede lezing der Iersche landwet is in het
Hoogerhuis zonder stemming aangenomen. In den
loop van het tweedaagsch debat verklaarde Salisbury,
dat de regeering de aanneming der landwet en de
wet tot beteugeling der misdaden in Ierland als
onafscheidelijk met elkaar verbonden beschouwde, en
wanneer daarvoor geen meerderheid zou te ver-
krijgen zijn, dan ja, wat dan? Wel dan zou
de regeering dit als een votum van wautrouwen
beschouwen, natuurlijk.
Uit het Balkanland komt ook weinig tot ons.
De prefect van Boergas ontving van de autoriteiten
te Hirkilisse het bericht, dat zich aan de grens
eene bende van 400 man ophield; volgens een
tweede bericht was in den nacht de reeks van
schildwachten die de stad omgeeft, door een voor
de stad liggend schip gealarmeerd. Toen zij vuur
gaven, kwam een deel van de bezetting uit de
stad; de nationale vereeniging riep de vrijwilligers
onder de wapensom de gevangenissen werden
dubbele posten geplaatst en 's nachts door de stad
gepatrouilleerd. Het schip verwijderde zich toen
weder; men zond het eenige schepen ter vervolging
na, en deze kwamen terug met de inlichting dat
het schip eenen Griek van Sisopolis behoorde en
niels verdachts had. De Grieksche en Turksche
bewoners der stad hadden zich dieu nacht niet
vertoond. De Russische onruststokers schijnen
tegenwoordig niet veel werk van hun ambt te
maken in het Balkanschiereiland. Toch is de
geschiedenis niet ten einde.
HH. MM. de Koning en de Koningin, die
den 16 der volgende maand Het Loo zullen verlaten
om zich naar de badplaats Wildungen te begeven,
zullen op Hun reis derwaarts ook een bezoek
brengen aan den Vader van H. M. de Koningin,
Z. D. H. den Vorst van Waldeck-Pyrmont.
De onderwijzer van H. K. H. Prinses Wilhel-
mina, de beer Gedaking, die thans op Het Loo is,
zal de reis naar Wildungen medemaken.
zooverre hersteld, dat de dokter hem toestond een
paar malen daags een oogenblik door de kamer te
loopen. Van liev'erlede strekten die wandelingen
zich uit, totdat hij op zekeren dag kwam kijken
hoe zijne oude tante haar kamertje had ingericht.
,/Miju God, tante, wat is dat riep hij verbijsterd
uit, toen hij, de kamer binnentredende, de groote
doodkist tegen den muur zag staan. ,/Wat kunt
u daarin bewaren
Tante werd bloedrood.
/,Het moeten japonnen zijn," ging hij schertsend
voort//japonnen, waarmede hij hier te Mainz
denkt te schitteren."
Tante raakte van haar stuk.
„0, lieve tanteging de kapitein op ver-
wijtenden toon voort, ik wist niet dat u zoo ijdel
waart."
En hij stootte met zijn kruk tegen de kist, die
een hoi geluid gaf.
z/Hoor eens, Frans," begon de oude vrouw met
bevende stem, terwijl een paar groote tranen haar
langs de wangen rolden,
z/Wat scheelt u, tante?"
z/Niets. Ik dacht ik
z/Wat dacht u, tante?"
z/Ik dacht na dien brief dat"
z/Wat
Zij bewaarde nog een seconde het stilzwijgen en
barstte toen uit
z/Welnu, ik verbeeldde mij, dat gij het onpleizierig
fn den Militaire Gids zal, weldra een belang
rijke bijdrage verschijnen betreffende de inrichting
onzer levende strijdkrachten.
De schrijver geeft daarin het ontwerp eener leger-
organisatie met uitgewerkte- begrooting. Volgens
die regeling zou er een veldleger en een bezettings-
leger zijn van ongeveer 90,000 man, en zouden
de jaarlijksche uitgaven ruim 20 millioen bedragen.
Het militie—contingent zou op 11,000 man Jsjaars
bepaald blijven, zoodat in dit opzicht de last op
de bevolking niet zou verzwaard worden. Maar
de diensttijd wordt op tien jaren gesteld, waarbij
gedurende de laatste helft de verplichtingen op een
minimum worden gebracht, terwijl dan tevens de
schutterplicht vervalt.
Met betrekking tot het in den Amstel bij
De Omval gevonden lijk meldt De Amst. nog het
volgende
Mevrouw de wed. L. schijnt in behoeftige om-
standigheden verkeerd te hebben. Zooals bekend
is, zorgt de Nederlandsche Staat niet voor de
weduwen en weezen der ambtenaren bij de Rijks-
telegraaf. De eenige bron wellicht, die baar ten
dienste stond, was een jaarlijksche toelage van
f 176,96 uit het fonds der Vereeniging van ambte
naren bij de Nederlandsche Rijkstelegraaf tot gel-
delijke uitkeering bij overlijden. Gewend aan maat-
schappelijken welstand, heeft zij met haar kind den
dood gezocht, toen de armoede haar meer en meer
aangrijnsde.
Aan de N. R. Ct. wordt nog medegedeeld, dat
een onderzoek omtrent het gezin Janssen, waar het
rneisje besteed was, aan het licht bracht dat zij
het daar zeer goed had. De moeder lokte het
dochtertje laatstelijk het huis uit, voorgevende
haren zieken zoon, te Utrecht in garnizoen te
willen bezoeken.
De politie te 's Hage is in kennis gesteld
van een behendige gauwdievenstreek, waarvan de
dader intusschen met een weinig medewerking van
het publiek niet lang oubekend kan blijven.
Een ingezetene, mijnheer X., had zijn bediende
last gegeven een schilderij af te halen aan zeker
adres, dat hij den man op een brief je had meege-
geven omdat de bediende doofstom is. De bediende
loopt en zoekt en zoekt en loopt, maar kan het
adres niet vinden. Van zijn verlegenheid maakt een
individu, wien hij het briefje liet lezen om zich
aldus den weg gewezen te zien, gebruik om den
doofstommen /,Mercurius" een anderen weg uit te
sturen en zelf zich naar het juiste adres, dat hij
op het briefje gelezen had, te begeven, en het schil
derij namens mijnheer X. te vragen. Niets kwaads
vermoedende, overhandigde men den persoon het
schilderij, en toen eenige oogenblikken later de
z/doofstomme bode" eindelijk aan het juiste adres
was aangeland, werd de oplichting ontdekt, maar
te laat.
zoudt vinden hier begraven te worden en daarom
had ik een kist medegenomen.
z/Een doodkist?"
w Ja."
yWerkelijk
//Ja."
De kapitein barstte in lachen uit.
z,Ha, ha, haDit vind ik kostelijk. Ha, ha, ha
En aangestoken door zijne vroolijkheid, glimlachte
de oude vrouw door hare tranen heen.
z/Vindt gij het slecht van mij vroeg zij.
Brans Coste drukte de oude vrouw aan zijn hart.
//Gij zijt een lieve, brave tante," sprak hij, Maar
wat moeten wij met die kist aanvangen
vDaar ik haar voor u had medegebracht, neef,
kunt gij er mede doen wat gij wilt."
Kort daarna keerde tante naar Nancy terug.
Daar de doodkist den kapitein niet hinderde,
liet hij haar staan waar zij stond.
Een paar dagen na het vertrek zijuer tante
schreef hij haar, om haar te melden dat hij ge
heel hersteld was en weder mocht uitgaan. Op
dien brief kreeg hij geen antwoord.
Den eersten Februari echter, kwam Boiron met
een epistel naar boven loopen. „Tante lag ziek
te bed. Zij had koude gevat op de terugreis en
leed aan bronchitis."
,/Ik vertrek terstond naar Nancy," zeide de
kapitein tot Boiron. Dienzelfden avond nog maakte
hij zich reisvaardig, betaalde zijn huur, liet het
TER HElIZEflSCHE COURMT
(SlO T.)