Algemeen
Nienws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch-Vlaanderen.
No. 2156.
YVoensdag 13 Januari 1886.
26e Jaargang.
Paul Hubert.
Binnenland.
ABONNEMENT:
Voor
Per drie maanden binnen Ter Neuzen 1,Franco per post:
Nederland 1,10. Voor Belgie 1,40. Voor Amerika 1,32£.
Eden abonneert zicb bij alle Boekhandelaars, Postdirecteuren en Brieven-
busbouders.
ADVERTENTlEN:
Van 1 tot 4 regels f 0,40. Voor elke regel meer /0,10. Grootere letters
worden naar plaatsruimte berekend.
Men kan zicb abonneeren tot het plaatsen van 500 regels en meer per
jaartot veel verminderden prijs.
F»olitieli Overzicht.
Volgens een Weener blad is men in St Petersburg
niet geneigd om mede te werken tot herstelling
der orde in Bulgarije en Rumelie, tenzij al de
personen, die tot de omwenteling te Philippopel
hebben medegewerkt, uit hunne regeeringsbetrek-
kingen worden ontslngen. De eiscli der Russische
regeering is in de eerste plaats gericbt tegen den
beer Kuraveloff en de Bulgaarsche Minister-pre
sident heeft zich reeds vroeger bereid verklaard om
zijn ontslag te nemen, indien daardoor de belaiigen
van zijn vuderland konden worden bevorderd. Vorst
Alexander is echter weinig geneigd om dit ontslag
te verleeuen aan een staatsman, die hem in de
ure des gevaars zoo getrouw en vastberaden heeft
ter zijde gestaan. Daarbij komt nog dat, naast
den Vorst zelf, de beer Karaveloff de meest populaire
man in gansch Bulgarije is. De eisch van Rus-
land is dus eene reden te meer om het tot stand
komen eener verzoening uiterst moeilijk te maken;
de Oostersche kwestie zal aan de orde bljven en
de mijt van meer brandstof voorzien worden. Grie-
kenland speelt op zijn poot en duwt de contractanten
het tractaat van Berlijn onder den neus. De
diplomatieke veldtocht zou wel eens in een eigeu-
lijken veldtocht kunnen ontaarden. De houding
van Griekenland gedurende den veldtocht tusschen
Servie en Bulgarije heeft velen niet weinig ver-
wonderd. Terwijl aan de militaire toebereidselen
met koortsachtigen ijver werd gewerkt, bleef het
Atheensche Kabinet tegenover Turkije eene onbe-
wegelijkheid in acht nemen, die meuigmaal niet
slechts van de zijde der oppositie protesten had
uitgelokt, maar ook den aanhangers der regeering
aanleidiug tot misnoegen gaf. Te Parijs en te
Louden was men verbaasd en te Athene geergerd,
toen men zag, hoe de regeering geen oogenblik
aarzelde de verpletterende verantwoordelijkheid op
zich te nemen voor kostbare wapenrustingen, waarin
de schatkist niet dan met de uiterste inspanning
kon voorzien, maar hoe zij tevens verzuimde ge-
bruik te maken van eene zeldzame gelegenheid, van
een nooit wederkeereuden sainenloop van omstau-
digheden, om met eenige kans op welslagen de
worsteling te beginuenop welke zij zich
voorbereidde. Somrnigen meenen, dat deze houding
is veroorzaakt door het feit, dat de mogendheden
met name Duitschland, Eugeland en Frankrijk
op het oogenblik, waarop zij te Athene door eene
collectieve nota ten gunste van den vrede tusschen-
beiden kwamen, zouden hebben toegestemd om de
Porte te polsen over een mogelijken afstand aan
Griekenland van het gebied, dat wel is waar
volgens het oorspronkelijke trace, op het congres
van Berlijn vastgesteld, aan Griekenland zou worden
toegekend, maar dat feitelijk Turksch gebleven is.
Deze stappen van de drie Kabinetten zouden te
Konstantinopel alles behalve guustig zijn opgenomen.
Itit blad verscliljnt DiiiHdag- en Vrijdaff.ivond bij den uiisevcr P. J. VAN D E S A N l> E te Ter Keazen.
FEUILLETON.
2)
Deze beweegredenen deed Cecilia echter niet be-
slissen, omdat zij reeds lang beslist had, toen haar
voogd met zijn verstandige opmerking voor den dag
kwam, dewijl zij Paul beminde. Paul was een
zeer innemend jonkman. Z jn vrijinoedige, levendige
manieren waren geenszins onbevallig, zijn weii.ig
ontwikkelde geest was orgineel en men vond hem
beminuenswuardig, al was hij ook geen geleerde.
Cecilia was lief, frisch, blozend en hlondzij had
blauwe oogen en een gelaat, dat zacht was en aan-
lokkelijk tevens. Haar twee taut.es schilderden
haar trek voor trek, als zij zeiden dat Cecilia zoo
mooi was als de godin van de liefde. Zij kwam
van de kostschool, toen Paul haar voor het eerst
zag. Haar voogd had al lang gedacht, dat beide
jongelieden maar met elkander moesten trouwen
en was dus zeer blijde, toen hij zag dat er weder-
zijdsch genegenheid ontstond. De voogd wilde met
trouwen wachteu tot Cecilia meerderjarig zou wezen,
maar daar was zij op tegen en Paul ook. Ver-
liefden zijn zeiden geduldig en de voogd was
vtrstandig genoeg om te weten, dat hij niets beters
kon doen dan toegeven, omdat uitstel onvoorzich-
tig was bij een hartstocht, die juist door de
naaste nabuurschap gevaarlijk kon worden, bij een
Het volk van Creta staat tot opstand tegen den
Turk gereed en wacht slechts op het sein uit
Athene. Grijpen Servie en Bulgarije op nieuw
naar de wapenen, dan barst er meer los.
In Duitschland zit de economische politiek thans
voor, maar daarom behoeft niemand te gelooven,
dat de Rijkskanselier niet een oog in 't zeil heett,
en de wereldpolitiek mee stuurt. Bismarck is nog
altijd den ergste te slim en leidt zijn kamer en
zijn volk als waterbeken. Hij heeft nu gelijktijdig
drie nieuwe ondernemingen op touw gezet, n.l.
de verzorging der invaliede arbeiders; den bouw
van een omvangrijk kanalenstelsel en de inrich-
ting van een overzeesche stoomvaartverbinding op
grootsche schaal. Het brandewijn-verkoop-mono-
polie, op welks invoering gere.kend wordt, moet
belangrijke sommen in de schatkist werpen om het
beuoodigde geld voor de uitvoering van al de plannen
mogelijk te maken.
ffGeld geldgeldZoo roept de gansche
bende." Minder aangenaam zal het den Engel-
schen in de ooren treklouken hebben, toen Lord
Dufferiu in een uitvoerig financieel bet oog ver-
klaarde, dat de batige saldo's op den Britsch-
Iudischen dienst tot het verledene zullen gaan
behooren en dat de steeds toenemende eischen,
die aan de schatkist worden gesteld, vermeerdering
van inkomsten noodzakelijk maken, weslialve eene
verhooging der progressieve inkomsten-belasting
noodig zal zijn. Het tekort werd hoofdzakelijk
toegeschreveu aan de toebereidselen, die noodzake
lijk werden geoordeeld met het oog op de moge-
lijkheid van eene ernstige botsing met Rusland.
In het moederland had men het gevaar voor het
uitbreken van zulk een oorlog als dreigend genoeg
beschouwd, om de reserve op te roepen en de vloot
uit te rusten, hetwelk een bedrag van niet minder
dan 78 millioen guldens versloud. De onder-
Koning wees vervolgens op de uitbreidiug der
grenzen van het Engelsch gebied in Azie en de
nabijheid van de Russeu in Centraal Azie, wes-
halve eene versterking der grenzen gebiedend wordt
voorgeschreven.
Men schrijft aan de Zw. Ct. omtrent de
jongste cngesteldheid van den Minister van Marine
Hij schijnt reeds vrij lang aan duizelingen te lijden,
zoo zelfs dat bij onlangs in de Eerste Kamer buiten
staat zou geweest zijn om te spreken, indien men
vrageu tot hem gericht had, hetgeen gelukkig uiet
gebeurde. Is hij bij het verlaten van het gebouw
gevallen of niet? 't Wordt beweerd, maar ook
tegengesproken. Men moet wenschen, dat hij zich
een weinig matigen zal, wat zijn werkzaamheid
be,treft. Het is bekend, dat er maar zeer weinig
offieieren zijn, die in geleerdheid met kolonel Gericke
hartstocht, die maar een heg en een sloot over
moest.
Er zou dus weldra getrouwd worden. Een ge-
wichtige zaak, het inneu van een belangrijke geld-
som, riep Paul naar Einbrun en men had besloten
dat er op den dag van zijn terugkomst bruiloft
zou wezen. Na de teekening van het huwelijks-
contract was hij afgereisd. Tijdens zijn korte at
wezigheid maakte men zijn huis schoon, kocht
men den uitzet van de bruid en liet men de
roepen gaan, zoodat hij, zoodra hij uit zijn rijtuig
zou stappen, onmiddellijk naar het raadhuis en
naar de kerk kon gaan. Dit was zoo mooi en
zoo goed, dat Paul zich geen zier bekominerde
over de bezienswaardigheden van Manosque. Hij
had iets veel beters te overwegen; zijn geluk hield
hem geheel bezig met het beeld van Cecilia, met
welke hij binnen drie dagen zou trouwen. Die
gedachten waren hem gedurende de geheele reis
trouw bijgebleven en hij wist ook stellig en zeker
dat zijn waudeling met die gedachten aangenaam
zou wezen, zoodat hij spoedig een uur gesleten
zou hebben. Hij giug dus vroolijk en zonder be-
paald doel uithij lachte, hij zong en hij praatte
somtijds zelfs hard met zichzelf. Nu eens stap'e
hij, dan liep hij harder, somtijds stond hij sti1
om een steen naar een boom te gooien, hoewel
hij geen twee keeren wierp, als hij zijn doe'
miste, omdat zijn eigenliefde niet in het spel kwam
Aldus giug hij in een grooten boog rond het
kunnen wedijveren speciaal op wiskunstig en
nrtilleristisch gebied staat hij zeer hoog aange-
schreveumaar het zou jammer zijn, als hij aan
die abstracte studien zich nog even vurig bleef
wijden, nu hij als hoofd van het Departement nog
zooveel andere gewichtige werkzaamheden te ver-
vullen heeft, die hij ongetwijfeld op consientieuse
wijze volbrengen wil.
De Kamer van koophandel te Rotterdam heeft
een schrijven gericht a«n den Duitschen Rijksdag,
om hem in verband met de Transatlantische
stoomvaart te wijzen op de groote voordeelen,
welke Rotterdam boven Autwerpen aanbiedt.
Voor het gerechtshof te 's Grave nhage deed
zich Vrijdagochtend een merkwaardig geval voor
E. S., uit Ouddorp, was in hooger beroep geko-
men tegen een vonnis der Rotterdamsche rechtoank,
waarbij hij wegens mishandeling tot drie maanden
eenzame opsluiting veroordeeld was. Vrijdagochtend
verscheen hij voor het gerechtshof, Kamer van
corr. zaken, aldaar. Door zijn verdediger, Mr.
D. S. van Emden, werd aan het Hof medegedeeld,
dat in het begin dezer week de broeder van app.
J. S. hem, verdediger, had verklaard dat niet zijn
veroordeelde broeder, maar hij het misdrijf had
gepleegd, dat hij niet wilde, dat deze onschuldig
de straf zou ondergaan en hij derhalve voor den
rechter wilde verschijnen.
Nadat dit door J. S. op schrift was gesteld en
onderteekend, ging deze het ook op raad van den
verdediger aan den burgemeester van Ouddorp
mededeelen.
Naar aanleiding hiervan verzocht Mr. Van Emden
om de verdere behandeling van het hooger beroep
tegen den veroordeelden E. S. onbepaald te willen
uitstellen, totdat het aan te vangen rechtsgeding
tegen zijn broeder zou zijn afgeloopen.
Adv.-Gen. Jhr. Mr. De Savornin Loliman onder-
steunde dit verzoek, dat dan ook dadelijk door het
Hof werd ingewilligd.
Er is verteld, dat op den dag, toen Van
Ommeren zijne straf moest aauvangen, een man
zich heeft aangemeld, voorzien van eene volmacht
van den veroordeelde, om voor dezen te gaan
,/zitten." Hieraan is nog een kleine guitenstreek
verbouden, dien men eerst later te weten kwam.
De volmacht luide aldus:
»De ondergeteekende machtigt houder dezer J.
Brouwer, te Amsterdam, om, evenals dit onlangs
te Den Haag plaats gehad heeft, de den onderge
teekende opgelegde straf in diens plaats te onder
gaan, daarvan kennis te geven aan den Minister
van Justitie en waar zulks verder zal noodig zijn,
en wijders ter zake als boven omsckreven alles te
doen, wat de ondergeteekende, zelf tegenwoordig
zou kunnen mogeu en moeten, onder verband als
naar de wet."
stadje en hij trok nog altijd eenig voordeel uit
zijn wandeling, want hij vond het aangenaam, toen
hij aan tafel kon rusten, en hij zoude zelfs sma-
kelijk gegeten hebben, al had men hem ook maar
een patrijs van eergistereu voorgezet met een flesch
wijn, die men tien jaar lang had vergeten.
De nacht was reeds gevallen, toen Paul heel
bestoven in de herberg terugkwam. De waard
strnd met Claudius aan de deur een pijp te roo-
ken en zeide: „Ga maar naar de zaal, mijnheer.
De tafel is gereed en men zal u onmiddellijk
bedienen."
Onmiddellijkherhaalde Paul, terwijl hij tel-
kens drie treden van den trap overstapte. Nauwe^
lijks had hij plaats genomen, of het eerste g&
recht van zijn avondmaal werd opgedischt door
de dienstraaagd Het was geen dikke deern met
opgeblazen en glimmende wangen, met een zware
gestalte en met groote, ronde, uitpuilende oogen,
maar het was een meisje, zooals men ze in de
Provence, zelfs in de herbergen van de kleinste
gehuchten viudt: een sh.nk en bleek meisje met
Grieksche oogen en een Griekschen neus. Want
onder den hemel van de Provence is overal poiizie,
zelfs in de dieustmaagden in een logeinent En
deze, die overigeus Jaautje of Annemie had kun
nen lieeten, luisterde naar den naara van Rosina,
alsof zij een Spaansche heldiu was. Terwijl Pau
zijn werkzame eetlust stilde, keek hij met welbe-
hagen naar het jonge meisje, wier geheel zuidelijke
Zooals blijkt namen deze heeren een loopje met
den Minister van Justitie, die onlangs in de Kamer
verklaarde, dat de gevansenschap van een onschuldig
officier voor een schuldige, vhet recht zijn loop
lad gehad."
De kerkelijke strijd te Amsterdam. Ten
onrechte meenen velen, dat het een strijd geldt
tusschen modernen en orthodoxen, alleen over de
weigering tot afgifte van attestation. Het Classicaal
Bestuur, waartegen Dr. Kuijper en de zijnen in
verzet zijn gekomen, bestaat op een lid na, uit-
sluitend uit rnaunen van de rechtzinnige richting.
Dit bestuur poogt te beletten, het kerkelijk verband,
waarin de Hervormde gemeenteu van het land
onderling staan, te verbreken. Dr. Kurper wil
elke gemeente ten bate zijner Yrije Universiteit
zelfstandig maken en zoo te Amsterdam, waar zijne
partij op het oogenblik de meerderheid heeft, het
beheer der kerkelijke goederen in handen krijgen.
In '69 is op de uitdrukkelijke vraag der Syno-
dale Commissie door de Amsterdamsche gemeente
verklaard, dat nu het Staatstoezicht op de kerkelijke
goederen is afeeschaft, men de goederen der Amster-
damsche Kerk op den bestaanden voet in vrij
beheer wilde houden. Een kerkelijke commissie
beheert thans vrijelijk die goederen, natuurlijk niet
zonder eenigen band, maar naar een instructie van
den algemeenen Kerkeraad. Die raad heeft echter
eenigen tijd geleden de instructie veranderd. Den
14 December heeft hij besloten, dat, ingeval hij
geschorst mocht worden, de kerkelijke commissie
toch den geschorsten Kerkeraad zou blijven er-
kennen.
Het Classicaal Bestuur heeft met dat besluit
volstrekt geen vrede kunnen nemen. Het heeft de
leden, die het genomen hadden, geschorst tot 18
Januari, datum waarop zij dienen te verklaren, of
zij willen gehoorzamen. Het besluit is natuurlijk
vernietigd. De gronden die het CI. Bestuur hier-
voor opgeeft, zijn 1. dat de Kerkeraad zijn besluit
niet mocht nemen, als behoorende tot het kerk-
verband van de Ned. Herv. Kerk met haar wetten;
2. dat in 1869 de stemgerechtigde lidmaten hebben
verklaard te willen behouden het beheer op den
bestaanden voet, maar dat nu, door de veranderiug
in die instructie, in dien bestaanden voet verande-
ring is gebracht.
De poging van de geschorste leden, om Maandag
in de kosterij der Nieuwe Kerk te vergaderen, werd
belet. Toen de koster, die hier natuurlijk in een
bizonder moeilijk parket geraakte, aarzelde de hulp
der politie in te roepen tegen zijn eigen Kerkeraad,
deed Ds. Westhoff het.
Woensdag richtte het CI. Bestuur tot dat der
Gemeente het verzoek, om gedurende den eersten
tijd de Nieuwe Kerk door politie te doen bewaken.
Voordat er aan dit verzoek voldaan is, hebben Dr.
Kuijper en zijne aanhangers zich Woensdag evenwel
schoouheid bij het kaarslicht oneindig won. Hij
bewonderde haar schooue gelaatskleur, haar schit-
terende oogen, haar witte tanden en haar git-
zwarte haren, die zich op haar voorhoofd, als twee
ravenvleugels ontrolden en die, de kanten uit haar
kapsel buitengewoon goed deden uitkomen. Het
gelaat van Rosina, dat van nature zuur en ge-
streng was, werd zacht voor Pauls blikken; het
gesprek begon met een plichtpleging, die door
een kwinkslag werd vervolgdlaugzamerhand ont
stond er zekere vertrouwelijkheid tusschen beide
jonge lieden en misschien dacht Panl toen heel
weinig aan Cecilia, die op dat oogenblik juist
haar sluier en haar kroon oppaste. Toen hij ge-
daan had met eten, schoof hij zijn bord terug,
ledigde hij zijn glas en wierp hij zijn servet op-
gerold op tafel. Daarna stond hij op en ging hij
naar Rosina, die hij in zijn armen nam en aan
welke hij toen een fermen, flinken zoen gaf. Het
jonge meisje had geen tijd tot weerstand, omdat
de aanval te onverwaclit, te plotseling was, maar
zij protesteerde toch door den bios, die haar voor
hoofd kwam bedekken, door een toornigen uit-
roep en een vijandige houding, welke haar voor
een tweede scheriuutseling moest beveilia'en. Paul
scheen echter een tweede aanslag te willen wageu,
toen een piepende stem de volgende woorJen deed
hooren: „Heel mooi!" Rosina en Paul draaiden
beiden het hoofd om en zageu Claudius aan de
zaaldeur staan. Hij bleef onbewegelijk, met ge.
TEH \E17,E\S('HE (OIHWT
